Liden siv (Juncus bulbosus) er et 5-20 cm højt halvgræs, der vokser i klitter, moser og ved søer. Det er en meget lille siv, der findes i to former – en sumpform og en vandform.
Liden siv kendes i ikke-blomstrende tilstand på bladenes tværstillede vægge, på de rosetstillede blade, hvis længde varierer fra 3 til 20 cm og på den knoldformet opsvulmede stængelbasis. Vandformen, der er steril, udvikler ofte kædeformede skud, der kan blive over 1 m lange. Sumpformen udvikler ofte blomster.
Liden siv kan især forveksles med andre arter af siv, fra hvilke den kendes på blomsterkaraktererne, på den opsvulmede stængelbasis og på de meget smalle blade.
Tæt men spinkelt rodnet. Udløbere befinder sig typisk i eller lige under jordoverfladen.
Højde: 3-20 cm.
Liden siv vokser dels i rene, næringsfattige, ofte sure søer, i sure vandløb og grøfter samt i klit- og hedelavninger. Den er karakterart for de mest sure vande og er en af de få arter, som tåler det meget sure vand i gamle brunkulslejer.
I Danmark er den almindelig i Vest- og Nordjylland, i Nordsjælland og på Bornholm. I resten af landet findes den hist og her.
Liden siv (Juncus bulbosus) er et 5-20 cm højt halvgræs, der vokser i klitter, moser og ved søer. Det er en meget lille siv, der findes i to former – en sumpform og en vandform.
Die Zwiebel-Binse (Juncus bulbosus) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Binsen (Juncus) innerhalb der Familie der Binsengewächse (Juncaceae).
Die Zwiebel-Binse wächst als überwinternd grüne, ausdauernde krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 5 bis 20 Zentimeter erreicht. Sie bildet kurze Ausläufer. Die Basis der Sprossachse ist zwiebelartig verdickt. Der meist bogig aufsteigende Stängel wurzelt an den Knoten (Nodien) und ist oft rötlich. Die Laubblätter sind in Blattscheide und Blattspreite gegliedert. Die Öhrchen der Blattscheide sind lang und häutig. Die Laubblätter sind oft etwas rinnig und innen mit mehreren engen Längsröhrchen.
Der Blütenstand der Binsengewächse ist eine Spirre. In der verzweigten Spirre sind zwei bis zehn Blüten knäuelig zusammengefasst. Die rötlichgrünen Perigonblätter sind gleich lang und die äußeren spitzer als die inneren. Der innere Staubblattkreis fehlt oder ist stark reduziert, daher gibt es oft nur drei Staubblätter. Die Staubbeutel sind so lang wie oder länger als die Staubfäden. Die Blütezeit ist Juni bis August.
Die reife Kapselfrucht ist stachelspitzig und deutlich länger als die Perigonblätter.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 40.[1]
Die Zwiebel-Binse ist ein Hydrophyt und Hemikryptophyt. Die Wuchsform ist je nach Standort sehr veränderlich. Untergetauchte Individuen gleichen solchen nur wenig, deren Standort nie längere Zeit überspült wird. Sie können sogar regelrecht im Wasser fluten. Manche Exemplare blühen schon im 1. Jahr und bleiben dann klein. Blattartige Missbildungen am Blütenstand werden durch die Stiche des Binsenflohs hervorgerufen.
Die Zwiebel-Binse kommt in Europa vor und es gibt Einzelvorkommen in Zentralasien, Nordwestafrika sowie Nordamerika. Sie ist in fast ganz Europa verbreitet. Die Zwiebel-Binse besitzt einen (nordisch-)subatlantischen Verbreitungsschwerpunkt. Die Zwiebel-Binse fehlt oder ist selten im südlichen Mittelmeergebiet, Südosteuropa. Die östliche Verbreitungsgrenze ist annähernd der 30. östliche Längengrad.
Die Zwiebel-Binse gedeiht am besten in sauren und daher kalkarmen oder kalkfreien, oft überschwemmten Sand-, Schlick- oder Torfböden. Sie wächst an offenen Stellen in Flachmooren, in der Uferzone von Heideseen oder in träge durchflossenen Gräben von Sandgebieten. In Mitteleuropa ist sie insgesamt selten, kommt aber an ihren Standorten meist in kleineren Beständen vor. Sie steigt in den Alpen bis in Höhenlagen von etwa 1250 Meter.
Die Zwiebel-Binse (Juncus bulbosus) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Binsen (Juncus) innerhalb der Familie der Binsengewächse (Juncaceae).
