Multimedia w Wikimedia Commons Wrona mariańska (Corvus kubaryi) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae) zamieszkujący wyspy Guam i Rota. Należy do gatunków krytycznie zagrożonych wyginięciem w wyniku stałego obniżania się liczebności od lat 60. XX wieku[3].
Wrony mariańskie to niewielkie czarne taki z niebieskawo-czarnym połyskiem na ogonie i zielonawo-czarnym na grzbiecie, spodniej części ciała, głowie i skrzydłach. Przeważnie samice są mniejsze niż samce. Ptak dorosły waży blisko 250 g i mierzy około 38 cm długości. Wydaje głośne krzyki przypominające kaaa-ah.
Wrona zamieszkuje lasy wtórne i dojrzałe, jak też na przybrzeżnej roślinności porastającej plaże, ale gnieździ się jedynie w miejscowych nawapiennych lasach. Występuje głównie na północnym skrawku wyspy Guam i Rota w północnych Marianach, gdzie najchętniej swe gniazda lokuje w koronach 2 rozłożystych gatunkach drzew: Elaeocarpus joga i figowcu Ficus prolixa.
Ma bardzo różnorodną dietę, jest oportunistycznym wszystkożercą. Żywi się owadami, jaszczurkami, jajami innych gatunków ptaków, krabami pustelnikami, owocami i ziarnami.
Okres lęgowy wrony mariańskiej zaczyna się na początku lipca lub pod koniec marca. Gniazdo jest dużą, kielichowatą konstrukcją zbudowaną z małych gałęzi powiązanych włóknami roślinnymi. Liczba jaj w lęgu waha się od 1 do 4. Oba ptaki wysiadują jaja, karmią pisklęta i troszczą się o nie nawet po ich opierzeniu. Trwanie rodzicielskiej opieki określa się na 5–18 miesięcy. Osobniki młodociane mogą trzymać się swych opiekunów nawet do 3 lat, nim same nie osiągną dojrzałości.
Na Guamie spadek liczebności wrony mariańskiej jest spowodowany głównie grabieżami lęgów, których dokonują introdukowane tu brązowe węże drzewne Boiga irregularis. Pomimo stosowania elektrycznych barier wokół strefy ochronnej w okolicach gniazd pozostała tam populacja ptaków utrzymuje tendencję do starzenia się. Na wyspie Rota wronom zagraża wiele innych niebezpieczeństw, włączając w nie poszerzanie się obszarów pod gospodarstwa rolne, pola golfowe i infrastrukturę rekreacyjną, tworzenie nowych osad rolniczych, grabieże lęgów przez intrukowane tu szczury i warany indyjskie (Varanus indicus) oraz tajfuny, choroby i konieczność konkurencji z dziwogonami długosternymi (Dicrurus macrocercus). Ostatnio introdukowano na wyspę również brązowe węże drzewne, co prawdopodobnie doprowadzi do poważnego spadku populacji wrony mariańskiej, jeśli węże te zaadaptują się do środowiska i rozwiną swą populację. Ptak jest też prześladowany przez mieszkańców obu wysp[4].
W 1993 roku ustanowiono rezerwat przyrody Stanów Zjednoczonych na Guamie celem zachowania pozostałości rodzimych lasów i ptaków, które przeniesiono w tym celu z wyspy Rota.
Do niedawna IUCN gatunek klasyfikowało jako zagrożony wyginięciem[5], ale okazał się być rzadszy niż ogólnie sądzono. Po ocenie liczebności i sprawdzeniu jej dokładności podniesiono status ochrony wrony mariańskiej i uznano ją na gatunek w 2008 roku za krytycznie zagrożony. Poziom niebezpieczeństwa wyginięcia uznano za naglący, ponieważ takie katastroficzne dla niego zdarzenie jak epidemia wirusem gorączki Zachodniego Nilu może doprowadzić do całkowitego jego wymarcia[6].
Wrona mariańska (Corvus kubaryi) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae) zamieszkujący wyspy Guam i Rota. Należy do gatunków krytycznie zagrożonych wyginięciem w wyniku stałego obniżania się liczebności od lat 60. XX wieku.
