Asio flammeus (gress oul, hill oul, moss oul) is a species o teepical oul (faimily Strigidae).
Asio flammeus (gress oul, hill oul, moss oul) is a species o teepical oul (faimily Strigidae).
Li duk di bwès (on dit eto : houprale ås orayes, houprale di fagne, tchet d' nute, oyante), c' est èn oujhea d' nute magneu d' tchå.
No e sincieus latén : Asio flammeus
Li måye houke li frumele avou on sourd hoûlaedje : Hoû … oû … oû. Cisse-cial ni s' leye nén aprepyî åjheymint. Li måye vole totåtoû del frumele tot clapant schyetmint des aiyes. I lyi pout eto apoirter a magnî.
Li frumele cwirt après on vî ni d' coirnaye u d' moxhet. Ele va ponre cwate u cénk ronds blancs oûs. Ele va cover sins rla sol trevén d' on moes, sol tins kel måye fwait l' awaite, et lyi apoirter a magnî.
Cwand les djonnes sont ploumés, i cwitèt ddja l' niyêye divant di revoler. I vont esse mostrés pa les parints k' elzî aprindront a tchessî. Adonpwis, i cwirront après on novea djîsse.
Li duk di rotche tind voltî ås raetes et ås soris.
Li duk di bwès, Léon Demarche, Cotcorico l° 2, 2007.
Li duk di bwès (on dit eto : houprale ås orayes, houprale di fagne, tchet d' nute, oyante), c' est èn oujhea d' nute magneu d' tchå.
No e sincieus latén : Asio flammeus
Tekst üüb Öömrang At kadüül (kaatüül, (mo.) kåtööl) (Asio flammeus) as en fögel ütj at kadüülenfamile Strigidae.
Wikimedia Commons hää bilen of filmer tu: 
Wikispecies hää en artiikel tu: At kadüül (kaatüül, (mo.) kåtööl) (Asio flammeus) as en fögel ütj at kadüülenfamile Strigidae.
Kundê goran an kundê biguhkurt (Asio flammeus), cureyekî kundên nimûneyî (Strigidae) ne.
Dirêjiya kundê goran di navbera 34-43 cm e.
Kundê goran li gelek welatên parzemînên Amerîkayan, Afrîka, Ewropa û Asyayê tên dîtin, bi taybetî li Kurdistanê.
Kundê goran gelek cureyên caneweran dixwe mîna: kêz, kullî, kojer, mişk, Koremişk, cirdon, kergoşk, perçemk, torxe, qaqlîbazên biçûk û hinek balindeyên beravê.[3]
Deh binecureyên kundê goran hatine saloxandin ta niha:[2]
|first= missing |last= (help) Loađgu - julevsámegillii jieggeloavggo ja anárašgillii jeggiluátku, jeggioppuu.
Loađgu (Asio flammeus) lea skulffiide (Strigidae) gullevaš loddi.
Uglubóndi (frøðiheiti - Asio flammeus) eigur norðarlaga í Evropa, Asia og í Amerika, eisini í Suður-Amerika. Best líkar honum á fjallaheiði ella í mýrlendi ovarlaga, har ið góður vøkstur er. Reiðrið hevur hann á sløttum. Mesta føðin hjá uglubónda eru smá gnagdýr. Sum hjá øðrum uglum, soleiðis eisini hjá uglubónda, stovnstøddin skiftir eftir, hvussu mong dýrini eru at veiða hjá honum. Hava gnagdýrini verið mong um summarið á bústaðnum hjá uglubóndanum, eru uglubøndurnir so mikið fleiri, sum flyta um heystið. Meginparturin er um veturin, ið hvussu so er, sunnan fyri bústaðin. Nakrir fáir uglubøndur eiga í Íslandi, sunnarlaga í Ytru Suðuroyggjum og í Orknoyggjum. Hann eigur hvørki í Føroyum ella í Hetlandi. Tá ið bútíð ikki er, kann hann vera at síggja í øllum Norðuratlantshavi. Vanligast er at síggja hann í flytitíðini, flestar í sept.-nov., og teir flestu eru úr Skandinavia. Sum heild er uglubóndin vanligasta uglan at síggja í Norðuratlantshavi og í Føroyum. Summi ár kunnu kattúlarnar eisini vera nógvar í Norðuratlantshavi.
