dcsimg

Biology

provided by Fishbase
Inhabits coastal waters near rocks and eel-grass beds. Usually solitary, sometimes in small groups. Feeds on small mollusks and crustaceans (Ref. 4742). Protogynous hermaphrodite, with distinct sexual dichromatism (Ref. 5292). Eggs are pelagic (Ref. 4742).
license
cc-by-nc
copyright
FishBase
Recorder
Susan M. Luna
original
visit source
partner site
Fishbase

Importance

provided by Fishbase
fisheries: minor commercial; gamefish: yes; aquarium: commercial; price category: very high; price reliability: very questionable: based on ex-vessel price for species in this family
license
cc-by-nc
copyright
FishBase
Recorder
Susan M. Luna
original
visit source
partner site
Fishbase

Fadrí (peix) ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA
 src=
Femella

El fadrí, la donzella, la guiula, el ministre, la senyoreta (vit d'en Gaona a Menorca, nyucla a Eivissa i junclà a Menorca, tots dos corrupcions de joglar) (Thalassoma pavo) és una espècie de peix teleosti de la família dels làbrids i de l'ordre dels perciformes.

Morfologia

  • Els mascles poden assolir els 25 cm de longitud total.
  • El cos és fusiforme, comprimit lateralment i cobert de ratlles transversals ondulades.
  • El cap és petit i agut, més ample que el cos.
  • La boca és petita amb canins.
  • Té una aleta dorsal llarga. L'anal també és llarga. La caudal té, en els mascles, els extrems dels lòbuls punxeguts.
  • La coloració és variable (violeta, verd, groc, blau, taronja). En el cap apareixen línies blaves i té una taca negra a l'esquena.
  • Tenen dimorfisme sexual: el mascle és de color verd sobre un fons marró groc i presenta una taca negra i una banda transversal a la part anterior del cos. Les femelles presenten línies verticals verdes i marrons.[2]

Reproducció

És hermafrodita proterogínic: les femelles passen a mascles. La reproducció es fa en els mesos d'estiu d'una forma semblant a la de la donzella (Coris julis). Els ous són pelàgics.[3]

Alimentació

És carnívor. Menja mol·luscs, crustacis i equinoderms.[4]

Hàbitat

És molt litoral: viu a costes rocalloses fins als 20 m en petits grups.[5]

Distribució geogràfica

Es troba a l'Atlàntic oriental (des de Portugal fins al Gabon, incloent-hi Açores, Madeira, Canàries, São Tomé i Annobón) i la zona meridional de la Mar Mediterrània occidental (és rar a les costes occitanes, encara que cada vegada hi és més abundant, segurament a causa de l'escalfament global del planeta).[2]

Costums

  • És molt actiu de dia i és capaç de resistir l'embat de les ones a poca profunditat quan fa temporal. Els mascles són territorials, sobretot a l'època reproductora. De nit s'enterra a la sorra.[6]

Referències

  1. AQUATAB.NET
  2. 2,0 2,1 FishBase (anglès)
  3. Mas Ferrà, Xavier i Canyelles Ferrà, Xavier: Peixos de les Illes Balears. Editorial Moll, Palma, maig del 2000. Manuals d'introducció a la naturalesa, 13. ISBN 84-273-6013-4. Plana 212.
  4. Quignard, J.-P. i A. Pras, 1986. Labridae. p. 919-942. A P.J.P. Whitehead, M.-L. Bauchot, J.-C. Hureau, J. Nielsen i E. Tortonese (eds.) Fishes of the north-eastern Atlantic and the Mediterranean. UNESCO, París, França. Vol. 2.
  5. FishBase
  6. Mas Ferrà, Xavier i Canyelles Ferrà, Xavier: Peixos de les Illes Balears. Plana 211.


Bibliografia

  • Gomon, M.F. i P. Forsyth, 1990. Labridae. p. 868-882. A J.C. Quero, J.C. Hureau, C. Karrer, A. Post i L. Saldanha (eds.) Check-list of the fishes of the eastern tropical Atlantic (CLOFETA). JNICT, Lisboa, SEI, París; i UNESCO, París, França. Vol. 2.
  • Helfman, G., B. Collette i D. Facey: The diversity of fishes. Blackwell Science, Malden, Massachusetts (Estats Units), 1997.
  • Linnaeus, C. 1758. Systema Naturae, Ed. X. (Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata.) Holmiae. Systema Nat. ed. 10 v. 1: i-ii + 1-824.
  • Moyle, P. i J. Cech.: Fishes: An Introduction to Ichthyology, 4a edició, Upper Saddle River (Nova Jersey, Estats Units): Prentice-Hall. Any 2000.
  • Nelson, J.: Fishes of the World, 3a edició. Nova York, Estats Units: John Wiley and Sons. Any 1994.
  • Wheeler, A.: The World Encyclopedia of Fishes, 2a edició, Londres: Macdonald (1985).

Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons (Galeria)
Commons
Commons (Categoria) Modifica l'enllaç a Wikidata
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Fadrí (peix): Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA
 src= Femella

El fadrí, la donzella, la guiula, el ministre, la senyoreta (vit d'en Gaona a Menorca, nyucla a Eivissa i junclà a Menorca, tots dos corrupcions de joglar) (Thalassoma pavo) és una espècie de peix teleosti de la família dels làbrids i de l'ordre dels perciformes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Meerpfau ( German )

provided by wikipedia DE

Der Meerpfau (Thalassoma pavo) ist eine Art der Lippfische (Labridae).

