Eulemur sanfordi[1] a zo ur spesad primated eus kerentiad al Lemuridae.
Gwechall e veze sellet outañ evel un isspesad (Eulemur fulvus sanfordi) eus Eulemur fulvus.
Dougen a ra anv ar surjian stadunanat Leonard Cutler Sanford (1868-1950) a oa un evnoniour amatour ivez.
Bevañ a ra diwar frouezh dreist-holl.
Brosezat eo e hanternoz Madagaskar.
Eulemur sanfordi a zo ur spesad primated eus kerentiad al Lemuridae.
Gwechall e veze sellet outañ evel un isspesad (Eulemur fulvus sanfordi) eus Eulemur fulvus.
Dougen a ra anv ar surjian stadunanat Leonard Cutler Sanford (1868-1950) a oa un evnoniour amatour ivez.
El lèmur bru de Sanford (Eulemur sanfordi) és una espècie de primat prosimi de la família dels lemúrids. Anteriorment se'l considerava una subespècie del lèmur bru (Eulemur fulvus), però el 2005 s'elevaren moltes de les subespècies del lèmur bru al rang d'espècie.[1] El seu nom és un homenatge a Leonard Cutler Sanford, membre del consell d'administració del Museu Americà d'Història Natural.
El lèmur bru de Sanford (Eulemur sanfordi) és una espècie de primat prosimi de la família dels lemúrids. Anteriorment se'l considerava una subespècie del lèmur bru (Eulemur fulvus), però el 2005 s'elevaren moltes de les subespècies del lèmur bru al rang d'espècie. El seu nom és un homenatge a Leonard Cutler Sanford, membre del consell d'administració del Museu Americà d'Història Natural.
Der Sanford-Maki (Eulemur sanfordi) ist eine Primatenart aus der Familie der Gewöhnlichen Makis (Lemuridae) innerhalb der Lemuren (Lemuriformes). Ehemals galt er als Unterart des Braunen Makis (Eulemur fulvus).
Sanford-Makis erreichen eine Kopfrumpflänge von 38 bis 40 Zentimeter, der Schwanz ist mit 50 bis 55 Zentimetern deutlich länger als der Rumpf. Das Gewicht beträgt 2 bis 2,5 Kilogramm. Die Geschlechter unterscheiden sich in der Fellfärbung: Bei den Männchen ist der Rücken braun gefärbt, der Bauch ist hellbraun. Die Nase und die langgestreckte Schnauze sind schwarz, die Oberseite des Kopfes ist graubraun. Das Gesicht ist von hellgrauen Ohrbüscheln und einem hellgrauen Bart eingerahmt, die den Eindruck einer Mähne erwecken. Das Fell des Weibchens ist mehr rötlichbraun, der Kopf und das Gesicht sind einheitlich grau gefärbt, diese Graufärbung kann sich bis zu den Schultern erstrecken. Den Weibchen fehlen die mähnenartigen Ohrbüschel und Barthaare.
Sanford-Makis kommen nur an der Nordspitze der Insel Madagaskar vor, die Südgrenze ihres Verbreitungsgebietes ist der Fluss Manambato. Lebensraum dieser Tiere sind Wälder, wobei sie sowohl in feuchten als auch in trockenen Wäldern vorkommen, sie leben auch in Gebirgswäldern bis in 1400 Meter Seehöhe.
Sie sind kathemeral, das heißt, sie haben keinen ausgeprägten Tag-Nacht-Rhythmus und können sowohl am Tag als auch in der Nacht aktiv sein. Meist halten sie sich in den Bäumen auf, wo sie sich auf allen vieren im Geäst fortbewegen. Sie leben in Gruppen zusammen, die Gruppengröße hängt vom Lebensraum ab: in Regenwäldern umfassen die Gruppen vier bis sieben, in Trockenwäldern hingegen bis zu 15 Tiere. Gruppen setzen sich aus mehreren Weibchen und Männchen sowie den dazugehörigen Jungtieren zusammen. Das Streifgebiet einer Gruppe umfasst rund 15 Hektar und überlappt großflächig mit den Revieren anderer Gruppen.
