dcsimg

Lifespan, longevity, and ageing

provided by AnAge articles
Observations: Little is known about the longevity of these animals, but one specimen lived 8.1 years in captivity (Richard Weigl 2005).
license
cc-by-3.0
copyright
Joao Pedro de Magalhaes
editor
de Magalhaes, J. P.
partner site
AnAge articles

Sciurus aestuans ( Asturian )

provided by wikipedia AST

Esguil gris, esguil brasileñu, esguil de Guayana, Caxinguelê, Guianan Squirrel, Olive Coloured Squirrel, (Sciurus aestuans) ye una esguil del xéneru Sciurus endémica de Suramérica. Topar nel nordés d'Arxentina, Brasil, Guyana, Guyana Francesa, Surinam, Venezuela, y posiblemente Colombia.

Descripción

El so cuerpu mide alredor de 20 cm y la so cola ente 15 y 18 cm ; pesa unos 250 g, esisten delles subespecies bien asemeyaes fisícamente. El color del so pelo, al qu'alude'l so nome vernaculo delles vegaes, varia del gris a la castañal escura.

Distribución

La so área de distribución ye la parte oriental de la cuenca del Amazones, ríu Negru y ríu Madeira con poblaciones aisllaes na selva atlántica de Brasil y Misiones. Ye bono d'identificar yá que ye la única especie d'esguil na so área de distribución. Ye un habitante habitual de los montes,xeneralmente cerca de tueros cayíos, anque tamién ta presente n'otres formaciones arbóreas como parques y plantíos. Desenvuelve la so actividá mientres el día buscando y consumiendo frutos, granes, corteces ya inclusive inseutos, güevos y aves. Nun envierna sinón que se caltién activa consumiendo lo que foi almacenando en distintes oquedaes d'árboles, roques y edificios. Desenvuelve la so actividá nos árboles anque nun duldar en baxar d'ellos pa recoyer alimentu. Tamién nada con soltura.

Bibliografía

  • John F. Eisenberg, kent h. Redford. 2000. Mammals of Neotropics: Ecuador, Bolivia and Brazil.

Referencies

  1. Amori, G., Koprowski, J. & Roth, L. (2008). Sciurus aestuans. En: UICN 2008. Llista Roxa d'Especies Amenazaes UICN. Consultáu'l 6 de xineru 2009.
  2. Thorington, R.W., Jr. (2005). «Sciurus (Guerlinguetus) aestuans», Mammal Species of the World: a taxonomic and geographic reference, 3ª, The Johns Hopkins University Press, 754–818. ISBN 0-8018-8221-4.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Sciurus aestuans: Brief Summary ( Asturian )

provided by wikipedia AST

Esguil gris, esguil brasileñu, esguil de Guayana, Caxinguelê, Guianan Squirrel, Olive Coloured Squirrel, (Sciurus aestuans) ye una esguil del xéneru Sciurus endémica de Suramérica. Topar nel nordés d'Arxentina, Brasil, Guyana, Guyana Francesa, Surinam, Venezuela, y posiblemente Colombia.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Gwiñver Gwiana ( Breton )

provided by wikipedia BR

Gwiñver Gwiana (Sciurus aestuans) a zo ur bronneg krigner hag a vev e Suamerika.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia BR

Guyana-Hörnchen ( German )

provided by wikipedia DE

Das Guyana-Hörnchen (Sciurus aestuans) ist eine Hörnchenart aus der Gattung der Eichhörnchen (Sciurus). Es kommt in weiten Teilen Südamerikas vom Süden Brasiliens und dem äußersten Norden von Argentinien bis Venezuela und Kolumbien vor.

Merkmale

Das Guyana-Hörnchen erreicht eine Kopf-Rumpf-Länge von etwa 16,0 bis 18,6 Zentimetern, hinzu kommt ein etwa 16,3 bis 25,0 Zentimeter langer Schwanz. Das Gewicht der Tiere reicht von etwa 160 bis 380 Gramm. Das Rückenfell der Tiere ist olivfarben bis grau gefärbt, durchsetzt mit Braun und gelber Melierung. Der Bauch ist weiß oder cremeweiß bis sandfarben oder gelblich. Der Schwanz entspricht oberseits der Rückenfärbung, unterseits ist er etwas rötlicher. Um die Augen besitzen die Tiere einen blass gelblich-braunen Augenring, häufig befindet sich hinter den Ohren ein blasser sandfarbener Postaurikularfleck („Hinter-dem-Ohr-Fleck“). Sowohl Albinismus wie auch Melanismus kommt vor, ist jedoch selten.[1]