Verbreitung

Der Meerpfau ist im kompletten Mittelmeer heimisch mit Ausnahme der nördlichen Adria und Teilen der nördlichen Gebiete des westlichen Beckens. Im Süden des Mittelmeers ist der Meerpfau häufiger anzutreffen als im Norden. Im Ostatlantik kommt er bis in den Golf von Guinea nördlich von Cap Lopez und an den Küsten der Azoren, Madeiras, der Kanarischen Inseln, São Tomés und Annobóns vor.[1] Im Vergleich der letzten ein bis zwei Jahrzehnte sieht man eine Verschiebung der Verbreitung vom subtropischen Bereich nach Norden hin, sodass der Meerpfau nun im ganzen nordwestlichen Teil des Mittelmeers vorkommt.[2]

Der Meerpfau hält sich am liebsten über Felsgrund und in Seegraswiesen auf, denn hier findet er genügend Versteckmöglichkeiten. Er kommt von Flachwassergebieten bis in Tiefen von bis zu 150 m vor, hält sich aber meist im Bereich der oberen 20 m auf.[1] Der Meerpfau bewohnt aber neben Küstengewässern mit Felsen auch vom Menschen beeinflusste Ökosysteme wie Schiffswracks oder Anlegestege (Pollard & Alfonso 2010). Im Sommer besetzen die Männchen weitläufige Territorien an felsigen Küsten. Im Gegensatz zu seinem nahen Verwandten, dem Meerjunker (Coris julis), bevorzugt der Meerpfau noch wärmeres Wasser.[3]

Merkmale

Der Meerpfau wird im Durchschnitt etwa 15 bis 20 cm groß, die Maximalgröße liegt bei 25 cm. Er hat einen schlanken Körper und weist einen starken Geschlechtsdimorphismus auf.[2] Er hat einen abgerundeten Kopf mit einem endständigen Maul.[4]

 src=
Weibchen

Charakteristisch für seine Grundfärbung oder auch Anfangsfärbung, die nur die Weibchen zeigen, sind das blaue, ornamentartige Muster auf dem Kopf und fünf bläulich-grüne vertikale Streifen an den Körperseiten. Die Grundfarbe des Meerpfaus ist Bronze bis Goldgelb mit einem grünlichen bis orangen Ton, der individuell unterschiedlich ist. Außerdem besitzt der Meerpfau einen gut sichtbaren schwarzen Fleck auf dem Rücken in der Mitte der Rückenflosse, der von beiden Seiten gut zu erkennen ist.[2] Die Schwanzflosse ist sichelförmig, die Flossenstrahlen sind also an beiden Enden verlängert. Bei Männchen sind die äußeren Strahlen der Schwanzflosse noch deutlicher fadenförmig verlängert. Die Einbuchtung der Flosse ist vor allem bei älteren Individuen besonders gut zu erkennen.[1]

Die Jugendfärbung ist an der grünen Grundfarbe des Körpers erkennbar. Der schwarze Rückenfleck ist sehr auffällig und seine Färbung reicht weit in die Rückenflosse hinein. Der Rand der Schwanzflosse ist noch deutlich abgerundeter als bei den adulten Tieren. Die Übergangsfärbung der größten Weibchen, die in Kürze den Geschlechtswechsel vollziehen, wird durch den verblassenden Rückenfleck charakterisiert. Erst danach ändert sich die übrige Körperzeichnung.[2]

Ab einer Länge von etwa 90 bis 120 mm wechseln alle Weibchen ausnahmslos ihr Geschlecht. Bei den entstandenen Männchen erfolgt nach dem Geschlechtswechsel ein Farbwechsel. Dieser hängt aber nicht direkt mit der Sexualinversion zusammen. Primärmännchen haben zu Beginn auch noch die Anfangsfärbung, die auch die Weibchen aufweisen. Sie ändern ihr Farbkleid erst mit einer Körperlänge von mehr als 130 mm. Somit weisen sowohl alle Sekundärmännchen als auch alle Primärmännchen, die größer als 130 mm sind, das Prachtkleid auf.[5]

 src=
Männchen

Die Färbung der Männchen wird von einem breiten blaugrünen Streifen hinter dem Kopf dominiert. Dieser ist das Unterscheidungsmerkmal zu den Weibchen und Jungfischen, die fünf grünblaue Querstreifen an den Seiten zeigen. Der Körper ausgewachsener Männchen ist massiver als der Körperbau von Weibchen und Jungtieren und die leierförmige Schwanzflosse ist stärker eingebuchtet. Ältere Männchen sind olivgrün bis grünblau gefärbt und weisen neben dem breiten blaugrün gefärbten Nackenband dicht hinter der Brustflosse ein weiteres Band mit rotbrauner Färbung auf. Der Kopf ist mit einem markanten rötlichen oder blauen Muster gefärbt. Spezifische Merkmale für die Gattung Thalassoma, in die der Meerpfau gehört, sind acht Stacheln in der Rückenflosse, 30 Schuppen in der Seitenlinie und labyrinthartige, blaue Streifen am Kopf.[3]

Lebensweise

Der Meerpfau ist ein emsiger Dauerschwimmer, der seine Umgebung ständig allein, in kleinen oder größeren Gruppen nach Fressbarem durchsucht. Die Fische fressen kleine Krebstiere, Schnecken und Muscheln. Zum Schlaf graben sie sich mit schnellen Schwanzflossenschlägen in den Sand ein. Meerpfaue betreiben keine Brutpflege und sind Freilaicher, die zur Fortpflanzung ins offene Wasser schwimmen und dort ihre Keimzellen abgeben. Die Eier treiben als Teil des Plankton fort. Zur Nahrungssuche bilden Jungfische und Weibchen oft größere Gruppen, sogenannte Nahrungsgemeinschaften.[2]

Ernährung

Bevorzugt ernährt sich der Meerpfau von kleinen Krebsen und Weichtieren wie Schnecken und Muscheln. Jungtiere zeigen auch ein Verhalten, das man von Putzerfischen kennt, denn sie putzen größere Fische und ernähren sich von deren Parasiten.

