Rhizophora mucronata Lam.

Rooiwortelboom

Die Rooiwortelboom (Rhizophora mucronata) is 'n boom wat voorkom aan die seewaartse kant van wortelboommoerasse. In Engels staan die boom bekend as die Red mangrove. Die boom produseer kenmerkende steltworels wat tot 2 m lank is. Die lengte van die wortels is gelyk aan die verskil tussen die getye. Met hoogwater lyk dit asof die bome op die water dryf en tydens laagwater kan die wortels gesien word. Die vrug lyk soos 'n leeragtige groen bessie en ontkiem aan die boom en produseer dan 'n saailing wat soms tot 45 x 2 cm groot is. Die vrug en die saailing stuur baie vinnig wortels uit sodra dit in die modder val.

Die spesie word op die SANBI-rooilys as veilig (LC) genoem. Dit kom in Suid-Afrika voor op die kus van KwaZulu-Natal en die Oos-Kaap, maar dit is nie endemies aan Suid-Afrika nie.^[1] Hulle word in die wortelboommoerasse van Suid-Afrika en Mosambiek aangetref.

Sien ook

Wikispecies het meer inligting oor: Rhizophora mucronata

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse bome

Bron

• Algemene gids tot BOME. Keith, Paul & Meg Coates Palgrave. 2000. ISBN 1-86872-527-8

Verwysings

Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.

Bangka u atawa lam basa Latèn Rhizophora mucronata nakeuh saboh jeunèh bak bangka nyang udép bak pasie ngön binèh krueng di wilayah Afrika Timu ngön Indo-Pasifik.

Nè

Eu cit

• Bangka minyeuk
• Niréh

Rhizophora mucronata (loop-root mangrove, red mangrove or Asiatic mangrove)^[3][4] is a species of mangrove found on coasts and river banks in East Africa and the Indo-Pacific region.

Description

With propagules at Muzhappilangad

aerial stilt roots

Rhizophora mucronata is a small to medium size evergreen tree growing to a height of about 20 to 25 metres (66 to 82 ft) on the banks of rivers. On the fringes of the sea 10 or 15 metres (33 or 49 ft) is a more typical height. The tallest trees are closest to the water and shorter trees are further inland. The tree has a large number of aerial stilt roots buttressing the trunk. The leaves are elliptical and usually about 12 centimetres (4.7 in) long and 6 centimetres (2.4 in) wide. They have elongated tips but these often break off. There are corky warts on the pale undersides of the leaves. The flowers develop in axillary clusters on the twigs. Each has a hard cream-coloured calyx with four sepals and four white, hairy petals. The seeds are viviparous and start to develop whilst still attached to the tree.^[5] The root begins to elongate and may reach a length of a metre (yard) or more. The propagule then becomes detached from the branch when sufficiently well developed to root in the mud below.^[6]

Distribution and habitat

Growing on Iriomote Island, Japan

Rhizophora mucronata is found in the Indo-Pacific region on the banks of rivers and on the edge of the sea. It is the only mangrove species to be found in East Africa.^[5] R. mucronata is native to Africa (in southeastern Egypt; eastern Ethiopia; eastern Kenya; Madagascar; Mauritius; Mozambique; the Seychelles; Somalia; eastern side of South Africa down to Nahoon the southernmost mangrove forest in Africa; southeastern Sudan; and eastern Tanzania); Asia (in Burma; Cambodia; India; Pakistan; Iran; Indonesia; the Ryukyu Islands of Japan; Malaysia; Papua New Guinea; the Philippines; Sri Lanka; Taiwan; Thailand; and Vietnam) the South Pacific (in the Solomon Islands; and Vanuatu) and Australia (in northern Northern Territory; and northern Queensland).^[3]

The natural habitat of Rhizophora mucronata is estuaries, tidal creeks and flat coastal areas subject to daily tidal flooding. It seems to be more tolerant of inundation than other mangrove species and often forms an evergreen fringe to mangrove areas. It sometimes occurs as a pure stand or may grow with Rhizophora apiculata.^[6] The red mangrove is a protected tree in South Africa.^[7]