Uglubóndi hevur sum allar aðrar uglur runt og stórt høvd. Uglubóndi sær beint frameftir, og uttan um eyguni hevur hann slør. Hann tykist vera ógvuliga stórur, helst á flogi, hóast hann er sum fransaterna til støddar. Ofta sæst hann flúgva á alljósum degi. Hann heldur veingirnar hátt hevjaðar, tá ið hann flýgur, og slær teir djúpt og seigan, í stoytum. Ikki sjáldan flýgur hann høgt upp, sveimar í ring, so hann verður hildin at vera ránsfuglur. Uglubóndi líkist nógv kattúlu, so at hann kann verða tikin fyri hana.
Uglubóndi (frøðiheiti - Asio flammeus) eigur norðarlaga í Evropa, Asia og í Amerika, eisini í Suður-Amerika. Best líkar honum á fjallaheiði ella í mýrlendi ovarlaga, har ið góður vøkstur er. Reiðrið hevur hann á sløttum. Mesta føðin hjá uglubónda eru smá gnagdýr. Sum hjá øðrum uglum, soleiðis eisini hjá uglubónda, stovnstøddin skiftir eftir, hvussu mong dýrini eru at veiða hjá honum. Hava gnagdýrini verið mong um summarið á bústaðnum hjá uglubóndanum, eru uglubøndurnir so mikið fleiri, sum flyta um heystið. Meginparturin er um veturin, ið hvussu so er, sunnan fyri bústaðin. Nakrir fáir uglubøndur eiga í Íslandi, sunnarlaga í Ytru Suðuroyggjum og í Orknoyggjum. Hann eigur hvørki í Føroyum ella í Hetlandi. Tá ið bútíð ikki er, kann hann vera at síggja í øllum Norðuratlantshavi. Vanligast er at síggja hann í flytitíðini, flestar í sept.-nov., og teir flestu eru úr Skandinavia. Sum heild er uglubóndin vanligasta uglan at síggja í Norðuratlantshavi og í Føroyum. Summi ár kunnu kattúlarnar eisini vera nógvar í Norðuratlantshavi.
Uglubóndi hevur sum allar aðrar uglur runt og stórt høvd. Uglubóndi sær beint frameftir, og uttan um eyguni hevur hann slør. Hann tykist vera ógvuliga stórur, helst á flogi, hóast hann er sum fransaterna til støddar. Ofta sæst hann flúgva á alljósum degi. Hann heldur veingirnar hátt hevjaðar, tá ið hann flýgur, og slær teir djúpt og seigan, í stoytum. Ikki sjáldan flýgur hann høgt upp, sveimar í ring, so hann verður hildin at vera ránsfuglur. Uglubóndi líkist nógv kattúlu, so at hann kann verða tikin fyri hana.
Lu varvaianni (Strix Flammea) è n'aceddu rapaci nutturnu sìmuli â civetta, dû piumaggiu fulvu chiaru supra la schina e cû discu facciali jancu.