Fortpflanzung und Balzverhalten

Eine Besonderheit des Meerpfaus ist, dass er ein protogyner Hermaphrodit ist (Pollard & Alfonso 2010). Diese Art von Zwittern durchläuft eine protogyne Geschlechtsentwicklung.[4] Dies bedeutet, dass im Laufe der Entwicklung ein Geschlechtswechsel vom Weibchen zum Männchen stattfindet.[5] Diese Männchen werden „Super-Männchen“ genannt, sie weisen ähnliche morphologische Charakteristika wie der Meerjunker auf.[2]

Super-Männchen entstehen, wenn in Gruppen aus vielen Weibchen und einem Männchen das Männchen wegfällt. Dann wandelt sich eines der stärksten Weibchen zu einem neuen Männchen um.[6] Der Geschlechtswechsel beginnt frühestens Ende Juli, meist aber Anfang bis Mitte August. Meerpfau-Weibchen mit Intermediärgonaden (eine Mischform weiblicher und männlicher Geschlechtsdrüsen) wurden im Juli vereinzelt gefangen und Mitte August wurden die meisten Individuen gefangen. Ende September gab es überhaupt keine Weibchen mit Intermediärgonaden mehr. Der Vorgang der Geschlechtsumwandlung an sich dauert nur etwa drei bis sechs Wochen.[5]

Die reproduktive Phase des Meerpfaus lässt sich in drei Bereiche einteilen. Von Mai bis Ende Juni besetzen die Männchen ihre Territorien und werben um Weibchen. Bis Ende August findet die Paarungsphase statt, in der die Fische im Freiwasser ablaichen. Die Männchen verbleiben aber noch bis Mitte Oktober in ihren Revieren. Das Ablaichen erfolgt entweder in Paaren oder in Gruppen. Im Ablaichverhalten von Paaren gibt es vier unterschiedliche Phasen. In der Annäherungsphase findet das Balzverhalten in einem ganz bestimmten Teil des Territoriums des dominanten Männchens statt, um den das Männchen in elliptischen Runden umherschwimmt. Das Balzritual beginnt, wenn ein Weibchen in das Revier kommt. Dann vollführt das Männchen schnelle Kreisbewegungen über dem Weibchen und schlägt mit der Schwanzflosse hin und her. In der Akzeptanzphase folgt das Weibchen dem Männchen, das immer noch etwa 1 m über ihr schwimmt. In der darauf folgenden Aufstiegsphase bewegt sich das Weibchen schneller und nähert sich dem Männchen, bis beide zusammen nach oben schwimmen. Anfangs bewegen sie sich noch synchronisiert, aber gegen Ende des Aufstiegs schnellen sie innerhalb von Sekunden in Richtung der Wasseroberfläche. Am Ende des Aufstiegs beginnt die Phase des Ablaichens. Die Tiere positionieren sich mit ihren Genitalöffnungen zueinander, damit die Keimzellen, die Gameten, freigesetzt werden können. Im Anschluss daran schwimmt das Weibchen schnell wieder nach unten, während das Männchen noch einige Zeit in der Wassersäule verbleibt. Recht analog dazu erfolgt das Ablaichen in der Gruppe, dessen erste Phase das Zusammenkommen der bis zu 40 Individuen ist. In der Vorbereitungsphase schwimmen die Fische wirr durcheinander; es ist kein Balzverhalten erkennbar. In der Aufstiegsphase schwimmen die kleinen Schulen von Fischen gemeinsam nach oben. In der letzten Phase erfolgt das Ablaichen nahe der Oberfläche. Die Tiere versuchen in dieser Phase möglichst nahe zusammen zu sein, wenn sie die Keimzellen abgeben. Direkt danach trennen sie sich wieder.[7]

Eier und Larven

Als Freilaicher betreiben Meerpfauen keine Brutpflege. In den Sommermonaten erfolgt das Ablaichen der Fische im Freiwasser (Pelagial), dort werden die Keimzellen gemeinsam abgegeben. Die entstehenden Eier sind planktisch.[1] Auch die Larven sind pelagisch, dies bedeutet, dass Eier und Larven wie Plankton weit im Meer verbreitet werden, indem sie im Freiwasser mit den Meeresströmungen treiben.[8]

Systematik

Der Meerpfau wurde bereits 1758 durch Carl von Linné, den Begründer der biologischen Taxonomie, in seiner Systema Naturae als Labrus pavo beschrieben. Systematisch gehört der Meerpfau den Lippfischen (Labridae), welche die zweitgrößte Meeresfischfamilie ist. Sie umfasst etwa 520 Arten in über 65 Gattungen und ist damit unter den Rifffischen eine der größten Familien. Der Name Labridae kommt von lat. labrus (Lippen), welche ein markantes Merkmal einiger Arten dieser Familie darstellen. Charakteristisch für Lippfische ist eine einzelne Rückenflosse, mit einem längeren hartstrahligen Teil und einem kürzeren weichstrahligen Teil. Innerhalb dieser Familie gehört der Meerpfau zur Unterfamilie Julidinae (Junkerlippfische), wie die meisten Lippfische. Die Arten dieser Unterfamilie sind Riffbewohner.