Ecology

Rhizophora mucronata regenerates easily from seed but the seedlings are often damaged by crabs.^[4] The leaves are also eaten by crabs ^[5] and form part of the diet of the crab-eating macaque (Macaca irus). The tree is attacked by the beetle Poecilus fallax.^[4] In the Mangalavanam Bird Sanctuary near Cochin, India, it grows in association with the mangrove Avicennia officinalis, the golden leather fern (Acrostichum aureum) and the sea holly (Acanthus ilicifolius).^[8]

Uses

Rhizophora mucronata has multiple uses. It is used to help prevent coastal erosion and in restoration of mangrove habitats.^[1] The timber is used for firewood and in the construction of buildings, as poles and pilings, and in making fish traps. The fruits can be cooked and eaten or the juice extracted to make wine, and the young shoots can be consumed as a vegetable. The bark is used in tanning and a dye can be extracted from both bark and leaves. Various parts of the plant are used in folk medicine.^[4]

References

Rhizophora mucronata est un palétuvier de la famille des Rhizophoraceae, présent dans la plupart des mangroves des rivages des océans Indien et Pacifique.

Description

Le palétuvier Rhizophora mucronata pousse à l'intérieur de la mangrove de l'Asie du Sud-Est, juste derrière les premiers arbustes et arbres colonisateurs du genre Sonneratia et les palétuviers noirs du genre Avicennia qui poussent près de la mer, au niveau des basses eaux^[1],[2].

Rhizophora mucronata (Cape Tribulation, Australie)

Références externes

• (en) Référence UICN : espèce Rhizophora mucronata Lam., 1804 (consulté le 31 mai 2015)
• (en) Référence JSTOR Plants : Rhizophora mucronata Lam.

Notes et références

Rhizophora mucronata Lam., 1804 è una specie di piante costituente della mangrovia; appartiene alla famiglia Rhizophoraceae, è diffusa nelle foreste costiere dell'oceano Indiano e del Pacifico occidentale.

Note

Bibliografia

• (EN) Orwa et al., Rhizophora mucronata (PDF), in Agroforestry Database 4.0, 2009.

Pokok Bakau Kurap adalah sejenis tumbuhan yang terdapat di hutan Malaysia. Nama sainsnya Rhizophora mucronata (Lam) Merr.^[1]

Pokok Bakau Kurap tumbuh di Pulau Iriomote, Jepun.

Rujukan

Pautan luar

• Program Penanaman Pokok Bakau dan Yang Sesuai DI Perairan Negara - BAKAU KURAP (Rhizophora mucronata)

Lihat juga

Rhizophora mucronata – gatunek namorzyn z rodziny korzeniarowatych (Rhizophoraceae). Występuje naturalnie w Afryce Północno-Wschodniej, Wschodniej i Południowej, Azji Południowej i Południowo-Wschodniej, Japonii, północnej Australii, na Wyspach Salomona i Vanuatu^[2].

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek jest bardzo rozpowszechniony. W Afryce występuje na Madagaskarze, Mauritiusie, Seszelach, w Republice Południowej Afryki (prowincja KwaZulu-Natal), Mozambiku, Tanzanii, Kenii, Somalii, Erytrei, Sudanie i Egipcie. W Azji jego zakres obejmuje Arabię Saudyjską, Jemen, Oman, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Iran, Pakistan, Indie, Malediwy, Sri Lankę, Bangladesz, Mjanmę, Tajlandię, Kambodżę, południowy Wietnam, Malezję, Singapur, Indonezję, Brunei, Filipiny, Tajwan oraz Japonię (wyspy Riukiu). Występuje w północnej Australii (północna część Terytorium Północnego i stanu Queensland) oraz Oceanii – Papua-Nowa Gwinea, Wyspy Salomona, Vanuatu, Palau oraz Sfederowane Stany Mikronezji^[2][4].

Istnieją historyczne zapisy tego gatunku nad wybrzeżem Morza Arabskiego choć od dawna jest tam wytępiony^[4].

Morfologia

Pokrój

Może dorastać do 35 m. Jest rośliną szybko rosnącą – na plantacjach w ciągu siedmiu lat osiąga do 6 m wysokości^[4].

Gatunki podobne

Rhizophora stylosa Griff^[4].

