An Albatroz Galápagos(Daveoù a vank) a zo ur spesad evned-mor bras, Phoebastria irrorata an anv skiantel anezhañ.
An albatroz nemetañ eo a-gement a vev en trovanoù.
Anvet e voe Diomedea irrorata (kentanv) da gentañ-penn (e 1883) gant ar skiantour saoz Osbert Salvin (1835-1898).
Bevañ a ra diwar gresteneged, pesked bras ha stioganed peurvuiañ[1].
Kavout a reer ar spesad en Inizi Galápagos hag en arvor Ecuador[2].
a vo kavet e Wikimedia Commons.
An Albatroz Galápagos(Daveoù a vank) a zo ur spesad evned-mor bras, Phoebastria irrorata an anv skiantel anezhañ.
An albatroz nemetañ eo a-gement a vev en trovanoù.
Anvet e voe Diomedea irrorata (kentanv) da gentañ-penn (e 1883) gant ar skiantour saoz Osbert Salvin (1835-1898).
L'albatros de les Galápagos[1] (Phoebastria irrorata) és un gran ocell marí de la família dels diomedeids (Diomedeidae) que habita al Pacífic.
D'hàbits pelàgics, cria a les illes Galàpagos i després es dispersa aprofitant el corrent de Humboldt, cap a Equador i Perú.[2]
L'albatros de les Galápagos (Phoebastria irrorata) és un gran ocell marí de la família dels diomedeids (Diomedeidae) que habita al Pacífic.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Albatros tonnog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: albatrosiaid tonnog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Diomedea irrorata; yr enw Saesneg arno yw Waved albatross. Mae'n perthyn i deulu'r Albatrosiaid (Lladin: Diomedeidae) sydd yn urdd y Procellariformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. irrorata, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Fe'i ceir yn aml ar lan y môr.
Mae'r albatros tonnog yn perthyn i deulu'r Albatrosiaid (Lladin: Diomedeidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Albatros aelddu Thalassarche melanophris Albatros brenhinol y De Diomedea epomophora
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Albatros tonnog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: albatrosiaid tonnog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Diomedea irrorata; yr enw Saesneg arno yw Waved albatross. Mae'n perthyn i deulu'r Albatrosiaid (Lladin: Diomedeidae) sydd yn urdd y Procellariformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. irrorata, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Fe'i ceir yn aml ar lan y môr.
Galapagosalbatros (latin: Phoebastria irrorata) er en stormfugl, der lever på Galápagosøerne.
Taksonomi fra Wikispecies Galapagosalbatros (latin: Phoebastria irrorata) er en stormfugl, der lever på Galápagosøerne.
Der Galapagosalbatros (Phoebastria irrorata) ist die einzige Art aus der Albatros-Familie, die in den Tropen vorkommt.[1] Er brütet ausschließlich auf der Insel Española am Galapagos-Archipel, in einer Vulkanlandschaft mit Felsblöcken und spärlicher Vegetation. Außerhalb der Brutsaison hält sich der Vogel vor der Küste von Peru und Ecuador auf.
Der Galapagosalbatros erreicht eine Körperlänge von 89 cm und ein Gewicht von rund 2 kg, die Flügelspannweite beträgt 230–240 cm. Der Kopf ist überwiegend weiß gefärbt, mit gelblichem Oberkopf und Nacken. Kinn, Kehle und Brust sind ebenfalls weiß und grau vermicular durchzeichnet, vor allem die Seiten der Brust und die Flanken. Der Bauch ist schokoladenbraun. Die Oberseite ist kastanienbraun, an Nacken, Bürzel und den Oberschwanzdecken ebenfalls gräulich vermicular gemustert, der untere Bürzel mit einem blassen Fleck und vermicular gemustert kontrastiert mit dem schokoladenbraunen Schwanz. Die Flügel sind auf der Oberseite schokoladenbraun ohne Zeichnung, der Schaft der Handschwingen deutlich gelblich-weiß. Der Unterschwanz ist schokoladenbraun. Die Unterseiten der Flügel sind an den Rändern dunkel, im Zentrum weiß. Die Unterflügeldecken sind ebenfalls weiß.
Der große Schnabel ist gelblich, die Augen dunkelbraun. Die Beine und Füße sind blass blau.[1]
Galapagosalbatrosse brüten auf der südöstlichen Galápagosinsel Española, wenige Paare auch auf der vor der Provinz Manabí, Ecuador, gelegenen Isla de la Plata. Die Art brütet jedes Jahr, sie nistet auf spärlich bewachsenem, mit Felsen umgebenem Lavagelände, in jüngerer Zeit auch in dichteren Buschwerk. Die Brutkolonien werden Ende März aufgesucht, die Eiablage erfolgt von Mitte April bis in den späten Juni. Die Jungen werden von Ende Dezember bis Anfang Januar flügge, die Geschlechtsreife erlangen sie nach 4–6 Jahren.[2]
Ihre Nahrung besteht aus Fischen, Tintenfischen und Krustentieren. Studien haben gezeigt, dass sie kleptoparasitisch auch von anderen Arten Hervorgewürgtes fressen[2][3] und es scheint, dass sie zumindest zeitweise Aasfresser sind.[4] Während der Brutzeit wird die Nahrung in peruanischen Gewässern, in denen Tiefenwasser aufsteigt, gesucht. Außerhalb der Brutzeit im Osten und Südosten, in den Gewässern des ecuadorianischen und peruanischen Festlandsockels.[2]
Im Brutgebiet wird der Galapagosalbatros vom Nationalpark-Personal geschützt. Gefahr droht trotzdem durch Tourismus, Krankheiten und illegalen Fischfang in nahen Gewässern. Die sehr kleine Population auf der Isla de la Plata wird von Nesträubern, Ratten und Katzen, sowie durch das illegale Sammeln von Eiern und Jungtieren bedroht. Von der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) wird die Art auf Grund des extrem kleinen Brutgebietes das im Wesentlichen auf eine Insel beschränkt ist und wegen Anzeichen auf einen Rückgang des Bestandes als vom Aussterben bedroht (Critically Endangered, CR) eingestuft.[2] 2010 lag der Gesamtbestand bei 34.700 Exemplaren.[5]
Der Galapagosalbatros (Phoebastria irrorata) ist die einzige Art aus der Albatros-Familie, die in den Tropen vorkommt. Er brütet ausschließlich auf der Insel Española am Galapagos-Archipel, in einer Vulkanlandschaft mit Felsblöcken und spärlicher Vegetation. Außerhalb der Brutsaison hält sich der Vogel vor der Küste von Peru und Ecuador auf.
