Leersia oryzoides també anomenat en anglès rice cutgrass és una espècie de plantes del gènere Leersia de la família de les poàcies.[1]
És un gènere estès a Europa, Àsia, i Amèrica del Nord i present dins molts altres regions, com Austràlia, com a espècie introduïda. Es tracta d'un rizoma perenne que creix a una alçada màxima d'entre 1 i 1.5 metres. Les fulles poden tenir fins a 28 centímetres i tenir les vores aspres, minuciosament dentades. La inflorescència és una varietat solta, solta matriu, obert ondulat, branques similars a pèls que porten fileres d'espiguetes. Cada espigueta és una fruita plana amb un aspre, hirsut sense arestes, i cap borró. En algunes de les espiguetes les branques desenvolupen dins dins de les beines de les fulles i són clistògames. Aquesta herba és de vegades utilitzat per controlar l'erosió i restaurar terrenys secs.
Leersia oryzoides també anomenat en anglès rice cutgrass és una espècie de plantes del gènere Leersia de la família de les poàcies.
És un gènere estès a Europa, Àsia, i Amèrica del Nord i present dins molts altres regions, com Austràlia, com a espècie introduïda. Es tracta d'un rizoma perenne que creix a una alçada màxima d'entre 1 i 1.5 metres. Les fulles poden tenir fins a 28 centímetres i tenir les vores aspres, minuciosament dentades. La inflorescència és una varietat solta, solta matriu, obert ondulat, branques similars a pèls que porten fileres d'espiguetes. Cada espigueta és una fruita plana amb un aspre, hirsut sense arestes, i cap borró. En algunes de les espiguetes les branques desenvolupen dins dins de les beines de les fulles i són clistògames. Aquesta herba és de vegades utilitzat per controlar l'erosió i restaurar terrenys secs.
Planhigyn blodeuol Monocotaidd a math o wair yw Reis y gwter sy'n 0. Mae'n perthyn i'r teulu Poaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Leersia oryzoides a'r enw Saesneg yw Cut-grass.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Reis y Gwter.
Gall dyfu bron mewn unrhyw fan gan gynnwys gwlyptiroedd, coedwigoedd a thwndra. Dofwyd ac addaswyd y planhigyn gan ffermwyr dros y milenia; chwiorydd i'r planhigyn hwn yw: india corn, gwenith, barlys, reis ac ŷd.
Planhigyn blodeuol Monocotaidd a math o wair yw Reis y gwter sy'n 0. Mae'n perthyn i'r teulu Poaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Leersia oryzoides a'r enw Saesneg yw Cut-grass. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Reis y Gwter.
Gall dyfu bron mewn unrhyw fan gan gynnwys gwlyptiroedd, coedwigoedd a thwndra. Dofwyd ac addaswyd y planhigyn gan ffermwyr dros y milenia; chwiorydd i'r planhigyn hwn yw: india corn, gwenith, barlys, reis ac ŷd.
Tajnička rýžovitá (Leersia oryzoides, syn.: Phalaris oryzoides L., Asprella oryzoides (L.) Lam., Homalocenchrus oryzoides (L.) Haller, Oryza oryzoides (L.) Brand & W. D. J. Koch.) je druh trávy, tedy rostliny z čeledi lipnicovitých (Poaceae).
Jedná se o vytrvalou byliny s výběžky. Dorůstá výšek zpravidla 30–120 cm, stébla jsou často vystoupavá až poléhavá, na bázi větvená, kolénka jsou chlupatá, v dolních uzlinách je často kořenující. Listy jsou jednoduché, střídavé, přisedlé, s listovými pochvami. Čepele listů jsou ploché, 5–10 mm široké. Na vnější straně listu se při bázi čepele nachází jazýček který je kolem 1 mm dlouhý. Listy i pochvy jsou velmi drsné, což je nápadný znak druhu. Květy jsou v kláscích, které tvoří latu. Klásky jsou zboku silně smáčklé, jednokvěté. Plevy chybí nebo jsou velmi zakrnělé, útvary připomínající zakrnělé plevy jsou někdy interpretovány jako prodloužené úzké výběžky lemu na horním okraji stopky. Pluchy jsou na hřbetě brvité, bez osin nebo osinaté. Plušky jsou delší než pluchy, 3-žilné, jednokýlné. Plodem je obilka.
