Chalicotheriidae is 'n uitgestorwe familie van soogdiere wat in die Mioseen-tydperk geleef het. Daar is nie baie fossiele gevind nie, desondanks word aangeneem dat die familie vir ongeveer 50 miljoen jaar suksesvol was.[2]
Die lede van die familie was onewehoewige diere met 'n perdagtige kop, lang voorpote, kort agterpote en 'n skuins aflopende rug. Aan die einde van al vier pote was 'n klouagtige voet wat uit keratien bestaan het. As gevolg van hierdie kloue kon die diere nie hardloop nie.
Uit die tande kan afgelei word dat die diere in bosse en woude geleef het en die blare van bome en struike gevreet het. Hulle kon hulleself moontlik op hul agterpote oplig.
Fossiele is in Eurasië, Afrika en Noord-Amerika gevind. Die onderkaak van 'n Chalicotheriidae is onder andere in Cornelia ontdek.
Subfamilie Macrotheriinae, † Holland & Peterson 1914
Subfamilie Schizotheriinae, † Holland & Peterson 1914
Chalicotheriidae is 'n uitgestorwe familie van soogdiere wat in die Mioseen-tydperk geleef het. Daar is nie baie fossiele gevind nie, desondanks word aangeneem dat die familie vir ongeveer 50 miljoen jaar suksesvol was.
Die lede van die familie was onewehoewige diere met 'n perdagtige kop, lang voorpote, kort agterpote en 'n skuins aflopende rug. Aan die einde van al vier pote was 'n klouagtige voet wat uit keratien bestaan het. As gevolg van hierdie kloue kon die diere nie hardloop nie.
Uit die tande kan afgelei word dat die diere in bosse en woude geleef het en die blare van bome en struike gevreet het. Hulle kon hulleself moontlik op hul agterpote oplig.
Fossiele is in Eurasië, Afrika en Noord-Amerika gevind. Die onderkaak van 'n Chalicotheriidae is onder andere in Cornelia ontdek.
Els calicotèrids (Chalicotheriidae) són una família de mamífers del subordre dels ceratomorfs, dins l'ordre dels perissodàctils. Visqueren entre fa 45 i fa 2 milions d'anys. Evolucionaren d'animals petits, Eotitanops, semblants als hiracoteris. Estan relacionats amb els extints brontotèrids i els actuals rinoceronts, tapirs i èquids.
Els calicotèrids (Chalicotheriidae) són una família de mamífers del subordre dels ceratomorfs, dins l'ordre dels perissodàctils. Visqueren entre fa 45 i fa 2 milions d'anys. Evolucionaren d'animals petits, Eotitanops, semblants als hiracoteris. Estan relacionats amb els extints brontotèrids i els actuals rinoceronts, tapirs i èquids.
Kalikoteerit[1] (Chalicotheriidae) on sukupuuttoon kuollut kavioeläinten lahkoon kuuluva heimo. Toisin kuin muilla kavioeläimillä, kalikoteereillä oli oikeiden kavioiden sijasta suuret kynnet. Ne söivät todennäköisesti puiden ja pensaiden lehtiä.[2] Kalikoteerejä esiintyi eoseenilta aina pleistoseenille asti, mutta ryhmästä tuli merkittävä vasta neogeenikaudella. Laajimmillaan niitä esiintyi koko Lauraasian mantereella, vaikkeivät ne muodostaneetkaan tärkeää osaa ekosysteemissä. Heimoon kuuluvia sukuja olivat Chalicotherium, Kalimantsia, Moropus ja Tylocephalonyx.[3][4]
Kladogrammi alla Holbrook, L.T. ja J. LaPergola (2011) mukaan osoittaa ryhmän aseman kavioeläinten sukupuussa.[5]
Radinskya (†)
Isectolophidae (†)
Lophiodontidae (†)
Chalicotheriidae (†)
Helaletidae (†)
Amynodontidae (†)
Hyracodontidae (†)
Palaeotheriidae (†)
Lambdotheriidae (†)
Brontotheriidae (†)
Kalikoteerit (Chalicotheriidae) on sukupuuttoon kuollut kavioeläinten lahkoon kuuluva heimo. Toisin kuin muilla kavioeläimillä, kalikoteereillä oli oikeiden kavioiden sijasta suuret kynnet. Ne söivät todennäköisesti puiden ja pensaiden lehtiä. Kalikoteerejä esiintyi eoseenilta aina pleistoseenille asti, mutta ryhmästä tuli merkittävä vasta neogeenikaudella. Laajimmillaan niitä esiintyi koko Lauraasian mantereella, vaikkeivät ne muodostaneetkaan tärkeää osaa ekosysteemissä. Heimoon kuuluvia sukuja olivat Chalicotherium, Kalimantsia, Moropus ja Tylocephalonyx.