गैलापागोस एल्बाटॉस या लहरदार एल्बाटॉस कटिबंधों में डाओमेडेडी (Diomedeidae) कुल का एकमात्र सदस्य है। इन पक्षिओं का मुख्य ठिकाना पेरु और ईक्वाडोर के समुद्री तट हैं।
गैलापागोस एल्बाटॉस या लहरदार एल्बाटॉस कटिबंधों में डाओमेडेडी (Diomedeidae) कुल का एकमात्र सदस्य है। इन पक्षिओं का मुख्य ठिकाना पेरु और ईक्वाडोर के समुद्री तट हैं।
The waved albatross (Phoebastria irrorata), also known as Galapagos albatross,[4] is one of three species of the family Diomedeidae that occur in the tropics. When they forage, they follow a straight path to a single site off the coast of Peru, about 1,000 km (620 mi) to the east. During the non-breeding season, these birds reside primarily on the Ecuadorian and Peruvian coasts.
Waved albatrosses are a species of albatross belonging to family Diomedeidae of the order Procellariiformes, along with shearwaters, fulmars, storm petrels, and diving petrels. They share certain identifying features. First, they have nasal passages that attach to the upper bill called naricorns, although the nostrils of the albatross are on the sides of the bill. The bills of Procellariiformes are also unique in that they are split into between seven and nine horny plates.
Finally, they produce a stomach oil made up of wax esters and triglycerides that is stored in the proventriculus. This is used against predators and as an energy rich food source for chicks and for the adults during their long flights.[5] They also have a salt gland that is situated above the nasal passage and helps desalinate their bodies, due to the high amount of ocean water that they imbibe. It excretes a high saline solution from their nose.[6]
The waved albatross derives its name from the wave-like pattern of the feathers on adult birds.[7]
These are medium-sized albatrosses, measuring 80 to 90 cm (31 to 35 in) in length with a wingspan of 220–250 cm (7.2–8.2 ft).[7] They range between 2.7 and 4.0 kg (6.0 and 8.8 lb) in mass, with males averaging significantly heavier than females.[8] They are distinctive for their yellowish-cream neck and head, which contrasts with their mostly brownish bodies. Even more distinctive is the very long, bright yellow bill, which looks disproportionately large in comparison to the relatively small head and long, slender neck. They also have chestnut brown upper parts and underparts, except for the breast, with fine barring, a little coarser on the rump. They have brown upper-wings, back, and tail, along with a whitish breast and underwings. Their axillaries are brown. Finally they have bluish feet. Juveniles are similar to adults except for more white on their head.[9] Chicks have brown fluffy feathers. The lifespan of this species may reach 40 to 45 years.
The waved albatross breeds primarily on Española Island in the Galápagos archipelago; however, there have been sightings of non-breeders and therefore possible small numbers, around 10 to 20, of breeders on Genovesa Island and Isla de la Plata.[9][10] During non-breeding season they will shift to the east and southeast to the continental shelf region off the coast of Peru and Ecuador. Sometimes they are seen in Colombia.[9]
The primary food sources of the waved albatross are fish, squid, and crustaceans, as well as smaller birds. But they have also been observed to scavenge for other food sources, including the regurgitated food of other birds.[9] When foraging, the waved albatross finds places in the ocean where prey will be near this surface; this is the most effective way for the albatross to get its food. The waved albatrosses will forage 10 to 100 km (6.2–62.1 mi) away from the place where the chicks are nesting to get food for them.
The nests are built on areas of lava with boulders and sparse vegetation, or thick brush.[9] The courtship of the waved albatross is a very elusive and spectacular sight. It includes: rapid bill circling and bowing, beak clacking, and an upraised bill to make a whoo hoo sound. The eggs are laid between April and June and incubated for two months. When the eggs hatch, the chicks stay together in small nurseries while the parents go out to the sea for hunting. When the parents return, they may feed the chicks up to 2 kg (4.4 lb) of oil. The young reach adult size by December and leave the colony by January. The partners remain mates until one of the partners dies.[11]
Waved albatross are spectacular flyers, perhaps even the most famous. They can fly for hours without stalling and they do this by dynamic soaring. The wind speed near the surface of the sea is much lower than about 50 ft (15 m) in the air. The waved albatross uses this to its advantage by gliding at speed into the wind. As the waved albatross glides higher it loses most of its ground speed because it is gliding into a wind of a higher speed. However, its air speed does not fall, enabling it to glide continuously. Waved albatrosses do have difficulty in landing because of their high stalling speed, and in taking off because of their weight and wing span. To make it easier they sometimes take off from cliffs that are somewhat inland rather than beside the coast.
The population of waved albatrosses on the Galápagos is protected by national park personnel, and the island is also categorized as a World Heritage Site.[9] But limited range, bycatch by longline fishing, disturbance via tourism, disease, and the effects of illegal fishing in the nearby waters place them in considerable jeopardy. Longline fishing in particular seems to be having a severe impact on the species, the conservation status of which was upgraded from near threatened to vulnerable by the IUCN in 2000.
Despite there still being some 34,700 adult birds in 2001, their numbers have apparently started to decrease at an unknown rate more recently, probably due to longline fishing which also upsets the sex ratio (males being killed more frequently). As the current situation makes the population highly vulnerable to a catastrophic collapse to extinction, it was uplisted to critically endangered status in the 2007 IUCN Red List.[1]
The population of 34,700 adult birds was based on a 2001 estimate; however in 1970 and 1971 there were an estimated 24,000, and 1994 saw between 31,200 and 36,400. This species has an occurrence range of 1,750,000 km2 (680,000 sq mi), and a breeding range of 9 km2 (3.5 sq mi).[9]
In flight
Unfledged chick in January
Abandoned egg
Illustration by Joseph Smit, 1896
The waved albatross (Phoebastria irrorata), also known as Galapagos albatross, is one of three species of the family Diomedeidae that occur in the tropics. When they forage, they follow a straight path to a single site off the coast of Peru, about 1,000 km (620 mi) to the east. During the non-breeding season, these birds reside primarily on the Ecuadorian and Peruvian coasts.
La Ondalbatroso (Phoebastria irrorata), konata ankaŭ kiel Galapaga albatroso,[1] estas la ununura membro de la familio de Diomedeedoj kiu loĝas en la tropikoj. Kiam ili manĝas, la Galapaga albatroso sekvas rektajn vojojn al ununura loko ĉe la marbordoj de Peruo, je ĉirkaŭ 1,000 km dista al oriento. For de la reprodukta sezono, tiuj birdoj loĝas ĉefe en areoj de la marbordoj de Ekvadoro kaj Peruo.
La nomo Ondalbatroso rilatas al la tre fajna strieco de la brusto kiu montras ondecon de proksime vidate: de malproksime nur pli malhelan areon.