Блатниот був (науч. Asio flammeus) е вид кој припаѓа во „типичните утки“, од фамилијата Strigidae. Утките од родот Asio се познати како „ушести“, зашто имаат китки од пердуви кои потсетуваат на ушите од цицачите. Овие „уши“, може, а не мора да бидат видливи. Овој вид ги покажува своите уши кога зазема одбранбена поза. Но, неговите многу кратки уши, најчесто воопшто не се забележуваат. Блатниот був го среќаваме на отворена земја и пасишта. Го има и во Македонија. Зборот flammeus на латински значи пламен, или во боја на оган.[3]
Asio flammeus, блатниот був е средно голема утка, со должина 34-43 см, распон на крилјата од 85 до 110 см[4] и тежина 206-475 грама.[5] Има големи очи, голема глава, краток врат и широки крилја. Клунот му е краток, силен, завиен и црн. Перјето му е прошарано со темни кафеави шари а опашката и крилјата му се обрабени. Горниот дел од градите му се со линии. Летот му е карактеристично разнишан заради нередовните замавнувања со крилјата. Понекогаш го споредуваат со лет на лилјак. [6] Женките се малку поголеми од мажјаците. Жолтопортокаловите очи се обрабени со црни кругови, како да имаат маскара, и големи бели дискови од перје ги заокружуваат очите како маска.
Речиси низ целата своја распространетост, блатниот був се преклопува во опсегот со сличниот на него планински був. Покрај другото, најлесно за разликување на овие два вида се ушите на планинскиот був кои се испрчени, но понекогаш тој може да ги држи собрани, право на главата. Има разлики и во боите на очите, жолти му се на блатниот, а портокалови на планинскиот, а црното околу очите е вертикално кај планинскиот, а хоризонтално кај блатниот. Општо земено, блатниот був е малку посветол, попесочен од планинскиот. Има и голем број други работи по кои се разликуваат овие две птици, но се гледаат кога тие летаат: блатниот був обично има широка бела лента на задниот раб од крилото, што ја нема планинскиот; на горниот дел од крилјата кај блатниот був основните дамки се посветли и поочигледни; линијата на горната страна на опашката е поздебелена кај блатниот був; кај блатниот був, скриените секундарни пердуви се често со темни ознаки, во контраст со другиот дел од пердувите под крилјата; кај планинскиот був линиите одат преку целиот долен дел, а кај блатниот завршуваат кај градите; темните ознаки на внатрешноста на врвовите од најдолгите примарни пердуви се поздебелени кај блатниот був; горните делови кај блатниот був се погрубо прошарани, а кај планинскиот се поситно; блатниот був, исто така, има подолги и потенки крилја.[7] Живеалиштето на планинскиот був генерално се разликува од она на блатниот, најчесто се среќава скриен во подрачја со густи грмушки. Блатниот був, пак, често може да се види рано наутро или доцна во денот како лови над отворени живеалишта.
Моментално има 10 подвида на блатниот був:[2]
Блатниот був го има на сите континенти, освен Антарктик и Австралија; па според тоа има најголема распространетост од сите птици. Се размножува во Европа, Азија, Северна Америка, Јужна Америка, на Карибите, Хаваите и на Галапагос. Таа е делумно птица преселница, селејќи се на југ од северните краишта на нејзиниот опсег. Овие птици знаат да се преселат на места кои се побогати со глодари и, исто така, може да бидат номади во потрага по подобро снабдување со храна.
Сексуална зрелост овие птици ја достигнуваат на едногодишна возраст. Во северната хемисфера, сезоната на парење трае од март до јуни, а врвот го достигнува во април. За ова време може да се формираат јата. Мажјаците изведуваат секскви воздушни спектакли за да ги привлечат женките. Се симнуваат долу до гнездото и мавтаат со крилјата додворувајќи се. Блатните бувови генерално се моногамни.
Гнездото е на земја во прериите, тундрите, саваните или ливадите. Тоа е направено со малку вегетација и може да биде слабо обградено со тревки или пердуви. Обично несат 4-7 јајца, но може да снесат и до 12 јајца. Имаат само едно легло годишно. Инкубацијата ја извршува претежно женката во тек на 21-37 дена. Младенчињата се оперјуваат по нешто повеќе од 4 недели. Овој був е познат по тоа што ги изгонува предаторите од гнездото преправајќи се дека имаат скршено крило.
