Ixodes trianguliceps is a species of ticks from the family Ixodidae that feeds on such mammals as shrew, rats, mice, hedgehogs, foxes, squirrels, moles, rabbits and hares. It also frequently feeds on horses and humans. It is mostly found in European countries such as Belgium, Denmark, France, Germany, the Netherlands, Ireland, Poland, Norway, Sweden, Switzerland, the United Kingdom and northern parts of Spain, at elevations of up to 2,400 metres (7,900 ft).[2] It is also found in Belarus, Bulgaria, the Czech Republic, the Netherlands, Slovenia, Moldova, Ukraine and Russia.[1]
Ixodes trianguliceps is a species of ticks from the family Ixodidae that feeds on such mammals as shrew, rats, mice, hedgehogs, foxes, squirrels, moles, rabbits and hares. It also frequently feeds on horses and humans. It is mostly found in European countries such as Belgium, Denmark, France, Germany, the Netherlands, Ireland, Poland, Norway, Sweden, Switzerland, the United Kingdom and northern parts of Spain, at elevations of up to 2,400 metres (7,900 ft). It is also found in Belarus, Bulgaria, the Czech Republic, the Netherlands, Slovenia, Moldova, Ukraine and Russia.
Kleszcz gryzoni[1] (Ixodes trianguliceps) – gatunek roztocza z rzędu kleszczy i rodziny kleszczowatych. Dorosłe i nimfy odznaczają się częściowym przykryciem przynajmniej niektórych bioder przez kutykularne fałdy. Zasiedla drzewostany Europy i Syberii. Pasożytuje na drobnych ssakach, rzadziej ptakach. W cyklu życiowym ma trzech żywicieli. Jest wektorem patogenów odpowiedzialnych za anaplazmozę, babeszjozę, boreliozę, erlichiozę, gorączkę Q, kleszczowe zapalenie mózgu i tularemię.
Formy dorosłe wyróżniają się od wcześniejszych stadiów rozwiniętym otworem genitalnym, a samice dodatkowo obecnością pól porowatych[2]. Długość ciała samców wynosi od 1,8 do 2,2 mm, nienajedzonych samic od 2 do 2,4 mm, a samic napełnionych sięga 8 mm[3]. Człon nasadowy nogogłaszczków duży, bocznie klinowaty, osadzony diagonalnie na nasadzie gnatosomy (capitulum), z którą jest zrośnięty. Odnóża umiarkowanej długości i grubości. Na biodrach brak ostróg po stronie wewnętrznej. Wszystkie biodra samców oraz biodra pierwszej i drugiej pary samic mają tylne krawędzie przykryte błoniastą fałdą oskórka, tzw. syncoxae. Przetchlinki okrągłe bądź owalne[2].
Nimfy od form dorosłych różnią się nierozwiniętym otworem płciowym i brakiem pól porowatych. Biodra pierwszej i drugiej pary, tak jak u dorosłych samic, są częściowo nakryte syncoxae. Na tarczce grzbietowej brak rowków szyjnych. Bruzdy analne obejmują odbyt od przodu[2].
Larwy mają tylko sześć odnóży. Pierwszy człon nogogłaszczków jest silnie wyciągnięty przednio-środkowo. Tak jak u nimf, brak rowków szyjnych, a bruzdy analne obejmują odbyt od przodu[2].
W cyklu rozwojowym tego kleszcza występuje trzech żywicieli[4]. Wszystkimi są drobne zwierzęta. Gatunek ten jest pasożytem poliksenicznym, notowanym z około 50 gatunków drobnych ssaków i kilku gatunków ptaków[1]. Do głównych żywicieli należą w Rosji: ryjówka aksamitna, nornica ruda i nornica rudogrzbieta, ale żeruje tam także na norniku zwyczajnym, burym i północnym, karczowniku ziemnowodnym, lemingowcu leśnym, myszarce zielnej, myszarce polnej, smużce leśnej, chomiku europejskim, ryjówkach: malutkiej, równozębnej, średniej i tundrowej, rzęsorku rzeczku oraz krecie[4]. Ponadto do jego gospodarzy należą m.in. zające, króliki, wiewiórki, szczury i lisy. Sporadycznie znajdowany bywa na koniach i ludziach[3]. Typ pasożytnictwa tego kleszcza jest mieszany: pozagniazdowy i gniazdowo-norowy. Gatunek ten zasiedla wierzchnią warstwę gleby, ściółkę oraz przyziemną część runa, głównie w zacienionych drzewostanach liściastych i mieszanych[1]. W Rosji najliczniejszy jest na przełomie wiosny i lata oraz lata i jesieni[4].