Roste v teplejších částech Evropy a Asie, v severní Africe, v Severní Americe, do Austrálie byla zavlečena.
Roste roztroušeně v teplých oblastech Čech i Moravy. Jejím stanovištěm jsou hlavně břehy vod a říční náplavy.
Květena ČR: 8 nebo 9 díl
Obrázky, zvuky či videa k tématu tajnička rýžovitá ve Wikimedia Commons
Tajnička rýžovitá (Leersia oryzoides, syn.: Phalaris oryzoides L., Asprella oryzoides (L.) Lam., Homalocenchrus oryzoides (L.) Haller, Oryza oryzoides (L.) Brand & W. D. J. Koch.) je druh trávy, tedy rostliny z čeledi lipnicovitých (Poaceae).
Die Reisquecke[1] (Leersia oryzoides) ist eine Art aus der Familie der Süßgräser (Poaceae). Weitere deutsche Namen sind Reisgras[2], Europa-Reisquecke[3], Queckenreis[3] und Wilder Reis[2]. Das Verbreitungsgebiet liegt in Europa, Asien, Afrika, Nordamerika und Asien. Es ähnelt der Reispflanze und man findet es häufig als Unkraut in Reisfeldern.
Die Reisquecke ist ein ausdauerndes und lockere Rasen bildendes Süßgras, das 10 bis 20 Zentimeter lange, unterirdische, schuppenblättrige Ausläufer bildet. Die Erneuerungssprosse wachsen außerhalb der untersten Blattscheiden empor. Die Halme sind 30 bis 100 Zentimeter hoch und verzweigt. Die Internodien sind kahl, die Knoten kurz behaart. Die Blattscheiden sind sehr rau. Das Blatthäutchen ist ein 1 bis 1,5 Millimeter langer, häutiger Saum. Die Blattspreite ist hellgrün, flach ausgebreitet, 12 bis 30 Zentimeter lang und 4 bis 8, manchmal bis 10 Millimeter breit. Der Blattrand ist sehr rau und schneidend, im unteren Drittel der Spreite sind die Stachelhaare zur Basis gerichtet, im oberen zur Spitze hin.[2][1]
Der Blütenstand ist eine 12 bis 20 Zentimeter lange und 6 bis 14 Zentimeter breite, locker ausgebreitete Rispe. Sie tritt in Mitteleuropa jedoch nur in den wärmsten Jahren ganz aus der obersten, aufgeblasenen Blattscheide heraus. Die Ährchen sind einblütig, oval, 4 bis 5 Millimeter lang, 1,5 bis 2 Millimeter breit und seitlich etwas zusammengedrückt. Sie blühen meist mit geschlossenen Spelzen und fallen zur Reifezeit meist als ganzes ab. Die Hüllspelzen sind verkümmert. Die Deckspelze ist fünfnervig, 4 bis 5 Millimeter lang, kurz bewimpert und unbegrannt. Die Nerven sind lang steifhaarig. Die Vorspelze ist dreinervig, 4 bis 5 Millimeter lang und über dem Mittelnerv steifhaarig. Je Blüte werden zwei Schwellkörper gebildet. Die drei Staubbeutel der geöffnet blühenden Ährchen sind 1,5 bis 1,8 Millimeter lang, die der geschlossen bleibenden 0,5 bis 0,8 Millimeter. Die Frucht ist 3 Millimeter lang und 1 Millimeter breit und seitlich stark zusammengedrückt. Die Reisquecke blüht von August bis Oktober.[1][2][5]
Die Chromosomenzahl beträgt 2n=48.[2]
Das Verbreitungsgebiet reicht von Makaronesien, über Europa, Sibirien und Mittelasien bis nach China (Vorkommen in den Provinzen Fujian, Hainan, Heilongjiang, Hunan und Xinjiang[6]), Ostasien und Indien. Man findet sie in Australien und Neuseeland, und von Kanada über die Vereinigten Staaten bis Mexiko.[5] In Mitteleuropa kommt sie zerstreut vom Tiefland bis in 1000 Metern Höhe vor. Sie wächst in Sumpfgräben und an Ufern meist unter Schilf. Man findet sie häufig entlang der Zugstraßen von Wasservögeln. Sie ist wärme- und stickstoffliebend.[1] Sie ist eine Charakterart des Leersietum oryzoidis aus dem Verband Sparganio-Glycerion.[7]