Verbreitung

Das Guyana-Hörnchen kommt in weiten Teilen Südamerikas vom Süden Brasiliens und dem äußersten Norden von Argentinien bis Venezuela und Kolumbien vor. Neben den genannten Staaten ist es zudem in Französisch-Guyana, Guyana, Surinam und dem äußersten Osten von Bolivien anzutreffen.[1][2]

Lebensweise

Das Guyana-Hörnchen lebt vor allem in tropischen Regenwaldgebieten sowie in Sumpfregionen und Feuchtwäldern, daneben jedoch auch in Galeriewäldern der Atlantikküste, Sekundärwäldern sowie in Gärten, Plantagen und auch in Parkanlagen in den Städten.[1] Die Tiere sind tagaktiv und baumlebend, kommen jedoch gelegentlich auch auf den Boden zur Suche nach Nahrung. Sie kommen in allen Baumschichten vor, bevorzugen allerdings mittlere Höhen von fünf bis zwölf Metern. Sie leben als Einzelgänger, wobei es keine exklusiven Reviere gibt und sich die Territorien der einzelnen Tiere stark überlappen. Das durchschnittliche Territorium der Männchen ist mit 6,5 ha etwa doppelt so groß wie das der Weibchen (3,1 ha), nach der Verpaarung im Winter werden die Streifgebiete jedoch kleiner. Guyana-Hörnchen ernähren sich überwiegend von Samen und Früchten der verschiedenen tropischen Baumarten und Gebüsche. Hinzu kommen häufig im Herbst und Winter Pilze als Nahrungsquelle. Die Tiere entwickeln ein ausgesprochenes Geschick im Umgang mit den verschiedenen Früchten der Palmengewächse, den sie von den ausgewachsenen Tieren lernen. Sie sind in ihrem Verbreitungsgebiet wichtige Samenverbreiter, da sie im Herbst und Winter Vorräte anlegen; diese können teilweise bin in 30 Metern Höhe im Geäst der Bäume liegen. In einigen Regionen mit sehr starker Waldfragmentation vor allem im südöstlichen Brasilien stellen sie für verschiedene Pflanzenarten mit bis zu 96 % der Nutzung die wichtigsten Samennutzer dar.[1] Die Kommunikation der Tiere untereinander erfolgt über ein reichhaltiges Repertoire an Rufen, darunter hochfrequente Alarmrufe, Geschnatter, einzelne hohe Schreie und langgezogene Heultöne. Werden sie von einer potenziellen Gefahr aufgescheucht, rennen sie laut schnatternd und rufend die Bäume hoch und verstecken sich im Geäst.[1]

 src=
Guyana-Hörnchen am Boden
 src=
Guyana-Hörnchen am Boden

Die Nester (Kobel) werden aus Zweigen und Blättern im Geäst der Bäume angelegt. Die Tiere haben zwei Fortpflanzungsphasen im Jahr, Verpaarung findet im späten Herbst und frühen Winter sowie im späten Frühjahr statt. Die Weibchen sind entsprechend im Winter sowie im Sommer trächtig und werfen die Jungtiere im Frühjahr und Herbst.[1]

Fressfeinde der Guyana-Hörnchen sind wahrscheinlich zahlreiche waldbewohnende Beutegreifer wie Katzen, Waschbären, Marder, Hunde, Primaten, Schlangen und Eidechsen. Dokumentiert sind vor allem der Ozelot (Leopardus pardalis) sowie Kapuzineraffen (Gattung Cebus).[1]

Systematik

Das Guyana-Hörnchen wird als eigenständige Art innerhalb der Gattung der Eichhörnchen (Sciurus) eingeordnet, die aus fast 30 Arten besteht.[3] Die wissenschaftliche Erstbeschreibung stammt von Carl von Linné aus dem Jahr 1766, der die Art in seiner 12. Auflage des Systema naturae anhand von Individuen aus Surinam beschrieb.[3]

Innerhalb der Art werden gemeinsam mit der Nominatform zehn Unterarten unterschieden:[1]

