Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Corvus moneduloides ye una especie d'ave de la familia de los córvidos (Corvidae) y miembru del xéneru Corvus.
Ye endémicu de Nueva Caledonia y foi introducida nes islles de la Llealtá. Habita nos montes anque-y la puede ver en zones más abiertes.[2]
Ye omnívoru y davezu aliméntase en pareyes o en pequeños grupos familiares, pero viéronse bandaes d'hasta 30 individuos. Los sos métodos p'aprovise de comida son únicos ente les aves y atópense solo nel home y dalgunos de los sos parientes cercanos. Ye capaz de crear y modificar pequeñes ferramientes qu'usa pa estrayer el so alimentu de furacos y resquiebros.[3]
Nel so hábitat natural, estos cuervos crean ferramientes a partir de cañes y tarmos, qu'utilicen p'algamar inseutos y canesbes escondíos en pequeños furacos.[4] Tamién demostraron la capacidá de fabricar gabitos a partir de maleza, lleña, vide y felechos.[4] [5] Esta ye la única especie onde se reparó la fabricación de gabitos amás d'en el ser humanu.
El Cuervu de Nueva Caledonia ye la única especie non-primate onde se repara un desenvolvimientu cultural tocantes a la fabricación de ferramientes. Esto quier dicir que la especie añede innovaciones a ferramientes esistentes y comparte la conocencia con otros grupos culturales, tal que reparó Gavin R. Hunt y los sos collaboradores na Universidá de Auckland.[6] [5]
Esta especie de cuervu tamién ye capaz de crear ferramientes a partir de materiales que nun esisten na naturaleza y colos que nun tuvo contautu en tola so vida. Tal que demostraron los cuervos “Betty” y “Abel” de la Universidá d'Oxford, qu'utilizaron bonalmente alambre pa crear pinchos y gabitos colos qu'algamar premios en forma de comida. La única otra especie que demostró esta habilidá pa utilizar materiales artificiales ye l'humanu, y chimpancés sometíos a esperimentos similares demostraron grandes dificultaes pa superar les pruebes.[7] [8]
La interacción con actividá humana tamién foi documentada. Los cuervos dexaron nueces en carreteres con abondosu tráficu y esperaron a que los coches pasaren percima pa romper el duru pulgu.[9]
Anque otros animales, como los primates, amosaron la capacidá d'utilizar ferramientes p'algamar comida, esperimentos recién demuestren que los cuervos de Nueva Caledonia tamién son capaces d'utilizar ferramientes non yá pa llograr comida, sinón pa consiguir ferramientes más eficientes, andando a la tema coles meyores execuciones vistes en primates. [10][11][12]
Nun esperimentu creáu pola Universidá de Auckland, al cuervu presentábase-y un pequeñu palu y una caxa que contenía comida la cual yera inalcanzable con dicha ferramienta. Otra caxa de cristal con un mecanismu de seguridá, contenía un palu más llargu fayadizu p'algamar la comida. El cuervu utilizó'l palu de pequeñu tamañu pa desactivar un mecanismu y consiguir el palu más llargu, col que pudo algamar la comida. Esti complexu comportamientu que demuestra la capacidá pa entender que les ferramientes sirven pa llograr ferramientes más eficientes y non yá comida, ye desaxeradamente inusual y namái foi reparáu en dellos primates.
Otres investigaciones demuestren que los cuervos utilicen distintes ferramientes pa esaminar oxetos potencialmente peligrosos ensin tocalos.[13]
L'usu d'Espeyos Dalgunos cuervos en cautividá demostraron la capacidá d'utilizar espeyos pa reparar oxetos que s'atopaben fora del so campu de visión normal. Los páxaros nun paecieron reconocese nel espeyu la primer vegada, pero sí darréu. Ye posible qu'esto se deba a que yera la primer vegada nes sos vides que s'atopaben con un espeyu. [14]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Corvus moneduloides ye una especie d'ave de la familia de los córvidos (Corvidae) y miembru del xéneru Corvus.
Ye endémicu de Nueva Caledonia y foi introducida nes islles de la Llealtá. Habita nos montes anque-y la puede ver en zones más abiertes.
Ye omnívoru y davezu aliméntase en pareyes o en pequeños grupos familiares, pero viéronse bandaes d'hasta 30 individuos. Los sos métodos p'aprovise de comida son únicos ente les aves y atópense solo nel home y dalgunos de los sos parientes cercanos. Ye capaz de crear y modificar pequeñes ferramientes qu'usa pa estrayer el so alimentu de furacos y resquiebros.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brân Caledonia Newydd (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: brain Caledonia Newydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Corvus moneduloides; yr enw Saesneg arno yw New Caledonian crow. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. moneduloides, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r brân Caledonia Newydd yn perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Brân America Corvus brachyrhynchos Brân bigfain Corvus enca
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brân Caledonia Newydd (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: brain Caledonia Newydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Corvus moneduloides; yr enw Saesneg arno yw New Caledonian crow. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. moneduloides, sef enw'r rhywogaeth.
Vrána novokaledonská (Corvus moneduloides) je endemický druh z rodu Corvus. Tento druh je známý tím, že dokáže vytvářet nástroje. Umí si například vyrobit hák, což je schopnost, kterou nedokážou ani šimpanzi.[2] Tento druh není znám pouze tvorbou nástrojů. Vrány vyřešily také množství sofistikovaných kognitivních testů, jejichž výsledky naznačují, že tento druh je obzvláště inteligentní.[3][4][5] Díky těmto zjištěním se tento druh stal modelem pro pochopení dopadu používání a výroby nástrojů pro vývoj inteligence.
Je to středně velký druh vrány s délkou 40 cm. Lesklé peří je zbarveno černě, stejně tak zobák i končetiny.
Vyskytuje se pouze v Nové Kaledonii na ostrovech Grande Terre a Maré, kde obývá zejména pralesy.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Vrana dôvtipná na slovenské Wikipedii.
{{Cite journal}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. {{Cite journal}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. {{Cite journal}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. {{Cite journal}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. 
Obrázky, zvuky či videa k tématu vrána novokaledonská ve Wikimedia Commons
Vrána novokaledonská (Corvus moneduloides) je endemický druh z rodu Corvus. Tento druh je známý tím, že dokáže vytvářet nástroje. Umí si například vyrobit hák, což je schopnost, kterou nedokážou ani šimpanzi. Tento druh není znám pouze tvorbou nástrojů. Vrány vyřešily také množství sofistikovaných kognitivních testů, jejichž výsledky naznačují, že tento druh je obzvláště inteligentní. Díky těmto zjištěním se tento druh stal modelem pro pochopení dopadu používání a výroby nástrojů pro vývoj inteligence.
Die Geradschnabelkrähe (Corvus moneduloides), auch Neukaledonienkrähe genannt, ist ein Vogel aus der Gattung der Raben und Krähen (Corvus). Sie kommt ausschließlich auf Neukaledonien und den Loyalitätsinseln vor. Geradschnabelkrähen ernähren sich vorwiegend von holzbewohnenden Larven und Nüssen, verwerten aber auch viele andere Nahrungsquellen. Sie sind in der Lage, verschiedene Objekte zu Werkzeugen umzufunktionieren, um an ihre Nahrung zu gelangen. Sie gelten als die intelligentesten Vögel, da sie über sequentielle Intelligenz (Nutzung verschiedener Gegenstände als Werkzeuge hintereinander, um ein Ziel zu erreichen) verfügen; eine Eigenschaft, über die ansonsten nur Schimpansen oder Menschen verfügen.
Zwischen den Geschlechtern der Geradschnabelkrähe besteht weder in der Gefiederfärbung noch im Körperbau ein Dimorphismus, gleiches gilt für Jung- und Altvögel. Sie erreicht eine Körperlänge von rund 40 cm. Der Schnabel ist für eine Krähe mit 42–50 mm vergleichsweise kurz. Sein First verläuft sehr flach, der Gonyswinkel ist entsprechend stark ausgeprägt. Die Geradschnabelkrähe hat eine Flügellänge von 241–267 mm, ihr Schwanz misst 170–186 mm. Der Tarsometatarsus erreicht eine Länge von 42–48 mm. Das Gewicht liegt zwischen 230 und 330 g.[2] Die Geradschnabelkrähe verfügt in Relation zu ihrer Größe und ihrem Gewicht über eins der größten Gehirne aller Vogelarten.[3]
Das Gefieder der Geradschnabelkrähe ist einheitlich schwarz und besitzt einen violett-dunkelblauen Schimmer; die Handschwingen glänzen an den Außenfahnen schwach grünlich, ebenso wie die Handdecken. Die Kehlfedern sind sehr fein und haarartig. Der Schwanz der Geradschnabelkrähe ist relativ lang und am Ende gerundet beziehungsweise leicht gestuft. Schnabel, Zehen und Beine sind schwarz. Die Iris ist dunkelbraun.[4]
Der Ruf der Geradschnabelkrähe besteht aus einem weichen, heiseren und hohen waaaw. Daneben ruft sie auch lauter mit einem hohen wak-wak und einem langgezogenen, schrillen aaup. Ein vergleichsweise melodiöser, weicher wa-wa-Ruf dient wahrscheinlich als Hasssignal oder Warnruf vor vom Boden drohender Gefahr. Es wird etwa beim Herannahen eines Menschen geäußert, woraufhin die Vögel ihm entgegenfliegen.[4]
Das Verbreitungsgebiet der Geradschnabelkrähe umfasst die Inseln Grande Terre und Maré. Während die neukaledonische Hauptinsel Grande Terre die ursprüngliche Heimat der Art darstellt, wurde sie im zu den Loyalitätsinseln gehörigen Maré vom Menschen eingebürgert und konnte sich dort etablieren.[5]
Baumbestand unterschiedlicher Dichte prägt alle Habitate der Geradschnabelkrähe. Sie bewohnt sowohl Trockenwälder als auch offene Landschaftsformen mit zumindest vereinzelten Bäumen, etwa mit Myrtenheide (Melaleuca quinquenervia) bestandene Savanne.[6][5]
Die Nahrung der Geradschnabelkrähe besteht vor allem aus Bockkäferlarven der Art Agrianome fairmairei und den Früchten des Lichtnussbaums (Aleurites moluccana). Daneben finden sich auch andere Früchte, Samen und Blüten von Korallenbäumen (Erythrina spp.), Schnecken, Eidechsen, ausgewachsene Insekten sowie Aas im Nahrungsspektrum. Gelegentlich werden Eier und Küken von Haushühnern und andern Vögeln gefressen.[7][8]
Schnecken, Nüsse und andere hartschalige Früchte öffnet die Geradschnabelkrähe, indem sie sie aus großer Höhe gegen Felsen oder Brettwurzeln schmettert oder sie auf hartem Untergrund mit dem Schnabel aufhämmert. Nachtaktive Insekten fängt sie in der Abenddämmerung aus dem Flug, wobei sie zu wendigen Manövern im Stande ist.[4] Bockkäferlarven werden mit Hilfe spezieller Werkzeuge aus ihren Bohrgängen in verwesenden Holzstümpfen geangelt. Dazu formt die Geradschnabelkrähe aus Schraubenbaumblättern oder aus Blattstielen und Zweigen des Lichtnussbaumes feine Stocherinstrumente, die tief in die Gänge hineinreichen.[9] Anschließend tastet sie vorsichtig damit in den Löchern, bis sie auf eine Larve trifft. Diese wird so lange angestoßen, bis sie sich mit ihren Mundwerkzeugen am Ende des Werkzeugs verbeißt und aus dem Loch gezogen werden kann. Die genaue Form dieser Werkzeuge ist von Individuum zu Individuum verschieden.[10][11]
Geradschnabelkrähen bewegen sich häufig in Paaren, nach dem Schlupf der Jungvögel auch in Familienverbänden. Gelegentlich sind die Tiere auch allein anzutreffen. Anders als viele andere Corvus-Arten bildet die Geradschnabelkrähe gewöhnlich keine größeren Sozialverbände, auch wenn es Berichte über Schwärme von etwa 30 Vögeln gibt.[6][4]
Nester der Geradschnabelkrähe bestehen aus zu einer Plattform geschichteten, dünnen Zweigen und werden mit Wurzel- und Blattfasern verwoben. Sie werden meist sehr hoch in Bäumen gebaut. Zwischen September und November legt das Weibchen zwei bis drei Eier. Sie sind weiß, besitzen eine leicht bläuliche oder grünliche Tönung und sind dicht mit oliven, braunen und grauen Sprenkeln übersät.[5]
Die Erstbeschreibung der Geradschnabelkrähe findet sich im fünften Band von René Primevère Lessons Traité d’Ornithologie, der 1831 erschien. Darin führte er die Art Corvus moneduloides in der Gruppe der „Dohlen“ auf, zu denen er alle Krähen von geringer Größe, grauem Nacken oder mehr oder weniger kurzem Schnabel rechnete. Dieser von Lesson unterstellten Verwandtschaft verdankt die Geradschnabelkrähe auch das Artepitheton moneduloides, das die Ähnlichkeit zur eurasischen Dohle (C. monedula) betonen sollte.[1] Lesson gab für seine Erstbeschreibung – wie zur damaligen Zeit häufig – weder eine Liste von Merkmalen noch einen Holotyp oder eine Typlokalität an. Der Name „Corvus caledonicus“ Gmelin, 1788 ist als Basionym des Welchmann-Raupenfängers (Coracina caledonica) nicht verfügbar[12] und wäre auch in der Form von Latham, 1790[13] für die Weißhalsatzel (Streptocitta albicollis) reserviert.[14]
Die Geradschnabelkrähe entstammt einer Radiation der Raben und Krähen (Corvus), die im späten Miozän (~ 5 mya) im Bereich des heutigen Neuguinea stattfand. Analysen mitochondrialer und nuklearer DNA-Sequenzen weisen eine von Buntschnabel- (C. woodfordi) und Bougainvillekrähe (C. meeki) gebildete Klade als Schwesterlinie der Geradschnabelkrähe aus. Die gemeinsame Schwesterart der drei Krähen ist die Molukkenkrähe (C. validus).[15]
Über den Bestand der Geradschnabelkrähe auf Grande Terre und Maré ist nichts bekannt, sie gilt aber als häufiger Vogel, sowohl in Kulturlandschaften als auch in ursprünglicher Vegetation.[5] Zwar sieht die IUCN den Rückgang der Wälder auf Grande Terre als Bedrohung für die dortige Population an, sie führt die Art jedoch unter der Kategorie Least Concern (keine Bedrohung).[6]
Die Geradschnabelkrähe (Corvus moneduloides), auch Neukaledonienkrähe genannt, ist ein Vogel aus der Gattung der Raben und Krähen (Corvus). Sie kommt ausschließlich auf Neukaledonien und den Loyalitätsinseln vor. Geradschnabelkrähen ernähren sich vorwiegend von holzbewohnenden Larven und Nüssen, verwerten aber auch viele andere Nahrungsquellen. Sie sind in der Lage, verschiedene Objekte zu Werkzeugen umzufunktionieren, um an ihre Nahrung zu gelangen. Sie gelten als die intelligentesten Vögel, da sie über sequentielle Intelligenz (Nutzung verschiedener Gegenstände als Werkzeuge hintereinander, um ein Ziel zu erreichen) verfügen; eine Eigenschaft, über die ansonsten nur Schimpansen oder Menschen verfügen.
Korvo di Nova Kaledonia (Corvus moneduloides) esas un speco di korvo qua existas en Nova-Kaledonia e vicina insuli en Pacifiko. Ta speco di korvo esas kapabla di fabrikar mikra instrumenti por kaptar nutrivi.
The New Caledonian crow (Corvus moneduloides) is a medium-sized member of the family Corvidae, native to New Caledonia. The bird is often referred to as the 'qua-qua' due to its distinctive call. It eats a wide range of food, including many types of invertebrates, eggs, nestlings, small mammals, snails, nuts and seeds. The New Caledonian crow sometimes captures grubs in nooks or crevices by poking a twig at the grub to agitate it into biting the twig, which the crow then withdraws with the grub still attached. This method of feeding indicates the New Caledonian crow is capable of tool use. They are also able to make hooks.[2] This species is also capable of solving a number of sophisticated cognitive tests which suggest that it is particularly intelligent.[3][4][5] As a result of these findings, the New Caledonian crow has become a model species for scientists trying to understand the impact of tool use and manufacture on the evolution of intelligence.
The New Caledonian crow is a moderate-sized crow (40 centimetres (16 in) in length), similar in size to the house crow, but less slender-looking. The bird has an all-black appearance with a rich gloss to its feathers of purple, dark blue and some green in good light. The beak, feet and legs are all black. The beak is moderate in size but is unusual in that the tip of the lower mandible is angled upwards, making it somewhat chisel-like in profile. It has been suggested that this beak morphology evolved due to the selective pressure of needing to hold a tool straight.[6]
The vocalization is described as a soft "waa-waa" or "wak-wak", and sometimes as a hoarse "qua-qua" or "waaaark". Across New Caledonia, the bird is often referred to as a 'qua-qua' due to its distinctive call.
The bird is endemic to the islands of New Caledonia in the Pacific, living in primary forest. It inhabits only the main island, Grande Terre, and one of the Loyalty Islands, Maré Island.
The New Caledonian crow eats a wide range of food, including many types of insects and other invertebrates (some caught in flight with great agility, including night-flying insects which it catches at dusk), eggs and nestlings, small mammals, snails (which it drops from a height onto hard stones), and various nuts and seeds.
This species is known for using plant material to create stick and leaf tools to capture prey hiding in cracks and crevices. These tools can have naturally occurring barbs, or are sometimes fashioned into hooks by the birds. The tool is inserted into the crack or crevice in the log or branch, and the prey is agitated into biting the tool. The crow then withdraws the tool with prey still attached, and devours the prey. Grubs caught in this way have been shown to be an integral part of the crows' diet.[7] The New Caledonian crow appears to fill the ecological niche of the woodpeckers and the woodpecker finch of the Galapagos, since the latter and New Caledonia lack woodpeckers. The feeding method of the woodpecker finch differs in that it stabs at grubs and levers them slowly out of the log using a small twig.
The nest of the New Caledonian crow is built high in a tree with usually 2–3 eggs laid from September to November.
This species uses stick tools in the wild by finding small twigs and probing them into holes in logs to extract insects and larvae.[2] New Caledonian crows are also able to manufacture tools by breaking twigs off bushes and trimming them to produce functional stick tools.[2] Tool manufacture is rare in comparison to simple tool use and indicates a higher level of cognitive function. The crows can also make leaf tools by tearing rectangular strips off the edges of Pandanus spp. leaves.[8] The creation of such leaf tools allows these crows to exploit naturally occurring hooks – the barbs running along the edges of these leaves can be used as hooks if the tool is held such that the barbs point towards the crows’ head. Other naturally occurring hooks are also incorporated within tools, such as the thorns that grow on vine species in New Caledonia.[8] These crows create hooks by crafting both wood and ferns into hooks.[8] This is done by trimming the junctions between two branches or fern stolons into a tick shape (i.e. one junction has a long piece of wood/stolon attached, one junction has a small piece of wood /stolon attached) and then removing material from this junction to create a functioning hook. This imposition of three-dimensional form onto a natural material resembles carving.
This species has a particular method for crafting tools:
Crows snip into the leaf edges and then tear out neat strips of vegetation with which they can probe insect-harboring crevices. These tools have been observed to come in three types: narrow strips, wide strips and multi-stepped strips—which are wide at one end and, via a manufacturing process that involves stepwise snips and tears, become narrow at the opposite end.[9]
The New Caledonian crow is the only non-primate species for which there is evidence of cumulative cultural evolution in tool manufacture. That is, this species appear to have invented new tools by modifying existing ones, then passing these innovations to other individuals in the cultural group. Gavin R. Hunt and colleagues at the University of Auckland studied tools the crows make out of pandanus (or screw pine) leaves. Observations of the distribution of 5,500 leaf counterparts or stencils left behind by the cutting process suggest that the narrow and the stepped tools are more advanced versions of the wide tool type. "The geographical distribution of each tool type on the island suggests a unique origin, rather than multiple independent inventions". This implies that the inventions, which involve a delicate change in the manufacturing process, were being passed from one individual to another.[8]
The New Caledonian crow also spontaneously makes tools from materials it does not encounter in the wild. In 2002, researcher Alex Kacelnik and colleagues at the University of Oxford observed of a couple of New Caledonian crows called Betty and Abel:
Betty's toolmaking abilities came to light by accident during an experiment in which she and Abel had to choose between a hooked and a straight wire for retrieving small pieces of pig heart, their favorite food. When Abel made off with the hooked wire, Betty bent the straight wire into a hook and used the tool to lift a small bucket of food from a vertical pipe. This experiment was the first time the crows had been presented with wire.[10]
This observation was further investigated in a series of studies. Out of ten successful retrievals, Betty bent the wire into a hook nine times. Abel retrieved the food once, without bending the wire.[3] The process would usually start with Betty trying to get the food bucket with the straight wire, but then she would make a hook from it bending it in different ways, usually by snagging one end of the wire under something, and then using the bent hook to pick up the tray.
Clearly, Betty's creation of hooks cannot be attributed to the shaping or reinforcement of trial-and-error behavior. In 2004, Hunt observed the crows in the wild also making hooks, but the adaptation to the new material of the wire was clearly novel and appeared purposeful. Intentional tool manufacture, even if it is generalizing a prior experience to a novel context, is rare in the animal world.
These crows also use tools to investigate potentially dangerous objects, such as a rubber snake or a flashing LED bike light.[11]
Meta-tool use is using one tool on another tool to achieve the objective of the task. It is generally considered to be a behaviour requiring more complex cognitive ability than the use of just a single tool. Studies show that New Caledonian crows are capable of meta-tool use, at a level rivalling the best performances seen in primates.[12][13][14]
One such study involved putting food in a box out of the crows' reach. The crows were given a stick that was too short to reach the food. However, this short stick could be used to retrieve a longer stick from another box, which could then be used to retrieve the food. This complex behaviour involved the crow realising that a tool could be used on non-food objects, and suppressing the urge to go directly for the food. It was solved by six of seven birds on the first attempt. This behaviour had previously only been observed in primates.