In Österreich ist sie selten bis sehr selten und fehlt in Osttirol gänzlich. Sie gilt als gefährdet, in den westlichen Bundesländern als stark gefährdet.[3]
In Deutschland ist die Art ebenfalls nur sehr zerstreut bis selten zu finden. Die Bestände nehmen durch die Trockenlegung von Sumpfflächen ständig ab. Die nördliche Grenze des Verbreitungsgebiets liegt in Schleswig-Holstein, an der Ostseeküste kommt sie nach Osten bis Stettin vor.[2]
Die Reisquecke (Leersia oryzoides) ist eine Art aus der Gattung Leersia in der Familie der Süßgräser (Poaceae), dort wird sie der Unterfamilie Ehrhartoideae und Tribus Oryzeae zugeordnet.[8] Die Art wurde 1753 von Carl von Linné im Species Plantarum als Phalaris oryzoides (Basionym) erstbeschrieben und damit den Glanzgräsern (Phalaris) zugeordnet.[9] Olof Peter Swartz stellte sie 1788 in die neu aufgestellte Gattung Leersia.[10] Der Gattungsname Leersia erinnert an den deutschen Apotheker und Botaniker Johann Daniel Leers (1727–1774) aus Herborn. Das Artepitheton oryzoides bedeutet „reisähnlich“ und verweist auf die Ähnlichkeit mit der Reispflanze (Oryza sativa).[1]
Weitere Synonyme der Art sind Asperella oryzoides (L.) Lam., Asprella oryzoides (L.) Schreb, Ehrharta clandestina Weber, Homalocenchrus oryzoides (L.) Haller, Oryza clandestina (Weber) A.Braun ex Asch., Oryza oryzoides (L.) Dalla Torre & Sarnth. und Poa paludosa Honck..[11]
Die Reisquecke ähnelt der Reispflanze und kommt mit dieser zusammen in Reisfeldern aber auch in Maisfeldern vor. Es ist ein unbeliebtes Unkraut, da es beim Jäten die Hände zerschneiden kann. Es wird wegen der scharfen Blätter auch vom Vieh gemieden.[1]
Die Reisquecke (Leersia oryzoides) ist eine Art aus der Familie der Süßgräser (Poaceae). Weitere deutsche Namen sind Reisgras, Europa-Reisquecke, Queckenreis und Wilder Reis. Das Verbreitungsgebiet liegt in Europa, Asien, Afrika, Nordamerika und Asien. Es ähnelt der Reispflanze und man findet es häufig als Unkraut in Reisfeldern.
Leersia oryzoides is a species of grass known by the common name rice cutgrass[1] or just cut-grass.[2] It is a widespread grass native to Europe, Asia, and North America and present in many other regions, such as Australia, as an introduced species. This is a rhizomatous perennial grass growing to a maximum height between 1 and 1.5 meters. The leaves are up to about 28 centimeters long and have very rough, minutely toothed edges. The inflorescence is a loose, open array of wavy, hairlike branches bearing rows of spikelets. Each spikelet is a flat fruit with a rough, bristly lemma without an awn, and no glumes. Some of the spikelet branches develop within the sheaths of the leaves and are cleistogamous. This grass is sometimes used for erosion control and restoring wetlands.
