Pławikonik sargassowy[3], pławikonik plamisty[4] (Hippocampus guttulatus) – gatunek ryby igliczniokształtnej z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae).
Północny Atlantyk od Irlandii do północno-zachodnich wybrzeży Afryki, Madera, Wyspy Kanaryjskie, Morze Śródziemne i Morze Czarne.
Żyje w płytkich wodach wśród wodorostów, zwłaszcza na łąkach trawy morskiej. Większość czasu spędzają prawie nieruchomo, mocno przyczepione chwytnym ogonem do wodorostów.
Osiąga maksymalnie do 15 cm długości. Ciało okryte skórnym pancerzem złożonym z 48–50 pierścieni kostnych, które w miejscach styku mają podwyższone krawędzie. Głowa zgięta w kierunku tułowia, co upodabnia wygląd do konika szachowego. Trzon ogonowy przekształcony w chwytny ogon. Długi, rurkowaty pysk, zakończony bardzo małym otworem gębowym. Płetwa grzbietowa podparta 18–21 miękkimi promieniami, odbytowa – 4, a piersiowa 15–16. Płetwy brzusznej i ogonowej brak.
Ubarwienie zielonkawe lub brązowe, czasami z delikatnymi białymi cętkami, na brzegach pierścieni kostnych.
Żywi się zooplanktonem. Pokarm pobiera zasysając go do długiego pyska, dzięki wytwarzaniu silnego podciśnienia.
Trze się od maja do lipca. Samica wstrzykuje ikrę do torby lęgowej na brzuchu samca. Zarodki rozwijają się w torbie lęgowej samca, po 4–5 tygodniach samiec wydaje na świat w pełni rozwinięte młode.
Pławikonik sargassowy, pławikonik plamisty (Hippocampus guttulatus) – gatunek ryby igliczniokształtnej z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae).
