Isokirjopeippi eli värinokkonen (Plectranthus scutellarioides syn. Solenostemon scutellarioides, Coleus blumei, Coleus ”hybridus”, Coleus pumilus), jota kutsutaan myös nimellä värinokkonen, on helppohoitoinen ja myrkytön koristekasvi. Se kasvaa alkuperäisenä Kaakkois-Aasiassa ja Oseanian pohjoisosissa.[1]
Isokirjopeippi on jo vanha koristekasvi Suomessakin. Varsinkin jugendkaudella, vuosina 1890–1915 Suomen rahvas kasvatti sitä maaseudulla huonekasvina.
Isokirjopeippi kasvaa 30–60 senttimetriä korkeaksi.[2] Ominaista kasville ovat kirkasväriset lehdet, yleensä punaiseen ja lilaan vivahtavat sävyt. Alun perin kasvi on trooppinen rikkakasvi. Värinokkonen-nimensä se on saanut nokkosta muistuttavasta ulkonäöstään.
Isokirjopeipin levinneisyysalue käsittää koko Kaakkois-Aasian ja ulottuu pohjoisessa Taiwaniin ja Kiinan kaakkoisrannikolle, lännessä Intiaan ja Sri Lankaan, etelässä Australian pohjoisrannikolle ja idässä Salomonsaarille.[1]
Isokirjopeippi menestyy ikkunalaudalla, parvekkeella ja amppelissa sekä valoisalla paikalla ulkona. Kasvin voi idättää siemenestä, itämisaika on 2–3 viikkoa 20 °C:ssa. Kylvö tehdään yleensä tammi-kesäkuussa. Kasvi lisääntyy helposti myös pistokkaasta, ja juurruttaminen on helppoa. Kasvia tulisi nyppiä n. 5 viikon välein ja myös leikata, jolloin haaroittuminen on runsaampaa. Kukkimaan kasvia ei kannata päästää, sillä kukat vievät värikkyyden lehdistä. Värikkyyttä heikentää myös liian typpipitoinen lannoitus. Kasvia ei pidä päästää kuivumaan; se viihtyy valoisassa paikassa. Mullan tulisi olla hieman hapanta. Ruukkukasvina isokirjopeippi kasvaa yleensä noin 30 cm:n korkuiseksi[3], mutta onpa se Suomessa kasvanut yli 80 cm korkeaksi pensaaksikin; isossa ruukussa, hyvässä valossa ja hyvin lannoitetussa, kosteassa mullassa. Isokirjopeipin normaali elinikä on muutama vuosi.
Isokirjopeippi eli värinokkonen (Plectranthus scutellarioides syn. Solenostemon scutellarioides, Coleus blumei, Coleus ”hybridus”, Coleus pumilus), jota kutsutaan myös nimellä värinokkonen, on helppohoitoinen ja myrkytön koristekasvi. Se kasvaa alkuperäisenä Kaakkois-Aasiassa ja Oseanian pohjoisosissa.
Siernetel (Solenostemon scutellarioides, synoniem: Coleus blumei) is een plant uit de lipbloemenfamilie (Lamiaceae). De plant wordt in de volksmond ook vaak coleus genoemd (niet te verwarren met het geslacht Coleus).
De planten waren al in cultuur toen ze werden meegenomen naar Europa vanuit Indonesië en de wilde voorouders zijn niet precies bekend. Het is een plant met niet-stekende, netelige bladeren, die niet giftig zijn en geen aangetoonde hallucinogene eigenschappen hebben. De plant is in cultuur vanwege zijn sierwaarde, vanwege de bontgekleurde bladeren, die soms ook nog gekarteld of gefranjerd zijn. Er zijn zowel via stek als via zaad vermeerderde cultivars, die af en toe bij tuincentra in de vorm van zaadjes of jonge plantjes te koop zijn. De via stek vermeerderde cultivars hebben een hogere sierwaarde, maar zijn ook duurder dan de vaak als eenjarige perkplanten verkochte zaaicultivars. Vooral in de Verenigde Staten en Japan zijn vele cultivars verkrijgbaar. De laatste jaren zijn er vooral in de Verenigde Staten vele nieuw ontwikkelde cultivars bij gekomen als belangrijke verbeteringen van het oude assortiment worden gezien. In het Verenigd Koninkrijk worden veel van de oude cultivars nog bewaard en ook nog wel verkocht. De plant is door frequent snoeien zowel breed als hoog te maken; een geoefend snoeier kan zelfs de plant een heuse stam met een hoge kruin laten ontwikkelen. De stengels zijn echter wel erg breekbaar. De stengel is meestal lichtgroen tot lichtbruin (afhankelijk van de dikte), de bladeren felgekleurd met onder meer paars, bruin en geel met bijna altijd een lichtgroene rand of 'grondkleur', veel jonge planten hebben overwegend groene bladeren waarvan de felle kleur tijdens de groei steeds meer oppervlak inneemt.