Chalicotheriidae zijn een familie van uitgestorven zoogdieren die leefden in het Mioceen. Er zijn maar weinig fossielen gevonden maar desondanks gaat men ervan uit dat de familie zo'n 50 miljoen jaar succesvol is geweest.
De leden van deze familie waren onevenhoevige dieren met een paardachtige kop, lange voorpoten, korte achterpoten, en een schuin aflopende rug. Aan het eind van alle vier de poten zat een uit keratine bestaande klauwachtige voet. Mede door deze klauwen konden de dieren niet rennen.
Uit het gebit leidt men af dat Chalicotheriidae, zoals Chalicotherium uit het Mioceen van Midden-Europa, in bossen leefden en zich voedden met bladeren van bomen en struiken. Daarbij konden ze zich mogelijk op hun achterpoten oprichten.
Fossielen werden gevonden in Eurazië, Afrika en Noord-Amerika.
Op Siberische graftomben uit de 5de eeuw v.Chr. zijn afbeeldingen gevonden van dieren die op Chalicotheriidae lijken. In de Keniaanse bossen zou weleens een zogenaamde Nandibeer worden gesignaleerd, een dier dat veel kenmerken van de Chalicotheriidae heeft, zoals de paardachtige kop, de lange voorpoten, de beerachtige klauwen en de aflopende rug. Op grond hiervan menen sommige cryptozoölogen dat de familie nog levende vertegenwoordigers heeft.
Onderfamilie Macrotheriinae Holland & Peterson, 1914
Onderfamilie Schizotheriinae Holland & Peterson, 1914
Chalicotheriidae zijn een familie van uitgestorven zoogdieren die leefden in het Mioceen. Er zijn maar weinig fossielen gevonden maar desondanks gaat men ervan uit dat de familie zo'n 50 miljoen jaar succesvol is geweest.
Chalicotheriidae er en utdødd familie med upartåede hovdyr som besto av 12 kjente slekter fordelt i to underfamilier.
Ulikt andre upartåede hovdyr hadde disse store pattedyrene ekstra lange framlemmer med lange, krummede klør, noe som ga dem et apelignende uttrykk. Man tror derfor at disse dyrene beveget seg med hovedvekten fordelt på baklemmene. Når dyrene gikk, berørte knokene på forlemmene bakken på samme måte som hos gorilla og kjempemaursluker i dag. De var antagelig bladetere, og de lange klørne ble brukt til å rive ned kvister fra trær. Tannslitasje viser at noen arter åt frukt og andre bark.[1]
Gruppen oppsto fra små, hestelignende pattedyr for 56 millioner år siden. Den yngste kjente arten er Hesperoterium sinense som levde i Kina i tidlig pleistocen for 2 millioner år siden.[2]
Slektstreet nedenfor er i henhold til Holbrook, L.T. and J. LaPergola (2011) og viser gruppens posisjon i forhold til sine antatt nærmeste slektninger.[3]
PerissodactylaRadinskya (†)
Isectolophidae (†)
Lophiodontidae (†)
Chalicotheriidae (†)
Helaletidae (†)
Amynodontidae (†)
Hyracodontidae (†)
Palaeotheriidae (†)
Lambdotheriidae (†)
Brontotheriidae (†)
.jpg){kind=small}
Denne zoologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Chalicotheriidae er en utdødd familie med upartåede hovdyr som besto av 12 kjente slekter fordelt i to underfamilier.
Ulikt andre upartåede hovdyr hadde disse store pattedyrene ekstra lange framlemmer med lange, krummede klør, noe som ga dem et apelignende uttrykk. Man tror derfor at disse dyrene beveget seg med hovedvekten fordelt på baklemmene. Når dyrene gikk, berørte knokene på forlemmene bakken på samme måte som hos gorilla og kjempemaursluker i dag. De var antagelig bladetere, og de lange klørne ble brukt til å rive ned kvister fra trær. Tannslitasje viser at noen arter åt frukt og andre bark.
Gruppen oppsto fra små, hestelignende pattedyr for 56 millioner år siden. Den yngste kjente arten er Hesperoterium sinense som levde i Kina i tidlig pleistocen for 2 millioner år siden.