Früchte machen den Hauptanteil ihrer Nahrung aus, daneben fressen sie Knospen, Blüten und Kleintiere wie Spinnen und Tausendfüßer. Die Zusammensetzung der Nahrung variiert nach Jahreszeit und Lebensraum. Bei der Nahrungssuche halten sie sich eher in den mittleren und oberen Baumschichten auf, wodurch sie Nahrungskonkurrenz mit dem sympatrischen Kronenmaki vermeiden. Im September oder Oktober bringt das Weibchen nach einer rund 120-tägigen Tragzeit meist ein einzelnes Jungtier zur Welt. Dieses klammert sich zunächst an den Bauch der Mutter, später reitet es auf ihrem Rücken.
Die Hauptbedrohung der Sanford-Makis stellt die Zerstörung ihres Lebensraums durch den Bergbau und die Brandrodungen dar. Manchmal werden sie auch gejagt oder zu Heimtieren gemacht. Ihr Verbreitungsgebiet umfasst weniger als 5000 km² und ist stark zersplittert, die Bestände gehen zurück. Die IUCN listet die Art als „stark gefährdet“ (endangered).
In Europa wird die Art nicht mehr gepflegt, alle ehemaligen Halter befinden sich in GB.[1]
Die Art wurde von dem US-amerikanischen Zoologen Richard Archbold (1907–1976) nach dem Ornithologen Leonard Cutler Sanford (1868–1950) benannt. Sanford war Treuhänder des American Museum of Natural History in New York und hatte die von Franzosen, Engländern und Amerikanern gemeinsam durchgeführte zoologische Expedition nach Madagaskar (1929–1931), bei der die Art entdeckt wurde, großzügig unterstützt.
Der Sanford-Maki (Eulemur sanfordi) ist eine Primatenart aus der Familie der Gewöhnlichen Makis (Lemuridae) innerhalb der Lemuren (Lemuriformes). Ehemals galt er als Unterart des Braunen Makis (Eulemur fulvus).
Sanford's brown lemur (Eulemur sanfordi), or Sanford's lemur,[3] is a species of strepsirrhine primate in the family Lemuridae. Sanford's brown lemur was previously considered a subspecies of the common brown lemur (Eulemur fulvus) but was raised to full species in 2001.[1] It is named after Leonard Cutler Sanford, a trustee of the American Museum of Natural History.[4]
Sanford's brown lemur is a medium-sized lemur with a head-to-body length of 38–40 cm (15–16 in), a tail length of 50–55 cm (20–22 in), an overall length of 88–95 cm (35–37 in), and a body weight of 1.8–1.9 kg (4.0–4.2 lb).[5]
This species is sexually dichromatic. Males have a gray to brown dorsal coat which darkens as it reaches the hands, feet and base of the tail. Ventral coat is pale gray to brownish-gray and the tail is dark gray. The nose, muzzle and face are black, with the surrounding area solid white or light gray. Features that distinguish this species from the white-fronted brown lemur are the more prominent ear and cheek tufts. In this species the hair around the ears and on the lower cheek is noticeably longer and has a 'spiked' appearance, while the white-fronted lemur males have a very rounded look to their tufts. The tufts on the Sanford's lemur may be white to cream to rufous, though it is suspected that the darker or rufous variations may be results of hybridization between this species and the crowned lemur which is within the same home range. Male Sanford's brown lemurs also have a light brown 'cap' at the top of the head which the male white-fronted lemur lacks.
Female Sanford's brown lemurs have a gray-brown dorsal coat which darkens to gray around the shoulders and upper area of the back to the top of the head. The ventral coat is a paler gray, and the face is a similar gray color with variable light patches above the eyes. Tail is often darker than the dorsal coat and can range in color from gray-brown to dark gray. From a distance, female Sanford's brown lemurs can be almost indistinguishable from female white-fronted brown lemurs, but at a close range there are a few subtle difference. There is a slight difference in coat color and variation but notable differences are in the face. White-fronted females will have a small light spot at the corner of their mouths, while female Sanford's lack the lip patches and have variable light areas around the eyes. Sanford's brown lemur females also tend to have longer, bushier hair on their cheeks than do white-fronted females.
This species is found at the very northernmost tip of Madagascar, ranging from Antsiranana to Ampanakana. Their populations are concentrated in a few forests – Ankarana,[6][7] Analamerana and Montagne d'Ambre, with a small disjunct population in the Daraina region. The Manambato river is the southern limit of its range, although hybrids of the Sanford's brown lemur and white-fronted brown lemur appear to occur between Vohemar and Sambava.[5] This species occurs in tropical moist, dry lowland and montane forests up to elevations of 1,400 m.