  • Sciurus aestuans aestuans: Nominatform; kommt nördlich des Amazonas in Brasilien, Kolumbien, Venezuela, Guyana, Französisch-Guyana und Surinam vor. Bei dieser Form sind die Postaurikularflecken weißlich und das Dorsalfell und die Füße sind rötlich eingewaschen.
  • Sciurus aestuans alphonsei: an der nördlichen Küste von Brasilien. Die Rückenfärbung ist blass gelblich, die Bauchseite ist grau.
  • Sciurus aestuans garbei: In den brasilianischen Bundesstaaten Espírito Santo und Bahia. Bei dieser Form ist das Rückenfell olivfarben bis kastanienbraun, die Bauchseite ist orange bis ockerfarben. Die Kehle ist blass.
  • Sciurus aestuans georgihernandezi: im nordwestlichen Teil des Verbreitungsgebietes einschließlich Kolumbien.
  • Sciurus aestuans henseli: im südlichsten Teil des Verbreitungsgebietes im Süden Brasiliens und im Nordosten Argentiniens. Die Körperseiten sind aschgrau, der Bauch ist weiß.
  • Sciurus aestuans ingrami: an der östlichen und südlichen Küste Brasiliens. Die Rückenfarbe der Tiere ist olivbraun, der Bauch ist weiß bis sandfarben.
  • Sciurus aestuans macconnelli: in den Bergregionen im südlichen Venezuela, Guyana und wahrscheinlich auch im Norden Brasiliens. Die Form ist mehr braun-olivfarben als die Nominatform.
  • Sciurus aestuans quelchii: im südlichen Guyana und nord-zentralen Brasilien. Die Rückenfärbung ist olivfarben, der Bauch gelb.
  • Sciurus aestuans sebastiani: endemisch auf der brasilianischen Insel Ilhabela (Ilha de São Sebastião). Es handelt sich um eine große Form mit einer dunkelbraunen Rückenfärbung, die dunkler als die der Festlandformen ist. Der Schwanz ist rötlich-braun.
  • Sciurus aestuans venustus: nahe dem Cerro Duida in Venezuela. Es handelt sich um eine sehr kleine Form, die in der Färbung der Nominatform entspricht.

Nach Wilson und Reader 2005 wird mit Sciurus aestuans poaiae eine weitere Unterart unterschieden,[3] Sciurus aestuans sebastiani taucht dort allerdings nicht auf.

Status, Bedrohung und Schutz

Das Guyana-Hörnchen wird von der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) als „nicht gefährdet“ (least concern) eingeordnet.[2] Begründet wird dies mit dem großen Verbreitungsgebiet und den angenommenen hohen Bestandszahlen, die nicht so schnell abnehmen, dass eine Aufnahme in eine Gefährdungskategorie gerechtfertigt ist. Da es im Verbreitungsgebiet der Art jedoch zu großflächigen Umwandlungen der Waldflächen in landwirtschaftliche Nutzflächen kommt, könnte dies in Zukunft zumindest regional absehbar sein. Die Entwaldung und Fragmentierung der Lebensräume wird entsprechend als großes Risiko für die Bestände betrachtet.[2] In den meisten Teilen des Verbreitungsgebietes werden die Hörnchen als Fleischquelle bejagt.[1]

Belege

  1. a b c d e f g h i Richard W. Thorington Jr., John L. Koprowski, Michael A. Steele: Squirrels of the World. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2012, ISBN 978-1-4214-0469-1, S. 39–40.
  2. a b c Sciurus aestuans in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2015.1. Eingestellt von: G. Amori, J. Koprowski, L. Roth, 2008. Abgerufen am 8. Oktober 2015.
  3. a b c Sciurus aestuans In: Don E. Wilson, DeeAnn M. Reeder (Hrsg.): Mammal Species of the World. A taxonomic and geographic Reference. 2 Bände. 3. Auflage. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2005, ISBN 0-8018-8221-4.

Literatur

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 src=
– Artenverzeichnis
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Guyana-Hörnchen: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Das Guyana-Hörnchen (Sciurus aestuans) ist eine Hörnchenart aus der Gattung der Eichhörnchen (Sciurus). Es kommt in weiten Teilen Südamerikas vom Süden Brasiliens und dem äußersten Norden von Argentinien bis Venezuela und Kolumbien vor.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Brazilian squirrel

provided by wikipedia EN

The Brazilian squirrel (or Guianan squirrel) (Sciurus aestuans) is a tree squirrel in the genus Sciurus endemic to South America. It is found in South-eastern Colombia, Brazil, Guyana, French Guiana, Suriname and Venezuela.

It is a dark brown squirrel that feeds mainly on fruits and nuts, but can also prey on eggs and the young of birds.

References

  1. ^ Amori, G. (2016). "Sciurus aestuans". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T20003A22248406. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-2.RLTS.T20003A22248406.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ^ Thorington, R.W. Jr.; Hoffmann, R.S. (2005). "Sciurus (Guerlinguetus) aestuans". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.). Mammal Species of the World: a taxonomic and geographic reference (3rd ed.). The Johns Hopkins University Press. pp. 754–818. ISBN 0-8018-8221-4. OCLC 26158608.
  • John F. Eisenberg and Kent H. Redford, 2000. Mammals of Neotropics: Ecuador, Bolivia and Brazil.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Brazilian squirrel: Brief Summary

provided by wikipedia EN

The Brazilian squirrel (or Guianan squirrel) (Sciurus aestuans) is a tree squirrel in the genus Sciurus endemic to South America. It is found in South-eastern Colombia, Brazil, Guyana, French Guiana, Suriname and Venezuela.