La Galapaga albatroso estas tipo de albatroso kiu apartenas al la familio de Diomedeedoj el la ordo de Procelarioformaj, kun pufinoj, fulmaroj, ŝtormopetreloj, kaj merĝopetreloj. Ili kunhavas iajn identigajn karakterojn. Unue, ili havas nazajn trapasejojn kiuj ligiĝas al la supra beko nome narikornoj[2], kvankam la naztruoj ĉe albatrosoj estas en la flankoj de la beko. La bekoj de Procelarioformaj estas unikaj ankaŭ en tio ke ili disiĝas en inter 7 kaj 9 kornecaj platoj. Fine, ili produktas stomakoleon faritan el vaksoesteroj kaj trigliceridoj kiu estas stokita en la proventrikulo. Tio estas uzata kontraŭ predantoj sane kiel energiriĉa manĝofonto kaj por idoj kaj por plenkreskuloj dum ties longaj flugoj.[3] Ili havas ankaŭ salglandon situanta super la naza trapasejo kiu helpas sensaligi ties korpojn, pro la alta kvanto de oceana akvo kiun ili englutas. Ĝi elpelas altan salan solvaĵon el sia nazo.[4]
La Galapaga albatroso nomiĝas tiele pro sia geografia deveno el la Galapagoj, kaj ties alternativa komuna nomo Ondalbatroso derivas el la ondeca bildo de ties plumoj ĉe la plenkreskuloj.
Tiuj estas mezgrandaj albatrosoj, ĉirkaŭ 86 al 90 cm[5] longaj, pezaj 3.4 kg kun enverguro de 2.25 m. Ili distingiĝas pro siaj flavec-kremkoloraj kolo kaj kapo, kiu kontrastas kun ĝiaj ĉefe brunaj korpoj. Eĉ pli distinga estas ĝia tre longa, brilflava beko, kiu aspektas disproporcie granda kompare kun la relative malgranda kapo kaj longa, svelta kolo. Ili havas ankaŭ helbrunajn suprajn partojn kaj subajn partojn, escepte la brusto, kun fajna strieco, pli densa ĉe la pugo. Ili havas brunajn supraflugilojn, dorson kaj voston, kun blankeca brusto kaj subflugiloj. Ties akseloj estas brunaj. Fine ili havas bluajn piedojn. Junuloj estas similaj al plenkreskuloj escepte pro pli da blanko en kapo.[5] Idoj havas brunajn lanugecajn pumpajn plumojn. La vivodaŭro de tiu specio povas atingi ĝis 40 al 45 jaroj.
La Galapaga albatroso reproduktiĝas ĉefe en la insulo Española de Galapagoj; tamen estis vidaĵoj de nereproduktuloj kaj eble malgrandaj nombroj, ĉirkaŭ 10 al 20, de reproduktuloj en la insuloj Genovesa kaj Isla de la Plata.[5][6] For de la reprodukta sezono ili iras orienten kaj sudorienten al la regiono de la kontinentbreto ĉe la marbordoj de Peruo kaj Ekvadoro. Foje ili estis vidataj en Kolombio.[5]
La ĉefaj manĝoresursoj de la Galapaga albatroso estas fiŝoj, kalmaroj, kaj krustuloj. Sed ili estis observataj ankaŭ manĝantaj kadavraĵojn kiel aliaj manĝoresursoj, inklude la regurgitita manĝo de aliaj birdoj.[5] Dummanĝe la Galapaga albatroso trovas lokojn en la oceano kie la predoj estas pli surface; tiu estas la plej efika sistemo por la albatroso por trovi sian manĝon. La Galapagaj albatrosoj manĝas ĉe 10 al 100 km for el la loko de elnestiĝo por trovi manĝon por la idoj.
La nestoj estas konstruitaj en areoj de lafo kun rokoj kaj disa vegetaĵaro, aŭ densa arbustaro.[5] La pariĝado de la Galapaga albatroso estas tre kaŝema kaj spektakle observebla. Ĝi inkludas: rapidan bekocirkladon kaj klinadon, bekoklakadon, kaj levadon de bekoj por fari sonojn kiel huuhuu. La ovoj estas demetataj inter aprilo kaj junio kaj kovataj dum du monatoj post tio. Post eloviĝo, la idoj restas kune en malgrandaj infanvartejoj dum la gepatroj foriras al la maro por ĉasi kaj manĝi. Kiam la gepatroj revenas, ili povas nutri la idon per ĝis 2 kg el stomakoleo. La junulo atingas grandon de plenkreskulo ĉirkaŭ decembro kaj lasas la kolonion ĉirkaŭ januaro. La partneroj restas tio ĝis unu el ili mortiĝas.
Galapagaj albatrosoj estas spectaklaj flugantoj, eble eĉ la plej famaj. Ili povas flugi dum horoj senhalte kaj ili faras tion per dinamika ŝvebado. La ventorapido ĉe la surfaco de la maro estas multe pli malalta ol ĉirkaŭ 15 m en la aero. La Galapagaj albatrosoj uzas tion kiel avantaĝo por glitadi je rapido en la vento. Ĉar la Galapaga albatroso glitadas pli alte ĝi perdas plej el sia grunda rapido ĉar ĝi glitadas en la vento je pli alta rapido. Tamen, ties aerrapido ne falas, kio permesas ĝin glitadi kontinue. Tamen, Galapagaj albatrosoj suferas malfacion por ekflugi kaj surterigi pro siaj grandaj flugiloj kaj sveltaj korpoj. Por helpi je tio, ili foje ekflugas el klifoj kiuj estas pli interne kaj ne ĉe la marbordo. La problemo estas kiam ili venas al tero kaj ili havas altan rapidon haltigontaj, kaj kiam ili ekflugas malfacilas movi siajn amasajn flugilojn.
La populacio de Galapagaj albatrosoj en Galapagoj estas protektita de la laboristaro de la nacia parko, kaj la insulo estas ankaŭ kategoriigita kiel Monda Heredo.[5] Sed ties limigita teritorio, aldona kaptado fare de multhokada fiŝkaptado, ĝenado pro turismo, malsanoj, kaj la efikoj de kontraŭleĝa fiŝkaptado en najbaraj akvoj lokigas ili en konsiderindan danĝeron. Ĉefe multhokada fiŝkaptado ŝajne faras drastan malbonon al la specio, kiu estis subenlistita al Vundebla el Preskaŭ Minacata fare de la IUCN en 2000. Spite la fakto ke ĉirkaŭ 34,700 plenkreskuloj ankoraŭ loĝis tie en 2001, ties nombroj ŝajne ekfalis je nekonata indico pli ĵuse, probable pro multhokada fiŝkaptado kiu krome tuŝas la ekvilibron de la seksa proporcio (maskloj estas mortigitaj plej ofte). Ĉar la nuna situacio faras la populacion tre vundebla al katastrofa falo al formorto, ĝi estis suprenlistita al statuso Draste Endanĝerita en la IUCN Ruĝa Listo de 2007.[7]
La populacio de 34,700 plenkreskuloj estis bazita en ĉirkaŭkalkulo de 2001; tamen en 1970 kaj 1971 estis ĉirkaŭkalkulo de 24,000, kaj en 1994 de 31,200 al 36,400. Tiu specio havas loĝan teritorion de 1,750,000 km² kaj reproduktan teritorion nur de 9 km².[5]
Neelnestiĝinta ido en januaro
Abandonita ovo
Ilustraĵo de Joseph Smit, 1896
La Ondalbatroso (Phoebastria irrorata), konata ankaŭ kiel Galapaga albatroso, estas la ununura membro de la familio de Diomedeedoj kiu loĝas en la tropikoj. Kiam ili manĝas, la Galapaga albatroso sekvas rektajn vojojn al ununura loko ĉe la marbordoj de Peruo, je ĉirkaŭ 1,000 km dista al oriento. For de la reprodukta sezono, tiuj birdoj loĝas ĉefe en areoj de la marbordoj de Ekvadoro kaj Peruo.
