Лиопельма (лат. Leiopelma) — жылма буттуу бакалардын бир уруусу.
Leiopelma es un género de anfibios anuros primitivos endémicos de Nueva Zelanda representado por siete especies, de las cuales tres se conocen solo por sus restos fósiles. es uno de los dos géneros que conforman el clado Leiopelmatidae y el único actual. Presentan cartílagos elongados en los músculos de la pared abdominal (característica única entre los anfibios modernos), nueve vértebras delante del sacro y un desarrollo directo de los huevos, con ausencia de un cuidado parental directo.
Se reconocen las siguientes según ASW:[1]
y tres especies extintas:[2]
El siguiente cladograma se basa en Worthy (1987):[2]
LeiopelmaLeiopelma es un género de anfibios anuros primitivos endémicos de Nueva Zelanda representado por siete especies, de las cuales tres se conocen solo por sus restos fósiles. es uno de los dos géneros que conforman el clado Leiopelmatidae y el único actual. Presentan cartílagos elongados en los músculos de la pared abdominal (característica única entre los anfibios modernos), nueve vértebras delante del sacro y un desarrollo directo de los huevos, con ausencia de un cuidado parental directo.
Leiopelma anfibio genero bat da, Anura ordenaren barruko Leiopelmatidae familian sailkatua.
Leiopelma anfibio genero bat da, Anura ordenaren barruko Leiopelmatidae familian sailkatua.
Leiopelma est un genre d'amphibiens, le seul de la famille des Leiopelmatidae[1].
Les 4 espèces de ce genre sont endémiques de Nouvelle-Zélande[1].
Selon Amphibian Species of the World (10 juin 2017)[2] :
et trois espèces fossiles :
Leiopelma est un genre d'amphibiens, le seul de la famille des Leiopelmatidae.
Leiopelma Fitzinger, 1861 è l'unico genere di anfibi anuri della famiglia Leiopelmatidae, endemico della Nuova Zelanda.
Questi anfibi sono di piccole dimensioni, contenute entro 5 centimetri.
Presentano caratteri anatomici primitivi, alcuni dei quali sono condivisi con specie fossili risalenti al Giurassico (da 195 a 136 milioni di anni fa), quali la presenza di 9 vertebre presacrali di tipo anficelico (la maggior parte delle specie di Anuri viventi ne hanno 8 o meno) e di costole libere (cioè non attaccate alle vertebre) e la persistenza nell'adulto del muscolo della coda.
Alcuni di questi caratteri sono condivisi anche con le specie viventi del genere Ascaphus, filogeneticamente molto vicino a Leiopelma.
Le loro abitudini sono molto varie, infatti alcune specie vivono nei sottoboschi, mentre altre hanno più abitudini acquatiche e vivono vicino ai corsi d'acqua.
Lo sviluppo dei Leiopelma è molto differente da quello delle altre rane, che per svilupparsi hanno bisogno di una serie di metamorfosi, mentre per questi anuri c'è la particolarità che l'intero sviluppo larvale avviene dentro l'uovo per nascere poi come piccola ranocchia già formata.
Il genere Leiopelma è endemico della Nuova Zelanda.
Sono presenti in numero limitatissimo, e sono severamente protetti dal governo neozelandese.
Comprende tre specie viventi:
Altre tre specie attribuite a questo genere sono note allo stato di fossile:
Leiopelma Fitzinger, 1861 è l'unico genere di anfibi anuri della famiglia Leiopelmatidae, endemico della Nuova Zelanda.
Leiopelma is een geslacht van kikkers uit de familie Nieuw-Zeelandse oerkikkers (Leiopelmatidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Leopold Fitzinger in 1861. Later werd de wetenschappelijke naam Liopelma gebruikt.[1] De geslachtsnaam Leiopelma komt uit het Grieks en betekent vrij vertaald 'gladde zool'.
Er zijn vier soorten die endemisch zijn in Nieuw-Zeeland. De soorten zijn zeer primitief in bouw en levenswijze.[2] De verschillende soorten worden wel aangeduid met oerkikkers.
Geslacht Leiopelma
Leiopelma is een geslacht van kikkers uit de familie Nieuw-Zeelandse oerkikkers (Leiopelmatidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Leopold Fitzinger in 1861. Later werd de wetenschappelijke naam Liopelma gebruikt. De geslachtsnaam Leiopelma komt uit het Grieks en betekent vrij vertaald 'gladde zool'.
Er zijn vier soorten die endemisch zijn in Nieuw-Zeeland. De soorten zijn zeer primitief in bouw en levenswijze. De verschillende soorten worden wel aangeduid met oerkikkers.
Leiopelma[1], liopelma – występujący w Nowej Zelandii rodzaj płaza. Jaja składa w jednym kłębie pod różnymi przedmiotami w okolicy mokradeł, źródeł lub potoków (głazy, korzenie, zmurszałe pnie). Larwy nie mają aparatów gębowych i otworów oddechowych – tlen pobierają silnie ukrwioną siecią naczyń w fałdach ogona i na brzuchu, zaś żywią się zawartością żółtka.
Dorosły osobnik ma ok. 3 cm (maksymalnie 5[2]), barwę żółtoszarą. Żyje w jamach, skalnych szczelinach, pod korzeniami krzewów, gdzie chroni się przed wiatrami. Prowadzi naziemny tryb życia. Długość życia tej jednej z najprymitywniejszych żab wynosi nawet 30 lat.
Do tej rodziny należą jedynie cztery gatunki:
Wymarłe gatunki:
Znacznie starsze skamieniałości, datowane na okres Jury, również należące do tej rodziny znaleziono w Argentynie.