It is a dark brown squirrel that feeds mainly on fruits and nuts, but can also prey on eggs and the young of birds.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Sciurus aestuans ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Ardilla gris, ardilla brasileña, ardilla de Guayana, Caxinguelê, Guianan Squirrel, Olive Coloured Squirrel, (Sciurus aestuans) es una ardilla del género Sciurus endémica de Sudamérica. Se la halla en el noreste de Argentina, Brasil, Guyana, Guyana Francesa, Surinam, Venezuela, y posiblemente Colombia.

Generalidades

Su cuerpo mide alrededor de 20 cm y su cola entre 15 y 18 cm ; pesa unos 250 g, existen varias subespecies muy parecidas fisícamente. El color de su pelo, al que alude su nombre vernáculo algunas veces, varía del gris al castaño oscuro.

Su área de distribución es la parte oriental de la cuenca del Amazonas, río Negro y río Madeira con poblaciones aisladas en la selva atlántica de Brasil y Misiones. Es fácil de identificar ya que es la única especie de ardilla en su área de distribución. Es un habitante habitual de los bosques, generalmente cerca de troncos caídos, aunque también está presente en otras formaciones arbóreas como parques y plantaciones. Desarrolla su actividad durante el día buscando y consumiendo frutos, semillas, cortezas e incluso insectos, huevos y aves. No hiberna sino que se mantiene activa consumiendo lo que ha ido almacenando en diferentes oquedades de árboles, rocas y edificios. Desarrolla su actividad en los árboles aunque no duda en bajar de ellos para recoger alimento. También nada con soltura.

Referencias

  1. Amori, G., Koprowski, J. & Roth, L. (2008). «Sciurus aestuans». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2008 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 6 de enero de 2009.
  2. Wilson, Don E.; Reeder, DeeAnn M., eds. (2005). Mammal Species of the World (en inglés) (3ª edición). Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2 vols. (2142 pp.). ISBN 978-0-8018-8221-0.
  • john f. Eisenberg, kent h. Redford. 2000. Mammals of Neotropics: Ecuador, Bolivia and Brazil.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Sciurus aestuans: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Ardilla gris, ardilla brasileña, ardilla de Guayana, Caxinguelê, Guianan Squirrel, Olive Coloured Squirrel, (Sciurus aestuans) es una ardilla del género Sciurus endémica de Sudamérica. Se la halla en el noreste de Argentina, Brasil, Guyana, Guyana Francesa, Surinam, Venezuela, y posiblemente Colombia.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Sciurus aestuans ( Basque )

provided by wikipedia EU

Sciurus aestuans Sciurus generoko animalia da. Karraskarien barruko Sciurinae azpifamilia eta Sciuridae familian sailkatuta dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)Mammals - full taxonomy and Red List status Ugaztun guztien egoera 2008an
  2. Linnaeus (1766) Sciuridae Syst. Nat..

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Sciurus aestuans: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Sciurus aestuans Sciurus generoko animalia da. Karraskarien barruko Sciurinae azpifamilia eta Sciuridae familian sailkatuta dago.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Sciurus aestuans ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Sciurus aestuans on Etelä-Amerikan kotoperäinen oravalaji.

Ulkonäkö ja koko

 src=
Sciurus aestuans maassa.

Lajin turkin väri vaihtelee päältä kellanruskeasta tummanruskeaan, vatsapuoli on vaaleampi. Poskessa on usein valkoinen täplä. Häntä on tuuhea ja tupsu sen päässä on yleistä. Se on noin 300 gramman painoinen ja sen pituudeksi on, 18-senttinen häntä pois lukien, mitattu 20,2 senttiä.[3]

Levinneisyys ja elinympäristö

Sciurus aestuansista tavataan laajalla alueella Brasiliassa, Ranskan Guayanassa, Guyanassa, Surinamessa, Venezuelassa ja Kolumbiassa. Elinympäristö vaihtelee Atlantin rannikon galleriametsistä Amazonin sademetsiin. Sitä esiityy myös kaupunkien puistoissa.[1]

Ravinto

Oravan ravinto koostuu pääosin hedelmistä ja pähkinöistä, etenkin sukujen Astrocaryum, Parajubaea ja Attalea palmuhedelmistä. Lisäksi se syö munia ja linnunpoikasia. Se itse saattaa joutua töyhtökapusiiniapinan syötäväksi.[3]