In a study conducted at the Max Planck Society crows have been shown to create compound tools from 2–4 short branches that could be slotted together.[15]
New Caledonian crows have shown they are able to process information from mirrors, a cognitive ability possessed by only a small number of species. By using a mirror, wild-caught New Caledonian crows are able to find objects they cannot see with a direct line of sight. However, the crows were unable to recognise themselves in the mirror – other corvids have tested positive for this capability.[16]
The New Caledonian crow (Corvus moneduloides) is a medium-sized member of the family Corvidae, native to New Caledonia. The bird is often referred to as the 'qua-qua' due to its distinctive call. It eats a wide range of food, including many types of invertebrates, eggs, nestlings, small mammals, snails, nuts and seeds. The New Caledonian crow sometimes captures grubs in nooks or crevices by poking a twig at the grub to agitate it into biting the twig, which the crow then withdraws with the grub still attached. This method of feeding indicates the New Caledonian crow is capable of tool use. They are also able to make hooks. This species is also capable of solving a number of sophisticated cognitive tests which suggest that it is particularly intelligent. As a result of these findings, the New Caledonian crow has become a model species for scientists trying to understand the impact of tool use and manufacture on the evolution of intelligence.
La novkaledonia korvo (Corvus moneduloides) estas granda tutnigra birdospecio membro de la familio de Korvedoj aŭ korvoj kaj de la genro Corvus. Ĝi estas endemismo de Novkaledonio kaj Lojaleca insularo. Tiuj korvoj estas la ununuraj neprimataj animaloj konataj pro esti inventintaj novajn ilojn per modifo de jam ekzistintaj, kaj poste esti pasintaj tiuj novigojn al aliaj individuoj de la kultura grupo. Oni konas, ke ili ankaŭ faras ilojn en naturo de tute diferenca materialo.
La Novkaledonia korvo (Corvus moneduloides) estas mezgranda korvo (40 cm longa) simila laŭ grando al la Blanknuka korvo sed malpli svelta. La birdo estas tutnigra kun riĉa brilo ĉe la plumoj de purpura, malhelblua kaj iom verda nuancoj sub bona lumo. Ankaŭ la beko, piedoj kaj gamboj estas nigraj. La beko estas mezgranda, sed malkutima pro tio, ke la pinto de la suba makzelo estas supren kurba kio donas aspekton ĉizilforman.
Kapablo fabriki ilojn estis supozita unika por primatoj, distingante homojn kaj ties plej proksimajn parencojn el (laŭŝajne) malpli inteligentaj estaĵoj. Sed homoj kaj simioj ne estas ununuraj kiuj havas ilfaran kapablon. Korvoj surprizis la sciencokomunumon kiam filmita informo uzante etajn "korvokameraojn" ĉe la vostoj de Novkaledoniaj korvoj montris, ke la birdoj kreas antaŭenigitajn ilojn. Oni observis unu korvon dehakante bastonetojn kaj foliojn per sia beko por konstrui kaptilojn por kapti larvojn el la grundo. La Novkaledoniaj korvoj estas la ununuraj konataj neprimataj animaloj kiuj kreas kaj uzas novajn ilojn.
La voĉo estas priskribita kiel milda ŭaa-ŭaa aŭ ŭak-ŭak, foje kiel raŭka ŭaaaaŭ.
Tiu aŭstralazia birdospecio estas endemismo de insuloj de Novkaledonio kaj Lojaleca insularo en Pacifiko, kie ĝi loĝas en la novkaledoniaj pluvarbaroj.
Ili manĝas ampleksan gamon de manĝaĵoj inklude multajn tipojn de insektoj kaj aliajn senvertebrulojn (kelkaj kaptitaj dumfluge vigle kaj lerte, inklude noktoflugantajn insektojn kiuj estas kaptataj krepuske), ovojn kaj birdidojn, helikojn (kiujn ili faligas el alto sur malmolaj ŝtonoj), kaj diversajn nuksojn kaj semojn. Oni scias, ke ili uzas plantan materialon por krei hokilojn aŭ fiŝhokojn por elpreni larvojn el eno de bastonoj kaj branĉoj. Tio montras grandan inventemon en la serĉado de manĝaĵo.
La nesto estas konstruita en arbo, kie la ino kutime demetas 2 ovojn el septembro al novembro.
La Novkaledonia korvo estas la ununura nehoma specio kiu posedas informojn pri inventado de novaj iloj per modifo de ekzistintaj kaj posta pasado de tiuj novigoj al aliaj individuoj de sia kultura grupo. Gavin R. Hunt kaj siaj kolegoj de la Universitato de Auckland studis la ilojn kiujn la korvoj faras el folioj de pandano:
„ Korvoj tranĉadas la folibordojn kaj disŝiras zonetojn de vegetaĵo per kiuj ili povas esplori insektoloĝatajn fendojn. Tiuj iloj estis observitaj kiel tri tipoj: mallarĝaj bendoj, larĝaj bendoj kaj multiŝtupaj bendoj —kiuj estas larĝa en unu pinto kaj, per fabrika procezo kiu inkludas laŭvicajn tranĉaĵojn kaj ŝiraĵojn, iĝas mallarĝa je la mala pinto.[1] ” Observado de la distribuado de 5,500 foliaj restaĵoj forlasitaj el la tranĉoprocezo sugestas, ke la mallarĝaj kaj ŝtupaj iloj estas pli antaŭenigitaj versioj de la larĝa tipo. "La geografia distribuado de ĉiu iltipo en la insulo sugestas unikan originon, pli ol multaj sendependaj inventaĵoj". Tio implicas ke inventoj, kiu supozigas delikatan ŝanĝon en la fabrika procezo, pasas el individuo al alia.[2]
La Novkaledonia korvo ankaŭ spontanee faras ilojn el materialoj ne troveblaj en la naturo kaj estas la ununura nehoma specio pri kiu oni konas, ke faras tion. En 2002, priserĉistoj Kacelnik kaj ties kolegoj de la Universitato de Oxford observis paron de Novkaledoniaj korvoj nomigitaj Betty kaj Abel:
„ La ilfara kapablo de Betty aperis hazarde dum eksperimento en kiu ŝi kaj Abel devis elekti inter hoka kaj rekta dratoj por trafi etajn pecojn de porkokoro, ties preferata manĝaĵo. Kiam Abel uzis la hokan draton, Betty faldis la rektan draton kiel hoko kaj uzis la ilon por elpreni peceton el manĝaĵo el vertikala manĝujo. Tiu eksperimento estis la unua fojo kiam korvoj estis vidataj uzantaj dratojn.[3] ” Sekve, tiu kapablo estis pruvita per serio de sistemaj eksperimentoj. El dek sukcesaj klopodoj, Betty faldis la draton naŭfoje. Abel trafis la manĝaĵon unufoje, sen faldi la draton.[4] La procezo kutime komencis kiam Betty devis klopodi atingi la manĝaĵon per la rekta drato kaj tiam ŝi faris la hokilon el ĝi per faldo je diferencaj manieroj, kutime per ŝovo de unu pinton de la drato sub io, kaj poste uzante la falditan hokon por eltiri la ujon.
Klars, hokokreado de Betty ne povas esti atribuita al formo aŭ plifortigo de hazarde generata kutimaro. En 2004, Gavin Hunt observis, ke ankaŭ korvoj en naturo faras hokojn, sed adaptado al nova materialo kiu estas drato estis klare noveca, kaj ankaŭ intenca. Tiu tipo de intenca ilfarado, eĉ se ĝi ĝeneraligas antaŭan sperton al tute nova kunteksto, estas preskaŭ nekonata en la animala mondo. Eĉ ĉimpanzoj suferas grandan malfacilon por similaj novecaj taskoj.
Ĵusaj eksperimentoj montras, ke la Novkaledoniaj korvoj povas uzi unu ilon por agadi ĉe alia por atingi taskon, je nivelo rivala al la plej bonaj atingoj de primatoj.[5][6][7]
La eksperimento estis farata de la teamo de Auckland kaj inkludis meton de manĝaĵo en skatolo for de la atingo de la korvoj, kiuj ricevis tro mallongan bastoneton por atingi la manĝaĵon, sed per tiu ili povis atingi pli longan bastoneton, kiu siavice estis uzata por atingi la manĝaĵon. Tiu komplika kutimaro implicas, ke ilo povas esti uzata ĉe nemanĝaj objektoj aŭ celoj, kaj prokraste rilate la urĝon atingi rekte la manĝon. Tio estis solvita de ses el sep birdoj dum la unua klopodo, kaj estis antaŭe vidata nur ĉe primatoj.
La novkaledonia korvo (Corvus moneduloides) estas granda tutnigra birdospecio membro de la familio de Korvedoj aŭ korvoj kaj de la genro Corvus. Ĝi estas endemismo de Novkaledonio kaj Lojaleca insularo. Tiuj korvoj estas la ununuraj neprimataj animaloj konataj pro esti inventintaj novajn ilojn per modifo de jam ekzistintaj, kaj poste esti pasintaj tiuj novigojn al aliaj individuoj de la kultura grupo. Oni konas, ke ili ankaŭ faras ilojn en naturo de tute diferenca materialo.
El cuervo de Nueva Caledonia[2] (Corvus moneduloides) es una especie de ave paseriforme de la familia de los córvidos (Corvidae) y miembro del género Corvus.
Es endémica de Nueva Caledonia y ha sido introducida en las islas de la Lealtad. Habita en los bosques aunque se la puede ver en zonas más abiertas.[3]
Es omnívoro y habitualmente se alimenta en parejas o en pequeños grupos familiares, pero se han visto bandadas de hasta treinta individuos. Sus métodos para proveerse de comida son únicos entre las aves y se encuentran solo en el hombre y algunos de sus parientes cercanos. Es capaz de crear y modificar pequeñas herramientas que usa para extraer su alimento de agujeros y grietas.[4]
En su hábitat natural, estos cuervos crean herramientas a partir de ramas y tallos, que utilizan para alcanzar insectos y larvas escondidos en pequeños agujeros.[5] También han demostrado la capacidad de fabricar ganchos a partir de maleza, leña, vid y helechos.[5][6] Esta es la única especie donde se ha observado la fabricación de ganchos además de en el ser humano.
El Cuervo de Nueva Caledonia es la única especie no primate donde se observa un desarrollo cultural en cuanto a la fabricación de herramientas. Esto quiere decir que la especie añade innovaciones a herramientas existentes y comparte el conocimiento con otros grupos culturales, tal y como observó Gavin R. Hunt y sus colaboradores en la Universidad de Auckland.[7][6]
Esta especie de cuervo también es capaz de crear herramientas a partir de materiales que no existen en la naturaleza y con los que no ha tenido contacto en toda su vida. Tal y como demostraron los cuervos “Betty” y “Abel” de la Universidad de Oxford, que utilizaron espontáneamente alambre para crear pinchos y ganchos con los que alcanzar premios en forma de comida. La única otra especie que ha demostrado esta habilidad para utilizar materiales artificiales es el humano y chimpancés sometidos a experimentos similares demostraron grandes dificultades para superar las pruebas.[8][9]
La interacción con actividad humana también ha sido documentada. Los cuervos dejaron nueces en carreteras con abundante tráfico y esperaron a que los coches pasaran por encima para romper la dura cáscara.[10]
Aunque otros animales, como los primates, han mostrado la capacidad de utilizar herramientas para alcanzar comida, experimentos recientes[¿cuándo?] demuestran que los cuervos de Nueva Caledonia también son capaces de utilizar herramientas no sólo para obtener comida, sino para conseguir herramientas más eficientes, rivalizando con las mejores ejecuciones vistas en primates.[11][12][13]
En un experimento creado por la Universidad de Auckland,[¿cuál?] al cuervo se le presentaba un pequeño palo y una caja que contenía comida la cual era inalcanzable con dicha herramienta. Otra caja de cristal con un mecanismo de seguridad, contenía un palo más largo adecuado para alcanzar la comida. El cuervo utilizó el palo de pequeño tamaño para desactivar un mecanismo y conseguir el palo más largo, con el que pudo alcanzar la comida. Este complejo comportamiento que demuestra la capacidad para entender que las herramientas sirven para obtener herramientas más eficientes y no sólo comida, es extremadamente inusual y sólo ha sido observado en algunos primates.
Otras investigaciones demuestran que los cuervos utilizan distintas herramientas para examinar objetos potencialmente peligrosos sin tocarlos.[14]
Algunos cuervos en cautividad han demostrado la capacidad de utilizar espejos para observar objetos que se encontraban fuera de su campo de visión normal. Los pájaros no parecieron reconocerse en el espejo la primera vez, pero sí posteriormente. Es posible que esto se deba a que era la primera vez en sus vidas que se encontraban con un espejo.[15]
El cuervo de Nueva Caledonia (Corvus moneduloides) es una especie de ave paseriforme de la familia de los córvidos (Corvidae) y miembro del género Corvus.
Es endémica de Nueva Caledonia y ha sido introducida en las islas de la Lealtad. Habita en los bosques aunque se la puede ver en zonas más abiertas.
Es omnívoro y habitualmente se alimenta en parejas o en pequeños grupos familiares, pero se han visto bandadas de hasta treinta individuos. Sus métodos para proveerse de comida son únicos entre las aves y se encuentran solo en el hombre y algunos de sus parientes cercanos. Es capaz de crear y modificar pequeñas herramientas que usa para extraer su alimento de agujeros y grietas.
Corvus moneduloides Corvus generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.
Corvus moneduloides Corvus generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.
Uudenkaledonianvaris (Corvus moneduloides) on Uudessa-Kaledoniassa elävä varislaji.
Uudenkaledonianvaris on älykäs, kuten varikset yleensä.
Uudenkaledonianvaris osaa rakentaa käyttökelpoisia työkaluja, kuten ongenkoukkuja, ja onkin esimerkiksi simpansseja parempi tekemään työkaluja. Lintu osaa myös ratkaista ongelmanratkaisutehtäviä, kuten mitkä pähkinät saadaan ulos tietyistä putkiloista pudottamatta sitä ja miten ongitaan osumatta ansoihin.
Uudenkaledonianvaris (Corvus moneduloides) on Uudessa-Kaledoniassa elävä varislaji.
Uudenkaledonianvaris on älykäs, kuten varikset yleensä.
Uudenkaledonianvaris osaa rakentaa käyttökelpoisia työkaluja, kuten ongenkoukkuja, ja onkin esimerkiksi simpansseja parempi tekemään työkaluja. Lintu osaa myös ratkaista ongelmanratkaisutehtäviä, kuten mitkä pähkinät saadaan ulos tietyistä putkiloista pudottamatta sitä ja miten ongitaan osumatta ansoihin.
Corvus moneduloides
Le Corbeau calédonien (Corvus moneduloides) est une espèce de passereaux de la famille des Corvidae. Originaire de Nouvelle-Calédonie, c'est l'un des animaux (avec la loutre et des primates) connus pour fabriquer et utiliser des outils.
Une équipe britannique du département de zoologie de l’université d’Oxford dirigée par Christian Rutz a fixé de mini-caméras (14 g) sur des corbeaux de Calédonie pour mieux étudier leur comportement. On voit sur les images enregistrées[1] la dégustation d’escargots, la chasse aux petits lézards et la longue quête de nourriture au sol. Il est particulièrement friand des sauterelles de cocotier. L’utilisation d’outils a clairement été visualisée. Entre autres engins de cueillette, les corbeaux de Nouvelle-Calédonie se confectionnent des pics pointus pour déloger des larves de cérambycidés qui se cachent dans les interstices du bancoulier (Aleurites moluccana).
Les corbeaux calédoniens sont capables de fabriquer des crochets en bois leur servant à récupérer de la nourriture. Pour ce faire, ils choisissent de préférence une plante qui peut être définitivement déformée comme Desmanthus virgatus, puis ils en détachent une brindille et en taillent la base pour lui donner une forme nettement arrondie. Ceci fait, ils accentuent parfois la courbure de l'extrémité incurvée en la pliant. Cette torsion peut être effectuée en maintenant l'outil sous une patte et en tirant dessus avec le bec, ou en appuyant l'outil sur une surface dure, ou encore en coinçant l'extrémité fonctionnelle dans un trou et en tirant latéralement sur l'autre. Ils sont capables de rectifier la forme de l'outil a posteriori, si celui-ci se révèle peu efficace durant la tâche à effectuer, ce qui montre que la fabrication dépend de leurs besoins[2].
Les expérimentateurs ont pu vérifier que la forme arrondie du crochet en bois est essentielle pour ces oiseaux. En effet, lorsqu'ils leur présentaient des outils qui sont droits à une extrémité et courbée à l'autre, les corbeaux calédoniens choisissaient systématiquement l'extrémité courbée. Une hypothèse expliquant cette préférence est que les crochets sont mieux centrés dans leur champ de vision que les brindilles droites ; elles leur sont donc plus ergonomiques[2].
Corvus moneduloides
Le Corbeau calédonien (Corvus moneduloides) est une espèce de passereaux de la famille des Corvidae. Originaire de Nouvelle-Calédonie, c'est l'un des animaux (avec la loutre et des primates) connus pour fabriquer et utiliser des outils.
Gagak kaledonia baru (Corvus moneduloides) adalah spesies burung gagak yang merupakan endemik di Kaledonia Baru. Spesies ini merupakan salah satu binatan non-primata yang mampu mengembangkan peralatan baru dengan melakukan modifikasi peralatan lama, dan memperkenalkan inovasinya ke individu lain dalam kelompoknya. Mereka juga telah terlihat membuat alat yang mereka gunakan di alam liar dengan menggunakan bahan yang sama sekali berbeda.
Artikel bertopik burung ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya. Gagak kaledonia baru (Corvus moneduloides) adalah spesies burung gagak yang merupakan endemik di Kaledonia Baru. Spesies ini merupakan salah satu binatan non-primata yang mampu mengembangkan peralatan baru dengan melakukan modifikasi peralatan lama, dan memperkenalkan inovasinya ke individu lain dalam kelompoknya. Mereka juga telah terlihat membuat alat yang mereka gunakan di alam liar dengan menggunakan bahan yang sama sekali berbeda.
La cornacchia della Nuova Caledonia o corvo della Nuova Caledonia (Corvus moneduloides Lesson, 1831) è un uccello passeriforme della famiglia dei corvidi[2].
Fa parte di quelle specie di animali capaci di utilizzare strumenti[3]. Questi corvidi sono tra i pochi animali non primati conosciuti per avere caratteristiche inventive nella creazione di nuovi strumenti, modificandone di esistenti, per poi passare queste innovazioni ad altri individui nel gruppo culturale.[4]
Il nome scientifico della specie, moneduloides, deriva dalla parola latina monedula ("mangiatrice di monete", con riferimento alla taccola) con l'aggiunta del suffisso di origine greca -οἶδες (-oìdes, "simile a"), col significato di "simile alla taccola", in riferimento all'aspetto tozzo e al becco corto di questi uccelli.
Misura 40-43 cm di lunghezza, per 225-355 g di peso[5]: a parità d'età, i maschi sono più grossi e pesanti anche di un terzo rispetto alle femmine.
i tratta di uccelli dall'aspetto robusto e massiccio, muniti di testa squadrata con becco conico e corto (se paragonato a quanto osservabile negli altri corvi) con caratteristica mandibola inferiore dalla punta ricurva verso l'alto[6] e presenza alla base (attorno alle narici e sulla gola) di penne sottili e piliformi: le ali sono digitate, le zampe forti e la coda piuttosto lunga (sempre in rapporto a quanto osservabile negli altri corvi) e dall'estremità squadrata. Nel complesso, questi uccelli presentano una vaga somiglianza con le taccole, alle quali essi devono il nome scientifico.
Il piumaggio si presenta completamente di colore nero-bluastro, con presenza di riflessi metallici purpurei e bluastri (che divengono verdi sotto la luce diretta del sole) particolarmente evidenti su petto, dorso e ali; queste ultime presentano remiganti dalla superficie inferiore di colore grigio scuro.
Le zampe sono di colore grigio-azzurro, il becco è nero-bluastro e gli occhi sono di colore bruno scuro.
Si tratta di uccelli diurni e tendenzialmente solitari, che però non mancano di presentare interazioni fra loro anche all'infuori della stagione riproduttiva, quando si riuniscono in coppie. Essi passano la maggior parte della giornata alla ricerca di cibo fra i rami di alberi e cespugli, scendendo tuttavia senza problemi anche al suolo per ispezionare il fogliame caduto e i detriti.
Il richiamo di questi uccelli è costituito da serie di 2-4 richiami acuti che suonano come kwa-kwa (che è poi il loro nome comune locale), emessi gonfiando la gola, i quali ricordano l'abbaiare di un cane di piccola taglia o la risata di un'anziana.
Il corvo della Nuova Caledonia è un uccello onnivoro, che si ciba un po' di tutto ciò che riesce a reperire nel suo areale: questi uccelli si cibano perlopiù di insetti (catturando al volo quelli volanti con grande perizia), artropodi e delle loro larve, di lumache (il cui guscio viene rotto lasciando cadere gli animali da grandi altezze), piccoli mammiferi, uova e nidiacei reperiti razziando i nidi, semi, granaglie, carcasse, bacche, frutta e frutta a guscio.
Questa specie è molto nota nella comunità scientifica per la sua abilità nel creare utensili atti a reperire il cibo[7]: i corvi della Nuova Caledonia, infatti, utilizzano stecchini vegetali (sia reperiti al suolo che modellando col becco rametti staccati dai pressi della base di un ramo in forma di uncino[8]) inserendoli in buchi e fessure della corteccia e del legno marcescente per estrarre le larve che qui si annidano: in questo senso, questo uccello si comporta in maniera affine al fringuello picchio delle Galápagos (che però infilza le prede, mentre il corvo della Nuova Caledonia estrae le larve che mordono lo stecchino inserito nella fessura[9]), entrambi andando a riempire la medesima nicchia ecologica dei picchi.
Oltre che il legno, il corvo della Nuova Caledonia può servirsi delle foglie di Pandanus per fabbricare i suoi utensili, ritagliandone col becco striscioline rettangolari e sfruttando le barbe ruvide che ricoprono i margini di suddette foglie (che l'animale ha cura di tenere orientate verso la propria testa per sfruttarne l'effetto contropelo) per reperire il cibo[10], nonché di pezzi di rampicanti spinose[8].
Si tratta di uccelli monogami, la cui stagione riproduttiva si estende da settembre a gennaio[5].
Le coppie collaborano nella costruzione del nido (una struttura a coppa di 19 cm di diametro e spessa 4-5 cm, costruita intrecciando rametti e fibre vegetali a circa 8 m d'altezza), nella cova delle 2-3 uova e nell'allevamento dei nidiacei.
Come intuibile dal nome comune, il corvo della Nuova Caledonia è endemico della Nuova Caledonia, della quale popola Grande Terre e la vicina Maré, nelle Isole della Lealtà (dove è stata introdotta[5]).
L'habitat di questi uccelli è costituito dalle aree boschive, dalla savana e dalle aree alberate suburbane, nonché dalle piantagioni e dai frutteti.
