SQUAMULES: to 6 mm, weakly lobed, not sorediate
PODETIA: 10-25 mm tall, tapered, covered with fine soredia except at base
APOTHECIA: none
CHEMISTRY: medulla K+ faintly brownish, PD+ orange-red, UV- (fumarprotocetraric acid)
Common Name: Common Powderhorn
Pointy-stemmed cladonia with large squamules. Stems sorediate all over.
Several similar species include:
C. cornuta brownish, squamules less than 3 mm, corticate in patches below C. ochrochlora greenish, squamules over 3 mm, largest stems over 2 mm wide, corticate in bottom third to half C. coniocraea grayish, squamules over 3 mm, largest stems less than 2 mm wide, corticate only at very base C. subulata squamules disappearing, sorediate all over, on soil instead of woodCladonia coniocraea (Flörke) Spreng. (syn. Cladonia ochrochlora Flörke) ist eine Flechtenart aus der Familie der Cladoniaceae.
Die Thallusschuppen von Cladonia coniocraea (Flörke) Spreng. sind bis zu 2 mm breit, mitunter sorediös. Während die Oberseite graugrün und der Rand nach oben gebogen ist, ist die Unterseite weiß. Die Stämmchen (Podetien) werden bis zu 3 cm lang, feinmehlig sorediös. Diese sind unverzweigt und spitz zusammenlaufend. Im trockenen Zustand ist die Farbe der Podetien graugrün und im feuchten Zustand grün. Die Fruchtkörper (Apothecien) sind braun und sitzen auf der Spitze der Podetien, wo sie manchmal nicht richtig zu erkennen sind.
Thallusschuppen und Podetien verfärben sich beim Beträufeln mit para-Phenylendiamin orange bis rostrot (P+).
Fumarprotocetrarsäure und Protocetrarsäure.
Cladonia coniocraea (Flörke) Spreng. (syn. Cladonia ochrochlora Flörke) ist eine Flechtenart aus der Familie der Cladoniaceae.
Cladonia coniocraea, commonly known as the common powderhorn or the powderhorn cup lichen,[3] is a species of fruticose, cup lichen in the family Cladoniaceae. It was first described by Heinrich Gustav Flörke in 1821 under the name Cenomyce coniocraea,[1][4] until Kurt Polycarp Joachim Sprengel reclassified it under the genus Cladonia in 1827.[1][2]
As of July 2021, its conservation status has not been estimated by the IUCN. In Iceland, its conservation status is denoted as data deficient (DD).[5]
Cladonia coniocraea, commonly known as the common powderhorn or the powderhorn cup lichen, is a species of fruticose, cup lichen in the family Cladoniaceae. It was first described by Heinrich Gustav Flörke in 1821 under the name Cenomyce coniocraea, until Kurt Polycarp Joachim Sprengel reclassified it under the genus Cladonia in 1827.
As of July 2021, its conservation status has not been estimated by the IUCN. In Iceland, its conservation status is denoted as data deficient (DD).
Naaskel-porosamblik (Cladonia coniocraea) on samblikuliik.
Samblik on Eestis väga sage.[1][2]
Naaskel-porosamblik (Cladonia coniocraea) on samblikuliik.
Samblik on Eestis väga sage.
Cladonia coniocraea est une espèce de lichen relativement répandue et abondante, retrouvée le plus fréquemment en zone forestière. On en trouve par exemple en Amérique du Nord (une partie des États-Unis et du Canada)[1], en Europe centrale[2] et en Asie[3].
Cette espèce est constituée d'un thalle foliacé petit et découpé, de couleur gris-vert ou olive, et d'un podetion dressé, cylindrique et pourvu ou non de très petites coupes[1].
Ce lichen peut se trouver sur de la mousse, de l'écorce vivante ou sur de bois (par exemple des souches de pins ou sur des bouleaux âgés[4], ou encore sur des châtaigniers[5]), rarement sur sol.
C'est une espèce nitrophile (qui aime les nitrates)[6].
Cladonia coniocraea est une espèce de lichen relativement répandue et abondante, retrouvée le plus fréquemment en zone forestière. On en trouve par exemple en Amérique du Nord (une partie des États-Unis et du Canada), en Europe centrale et en Asie.
Cladonia coniocraea (Flörke) Spreng. (1827), è una specie di lichene appartenente al genere Cladonia, dell'ordine Lecanorales.