La nomo Ondalbatroso rilatas al la tre fajna strieco de la brusto kiu montras ondecon de proksime vidate: de malproksime nur pli malhelan areon.
El albatros de las Galápagos (Phoebastria irrorata) o albatros ondulado, es el único miembro de la familia Diomedeidae que habita en los trópicos.[2] Cría únicamente en la isla Española de las islas Galápagos, y en la Isla de la Plata[3]. Los nidos se construyen en zonas de lava. Durante los periodos en los que no está criando, estas aves habitan principalmente las costas del Perú y Ecuador, siendo vagante en Chile[4] y en Colombia. Esta longeva ave, que puede vivir hasta 80 años, es uno de los viajeros más eficientes gracias a sus alas de 3 metros de envergadura, diseñadas para planear, con las que alcanza velocidades de 90 km por hora.
El albatros de las Galápagos puede medir hasta 89 cm de largo, pesar 2 kilos y tener una envergadura de 230–240 cm.[2]
Las principales fuentes de alimento de los albatros de las Galápagos son el pescado, calamares y crustáceos. Pero han sido observados alimentándose de otras formas, incluyendo la comida regurgitada por otras aves.[1] Para alimentarse, estos albatros siguen rutas rectas a un único lugar frente a la costa de Perú, a unos 1000 km al este de sus lugares de cría.
La especie está en peligro crítico de extinción. La población de este albatros está protegida por el personal del parque nacional de Galápagos pero son vulnerables a causa de la pesca ilegal, el consumo de desechos plásticos y el turismo.[1]
El albatros de las Galápagos (Phoebastria irrorata) o albatros ondulado, es el único miembro de la familia Diomedeidae que habita en los trópicos. Cría únicamente en la isla Española de las islas Galápagos, y en la Isla de la Plata. Los nidos se construyen en zonas de lava. Durante los periodos en los que no está criando, estas aves habitan principalmente las costas del Perú y Ecuador, siendo vagante en Chile y en Colombia. Esta longeva ave, que puede vivir hasta 80 años, es uno de los viajeros más eficientes gracias a sus alas de 3 metros de envergadura, diseñadas para planear, con las que alcanza velocidades de 90 km por hora.
Phoebastria irrorata Phoebastria generoko animalia da. Hegaztien barruko Diomedeidae familian sailkatua dago.
Phoebastria irrorata Phoebastria generoko animalia da. Hegaztien barruko Diomedeidae familian sailkatua dago.
Galapagosinalbatrossi (Phoebastria irrorata) on ainoa tropiikissa pesivä albatrossilaji. Lajin kuvaili ja nimesi Osbert Salvin vuonna 1883.
Linnun vartalon pituus on 84–94 cm, siipien kärkiväli keskimäärin 2,27 m ja paino keskimäärin 3,4 kg. Lajin päälaki ja niska ovat kermanvaaleat, kaula ja naama valkoiset sekä muu vartalo ruskea. Nokka on kirkkaankeltainen ja suurikokoinen. Koivet ovat vaaleansinertävät.
Laji pesii vain Españolan saarella Galápagossaarilla sekä mahdollisesti Isla de la Platalla Ecuadorin rannikolla. Españolan populaatio on kasvanut 1970-luvun alun 12 000 parista 15 600–18 200 pariin 1994. Vuonna 2001 laskettiin saarelta vähintään 34 694 yksilöä. Isla de la Platalla pesii korkeintaan 10–20 paria. Pesimäajan ulkopuolella laji vaeltelee Perun ja Ecuadorin rannikolla Perunvirran tuottaman runsaan ruokapöydän ääressä. Laji on äärimmäisen uhanlainen.[1]
Kivikkoinen ja pensaikkoinen Españolan saari.
Muninta tapahtuu huhti-toukokuussa ja keskimääräinen hautomisaika on 65 päivää. Molemmat emot hautovat vuorotellen. Emoilla on erikoinen tapa siirtää munaa runsaan viikon välein niin, että haudonnan lopulla muna sijaitsee keskimäärin 3–4 metrin päässä alkuperäisestä pesästä. Käyttäymisen syytä ei varmuudella tunneta. Munien siirtely aiheuttaa pesätappioita, sillä usein muna vierähtää kiven koloon tai halkeamaan, josta emo ei saa sitä poistettua.[2]
Galapagosinalbatrossi syö pääasiassa kalaa, kalmareita ja äyriäisiä.
Galapagosinalbatrossi (Phoebastria irrorata) on ainoa tropiikissa pesivä albatrossilaji. Lajin kuvaili ja nimesi Osbert Salvin vuonna 1883.
Phoebastria irrorata
L'Albatros des Galapagos (Phoebastria irrorata) est la seule espèce d'albatros vivant en zone tropicale.
Il se reproduit seulement sur l'île d'Española, dans l'archipel des Galápagos, et dans l'île de la Plata, près de la côte équatorienne[1],[2]. Les nids sont généralement placés sur des champs de lave ou sur un sol à la végétation clairsemée.
Comme tous les albatros, cette espèce se nourrit principalement de poissons et de calamars mais aussi de nourriture régurgitée par d'autres oiseaux.
En mer, on le rencontre principalement près des côtes du Pérou et de l'Équateur.
La population mondiale est estimée à 35 000 adultes, l'espèce est vulnérable à la sur-pêche et au tourisme de masse qui met en danger l'écosystème.
Poussin
En vol
Phoebastria irrorata
L'Albatros des Galapagos (Phoebastria irrorata) est la seule espèce d'albatros vivant en zone tropicale.
Albatros bergelombang (Phoebastria irrorata) dikenal juga dengan Albatros Galapagos,[4] adalah satu-satunya anggota keluarga Diomedeidae yang hidup di daerah tropis. Saat mencari makan, mereka mengikuti jalur lurus langsung ke lepas pantai peru, menempuh jarak sekitar 1000 km ke arah timur. Saat di luar musim berbiak, burung ini umumnya tinggal di daerah-daerah pantai Ekuador dan Peru.
Albatros bergelombang (Phoebastria irrorata) dikenal juga dengan Albatros Galapagos, adalah satu-satunya anggota keluarga Diomedeidae yang hidup di daerah tropis. Saat mencari makan, mereka mengikuti jalur lurus langsung ke lepas pantai peru, menempuh jarak sekitar 1000 km ke arah timur. Saat di luar musim berbiak, burung ini umumnya tinggal di daerah-daerah pantai Ekuador dan Peru.
