Qara durnabalığı, zolaqlı durnabalığı (lat. Esox niger) - durnabalığı cinsinə aid balıq növü.
Qara durnabalığı, zolaqlı durnabalığı (lat. Esox niger) - durnabalığı cinsinə aid balıq növü.
Der Kettenhecht (Esox niger) ist eine Hechtart, die im östlichen Nordamerika vom kanadischen Nova Scotia bis zum südlichen Florida vorkommt. Im Westen reicht das Verbreitungsgebiet bis zum Sabine Lake in Louisiana und dem Stromgebiet des Mississippi nördlich bis Kentucky und Missouri. In den Ontariosee, den Eriesee und anderen nordamerikanischen Gewässern wurde die Art vom Menschen eingeführt.
Der Fisch erreicht eine Maximallänge von 99 cm, bleibt aber für gewöhnlich bei einer Länge von knapp über 40 cm. Das veröffentlichte Maximalgewicht liegt bei 4,25 kg, das Höchstalter bei 9 Jahren. Der Körper ist schlank und zylindrisch, in der Mitte leicht abgeflacht und im hinteren Abschnitt seitlich abgeflacht. Der große Kopf ist weitgehend unbeschuppt und abgeflacht, die lange Schnauze ist breit, an der Spitze abgerundet und hat eine konkave Oberseite. Das Maul ist annähernd horizontal, der Unterkiefer steht vor. Die Maxillare reicht bis unter den Hinterrand der Pupille oder leicht darüber hinaus. Die seitlichen Zähne im Unterkiefer und auf dem Pflugscharbein sind vergrößert. Die Kopfseiten und der Kiemendeckel sind voll beschuppt. Die Anzahl der Wirbel liegt bei 49 bis 54.
Kettenhechte sind auf ihrer Rückenseite grünlich und zeigen oft ein starkes dunkelgrün. Das Grün wird durch weißliche Bänder unterbrochen und zeigt einen goldenen Glanz. Die Bauchseite ist hell. Die Körperseiten weisen weißliche Zonen auf, unterbrochen durch dunkle kettenähnliche Muster. Die Pupillen sind gelb, die Flossen hell.
Kettenhechte leben in Pflanzenbeständen in Seen, Sümpfen, Altarmen und strömungsarmen Bereichen von kleinen bis mittelgroßen Flüssen. In vegetationsarmen Flüssen bevorzugen sie tiefe und kalte Bereiche, die auch in den Wintermonaten von ausgewachsenen Fischen aufgesucht werden. Gleich nach dem Abtauen des Eises im Frühjahr wandern die Fische wieder in flaches Wasser um zu laichen. Die Larven kleben sich mit einer Kopfdrüse an Pflanzen. Jungfische stehen oft bewegungslos nah der Wasseroberfläche oder verstecken sich zwischen organischem Material auf dem Gewässerboden. Wie alle Hechte ist der Kettenhecht ein Raubfisch.
Der Kettenhecht (Esox niger) ist eine Hechtart, die im östlichen Nordamerika vom kanadischen Nova Scotia bis zum südlichen Florida vorkommt. Im Westen reicht das Verbreitungsgebiet bis zum Sabine Lake in Louisiana und dem Stromgebiet des Mississippi nördlich bis Kentucky und Missouri. In den Ontariosee, den Eriesee und anderen nordamerikanischen Gewässern wurde die Art vom Menschen eingeführt.
Сырлы чуртан (лат. Esox americanus) — чуртанлылар гаиләсендәге төче су балыгы. Төньяк Америка елгаларында таралган. Озынлыгы 99 см гача һәм 4,25 кг авырлыккача җитәргә мөмкин.
Аның озынлыгы 60 см, авырлыгы 3 кг.
Сырлы чуртан (лат. Esox americanus) — чуртанлылар гаиләсендәге төче су балыгы. Төньяк Америка елгаларында таралган. Озынлыгы 99 см гача һәм 4,25 кг авырлыккача җитәргә мөмкин.