Alalajit

Mammal Species of the World -teoksen mukaan Sciurus aestuans jaetaan seuraaviin alalajeihin:[2]

  • S. a. aestuans
  • S. a. alphonsei
  • S. a. garbei
  • S. a. georgihernandezi
  • S. a. henseli
  • S. a. ingrami
  • S. a. macconnelli
  • S. a. poaiae
  • S. a. quelchii
  • S. a. venustus

Brasilian rannikkosademetsissä tavattava S. a. ingrami luokitellaan joskus omaksi lajikseen.[4]

Lähteet

  1. a b Amori, G.: Sciurus aestuans IUCN Red List of Threatened Species. Version 2017.1. 2016. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 6.7.2017. (englanniksi)
  2. a b Wilson, Don E. & Reeder, DeeAnn M. (toim.): Sciurus aestuans Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed). 2005. Johns Hopkins University Press. Viitattu 6.7.2017. (englanniksi)
  3. a b Eisenberg, John F. & Redford, Kent H.: Mammals of the Neotropics, Volume 3: Ecuador, Bolivia, Brazil, s. 359–360. University of Chicago Press, 1999. ISBN 9780226195421. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 6.7.2017). (englanniksi)
  4. Ingram's Squirrel (Sciurus aestuans ingrami) iNaturalist.org. Viitattu 6.7.2017. (englanniksi)
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Sciurus aestuans: Brief Summary ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Sciurus aestuans on Etelä-Amerikan kotoperäinen oravalaji.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Sciurus aestuans ( Italian )

provided by wikipedia IT

Lo scoiattolo della Guiana (Sciurus aestuans Linnaeus, 1766) è una specie di scoiattolo arboricolo del genere Sciurus originaria del Sudamerica.

Tassonomia

Attualmente, gli studiosi riconoscono dieci sottospecie di scoiattolo della Guiana[1]:

Descrizione

Lo scoiattolo della Guiana pesa circa 300 g; il corpo misura 20,2 cm e la coda 18 cm. Sul dorso la pelliccia assume varie tonalità di marrone, da quelle chiare a quelle più scure, mentre sul ventre è più chiara, di colore grigio o arancione. Sul mento spesso è presente una chiazza bianca. La colorazione dorsale varia molto da un esemplare all'altro. La coda è molto folta e le estremità dei peli che la costituiscono, spesso di colore arancione, danno l'impressione che siano presenti fasce indistinte di questo colore.

Distribuzione e habitat

L'areale dello scoiattolo della Guiana si estende dal Venezuela alla Guiana e, verso sud, fino all'Argentina, dove è presente solamente nella Provincia di Misiones. L'animale vive anche sulla sponda paraguayana del fiume Paraná e in tutto il Brasile meridionale, fino alla costa atlantica.

Si incontra in vari tipi di foresta, dalle foreste a galleria lungo le coste dell'Atlantico a quelle pluviali dell'Amazzonia. Compare spesso anche nei giardini urbani.

Biologia

Oltre a nutrirsi di frutta e noci, lo scoiattolo della Guiana mangia anche uova e nidiacei. In alcune aree del Brasile meridionale, la dieta di questo animale è composta quasi interamente (per il 91%) dai frutti delle palme dei generi Astrocaryum, Polyandrococos e Attalea.[3] Sempre nella stessa zona, gli studiosi hanno scoperto che lo scoiattolo stesso cade talvolta vittima del cebo dai cornetti (Cebus apella). È solitario e territoriale, ma talvolta è stato visto collaborare con i propri simili per far fuggire un felino predatore, il margay[4].

Conservazione

Malgrado la deforestazione, lo scoiattolo della Guiana è ancora molto numeroso e la sua popolazione sembra essere al sicuro; per questo motivo la IUCN lo inserisce tra le specie a rischio minimo.

Note

  1. ^ a b (EN) D.E. Wilson e D.M. Reeder, Sciurus aestuans, in Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference, 3ª ed., Johns Hopkins University Press, 2005, ISBN 0-8018-8221-4.
  2. ^ (EN) Amori, G., Koprowski, J. & Roth, L. 2008, Sciurus aestuans, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  3. ^ John F. Eisenberg, Kent H. Redford, Mammals of the Neotropics, Volume 3: Ecuador, Bolivia, Brazil, University of Chicago Press, 1989, p. 380, ISBN 9780226195421.
  4. ^ Alberto Solórzano-Filho, J. (2006). "Mobbing of Leopardus wiedii while hunting by a group of Sciurus ingrami in an Araucaria forest of Southeast Brazil / Assaillir du Leopardus wiedii tandis que chasse par un groupe de Sciurus ingrami dans une forêt d'Araucaria de sud-ouest au Brésil". Mammalia 70: 156–157. doi:10.1515/MAMM.2006.031

Bibliografia

  • John F. Eisenberg and Kent H. Redford, 2000. Mammals of Neotropics: Ecuador, Bolivia and Brazil.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Sciurus aestuans: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

Lo scoiattolo della Guiana (Sciurus aestuans Linnaeus, 1766) è una specie di scoiattolo arboricolo del genere Sciurus originaria del Sudamerica.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Braziliaanse eekhoorn ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De Braziliaanse eekhoorn (Sciurus aestuans) is een zoogdier uit de familie van de eekhoorns (Sciuridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Linnaeus in 1766.