Leiopelma, liopelma – występujący w Nowej Zelandii rodzaj płaza. Jaja składa w jednym kłębie pod różnymi przedmiotami w okolicy mokradeł, źródeł lub potoków (głazy, korzenie, zmurszałe pnie). Larwy nie mają aparatów gębowych i otworów oddechowych – tlen pobierają silnie ukrwioną siecią naczyń w fałdach ogona i na brzuchu, zaś żywią się zawartością żółtka.
Dorosły osobnik ma ok. 3 cm (maksymalnie 5), barwę żółtoszarą. Żyje w jamach, skalnych szczelinach, pod korzeniami krzewów, gdzie chroni się przed wiatrami. Prowadzi naziemny tryb życia. Długość życia tej jednej z najprymitywniejszych żab wynosi nawet 30 lat.
Leiopelma[1] är ett släkte av groddjur som ingår i familjen stjärtmuskelgrodor.[1]
Arterna förekommer i Nya Zeeland och de är de enda groddjuren som inte introducerats där av människan. De nu levande arterna blir upp till 50 mm långa. Kvarlevor från arter som levde före människans ankomst på öarna tyder på att de var dubbelt så stora.[2]
Arter enligt Catalogue of Life[1], utbredning enligt IUCN[3]:
Leiopelma är ett släkte av groddjur som ingår i familjen stjärtmuskelgrodor.
Arterna förekommer i Nya Zeeland och de är de enda groddjuren som inte introducerats där av människan. De nu levande arterna blir upp till 50 mm långa. Kvarlevor från arter som levde före människans ankomst på öarna tyder på att de var dubbelt så stora.
Arter enligt Catalogue of Life, utbredning enligt IUCN:
Ці жаби належать до давнього та примітивного роду земноводних. За 200 мільйонів років вони мало змінилися. Це маленькі жаби — загальним розміром до 5 см. Спостерігається статевий диморфізм: самиці більші за самців. Голова широка. Немає зовнішньої вушної перетинки, зіниця кругла. Спинних хребців — 9. Верхня поверхня шкіри гладенька, або лише трошки бородавчаста. Самці від клоаки мають невеличкий відросток на кшталт хвоста. Але він присутній лише у молодих особин, у дорослих — зникає. Вони не квакають часто.
Забарвлення сірих, коричневих, бурих тонів переважно з темними плямочками.
Полюбляють лісові місцини, тримаються поблизу води. Деякі види ведуть напівводний спосіб життя. Активні вночі. Під час стрибків падають не на лапи, а на черево. під час плавання використовують задні лапи, але не одночасно — почергово. Живляться безхребетними, як водними, так й наземними.
Це яйцекладні земноводні. У цього роду відбувається внутрішнє запліднення. У них немає пуголовків — з яйця вилуплюється повністю сформована жаба. Батьки піклуються за потомством.
Тривалість життя до 30 років.
Мешкають у Новій Зеландії.
Leiopelma là một chi động vật lưỡng cư trong họ Leiopelmatidae, thuộc bộ Anura. Chi này có 4 loài và 100% bị đe dọa hoặc tuyệt chủng.[1]
Phương tiện liên quan tới Leiopelma tại Wikimedia Commons
Leiopelma là một chi động vật lưỡng cư trong họ Leiopelmatidae, thuộc bộ Anura. Chi này có 4 loài và 100% bị đe dọa hoặc tuyệt chủng.
Лейопельмы[1], или лиопельмы[2][3] (лат. Leiopelma) — род бесхвостых земноводных, выделяемый в отдельное семейство Leiopelmatidae.
Научное название рода впервые опубликовано Л. Фитцингером в 1861 году в первоначальном написании Leiopelma. В 1868 году написание было изменено Гюнтером на Liopelma. В 1976 году Международная комиссия по зоологической номенклатуре признала действия Гюнтера неоправданной поправкой, а родовое название Liopelma — невалидным. Решением комиссии было закреплено использование первоначального названия рода — Leiopelma, а также названия группы семейства Leiopelmatidae вместо предлагавшихся в разное время Liopelmatina, Liopelmidae и Leiopelmidae[4].
Это маленькие лягушки — общий размер до 5 см. Наблюдается половой диморфизм: самки крупнее самцов. Голова широкая, зрачок круглый. Нет наружной ушной перепонки. Спинных позвонков — 9. Верхняя поверхность кожи гладкая, или немного бородавчатая. У молодых самцов есть небольшой отросток наподобие хвоста, у взрослых он исчезает.
Окраска преимущественно серых, коричневых, бурых тонов с тёмными пятнышками.
Населяют лесистые места, держатся вблизи воды. Некоторые виды ведут полуводный образ жизни. Активны ночью. Во время прыжков падают не на лапы, а на брюхо. Во время плавания используют задние лапы не одновременно, а поочерёдно. Питаются беспозвоночными, как водными, так и наземными.
В 2009 году появились сообщения о том, что представители вида Leiopelma pakeka являются самыми долгоживущими среди лягушек. Доказан срок их жизни до 37 лет у самцов и до 34 лет у самок[5]. [1]
Это яйцекладущие земноводные. У представителей этого рода происходит внутреннее оплодотворение — стадия головастика отсутствует, из яйца вылупляется полностью сформированная лягушка. Родители заботятся о потомстве.
Являются эндемиками Новой Зеландии.
На октябрь 2018 года в род включают 4 современных вида[6]:
и 3 вымерших:
Лейопельмы, или лиопельмы (лат. Leiopelma) — род бесхвостых земноводных, выделяемый в отдельное семейство Leiopelmatidae.