Утките обично ловат ноќе, но овој був е познат по својот дневен лов, како и во мугри и самрак. Најверојатно лови дење зашто пленот што го претпочита се глодарите кои се активни дење.[10] Има тенденција да лета ниско над земјата во отворени полиња и пасишта додека не се спушти удолу по својот плен кој го фаќа со нозете. Неколку бувови може да ловат на истиот отворен простор. Храната се состои главно од глодари, но и други мали цицачи, како што се глувци, верверици, стаорци, лилјаци и кртови. Повремено лови и помали птици, особено во близина на морските брегови и во непосредна близина на мочуриштата, каде ги напаѓа крајбрежните птици, рибарките, малите галеби и морските птици. Птичјите пленови се поретки во внатрешноста (копното), и таму лови од врапчевидните, чучурлиги, сколовранци и слични на нив. Инсектите се надополнување на исхраната, како скакулци, бумбари, гасеници итн.[11]
Огласувањето на блатниот був е крескаво „лаење“. Рапавото ваук-ваук-ваук или тут-тут-тут-тут-тут се чести. Галсното ииии-верп се слуша за време на размножувањето. Инаку, во текот на зимските месеци овие птици се тивки.
Блатниот був (науч. Asio flammeus) е вид кој припаѓа во „типичните утки“, од фамилијата Strigidae. Утките од родот Asio се познати како „ушести“, зашто имаат китки од пердуви кои потсетуваат на ушите од цицачите. Овие „уши“, може, а не мора да бидат видливи. Овој вид ги покажува своите уши кога зазема одбранбена поза. Но, неговите многу кратки уши, најчесто воопшто не се забележуваат. Блатниот був го среќаваме на отворена земја и пасишта. Го има и во Македонија. Зборот flammeus на латински значи пламен, или во боја на оган.
Жапалак үкү (лат. Asio flammeus) - кадимки үкүлөр тукумундагы куш.
Уз. 35-42 см. Жопу боз, боору ак, же саргыч. Көбүнчө Европа, Азия, Түн. жана Түш. Америкада, Каролин жана Гавай аймактарында. Майда кемирүүчүлөрдү жеп, айыл чарбага пайда келтирет.
КӀукӀумяугъуэ (лат-бз. Asio flammeus) — кӀукӀумяу лъэпкъщ.
И теплъэр елъытащ ныбжьым, гъэм. Хъумрэ анэмрэ зэфэгъущ, ауэ япэрейр нэхъ цӀыкӀущ. ТхыцӀэхэр гъуэщ, гъунэхэр хужьыфэ-гъуэжьыфэу. Нэм и хъуреягъкӀэ кусэ фӀыцӀэ къырокӀуэкӀ. Ныбэ щӀагъыр гъуэжьыфэщ, е хужьыфэщ.
КӀукӀумяугъуэхэр щопсэу Еуропэм, Азиэм, нэгъуэщӀ щӀыпӀэхэм.
Абгъуэ щащӀ тундрэм, паркхэм, губгъуэхэм — нэхъыбэу тафэхэм, ауэ Къаукъазымрэ Алтаймрэ щогъуалъхьэ м. 2,300-рэм нэс зи лъэгагъ бгыхэми. Абгъуэр щӀылъэм щещӀ.
Ӏус нэхъыщхьэр дзыгъуэщ, къуалэбзу жьгъейщ, гъудэбадзи щышх щыӀэщ. МэщакӀуэ жэщкӀи махуэкӀи.
Хулгар гуйванга (Asio flammeus) нь Strigidae овгийн нэг зүйл шар шувуу юм. Тэд Asio төрөл бөгөөд хөхтөн амьтдын чихтэй төстэй туг өдтэй байдаг. Энэхүү туг өд нь ил харагдах зүйл байхад далд зүйл бас бий. Хулгар гуйвангын чихний туг өд нь маш богино тул бараг харагддаггүй.
Энэхүү шар шувуу нь дундаж хэмжээний, 34-43 см, 206-475 гр жинтэй, том нүд, толгой, богино хүзүү, өргөн далавчтай. Хошуу нь богино, махир, бахим бөгөөд хар өнгөтэй юм. Далавчаа дэлгэхэд 85-103 см урт байна. Эмэгчин нь биеэр арай том байдаг.