Nutzung und Handel

Der Meerpfau ist ein beliebter Aquarienfisch, da er nicht nur schön aussieht, sondern auch sehr einfach zu halten ist. Gefangen wird der Meerpfau mit beköderten Reusen.[3] Er wird vor Ort nur im östlichen Mittelmeer und auf den makaronesischen Inseln gefangen und vor allem an den Aquarienhandel weiterverkauft. Außer dem genannten lokalen Fischfang ist der Meerpfau keinen größeren Gefahren ausgesetzt.[8]

Schutzstatus

Der IUCN Rote-Liste-Status von Thalassoma pavo ist „least concern“, also nicht bedroht. Zur Population im Nordost-Atlantik gibt es zwar keine spezifischen Daten, aber da alle anderen Meerpfau-Populationen stabil sind, wird die Art als nicht gefährdet eingestuft.[8]

Quellen

  1. a b c d M. Bergbauer, B. Humberg: Was lebt im Mittelmeer? Kosmos, Stuttgart 1999, ISBN 3-440-07733-0.
  2. a b c d e f Patrick Louisy: Meeresfische. Westeuropa und Mittelmeer. Stuttgart 2002, ISBN 3-800-13844-1.
  3. a b c Rupert Riedl: Fauna und Flora des Mittelmeeres. 3. Auflage. Hamburg 1983, ISBN 3-490-23418-9.
  4. a b V. Günter, A. Kieneke, D. Muschiol, J. Nicke: Exkursion Giglio 2001 (Memento des Originals vom 4. März 2016 im Internet Archive)  src= Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/www.uni-bielefeld.de. Universität Bielefeld, Projektergebnisse, 2001.(aufgerufen am 19. Dezember 2014)
  5. a b c Roland Kuhn (1976). Morphologische und histologische Untersuchungen zum Geschlechtswechsel von Thalassoma pavo (L.), einem diandrisch protogynen Lippfisch aus dem Mittelmeer. Mainz.
  6. Rudie H. Kuiter: Lippfische. Ulmer Verlag, Stuttgart 2002, ISBN 3-8001-3973-1.
  7. S. Giampietro, C. N. Bianchi & C. Morri: Mating behaviour of the newly-established ornate wrasse Thalassoma pavo (Osteichthyes: Labridae) in the Ligurian Sea (north-western Mediterranean). In: J. Mar. Biol. Ass. U.K., 85, 2005, S. 191–196.
  8. a b c Thalassoma pavo in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2013.2. Eingestellt von: Pollard, D. & Afonso, P., 2014. Abgerufen am 19. Dezember 2014.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Meerpfau: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Der Meerpfau (Thalassoma pavo) ist eine Art der Lippfische (Labridae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Ornate wrasse

provided by wikipedia EN

The ornate wrasse (Thalassoma pavo) is a species of wrasse native to the rocky coasts of the eastern Atlantic Ocean and the Mediterranean Sea. This species is of minor importance to local commercial fisheries, is also popular as a game fish, and can be found in the aquarium trade.

Description

The ornate wrasse shows sexual dichromatism. the females are greenish-brown with a dark bar on each scale and five bluish vertical stripes. Males have red heads with blue markings. Situated immediately to the rear of the pectoral fin they have a vertical blue stripe with red margins.[3] The caudal fin in both sexes is turquoise.[4] The juveniles are green overall and have a black spot halfway along the back, positioned immediately below the dorsal fin.[5] The body is elongated and laterally compressed with a sharp, oval head. The snout is short with a small, terminal mouth and thick lips. In younger fish the caudal fin and as the fish matures it becomes concave with elongated outer rays forming filaments.[3] It can reach 25 cm (9.8 in) in length, though most do not exceed 20 cm (7.9 in).[2] The dorsal fin has eight spines and 12-13 soft rays while the anal fin has three spines and 10-12 soft rays.[6]

A group of ornate wrasse off Attica, Greece

Distribution

The ornate wrasse is a species of the eastern Atlantic Ocean and the Mediterranean Sea. In the eastern Atlantic it occurs from Portugal southwards along the coast of West Africa as far as Senegal. It also occurs around the Macaronesia, archipelagoes of the Cape Verde Islands, Canary Islands, Madeira, Salvage Islands and the Azores. In the Mediterranean it occurs all along the African and Asian coasts and most of the northern coasts except for the northern parts of the Adriatic and some parts of the north western Mediterranean.[1] However, global warming may be allowing ornate wrasse to extend its range northwards and it has increasingly been collected in the Ligurian Sea[7] and off Provence. It is absent from the Black Sea.[5]

Habitat and biology

The ornate wrasse occurs in on rocky areas where there are growths of algae and Posidonia sea grass beds, it is found from 0 to 50 metres (0 to 164 ft).[3] It can also be found living in anthropogenic structures including shipwrecks, piers and jetties.[1] The females and the juvenile normally live in small groups while the adult males are solitary. In the breeding season the males become territorial and guard a harem.[3] Its diet consists of small molluscs and crustaceans and the juveniles will act as cleaner fish, feeding on the ectoparasites taken off the skin of other fishes.[1] As it hunts for this prey it swims with quick jerky movements.[5] They bury into sandy areas at night by vigorously shaking their tail, spending the night on their sides in the sand.[3]

The ornate wrasse is a protogynous hermaphrodite and females may transform into males which is signified by a change of colour. This means that the population is dominated by a large number of young, fertile females which can produce a large number of eggs. The older and larger solitary males are fewer in numbers as they suffer from a greater predation pressure.[3] Spawning occurs in the spring and the eggs are pelagic.[8]

Human usage

The ornate wrasse is a quarry species for local fisheries in the eastern Mediterranean and in the Macaronesian archipelagoes, it is fished for using both hook and line and traps. It is also found in the aquarium trade.[1]

Species description

The ornate wrasse was originally formally described in 1758 as Labrus pavo by Carolus Linnaeus in Volume X of the Systema Naturae and the type locality was given as Syria.[9]