Bronnen, noten en/of referenties
Geplaatst op:
09-08-2012
Dit artikel is een beginnetje over biologie. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. Beginnetje
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Caxinguelê ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

O caxinguelê (Sciurus aestuans), também chamado de serelepe e conhecido nos idiomas inglês e espanhol respectivamente como "Brazilian squirrel" e "ardilla de Brasil" que numa tradução livre para o português seria respectivamente esquilo brasileiro e esquilo do Brasil, é uma espécie de esquilo florestal que mede cerca de vinte centímetros de comprimento. É endêmico da América do Sul, podendo ser encontrado no Brasil, Guiana, Guiana Francesa, Suriname, Venezuela e nordeste da Argentina. É o único esquilo dos Pampas. Esses pequenos animais vivem sozinhos ou em pares e podem viver até quinze anos, atingindo a maturidade sexual com um ano de idade. A fêmea fica prenha uma vez por ano e tem de um a dois filhotes. Além das copas altas, o caxinguelê escolhe locais onde exista vegetação de idade avançada, para que haja ocos nas árvores, onde habitam, reproduzem-se, guardam os filhotes e estocam comida.

 src=
Caxinguelê comendo coquinho de palmeira

Etimologia

"Caxinguelê" é oriundo do termo quimbundo kaxinjiang'elê, que significa "rato de palmeira"[1].

 src=
Caxinguelê

Citação na cultura brasileira

Na música "Capim Guiné", de letra e música de Wilson Aragão, mas mais conhecida na interpretação de Raul Seixas, o caxinguelê é citado no verso: "Com cara de veado que viu caxinguelê"[2].

No livro "O Guia das Criaturas Mágicas: Desbravando Terras Brasileiras", a criatura fantástica catinguelê foi inspirada no animal real caxinguelê. O catinguelê do livro é descrito como um roedor parecido com um esquilo, com caldas de cores brilhantes, e, quando ameaçado, libera um pó que faz a vítima cair em sono profundo.[3]

Referências

  1. FERREIRA, A. B. H. Novo Dicionário da Língua Portuguesa. Segunda edição. Rio de Janeiro: Nova Fronteira, 1986. p.376
  2. http://letras.terra.com.br/raul-seixas/90581/
  3. Câmara, T. (17 de dezembro de 2019). O Guia Das Criaturas Mágicas: DESBRAVANDO TERRAS BRASILEIRAS. [S.l.]: LETRAMENTO
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Caxinguelê: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

O caxinguelê (Sciurus aestuans), também chamado de serelepe e conhecido nos idiomas inglês e espanhol respectivamente como "Brazilian squirrel" e "ardilla de Brasil" que numa tradução livre para o português seria respectivamente esquilo brasileiro e esquilo do Brasil, é uma espécie de esquilo florestal que mede cerca de vinte centímetros de comprimento. É endêmico da América do Sul, podendo ser encontrado no Brasil, Guiana, Guiana Francesa, Suriname, Venezuela e nordeste da Argentina. É o único esquilo dos Pampas. Esses pequenos animais vivem sozinhos ou em pares e podem viver até quinze anos, atingindo a maturidade sexual com um ano de idade. A fêmea fica prenha uma vez por ano e tem de um a dois filhotes. Além das copas altas, o caxinguelê escolhe locais onde exista vegetação de idade avançada, para que haja ocos nas árvores, onde habitam, reproduzem-se, guardam os filhotes e estocam comida.

 src= Caxinguelê comendo coquinho de palmeira
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Sciurus aestuans ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Sciurus aestuans[2][3] är en däggdjursart som beskrevs av Carl von Linné 1766. Den ingår i släktet trädekorrar och familjen ekorrar.[4][5]

Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[4] Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan 10 underarter.[2]

Beskrivning

Arten har samma byggnad som den eurasiatiska ekorren, men är oftast mindre.[6] Pälsen är mellanbrun till mörkbrun på ovansidan, ljusare på buken. Den har ofta en vit fläck på kinden. Svansen är yvig, ofta med en tofs i spetsen. Kroppslängden är normalt kring 20 cm, exklusive den ungefär 18 cm långa svansen. Vikten är omkring 300 g.[7]