Chalikoteria, Chalicotheriidae (z greki "piaskowe bestie") – wymarła rodzina ssaków z rzędu nieparzystokopytnych, do którego zaliczamy dziś koniowate, nosorożce i tapirowate. Pojawiły się w środkowym eocenie około 40 milionów lat temu, ewoluując z małych, przypominających wczesne koniowate zwierząt. Wiele przedstawicieli chalikoteriów, takich jak Moropus czy chalikoterium, osiągało rozmiary koni. W późnym oligocenie podzieliły się na 2 grupy: jedna żywiła się na otwartych przestrzeniach, druga preferowała życie w lasach. Rodzina wymarła 3,5 miliona lat temu. Jej bliskimi krewnymi były brontoteria i wymienione wyżej współczesne 3 rodziny[1].
Inaczej niż u ich dzisiejszych krewnych, chalikoteria posiadały długie kończyny przednie, natomiast tylne - wiele krótsze. Prawdopodobnie ciężar ciała spoczywał głównie na krótkich, lecz potężnych tylnych nogach. Przednie natomiast posiadały wydłużone, zakrzywione pazury, co oznacza, że powinny poruszać się na wystających po zewnętrznej stronie dłoni kostkach[2]. Skamieniałe pozostałości ukazują, że były one grube, dobrze rozwinięte, podobnie, jak u dzisiejszych goryli. Kiedyś sądzono, że pazury służyły do kopania w ziemi w poszukiwaniu korzeni czy bulw. Jednak pokrycie pazurów i uzębienie nie wskazują, by zwierzęta te kopały czy jadły zanieczyszczone glebą pokarmy. Szpony służyły więc prawdopodobnie do zdzierania pokarmu roślinnego z drzew oraz do poszukiwania pożywienia. Zwierzęta te nie posiadały zębów przednich w szczęce, a powierzchnia ich małych tylnych ząbków sugeruje, że skubały tylko specyficzne, określone rośliny[3].
Niektórzy kryptozoolodzy stworzyli hipotezę, że pewna rzekomo drapieżna kryptyda z Afryki (Kenia), Niedźwiedź z Nandi, jest niewymarłym przedstawicielem tej rodziny.
Chalikoteria, Chalicotheriidae (z greki "piaskowe bestie") – wymarła rodzina ssaków z rzędu nieparzystokopytnych, do którego zaliczamy dziś koniowate, nosorożce i tapirowate. Pojawiły się w środkowym eocenie około 40 milionów lat temu, ewoluując z małych, przypominających wczesne koniowate zwierząt. Wiele przedstawicieli chalikoteriów, takich jak Moropus czy chalikoterium, osiągało rozmiary koni. W późnym oligocenie podzieliły się na 2 grupy: jedna żywiła się na otwartych przestrzeniach, druga preferowała życie w lasach. Rodzina wymarła 3,5 miliona lat temu. Jej bliskimi krewnymi były brontoteria i wymienione wyżej współczesne 3 rodziny.
Chalicotheriidae är en utdöd familj däggdjur som levde från cirka 40 miljoner år sedan fram till 3,5 miljoner år sedan. De tillhör ordningen uddatåiga hovdjur, men hade trots detta kraftiga klor i stället för hovar på framfötterna. Fossil som räknas till familjen hittades i Nordamerika, Eurasien och Afrika.
Individerna hade ett jämförelsevis litet huvud som satt på en lång hals. Bålen var robust. Påfallande var de stora klorna vis främre och bakre extremiteter. Detta särdrag skiljer de tydlig från dagens uddatåiga hovdjur som har hovar. I familjen skiljs mellan två underfamiljer med mycket olikartad utseende, Schizotherinae och Chalicotherinae. Individer av den förstnämnda underfamiljen gick på fyra fötter och hade förmåga att dra in klorna. Chalicotherinae böjde sina klor däremot åt sidan när de rörde sig, liksom dagens myrslokar. Hos flera arter av Chalicotherinae var de främre extremiteterna tydlig längre än de bakre. Underfamiljerna hade även olikartade tänder.
Individerna levde främst i skogar. Det finns bara ett fåtal fossil och därför är det svårt att få informationer om deras levnadssätt. Som främste födoämne antas löv och de långa främre extremiteterna tjänstgjorde troligen som hjälpredskap för att dra ner grenar och kvistar. Kanke åt de även rötter och rotfrukter.
Som familjens anfader anses ett djur av familjen Lophidontidae. De äldsta kända fossilen daterades till eocen och där skiljs redan mellan 6 släkten. Dessa släkten liknade stark ursprungliga uddatåiga hovdjur som Hyracotherium. Släktena hittades i Nordamerika och Kina. Under oligocen vandrade släktet Schizotherium till Europa. Under miocen när familjen hade sin största artrikedom nådde även släktena Metaschizotherium och Phyllotillon till Europa. Senare under miocen trängdes underfamiljen Schizotherinae undan av Chalicotherinae.