Аның озынлыгы 60 см, авырлыгы 3 кг.
The chain pickerel (Esox niger) is a species of freshwater fish in the pike family (family Esocidae) of order Esociformes.[4] The chain pickerel and the American pickerel (E. americanus) belong to the Esox genus of pike.[5]
French naturalist Charles Alexandre Lesueur described the chain pickerel in 1818. Its species name is the Latin word niger "black".[6]
Nicknames include the "southern pike", "grass pike", "jack", "jackfish", "gunny" and "eastern pickerel". In central Florida the chain pickerel is known locally as "Gatorfish" [7]
The chain pickerel has a distinctive, dark, chain-like pattern on its greenish sides. There is a vertical dark marking underneath the eye, which helps to distinguish the chain pickerel from redfin pickerel (Esox americanus americanus) and grass pickerel (E. americanus vermiculatus), in which the mark curves posteriorly.[8] Its body outline resembles that of the northern pike (E. lucius). Unlike northern pike, however, the opercles and cheeks of chain pickerel are entirely scaled.[5] It may reach up to 78.7 centimetres (31.0 in) long only on rare occasions.[8] The average size for chain pickerel, however, is 24 in (61 cm) and 3 lb (1 1/2 kg). (The average chain pickerel caught by fishermen is under 2 lb). It lives around 8 yr. In some places the pickerel is known as a "gunfish", "gunny" or "slime dart", due to its characteristic slime coating.[9]
A blue color morph lacking the usual reticulated pattern has been described in a New York population.[10]
Its range is along the eastern coast of North America from southern Canada to Florida, and west to Texas. On the Atlantic Coast, in Maine, New Hampshire, New Brunswick, and Nova Scotia although it is considered an invasive species in Nova Scotia, the chain pickerel extend as far as 46°N. The fish inhabits fresh and brackish water from the Mississippi Valley. It also is commonly found in Lake Michigan and the lower portion of the Great Lakes.[5] It is considered invasive in northern areas.[11]
Chain pickerel live in a variety of habitats, including pools within creeks or rivers,[7][12] lakes with vegetation cover, swamps[7] and other wetlands.[13] Chain pickerel are tolerant of brackish water with salinity levels of up to 22 ppt.[7] They are also acid tolerant to a pH of 3.8.[7]
Like the northern pike, the chain pickerel feeds primarily on smaller fish, until it grows large enough to ambush large fish from cover with a rapid lunge and to secure it with its sharp teeth. Chain pickerel are also known to eat frogs, snakes,[14] worms, mice, crayfish, insects,[14] and a wide variety of other foods.[15] It is not unusual for pickerel to leap out of the water at flying insects, or even at dangling fishing lures. Raney (1942) studied chain pickerel in a New York pond and found that golden shiners were found in the stomachs of 47.3% of the 234 chain pickerel examined. Brown bullheads were found in 13.8%, and pumpkinseed sunfish were found in 13.2%. Crayfish of the genus Cambarus were present in 42% of the chain pickerel.[14][16]
Spawning occurs in flooded vegetation at the end of winter or beginning of spring[8][14] when the water temperature is between 2–22 °C (36–72 °F).[14] A secondary fall spawning has been reported in Pennsylvania.[17][18] Fertilization is external and eggs and sperm are mixed by the adults' tail movements.[17][19] Up to 50,000 eggs may be released by the female.[14] No parental care is provided, and the eggs hatch between six and twelve days after they are laid.[17] The fry possess adhesive glands on their snouts that they use to attach to vegetation.[17][20] It takes six to eight days for the fry to absorb their yolk sac, at which point they begin to actively hunt.[14]
The chain pickerel is a popular sport fish. It is an energetic fighter when hooked. Anglers have success with live minnows, spinnerbaits, spoons, topwater lures, plugs, and flies, usually tied with some kind of feather or bucktail material.[21] If the angler intends to release a fish, it is advisable use pliers to flatten the barbs on the lure's hooks. Chain pickerel can swallow an entire lure, so it will be much easier to free a deeply hooked fish and get it back into the water as soon as possible.