L'albatro vermicolato o delle Galapagos (Phoebastria irrorata Salvin, 1883) è l'unico membro della famiglia dei Diomedeidi che vive in prossimità dei tropici. Quando deve nutrirsi, segue una rotta in linea retta verso un unico sito al largo delle coste del Perù, circa 1000 km ad est. Tranne che nella stagione degli amori, risiede principalmente sulle coste ecuadoregne e peruviane. La durata della sua vita può raggiungere i 40-45 anni.
È un albatro di medie dimensioni, lungo circa 86 cm, del peso di 3,4 kg e con un'apertura alare di 2,27 m. È facilmente riconoscibile per il collo e la testa di color crema-giallastro, che risaltano in modo particolare col corpo, il quale è in gran parte marroncino. Caratteristico è anche il lungo becco giallo brillante; esso appare piuttosto sproporzionato rispetto alla piccola testa e al collo, lungo e snello. I pulcini sono ricoperti da un folto piumino bruno.
L'albatro vermicolato si nutre soprattutto di pesci, calamari e crostacei. Inoltre alcuni esemplari sono stati visti frugare tra i rifiuti e mangiare il cibo rigurgitato da altri uccelli. Per nutrirsi, l'albatro vermicolato si dirige verso alcuni luoghi nell'oceano dove le sue prede affiorano verso la superficie. Quando deve portare il cibo ai pulcini, può spingersi fino a 100 km di distanza per procurarsi il nutrimento necessario.
L'albatro vermicolato si riproduce solamente sull'Isola di Española, nell'Arcipelago delle Galápagos. I nidi vengono edificati sulla lava e sono fatti di sassi e vegetali vari. Il corteggiamento, che avviene in un sito ben riparato, è molto spettacolare a vedersi e comprende una serie di movimenti del becco e l'emissione di sonori richiami. Le uova vengono deposte tra aprile e giugno e vengono covate per due mesi. Alla loro schiusa, i pulcini rimangono uniti insieme in piccole nursery mentre i genitori tornano in mare a pescare. Quando tornano, devono nutrire i piccoli con almeno 2 kg di olio. I giovani raggiungono le dimensioni degli adulti a dicembre e lasciano la colonia a gennaio. Le coppie rimangono unite fino alla morte di uno dei partner.
La popolazione che risiede alle Galápagos è protetta da un apposito parco nazionale. Ciò nonostante, l'areale limitato, le catture accidentali nei palamiti, il disturbo provocato dal turismo, le malattie e la pesca illegale nei pressi delle isole costituiscono seri fattori di rischio per la sopravvivenza del volatile. Soprattutto la pesca coi palamiti sembra avere un grave impatto su quest'albatro, che nel 2000 era passato da Vulnerabile a Prossimo alla Minaccia nella Lista Rossa della IUCN. Nonostante nel 2001 sopravvivessero ancora 34.700 esemplari adulti, recentemente il loro numero è iniziato piano piano a scendere, probabilmente a causa dei palamiti, che hanno inoltre scompaginato la sex ratio (i maschi rimangono uccisi più di frequente). Dal momento che la situazione odierna rende l'albatro vermicolato così vulnerabile all'estinzione, nella Lista Rossa della Iucn del 2007 è stato classificato In Pericolo Critico[2].
L'albatro vermicolato o delle Galapagos (Phoebastria irrorata Salvin, 1883) è l'unico membro della famiglia dei Diomedeidi che vive in prossimità dei tropici. Quando deve nutrirsi, segue una rotta in linea retta verso un unico sito al largo delle coste del Perù, circa 1000 km ad est. Tranne che nella stagione degli amori, risiede principalmente sulle coste ecuadoregne e peruviane. La durata della sua vita può raggiungere i 40-45 anni.
Galapaginis albatrosas (lot. Phoebastria irrorata) – albatrosinių šeimos jūrinis paukštis.
Galapaginis albatrosas lizdus suka išskirtinai Espanjolos saloje, esančioje Galapagų salyne, vulkaninėje aplinkoje su akmens luitais ir skurdžia augmenija. Paukščiai maitinasi žuvimi, galvakojais moliuskais ir vėžiagyviais. Neperėjimo metu paukščiai gyvena Peru ir Ekvadoro pakrantėse.
Perėjimo metu galapaginiai albatrosai saugomai nacionalinio parko darbuotojų. Grėsmę paukščiams kelia turistai, ligos ir nelegali žvejyba artimiausiuose vandenyse.
Galapaginis albatrosas (lot. Phoebastria irrorata) – albatrosinių šeimos jūrinis paukštis.
Galapaginis albatrosas lizdus suka išskirtinai Espanjolos saloje, esančioje Galapagų salyne, vulkaninėje aplinkoje su akmens luitais ir skurdžia augmenija. Paukščiai maitinasi žuvimi, galvakojais moliuskais ir vėžiagyviais. Neperėjimo metu paukščiai gyvena Peru ir Ekvadoro pakrantėse.
Perėjimo metu galapaginiai albatrosai saugomai nacionalinio parko darbuotojų. Grėsmę paukščiams kelia turistai, ligos ir nelegali žvejyba artimiausiuose vandenyse.
De galapagosalbatros (Phoebastria irrorata) (synoniem: Diomedea irrorata) is een vogel uit de orde van de buissnaveligen, familie albatrossen.
De galapagosalbatros is de enige vertegenwoordiger van de albatrosfamilie (Diomedeidae) die zich ophoudt in de tropen. De galapagosalbatros is een middelgrote albatros die 86 tot 90 cm lang is en een spanwijdte heeft van 2,25 m en ongeveer 3,4 kg weegt.
De galapagosalbatros broedt voornamelijk op het eiland Española van de Galápagoseilanden, mogelijk broeden er ook vogels op andere eilanden. Buiten de broedtijd houden zij zich op ver uit de kusten van Peru en Ecuador.
De populatie van de soort is beschermd. Op Española was in 1970/71 een kolonie van 15.600 tot 18.200 paar en in 1994 werden er 34.694 paar geteld. Sinds 2007 is er een afname in de populatie-aantallen van 6,3% per jaar. Op Isla de la Plata is een kleine kolonie van 10 tot 20 paar. De eilanden met broedkolonies zijn onderdeel van een nationale parken en Española staat op de Werelderfgoedlijst.
De galapagosalbatros heeft veel te lijden door langelijnvisserij. De vogels duiken daarbij op het aas dat vastzit aan haken van kilometers lange lijnen. Ze worden meegesleurd en sterven de verdrinkingsdood. Vooral mannetjesalbatrossen worden daar het slachtoffer van, zodat de sekseverhouding ongunstiger wordt. Daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. Om deze redenen staat deze soort als ernstig bedreigd (kritiek) op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe galapagosalbatros (Phoebastria irrorata) (synoniem: Diomedea irrorata) is een vogel uit de orde van de buissnaveligen, familie albatrossen.
Galapagosalbatross (Phoebastria irrorata) er einaste albatrossarten med leveområde i ekvatoriale farvatn. På engelsk er òg artsnamnet 'Waved Albatross' brukt i tillegg til 'Galapagos Albatross'.