References

  1. ^ a b c d e Pollard, D.; Afonso, P. (2010). "Thalassoma pavo". IUCN Red List of Threatened Species. 2010: e.T187418A8530118. doi:10.2305/IUCN.UK.2010-4.RLTS.T187418A8530118.en. Retrieved 20 November 2021.
  2. ^ a b Froese, Rainer; Pauly, Daniel (eds.) (2019). "Thalossoma pavo" in FishBase. August 2019 version.
  3. ^ a b c d e f "Ornate Wrasse". L’Aquàrium Barecelona. Retrieved 2 February 2020.
  4. ^ "Ornate Wrasse – Thalassoma pavo". diving-canary-islands.com.
  5. ^ a b c "Ornate wrasse". Institut océanographique Paul Ricard. Retrieved 2 February 2020.
  6. ^ J.C Hureau (ed.). "Fishes of the NE Atlantic and Mediterranean". Marine Species Identification Portal. ETI Bioinformatics. Retrieved 2 February 2020.
  7. ^ Vacchi M; Morri C; Modena M; et al. (2001). "Temperature changes and warm-water species in the Ligurian Sea: the case of the ornate wrasse Thalassoma pavo (Linnaeus, 1758)". Archo Oceanogr.Limnol. 22: 149–154. Abstract
  8. ^ "Ornate Wrasse – Thalassoma Pavo". We Heart Diving. Retrieved 2 February 2020.
  9. ^ Eschmeyer, William N.; Fricke, Ron & van der Laan, Richard (eds.). "Labrus pavo". Catalog of Fishes. California Academy of Sciences. Retrieved 2 February 2020.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Ornate wrasse: Brief Summary

provided by wikipedia EN

The ornate wrasse (Thalassoma pavo) is a species of wrasse native to the rocky coasts of the eastern Atlantic Ocean and the Mediterranean Sea. This species is of minor importance to local commercial fisheries, is also popular as a game fish, and can be found in the aquarium trade.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Thalassoma pavo ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El pez verde, fredi o fredí (Thalassoma pavo) es un lábrido que habita en las costas del Atlántico oriental, desde el norte de Portugal hasta el sur de Senegal, incluyendo los alrededores de las Azores, Madeira, Canarias y Cabo Verde, así como el Mediterráneo.[1]

Morfología

Se trata de peces de aspecto alargado y cabeza redondeada, rematada. La coloración es variable según el estado de desarrollo, si bien los juveniles son de color verdoso. Presentan dimorfismo sexual. Las hembras son de mayor tamaño, con un color anaranjado y líneas verticales verdes brillantes; los machos pueden alcanzar 25 cm de longitud total, con cuerpo de color marrón con líneas de tonalidad verdosa, poseen tonos azulados y rojizos en la cabeza y una mancha negra en el dorso.[3]

Hábitat

Propios de fondos rocosos y de praderas de fanerógamas marinas, como Posidonia oceanica, se encuentran desde la línea de costa hasta los 50 m de profundidad.[4]

Comportamiento

Muy activos durante el día, capaces de resistir el embate de las olas cuando hay temporales. Los machos son territoriales, sobre todo en el verano, en la época de reproducción. Durante la noche se entierran en la arena.[5]

Alimentación

Su dieta consta de moluscos, crustáceos y equinodermos.[6]

Reproducción

Son hermafrodita proterogínicos: las hembras pueden convertirse en machos, según la proporción de sexos en la población. Los huevos son pelágicos: son puestos directamente en la corriente de agua, que los dispersa.[7]

Referencias

  1. a b Pollard, D. & Afonso, P. (2010). «Thalassoma pavo». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2022 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 12 de abril de 2020.
  2. Linnaeus, C. 1758. Systema Naturae, Ed. X. (Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata.) Holmiae. Systema Nat. ed. 10 v. 1: i-ii + 1-824.
  3. FishBase (en inglés).
  4. Pez verde en marenostrum.org.
  5. Mas Ferrà, Xavier y Canyelles Ferrà, Xavier: Peixos de les Illes Balears. Plana 211.
  6. Quignard, J.-P. y A. Pras, 1986. Labridae. pp. 919-942. A P.J.P. Whitehead, M.-L. Bauchot, J.-C. Hureau, J. Nielsen y E. Tortonese (eds.) Fishes of the north-eastern Atlantic and the Mediterranean. Unesco, París, Francia. Vol. 2.
  7. Mas Ferrà, Xavier y Canyelles Ferrà, Xavier: Peixos de les Illes Balears. Editorial Moll, Palma de Mallorca, mayo de 2000. Manuals d'introducció a la naturalesa, 13. ISBN 84-273-6013-4. Plana 212.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Thalassoma pavo: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El pez verde, fredi o fredí (Thalassoma pavo) es un lábrido que habita en las costas del Atlántico oriental, desde el norte de Portugal hasta el sur de Senegal, incluyendo los alrededores de las Azores, Madeira, Canarias y Cabo Verde, así como el Mediterráneo.​

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Thalassoma pavo ( Basque )

provided by wikipedia EU

Thalassoma pavo Thalassoma generoko animalia da. Arrainen barruko Labridae familian sailkatzen da.

Banaketa

Espezie hau Egeo itsasoan aurki daiteke.

Erreferentziak

  1. Froese, Rainer & Pauly, Daniel ed. (2006), Thalassoma pavo FishBase webgunean. 2006ko apirilaren bertsioa.

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Thalassoma pavo: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Thalassoma pavo Thalassoma generoko animalia da. Arrainen barruko Labridae familian sailkatzen da.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Thalassoma pavo ( French )

provided by wikipedia FR

La Girelle-paon ou Girelle turque (Thalassoma pavo) est une espèce de poissons de la famille des labridés. Cette girelle est hermaphrodite protérogyne, mâle et femelle présentent un dimorphisme sexuel important au niveau de leurs couleurs. Elle possède un mode de vie et un comportement semblable à Coris julis.