Practically any bass lure can be effective for pickerel, although like most pike, they seem to be particularly susceptible to flashy lures which imitate small forage fish. Dragging a plastic worm, lizard, frog, or other soft imitation can also be extremely effective. A Texas rig method is recommended with these soft baits for productive fishing in the weeds.
A steel leader is necessary for sharp-toothed and active fish at two to three pounds. The angler would also do well to use 12- to 17-lb-test line on an open-faced spinning reel. Methods are similar to those for bass, such as dragging a lure through weeds in shallow water and jerking it side-to-side to give it the look of injured prey. Chain pickerel are voracious and opportunistic feeders, and will attack most any fodder that moves into their range of vision.
The International Game Fish Association (IGFA) all-tackle world record chain pickerel is a 4.25 kg (9.4 lb) fish, caught in Homerville, Georgia on February 17, 1961 by angler Baxley McQuaig, Jr., while the IGFA all-tackle length world record is 65 centimetres (26 in) long, caught in Henderson Harbor, Lake Ontario, New York on November 4, 2019 by angler Burnie Haney.[22]
The chain pickerel (Esox niger) is a species of freshwater fish in the pike family (family Esocidae) of order Esociformes. The chain pickerel and the American pickerel (E. americanus) belong to the Esox genus of pike.
Esox niger es una especie de pez actinopterigio de agua dulce, un tipo de lucio común en Estados Unidos.[2][3] Muy pescado en pesca deportiva.[3]
Se ha descrito una captura de casi un metro de largo, pero en promedio para una edad máxima de 9 años la longitud máxima es de 41,9 cm.[4] Sin espinas en las aletas dorsales, cuerpo más bien delgado y un poco comprimido, cabeza grande y deprimida anteriormente, el perfil ligeramente cóncavo sobre el hocico, hocico que es largo y ancho, boca grande horizontal con mandíbula inferior saliente.[3]
Pigmentación verdosa muy oscura por encima -de ahí su nombre niger-, vientre pálido, escamas con lustre dorado, parte superior oscura interrumpida por barras verticales brillantes, radios de las aletas con membranas color claro y base de la aleta caudal oscura.[3]
Es un pez de agua dulce templada entre 10ºC y 20ºC,[5] de comportamiento demersal y no migrador, que habita un rango de profundidad desde la superficie hasta los 6 metros.[6] Se distribuye por ríos de la vertiente atlántica norteamirica desde Canadá hasta Florida, así como por la vertiente del Golfo en ríos de la cuenca del río Misisipi, introducida en el lago Ontario y lago Eyre.[3]
Vive en lagos con vegetación, pantanos y aguas estancadas, así como en charcas tranquilas de arroyos y pequeños ríos medianos.[3] También encontrado en agua fría profunda con poca o sin vegetación, donde los adultos migran durante el invierno.[7]
Esox niger es una especie de pez actinopterigio de agua dulce, un tipo de lucio común en Estados Unidos. Muy pescado en pesca deportiva.
Mustahauki (Esox niger) on pohjoisamerikkalainen haukilaji. Sitä esiintyy mantereen itäosissa Etelä-Kanadan ja Texasin välisellä alueella. Se on jonkin verran suurempi kuin samojen alueiden amerikanhauki ja näin urheilukalastajien suosima.
Mustahauen saalistajia luonnossa ovat ihmisen lisäksi ainakin: hauki (Esox lucius) ja jättihauki (Esox masquinongy).[2]
Mustahauki (Esox niger) on pohjoisamerikkalainen haukilaji. Sitä esiintyy mantereen itäosissa Etelä-Kanadan ja Texasin välisellä alueella. Se on jonkin verran suurempi kuin samojen alueiden amerikanhauki ja näin urheilukalastajien suosima.