Gatunek palearktyczny. W Europie zasiedla większą część kontynentu, z wyjątkiem części południowej i północno-wschodniej[1]. Notowany z Belgii, Białorusi, Bułgarii, Chorwacji, Czech, Danii, Francji, północnej Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Mołdawii, Niemiec, Norwegii, Polski, Rumunii, Słowenii, Szwajcarii, Szwecji, Ukrainy, Wielkiej Brytanii i Włoch[5][3]. W Rosji sięga od obwodu kaliningradzkiego po Bajkał[4], nie występując jedynie na dalszej północy. W Polsce spotykany na terenie całego kraju[1].
Pajęczak ten należy do kleszczy o największym znaczeniu weterynaryjnym. Podtrzymuje on krążenie wśród małych ssaków wirusów, wywołujących kleszczowe zapalenie mózgu[1]. W badaniach populacji z Uralu Środkowego wykazano, że 2,6% larw, 10,2% nimf i 8,1% dorosłych jest nosicielami krętków Borrelia garinii i Borrelia afzelii, wywołujących boreliozę[4]. W badaniach nad populacją brytyjską wykazano, że gatunek ten uczestniczy w krążeniu Anaplasma phagocytophilum, wywołującego anaplazmozę, oraz Babesia microti, wywołującego babeszjozę[6][1]. W populacja z obwodu tiumieńskiego znaleziono obok anaplazmy również materiał genetyczny riketsji z rodzaju Ehrlichia, wywołujące erlichiozę[7]. Ponadto kleszcze te przenoszą bakterie: Francisella tularensis, odpowiedzialne za tularemię, oraz Coxiella burnetti, wywołujące gorączkę Q[3].
Kleszcz gryzoni (Ixodes trianguliceps) – gatunek roztocza z rzędu kleszczy i rodziny kleszczowatych. Dorosłe i nimfy odznaczają się częściowym przykryciem przynajmniej niektórych bioder przez kutykularne fałdy. Zasiedla drzewostany Europy i Syberii. Pasożytuje na drobnych ssakach, rzadziej ptakach. W cyklu życiowym ma trzech żywicieli. Jest wektorem patogenów odpowiedzialnych za anaplazmozę, babeszjozę, boreliozę, erlichiozę, gorączkę Q, kleszczowe zapalenie mózgu i tularemię.
Ixodes trianguliceps[1] este o specie de căpușe din genul Ixodes, familia Ixodidae, descrisă de Birula în anul 1895.[2][3] Conform Catalogue of Life specia Ixodes trianguliceps nu are subspecii cunoscute.[2]
|access-date= (ajutor)Mentenanță CS1: Nume multiple: lista autorilor (link) Ixodes trianguliceps este o specie de căpușe din genul Ixodes, familia Ixodidae, descrisă de Birula în anul 1895. Conform Catalogue of Life specia Ixodes trianguliceps nu are subspecii cunoscute.
Kemirgen kenesi, yaz kenesigiller (Ixodidae) familyasından kene türüdür.
Üç konaklı kenedir. Larvaları Ekim-Mart, nimfleri Mayıs-Haziran, ergin dişileri de Mart-Mayıs aylarında aktiftir. Dişi 2-2.4 mm (yumurtalı: 8 mm), erkek 1.8-2.2 mm, nimf 1.0-1.2 mm uzunluğundadır.
Nemli yaprak döken ve kozalaklı ağaç karışığı ormanlarda bulunur. Ergin ve nimfler konakçının ininde yaşar. Larvalar bitki yapraklarında bulunur.
küçük kemirgen (Myodes glareolus, Microtus, Mus, Rattus) ve böcekçil memelilerde (Soricidae) asalaktır. Ergin ve nimfler kemirgenlerde, larva böcekçil üzerindedir. Ayrıca, kirpi, sincap, tilki, tavşan ve köstebeklerde de görülebilirler. Kazara, insan, at, kertenkele ve küçük kuşlarda da olabilir.
Babesia microti (insan babeşyozu), Coxiella burnetii (Q humması), Tickborne encephalitis (TBE), Francisella tularensis (tularemi), Borrelia burgdorferi (Fransa'sa Lyme hastalığı), Louping ill (Büyük Britanya'da)
Avrupa'da, Büyük Britanya, İrlanda, Fransa, Belçika, Hollanda, Almanya, Danimarka, İsviçre, İtalya, kuzey İspanya, Norveç, İsveç, Polonya ve güney Asya'nın doğusunda yaygın.
Kemirgen kenesi, yaz kenesigiller (Ixodidae) familyasından kene türüdür.