Ekologi

Habitatet utgörs av olika slags skogar från galleriskogar vid Atlantkusten till tropisk regnskog i Amazonområdet. Dessutom besöks parker i städer.[1]

Födan består främst av frukt, speciellt palmfrukter från släktena Astrocaryum, Parajubaea och Attalea. Dessutom tar den nötter, ägg och fågelungar. Själv kan den utgöra föda åt bland annat mösskapucin.[7]

Utbredning

Denna ekorre förekommer i Sydamerika från södra Colombia och södra Venezuela till Guyanaregionen och södra Brasilien.[1]

Status

IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Några data om populationen är dock inte kända, och man anger fragmentering av populationen och habitatförlust som möjliga hot.[1]

Källor

  1. ^ [a b c d] Amori, G., Koprowski, J. & Roth, L. 2008 Sciurus aestuans Från: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 <www.iucnredlist.org>. Läst 3 april 2016.
  2. ^ [a b] Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (2005) , Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 3rd ed., Sciurus aestuans
  3. ^ Wilson, Don E., and F. Russell Cole (2000) , Common Names of Mammals of the World
  4. ^ [a b] Roskov Y., Abucay L., Orrell T., Nicolson D., Kunze T., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., DeWalt R.E., Decock W., De Wever A. (red.) (2015). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2015 Annual Checklist.”. Species 2000: Naturalis, Leiden, Nederländerna. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2015/search/all/key/sciurus+aestuans/match/1. Läst 3 april 2016.
  5. ^ ITIS: The Integrated Taxonomic Information System. Orrell T. (custodian), 2011-04-26
  6. ^ A. M. Husson (1978) (på engelska). The Mammals of Suriname. Brill Archive. sid. 383–385. ISBN 90-04-05819-2. https://books.google.se/books?id=1s8UAAAAIAAJ&pg=PA383&lpg=PA383&dq=%22Sciurus+aestuans%22&source=bl&ots=iBjM3e2_J-&sig=LgYrCST139JWgFLgsAGCA_3YZQM&hl=sv&sa=X&ved=0ahUKEwipxvans_LLAhUBZCwKHSsLBec4ChDoAQhQMAs#v=onepage&q=%22Sciurus%20aestuans%22&f=false
  7. ^ [a b] John F. Eisenberg och Kent H. Redford (2000) (på engelska). Mammals of the Neotropics, volym 3: Ecuador, Bolivia, Brazil. University of Chicago Press. sid. 359. ISBN 9780226195421. https://books.google.se/books?id=p2MDAzCeQQoC&pg=PA360&lpg=PA360&dq=%22Sciurus+aestuans%22&source=bl&ots=ODEAtSwdep&sig=YQUyF5No2joIvjgdEaLt1ccO4LE&hl=sv&sa=X&ved=0ahUKEwiQ1rvPu_LLAhXJXCwKHdAZCu84ChDoAQhNMAs#v=onepage&q=%22Sciurus%20aestuans%22&f=false

Externa länkar

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Sciurus aestuans: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Sciurus aestuans är en däggdjursart som beskrevs av Carl von Linné 1766. Den ingår i släktet trädekorrar och familjen ekorrar.

Inga underarter finns listade i Catalogue of Life. Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan 10 underarter.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Sciurus aestuans ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Морфометрія

Середня довжина тіла: 200 мм, середня довжина хвоста: 183, середнє значення маси: 180 гр., середня кількість дитинчат у виводку: 2.30.

Поширення

Країни поширення: Бразилія, Колумбія, Французька Гвіана, Гаяна, Суринам, Венесуела. Зустрічаються в різних типах лісу від Атлантичних галерейних лісів до дощових лісів Амазонки. Також зустрічаються в міських парках.

Загрози та охорона

Вид знаходиться під загрозою вирубки лісів і фрагментації середовища проживання.

Посилання

  • Amori, G., Koprowski, J. & Roth, L. 2008. Sciurus aestuans. In: IUCN 2011 (англ.)
  • Virginia Hayssen Patterns of body and tail length and body mass in sciuridae. — Journal of Mammalogy, 89(4):852–873, 2008
  • Virginia Hayssen Reproductive effort in squirrels: ecological, phylogenetic, allometric, and latitudinal patterns. — Journal of Mammalogy, 89(3):582–606, 2008
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Sóc Brazil ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Sóc Brazil, còn gọi là Sóc Guiana, tên khoa học Sciurus aestuans, là một loài động vật có vú trong họ Sóc, bộ Gặm nhấm. Loài này được Linnaeus mô tả năm 1766.[2] Chúng là loài đặc hữu của Nam Mỹ, được tìm thấy ở Đông bắc Argentina, Brasil, Guyana, Guyane thuộc Pháp, SurinameVenezuela.