Il corvo della Nuova Caledonia rappresenta l'unico non-primate nel quale è osservabile un'evoluzione culturale cumulativa e nella manifattura di utensili: questi uccelli, infatti, sono in grado di "inventare" nuovi oggetti modificando strumenti esistenti, passando inoltre queste innovazioni alle generazioni successive, che a loro volta affinano ulteriormente le conoscenze in maniera indipendente fra loro su base geografica (ossia ciascuna comunità apporta le proprie modifiche a un oggetto tramandato dagli antenati)[10].
Questi uccelli sono in grado di ricavare (intenzionalmente e spontaneamente) utensili anche da materiali mai incontrati in precedenza, come fil di ferro e plastica in ambiente da laboratorio[11][12].
L'utilizzo di strumenti non è limitato alla sola ricerca di cibo: i corvi della Nuova Caledonia sono soliti utilizzare dei rametti anche per investigare l'eventuale pericolosità di un nuovo stimolo presente nel loro territorio, come un serpente di gomma o una luce lampeggiante a LED immessi nella voliera[13].
Il corvo della Nuova Caledonia è inoltre in grado di mostrare comportamenti cognitivamente ancora più complessi, come l'utilizzo di metadati: ad esempio, 6 dei 7 animali in esame hanno utilizzato uno stecchino (troppo corto per raggiungere del cibo posto in fondo a un tubo) per ottenere un altro stecchino lungo abbastanza da ottenere il cibo (sopprimendo l'istinto di raggiungere direttamente il nutrimento)[14]. Anche in questo caso, si tratta di comportamenti osservati unicamente fra i primati.
Inoltre, questi uccelli fanno parte del ristretto numero di animali (fra i quali figurano anche altri corvidi) che danno risultati positivi nel test dello specchio: sebbene (in base a test effettuati su esemplari di cattura) non sia stato possibile dimostrare che essi si riconoscano nell'immagine riflessa, i corvi della Nuova Caledonia si sono dimostrati in grado di utilizzare lo specchio per raggiungere oggetti da esso riflessi, ma non visibili direttamente dell'animale[15].
Esemplare effettua con successo il "test dell'impiccato", tirando su una cordicella per raggiungere del cibo appeso troppo in basso per essere afferrato direttamente dal posatoio e troppo in alto per essere raggiunto dal suolo.
Utilizzo di utensili per risolvere problemi nel corvo e nel kea.
Esemplare si serve di sassolini per aumentare il livello dell'acqua in un contenitore e poter raggiungere il cibo.
Due esemplari collaborano per ottenere del cibo.
La cornacchia della Nuova Caledonia o corvo della Nuova Caledonia (Corvus moneduloides Lesson, 1831) è un uccello passeriforme della famiglia dei corvidi.
Fa parte di quelle specie di animali capaci di utilizzare strumenti. Questi corvidi sono tra i pochi animali non primati conosciuti per avere caratteristiche inventive nella creazione di nuovi strumenti, modificandone di esistenti, per poi passare queste innovazioni ad altri individui nel gruppo culturale.
Naujosios Kaledonijos varna (lot. Corvus moneduloides, angl. New Caledonian Crow, pranc. Corbeau calédonien) – varninių (Corvidae) šeimos paukštis, paplitęs Naujosios Kaledonijos teritorijoje. Šios rūšies varnos pasižymi ypatingu protingumu, sugeba pasigaminti primityvius įrankius (pagaliukus) ir jais pasinaudoti ieškodamos maisto ar jį iškrapštyti iš sunkiai pasiekiamų plyšių bei atlikti kitus įvairius testus[1] [2]. Tokiais ypatingais sugebėjimais pasižymi ir labai retos havajinės varnos.
Naujosios Kaledonijos varna yra įprasto dydžio (apie 40 cm), labai panaši į juodąją varną. Naujosios Kaledonijos varna pasižymi labai tamsiu juodu atspalviu. Paukščio kojos ir snapas taip pat yra juodi. Naujojoje Kaledonijoje šie paukščiai dažnai vadinami qua-qua dėl labai panašaus išreiškiamo balso.
Naujosios Kaledonijos varna (lot. Corvus moneduloides, angl. New Caledonian Crow, pranc. Corbeau calédonien) – varninių (Corvidae) šeimos paukštis, paplitęs Naujosios Kaledonijos teritorijoje. Šios rūšies varnos pasižymi ypatingu protingumu, sugeba pasigaminti primityvius įrankius (pagaliukus) ir jais pasinaudoti ieškodamos maisto ar jį iškrapštyti iš sunkiai pasiekiamų plyšių bei atlikti kitus įvairius testus . Tokiais ypatingais sugebėjimais pasižymi ir labai retos havajinės varnos.
Jaunkaledonijas vārna (Corvus moneduloides) ir vidēja lieluma vārnu dzimtas (Corvidae) putns. Ģeogrāfisko variāciju nav.[1]
Jaunkaledonijas vārna ir slavena ar to, ka izmanto dažādus rīkus barības iegūšanai. Un ne tikai izmanto, tā arī rada darba rīkus, lietojot visdažādākos materiālus. Tā ir vienīgais zināmais dzīvnieks ārpus primātu kārtas, kas izgudro un izgatavo arvien jaunus darba rīkus. Savus jaunizgudrojumus tā spēj nodot tālāk pārējiem bara locekļiem.
Jaunkaledonijas vārna ir endēmiska Melanēzijas putnu suga, un tā dzīvo tikai Jaunkaledonijas salā un Luajotē salās
Jaunkaledonijas vārna augumā ir līdzīga Indijas vārnai, bet ir par to nedaudz druknāka. Ķermeņa garums ir apmēram 40—43 cm, svars tēviņam 280—355 g, mātītei 225—280 g.[2]
Apspalvojums pieaugušai Jaunkaledonijas vārnai ir melns, un saules gaismā spalvām piemīt violets, tumši zils ar zaļu metālisks spīdums. Knābis un kājas melnas, acis brūnas. Knābis vidēji liels, konisks, tā gali atgādina kaltu, un knābja apakšējā daļa ir nedaudz uzliekta uz augšu.[3] Abi dzimumi izskatās vienādi.[3]
Jaunkaledonijas vārna mājo vecos, lielos mežos, kuros aug lieli koki un kuros ir daudz kritušie koki, bet to var sastapt arī savannā.[3]
Tā spēj izgatavot un izdomāt jaunus darba rīkus, lai veiksmīgāk iegūtu barību. Lietojot dažādus materiālus, tā pagatavo āķus un dzeloņus. Tā meklē zarus un vicas, lai no dziļākām mizu un koku šķirbām izslaucītu paslēpušos kukaiņus. Ja zars nav piemērots kukaiņu izvilkšanai no slēptuves, vārna sameklē metāla stiepli, lai pagatavotu āķi. Koka zaram tā norauj lapas un izveido tam vajadzīgo formu, piemēram, vienu galu smailu, otru platu un plakanu. Jaunkaledonijas vārna var aizsniegt jebko jebkurā vietā, radot katrai vajadzībai citu instrumentu. Šauram caurumam tā gatavo cita veida uzrķīti kā šauram stūrim, kurā kukainis ir ielīdis. Jaunkaledonijas vārna spēj iegūt visdažādāko barību, demonstrējot neticamu izdomu tās iegūšanai.[3]
Tā ir ļoti laba lidotāja, un spēj ķert kukaiņus lidojumā. Arī no saviem ienaidniekiem plēsīgajiem putniem tā veikli izbēg lidojot starp kokiem un to zariem. Koku ēnā, pateicoties savam melnajam apspalvojumam, tā kļūst gandrīz neredzama.[3]
Jaunkaledonijas vārna ir visēdāja. Tā barojas gan ar lidojošiem, gan rāpojošiem kukaiņiem, citiem bezmugurkaulniekiem, olām un putnēniem, riekstiem un sēklām. Gliemjus tā paceļ augstu gaisā un met pret cietu virsmu, tādējādi salaužot to cietos vākus. Jaunkaledonijas vārna barību dodas meklēt pa pāriem vai grupās, kurās var būt līdz 30 putniem.[3]
Jaunkaledonijas vārna ligzdo no oktobra līdz februārim. Ligzdu tā būvē augstu kokā 3—10 metrus no zemes. Ligzdai ir dubulta konstrukcija, vispirms no zariem tiek sakrauta bieza platforma, bet uz tās no vijīgām klūdziņām izvīta bļodas formas ligzda. Dējumā parasti ir 1—2 olas. Tās ir zilas ar tumšiem raibumiņiem. Olas perē abi vecāki, kā arī putnēnus baro abi vecāki. Tie tiek baroti un apmācīti iegūt barību vēl 4—5 mēnešus pēc izlidošanas no ligzdas.[3]
Jaunkaledonijas vārna (Corvus moneduloides) ir vidēja lieluma vārnu dzimtas (Corvidae) putns. Ģeogrāfisko variāciju nav.
Jaunkaledonijas vārna ir slavena ar to, ka izmanto dažādus rīkus barības iegūšanai. Un ne tikai izmanto, tā arī rada darba rīkus, lietojot visdažādākos materiālus. Tā ir vienīgais zināmais dzīvnieks ārpus primātu kārtas, kas izgudro un izgatavo arvien jaunus darba rīkus. Savus jaunizgudrojumus tā spēj nodot tālāk pārējiem bara locekļiem.
Jaunkaledonijas vārna ir endēmiska Melanēzijas putnu suga, un tā dzīvo tikai Jaunkaledonijas salā un Luajotē salās
De wipsnavelkraai ook wel Nieuw-Caledonische kraai (Corvus moneduloides) behoort tot de familie van de kraaiachtigen. De vogel werd in 1830 door de Franse natuuronderzoeker René Primevère Lesson geldig beschreven. Het is een endemische vogelsoort in Nieuw-Caledonië en de Loyaliteitseilanden. De vogel is bekend om zijn gebruik van gereedschappen en is vaak het onderwerp van ethologische studies aan het proces van inzichtelijk leren bij dieren.