Mustahauen saalistajia luonnossa ovat ihmisen lisäksi ainakin: hauki (Esox lucius) ja jättihauki (Esox masquinongy).
Le brochet maillé (Esox niger) est une espèce de brochets native la côte est de l'Amérique du Nord. Le brochet maillé tient son nom du motif caractéristique de sa robe. Il mesure généralement 40 cm et pèse 4 kg avec un maximum de 110 cm pour 9,5 kg.
Le brochet maillé possède 4 pores sensoriels sous sa mandibule inférieure[1], le grand brochet en a 5 et le maskinongé de 6 à 9[2]. La totalité des opercules est écaillée tandis que seule la partie supérieure est écaillée chez le grand brochet.
Comme tous les brochets, ce prédateur chasse en embuscade. Il attend immobile que sa proie passe à proximité. Son alimentation est principalement constituée de poissons plus petits (cyprins, crapets, barbottes, perchaudes, etc.). Il est opportuniste dans le choix de ses proies. Il se nourrit aussi d'insectes, écrevisses, couleuvres, grenouilles, souris. En hiver, il est actif et s'alimente sous la glace.
Le brochet maillé se reproduit au printemps après la fonte des glaces, en avril et mai. Les lieux de frayère se situent en eaux peu profondes (3 m): rives inondées des rivières, des lacs et des étangs, baies des lacs et secteurs calmes des rivières.
La maturité sexuelle est atteinte entre 1 et 4 ans. Aucun nid n'est construit. La femelle est accompagnée de deux mâles plus petits. Les œufs jaune pâle d'environ 2 mm de diamètre sont dispersés au hasard et se fixent à la végétation. Une femelle de grosseur moyenne pond entre 6 000 et 8 000 œufs qui éclosent après 6 à 12 jours.
Le brochet maillé est une espèce de brochet très combative. Du côté américain, cette espèce est souvent la deuxième préférée pour la pêche sportive tout juste derrière la pêche à l'achigan à grande bouche[3].
Au Québec, cette espèce est encore très peu connue pour ces qualités sportives.
Les leurres voyants et bruyants sont souvent préconisés pour provoquer l'attaque de ce carnassier.
Le brochet maillé (Esox niger) est une espèce de brochets native la côte est de l'Amérique du Nord. Le brochet maillé tient son nom du motif caractéristique de sa robe. Il mesure généralement 40 cm et pèse 4 kg avec un maximum de 110 cm pour 9,5 kg.
Il luccio nordamericano (Esox niger Lesueur, 1818) è un pesce di acqua dolce appartenente alla famiglia Esocidae.
Presenta un corpo molto allungato e idrodinamico, con lunghe mascelle robuste e mandibola sporgente. La pinna anale e la dorsale sono alte e arretrate, opposte e simmetriche, vicine al peduncolo caudale. La pinna caudale è robusta e bilobata. La livrea vede un colore di fondo verdastro con riflessi metallici giallo oro, con fini screziature verde brune. Sull'occhio due linee nere si intersecano a perpendicolo.
Raggiunge una lunghezza massima di 99 cm, ma la taglia più comune è di 42 cm. Può vivere fino a nove anni e raggiungere un peso di 4,3 kg.
È un predatore di altri pesci, caccia restando immobile fra le piante acquatiche in attesa che la preda si avvicini, in assenza di prede consone non disdegna rane, piccoli mammiferi, giovani uccelli acquatici e il cannibalismo.
E. niger è oviparo. Le larve si nascondono tra la vegetazione sommersa, al riparo da possibili predatori.
È preda abituale delle lamprede Ichthyomyzon castaneus e Petromyzon marinus.
Questo pesce è diffuso in continente nordamericano, nel bacino idrografico del Mississippi. È inoltre stato introdotto in Canada (Nuova Scozia), nei laghi Ontario ed Eire. Abita acque calme, ricche di vegetazione, di laghi, paludi, stagni e fiumi, ma in inverno gli adulti migrano verso acque più profonde, prive di vegetazione. Gli esemplari giovanili tendono a nascondersi vicino alle rive o in buche nel fondale fangoso.