Хулгар гуйванга нь Антарктид болон Австралиас бусад бүх тивд хамгийн өргөн тархан амьдардаг шувуу юм. Хойд зүгт амьдрах хэсэг нь өвлийн улиралд өмнө зүгт нүүдэллэдэг.
Одоогоор мэдэгдээд буй 10 дэд зүйл бий. Эдгээр нь:
Тэд тундр, саванна, тал, нуга хөндийд газар үүрлэдэг байна. Өвс, ургамал, өд зэргээр халхлан далдалсан байх аж. Голдуу 4-7 өндөг гаргах ба хэрэв оготно зэрэг идэш тэжээл элбэг үед арав гаруй өндөг гаргадаг байна. Эмэгчин нь 21-37 хоног өндгөө даран ангаахай гарж, 28 хоноод бие даан амьдарна. Нэг нас хүрээд үржлийн нас бие гүйцдэг ажээ. Хойд зүгт 3-6 сарын хооронд нийлэх ба нэг хостойгоо амьдардаг байна.
Хулгар гуйванга голдуу шөнөөр ан хийх ч, өдрийн цагт ч идэвхтэй байна. Гол идэш тэжээл нь оготно зэрэг мэрэгч бөгөөд мөн бусад жижиг хөхтөн, шувуу, томхон шавьжаар хооллоно.
Хулгар гуйванга (Asio flammeus) нь Strigidae овгийн нэг зүйл шар шувуу юм. Тэд Asio төрөл бөгөөд хөхтөн амьтдын чихтэй төстэй туг өдтэй байдаг. Энэхүү туг өд нь ил харагдах зүйл байхад далд зүйл бас бий. Хулгар гуйвангын чихний туг өд нь маш богино тул бараг харагддаггүй.
Шурлăх тăмани — тăмана евĕрлисем шутне кĕрекен вĕçенкайăк. Хăлхи çинчи тĕкĕсем ку йышши тăманан кĕске, 3-4 çеç. Пуçĕпе кĕлетке çинчи тĕкĕсем йăрăм-йăрăм сăрă тата тĕксĕм сарă тĕслĕ, аяалла çуталаса пыраççĕ, хӳри вĕçĕнче урлă йĕрсем пур. Пурăнасса шурлăх тăмани пур çĕрте те пурăнать, анчах йĕпе вырăнсене килĕштерет, шăрăха юратмасть. Йăвине шурлăхлă вырăнта тăвать, пуслăхра 3-6 çăмарта пулать. Ку тăмана шăшисемпе, шыв таврашĕнче ĕрчекен вак кайăксемпе, хăш чух пулăпа та тăранать.
Шурлăх тăмани — тăмана евĕрлисем шутне кĕрекен вĕçенкайăк. Хăлхи çинчи тĕкĕсем ку йышши тăманан кĕске, 3-4 çеç. Пуçĕпе кĕлетке çинчи тĕкĕсем йăрăм-йăрăм сăрă тата тĕксĕм сарă тĕслĕ, аяалла çуталаса пыраççĕ, хӳри вĕçĕнче урлă йĕрсем пур. Пурăнасса шурлăх тăмани пур çĕрте те пурăнать, анчах йĕпе вырăнсене килĕштерет, шăрăха юратмасть. Йăвине шурлăхлă вырăнта тăвать, пуслăхра 3-6 çăмарта пулать. Ку тăмана шăшисемпе, шыв таврашĕнче ĕрчекен вак кайăксемпе, хăш чух пулăпа та тăранать.