De vogel is 40 tot 43 cm lang en iets kleiner dan de in Europa voorkomende zwarte kraai, maar groter dan de kauw. De vogel is geheel glanzend zwart, met een relatief lange staart en een korte beitelvormige zwarte snavel. Het oog is donkerbruin en de poten zijn zwart. Er is weinig verschil tussen het mannetje en het vrouwtje, het mannetje is gemiddeld groter.[3]
Deze soort komt voor in Nieuw-Caledonië en is geïntroduceerd op het eiland Maré (een van de Loyaliteitseilanden). Het leefgebied bestaat uit zowel bos als savanne als agrarisch landschap. De vogel is een alleseter die foerageert op insecten, maar ook op vruchten, noten, zaden, kleine vogels, eieren, slakken en wat verder eetbaar is. De vogel vertoont intelligent gedrag bij het zoeken naar voedsel, zo laat hij noten vallen op harde ondergrond en gebruikt de vogel gereedschap dat eerst geschikt gemaakt wordt om prooien te peuteren uit moeilijk bereikbare plaatsen.[3]
Al heel lang is bekend dat er diverse vogelsoorten zijn die gereedschap gebruiken zoals de spechtvink. Van nog meer soorten is bekend dat ze schelpen, botten of noten openmaken door ze vliegend op een harde ondergrond te laten vallen (kraaien, meeuwen, lammergier). Een speciale studie van dit soort gedrag bij de wipsnavelkraai dateert al uit 1972.[4] Vooral na de eeuwwisseling nam het aantal onderzoeken aan deze kraai in hoog tempo toe. Uit onderzoek verricht door Nieuw-Zeelandse onderzoekers van de afdeling Psychologie van de Universiteit van Auckland bij wilde wipsnavelkraaien in hun natuurlijke leefomgeving bleek dat deze kraaien gereedschappen gebruiken die ze eerst bewerken. Van takken werden zorgvuldig de zijtakjes verwijderd waardoor een instrument ontstond waarmee insecten kunnen worden opgeprikt. Verder maakten ze gereedschap van de bladeren van de pandanus (diverse soorten schroefpalmen). Voor verschillende doeleinden scheurden ze smalle of bredere reepjes van de bladrand af waarop stekels zitten. Smalle repen waren ongeveer 0,2 cm breed en 23 cm lang, de brede repen 14 bij 0,5 cm.[5] Het maken van speciaal gereedschap en daarna pas gebruiken wijst op een hoog niveau van cognitief functioneren. De wipsnavelkraai is tot nu toe het enige dier dat niet tot de primaten (apen en halfapen) behoort dat er blijk van geeft zelf gereedschap te hebben "uitgevonden" en de kennis daarvan doorgeeft aan soortgenoten binnen de groep, wat wijst op inzichtelijk leren.[6]
Bij onderzoek in het laboratorium door een team van onderzoekers van de Universiteit van Oxford, bleek dat de kraaien in staat waren ijzerdraad te buigen tot handige haakjes. Hiermee konden ze naar anders onbereikbaar voedsel "hengelen". Ook bleken ze in staat om een serie handelingen in een bepaalde volgorde uit te voeren om voedsel te bereiken. In video-opnamen S1 is te zien hoe de kraai "Betty" eerst een middellang stokje uit een buis haalt en daarmee uit een tweede buis het (anders onbereikbare) langere stokje haalt en dat gebruikt om uit een derde buis een stokje met de juiste lengte te trekken om daarmee uit de vierde buis een voedselhapje te halen. In video S2 is een wipsnavelkraai met de naam "Pierre" te zien. Hij probeert met een middellang stokje (dat in de kooi makkelijk te pakken is) eerst bij het voedsel in de voedselbuis te komen, dat lukt niet. Dan gebruikt hij het stokje om een langer stokje uit een andere buis te halen, maar ook dat mislukt. Hij vliegt weg, maar komt later terug met een zelf gevonden takje uit zijn volière en peutert daarmee het lange stokje te voorschijn waarmee hij vervolgens het voedselhapje uit de voedselbuis haalt.
Video S1. Werktuiggebruik bij de wipsnavelkraai. Hier is te zien hoe de kraai "Betty" eerst een middellang stokje uit een buis haalt en daarmee uit een andere buis het (anders onbereikbare) lange stokje haalt en dat gebruikt ze om uit een derde buis een stokje met de juiste lengte op te pikkent om daarmee het voedselhapje op te halen uit een vierde buis.
Video S2. Hier is te zien hoe "Pierre" probeert met een middellang stokje bij het voedsel in de voedselbuis te komen, dat mislukt. Dan gebruikt hij het stokje om een langer stokje uit een andere buis te halen; ook dat mislukt. Hij vliegt weg, maar komt later terug met een zelf gevonden takje uit zijn volière en peutert daarmee het lange stokje te voorschijn waarmee hij vervolgens het voedselhapje uit de voedselbuis haalt.
De onderzoekers noemen dit meta-tool use, dus het gebruiken van gereedschap om ander gereedschap te maken dat geschikt is voor het doel dat het dier wil bereiken. Dit wijst op ingewikkelde cognitieve vermogens waarvan lang werd gedacht dat die alleen bij aan de mens verwante dieren zoals mensapen voorkwamen.[7]
Vogels zijn zeer verre verwanten van de mens. De gemeenschappelijke voorouder van vogels en zoogdieren leefden in het Midden-Carboon (315 miljoen jaar geleden) toen de synapsiden (voorouders van de zoogdieren) zich afsplitsten van de sauropsiden (voorouders van de dinosauriërs en vogels). De gemeenschappelijke voorouder van de mens en de mensapen leefde 18 miljoen jaar geleden.[8] De hier genoemde onderzoeken zijn beslist niet de enige. Ook de Nieuw-Zeelandse onderzoekers hebben verder onderzoek aan deze kraai verricht in het laboratorium. Wie op Internet de zoektermen Corvus moneduloides en tool use gebruikt stuit op tientallen, mogelijk meer dan honderd wetenschappelijke artikelen over dit onderwerp.[9]
De wipsnavelkraai heeft een beperkt verspreidingsgebied, maar komt binnen dit gebied nog algemeen voor. Om deze redenen staat de vogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe wipsnavelkraai ook wel Nieuw-Caledonische kraai (Corvus moneduloides) behoort tot de familie van de kraaiachtigen. De vogel werd in 1830 door de Franse natuuronderzoeker René Primevère Lesson geldig beschreven. Het is een endemische vogelsoort in Nieuw-Caledonië en de Loyaliteitseilanden. De vogel is bekend om zijn gebruik van gereedschappen en is vaak het onderwerp van ethologische studies aan het proces van inzichtelijk leren bij dieren.
Multimedia w Wikimedia Commons Wrona brodata (Corvus moneduloides) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae) endemiczny dla Nowej Kaledonii i Wysp Lojalności.
Wrony te są jednymi z niewielu, spoza rzędu naczelnych, zwierząt, które wynajdują nowe narzędzia w oparciu o modyfikację już istniejących i przekazujących swe odkrycie na inne osobniki stanowiące grupę kulturową. Widziano je też przy tworzeniu narzędzi z zupełnie różnych materiałów, których używają na wolności.
Wrona dziobata, nazywana w swej ojczyźnie „nowokaledońską” Corvus moneduloides jest ptakiem średniej wielkości o długości 40 cm – rozmiarem porównywalna jest do wrony orientalnej, choć jest mniej wysmukła. Wrona ma całkowicie czarne upierzenie o dużym fioletowym połysku piór, które w dobrym świetle mogą lśnić na ciemnoniebiesko lub zielono. Dziób, nogi i łapy są w całości czarne. Dziób ma średnie wymiary, ale swą wyjątkowość przejawia w końcówce, która w dolnej połowie jest zakrzywiona do góry, co nadaje mu dłutowaty kształt.
Zdolność do wyrabiania narzędzi zawsze kojarzona była jako cecha jedynie rząd naczelnych i odróżniająca człowieka i jego najbliższych krewnych od innych mniej inteligentnych stworzeń. Jednak ludzie i małpy człekokształtne nie są jedynymi gatunkami potrafiącymi tworzyć narzędzia. Wrona zadziwiła społeczność naukową, gdy zarejestrowano w materiale filmowym małe krzywki wron na ogonie wrony brodatej,co udowodniło, że ptaki potrafią wytwarzać zaawansowane przybory. Widziano osobnika strugającego dziobem gałązki i liście, by zrobić dopasowane do wyłapywania larw narzędzie ułatwiające grzebanie w ziemi. Wrona brodata jako jedna z niewielu spoza rzędu naczelnych tworzy i używa nowe przyrządy.
Głos wrony opisuje się jako miękkie "łaa-łaa" lub "łak-łak", a czasem ochrypłe "łaaaał".
Ptak jest endemiczny dla wysp Nowej Kaledonii i Wysp Lojalności na Pacyfiku. Żyją w lasach pierwotnych.
Dieta jest bardzo różnorodna, składa się na nią wiele typów owadów i innych bezkręgowców (niektóre chwytane są w locie z dużą zwinnością, wrona również łapie owady nocne, które latają o zmierzchu), jaja i pisklęta, węże (spuszcza je z dużej wysokości na twarde skały) i różne gatunki orzechów i nasion. Wiadomo, że używa materiał roślinny do tworzenia haków lub kolców do wyciągania larw z wnętrza polan i gałęzi. Wrona brodata zajmuje niszę ekologiczną dla dzięciołów i kłowaczy kaktusowych z Galapagos, od kiedy oba te gatunki zanikła w Nowej Kaledonii. W przeciwieństwie do kłowaczy kaktusowych nie dźgają jednak po prostu larw i wydobywają je powoli z polan przy użyciu małych gałązek, ale dotykają gałązką larwy, aby ta się poruszyła i sama ugryzła gałązkę. Jak więc widać w poszukiwaniu pokarmu wykazuje się dużą pomysłowością.
Gnieździ się w wysoko wybudowanych gniazdach na drzewach, w których składa jedynie 2 jaja od września do listopada.
Wrona brodata jest jedynym nie-człekokształtnym gatunkiem u którego zauważono wymyślanie nowych narzędzi poprzez modyfikowanie już istniejących, a następnie przekazywanie ulepszeń na inne osobniki znajdujące się w grupie kulturowej. Gavin R. Hunt wraz ze współpracownikami z Uniwersytetu w Auckland przeanalizowali narzędzia, które wrony robią z liści pochutnika (pandana):
Wrona przycina krawędzie liści i potem wyrywa czyste skrawki roślinne, którymi sonduje owady ukryte w szczelinach. Zaobserwowano 3 typy tworzonych narzędzi: wąskie skrawki, szerokie paski i skrawki wielokarbowane (z nacięciami), które są szerokie na jednym z końców, poprzez stosowanie własnej techniki wytwórczej zawierają stopniowane ścinki i rozdarcia, a wąskie na przeciwnej stronie paska roślinnego[3].
Po zbadaniu 5500 kopii tych liściastych narzędzi lub wzorów pozostawionych po czynności wycinania zasugerowano, że wąskie i wielokarbowane skrawki są bardziej złożonymi wersjami szerokiego typu paska roślinnego. "Geograficzny rozkład każdego tego typu narzędzia na wyspie sugeruje ich unikalne pochodzenie (wynikające z różnic w wycinaniu liści przez konkretne osobniki), a nie z wielu niezależnych odkryć tych technik". Fakt ten daje do zrozumienia, że wynalazki, które przejawiają się w subtelnych zmianach w procesie wytwórczym są przekazywane przez jednego osobnika pozostałym[4].
Wrona brodata wyrabia również jednocześnie narzędzia z materiałów niespotykanych w środowisku naturalnym, co jest jedynym przypadkiem, nie licząc człowieka. W 2002 roku ornitolog Kacelnik wraz ze współbadaczami z Uniwersytetu w Oxfordzie obserwował parę wron nazwanych Betty i Abel:
"Wytwarzanie przez Betty narzędzi ujawniło się w trakcie eksperymentu w którym ona i Abel miały wybrać pomiędzy drutem zakrzywionym i prostym, aby użyć go do wydobycia małych kawałków serca z świni domowej, co było ich ulubionym przysmakiem. Podczas gdy Abel porzucił zakrzywianie druta, Betty miała skłonność do zamiany prostego przewodu na haczykowaty i używała go do wyniesienia małej porcji pożywienia z pionowej rury. Doświadczenie pokazało pierwszy raz, że wrony posługują się drutem (przedmiotem stworzonym przez człowieka)[5]."