Il luccio nordamericano (Esox niger Lesueur, 1818) è un pesce di acqua dolce appartenente alla famiglia Esocidae.
De kettingsnoek (Esox niger) is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de snoeken (Esocidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1818 door Lesueur.
Bronnen, noten en/of referenties
Multimedia w Wikimedia Commons Szczupak czarny[3] (Esox niger) – gatunek drapieżnej, słodkowodnej ryby szczupakokształtnej z rodziny szczupakowatych (Esocidae), opisany naukowo przez Lesueura w 1818 r. na osobnikach odłowionych z jeziora Saratoga (Hrabstwo Saratoga w USA)[4]. Traktowany jako ryba wędkarska[2][5].
Ameryka Północna: wschodnia Kanada wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, wschodnie Stany Zjednoczone po Oklahomę na południu i na zachód po Teksas[4]. W wielu miejscach został introdukowany, między innymi w Kanadzie, w zlewniach jezior Ontario i Erie[5] oraz w innych dorzeczach na zachód po Kolorado[2]. Występuje w licznych populacjach, w znacznej części swojego zasięgu występowania jest pospolity[2]. Spotykany w różnych środowiskach: od płytkich czystych wód przybrzeżnych po głębokie części jezior i głębsze górskie potoki[2].
Ciało raczej smukłe, bocznie ścieśnione, najwyższe w środkowej części. Głowa duża, bez pokrywy łuskowej, w górnej części wgłębiona. Pysk długi, szeroki i zaokrąglony z dużym, prawie poziomym otworem gębowym, sięgającym do lub nieco poza krawędź źrenicy oka. Boczne zęby żuchwy i zęby na lemieszu są znacznie powiększone. Ubarwienie górnej części ciała zielonkawe, czasem bardzo ciemne, ze złoto połyskującymi łuskami. Na bokach ciała występują jasne obszary otoczone ciemnymi znakowaniami. Brzuch blady. Błony płetw parzystych, grzbietowej i odbytowej są jasne. Płetwa ogonowa marmurkowa z ciemną pigmentacją u podstawy, na końcach ciemna. Źrenice żółte[5].
Dorosłe osobniki szczupaka czarnego osiągają maksymalnie do 1 m długości całkowitej (TL) i 4,3 kg masy ciała. Przeciętna długość ciała to około 42 cm[5].
Zasiedla zbiorniki wodne porośnięte roślinnością: jeziora, bagna, rozlewiska, spokojne potoki, małe i średnie rzeki. Preferuje zarośnięte rzeki i przybrzeżne strefy jezior[6]. Występuje również w głębokiej i zimnej wodzie słabo lub wcale nie porośniętej roślinami. Może przebywać w ciepłej wodzie. Wykazuje tolerancję na wodę kwaśną (pH do 3,8) i o znacznym zasoleniu – zimą może wstępować do wód słonawych. Dorosłe szczupaki migrują zimą do głębszych wód, podejmując migracje tarliskowe w kierunku brzegu wkrótce po zejściu wiosennego lodu. Młode osobniki zazwyczaj pozostają nieruchomo w pobliżu brzegu lub zagrzebują się w błocie. Gatunek jajorodny. Tarło odbywa się na zalanych brzegach strumieni, jezior i stawów. Ikra opada i przykleja się do dna lub roślinności[a]. Larwy kryją się wśród roślin[5][2].
Pokarm szczupaka czarnego, podobnie jak u Esox americanus, stanowią głównie ryby (około 72%), przy czym dominują karpiowate (około 30%), a na drugim miejscu okoniowate (5–8%)[7].
Ryba o niedużym znaczeniu gospodarczym. Jest poławiana przez wędkarzy[5][2].
Gatunek ten figuruje w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) w kategorii najmniejszej troski (LC). Nie stwierdzono dla niego istotnych zagrożeń[2].