Leersia oryzoides is a species of grass known by the common name rice cutgrass or just cut-grass. It is a widespread grass native to Europe, Asia, and North America and present in many other regions, such as Australia, as an introduced species. This is a rhizomatous perennial grass growing to a maximum height between 1 and 1.5 meters. The leaves are up to about 28 centimeters long and have very rough, minutely toothed edges. The inflorescence is a loose, open array of wavy, hairlike branches bearing rows of spikelets. Each spikelet is a flat fruit with a rough, bristly lemma without an awn, and no glumes. Some of the spikelet branches develop within the sheaths of the leaves and are cleistogamous. This grass is sometimes used for erosion control and restoring wetlands.
Jõgi-metsriis (Leersia oryzoides) on kõrreliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Ta on Eestis arvatud II kaitsekategooriasse (seisuga 2012).
Jõgi-metsriis (Leersia oryzoides) on kõrreliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Ta on Eestis arvatud II kaitsekategooriasse (seisuga 2012).
Hukkariisi (Leersia oryzoides) on Euroopassa ja Pohjois-Amerikassa tavattava merenrantojen heinäkasvi. Suomessa laji on uhanalainen ja se on rauhoitettu luonnonsuojeluasetuksella.[3]
Monivuotinen hukkariisi kasvaa 50–100 senttimetriä korkeaksi. Kasvi on vaaleanvihreä, pysty ja monilehtinen. Korren solmuissa on alaspäisiä karvoja. Lehdet ovat 6–10 mm leveitä, karheita ja pitkä- ja velttokärkisiä. Lehden tylppä kieleke on enintään 1,5 mm pitkä. Kukinto on 10–15 cm pitkä veltto- ja pitkähaarainen röyhy, mutta se tulee tavallisesti vain osittain esiin lehtitupesta. Tähkylät ovat yksikukkaisia, soikeita ja kaleettomia. Helpeet ovat 4–5 mm pitkiä ja karvaisia, ulkohelve on vihneetön.[4] Hukkariisi on itsepölytteinen.[5]
Hukkariisiä esiintyy Pohjois-Amerikan lauhkealla vyöhykkeellä sekä Euroopassa Englannista Venäjälle ja Ukrainaan. Erillisiä esiintymiä on riisinviljelyn ylläpitäminä Pohjois-Afrikassa, Aasiassa ja Etelä-Amerikassa. Pohjoismaissa hukkariisi elää äärirajoillaan ja sitä on tavattu harvinaisena Tanskasta, Etelä-Ruotsista ja Kaakkois-Suomesta. Nyky-Suomen ensimmäinen havainto hukkariisistä on Kotkan Mussalosta vuodelta 1931, vaikkakin laji tunnettiin entuudestaan Karjalasta Viipurinlahdelta. Nykyään hukkariisi tunnetaan Kymijoen suuhaarojen suilta Pyhtäältä, Ruotsinpyhtäältä ja Kotkasta seitsemältä kasvualueelta.[5]
Hukkariisi kasvaa suojaisissa murtovesilahdissa sekä viljavien jokivarsien vesirajan tuntumassa.[5]
Hukkariisi (Leersia oryzoides) on Euroopassa ja Pohjois-Amerikassa tavattava merenrantojen heinäkasvi. Suomessa laji on uhanalainen ja se on rauhoitettu luonnonsuojeluasetuksella.
Leersia oryzoides, la Léersie faux-riz, est une espèce de plantes monocotylédones de la famille des Poaceae, sous-famille des Oryzoideae[2], largement répandue en Europe, en Asie et en Amérique du Nord. Ce sont des plantes herbacées vivaces aux rhizomes allongés, aux tiges (chaumes) dressées ou géniculées ascendantes ou décombantes, pouvant atteindre 120 cm de long[2].
Cette plante fournit habitat et nourriture (graines, rhizomes) pour la faune des zones humides, notamment les oiseaux aquatiques. Elle peut être utilisée pour restaurer les zones humides et stabiliser les sols le long des cours d'eau et fossés, et atténuer le ruissellement agricole[3]. C'est également une adventice des rizières[4], qui est en outre l'hôte alternatif du virus de la jaunisse nanisante de l'orge (ByYDV, Barley Yellow Dwarf Luteovirus), agent phytopathogène responsable aussi de la jaunisse du riz[5].