Następnie zdolność tę testowano poprzez serię systematycznych eksperymentów. W pomyślnych próbach zdobywania pokarmu Betty wybierała haczykowaty drut 9 razy. Ablowi udało się wydobyć jedzenie raz, bez wykorzystywania drutu[6]. Betty zaczynała zwykle podejmować próby wydobycia pokarmu przy użyciu prostego druta, ale potem zakrzywiała przewód i manipulowała nim w różnych pozycjach, zwykle przez zaczepianie końca druta od spodu i podniesienia podanej żywności.
To oczywiste, że działania Betty polegające na wykonaniu haczyka nie mogą być przypisane przypadkowemu zachowaniu w kształtowaniu przedmiotu lub wspieraniu się narzędziem. W 2004 roku Gavin Hunt zaobserwował wrony na wolności, które również wykonywały haki, ale nowym było wykorzystanie nowego materiału, jakim był drut i zdeterminowane dążenie do celu. Ten typ intencyjnego wytwarzania narzędzi, nawet jeśli jest ono uogólnione przez założenia wstępne eksperymentu w całkowicie nowej sytuacji, jest zupełnie nieznane u dzikich zwierząt. Szympansy wykazywały trudności w podołaniu podobnym innowacyjnym zadaniom.
Zaobserwowano również typowo ludzkie zachowania u tych wron. Polegały one na umieszczeniu orzechów przed pojazdem na ruchliwej ulicy i czekaniem aż ten ruszy i je otworzy, a potem czekaniu przez wrony wraz z pieszymi na zmianę świateł drogowych, by bezpiecznie zabrać rozłupany orzech[7].
Ostatnie eksperymenty pokazały, że wrona brodata potrafi wykorzystać jedno narzędzie, by nim zmienić kolejne, aby osiągnąć swój cel. Robi to na poziomie dorównującym najlepszym wyczynom naczelnych[8][9][10].
W eksperymencie przeprowadzonym przez zespół z Auckland pożywienie zostało umieszczone w pudełku poza zasięgiem wron. Udostępniony kij był zbyt krótki, aby dosięgnąć pokarm, ale ptaki mogły przy jego użyciu sięgnąć po dłuższy, odpowiedni do tego celu, kijek umieszczony w innym pudle. Złożone zachowanie polegało na użyciu jednego narzędzia nie bezpośrednio do zdobycia pokarmu w innym pudełku. Wrona stłumiła swoje łaknienie skierowane bezpośrednio na pożywienie i użyła kijek do zdobycia bardziej właściwego do realizacji tego celu. Z tej strategii skorzystało 6 ptaków na 7 przy pierwszej próbie, podczas gdy wcześniej była ona spotykana tylko u naczelnych.
Wrony brodate posługują się też narzędziami, aby wybadać potencjalne niebezpieczne obiekty[11].
Wrona brodata (Corvus moneduloides) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae) endemiczny dla Nowej Kaledonii i Wysp Lojalności.
Wrony te są jednymi z niewielu, spoza rzędu naczelnych, zwierząt, które wynajdują nowe narzędzia w oparciu o modyfikację już istniejących i przekazujących swe odkrycie na inne osobniki stanowiące grupę kulturową. Widziano je też przy tworzeniu narzędzi z zupełnie różnych materiałów, których używają na wolności.
O corvo-da-nova-caledónia[1] (Corvus moneduloides) é uma ave passeriforme da família Corvidae, endémica do arquipélago da Nova Caledónia. Este corvo tem cerca de 40 cm de comprimento e plumagem negra, com alguns tons de púrpura e azul. As patas e o bico em forma de cinzel são também pretos. O seu habitat é a floresta primária. É uma ave onívora que constrói o ninho no topo das árvores. As posturas são feitas em Setembro e contam normalmente dois ovos.
Esta espécie de corvo é especialmente notável por demonstrar sinais de inteligência pouco habituais em animais não primatas. Os corvos são um dos tipos de ave com estratégias de alimentação mais diversificadas (o que é considerado sinal de inteligência) que incluem, por vezes, o uso de objectos.
Em 2004, um corvo fêmea chamado Betty surpreendeu os cientistas da Universidade de Oxford ao construir um gancho a partir de um arame. Esta saída encontrada pela ave foi totalmente inesperada no contexto proposto ao animal pelos investigadores, e mostra que Betty foi capaz de planificar um utensílio, em vez de apenas o usar. A inteligência demonstrada por Betty, excepcional dentro grupo das aves, pode estar relacionada com o habitat natural do corvo da Nova Caledónia. Nesta ilhas do Pacífico não há mamíferos de grande porte e os corvos não podem recorrer aos seus corpos para obtenção de nutrientes. Além disso, não há pica-paus nativos, o que deixa vago para os corvos o nicho de alimentação nas cascas das árvores. A combinação da escassez de nutrientes e a habituação incomum (para corvos) à alimentação em fendas e buracos, fez com que esta espécie desenvolvesse mais estratégias alimentares que o habitual.
O corvo-da-nova-caledónia (Corvus moneduloides) é uma ave passeriforme da família Corvidae, endémica do arquipélago da Nova Caledónia. Este corvo tem cerca de 40 cm de comprimento e plumagem negra, com alguns tons de púrpura e azul. As patas e o bico em forma de cinzel são também pretos. O seu habitat é a floresta primária. É uma ave onívora que constrói o ninho no topo das árvores. As posturas são feitas em Setembro e contam normalmente dois ovos.
Esta espécie de corvo é especialmente notável por demonstrar sinais de inteligência pouco habituais em animais não primatas. Os corvos são um dos tipos de ave com estratégias de alimentação mais diversificadas (o que é considerado sinal de inteligência) que incluem, por vezes, o uso de objectos.
Em 2004, um corvo fêmea chamado Betty surpreendeu os cientistas da Universidade de Oxford ao construir um gancho a partir de um arame. Esta saída encontrada pela ave foi totalmente inesperada no contexto proposto ao animal pelos investigadores, e mostra que Betty foi capaz de planificar um utensílio, em vez de apenas o usar. A inteligência demonstrada por Betty, excepcional dentro grupo das aves, pode estar relacionada com o habitat natural do corvo da Nova Caledónia. Nesta ilhas do Pacífico não há mamíferos de grande porte e os corvos não podem recorrer aos seus corpos para obtenção de nutrientes. Além disso, não há pica-paus nativos, o que deixa vago para os corvos o nicho de alimentação nas cascas das árvores. A combinação da escassez de nutrientes e a habituação incomum (para corvos) à alimentação em fendas e buracos, fez com que esta espécie desenvolvesse mais estratégias alimentares que o habitual.
Vrana dôvtipná (Corvus moneduloides) je endemický druh z rodu Corvus.
Je to stredne veľký druh vrany s dĺžkou 40 cm. Je čierny s lesklým perím. Zobák aj nohy sú čierne.
Vyskytuje sa iba na Novej Kaledónii, kde obýva najmä pralesy. Obýva iba ostrovy Grande Terre a Maré.
Vrana dôvtipná je známa tým, že dokáže vytvárať nástroje a riešiť pokročilé úlohy (vzhľadom na ostatné zvieratá). Tieto vrany vyriešili množstvo sofistikovaných kognitívnych testov, ktorých výsledky naznačujú, že tento druh je obzvlášť inteligentný.[1][2][3] Vďaka týmto zisteniam sa tento druh stal modelom pre pochopenie dopadu používania a výroby nástrojov na vývoj inteligencie.
Vie si vyrobiť hák, čo je schopnosť, ktorú nedokážu ani šimpanzy.[4] Dokáže aj pospájať jednotlivé časti nástroja aby si ho predĺžila.[5]
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Vrana dôvtipná
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Vrana dôvtipná
Tento článok je čiastočný alebo úplný preklad článku New Caledonian Crow na anglickej Wikipédii.
Vrana dôvtipná (Corvus moneduloides) je endemický druh z rodu Corvus.
Nyakaledonienkråka[2] (Corvus moneduloides) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar.[3] Fågeln återfinns enbart i skogar på Nya Kaledonien.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Nyakaledonienkråka är känd för att kunna tillverka egna verktyg. Den använder kvistar för att fånga larver i trädstammar. Är en kvist den hittar inte lämplig gör fågeln om den så att larven kan nås. Larven biter i kvisten, och fågeln kan dra ut den ur trädet.
Wikimedia Commons har media som rör nyakaledonienkråka.
Wikispecies har information om Corvus moneduloides.
Nyakaledonienkråka (Corvus moneduloides) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar. Fågeln återfinns enbart i skogar på Nya Kaledonien. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Nyakaledonienkråka är känd för att kunna tillverka egna verktyg. Den använder kvistar för att fånga larver i trädstammar. Är en kvist den hittar inte lämplig gör fågeln om den så att larven kan nås. Larven biter i kvisten, och fågeln kan dra ut den ur trädet.
Wikimedia Commons'ta Yeni Kaledonya kargası ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Yeni Kaledonya kargası ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Pasifik adalarından Yeni Kaledonya'da yaşayan karga türüdür. Bilimsel adı Corvus moneduloides olan karga, beslenmek için alet kullanmasıyla tanınır. Loş ve nemli ağaç kabuklarının içinde saklanan larvaları saklandıkları yerden çıkarmak için ağaç dallarını kullandıkları bilinmektedir. Bazen de belli bir ağaç yaprağını keserek, bu işte kullanmak üzere alet yaptıkları da bilinmektedir. Alet kullanma/yapma özellikleri şempanzelerden daha üstündür.
Son yıllarda Güney Pasifik'teki Güney Kaledonya ormanlarında yaşayan kargaların olağanüstü yeteneklere sahip oldukları keşfedilmiştir. Bu kargalar ihtiyaçlarına uygun aleti tasarlayıp, ürettikten sonra avlanmaya başlamaktadırlar.
Loş ve nemli ağaç kabuklarının içinde saklanan larvaları saklandıkları yerden çıkarmak ancak Yeni Kaledonya kargalarının (Corvus moneduloides) üstesinden gelebilecekleri bir iştir. Bu iş için karga öncelikle ormanda uygun alet arayışına başlar. Bulduğu küçük bir dal parçasını gagasıyla tutup ağaç kovuğuna sokan karga, çubuğu bir sonda gibi kullanarak yavaş yavaş larvayı bulunduğu ufak delikten çıkarır. Ancak karga bazen daha zorlu durumlarla da karşı karşıya kalabilir. Bunun için de daha gelişmiş bir alet kullanır.
Bölgede yetişen uzun ve tırtıklı yaprakları olan Pandanus bitkisi bu iş için adeta biçilmiş bir kaftandır. Ancak upuzun bir yaprak karganın pek de işine yaramaz. Bu yüzden karga bitkinin yaprağını ihtiyacına uygun uzunlukta keser. Bunu yaparken yaprağın bir tarafının da tırtıklı olmasına özellikle dikkat etmektedir. Artık avlanma aleti hazırdır. Karga çubuk şeklinde kestiği bu yaprağı ağaç kavuğunun içine sokup larvanın ona takılmasını sağlar. Aletin tırtıklı olması işini daha da kolaylaştırmaktadır. Ancak karganın çalışmaları bununla da bitmemektedir. Karga sonda tipi aletlerin yanı sıra çengel tipi aletler de yapabilmektedir. Bunun için ince ve küçük ağaç dalları bularak önce bunların yapraklarını temizler. Sonra ince dalı bir ucundan gagasıyla çengel haline getirinceye kadar iyice büker. Böylece karga, sondanın işe yaramadığı zorlu durumlarda da avının peşini bırakmamaktadır.