Når galapagosalbatrossar forlèt hekkekolonien på Española-øya i Galápagos-øygruppa for å beite, flyg dei til eit område utanfor kysten av Peru og Ecuador, ca. 1000 kilometer i aust, og dei held seg i desse kystområda i ikkje-hekkesesongen.
Galapagosalbatrossar er ein stor sjøfugl plassert i den biologiske familien Diomedeidae innan ordenen Procellariiformes, stormfuglar. Andre familiar av stormfuglar er eigentlege stormfuglar med lirer, petrellar og havhestar, samt familiane stormsvaler og dukkpetrellar. Som dei tre andre artane i slekta Phoebastria, er galapagosalbatrossar monotypiske, det er ikkje skildra underartar av han.[1] Stormfuglar deler visse karakteristiske morfologiske eigenskapar. Først har dei nesegangane som er festa til oversida av nebbet i ein naseborkanal, kalla naricorn på engelsk, jamvel om albatrossane har desse på sidene av nebbet. Stormfuglnebba er òg unike i at dei er bygd opp av mellom 7 og 9 hornplater. Til slutt, stormfuglar produserer ei mageolje med voksesterar og triglyserider som er lagra i proventriculus. Dette blir brukt mot rovdyr og er dessutan ei energirik, lagra matkjelde for ungar og for dei vaksne på lange flygeturar.[2] Dei har òg ein saltkjertel som ligg ovanfor naseborkanalen og som hjelper til å avsalte kroppen, på grunn av den høge mengda havvatn som dei absorberer. Organet skil ut ei saltoppløysing gjennom nasen deira.[3]
Dette er ein mellomstor albatrossart, måler ca. 86-90 cm[4] i lengd, med ei vekt på 3 til 5 kg, og har eit vengespenn på opp til 2,4 meter.[5] Den kremgule farga på halsen og hovudet er karakteristisk for arten, farga står i kontrast til nesten brune kroppar. Endå meir karakteristisk er det særs lange, lysgule nebbet, som ser uforholdsmessig stort ut i tilhøve til eit relativt lite hovud og hals. Dei har òg kastanjebrun overside, og undersida, med unntak for brystet, har fine tverrstriper eller sjatteringar, litt grovare på gumpen. Oversida av venger, ryggen og halen er mørkare brun, bryst og undersida av vengene er lysare. Endeleg har dei lys blågrå føter. Ungfuglane liknar på vaksne, men har meir kvitt på hovudet,[4] ungar har brune, mjuke fjører. Levetida for fuglar av denne arten kan kome opp i 40 til 45 år.
Galapagosalbatrossar hekkar primært på Española-øya, Galápagosøyane. Det har vore observasjonar av ikkje-hekkande fuglar og derfor moglege små tal, rundt 10 til 20, òg av hekkefuglar på Genovesa Island, Galápagosøyane og på Isla de la Plata utanfor kysten av Ecuador.[4] Utanfor hekkesesongen beitar dei på kontinentalsokkelen utanfor kysten av Peru og Ecuador.[4]
Dei primære matkjeldene til galapagosalbatrossar er fisk, blekksprut og krepsdyr. Men dei har òg vorte observert i å ta avfall frå andre matkjelder, inkludert oppgulp frå andre fuglar.[4] Dei finn føde mest effektive ved å søkje innanfor område der byttedyr lever nær overflata, når dei matar ungar vil dei reise 10-100 kilometer bort frå reirplassen for å hente føda.
Hoa legg eitt egg i kullet, rett på bakken[6] i lause koloniar som ligg i område av lava med steinblokker og glissen vegetasjon eller småkratt.[4] Kurtise og spel åt galapagosalbatrossar er særs spektakulære. Oppvisingane inkluderer raske sirklingar med nebbet, bukking, nebbklikking, og peiking opp med nebbet samstundes som dei gjer ein 'huu-hu'-lyd. Egglegginga føregår mellom april og juni og rugetida er på ca. to månader etter det. Etter at egget er klekt vil ungen halde seg saman med andre ungar i koloniar medan foreldra drar til havs før å hente føde. Når foreldra kjem attende kan dei mate ungen med opp til 2 kg mageolje. Innan desember når albatrossungen vaksen storleik og i januar kan han forlate kolonien. Ungen vil då vere ute på havet i seks år til han returnerer til kolonien.[7] Til forskjell frå dei fleste andre albatrossartar, vil galapagosalbatrossar freiste å hekke årleg. Dei er monogame og para held saman til ein av dei døyr.
Galapagosalbatrossar er spektakulære flygarar, dei kan halde seg i lufta i timar ved hjelp av dynamisk glideflukt. Men dei har vanskar med å ta av og lande på grunn av dei store vengene. For å gjere det enklare tar dei nokre gongar av frå fjellhyller inne på land. På grunn av høg steglefart har dei vanskar når dei kjem inn til land, og når dei tar av er det vanskeleg å slå ut dei massive vengene.
Galapagosalbatross (Phoebastria irrorata) er einaste albatrossarten med leveområde i ekvatoriale farvatn. På engelsk er òg artsnamnet 'Waved Albatross' brukt i tillegg til 'Galapagos Albatross'.
Når galapagosalbatrossar forlèt hekkekolonien på Española-øya i Galápagos-øygruppa for å beite, flyg dei til eit område utanfor kysten av Peru og Ecuador, ca. 1000 kilometer i aust, og dei held seg i desse kystområda i ikkje-hekkesesongen.
Multimedia w Wikimedia Commons Albatros galapagoski (Phoebastria irrorata) – gatunek ptaka z rodziny albatrosów (Diomedeidae). Częściej uderza skrzydłami i rzadziej krąży niż inne albatrosy.
Albatros galapagoski (Phoebastria irrorata) – gatunek ptaka z rodziny albatrosów (Diomedeidae). Częściej uderza skrzydłami i rzadziej krąży niż inne albatrosy.
Wygląd Dziób jednolicie żółty, nogi niebieskawe. Głowa i szyja białe, z płowym nalotem na ciemieniu i tyle szyi. Wierzch ciała kasztanowatobrązowy, z delikatnymi jaśniejszymi prążkami, szczególnie dobrze widocznymi na kuprze i pokrywach nadogonowych. Wierzch skrzydeł i ogona brązowy. Spód ciała podobnie ubarwiony, jedynie biel szyi rozciąga się na górną część piersi. Spód skrzydeł jasny, z brązowym obrzeżeniem. Rozmiary Długość ciała do 89 cm. Wiek do 50 lat, gdy mają ok. 6 miesięcy wzbijają się w górę, dojrzałość do rozmnażania po 5-6 latach. Łączą się w pary na całe życie. Zasięg, środowisko Ameryka Południowa. Tereny lęgowe ograniczone do Wysp Galapagos (szczególnie wyspa Española) i Las Platas w Ekwadorze. Poza sezonem lęgowym na wybrzeżach Peru i Ekwadoru, gdzie ptaki nielęgowe przebywają cały rok. Jedyny wyłącznie tropikalny albatros. Podobne gatunki albatros wędrownyO albatroz-das-galápagos (Phoebastria irrorata, ou Diomedea irrorata) é o único membro da família dos albatrozes (Diomedeidae) cuja área de distribuição se localiza nos trópicos. Esta espécie nidifica exclusivamente na Ilha de Española do Arquipélago das Galápagos. Alimentam-se de peixes e crustáceos que capturam ao largo das costas do Equador e do Peru.