Szczupak czarny (Esox niger) – gatunek drapieżnej, słodkowodnej ryby szczupakokształtnej z rodziny szczupakowatych (Esocidae), opisany naukowo przez Lesueura w 1818 r. na osobnikach odłowionych z jeziora Saratoga (Hrabstwo Saratoga w USA). Traktowany jako ryba wędkarska.
Kedjepickerell, Esox niger, är en nordamerikansk sötvattenlevande rovfisk i familjen gäddor, som är nära släkt med den vanliga gäddan.
Kedjepickerellen är en gädda med släktets typiska, långsträckta kroppsform. Huvudet är långsträckt, med en lång, tandbeväpnad mun och gula ögon.[2] Rygg och sidor är vanligtvis olivgröna till gulbruna, medan buken är gulbeige. Sitt namn har den fått av ett nät- eller kedjeliknande mönster av mörka linjer på rygg och sidor.[3] Fenorna saknar normalt markeringar (även om spetsarna kan vara mörkare än resten av fenan[2]). Dessutom har den ett svart, lodrätt streck under vardera ögat.[4] Den kan bli upp till 99 cm lång och som mest väga 4,25 kg.[2]
Arten är en solitär sötvattensfisk som framför allt lever i mörka, övervuxna, strömmande vatten från stora floder till små bäckar. Den kan också leva i vattenreservoarer anslutna till vattendragen. Den kan vara aktiv när som helst på dygnet, men framför allt under morgnar och kvällar, då den vanligtvis lurar på bytet bakom snår av vattenvegetation.[4] De vuxna djuren vandrar till djupare vatten under vintern. Fisken kan bli åtminstone 9 år gammal.[2]
Födan hos de vuxna djuren består framför allt av fisk[3], men den kan också ta insekter, maskar, groddjur, ormar och smådäggdjur.[4] Ynglen tar främst plankton, vatteninsekter och även sina egna syskon, men de övergår till en fiskdominerad diet vid en längd av ungefär 7 – 8 cm.[3]
Kedjepickerellen leker under vinter[3] till tidig vår[4]. Honan lägger klibbiga strängar av ägg runt vattenväxter. Efter att hanen har befruktat äggen förlorar föräldrarna intresset för dem.[3] Ynglen gömmer sig bland vattenväxter eller i bottengyttjan.[2]
Arten finns naturligt i flodsystemen i större delen av östra USA från New Hampshire, Vermont och sydöstra delstaten New York via Atlantkusten till Florida och vidare längs sydkusten till Louisiana. Den är även införd i Nova Scotia i Kanada, Maine, Ontario- och Eriesjöarna, större delen av delstaten New York, Minnesota, Iowa, Ohio, Indiana, West Virginia, Texas, Oklahoma, Nebraska och Colorado. Osäkra uppgifter finns även från Kentucky.[5]
Kedjepickerellen är benig men anses ha gott kött[3], och den är en populär sportfisk som vanligen fiskas på spö, främst under den kalla årstiden (oktober till mars).[4]
Kedjepickerell, Esox niger, är en nordamerikansk sötvattenlevande rovfisk i familjen gäddor, som är nära släkt med den vanliga gäddan.
Kara turna balığı (Esox niger eski ismi Esox reticulatus), Esocidae familyasına ait Kuzey Amerikada yaygın olan bir tatlı su balık türü.
Kara turna balığı, Avrupa turna balığına çok benzer. Diğer turna balıkları gibi onun da çok uzun keskin dişleri, büyük bir ağzı ve vücudunun çok arka kısmında kalan sırt ve anal yüzgeçleri vardır. Ölçülmüş en büyükleri 99 cm uzunluğa ve 4,25 kilo ağırlığa sahibtir, ama insanlar için bir tehlike değildir. 9 yaşına kadar varabilir. 10 ila 20 derece su sıcaklığını tercih eder, yaşadığı suyun içinde 6 metre derinliğe kadar hareket eder ve küçük balıklar ile beslenir.