Selon Catalogue of Life (27 avril 2017)[6] :
Selon Tropicos (27 avril 2017)[7] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Leersia oryzoides, la Léersie faux-riz, est une espèce de plantes monocotylédones de la famille des Poaceae, sous-famille des Oryzoideae, largement répandue en Europe, en Asie et en Amérique du Nord. Ce sont des plantes herbacées vivaces aux rhizomes allongés, aux tiges (chaumes) dressées ou géniculées ascendantes ou décombantes, pouvant atteindre 120 cm de long.
Cette plante fournit habitat et nourriture (graines, rhizomes) pour la faune des zones humides, notamment les oiseaux aquatiques. Elle peut être utilisée pour restaurer les zones humides et stabiliser les sols le long des cours d'eau et fossés, et atténuer le ruissellement agricole. C'est également une adventice des rizières, qui est en outre l'hôte alternatif du virus de la jaunisse nanisante de l'orge (ByYDV, Barley Yellow Dwarf Luteovirus), agent phytopathogène responsable aussi de la jaunisse du riz.
Wšědna tajawka (Leersia oryzoides) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae). Dalše serbske mjeno je dźiwi rajs.
Wšědna tajawka (Leersia oryzoides) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae). Dalše serbske mjeno je dźiwi rajs.
Il riso selvatico (Leersia oryzoides (L.) Sw., 1788) è una pianta erbacea perenne della famiglia delle Poaceae.[1]
Il nome generico (Leersia) è stato dato in ricordo del botanico e farmacista tedesco Johann Daniel Leers (1727-1774).[2][3] L'epiteto specifico (oryzoides) significa "simile a Oryza, simile al riso"; Oryza (= riso) deriva da un'antica parola prima greca e poi latina per la pianta del riso.[4][5]
Il binomio scientifico di questa pianta inizialmente era Phalaris oryzoides, proposto dal botanico Linneo (1707 – 1778), conosciuto anche come Carl von Linné in una pubblicazione del 1753, modificato successivamente in quello attualmente accettato Leersia oryzoides proposto dal naturalista, botanico e tassonomista svedese Olof Peter Swartz (Norrköping, 21 settembre 1760 – Stoccolma, 19 settembre 1816) nella pubblicazione "Nova Genera & Species Plantarum seu Prodromus descriptionum Vegetabilium, maximam partem incognitorum quae sub itinere in Indiam Occidentalem annis 1783-87. - 21. 1788" del 1788.[6]
Le piante di questa specie sono alte da 3 a 20 cm (massimo 150 cm). La forma biologica è geofita rizomatosa (G rhiz), sono piante perenni erbacee che portano le gemme in posizione sotterranea; durante la stagione avversa non presentano organi aerei e le gemme si trovano in organi sotterranei come bulbi, tuberi e rizomi, fusti sotterranei dai quali, ogni anno, si dipartono radici e fusti aerei. Per queste piante è definita anche la forma biologica Elofita (He), sono piante semi-acquatiche con la base e le gemme perennanti sommerse, ma con il fusto e le foglie aeree. Sono solitamente presenti nelle paludi e sulle rive dei laghi, terreni acquitrinosi dove formano i canneti. Queste piante sono prive di spine.[7][8][9][10][11][12][13][14][15]
Le radici sono secondarie da rizoma del tipo fascicolato.
Le foglie sono composte da una guaina (lunga più o meno come l'internodo), una ligula (tronca) e una lamina scabra (anche sui margini) con forme lanceolate strette. Sia la lamina che il nervo centrale sono biancastri. La nervatura è di tipo parallelinervia. Nelle foglie sono presenti dei corpi di silice. Dimensione della lamina: larghezza 0,5 – 1 cm; lunghezza 10 – 20 cm. Lunghezza della ligula: 1 mm.
I fiori sono ermafroditi (bisessuali). In genere sono attinomorfi formati da 3 verticilli: perianzio ridotto, androceo e gineceo.
I frutti sono del tipo cariosside, ossia sono dei piccoli chicchi indeiscenti nel quale il pericarpo è formato da una sottile parete che circonda il singolo seme. In particolare il pericarpo è fuso al seme e aderente. La forma è allungata e appiattita. L'endosperma è duro, è presente inoltre un ilo lineare allungato. L'embrione è provvisto di epibalsto. I margini embrionali della foglia si sovrappongono.
Spighette
Guaina - Ligula- Lamina
Lamina scabra ai margini
Palea - Lemma
Dal punto di vista fitosociologico alpino la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[17]
Per l'areale completo italiano la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[19]
Descrizione. L'alleanza Oryzo sativae-echinochloion oryzoidis è relativa alle risaie europee (in Italia localizzata prevalentemente nella Pianura Padana) e comprende un gruppo di erbe infestanti, per la maggior parte annuali, dei campi di Oryza sativa. Si tratta generalmente di specie terofitiche e crittogamiche (soprattutto alghe) di origine tropicale che si diffondono nelle aree di coltivazione del riso. Prediligono suoli intrisi d’acqua e temperature elevate ed hanno un ciclo biologico relativo ai soli mesi estivi.[19]
Specie presenti nell'associazione: Echinochloa crus-galli, Cyperus difformis, Heteranthera reniformis, Schoenoplectus mucronatus, Alisma plantago-aquatica, Ammannia coccinea, Ammannia robusta e Echinochloa oryzoides.
La famiglia di appartenenza di questa specie (Poaceae) comprende circa 650 generi e 9.700 specie (secondo altri Autori 670 generi e 9.500[11]). Con una distribuzione cosmopolita è una delle famiglie più numerose e più importanti del gruppo delle monocotiledoni e di grande interesse economico: tre quarti delle terre coltivate del mondo produce cereali (più del 50% delle calorie umane proviene dalle graminacee). La famiglia è suddivisa in 11 sottofamiglie, la specie di questa voce è descritto al'interno della sottotribù Oryzinae (tribù Oryzeae - sottofamiglia Ehrhartoideae).[7][8]
Il numero cromosomico di Leersia oryzoides è: 2n = 28, 48 e 60.[7][20]
Il basionimo per questa specie è: Phalaris oryzoides L., 1753.[17]
Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco seguente indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:[1]
In Asia in alcune varietà le pannocchie si sviluppano all'interno delle guaine gonfiate delle foglie. In questo caso le spighette portano fiori cleistogamici con piccole antere quasi atrofizzate.[14]
Il riso selvatico (Leersia oryzoides (L.) Sw., 1788) è una pianta erbacea perenne della famiglia delle Poaceae.
Ryžinė ravenė (Leersia oryzoides) – miglinių (Poaceae) šeimos augalas, vienintelė Lietuvoje auganti ravenių (leersia) rūšis.
Augalas nėra dažnas Lietuvos teritorijoje. Auga upių ir ežerų pakrantėse, grioviuose, šlapiose pievose. Žydi rugpjūčio – rugsėjo mėn. Žiedynas – šluotelė. Pašarinė vertė menka. Vikiteka
Rijstgras (Leersia oryzoides, synoniem Oryza clandestina) is een overblijvende plant uit het geslacht Leersia, die behoort tot de grassenfamilie (Poaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als zeldzaam en matig afgenomen. De plant komt van nature voor in enkele gebieden met een gematigd klimaat, in die van Azië en Europa, in het oosten van Noord-Amerika en in Midden- en Zuid-Amerika. In Australië is rijstgras ingevoerd.
De 30–120 cm hoge plant heeft kruipende, dunne, sterk vertakte wortelstokken met geknikt, rechtopgaande, sterk vertakte stengels en vormt een losse zode. De knopen zijn behaard. De bladschede heeft een ruwe rug. De geelgroene, lijnvormige bladeren zijn 5–10 mm breed, die van boven en aan de randen zeer ruw aanvoelen. Het gewimperde, kale en ruwe tongetje is tot 1,5 mm lang met aan beide zijden een verlengd deel van de bladschede.