Kenmerken zijn:
Enkele aanbevolen cultivars voor binnen:
Siernetel (Solenostemon scutellarioides, synoniem: Coleus blumei) is een plant uit de lipbloemenfamilie (Lamiaceae). De plant wordt in de volksmond ook vaak coleus genoemd (niet te verwarren met het geslacht Coleus).
De planten waren al in cultuur toen ze werden meegenomen naar Europa vanuit Indonesië en de wilde voorouders zijn niet precies bekend. Het is een plant met niet-stekende, netelige bladeren, die niet giftig zijn en geen aangetoonde hallucinogene eigenschappen hebben. De plant is in cultuur vanwege zijn sierwaarde, vanwege de bontgekleurde bladeren, die soms ook nog gekarteld of gefranjerd zijn. Er zijn zowel via stek als via zaad vermeerderde cultivars, die af en toe bij tuincentra in de vorm van zaadjes of jonge plantjes te koop zijn. De via stek vermeerderde cultivars hebben een hogere sierwaarde, maar zijn ook duurder dan de vaak als eenjarige perkplanten verkochte zaaicultivars. Vooral in de Verenigde Staten en Japan zijn vele cultivars verkrijgbaar. De laatste jaren zijn er vooral in de Verenigde Staten vele nieuw ontwikkelde cultivars bij gekomen als belangrijke verbeteringen van het oude assortiment worden gezien. In het Verenigd Koninkrijk worden veel van de oude cultivars nog bewaard en ook nog wel verkocht. De plant is door frequent snoeien zowel breed als hoog te maken; een geoefend snoeier kan zelfs de plant een heuse stam met een hoge kruin laten ontwikkelen. De stengels zijn echter wel erg breekbaar. De stengel is meestal lichtgroen tot lichtbruin (afhankelijk van de dikte), de bladeren felgekleurd met onder meer paars, bruin en geel met bijna altijd een lichtgroene rand of 'grondkleur', veel jonge planten hebben overwegend groene bladeren waarvan de felle kleur tijdens de groei steeds meer oppervlak inneemt.
Kenmerken zijn:
Zeer snelle groei bij veel zon Zeer gemakkelijk te stekken (afgeknipte steel met minstens één blad in water plaatsen) Goed als kamerplant te houden, maar veel cultivars zijn binnen niet zo mooi op kleur of groeien niet compact genoeg Weinig aantrekkelijke bloei die enkel het groeiproces hindert (toppen wordt aanbevolen) Buiten slechts eenjarig (minimumtemperatuur 10 C°) maar binnen tot tientallen jaren te houdenEnkele aanbevolen cultivars voor binnen:
Solenostemon scutellarioides 'Cranberry Salad' Solenostemon scutellarioides 'Alabama Sunset' Solenostemon scutellarioides 'Pineapple Queen' Solenostemon scutellarioides 'Inky Fingers' Solenostemon scutellarioides 'Pineapplette'Koleus Blumego (Plectranthus scutellarioides), popularnie nazywany pokrzywką brazylijską lub koleusem – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych. Pochodzi z tropikalnych obszarów Azji, Australii i wysp Pacyfiku[2]. Jest uprawiany jako roślina ozdobna, w uprawie nie spotyka się jednak typowej formy, lecz wyłącznie jej kultywary, oznaczane często jako Coleus × hybridus hort.
W Polsce nazywany bywa koleusem lub pokrzywką brazylijską. Nazwa koleus pochodzi od tego, że dawniej włączany był do rodzaju Coleus, obecnie jednak botanicy włączyli go do rodzaju Plectranthus. Posiada wiele nazw łacińskich (synonimy)[2]:
Roślina ozdobna. Jej walorami ozdobnymi są duże jaskrawo wybarwione i wielobarwne liście. Najczęściej uprawiana bywa w doniczkach i innych pojemnikach, nie tylko w mieszkaniach, ale również na balkonach, tarasach, zewnętrznych parapetach okiennych i w ogródku. Czasami uprawiana bywa także bezpośrednio w glebie jako jednoroczna roślina rabatowa.
Spożycie koleusa powoduje efekt relaksujący lub/i halucynogenny. Działanie rośliny na organizm ludzki nie zostało rzetelnie zbadane przez naukowców, lecz wiadomo, że była ona używana przez Indian Mazatec z południowego Meksyku ze względu na jej psychoaktywne właściwości[4].
_%27Japanese_Giant%27_Leaf_3008px.jpg)
Koleus Blumego (Plectranthus scutellarioides), popularnie nazywany pokrzywką brazylijską lub koleusem – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych. Pochodzi z tropikalnych obszarów Azji, Australii i wysp Pacyfiku. Jest uprawiany jako roślina ozdobna, w uprawie nie spotyka się jednak typowej formy, lecz wyłącznie jej kultywary, oznaczane często jako Coleus × hybridus hort.
