Buddleja cordata o tepozán, ye una especie de parrotal perteneciente a la familia de les escrofulariácees, que ye endémica de Méxicu y crez nos montes cercanos a cursos d'agua a una altitú de 1500 – 3000 metros.[1][2]
B. cordata ye un parrotal o árbol de fueya caduca qu'algama un tamañu de <20 m d'altor n'estáu montés. La corteza del tarmu ta derrota, ye de color marrón o coritu. Les fueyes son cordaes, opuestes y en pareyes. La flor ye pequeña de color blancu a mariellu, y fórmase en panículas terminales.[2]
La especie ye resistente al fríu nel Reinu Xuníu. Un gran exemplar crez nel The Sir Harold Hillier Garden and Arboretum en Hampshire, otru en Longstock Park Nursery, tamién en Hampshire.
La especie (y el xéneru nel so conxuntu) contienen metabolitos tales como flavonoides y iridoides glucósidos que tienen promesa de ser utilizaos nel tratamientu de cánceres y una amplia gama d'otros trestornos.[1]
El cocimientu de les cañes ye usáu en dellos estaos del centru de Méxicu, pa dar baños a les muyeres qu'acaben de dar a lluz y asina evita-yos el resfrío (V. bañu pa dempués del partu). En Puebla a esti cocimientu amiéstase-y mirto (Salvia gesneraeflora), y nel Estáu d'Hidalgo, los trés consueldes (Potentilla candicans, Potentilla rubra y Potentilla staminea), chemisa (sp. n/r), metatera (Silene laciniata), lloréu (Litsea glaucescens) y la yerba del aire (sp. n/r).
Amás cola cocción de les fueyes fáense llavaos o s'apliquen cataplasmes en mancadures de la piel como mancaes, llagues, úlceras o pa maurecer abscesos y granos. Les fueyes calecíes sobre cenices aplíquense calientes sobre mancaes o magullones, o bien, prepárase la planta con grasa de gochu o sebu pa usala como untaza.
Otros usos referíos son: pal dolor de cintura y de cabeza, mordedura de víbora, reumes, tos, diabetes, hemorraxa nasal, calambres, cáncer, hidropesía y como desinfestante.[3]
Buddleja cordata describióse por Carl Sigismund Kunth y espublizóse en Nova Genera et Species Plantarum (quarto ed.) 2(ed. quarto): 348–349, t. 185. 1818.[4]
Buddleja: nome xenéricu dau n'honor d'Adam Buddle, botánicu y rector en Essex, Inglaterra.
cordata: epítetu llatín que significa "con forma de corazón".[5] Sinonimia:
Buddleja cordata o tepozán, ye una especie de parrotal perteneciente a la familia de les escrofulariácees, que ye endémica de Méxicu y crez nos montes cercanos a cursos d'agua a una altitú de 1500 – 3000 metros.
Detalle de les fueyes Vista de la planta Vista de la plantaBuddleja cordata (lat. Buddleja cordata) - buddlejaceae fəsiləsinin buddleya cinsinə aid bitki növü.
Buddleja cordata is endemic to Mexico, growing along forest edges and water courses at elevations of 1500–3000 m; it has also naturalized in parts of Ethiopia.[1][2] The species was first described and named by Kunth in 1818.[3]
Buddleja cordata is a large deciduous dioecious shrub or tree < 20 m tall in the wild. The trunk, which can reach 45 cm in diameter, has a furrowed bark, brownish or blackish in colour. The ovate to narrowly elliptical leaves are opposite and paired, 4–23 cm long by 3–14 cm wide, on petioles 1–4 cm long. The terminal inflorescences are paniculate, 6–30 cm long with at least two orders of branches, the lowermost subtended by leaves, the uppermost by small bracts. The small fragrant flowers are grouped into shortly pedunculate cymules, the corollas white, cream, or yellow, with a flush of orange at the throat, 1.5–2.5 long. Ploidy: 2n = 76 (tetraploid).[1]
The species is cold hardy in the UK. A large specimen grows in the Centenary Border of the Sir Harold Hillier Gardens in Hampshire, another as part of the NCCPG national collection at Longstock Park Nursery, also in Hampshire.[4] Hardiness: USDA zone 8. [5]
The species (and the genus as a whole) contain secondary metabolites such as flavonoids and iridoid glycosides which have shown much promise in the treatment of cancers and a wide range of other disorders.[1]
Buddleja cordata is endemic to Mexico, growing along forest edges and water courses at elevations of 1500–3000 m; it has also naturalized in parts of Ethiopia. The species was first described and named by Kunth in 1818.