Juncus bulbosus, the bulbous rush, is a species of flowering plant in the genus Juncus, native to Iceland, the Faroes, Europe, Macaronesia, and northwest Africa.[2][3] It has been introduced to Australia, New Zealand, and some locations in northern North America.[2] It is capable of nuisance growth in lakes and streams.[4]
Juncus bulbosus, the bulbous rush, is a species of flowering plant in the genus Juncus, native to Iceland, the Faroes, Europe, Macaronesia, and northwest Africa. It has been introduced to Australia, New Zealand, and some locations in northern North America. It is capable of nuisance growth in lakes and streams.
Juncus bulbosus es una herbácea de la familia de las juncáceas.
Son plantas perennes, sin rizoma. Tallos delgados, erectos o decumbentes y enraizantes en los nudos, o flotantes, frecuentemente tuberoso-engrosados en la base. Hojas en su mayoría basales, y 1(-2) caulinares. con limbo delgado, pluritubuloso, imperfectamente septado o sólo en parte perfectamente septado. Flores en glomérulos, a veces sustituidas por yemas vegetativas. Tépalos de 2,5-3,5 mm; los externos ovados o lanceolados, naviculares, obtusos o agudos; los internos ovados u oblongos, planos, obtusos. Androceo con 3-6 estambres. Anteras de 0,3-0,7 mm, de 1/3 de la longitud de los filamenros a tan largas como ellos. Cápsulas tan largas o más largas que el periantio, obtusas o retusas, mucronadas, uniloculares. Semillas de 0,4-0,6 mm, reticuladas. Tiene un número de cromosomas de 2n = 40. Florece de mayo a julio.[1]
Se encuentra como vegetación anfibia vivaz de humedales y cursos de agua; a una altitud de 0-2000 metros en Europa, Macaronesia (Azores y Madeira) y Norte de África; introducida en Norteamérica, Australia y Nueva Zelanda.
Juncus bulbosus fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 327–328. 1753.[2]
Juncus: nombre genérico que deriva del nombre clásico latino de jungere = , "para unir o vincular", debido a que los tallos se utilizan para unir o entrelazar".[3]
bulbosus: epíteto latino que significa "con bulbos".[4]
Madal luga (Juncus bulbosus) on loa perekonda ja loaliste sugukonda kuuluv püsik.
Taim kasvab veekogude liivastel ja mudastel kallastel. Taime leidub Eestis mandri loodeosas ja läänesaartel; levikult on taim harvaesinev.[1]
Madal luga (Juncus bulbosus) on loa perekonda ja loaliste sugukonda kuuluv püsik.
Taim kasvab veekogude liivastel ja mudastel kallastel. Taime leidub Eestis mandri loodeosas ja läänesaartel; levikult on taim harvaesinev.
Juncus bulbosus est une espèce de joncs, plantes des milieux humides. Elle est de la famille des Juncaceae et est de type hémicryptophytes. Il est typique des milieux oligotrophes. En français, il est appelé le jonc bulbeux ou jonc couché.
Le jonc bulbeux est une plante de 5 à 30 cm sans rhizome. Il est de nature cespiteux c’est-à-dire en touffe. Le renflement basal est de type bulbiforme et la tige peut atteindre 1 m dans le cas où la plante est submergée ou flottante. La phyllotaxie est dite basale, les feuilles sont cylindriques voire un peu aplaties. La région dorsale du limbe est caniculée. L’inflorescence représente une cyme de 3 à 20 glomérules.[1]
Le jonc bulbeux est une plante hermaphrodite. Son mode de dispersion du pollen est appelé anémogamie tandis que son mode de dispersion des graines est appelé épizoochorie. La floraison se réalise de juillet à octobre.
Le jonc bulbeux se développe sur le rives tourbeuses ou sablonneuses, en bordure des étangs et des ruisseaux. Il pousse jusqu'à une altitude de 200 mètres.
Originaire d'Europe et d'Afrique du Nord. On le soupçonne d'être introduit en Amérique du Nord. L'espèce est présente en Colombie-Britannique, à Terre-Neuve et Labrador, en Nouvelle-Écosse, en Oregon, et dans l'état de Washington.[1]
Juncus bulbosus est une espèce de joncs, plantes des milieux humides. Elle est de la famille des Juncaceae et est de type hémicryptophytes. Il est typique des milieux oligotrophes. En français, il est appelé le jonc bulbeux ou jonc couché.
De knolrus of moerasrus (Juncus bulbosus, synoniem:Juncus supinus) is een plantensoort uit de russenfamilie (Juncaceae).
De knolrus is een groen overwinterende, vaste plant, die 5 - 20 cm hoog kan worden. De plant vormt dichte polletjes en korte uitlopers. De plant is aan de voet knolvormig verdikt. De meestal bochtige, omhooggaande of liggende, vaak roodachtige stengel wortelt vaak op de knopen. Het 3 -12 cm lange en tot 1 mm brede blad bestaat uit een bladschede en een bladschijf. De oortjes zijn lang en vliezig. De bladeren hebben dwarsschotten en binnenin in de lengte lopende, smalle buisjes.