Palettblad (Plectranthus scutellarioides) är en flerårig ört med vanligtvis flerfärgade blad. Arten förekommer naturligt från Sydostasien i väst och Oceanien till och med Hawaiiöarna i öst.[2] Plantan blir mellan 30 och 80 centimeter hög och blommar vanligtvis under perioden juni till oktober.
Andra namn på plantan är palettblomma, rumsnässla och nässelblomma.
Palettblad är en populär prydnads- och krukväxt. I Europa har arten odlats sedan mitten av 1800-talet, och det finns numera ett stort antal framodlade sorter med många olika färger och färgkombinationer.
Palettblad (Plectranthus scutellarioides) är en flerårig ört med vanligtvis flerfärgade blad. Arten förekommer naturligt från Sydostasien i väst och Oceanien till och med Hawaiiöarna i öst. Plantan blir mellan 30 och 80 centimeter hög och blommar vanligtvis under perioden juni till oktober.
Andra namn på plantan är palettblomma, rumsnässla och nässelblomma.
Plectranthus scutellarioides là một loài thực vật có hoa trong họ Hoa môi. Loài này được (L.) R.Br. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1810.[2]
_%27Japanese_Giant%27_Leaf_3008px.jpg)
Plectranthus scutellarioides là một loài thực vật có hoa trong họ Hoa môi. Loài này được (L.) R.Br. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1810.
Plectranthus scutellarioides (L.) R.Br., 1810
Синонимы
Колеус Блюма, или Колеус Блюме (лат. Plectranthus scutellarioides) — растение, вид рода Шпороцветник (Plectranthus) семейства Яснотковые (Lamiaceae), ранее относимый к роду Колеус (Coleus) того же семейства. Родина растения — тропические районы Азии и Африки.
Колеус Блюма представляет собой полукустарник со стеблями высотой до 80 см.
Стебли у растения ребристые, четырёхгранные.
Листья яйцевидной формы, на вершине заострённые, различной окраски: тёмно-красные, коричнево-жёлтые, почти чёрные, белые, кремового цвета, розовые, красные, бордовые, фиолетовые. Встречаются также листья изумрудной окраски в сочетании с жёлтыми или красными пятнами[2].
Соцветие растения — сложный колос. Цветки лилово-сиреневого цвета.
Колеус Блюма размножается преимущественно черенками, которые укореняют в воде или непосредственно в почве. Черенкование происходит в марте — апреле[2]. Возможно также размножение семенами.
Растение является исходной формой для большинства сортов. Колеус Блюма растёт в цветниках открытого грунта — на клумбах, в композициях с замысловатым рисунком, составленных из растений с различной окраской листьев. Используется также для декорирования комнат, внешнего оформления балконов и окон.
Колеус Блюма является светолюбивым и теплолюбивым растением. При выращивании на хорошо освещённых местах окраска листьев растения становится яркой. При недостаточном освещении окраска листьев бледнеет[2]. Колеус Блюма нуждается в умеренном увлажнении почвы в зимние месяцы и в обильном увлажнении почвы в летние месяцы. В качестве грунта для растения можно использовать комбинацию из земли, перегноя, торфа и песка в разных количествах.
Колеус Блюма, как сообщается, при употреблении имеет очень мягкий расслабляющий и/или галлюциногенный эффект. Как пишет Ричард Эванс Шултс, эффекты от употребления растения не были достаточно хорошо изучены современными учёными, но, как известно, растения использовались масатеками южной Мексики, которые имеют историю потребления этого растения из-за его психоактивных эффектов[3]. Некоторые люди утверждают, что они ощущали галлюциногенные эффекты от жевания нескольких десятков свежих листьев растения, заваривания их для приготовления чая, хотя другие сообщали, что не ощущали никаких эффектов вообще[4].
_%27Rustic_Orange%27_Leaf_Cluster_3264px.jpg)
_%27Lime_Frills%27_Leaf_Closeup_2550px.jpg)
.JPG)
Различные сорта Колеуса Блюма Колеус Блюма, или Колеус Блюме (лат. Plectranthus scutellarioides) — растение, вид рода Шпороцветник (Plectranthus) семейства Яснотковые (Lamiaceae), ранее относимый к роду Колеус (Coleus) того же семейства. Родина растения — тропические районы Азии и Африки.
彩葉草（学名：Plectranthus scutellarioides）为唇形科鞘蕊花屬下的一个种。
彩叶草的叶子色彩非常丰富多彩，是受欢迎的室内和花园植物。它的原产地是东南亚和马来西亚。彩叶草很容易通过扦插繁殖，它们喜欢半荫环境，虽然可以容忍阳光直射。它们不容忍霜冻。
_%27Japanese_Giant%27_Leaf_3008px.jpg)
|access-date=中的日期值 (帮助) 
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