-->
Pasifik adalarından Yeni Kaledonya'da yaşayan karga türüdür. Bilimsel adı Corvus moneduloides olan karga, beslenmek için alet kullanmasıyla tanınır. Loş ve nemli ağaç kabuklarının içinde saklanan larvaları saklandıkları yerden çıkarmak için ağaç dallarını kullandıkları bilinmektedir. Bazen de belli bir ağaç yaprağını keserek, bu işte kullanmak üzere alet yaptıkları da bilinmektedir. Alet kullanma/yapma özellikleri şempanzelerden daha üstündür.
Son yıllarda Güney Pasifik'teki Güney Kaledonya ormanlarında yaşayan kargaların olağanüstü yeteneklere sahip oldukları keşfedilmiştir. Bu kargalar ihtiyaçlarına uygun aleti tasarlayıp, ürettikten sonra avlanmaya başlamaktadırlar.
Loş ve nemli ağaç kabuklarının içinde saklanan larvaları saklandıkları yerden çıkarmak ancak Yeni Kaledonya kargalarının (Corvus moneduloides) üstesinden gelebilecekleri bir iştir. Bu iş için karga öncelikle ormanda uygun alet arayışına başlar. Bulduğu küçük bir dal parçasını gagasıyla tutup ağaç kovuğuna sokan karga, çubuğu bir sonda gibi kullanarak yavaş yavaş larvayı bulunduğu ufak delikten çıkarır. Ancak karga bazen daha zorlu durumlarla da karşı karşıya kalabilir. Bunun için de daha gelişmiş bir alet kullanır.
Bölgede yetişen uzun ve tırtıklı yaprakları olan Pandanus bitkisi bu iş için adeta biçilmiş bir kaftandır. Ancak upuzun bir yaprak karganın pek de işine yaramaz. Bu yüzden karga bitkinin yaprağını ihtiyacına uygun uzunlukta keser. Bunu yaparken yaprağın bir tarafının da tırtıklı olmasına özellikle dikkat etmektedir. Artık avlanma aleti hazırdır. Karga çubuk şeklinde kestiği bu yaprağı ağaç kavuğunun içine sokup larvanın ona takılmasını sağlar. Aletin tırtıklı olması işini daha da kolaylaştırmaktadır. Ancak karganın çalışmaları bununla da bitmemektedir. Karga sonda tipi aletlerin yanı sıra çengel tipi aletler de yapabilmektedir. Bunun için ince ve küçük ağaç dalları bularak önce bunların yapraklarını temizler. Sonra ince dalı bir ucundan gagasıyla çengel haline getirinceye kadar iyice büker. Böylece karga, sondanın işe yaramadığı zorlu durumlarda da avının peşini bırakmamaktadır.
Цей вид є ендеміком Нової Каледонії. Хоча це лісовий вид, є повідомлення про проживання в савані.
Це середнього розміру ворона, 40 см завдовжки. Дзьоб 42–50 мм порівняно короткий. Розмах крил 241—267 мм, хвіст 170—186 мм. Вага знаходиться між 230 і 330 г. За співвідношенням ваги мозку до вагу тіла це одна з наймозковитіших птахів у світі. Птах має повністю чорний вигляд з насичено-блискучим, пір'ям з фіолетовим, темно-синім і дещо зеленим переливом на світлі. Дзьоб і ноги чорні. Райдужна оболонка темно-коричневого кольору. Дзьоб середніх розмірів, але незвичайний в тому, що кінчик підклюв'я йде під кутом угору, що робить його дещо долотоподібним у профіль. Було висловлено припущення, що цей дзьоб морфологічно розвинувся внаслідок селективного тиску в необхідності тримати інструменти.
Зазвичай живиться парами або сім'ями, але також зграями до 30 особин. Вид всеїдний і має унікальну звичку використовувати інструменти для вилучення поживи з отворів та щілин. Поживою є багато видів комах і інших безхребетних (деякі ловляться в польоті з великою спритністю, в тому числі нічних літаючих комах, яких ворона ловить у сутінках), яйця і пташенят, дрібних ссавців, равликів (яких він кидає з висоти на тверді камені) і різні горіхи та насіння.
Новокаледонскі ворони будують гнізда високо на дереві і, як правило, 2–3 яєць висиджують з вересня по листопад.
Вирубки і деградації лісів по всій новій Каледонії є загрозою для цього виду. Ніяких конкретних природоохоронних заходів не було реалізовано, але популяції знаходяться в охоронних районах, таких Rivière Bleue Park. Вид введений на острів Маре (група островів Луайоте).
Це незавершена стаття з орнітології.Quạ New Caledonia (danh pháp hai phần: Corvus moneduloides) là một loài chim trong họ Corvidae.[2] Đây là loài bản địa New Caledonia. Loài quạ này ăn nhiều loại thức ăn bao gồm nhiều loại động vật không xương sống, trứng, chim non, động vật có vú nhỏ, ốc, hạt và hạt. Quạ New Caledonia đôi khi bắt những con sâu trong các ngóc ngách hoặc kẽ hở bằng cách chọc một cành cây vào lưới để kích động nó cắn vào cành cây, mà con quạ sau đó rút ra với con sâu vẫn còn dính. Phương pháp săn mồi này cho thấy loài quạ New Caledonia có khả năng sử dụng công cụ. Chúng có thể làm móc. [3] Loài này cũng có khả năng giải quyết một số bài kiểm tra nhận thức tinh vi cho thấy nó đặc biệt thông minh. [4][5][6] Kết quả của những phát hiện này,quạ New Caledonia đã trở thành một kiểu mẫu cho các nhà khoa học cố gắng tìm hiểu tác động của việc sử dụng và sản xuất công cụ đối với sự phát triển của trí thông minh.
Hunt1996
weiretal2002
Quạ New Caledonia (danh pháp hai phần: Corvus moneduloides) là một loài chim trong họ Corvidae. Đây là loài bản địa New Caledonia. Loài quạ này ăn nhiều loại thức ăn bao gồm nhiều loại động vật không xương sống, trứng, chim non, động vật có vú nhỏ, ốc, hạt và hạt. Quạ New Caledonia đôi khi bắt những con sâu trong các ngóc ngách hoặc kẽ hở bằng cách chọc một cành cây vào lưới để kích động nó cắn vào cành cây, mà con quạ sau đó rút ra với con sâu vẫn còn dính. Phương pháp săn mồi này cho thấy loài quạ New Caledonia có khả năng sử dụng công cụ. Chúng có thể làm móc. Loài này cũng có khả năng giải quyết một số bài kiểm tra nhận thức tinh vi cho thấy nó đặc biệt thông minh. Kết quả của những phát hiện này,quạ New Caledonia đã trở thành một kiểu mẫu cho các nhà khoa học cố gắng tìm hiểu tác động của việc sử dụng và sản xuất công cụ đối với sự phát triển của trí thông minh.
Corvus moneduloides Lesson, 1831
Новая Каледония и Маре
Новокаледо́нский во́рон[1] (лат. Corvus moneduloides) — птица рода ворон (Corvus). Длина тела такая же, как и у домовой вороны — около 40 см. Клюв, лапы и оперение — чёрные, оперение с розовым, тёмно-синим и зеленоватым отливом. Клюв среднего размера и отличается тем, что нижняя его часть направлена вверх, что делает его чем-то похожим на долото.
Распространён на территории Новой Каледонии и близлежащих островов (в первую очередь — о. Маре), расположенных в Тихом океане. Обитает преимущественно в лесах. Гнездится в высоких деревьях и обычно откладывает только 2 яйца в сентябре—ноябре.
Согласно Красному списку IUCN, новокаледонский ворон является видом минимального риска (англ. least concern)[2].
Новокаледонский ворон — один из немногих известных видов, способный не только к использованию, но и к изготовлению орудий труда[3], в том числе состоящих из нескольких частей[4].
До последнего времени было неизвестно, передаются ли эти навыки на генетическом или культурном уровне. Однако в октябре 2006 года оксфордские учёные доказали, что причина такого поведения кроется именно в наличии культуры изготовления приспособлений[5][6].
Новокаледонский ворон питается насекомыми (которых зачастую ловит в полёте) и другими беспозвоночными (например, улитками, которых птица предварительно сбрасывает с большой высоты на камни, тем самым разбивая твёрдый панцирь), а также яйцами, семенами и орехами. Этот ворон известен чрезвычайной изобретательностью при добывании пищи — из растительных материалов он делает крюкообразные или штыкообразные приспособления, с помощью которых достаёт из-под коры личинок. Изготовленные орудия ворон может забирать с собой, пользуясь ими в дальнейшем[7]. Ключевую роль в питании этих птиц играют личинки жуков Agrianome fairmairei, на добычу которых вороны тратят много сил — даже небольшое их количество удовлетворяет дневную потребность этих птиц в энергии[8].
Новокаледо́нский во́рон (лат. Corvus moneduloides) — птица рода ворон (Corvus). Длина тела такая же, как и у домовой вороны — около 40 см. Клюв, лапы и оперение — чёрные, оперение с розовым, тёмно-синим и зеленоватым отливом. Клюв среднего размера и отличается тем, что нижняя его часть направлена вверх, что делает его чем-то похожим на долото.
Распространён на территории Новой Каледонии и близлежащих островов (в первую очередь — о. Маре), расположенных в Тихом океане. Обитает преимущественно в лесах. Гнездится в высоких деревьях и обычно откладывает только 2 яйца в сентябре—ноябре.
Согласно Красному списку IUCN, новокаледонский ворон является видом минимального риска (англ. least concern).
新喀鸦（学名：Corvus moneduloides）是鸦科鸦属的一种，为新喀里多尼亚的特有种。该物种的保护状况被评为无危。
新喀鸦的平均体重约为279.0克。栖息地包括耕地、亚热带或热带的（低地）湿润疏灌丛、亚热带或热带的旱林、亚热带或热带的湿润低地林和亚热带或热带的（低地）干草原。
新喀鸦（学名：Corvus moneduloides）是鸦科鸦属的一种，为新喀里多尼亚的特有种。该物种的保护状况被评为无危。
新喀鸦的平均体重约为279.0克。栖息地包括耕地、亚热带或热带的（低地）湿润疏灌丛、亚热带或热带的旱林、亚热带或热带的湿润低地林和亚热带或热带的（低地）干草原。
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : スズメ目 Passeriformes 科 : カラス科 Corvidae 属 : カラス属 Corvus 種 : カレドニアガラス C. moneduloides 学名 Corvus moneduloidesカレドニアガラス（学名:Corvus moneduloides）は、スズメ目カラス科の鳥。
ニューカレドニアのグランドテール島に分布するほか、マレ島にも移入され帰化している。
本種は道具を自作し使用するカラスとして有名である。
地域によって使用する道具が異なっており、中央部のサラメアではククイノキの倒木内に潜むカミキリムシの幼虫を捕獲する際、ククイノキの葉柄を加工した棒を倒木の穴に差し込み、それに幼虫を噛みつかせて釣り上げる。ピックニングアという山では先端をかぎ状にした棒「フックツール」やパンダナスの葉柄を用いた「パンダナスツール」を使って穴に潜む昆虫を捕らえる。
硬いククイノキの実の中身を食べる際には、決められた木の股に実を置いて狙いを定め、下の岩に落として割る。
また、オックスフォード大学で飼育されている個体は針金の先を曲げてフック状にした道具を使用し、筒の中の餌を釣り上げることができる。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 カレドニアガラス（学名:Corvus moneduloides）は、スズメ目カラス科の鳥。