Kuzey Amerika: Nova Scotia, Kanada'dan (sonradan getirilmis) güney Florida'ya kadar.
Kara turna balığı (Esox niger eski ismi Esox reticulatus), Esocidae familyasına ait Kuzey Amerikada yaygın olan bir tatlı su balık türü.
Kara turna balığı, Avrupa turna balığına çok benzer. Diğer turna balıkları gibi onun da çok uzun keskin dişleri, büyük bir ağzı ve vücudunun çok arka kısmında kalan sırt ve anal yüzgeçleri vardır. Ölçülmüş en büyükleri 99 cm uzunluğa ve 4,25 kilo ağırlığa sahibtir, ama insanlar için bir tehlike değildir. 9 yaşına kadar varabilir. 10 ila 20 derece su sıcaklığını tercih eder, yaşadığı suyun içinde 6 metre derinliğe kadar hareket eder ve küçük balıklar ile beslenir.
Kuzey Amerika: Nova Scotia, Kanada'dan (sonradan getirilmis) güney Florida'ya kadar.
Щука смугаста (Esox niger) — північноамериканська риба родини щукових. Має характерну смугасту картину на боках, нагадує виглядом північну щуку. Досягає 60 см в довжину і ваги близько 2 кг, рекордний екземпляр важив понад 4 кг.
Щука смугаста (Esox niger) — північноамериканська риба родини щукових. Має характерну смугасту картину на боках, нагадує виглядом північну щуку. Досягає 60 см в довжину і ваги близько 2 кг, рекордний екземпляр важив понад 4 кг.
Чёрная щука[1], или полосатая щука[1] (лат. Esox niger) — вид североамериканских лучепёрых рыб семейства щуковых. Имеет характерную полосатую картину на боках, напоминает видом обыкновенную щуку. Имеет несколько меньшие размеры, чем другие щуки. Максимальная длина тела 99 см, а масса — 4,3 кг[2].
Встречается чаще в озёрах и в запруженных участках рек.
Её ареал расположен вдоль восточного побережья Северной Америки от южной Канады до Флориды, и к западу до Техаса. На Атлантическом побережье, в штате Мэн и Нью-Брансуике, щука распространилась до 46 градусов северной широты. Рыба обитает в пресных водах из долины Миссисипи в южной части штата Висконсин. Кроме того, часто можно обнаружить в озере Мичиган и в нижней части Великих озёр.
Чёрная щука, или полосатая щука (лат. Esox niger) — вид североамериканских лучепёрых рыб семейства щуковых. Имеет характерную полосатую картину на боках, напоминает видом обыкновенную щуку. Имеет несколько меньшие размеры, чем другие щуки. Максимальная длина тела 99 см, а масса — 4,3 кг.
Встречается чаще в озёрах и в запруженных участках рек.
Её ареал расположен вдоль восточного побережья Северной Америки от южной Канады до Флориды, и к западу до Техаса. На Атлантическом побережье, в штате Мэн и Нью-Брансуике, щука распространилась до 46 градусов северной широты. Рыба обитает в пресных водах из долины Миссисипи в южной части штата Висконсин. Кроме того, часто можно обнаружить в озере Мичиган и в нижней части Великих озёр.
本魚體延長，略呈扁平，體中央為最大體高處，頭大，不具鱗片；吻端延長，吻端寬闊且較鈍；口大，上顎延伸至眼睛前緣，下顎突出，下顎及鋤骨上方的牙齒較延長，背鰭鰭條17至21枚，臀鰭鰭條11至13枚，體色深綠色，上有金黃色光澤，腹部銀白色，體色佈滿不規則的白色斑塊，體長可達99公分。
本魚主要棲息在湖泊、河川，成魚冬天會向深水處移動，當春季融雪之時會向岸邊聚集產卵；成魚屬肉食性，以昆蟲及小魚等為食。
為食用魚，也是著名的遊釣魚。