In Ankarana it appears to favor secondary forest and is active at both day and night.[5][6] Sanford's brown lemur is said to display a cathemeral activity pattern, becoming most active in the afternoon and evening with occasional bouts at night.
Sanford's brown lemur is reported to associate with the crowned lemur during the wet season, a time of greater food availability.[5] This friendly behavior would explain the occasional reports of hybrids between the two species.
Sanford's brown lemur troop sizes range from 3 to 15 individuals, numbers varying depending on location. Each troop defends a territory of up to 14 hectares,[8] and will chase off intruding groups with territory calls rather than defending home ranges violently.
There is no evidence of female dominance in this species, which is unusual in the family Lemuridae but appears to be frequent in brown lemur species.
Mating occurs in late May and births usually take place in late September or early October after a gestation of about 120 days.[5]
Typically only one young is born, but in captivity they could rarely produce twins. As with most true lemur species, newborn Sanford's Lemurs cling to the mother's chest at first and after about two weeks they transfer onto her back. Young may be weaned by three or four months of age and they reach sexual maturity at two years.
The diet of this species consists primarily of fruit, but includes other plant parts (buds, young leaves, flowers) according to seasonal availability, and also includes the occasional invertebrate (e.g., centipedes, millipedes and spiders).[5] Consumption of insects is thought to be based on removing them rather than for nutrition. These biting invertebrates are a considerable pest and can be potentially harmful to them due to the toxic secretions. A millipede's defensive poison, exuded when a lemur bites or agitates the invertebrate, may be rubbed on the body in a behavior known as "millipede washing" in order to repel biting insects (i.e. malaria-carrying mosquitoes).
Sanford's brown lemur is considered to be Endangered, and among the rarest of the brown lemurs. Primary threats to its survival are habitat loss due to logging and mining, but hunting is starting to become a significant problem as well. The species is known to be hunted and kept as pets by locals in the Antsiranana region.[1]
Sanford's brown lemur (Eulemur sanfordi), or Sanford's lemur, is a species of strepsirrhine primate in the family Lemuridae. Sanford's brown lemur was previously considered a subspecies of the common brown lemur (Eulemur fulvus) but was raised to full species in 2001. It is named after Leonard Cutler Sanford, a trustee of the American Museum of Natural History.
El lémur marrón de Sanford (Eulemur sanfordi)[2] es una especie de primate estrepsirrino de la familia Lemuridae.[2] Es endémico de la isla de Madagascar, en específico de su región norte y este.[1]
Posee hábitos arbóreos y es un animal diurno.[1]
Datos: Q787633
Multimedia:
Especies: Eulemur sanfordi
El lémur marrón de Sanford (Eulemur sanfordi) es una especie de primate estrepsirrino de la familia Lemuridae. Es endémico de la isla de Madagascar, en específico de su región norte y este.
Posee hábitos arbóreos y es un animal diurno.
Eulemur sanfordi Eulemur primate lemuriformeetako espezie bat da. 88 eta 95 zentimetro arteko tamaina dute, horietatik 50etik 55era isatsaren tamaina delarik. 1,8tik 1,9 kgrako pisua dute. Espeziea hau sexualki dikromatikoa da, hau da, arrak eta emeek kolore ezberdina dute.
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Eulemur sanfordi Eulemur primate lemuriformeetako espezie bat da. 88 eta 95 zentimetro arteko tamaina dute, horietatik 50etik 55era isatsaren tamaina delarik. 1,8tik 1,9 kgrako pisua dute. Espeziea hau sexualki dikromatikoa da, hau da, arrak eta emeek kolore ezberdina dute.
