Multimedia w Wikimedia Commons Sokół rudogardły (Falco deiroleucus) – gatunek ptaka z rodziny sokołowatych (Falconidae).
Prawdopodobnie jest najbliżej spokrewniony z sokołem białogardłym (wygląda w istocie jak jego większa wersja). Oba z kolei stoją w systematyce blisko sokoła rdzawobrewego i stanowią dość starą linię ewolucyjną wywodzących się z Ameryki sokołów Falco. Specjacja, oddzielająca gatunek, rozpoczęła się prawdopodobnie 8-5 milionów lat temu w trakcie późnego miocenu[3].
Spotyka się go od południowego Meksyku po północną Argentynę. Widuje się go zatem w Kostaryce, Hondurasie, Nikaragui, Gwatemali, Panamie, Boliwii, Brazylii, Kolumbii, Ekwadorze, Gujanie, Paragwaju, Peru, Surinamie, Trynidadzie i Tobago. Poznano też stanowiska w Wenezueli. Zasiedla lasy na tamtejszych równinach.
To średniej wielkości ptak o długości 35 centymetrów. Drapieżca posiada mocne szpony, które umożliwiają mu chwytanie zdobyczy w locie, stąd niektórzy badacze w tym Helmut Sick, niemiecko-brazylijski ornitolog, uważają, że gatunek ten wypełnia ekologiczną niszę po sokole wędrownym, ponieważ gnieździ się w tropikalnej Ameryce, gdzie tego drugiego się nie widuje.
Jednakże wydaje się, że sokół rudogardły preferuje bardziej zalesione siedliska niż sokół wędrowny, a zatem nie jest on jego ekologicznym konkurentem na zimowiskach w Ameryce Południowej.
Poluje na ptaki, zwłaszcza gołębie, papugi, ale zjada też duże owady i nietoperze.
W lęgu znajduje się 2-4 jaj, które są wysiadywane przez 30 dni. Wychowywanie młodych trwa około 40 dni.
Sokół rudogardły (Falco deiroleucus) – gatunek ptaka z rodziny sokołowatych (Falconidae).
Prawdopodobnie jest najbliżej spokrewniony z sokołem białogardłym (wygląda w istocie jak jego większa wersja). Oba z kolei stoją w systematyce blisko sokoła rdzawobrewego i stanowią dość starą linię ewolucyjną wywodzących się z Ameryki sokołów Falco. Specjacja, oddzielająca gatunek, rozpoczęła się prawdopodobnie 8-5 milionów lat temu w trakcie późnego miocenu.
