Sciara militaris is een muggensoort uit de familie van de rouwmuggen (Sciaridae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1868 door Nowicki.
Bronnen, noten en/of referentiesSciara militaris er en art sørgemygg som er vanlig i Europa. Larvene lever i jord, og spiser sopphyfer og råtnende plantemateriale. De voksne dyrene er svarte med mørke vinger og måler bare et par milimeter. Enkelte ganger vil larver fra mange hunner legge ut på vandring og danne lange bånd av larver, såkalt hærorm.[2] På engelsk kalles arten «armyworm», på tysk «Heerwurm», og dette fenomenet har også gitt arten sitt vitenskapelig navn.[3]
Sciara militaris er ikke registrert i Norge, men den nærstående arten S. hemerobioides som også danner hærorm finnes her.[2]
Sciara militaris er en art sørgemygg som er vanlig i Europa. Larvene lever i jord, og spiser sopphyfer og råtnende plantemateriale. De voksne dyrene er svarte med mørke vinger og måler bare et par milimeter. Enkelte ganger vil larver fra mange hunner legge ut på vandring og danne lange bånd av larver, såkalt hærorm. På engelsk kalles arten «armyworm», på tysk «Heerwurm», og dette fenomenet har også gitt arten sitt vitenskapelig navn.
Sciara militaris er ikke registrert i Norge, men den nærstående arten S. hemerobioides som også danner hærorm finnes her.
Ziemiórka pleniówka (Sciara militaris) – muchówka z rodziny ziemiórkowatych (Sciaridae), z rodzaju Sciara.
Długość do 6 mm, czarna, z odwłokiem jaskrawożółtym od spodu. Występuje głównie w wilgotnych lasach. Jej larwy są przyczyną niezwykle rzadkiego zjawiska masowej wędrówki larw o nazwie pleń.
Gatunek opisał Maksymilian Nowicki na podstawie okazów wyhodowanych w 1867 roku z larw pochodzących z plenia znalezionego w miejscowości Kopaliny pod Bochnią. Okazy te w tym typy, przechowywane są w zbiorach Muzeum Zoologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Ziemiórka pleniówka (Sciara militaris) – muchówka z rodziny ziemiórkowatych (Sciaridae), z rodzaju Sciara.
Długość do 6 mm, czarna, z odwłokiem jaskrawożółtym od spodu. Występuje głównie w wilgotnych lasach. Jej larwy są przyczyną niezwykle rzadkiego zjawiska masowej wędrówki larw o nazwie pleń.
Gatunek opisał Maksymilian Nowicki na podstawie okazów wyhodowanych w 1867 roku z larw pochodzących z plenia znalezionego w miejscowości Kopaliny pod Bochnią. Okazy te w tym typy, przechowywane są w zbiorach Muzeum Zoologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego.