Krabojadek ziemnowodny[3] (Ichthyomys pittieri) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący endemicznie w Wenezueli[2][4].
Gatunek został opisany naukowo w 1963 roku przez C.O. Handleya i E. Mondolfiego. Miejsce typowe to Rancho Grande w stanie Aragua, w pobliżu źródeł Río Limón[4][5]. Kariotyp tych gryzoni obejmuje 46 par chromosomów (2n=92, FN=94)[6].
Krabojadek ziemnowodny występuje w zachodniej części gór nadbrzeżnych (hiszp. Cordillera de la Costa) w północnej Wenezueli. Jest spotykany od wysokości 700 do 1750 m n.p.m.[2][6]
Wszystkie krabojadki mają brązowe futro grzbietu i biały lub srebrzysty spód ciała. Krabojadek ziemnowodny ma ogon wyraźnie krótszy niż długość ciała z głową, wyróżniają go także mniejsze niż u innych gatunków rodzaju górne zęby trzonowe[6].
Gryzoń ten występuje w wysokich lasach deszczowych i lasach mglistych. Prowadzi ziemnowodny, nocny tryb życia. Żywi się krabami i innymi bezkręgowcami wodnymi[2]. W niewoli jedzą różne wodne zwierzęta, ale preferują kraby z rodziny Pseudothelphusidae[6].
Krabojadek ziemnowodny nie jest rzadki tam, gdzie pozostało sprzyjające mu środowisko, ale trudno go schwytać. Jego liczebność maleje. W zachodniej części zasięgu traci środowisko ze względu na wycinkę drzew pod pastwiska, zagrożeniem dla niego jest także skażenie wód. Występuje w kilku obszarach chronionych. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje krabojadka ziemnowodnego za gatunek narażony na wyginięcie[2].
Krabojadek ziemnowodny (Ichthyomys pittieri) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący endemicznie w Wenezueli.