Rijstgras bloeit in augustus en september met een meestal geheel of gedeeltelijk in de bladschede blijvende pluim. Alleen onder warme omstandigheden komt de pluim helemaal uit de bladschede tevoorschijn. De losse of samengetrokken pluim is 10–22 cm lang en heeft bochtige zijtakken. De bleekgroene, zijdelings afgeplatte aartjes zijn 4–5 mm lang en zeer kort gesteeld. De kelkkafjes bestaan slechts uit een smalle rand aan de top van de aartjessteel. Het onderste kroonkafje (lemma) is bootvormig en heeft op de kiel stijve haartjes. Het drie-nervige, bovenste kroonkafje (palea) is even lang als het onderste of iets langer. De bloem heeft drie meeldraden met witte helmhokjes en twee veerachtige, witte stempels.
Rijstgras groeit op voedselrijke slootkanten. In Zuid-Europa is het in de rijstvelden een lastig te bestrijden onkruid.
Rijstgras (Leersia oryzoides, synoniem Oryza clandestina) is een overblijvende plant uit het geslacht Leersia, die behoort tot de grassenfamilie (Poaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als zeldzaam en matig afgenomen. De plant komt van nature voor in enkele gebieden met een gematigd klimaat, in die van Azië en Europa, in het oosten van Noord-Amerika en in Midden- en Zuid-Amerika. In Australië is rijstgras ingevoerd.
De 30–120 cm hoge plant heeft kruipende, dunne, sterk vertakte wortelstokken met geknikt, rechtopgaande, sterk vertakte stengels en vormt een losse zode. De knopen zijn behaard. De bladschede heeft een ruwe rug. De geelgroene, lijnvormige bladeren zijn 5–10 mm breed, die van boven en aan de randen zeer ruw aanvoelen. Het gewimperde, kale en ruwe tongetje is tot 1,5 mm lang met aan beide zijden een verlengd deel van de bladschede.
Rijstgras bloeit in augustus en september met een meestal geheel of gedeeltelijk in de bladschede blijvende pluim. Alleen onder warme omstandigheden komt de pluim helemaal uit de bladschede tevoorschijn. De losse of samengetrokken pluim is 10–22 cm lang en heeft bochtige zijtakken. De bleekgroene, zijdelings afgeplatte aartjes zijn 4–5 mm lang en zeer kort gesteeld. De kelkkafjes bestaan slechts uit een smalle rand aan de top van de aartjessteel. Het onderste kroonkafje (lemma) is bootvormig en heeft op de kiel stijve haartjes. Het drie-nervige, bovenste kroonkafje (palea) is even lang als het onderste of iets langer. De bloem heeft drie meeldraden met witte helmhokjes en twee veerachtige, witte stempels.
Rijstgras groeit op voedselrijke slootkanten. In Zuid-Europa is het in de rijstvelden een lastig te bestrijden onkruid.
Multimedia w Wikimedia Commons Zamokrzyca ryżowa (Leersia oryzoides (L.) Sw.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje w Eurazji i Ameryce Północnej, ponadto zawleczony do Australii i Nowej Zelandii[2]. W Polsce jest gatunkiem nieczęstym; rośnie w rozproszeniu na terenie całego kraju[3].
Bylina, hemikryptofit, hydrofit. Kwitnie od lipca do października. Rośnie na brzegach cieków wodnych. Liczba chromosomów 2n =48[5]. Gatunek charakterystyczny trawiastych szuwarów z zespołu Leersietum oryzoidis[6].
Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[7]. Znajduje się także w czerwonej księdze gatunków zagrożonych w kategorii LC (najmniejszej troski)[8].
Zamokrzyca ryżowa (Leersia oryzoides (L.) Sw.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje w Eurazji i Ameryce Północnej, ponadto zawleczony do Australii i Nowej Zelandii. W Polsce jest gatunkiem nieczęstym; rośnie w rozproszeniu na terenie całego kraju.
Leersia oryzoides é uma espécie de planta com flor pertencente à família Poaceae.
A autoridade científica da espécie é (L.) Sw., tendo sido publicada em Nova Genera et Species Plantarum seu Prodromus 21. 1788.[1]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental e no Arquipélago dos Açores.