Description

Poisson osseux aux nageoires à rayons épineux, la dorsale est longue, et la dorsale a deux lobes effilés. Le corps élancé, 10 à 20 cm, 25 cm maximum, est recouvert de petites écailles, et vivement coloré selon 2 livrées:

  • La femelle est jaune-vert (parfois orangée) finement striée, avec 4 à 6 fines bandes transversales bleu-vert et une tache noire sur le dos.
  • Les mâles terminaux, outre une « bosse » sur la tête, ont une livrée bleu-vert finement striée de rouge, avec deux bandes transversales en arrière de la tête, l'une large et bleue, l'autre rouge parfois jaunâtre.

La tête, réticulée de bleu, est petite avec un museau pointu et une petite bouche à grosses lèvres bleues. La queue est en forme de lyre.

Des livrées intermédiaires existent : jeunes mâles, selon le statut social, le lieu. Le corps des juvéniles est entièrement vert avec la tache dorsale très visible, et la queue arrondie.

Biologie

La girelle-paon est carnivore. Prédatrice, elle se nourrit d'invertébrés, crustacés, mollusques, vers qu'elle capture...

La girelle-paon a une reproduction sexuée hermaphrodite protogyne : le même individu passe par deux stades successifs au cours de son développement, d'abord femelle, puis après métamorphose une phase mâle en changeant de couleur (dichromisme sexuel). La protogynie n'est cependant pas stricte : certaines femelles restent femelles, et certains individus naissent « mâles initiaux ». Contrairement aux autres labridés, les œufs sont émis en pleine eau et non dans un nid, et un seul mâle solitaire peut féconder plusieurs pontes.

Les mâles initiaux sont non-territoriaux et les mâles terminaux territoriaux.

Les juvéniles peuvent déparasiter d’autres poissons, faisant de la girelle-paon un labre nettoyeur temporaire.

La girelle-paon a une allure assez vive, mais saccadée, car elle n'utilise que ses nageoires pectorales. Elle ne présente que très peu de mouvements de la nageoire caudale. Elle est farouche, mais est attirée quand des sédiments sont soulevés.

Écologie

Elle vit sur le fond marin (benthique), solitaire ou en petits groupes, habitant les prairies d'algues, l'herbier de posidonie et les fonds rocheux dans les zones superficielles les plus chaudes (supérieures à 25 °C en été), entre la surface et 30 m de profondeur (150 m maximum). Elle peut s'enfouir dans le sable à la tombée de la nuit, quand les eaux sont froides ou pour échapper à un ennemi.

Distribution

Originellement présent surtout dans le sud et l’est de la Méditerranée (à l’exception de la mer Noire), la girelle paon progresse vers le nord depuis la fin des années 1990. Elle est limitée vers le nord, étant thermophile, mais est présente à présent jusqu'à l'océan Atlantique Est (du Portugal au Gabon, y compris les Açores).

Autres noms

Le nom de Girelle paon correspond aussi à d'autres espèces qu'en France Thalassoma pavo : aux Maldives (Thalassoma lunare), à Maurice (Stethojulis albovittata, et Thalassoma hardwicke).

Notes et références

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Thalassoma pavo: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

La Girelle-paon ou Girelle turque (Thalassoma pavo) est une espèce de poissons de la famille des labridés. Cette girelle est hermaphrodite protérogyne, mâle et femelle présentent un dimorphisme sexuel important au niveau de leurs couleurs. Elle possède un mode de vie et un comportement semblable à Coris julis.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Thalassoma pavo ( Italian )

provided by wikipedia IT

Thalassoma pavo Linnaeus, 1758, conosciuto anche con il nome comune donzella pavonina, è un pesce d'acqua salata appartenente alla famiglia Labridae.

Distribuzione e habitat

È diffusa nel Mar Mediterraneo e nell'Oceano Atlantico orientale dal Portogallo fino alle coste del Senegal. Abita fondali poco profondi e ben illuminati, fino a 30 metri, anche se si spinge fino ai 100. Negli ultimi anni si è assistito ad un ampliamento verso nord dell'areale di questa specie, probabilmente in seguito alla meridionalizzazione del mar Mediterraneo.

Descrizione

Corpo affusolato, di colore giallo dorato, tendente al verde o all'arancio, con tipici disegni reticolari sulla testa di colore blu, 5 strisce verticali dello stesso colore, una macchia nera tra la seconda e la terza banda. Da giovani il corpo è completamente verde, fatta eccezione per la chiazza nera. Ermafrodito proterogino, nasce femmina e dopo qualche anno diventa maschio, man mano mutando la colorazione fino a perdere del tutto le bande blu e la macchia nera quando adulto. Fino a 25 centimetri.

Biologia

Comportamento

Curiosa, viene attratta facilmente smuovendo sedimento dal fondo. Gli esemplari femminili si muovono spesso in gruppi numerosi. Talvolta gli esemplari più giovani si nutrono dei parassiti esterni di pesci più grossi, pulendoli.

Alimentazione

Si nutre di molluschi e crostacei.

Riproduzione

È oviparo ed ermafrodita proteroginico[2].

Predatori

Uno dei suoi principali predatori è il barracuda mediterraneo[3].

Acquariofilia

È una delle specie maggiormente ricercate per allevamento in acquario anche per la straordinaria colorazione della livrea. Qualche problema si può avere nell'alimentazione in quanto inizialmente gli esemplari catturati non accettano cibo secco. Si ha notizia di casi di territorialità spinta tra esemplari della stessa specie.

Note

  1. ^ (EN) Thalassoma pavo, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  2. ^ Riproduzione, su fishbase.org. URL consultato il 30 gennaio 2014.
  3. ^ Predatori, su fishbase.org. URL consultato il 30 gennaio 2014.