Em 1943, Gregory Macalister Mathews e Edward Hallstrom, numa das várias classificações taxonómicas desta família incluíram-nos num género monotípico, Julieata, em que a espécie, a única deste género biológico caído em desuso, seria designada de Julietata irrorata. Em 1949, depois de Mathews ter rejeitado a sua própria proposta de classificação, Hans von Boetticher incluiu esta espécie no género, também monotípico Galapagornis, também caído em desuso[1]. O International Ornithological Congress classifica-o no género Phoebastria[2], enquanto a taxonomia de Sibley-Ahlquist classifica a espécie no género Diomedea, junto dos restantes albatrozes.
O albatroz-das-galápagos (Phoebastria irrorata, ou Diomedea irrorata) é o único membro da família dos albatrozes (Diomedeidae) cuja área de distribuição se localiza nos trópicos. Esta espécie nidifica exclusivamente na Ilha de Española do Arquipélago das Galápagos. Alimentam-se de peixes e crustáceos que capturam ao largo das costas do Equador e do Peru.
Em 1943, Gregory Macalister Mathews e Edward Hallstrom, numa das várias classificações taxonómicas desta família incluíram-nos num género monotípico, Julieata, em que a espécie, a única deste género biológico caído em desuso, seria designada de Julietata irrorata. Em 1949, depois de Mathews ter rejeitado a sua própria proposta de classificação, Hans von Boetticher incluiu esta espécie no género, também monotípico Galapagornis, também caído em desuso. O International Ornithological Congress classifica-o no género Phoebastria, enquanto a taxonomia de Sibley-Ahlquist classifica a espécie no género Diomedea, junto dos restantes albatrozes.
Galápagosalbatross[2] (Phoebastria irrorata) är en akut hotad fågel i familjen albatrosser inom ordningen stormfåglar.[3]
Galápagosalbatross är en medelstor albatross med en kroppslängd på 90 centimeter. Den har ett karakteristiskt utseende. Huvudet är vitt med brungul anstrykning på hätta och nacke. Ovansidan är kastanjebrun och tätt bandad, grövre vid övergumpen. Bröstet är vitaktigt och resten av undersidan bandad som ovansidan. Undersidan av vingen är vikaktig med brunare axillarer. Näbben är blekgul och de blå fötterna sticker ut bakom stjärten i flykten.[1]
Fågeln häckar enbart på ön Española i Galápagosöarna och med några få par på Isla La Plata utanför Ecuador.[3] Utanför häckningstid rör den sig mot ost och sydost till Peru och allra nordligaste Chile. Den ses sällan norr om ekvatorn, tillfälligtvis utmed Colombias och Panamas kust.
Galápagosalbatrossen anländer till häckningskolonierna i slutet av mars, hanarna före honorna.[4] Från mitten av april till slutet av juni lägger den ägg. Ungarna blir flygga mellan slutet av december och början av januari. Först vid fyra till sex års ålder blir fågeln könsmogen. Den lever av bläckfisk, fisk och skaldjur[5] men verkar också dra nytta av föda som andra fåglar ratar.[6][7]
Arten har ett mycket begränsat utbredningsområde och beståndet minskar i antal. IUCN kategoriserar därför arten som akut hotad.[1] På Española fanns knappt 35.000 vuxna individer 2001. På La Plata häckar det troligen endast tio till 20 par.
_-3_on_Espanola.jpg)
_-chick_on_nest.jpg)
Wikimedia Commons har media som rör galápagosalbatross.
Wikispecies har information om Phoebastria irrorata.
Galápagosalbatross (Phoebastria irrorata) är en akut hotad fågel i familjen albatrosser inom ordningen stormfåglar.
Це незавершена стаття з орнітології.
Це незавершена стаття про організм, що занесений до Червоної книги.Phoebastria irrorata, có thể được gọi là hải âu vẫy, là một loài chim trong họ Diomedeidae.[3].
Loài hải âu này sinh sản chủ yếu trên Đảo Española thuộc Quần đảo Galápagos; tuy nhiên, đã từng xuất hiện những con không sinh sản và ví thế có thể tồn tại một số lượng nhỏ, khoảng 10 tới 20 cá thể sinh sản trên Đảo Genovesa và Isla de la Plata.[4][5] Trong thời gian không sinh sản chúng sẽ di cư tới vùng thềm lục địa phía đông và đông nam ngoài khơi Peru và Ecuador. Thỉnh thoảng chúng cũng xuất hiện tại Colombia.[4]
Thức ăn của mó chủ yếu là cá, mực và động vật giáp xác, cũng như những loài chim nhỏ hơn.
Phoebastria irrorata, có thể được gọi là hải âu vẫy, là một loài chim trong họ Diomedeidae..
Phoebastria irrorata (Salvin, 1883)
Синонимы
Галапагосский альбатрос[1], или волнистый альбатрос[1] (лат. Phoebastria irrorata) — морская птица семейства альбатросовых. Единственный вид семейства альбатросовых, обитающий в тропической зоне[2]. Галапагосский альбатрос гнездится исключительно на острове Эспаньола Галапагосского архипелага в вулканическом ландшафте с каменными глыбами и скудной растительностью. В послегнездовой период птицы держатся у побережья Перу и Эквадора.
Галапагосский альбатрос достигает в длину 89 см и весит примерно 2 кг, размах крыльев составляет 230—240 см. Голова окрашена преимущественно в белый цвет, темя и затылок желтоватого цвета. Подбородок, горло и грудь также белые с серым червеобразным рисунком, прежде всего, по бокам груди и туловища. Брюхо шоколадно-коричневого цвета. Верхняя часть тела каштанового цвета, на затылке, гузке и кроющих хвоста также сероватый червеобразный рисунок, нижняя часть гузки с бледным пятном и червеобразным рисунком контрастирует с шоколадно-коричневым хвостом. Крылья на верхней стороне шоколадно-коричневого цвета без рисунка, стержень маховых перьев отчетливого желтовато-белого цвета. Подхвостье шоколадно-коричневое. Нижние стороны крыльев тёмные по краям, в центре белые. Кроющие нижней стороны крыльев также белые.
Большой клюв желтоватого цвета, глаза тёмно-коричневые. Лапы бледно-голубого цвета[2].
Галапагосские альбатросы гнездятся на юго-востоке галапагосского острова Эспаньола, несколько пар также на острове Плата[en]. Гнездование проходит каждый год. Птицы гнездятся на вулканической почве, окружённой скалами и покрытой скудной растительностью, в последнее время также в более густом кустарнике. Гнездовые колонии формируются в конце марта, откладывание яиц происходит с середины апреля до конца июня. Птенцы становятся самостоятельными с конца декабря до начала января, достигая половой зрелости через 4—6 лет[3].