Em termos de naturalidade é nativa de Portugal Continental e introduzida no Arquipélago dos Açores.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Leersia oryzoides é uma espécie de planta com flor pertencente à família Poaceae.
A autoridade científica da espécie é (L.) Sw., tendo sido publicada em Nova Genera et Species Plantarum seu Prodromus 21. 1788.
Vildris (Leersia oryzoides) är en växtart i familjen gräs.
Wikimedia Commons har media som rör Leersia oryzoides.
В англійській мові рослину називають ріжуча трава (англ. cut-grass) через її гострі края листків, що можуть порізати тіло людини. Проходити через зарості леєрії складно, оскільки листя чіпляється за одяг.[1]
Багаторічний злак 1-1,5 м висотою, що має розгалежене кореневище. Листя має гострі края всіяне зубцями.
Поширена на Поліссі, у Лісостепу і рідше у Степу України. Росте на болотах та берегах річок, де зазвичай утворює суцільні зарості.
У їжу використовують зерно, з якого роблять борошно чи крупу досить високої якості. Крупа придатна для приготування каш, юшок та начиння для пирогів.
Зарості
Суцвіття
Рослина на березі
Це незавершена стаття про Тонконогові.Leersia oryzoides là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được (L.) Sw. mô tả khoa học đầu tiên năm 1788.[1]
Bài viết chủ đề Họ Hòa thảo này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Leersia oryzoides là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được (L.) Sw. mô tả khoa học đầu tiên năm 1788.
Leersia oryzoides (L.) Sw., 1788
Леерсия рисовидная[2] (лат. Leersia oryzoides) — вид однодольных растений рода Леерсия (Leersia) семейства Злаки (Poaceae). Первое название вида, Phalaris oryzoides L.basionym, было опубликовано шведским систематиком Карлом Линнеем; перенесён в состав рода Леерсия Улофом Сварцем в 1788 году[3][4].
Распространена от умеренного пояса Северного полушария до северо-востока Мексики[5].
Произрастает по берегам ручьёв на влажных местах[6].
Корневищный геофит либо гемикриптофит[5].
Достаточно крупное многолетнее растение[6].
Листья широколинейной формы, шероховатые по средней жилке и на краях[6].
Соцветие — рыхлая метёлка с сильно сжатыми колосками[6].
Плод — зерновка жёлтого цвета[2].
Леерсия рисовидная занесена в Красные книги Ростовской, Самарской, Томской областей, республик Татарстан и Удмуртия (Россия); в Красные книги Днепропетровской, Донецкой, Львовской областей (Украина), а также в Красную книгу Эстонии[2].
Синонимичные названия[5]:
Леерсия рисовидная (лат. Leersia oryzoides) — вид однодольных растений рода Леерсия (Leersia) семейства Злаки (Poaceae). Первое название вида, Phalaris oryzoides L.basionym, было опубликовано шведским систематиком Карлом Линнеем; перенесён в состав рода Леерсия Улофом Сварцем в 1788 году.
蓉草（学名：Leersia oryzoides）为禾本科假稻属下的一个种。
.jpg)
.jpg)
|access-date=中的日期值 (帮助)
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
겨풀은 한국·일본 등지에 분포하는 여러해살이풀로 높이는 50cm 내외이고 줄기는 가늘고 길며 가지가 갈라진다. 줄기 아래쪽은 가로 뻗으며 위쪽은 구부러지고 후에 곧게 서며 마디에 높고 가는 털이 흩어져 난다. 잎은 어긋나며 줄모양의 길고 넓적한 침모양이고 길이 8~15cm, 나비 0.5~1cm이며 밝은 녹색으로 약간 부드러우나 잎 앞뒷면 및 가장자리는 거칠거칠하다. 꽃은 원추꽃차례이고 줄기 꼭대기에 성기게 피며 곧게 서고 길이 15cm 내외이다. 가지는 섬세하고 꽃떨기는 긴 타원형이며 벼와 비슷하다. 꽃은 1송이로 가을에 피며 물가에 난다.