_(1).jpg)
.jpg)
Һаҙ ябалағы, бупылдаҡ, бипапай - (болотная сова)
Ҡарғанан бәләкәйерәк. Башлыса ерҙә йөрөй, ағасҡа һирәк ҡуна. Көндөҙ ҙә һунар итә. һырты һарғылт ерән, ҡорһаҡ яғы аҡ. Бөтә кәүҙәһе буй-буй ҡара-көрән һыҙыҡтар менән сыбарланған. Башында бер-береһенә яҡын урынлашҡан бәләкәй генә ҡолаҡтары бар. Күҙҙәре һары. Өкө ябалағынан ҡолаҡтары бәләкәй булыуы һәм һары күҙҙәре менән айырыла.
Тауышы тоноҡ: «бу-бу-бу» һәм «ҡъяу-ҡъяу».
Шарлыҡтарҙа , ҡыуаҡлы асыҡ урындарҙа йәшәй. Сысҡан аулай. Күсмә ҡощ. Киң генә таралған. Ерҙә, ағас төптәрендә, тамыр араларында оялай. З—5 бөртөк аҡ йомортҡаһы була. Сысҡандарҙы ҡырып, файҙа килтерә
Һаҙ ябалағы, бупылдаҡ, бипапай - (болотная сова)
लघुकर्ण लाटोकोसेरो नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो । यसलार्इ अंग्रेजीमा "सर्ट-इयर्ड आउल" (Short-eared Owl) भनिन्छ ।
लघुकर्ण लाटोकोसेरो नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो । यसलार्इ अंग्रेजीमा "सर्ट-इयर्ड आउल" (Short-eared Owl) भनिन्छ ।
குட்டைக்காது ஆந்தை (short-eared owl, Asio flammeus) என்பது ஒரு வகை ஆந்தை (குடும்பம்: Strigidae) ஆகும். ஆசியோ இனத்தைச் சேர்ந்தவை. இவை திறந்த புல்வெளிகளில் காணப்படும்.[2]
38 செ.மீ. - வட்ட வடிவமான வெளிர் பழுப்பு நிற முகம் கொண்டது. தலையில் கண்களுக்கு மேலாக மிகக் குறுகிய காதுத் தூவிகள் விறைந்து நிற்கும். உடலின் மேற்பகுதி கரும் பழுப்பு நிறக் கோடுகள் கொண்டிருக்க இறக்கைகளும் வாலும் செம்பழுப்பும் கருப்புமான பட்டைகளைக் கொண்டது. மேல்மார்பு மெல்லிய கரும்பழுப்புக் கோடுகளைக் கொண்டிருக்க வயிறு கீற்றுகள் அற்ற வெளிர் பழுப்பானது.
குளிர் காலத்தில் தமிழ்நாட்டின் மேற்கு மாவட்டங்களைச் சார்ந்த மலைகளுக்கும் மலை சார்ந்த காடுகளுக்கும் வலசை வருவது, தனித்தும் சிறு குழுவாகவும் தரையில் புல் விடையேயும் புதர்களின் ஓரமாகவும் பகலில் அமர்ந்திருக்கும். இது காலை மாலை நேரங்களில் சுறு சுறுப்பாக வயல் எலி, சுண்டெலி, சிறு பறவைகள், தத்துக்கிளி, புழுபூச்சிகள் ஆகியவற்றை இரையாகத் தேடும். காக்கைகளும் பிற பறவைகும் கூட்டமாகத் துரத்தும்போது உயர எழுந்து வட்டமடித்துப் பறக்கும் வலசை வரும் சமயத்தில் குரலொலி ஏதும் செய்வதில்லை.[3]
மகாராட்டிராவில்
நெதர்லாந்தில்
குட்டைக்காது ஆந்தை (short-eared owl, Asio flammeus) என்பது ஒரு வகை ஆந்தை (குடும்பம்: Strigidae) ஆகும். ஆசியோ இனத்தைச் சேர்ந்தவை. இவை திறந்த புல்வெளிகளில் காணப்படும்.
_(1).jpg)
.jpg)
_(1).jpg)
.jpg)
_Photograph_By_Shantanu_Kuveskar.jpg)