Il nome proprio deriva dal greco κὼνεοιν còneoin, che significa cicuta, forse per la somiglianza con la pianta.[1]
Il tallo di questa specie ha colore grigio e i podezi sono di forma cilindrica e non superano i 3 centimetri; sono un po' ricurvi e affusolati, senza diramazioni, e ricoperti di soredi di consistenza farinosa. I caratteri distintivi sono comuni ad altre Cladonia e non consentono il sicuro riconoscimento ad un primo esame visivo.[2] Il fotobionte è principalmente un'alga verde delle Trentepohlia.[3]
Questa specie ha gli stessi adattamenti della C. ochrochlora, della quale alcuni autori ritengono sia un sinonimo. Si può definire caratteristica della regione olartica, ed è stata rinvenuta in una grande quantità di substrati, da suoli a legni marcescenti, da prati aperti a luoghi ombreggiati. Predilige un pH del substrato con valori intermedi fra molto acido e subneutro fino a subneutro puro. Il bisogno di umidità spazia da igrofitico a mesofitico.[3]
La specie è pressoché cosmopolita, ed è stata rinvenuta nelle seguenti località:
In Italia è fra le specie di Cladonia più diffuse:
Questa specie da alcuni lichenologi è considerata sinonimo di C. ochrochlora ed è attribuita alla sezione Cladonia;[4] a tutto il 2008 sono state identificate le seguenti forme, sottospecie e varietà:
Cladonia coniocraea (Flörke) Spreng. (1827), è una specie di lichene appartenente al genere Cladonia, dell'ordine Lecanorales.
Il nome proprio deriva dal greco κὼνεοιν còneoin, che significa cicuta, forse per la somiglianza con la pianta.
Chrobotek szydlasty (Cladonia coniocraea (Flörke) Spreng. ) – gatunek grzybów należący do rodziny chrobotkowatych (Cladoniaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cladoniaceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1821 Heinrich Gustav Flörke nadając mu nazwę Cenomyce coniocraea. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1827 Curt Polycarp Sprengel, przenosząc go do rodzaju Cladonia[1].
Niektóre synonimy naukowe[3]:
Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].
Plecha pierwotna jest trwała. Składa się z dość dużych łusek o długości 3-9 mm i szerokości 2-5 mm. Są one głęboko wcinano-karbowane i często podwinięte do góry, tak, że widoczna jest część ich dolnej, szarej powierzchni. Plecha wtórna to rożkowate lub szydłowate podecja o wysokości 8-45 mm i szerokości 1-2 mm[4]. Mają szarozielony lub zielony kolor, są proste lub zgięte i zakończone tępymi, pojedynczymi szczytami, wyjątkowo tylko zdarzają się odgałęzienia. Otworków brak. Kora podecjów jest gładka lub brodawkowana tylko u podstawy, czasami pokryta jest łuskami. Czasami na całym podecjum występują mączyste soredia. Mają barwę od białawej przez szarozieloną do szarobrunatnej, a na ich szczytach występują brązowe pyknidia. Plecha zawiera glony protokokkoidalne. Reakcje barwne: Pd + czerwone, K –[5].
Brązowe apotecja wyrastają na szczytach podecjów. Mają średnicę 0,4-0,8 mm, pojawiają się jednak bardzo rzadko[5].
W jednym worku powstaje 8 bezbarwnych, jednokomórkowych zarodników o rozmiarach 8-13 × 2-3,5 μm[5].
Gatunek szeroko rozprzestrzeniony; występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy[6]. W Polsce występuje pospolicie na terenie całego kraju[5].
Można go spotkać zarówno w lasach liściastych, jak i mieszanych i iglastych, także na terenach bezleśnych, czasami na słomianych dachach i drewnianych płotach. Rośnie na próchniejącym drewnie; na pniakach, u podstawy pni drzew, czasami także na próchnicznej i piaszczystej ziemi wśród mchów. Występuje zarówno w siedliskach wilgotnych, jak i suchych[5].
Najbardziej do chrobotka szydlastego podobny jest chrobotek rdzawy (Cladonia ochrochlora). Index Fungorum traktuje je jako odrębne gatunki, jednak według niektórych autorów są to tylko różne formy lub odmiany tego samego gatunku. U C. coniocraea łuski plechy pierwotnej zawsze są głęboko wcięte i zwykle brak kieliszkowatego zakończenia podecjów, u C. ochrochlora listki plechy pierwotnej mogą być całe, a podecja często mają kieliszkowe zakończenia. Podecja C. coniocraea są zielonkawe, ich grubość nie przekracza 1,5 mm i zazwyczaj są proste i pojedyncze. Podecja C. ochroclora są szare, grubsze i często rozgałęzione i skręcone. Urwistki C. coniocraea są mączyste i powstają w niewielkich soraliach, u C. ochrochlora urwistki są większe i powstają w większych soraliach. Występują jednak między obydwoma tymi gatunkami formy pośrednie, tak, że często trudno jest ustalić do jakiego gatunku one należą. Zdaniem niektórych lichenologów należałoby scalić te gatunki w jeden[4].
Chrobotek szydlasty (Cladonia coniocraea (Flörke) Spreng. ) – gatunek grzybów należący do rodziny chrobotkowatych (Cladoniaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.
.JPG)
.jpg)
.JPG)