Sanfordinmaki[2] (Eulemur sanfordi) on Madagaskarin saarella elävä puoliapinalaji. Se luokiteltiin aiemmin ruskomakin (Eulemur fulvus) alalajiksi. Sanfordinmaki on nimetty amerikkalaisen biologin ja American Museum of Natural Historyn kuraattorin Leonard Cutler Sanfordin mukaan.[3]
Sanfordinmaki on keskikokoinen makilaji. Sen pään ja ruumiin yhteispituus on 38–40 senttiä ja hännän pituus on 50–55 senttiä.[4] Paino on 1,8–2,5 kiloa.[5] Sanfordinmakin molemmat sukupuolet ovat väritykseltään tummanruskeita, ja niiden vatsapuoli on muuta ruumista vaaleampi ja hännänpää tummempi. Naaraat ovat värisävyltään enemmän punaruskeita ja koiraat enemmän harmaanruskeita. Näkyvimmät erot sukupuolten välillä ovat kuitenkin koiraan kermanharmaa parta ja silmiinpistävät korvatupsut, jotka molemmat puuttuvat naaraalta. Lisäksi koiraan kuono ja nenänvarsi ovat mustat, kun taas naaraalla naama ja koko pää on kokonaan harmaa.[4] Sanfordinmakinaaraita on usein vaikea erottaa valko-otsamakinaaraista.[5] Molemmilla sukupuolilla on isot perärauhaset.[6] Häntä on pitkä ja tuuhea.[4]
Sanfordinmakia tavataan vain pienellä alueella Madagaskarin pohjoiskärjessä. Sen etelärajana on Manambatojoki. Levinneisyyden keskus on Ankaranassa, Analameranassa ja Montagne d’Ambressa. Kaakossa, Darainassa elää erillinen populaatio.[1]
Sanfordinmakin elinympäristöä ovat trooppiset kuivametsät, kosteat alankometsät ja vuoristometsät.[4] Sen uskotaan suosivan metsiä, joissa on jatkuva latvuskerros.[5] Ankaranassa se näyttää viihtyvän myös uudismetsissä.[1] Lajia esiintyy tiheimmin ikivihreissä metsissä, kuten Montagne d’Ambren rinteillä, jossa niitä elää erityisesen paljon 800–1 000 metrin korkeudessa. Kuivissa kesävihannissa metsissä, joita on esimerkiksi Analameranassa, ne ovat harvalukuisempia. Anameranassa sanfordinmakien esiintymistiheys on ainakin kahdella alueella 3,5–5,5 eläintä neliökilometriä kohden. Laji on ainakin Ankaranassa ja Anameranassa harvalukuisempi kuin harjamaki.[1]
Sanfordinmakit elävät ryhminä, joihin kuuluu useita molemman sukupuolen edustajia. Sademetsissä eläviin ryhmiin kuuluu tavallisesti 4–7 yksilöä, kuivametsissä eläviin jopa 15 yksilöä.[5] Sanfordinmakit viettävät suurimman osan ajastaan metsän latvustossa. Ne pystyvät tekemään siellä pitkiäkin hyppyjä, ja niiden pitkä häntä tasapainottaa kulkua. Sanfordinmakit ovat liikkeellä jaksoittain, ja ovat aktiivisia sekä päivällä että yöllä.[4] Sanfordinmakiryhmän elinalue voi olla jopa 14 hehtaarin laajuinen.[7]
Ravinnosta noin 90 prosenttia koostuu hedelmistä, mutta sanfordinmaki syö myös versoja,[5] silmuja, kukkia, nuoria ja vanhoja lehtiä,[7] kaarnaa, mahlaa ja jopa maa-ainesta. Se syö myös selkärangattomia, kuten juoksujalkaisia ja muita tuhatjalkaisia[4] sekä hämähäkkejä.[7] Tilaisuuden tullen niiden tiedetään napanneen ruoaksi jopa lintuja.[5] Sanfordinmakit saattavat ruokailla yhdessä harjamakien kanssa.[5] Niitä liikkuu yhdessä etenkin sadekaudella.[1]
Sanfordinmakit parittelevat toukokuun lopulla, ja naaraat synnyttävät yhden poikasen yleensä syyskuun lopussa tai lokakuun alussa,[1] noin 120 vuorokauden kantoajan jälkeen.[7] Muiden ruskomakilajien tavoin myös sanfordinmakien poikaset matkaavat kuukauden ikäisiksi emonsa mukana pitämällä kiinni emon vatsasta. Tämän jälkeen ne ratsastavat emon selässä.[5] Sanfordinmakit saavuttavat sukukypsyyden noin kaksivuotiaina.[7] Luonnonvaraisten sanfordinmakien uskotaan voivan elää 20–25-vuotiaiksi.[4]