De knolrus bloeit van juni tot in oktober. De vertakte bloeiwijze is een pluim met 2 - 10 in kluwen staande bloemen. De zes, roodlichtgroene, 3 - 4 mm lange tepalen zijn even lang maar de buitenste spitser dan de binnenste. De binnenste krans van meeldraden ontbreekt of is sterk gereduceerd. Daarom zijn vaak maar drie meeldraden aanwezig. De helmhokjes zijn evenlang of langer dan de helmdraad. De rijpe, meestal sigaarvormige, 2 - 3 mm grote doosvrucht is stekelpuntig en duidelijk langer dan de tepalen.
De knolrus is een hydrofyt, helofyt of hemikryptofyt. De groeiwijze is afhankelijk van de groeiplaats sterk veranderlijk. Ondergedoken planten lijken maar weinig op die waarvan de groeiplaats niet altijd ondergelopen is. Planten kunnen zelfs los in het water drijven. Vele planten bloeien al in het eerste jaar en blijven klein. Bladmisvormingen ontstaan door steken van de russenbladvlo (Livia juncorum).
De knolrus komt voor in Europa en op enkele plaatsen in Centraal-Azië, Noordwest-Afrika en Noord-Amerika. Naar het oosten toe komt de knolrus voor tot de 30ste oostelijke lengtegraad.
De knolrus groeit het beste op zure, kalkarme of kalkvrije, vaak overstroomde zand-, leem-, of veengronden.
De knolrus of moerasrus (Juncus bulbosus, synoniem:Juncus supinus) is een plantensoort uit de russenfamilie (Juncaceae).
Juncus bulbosus é uma espécie de planta com flor pertencente à família Juncaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 327–328. 1753.[1]
O seu nome comum é junco-bulboso.[2]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental, no Arquipélago dos Açores e no Arquipélago da Madeira.
Em termos de naturalidade é nativa das três regiões atrás indicadas.
ão se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Juncus bulbosus é uma espécie de planta com flor pertencente à família Juncaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 327–328. 1753.
O seu nome comum é junco-bulboso.
Löktåg[1] (Juncus bulbosus)[2] är en tågväxtart som beskrevs av Carl von Linné.[3] Löktåg ingår släktet Juncus och familjen tågväxter.[3][4] Många underarter av löktåg har beskrivits men arten kategoriseras idag som monotypisk.[3][1]
Wikimedia Commons har media som rör Juncus bulbosus.
Wikispecies har information om Juncus bulbosus.
Denna artikel om tågväxter saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Löktåg (Juncus bulbosus) är en tågväxtart som beskrevs av Carl von Linné. Löktåg ingår släktet Juncus och familjen tågväxter. Många underarter av löktåg har beskrivits men arten kategoriseras idag som monotypisk.
Не кореневищний. Стебла від прямостоячих до розпростертих або плавучих, 0.3–3 дм, до 10 дм, коли рослина плавуча або занурена, круглі в перетині, 1–2 мм діаметром, гладкі; коли розпростерті, вкорінюються у вузлах. Катафілів 1, солом'яного кольору, верх гострий. Суцвіття дифузні з 1–8(-30) головами, 2–10 см; голови 2–6(-15)-квіткові 4.5–6.5 мм діаметром. Листочки оцвітини 1.5-3.5 мм, від зеленого до темно-коричневого кольору, зовнішні гострі, внутрішні тупі. Капсули 2.5–4 мм. Насіння еліпсоїдне, 0.5–0.6 мм, ясного, жовто-коричневого кольору. 2n=40. Цвіте у червні–липні, плодоносить у серпні–вересні. Розмножується насінням та вегетативно.
Трапляється більш-менш по всій Європі, але виходить за межі регіону тільки в Північній Африці. Він був введений в Маврикію, Австралію, Нову Зеландію, Канаду та США. Зростає на воді, у відкритих, часто сезонно вологих місцях проживання, на від кислих до нейтральних ґрунтах. Він може терпіти глибоке занурення і вижити на пісках, які є вологими протягом усього кількох тижнів у зимовий період.
В Україні зростає на Правобережному Поліссі, в Закарпатті, поодиноко — в інших регіонах Правобережжя. Адм. регіони: Вл, Рв, Жт, Кв, Зк, Хм. Охороняють в Поліському, Рівненському та Черемському ПЗ, НПП «Прип'ять-Стохід»[4]. Осушення боліт призвело до скорочення ареалу Juncus bulbosus на території України. В Україні проходить східна межа поширення виду[3].
.jpg)
Juncus bulbosus là một loài thực vật có hoa trong họ Juncaceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Juncus bulbosus là một loài thực vật có hoa trong họ Juncaceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
