Stenus nigritulus adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Stenus nigritulus adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Stenus nigritulus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1827 roku przez Leonarda Gyllenhaala[1].
Chrząszcz o ciele długości od 3,5 do 4 mm, z wierzchu silnie punktowanym. Głowę cechuje czoło o słabo zaznaczonych wklęśnięciach bocznych i szerokim wybrzuszeniu między nimi. Pokrywy są o ¼ dłuższe niż przedplecze. Początkowe tergity odwłoka pozbawione są listewek w częściach nasadowych, natomiast zaopatrzone są w rynienkowate punkty. Odnóża ubarwione są czarno, rzadko z brunatnymi udami. Stopy charakteryzuje czwarty człon z lekkim, sercowatym wcięciem[2].
Owad palearktyczny, w Europie rozprzestrzeniony od krajów śródziemnomorskich po północ Skandynawii i Półwysep Kolski. Ponadto znany z Syberii i Kaukazu. W Polsce odnotowany na nielicznych stanowiskach. Zasiedla wilgotne łąki, tereny bagienne, torfowiska i pobrzeża wód od nizin po niższe położenia górskie[3][2].
Stenus nigritulus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1827 roku przez Leonarda Gyllenhaala.
Chrząszcz o ciele długości od 3,5 do 4 mm, z wierzchu silnie punktowanym. Głowę cechuje czoło o słabo zaznaczonych wklęśnięciach bocznych i szerokim wybrzuszeniu między nimi. Pokrywy są o ¼ dłuższe niż przedplecze. Początkowe tergity odwłoka pozbawione są listewek w częściach nasadowych, natomiast zaopatrzone są w rynienkowate punkty. Odnóża ubarwione są czarno, rzadko z brunatnymi udami. Stopy charakteryzuje czwarty człon z lekkim, sercowatym wcięciem.
Owad palearktyczny, w Europie rozprzestrzeniony od krajów śródziemnomorskich po północ Skandynawii i Półwysep Kolski. Ponadto znany z Syberii i Kaukazu. W Polsce odnotowany na nielicznych stanowiskach. Zasiedla wilgotne łąki, tereny bagienne, torfowiska i pobrzeża wód od nizin po niższe położenia górskie.