Bibliografia

  • Patrick Louisy, Guida all'identificazione dei pesci marini d'Europa e del Mediterraneo, a cura di Trainito, Egidio, Milano, Il Castello, 2006, ISBN 88-8039-472-X.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Thalassoma pavo: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

Thalassoma pavo Linnaeus, 1758, conosciuto anche con il nome comune donzella pavonina, è un pesce d'acqua salata appartenente alla famiglia Labridae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Pauwlipvis ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Vissen

De pauwlipvis (Thalassoma pavo) is een straalvinnige vis uit de familie van lipvissen (Labridae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen (Perciformes). De vis kan een lengte bereiken van 20 cm. Evenals de regenbooglipvis is de vis hermafrodiet. Alle vissen beginnen daarbij als vrouwtjes. Mannetjes vertonen puntige uitlopers aan de staartvin. Er bevindt zich op de rug halverwege de rugvin een zwarte stip. Het lichaam is langwerpig met een groenige basiskleur en verticale strepen. Op de kop bevinden zich grillige blauwe of groene strepen. De vis komt in de zomer voor langs rotswanden van de Middellands Zee. In de nacht verbergt hij zich in het zand.

Externe link

Wikimedia Commons Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Thalassoma pavo op Wikimedia Commons.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Pauwlipvis: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De pauwlipvis (Thalassoma pavo) is een straalvinnige vis uit de familie van lipvissen (Labridae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen (Perciformes). De vis kan een lengte bereiken van 20 cm. Evenals de regenbooglipvis is de vis hermafrodiet. Alle vissen beginnen daarbij als vrouwtjes. Mannetjes vertonen puntige uitlopers aan de staartvin. Er bevindt zich op de rug halverwege de rugvin een zwarte stip. Het lichaam is langwerpig met een groenige basiskleur en verticale strepen. Op de kop bevinden zich grillige blauwe of groene strepen. De vis komt in de zomer voor langs rotswanden van de Middellands Zee. In de nacht verbergt hij zich in het zand.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Thalassoma pavo ( Norwegian )

provided by wikipedia NO


Thalassoma pavo er en fiskeart som tilhører leppefiskene.

Kroppen er ganske slank og er sammentrykt fra sidene. Ryggfinnen har 8 piggstråler og 12–13 bløtstråler, og gattfinnen har 3 piggstråler og 10–12 bløtstråler. Hannen er grønn og brun med mange mørke, vertikale striper. Hodet er mørkerødt med et blått rutenett. En blå vertikal stripe går fra basis av ryggfinnen til buken bak brystfinnen; den har ofte røde kanter. Hunner og ungfisker er grønne og brune med fem vertikale blå striper. Hodet er brunaktig med et blått rutenett. Den blir opptil 25 cm lang, og vanlig lengde er 15–20 cm.

Thalassoma pavo lever på grunt vann i havet nær steiner og ålegras. Den finnes på dyp fra 1–150 m, men er vanligst på 1–50 m. Den svømmer for det meste alene, men danner av og til små grupper. Føden består av små bløtdyr og krepsdyr. Arten er utbredt i Middelhavet og i det østlige Atlanterhavet fra Portugal til Kapp Lopez i Gabon. Den finnes også ved Azorene, Madeira, Kanariøyene, São Tomé og Annobón.

Kilder

Eksterne lenker

 src=
Hann av Thalassoma pavo
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Thalassoma pavo: Brief Summary ( Norwegian )

provided by wikipedia NO


Thalassoma pavo er en fiskeart som tilhører leppefiskene.

Kroppen er ganske slank og er sammentrykt fra sidene. Ryggfinnen har 8 piggstråler og 12–13 bløtstråler, og gattfinnen har 3 piggstråler og 10–12 bløtstråler. Hannen er grønn og brun med mange mørke, vertikale striper. Hodet er mørkerødt med et blått rutenett. En blå vertikal stripe går fra basis av ryggfinnen til buken bak brystfinnen; den har ofte røde kanter. Hunner og ungfisker er grønne og brune med fem vertikale blå striper. Hodet er brunaktig med et blått rutenett. Den blir opptil 25 cm lang, og vanlig lengde er 15–20 cm.

Thalassoma pavo lever på grunt vann i havet nær steiner og ålegras. Den finnes på dyp fra 1–150 m, men er vanligst på 1–50 m. Den svømmer for det meste alene, men danner av og til små grupper. Føden består av små bløtdyr og krepsdyr. Arten er utbredt i Middelhavet og i det østlige Atlanterhavet fra Portugal til Kapp Lopez i Gabon. Den finnes også ved Azorene, Madeira, Kanariøyene, São Tomé og Annobón.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Talasoma pawia ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Talasoma pawia (Thalassoma pavo) – gatunek ryby z rodziny wargaczowatych (Labridae).

Występowanie

Występuje w północnym Atlantyku od Zat. Biskajskiej do wybrzeży zachodniej Afryki, wokół Madery, Azorów i Wysp Kanaryjskich, także Morze Śródziemne.

Ryba żyjąca w strefie wzrostu glonorostów i łąkach trawy morskiej na głębokości do 150 m.

Opis

Dorasta maksymalnie do 20 cm. Ciało podłużne, owalna, otwór gębowy mały z szerokimi wargami. Szczęki wysuwalne. Uzębienie w postaci 1 rzędu małych, spiczastych zębów. Dolne kości gardłowe zrośnięte w silne płytki żujące. Łuski duże, koliste, wzdłuż linii bocznej od 26 do 31. Płetwa grzbietowe długa, niepodzielona podparta 8 twardymi i 12-13 miękkimi promieniami. Płetwa odbytowa podparta 3 twardymi i 10-12 miękkimi promieniami. Płetwa ogonowa u młodych ryb prosta, natomiast u dorosłych skraje promienie wyraźnie wydłużone.

Ubarwienie: Samce z czerwoną i niebieską poprzeczną pręgą od przedniej części ciała do płetwy brzusznej, boki zielone, głowa ciemnoczerwona pokryta niebieskimi liniami. Samice przeważnie mszystozielone, jasne paski i czarna plama pośrodku ciała poniżej płetwy grzbietowej.

Odżywianie

Odżywia się małymi zwierzętami dennymi.

Rozród

Tarło odbywa się latem. Ikra, dzięki kropelce tłuszczu swobodnie unosi się w toni wodnej.

Przypisy

  1. Thalassoma pavo, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).

Bibliografia

  • Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
  • Thalassoma pavo. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp 2001-10-15]
  • Thalassoma pavo (ang.). WoRMS World Register of Marine Species. [dostęp 2010-10-15].
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Talasoma pawia: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Talasoma pawia (Thalassoma pavo) – gatunek ryby z rodziny wargaczowatych (Labridae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Pavji knez ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia SL

Glej članek

Pavji knez (znanstveno ime Thalassoma pavo) je talna morska riba, ki živi tudi v Jadranskem morju.

Opis

Pavji knez doseže v dolžino do 25 cm, običajno pa le do 20 cm. Ima podolgovato, bočno rahlo sploščeno telo. Gre za izjemno živopisano ribo. Vzorci in intenzivnost barv je odvisna od spola ribe, starosti in letnega časa. V času drsti se samci namreč še bolj pisano obarvajo. Ne predstavlja gospodarsko pomembne ribje vrste, je pa precej priljubljen med športnimi ribiči in akvaristi.[2]

Razširjenost

Vrsta je razširjena v vzhodnem Atlantiku od obal Portugalske do Gabona ter po vseh morjih Sredozemlja. Poseljuje kamnito in travnato morsko dno od 1 do 150 metrov globoko, običajno pa le do globin do 50 metrov.

Sinonimi

Znanstveniki so prišli do spoznanja, da je več opisanih ribjih vrst v resnici sinonimov pavjega kneza. Sinonimi so:

  • Labrus pavo Linnaeus, 1758
  • Chlorichthys pavo (Linnaeus, 1758)
  • Julis pavo (Linnaeus, 1758)
  • Labrus syriacus Bloch & J. G. Schneider, 1801
  • Labrus leo Rafinesque, 1810
  • Julis squamimarginatus S. Bowdich, 1825
  • Julis turcica A. Risso, 1827
  • Julis blochii Valenciennes, 1839
  • Julis unimaculata R. T. Lowe, 1841
  • Thalassoma unimaculatum (R. T. Lowe, 1841)
  • Julis unimaculata lineolata R. T. Lowe, 1841
  • Julis unimaculata taeniata R. T. Lowe, 1841
  • Thalassoma pavo taeniata (R. T. Lowe, 1841)
  • Julis turcica torquata R. T. Lowe, 1843
  • Thalassoma pavo torquata (R. T. Lowe, 1843)
  • Julis turcica lemniscata R. T. Lowe, 1843
  • Thalassoma pavo lemniscata (R. T. Lowe, 1843)
  • Julis vulgaris Valenciennes, 1843

Reference

  1. Pollard, D. & Afonso, P. 2010. Thalassoma pavo. In: IUCN 2013. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.1. <www.iucnredlist.org Arhivirano June 27, 2014, na Wayback Machine.>. Downloaded on 17 November 2013.
  2. »Thalassoma pavo«. FishBase, ur. Froese, Ranier & Pauly, Daniel. Različica: oktober 2013.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia SL

Pavji knez: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia SL

Pavji knez (znanstveno ime Thalassoma pavo) je talna morska riba, ki živi tudi v Jadranskem morju.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia SL

Thalassoma pavo ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Thalassoma pavo är en fisk inom familjen läppfiskar som är cirka 15 centimeter och lever i områdena runt Kanarieöarna och Medelhavet.

De finns vid kusterna där det finns berg och stenar. Hannarna är mest färgstarka.

Commons-logo.svg
Wikimedia Commons har media relaterad till Thalassoma pavo.

Externa länkar

Mört, Nordisk familjebok.png Denna fiskrelaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Thalassoma pavo: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Thalassoma pavo är en fisk inom familjen läppfiskar som är cirka 15 centimeter och lever i områdena runt Kanarieöarna och Medelhavet.

De finns vid kusterna där det finns berg och stenar. Hannarna är mest färgstarka.

Commons-logo.svgWikimedia Commons har media relaterad till Thalassoma pavo.Bilder & media
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

孔雀錦魚 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
二名法 Thalassoma pavo
Linnaeus, 1758

孔雀錦魚,為輻鰭魚綱鱸形目隆頭魚亞目隆頭魚科的其中一,分布於東大西洋區,從葡萄牙加彭海域,包括地中海,棲息深度1-150公尺,體長可達25公分,棲息在海草生長的礁石區海域,通常獨居性,以小型軟體動物甲殼類為食,生活習性不明,可作為食用魚及觀賞魚。

参考文献

擴展閱讀

 src= 維基物種中有關孔雀錦魚的數據


小作品圖示这是一篇與鱸形目相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

孔雀錦魚: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

孔雀錦魚,為輻鰭魚綱鱸形目隆頭魚亞目隆頭魚科的其中一,分布於東大西洋區,從葡萄牙加彭海域,包括地中海,棲息深度1-150公尺,體長可達25公分,棲息在海草生長的礁石區海域,通常獨居性,以小型軟體動物甲殼類為食,生活習性不明,可作為食用魚及觀賞魚。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