I Afrika som nåddes under miocen och i södra Asien överlevde familjen så långt som tidig pleistocen.
Enligt Coombs & Margery skiljs mellan följande underfamiljer och släkten[1]:
Wikimedia Commons har media som rör Chalicotheriidae.
Chalicotheriidae är en utdöd familj däggdjur som levde från cirka 40 miljoner år sedan fram till 3,5 miljoner år sedan. De tillhör ordningen uddatåiga hovdjur, men hade trots detta kraftiga klor i stället för hovar på framfötterna. Fossil som räknas till familjen hittades i Nordamerika, Eurasien och Afrika.
Họ Thú răng sõi (tên khoa học Chalicotheriidae) là một nhóm động vật guốc lẽ ăn thực vật (Perissodactyla) lan rộng khắp Bắc Mỹ, Châu Âu, Châu Á, và Châu Phi trong Eocene sớm đến Pleistocen sớm sống từ 55,8 Ma -781.000 năm trước đây.[2]
Bài viết chủ đề động vật tiền sử này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Họ Thú răng sõi (tên khoa học Chalicotheriidae) là một nhóm động vật guốc lẽ ăn thực vật (Perissodactyla) lan rộng khắp Bắc Mỹ, Châu Âu, Châu Á, và Châu Phi trong Eocene sớm đến Pleistocen sớm sống từ 55,8 Ma -781.000 năm trước đây.
Халикотериевые (лат. Chalicotheriidae) — вымершее семейство отряда непарнокопытных. Жили с эоцена по плиоцен (40—3,5 млн лет назад).
Размеры варьировались от овцы до крупной лошади, на которую они, вероятно, были несколько похожи внешне, а также строению черепа. Обладали длинной шеей. Резцы и клыки небольшие, коренные зубы бугорчато-гребенчатого типа, приспособленные для поедания листьев и мягких растений. Передние ноги длинные, четырёхпалые или трёхпалые, задние сравнительно короткие и массивные, трёхпалые. Наиболее развит 2-й палец, а не 3-й, как у других непарнокопытных. Пальцы оканчивались большими расщеплёнными когтевыми фалангами, на которых были не копыта, а толстые когти.
Основываясь на ряде особенностей в строении халикотериевых, советский палеонтолог А. А. Борисяк считал, что животные для добывания пищи, главным образом листьев, цеплялись за стволы деревьев. Другие учёные (например, австрийский палеонтолог О. Абель) полагают, что халикотериевые с помощью передних ног добывали из земли корни и клубни, которыми питались. Представители — халикотерий (плиоцен, Европа), борисякия (поздний олигоцен, Азия), филлотилон (миоцен, Азия), моропус (миоцен, Северная Америка).
Около 15 родов, известны из кайнозойских отложений Европы, Азии и Северной Америки. Халикотериевые родственны бронтотериям, возникшим от одного с ними отряда древних копытных.
Это заготовка статьи о вымерших млекопитающих. Вы можете помочь проекту, дополнив её. 
爪獸科（Chalicotheriidæ）是奇蹄目下的一類草食性哺乳動物，於4000萬年前始新世中期從細小及像始祖馬的森林動物演化而來，生存於4.62百萬年前至 781,000 千年前[2]的北美洲、歐亞大陸與非洲，其中奈王爪獸屬（英语：Nestoritherium）為最晚滅絕的爪獸科成員[3]。很多爪獸科，如石爪獸屬及爪獸屬，都有馬的大小。漸新世晚期前，牠們主要分為兩類：一類是生活在草原，而另一類則較適應林地。牠們與已滅絕的雷獸及現今的馬、犀牛及貘有關。[4]
爪獸科不像現今的奇蹄目，是有長的前肢及短的後肢，故牠們可能主要以其後肢來支撐身體。牠們的前肢有長及彎曲的爪，故牠們可能和現存的大食蟻獸一樣是趾行的。化石遺骸亦有發現厚及發展良好的前趾關節，很像現今的大猩猩。牠們的爪曾一度被認為是用來挖掘樹根及塊莖，但爪及牙齒的磨損情況並不支持這種說法。爪獸科可能是以其爪來割開植物作為食物。
爪獸科的上顎沒有前齒，而後齒則有少許磨損，顯示牠們可能是選擇性地吃植物的。[5]牠們透過前肢的爪拉下樹枝並以枝上的樹葉為食[6]。
爪獸科獨特的身形與行為模式與其他奇蹄目十分不同，但和其他哺乳動物如地懶、大猩猩與大貓熊卻十分類似，展現了趨同演化。