Buddleja cordata,[1] llamado popularmente tepozán, es una especie perteneciente a la familia de las escrofulariáceas, endémica de México.
B. cordata es un arbusto o árbol dioico de entre 1 a 20 m de altura en estado silvestre. El tronco presenta una corteza surcada de color marrón o negruzco. Las hojas son lanceoladas, oblongas u ovado elípticas con márgenes enteros, serrados o dentados; pueden medir hasta 24 cm de largo por 10,5 de ancho. La inflorescencia es una panícula terminal de hasta 32 cm de largo, con 2 a 4 ramificaciones y bracteadas. Flores pequeñas, campanuladas de color blanco a amarillo. El fruto, ovoide o elipsoide,de entre 2,5 a mm de largo, es dehiscente con semillas aladas.[2]
Se distribuye desde el norte de México hasta Guatemala.[3]Crece en bosques de Quercus y coníferas a una altitud de 1500 – 3000 metros.[4][5] Se encuentra en gran variedad de hábitats desde bosques, matorrales xerófilos y suelos erosionados[6][2]
Especie de crecimiento rápido, resistente a la sequía y la contaminación.[2] La especie es resistente al frío en el Reino Unido. Un gran ejemplar crece en el The Sir Harold Hillier Garden and Arboretum en Hampshire, otro en Longstock Park Nursery, también en Hampshire.[cita requerida]
Se cultiva como ornamental y para la obtención de pulpa para papel.[2]
La especie (y el género en su conjunto) contienen metabolitos tales como flavonoides e iridoides glucósidos que tienen promesa de ser utilizados en el tratamiento de diversos tipos de cáncer y una amplia gama de otros trastornos.[4] En medicina tradicional se emplea para diversas dolencias.
Las semillas, hojas y raíces han demostrado propiedades batericidas amebicidas en estudios fitoquímicos.[2]
El cocimiento de las ramas se usa en varios estados del centro de México, para dar baños a las mujeres que acaban de dar a luz y así evitarles el resfrío (baño para después del parto). En Puebla a este cocimiento se le agrega mirto (Salvia gesneraeflora), y en el estado de Hidalgo, las tres consuelda (Potentilla candicans, Potentilla rubra y Potentilla staminea), chemisa (sp. n/r), metatera (Silene laciniata), laurel (Litsea glaucescens) y la hierba del aire (sp. n/r).[cita requerida]
Además con la cocción de las hojas se hacen lavados o se aplican cataplasmas en lesiones de la piel como heridas, llagas, úlceras o para madurar abscesos y granos. Las hojas calentadas sobre cenizas se aplican calientes sobre heridas o magullones, o bien, se prepara la planta con grasa de cerdo o sebo para usarla como ungüento.
Otros usos referidos son: para el dolor de cintura y de cabeza, mordedura de víbora, reumas, tos, diabetes, hemorragia nasal, calambres, cáncer, hidropesía y como desinfectante.[7]
Buddleja cordata fue descrita por Carl Sigismund Kunth y publicado en Nova Genera et Species Plantarum (quarto ed.) 2(ed. quarto): 348–349, t. 185. 1818.[8]
Buddleja: nombre genérico otorgado en honor de Adam Buddle, botánico y rector en Essex, Inglaterra.
cordata: epíteto latino que significa "con forma de corazón".[9] Sinonimia:
Buddleja cordata, llamado popularmente tepozán, es una especie perteneciente a la familia de las escrofulariáceas, endémica de México.
Detalle de las hojas Vista de la planta Vista de la plantaBuddleja cordata là một loài thực vật có hoa trong họ Huyền sâm. Loài này được Kunth mô tả khoa học đầu tiên năm 1818.[1]
Buddleja cordata là một loài thực vật có hoa trong họ Huyền sâm. Loài này được Kunth mô tả khoa học đầu tiên năm 1818.