Kansainvälinen luonnonsuojeluliitto luokittelee sanfordinmakin erittäin uhanalaiseksi lajiksi. Sen levinneisyysalue on alle 5 000 neliökilometriä ja pahoin sirpaloitunut. Sanfordinmakien lukumäärä on laskussa. Suurin uhka on elinympäristöjen tuhoutuminen kaskeamisen ja safiirienhankintaan liittyvän kaivostoiminnan takia, joskin laji näyttää selviävän myös ihmisen vahingoittamassa ympäristössä.[1] Huomattava uhka sanfordinmakeille on myös se, että niitä metsästetään ruoaksi ja pyydystetään lemmikeiksi.[4][1]
Sanfordinmaki kuuluu CITES-sopimuksen liitteeseen I. Sitä tavataan ainakin Montagne d’Ambren kansallispuistossa sekä Ankaranan ja Analamerana erityissuojelualueilla. Myös Darainassa lajin elinympäristöä ollaan suojelemassa.[1] Salametsästys ja maastopalot ovat kuitenkin tavallisia Madagaskarin suojelualueilla. Lisääntyviä, vankeudessa eläviä sanfordinmakikantoja on vain vähän.[4]
Sanfordinmaki (Eulemur sanfordi) on Madagaskarin saarella elävä puoliapinalaji. Se luokiteltiin aiemmin ruskomakin (Eulemur fulvus) alalajiksi. Sanfordinmaki on nimetty amerikkalaisen biologin ja American Museum of Natural Historyn kuraattorin Leonard Cutler Sanfordin mukaan.
Lémur de Sanford
Le Lémur de Sanford[1] (Eulemur sanfordi) est une espèce de primate lémuriforme appartenant à la famille des Lemuridae. Il était anciennement considéré comme une sous-espèce d'Eulemur fulvus (Eulemur fulvus sanfordi).
Lémur de Sanford
Le Lémur de Sanford (Eulemur sanfordi) est une espèce de primate lémuriforme appartenant à la famille des Lemuridae. Il était anciennement considéré comme une sous-espèce d'Eulemur fulvus (Eulemur fulvus sanfordi).
Il lemure di Sanford (Eulemur sanfordi Archbold, 1932) è un lemure endemico del Madagascar.[2]
Misurano circa 1 m di lunghezza, di cui più della metà spetta alla coda.
Ambo i sessi presentano la zona dorsale grigia e quella ventrale bianco-grigiastra: la coda, il petto, la testa, le spalle e a volte anche parte degli arti anteriori sono nerastri. I maschi possiedono una "barba" di pelo allungato biancastro che corre a collana dalle orecchie alla gola, assente nelle femmine. Gli occhi sono giallo-arancio.
Si tratta di animali piuttosto sociali, che vivono in gruppi di 5-10 esemplari: tendono ad avere abitudini notturne, ma non è infrequente vederli anche di giorno.
Sono animali prevalentemente frugivori, che non disdegnano tuttavia integrare la dieta con foglie, nettare, fiori e funghi.
Il suo areale è circoscritto alla zona nord-orientale dell'isola, dove predilige le aree di foresta pluviale[1].
Fino a tempi recenti, la specie era classificata come sottospecie del lemure bruno Eulemur fulvus; recenti studi a livello genetico hanno invece dimostrato che (assieme ad altre 4 ex-sottospecie) si tratta a tutti gli effetti di una specie a sé stante.[2]
E. sanfordi rientra tra le specie inserite nella Appendice I della CITES (specie di cui è vietato il commercio).
La Lista rossa IUCN lo inserisce tra le specie considerate in pericolo di estinzione (EN).
La specie è protetta all'interno del Parco nazionale della Montagna d'Ambra e delle riserve speciali di Analamerana e dell'Ankarana[1].
Il lemure di Sanford (Eulemur sanfordi Archbold, 1932) è un lemure endemico del Madagascar.