Его рацион состоит из рыб, головоногих моллюсков и ракообразных. Исследования показали, что они поедают также брошенную другими видами пищу[3][4] и, вероятно, временами питаются падалью[5]. В течение инкубационного периода поиски питания ведутся в перуанских водоёмах, в послегнездовой период — на востоке и юго-востоке в водоёмах эквадорского и перуанского шельфа[3].
В местах гнездования галапагосский альбатрос охраняется персоналом национального парка. Угрозу для птиц представляют туристы, болезни и нелегальное рыболовство в близлежащих водах. Совсем маленькая популяция на острове Плата находится под угрозой из-за хищников, разоряющих гнёзда, крыс и кошек, а также из-за нелегального сбора яиц и детёнышей. Международный союз охраны природы на основании совсем малой области гнездования, включающей в себя территорию всего одного острова, и признаков сокращения численности популяции, классифицирует вид как находящийся на грани исчезновения (Critically Endangered, CR)[3].
Галапагосский альбатрос, или волнистый альбатрос (лат. Phoebastria irrorata) — морская птица семейства альбатросовых. Единственный вид семейства альбатросовых, обитающий в тропической зоне. Галапагосский альбатрос гнездится исключительно на острове Эспаньола Галапагосского архипелага в вулканическом ландшафте с каменными глыбами и скудной растительностью. В послегнездовой период птицы держатся у побережья Перу и Эквадора.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : ミズナギドリ目 Procellariiformes 科 : アホウドリ科 Diomedeidae 属 : キタアホウドリ属 Phoebastria 種 : ガラパゴスアホウドリ P. irrorata 学名 Phoebastria irrorataガラパゴスアホウドリ（学名: Phoebastria irrorata）は、ミズナギドリ目アホウドリ科に分類される鳥類の1種。英名では Galapagos Albatross とも呼ばれる[1][2]。
ガラパゴス諸島のエスパニョラ島でほとんど繁殖するが、エクアドル本土沖にあるラ・プラタ島（スペイン語: Isla de la Plata）でも少数の繁殖が認められる[2][3]。
ガラパゴスアホウドリは、採餌のためエスパニョラ島より東または東南におよそ1,000km離れた大陸沖の海域へと渡り、非繁殖期には、主にエクアドルやペルーの沖合の海域に分布する[4]。ときにコロンビアやパナマ海域でも観察される[2]。
中形のアホウドリ類で、全長89cm (85-93cm[5]) 、翼開長235cm (230-240cm[5]) [1]。体重3-5kg[6]。頭部および頸部は黄色みのある白色で、対照的に体部はほぼ褐色であり、さらに頭部や頸部に対して、黄色くて長く大きいくちばしが特徴となる[2]。体上面および下面は胸を除き褐色で、微細な縞模様があり、腰の縞はやや粗い。上翼、背、尾羽は褐色で、胸および下翼は白色を帯びる。腋羽は褐色。足は青みがある。幼鳥は、頭部がより白いなどのほかは成鳥に似る[1][4]。雛は褐色の綿毛に覆われる[7]。雌雄同色。虹彩は暗褐色。[1]
主に餌とするのは、魚類、イカ、甲殻類である[7]。しかしまた、他の鳥類の吐き戻した餌など、他の餌となるものをあさることが観察されている[4]。
ガラパゴス諸島には3月後半に飛来し[1]、1月まで繁殖のために留まる[6][7]。巣は、丸い石や、まばらな植物もしくは密集した茂みのある溶岩地に作られるが[4]、ごく簡素なものである[6]。ガラパゴスアホウドリの求愛行動においては非常に巧みな光景が見られる[6]。くちばしを素速く回しておじぎをし、くちばしを叩き合わせ、それからくちばしを高く掲げてフー・オー (whoo-oo[5]) という大きな鳴き声をあげる。
4月中頃から5月にかけて300g近い1個の白い卵を産み、その後雌雄が抱卵して2か月で孵化する[6][7]。卵が孵ると、親鳥が海上に出て餌を採ってくる間、雛たち同士で一緒に留まっている[6]。親鳥は島に戻ると2kgの油状になった餌を吐き出して雛に与え[6]、羽毛が生えそろうまでの約170日のあいだ雌雄で給餌する[7]。雛は12月には成鳥の大きさに達し、1月までに集団繁殖地（コロニー）から渡去する。巣立った雛は数年後に成鳥として再び渡来する。夫婦となったものは雌雄どちらかが死ぬまで配偶関係が続き、寿命は40-50年とされる。[6]
ガラパゴス諸島におけるガラパゴスアホウドリは、国立公園の係員により保護されており、その島もまた世界遺産に登録されている[4]。しかし、限定された分布域、延縄漁による混獲、観光の影響、病気、および周辺海域における密漁の影響が、ガラパゴスアホウドリを相当な危険にさらしている。特に延縄漁は、本種に深刻な影響をもたらし、2000年には国際自然保護連合 (IUCN) によって準絶滅危惧 (Near threatened, NT) から危急種 (Vulnerable, VU) に変更された。2001年には成鳥約34,700羽とされるにもかかわらず、最近になってその数はかつてない割合で明らかに減少し始めており、おそらくそれは性比（雄がより高頻度に殺される）にも影響をおよぼす延縄漁によるものである。現在の状況において、個体群が絶滅に至る壊滅的衰退に向かう極めて脆弱な種であるとして、ガラパゴスアホウドリは2007年のIUCN レッドリストで、絶滅寸前 (Critically Endangered, CR) に変更された。[4]
成鳥約34,700羽という個体数は、2001年の推定値に基づくが、1970-1971年には24,000羽（12,000つがい）と推定され、1994年には31,200-36,400羽（15,600-18,200つがい）とされ[4]、全個体数はおよそ50,000-70,000羽と推定されている[5]。
幼鳥
（1月、エスパニョラ島）
放棄された卵
（エスパニョラ島）
描画像
(Joseph Smit, 1896)
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。
갈라파고스신천옹(Waved Albatross, 학명: Phoebastria irrorata, Galapagos Albatross)는 열대 지방의 신천옹과에 속하는 유일한 개체이다.
먹이를 찾아다닐 때는 동쪽 1000 km 거리의 페루 해안에서 떨어진 단일 서식지로 난 직선로를 따라간다. 비번식기에는 주로 에콰도르의 갈라파고스 제도 등지와 페루의 해안 지대에 서식한다.
갈라파고스신천옹은 신천옹과(Diomedeidae)에 속하는 유형의 신천옹이며, 슴새목에서 왔다.
갈라파고스신천옹(Waved Albatross, 학명: Phoebastria irrorata, Galapagos Albatross)는 열대 지방의 신천옹과에 속하는 유일한 개체이다.
.jpg)
_-flying2.jpg)