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ Amori, G., Koprowski, J. & Roth, L. (2008). Sciurus aestuans. 2008 Sách đỏ IUCN. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế 2008. Truy cập ngày 6 tháng 1 năm 2009.
  2. ^ a ă Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Sciurus aestuans”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.

Tham khảo

  • John F. Eisenberg and Kent H. Redford, 2000. Mammals of Neotropics: Ecuador, Bolivia and Brazil.
  •  src= Phương tiện liên quan tới Sciurus aestuans tại Wikimedia Commons


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến Họ Sóc này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Sóc Brazil: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Sóc Brazil, còn gọi là Sóc Guiana, tên khoa học Sciurus aestuans, là một loài động vật có vú trong họ Sóc, bộ Gặm nhấm. Loài này được Linnaeus mô tả năm 1766. Chúng là loài đặc hữu của Nam Mỹ, được tìm thấy ở Đông bắc Argentina, Brasil, Guyana, Guyane thuộc Pháp, SurinameVenezuela.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Гвианская белка ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Подкласс: Звери
Инфракласс: Плацентарные
Надотряд: Euarchontoglires
Грандотряд: Грызунообразные
Отряд: Грызуны
Подотряд: Белкообразные
Семейство: Беличьи
Подсемейство: Sciurinae
Триба: Sciurini
Род: Белки
Вид: Гвианская белка
Международное научное название

Sciurus aestuans Linnaeus, 1766

Охранный статус Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 632420NCBI 84648EOL 312852

Гвианская белка[1] (лат. Sciurus aestuans) — вид грызунов рода Белки.

Ареал и местообитание

Гвианская белка — эндемик Южной Америки. Встречается на северо-востоке Аргентины, в Бразилии, Гайане, Французской Гвиане, Суринаме и Венесуэле. Живут в различных лесах, а также городских парках.

Биологическое описание

Средняя длина тела — 20 см, хвоста — 18,3 см. Среднее значение массы — 180 г. Мех тёмно-коричневый.

Питание

Питается главным образом фруктами и орехами, но они также могут воровать яйца и птенцов.

Охрана

В данный момент численность вида опасений не вызывает, однако его ареал сокращается из-за вырубки лесов.

Подвиды

Данный вид подразделяют на следующие подвиды:

  • S. a. aestuans
  • S. a. alphonsei
  • S. a. garbei
  • S. a. georgihernandezi
  • S. a. henseli
  • S. a. ingrami
  • S. a. macconnelli
  • S. a. poaiae
  • S. a. quelchii
  • S. a. venustus

Примечания

  1. Полная иллюстрированная энциклопедия. «Млекопитающие» Кн. 2 = The New Encyclopedia of Mammals / под ред. Д. Макдональда. — М.: Омега, 2007. — С. 441. — 3000 экз.ISBN 978-5-465-01346-8.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Гвианская белка: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Гвианская белка (лат. Sciurus aestuans) — вид грызунов рода Белки.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

브라질청서 ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

브라질청서 또는 기니청서(학명 : Sciurus aestuans)는 다람쥐과 청서속에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 아르헨티나 북동부 지역과 브라질, 가이아나, 프랑스령 기아나, 수리남, 베네수엘라남아메리카 지역에서 발견된다. 짙은 갈색을 띠며, 주로 과일과 견과류 등을 먹지만 새알이나 새 새끼를 먹기도 한다.[3]

아종

10종의 아종이 알려져 있다.[4]

각주

  1. “Sciurus aestuans”. 《멸종 위기 종의 IUCN 적색 목록. 2008판》 (영어). 국제 자연 보전 연맹. 2008. 2009년 1월 6일에 확인함.
  2. Thorington, R.W., Jr.; Hoffman, R.S. (2005). 〈Family Sciuridae〉 [다람쥐과]. Wilson, D.E.; Reeder, D.M. 《Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference》 (영어) 3판. 존스 홉킨스 대학교 출판사. 754–818쪽. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  3. John F. Eisenberg and Kent H. Redford, 2000. Mammals of Neotropics: Ecuador, Bolivia and Brazil.
  4. Thorington, R.W., Jr.; Hoffmann, R.S. (2005). 〈Sciurus (Guerlinguetus) aestuans〉. Wilson, D.E.; Reeder, D.M. 《Mammal Species of the World: a taxonomic and geographic reference》 3판. The Johns Hopkins University Press. 754–818쪽. ISBN 0-8018-8221-4. OCLC 26158608.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자