De Sanfords maki (Eulemur sanfordi) is een echte maki uit de familie der maki's (Lemuridae). Deze halfapen zijn endemische dieren op het eiland Madagaskar. Sanfords maki wordt ook wel beschouwd als een ondersoort van de bruine maki, Eulemur fulvus sanfordi.[2]
De Sanfords maki behoort tot de wat grotere soorten echte maki's. Er is verschil tussen het mannetje en het vrouwtje. Het mannetje heeft een bruine vacht op de rug en is lichtbruin op de buik en de borst. Het gezicht en de spitse snuit is zwart, met lichtgrijze, langharige krans van de oren tot over de wangen ("bakkebaarden"). Het vrouwtje heeft een meer naar roodbruin neigende vacht en geen ruige beharing op de kop.
Een volwassen Sanfords maki heeft een kop-romplengte van 38 tot 40 cm, een staartlengte van 50 tot 55 cm en een lichaamsgewicht van 2,0 tot 2,5 kg.
De Sanfords maki leeft in bergbossen, regenwouden op een hoogte van 800 m en 1400 m boven de zeespiegel en ook drogere bossen in het uiterste noorden van Madagaskar. De Sanfords maki kan zich aanpassen in bossen die sterk zijn aangetast.
Het is een bosbewoner die zowel ’s nachts als overdag actief is. De Sanfords maki leeft in familiegroepjes, bestaande uit gemiddeld 3 tot 9 exemplaren, maximaal tot 14 individuen. In de regio Analamerana wordt de dichtheid geschat op 4,5 individuen/km².
De Sanfords maki wordt bedreigd door de vernietiging van zijn leefgebied door mijnbouwkundige winning van saffier en zwerflandbouw (slash-and-burn). Ook wordt er op gejaagd voor de handel in huisdieren. Het gebied waarin de Sanfords maki voorkomt is sterk gefragmenteerd. Daarom staat deze maki als bedreigde diersoort op de internationale rode lijst.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe Sanfords maki (Eulemur sanfordi) is een echte maki uit de familie der maki's (Lemuridae). Deze halfapen zijn endemische dieren op het eiland Madagaskar. Sanfords maki wordt ook wel beschouwd als een ondersoort van de bruine maki, Eulemur fulvus sanfordi.
Lêmure-de-Sanford (Eulemur sanfordi) é uma espécie de lêmure pertencente à família Cheirogaleidae.[1][2]
Lêmure-de-Sanford (Eulemur sanfordi) é uma espécie de lêmure pertencente à família Cheirogaleidae.
Sanfordsmaki (Eulemur sanfordi) är en primat i familjen lemurer som förekommer på norra Madagaskar.
Arten når en kroppslängd (huvud och bål) mellan 38 och 40 cm, en svanslängd av 50 till 55 cm och en vikt mellan 1,8 och 2,0 kg. Pälsfärgen är huvudsakligen mörkbrun. Den är något ljusare på buken och något mörkare vid svansspetsen. Hos honor är pälsen mera rödaktig medan den hos hannar är mera gråaktig. Honornas ansikte är grå och hannarnas svart. Påfallande är hannarnas ljusbruna skägg kring ansiktet.[2]
Sanfordsmaki lever i norra Madagaskar. Den vistas i olika slags skogar i låglandet och på upp till 1 400 meter höga bergstrakter. Den saknas i mycket torra skogar.[1]
Individerna kan vara aktiva på dagen och på natten. De äter främst frukter men har även andra växtdelar och småkryp som föda.[2]
Denna lemur bilder flockar av 4 till omkring 15 individer som bildas av flera vuxna hannar och honor samt deras ungar. I torrare skogar är gruppen vanligen större än i fuktiga skogar. Efter dräktigheten som varar ungefär 120 dagar föder honan i september/oktober ett enda ungdjur (i undantagsfall tvillingar). Ungarna blir efter ett till tre år könsmogna. Uppskattningsvis lever de 20 till 25 år.[2]
Arten hotas av habitatförstörelse genom svedjebruk. Den jagas även för köttets skull och fångas för att hålla den som sällskapsdjur. IUCN listar sanfordsmaki som starkt hotad (EN).[1]
Wikimedia Commons har media som rör Sanfordsmaki.
Sanfordsmaki (Eulemur sanfordi) är en primat i familjen lemurer som förekommer på norra Madagaskar.
Vượn cáo nâu Sanford (Eulemur sanfordi) là một loài động vật có vú trong họ Lemuridae, bộ Linh trưởng. Loài này được Archbold mô tả năm 1932.[2]
Bài viết liên quan đến Bộ Linh trưởng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Vượn cáo nâu Sanford (Eulemur sanfordi) là một loài động vật có vú trong họ Lemuridae, bộ Linh trưởng. Loài này được Archbold mô tả năm 1932.
Eulemur sanfordi Archbold, 1932
Ареал
Лемур Санфорда (лат. Eulemur sanfordi) — примат из семейства лемуровых. Ранее считался подвидом бурого лемура (Eulemur fulvus), в 2005 году был поднят до ранга вида.[1] Название дано в честь Леонарда Санфорда, американского врача и орнитолога-любителя, администратора Американского музея естественной истории.
Лемуры среднего размера. Длина тела от 38 до 40 см, длина хвоста от 50 до 55 см, общая длина от 88 до 95 см. Вес от 1,8 до 1,9 кг.[2] Шерсть верхней части тела самцов от серой до коричневой, у ступней, ладоней и у основания хвоста более тёмная. Нижняя часть тела (брюхо, грудь и внутренняя поверхность конечностей) светло-серая или коричневато-серая. Хвост тёмно-серый. Морда тёмная, обрамлена белой или серой шерстью. От родственных видов отличаются более длинной светлой шерстью на ушах и щеках. У самцов светло-коричневая шерсть на макушке. У самок шерсть на верхней части тела серо-коричневая, более тёмная на плечах, верхней половине спины и голове. Нижняя часть тела светло-серая, лицо также серое, со светлыми отметинами над глазами. Хвост обычно тёмно-серый.
Встречаются в северной части Мадагаскара от Анциранана до Ампанакана. Популяция сконцентрирована в нескольких лесных массивах — Анкарана[en][3][4], Аналамерана[en] и Амбр, кроме того, имеется небольшая популяция в районе Дараина[en]. Южная граница ареала проходит по реке Манамбату. Между местечками Вухемар[en] и Самбава встречаются гибриды с белолобым лемуром (Eulemur albifrons)[2]. Населяют тропические влажные и сухие равнинные леса. Также встречаются на среднегорье на высоте до 1400 метров над уровнем моря[2][3].
Образуют группы от 3 до 15 особей. Каждая группа защищает территорию до 14 гектаров.[5] Сезон размножения в конце мая, рождения случаются в конце сентября или начале октября. Продолжительность беременности около 120 дней.[2] Обычно в помёте один детёныш, в неволе иногда случаются двойни. После рождения детёныш цепляется за брюхо матери, через две недели переползает на её спину. Питаются молоком до 3 или 4 месяцев, половая зрелость наступает в возрасте около 2 лет.
В рационе в основном фрукты, дополнением служат другие части растений (почки, цветы, молодые листья), а также небольшие беспозвоночные (пауки, многоножки, насекомые). Иногда ядовитые многоножки используются в качестве средства от наружных паразитов — лемуры раздражают многоножек, слегка покусывая их, и натирают шерсть выделяемым токсичным секретом.[2]
Международный союз охраны природы присвоил этому виду охранный статус «Вымирающий». Это один из самых редких видов лемуров. В дикой природе их осталось совсем немного, также они содержатся в не более, чем четырёх зоопарках. Главные угрозы популяции в дикой природе — разрушение среды обитания из-за лесозаготовок и добычи полезных ископаемых, также серьёзную опасность представляет охота ради мяса. Мясо лемуров считается деликатесом и продаётся за границу.
Лемур Санфорда (лат. Eulemur sanfordi) — примат из семейства лемуровых. Ранее считался подвидом бурого лемура (Eulemur fulvus), в 2005 году был поднят до ранга вида. Название дано в честь Леонарда Санфорда, американского врача и орнитолога-любителя, администратора Американского музея естественной истории.
샌포드갈색원숭이 (Eulemur sanfordi)는 여우원숭이과에 속하는 원원류 영장류의 일종이다. 샌포드갈색여우원숭이는 이전에는 커먼갈색여우원숭이(Eulemur fulvus)의 아종의 하나로 간주되었으나 2005년부터 많은 갈색여우원숭이들과 함께 별도의 종으로 승격되었다.[2] 학명은 미국 자연사 박물관의 재단위원회 위원 중의 하나인 레너드 커틀러 샌포드 박사의 이름을 따서 지었다.