Ekologia

Siedlisko R. mucronata na japońskiej wyspie Iriomote

Gatunek jest rozpowszechniony w obrębie swego zasięgu. Jest preferowanym gatunkiem dla przywrócenia lasów namorzynowych^[4].

Gatunek ten występuje w estuariach rzek lub bezpośrednio nad brzegiem morza w strefie oddziaływania pływów morskich. Najlepiej rośnie w wodach o zasoleniu 8–33‰, lecz toleruje maksymalne zasolenie 40‰. Łatwo się rozmnaża i charakteryzuje się szybkim wzrostem. We wschodniej części jego zasięgu gatunek ten ma tendencję do zasiedlania miejsc w pobliżu wód słodkowodnych, podczas gdy w zachodniej części jego zasięgu porasta obszary znajdujące się bliżej brzegu morza. Potrzebne są dodatkowe badania w celu ustalenia, czy drzewa o nieco odmiennych preferencjach ekologicznych reprezentują różne taksony w obrębie gatunku lub może różne gatunki^[4].

Systematyka

Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG III z 2009)^[1]

Należy do rodziny korzeniarowatych (Rhizophoraceae Pers.), w rzędzie malpigiowców (Malpighiales Juss. ex Bercht. & J. Presl), która jest jednym z kladów w obrębie różowych (Rosidae Takht.), grupy roślin okrytonasiennych^[1].

Zagrożenia

Szacuje się, że nastąpił spadek zasobów tego gatunku o ok. 20% w związku z ograniczeniem areału lasów namorzynowych, co oznacza jednak, że gatunek nie spełnia jeszcze kryteriów kategorii zagrożenia. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jest wymieniony jako gatunek najmniejszej troski. Głównymi zagrożeniami dla tego gatunku jest niszczenie siedlisk i usuwanie obszarów namorzynowych. Przyczyny ich usunięcia są różne. Są to między innymi: pozyskanie drewna, zajmowanie terenów pod hodowlę krewetek, rolnictwo (uprawy ryżu) oraz stawy rybne, czy baseny solankowe. Ponadto zagrożeniem jest rozwój obszarów miejskich i przemysłowych, budowa dróg, zakładanie plantacji palm kokosowych, tworzenie portów, lotnisk i ośrodków turystycznych. Innymi zagrożeniami są zanieczyszczenia ściekami kanalizacyjnymi, odpady komunalne, zamulenia, odpady rolnicze i miejskie. Zmiana klimatu jest również uważany za zagrożenie, szczególnie takie naturalne zagrożenia jak cyklony, huragany, czy tsunami^[4].

Szacuje się, że na wyspie Andaman Południowy z powodu ciągłego zalania po tsunami w grudniu 2004 wyginęło 30–80% gatunków z rodziny Rhizophora, w tym Rhizophora mucronata. Chociaż lokalne szacunki są niepewne ze względu na różne definicje prawne, co jest las namorzynowym, oraz niedokładności w określeniu ich obszarów, to w ostatnim raporcie stwierdzono spadek o około 20% tego gatunku na obszarach namorzynowych od 1980 roku^[4].

Wszystkie siedliska tego gatunku występują w obrębie ekosystemów bezpośrednio powiązanych ze średnim poziomem morza lub na wzniesieniach pływowych. Bezpośredni wpływ na te siedliska ma zmiana średniego poziomu morza, jego zasolenie oraz falowanie. Wraz ze wzrostem poziomu morza ucierpią gatunki zamieszkujące te obszary. Należy również się liczyć z wymieraniem gatunków występujących nad brzegami morza. Stwierdzono jednak, że szybko rosnące gatunki, takie jak Rhizophora mucronata, powinny szybko poradzić sobie ze zmiana warunków i łatwo przenieść się na wyżej położone tereny^[4].

Przypisy

• 1 Опис
• 2 Місця зростання
• 3 Використання
• 4 Примітки
• 5 Література

1. ↑ Duke, N.; Kathiresan, K.; Salmo III, S.G.; Fernando, E.S.; Peras, J.R.; Sukardjo, S.; Miyagi, T. (2010). Rhizophora mucronata. The IUCN Red List of Threatened Species (IUCN) 2010: e.T178825A7618520. doi:10.2305/IUCN.UK.2010-2.RLTS.T178825A7618520.en. Процитовано 15 January 2018.
2. ↑ ^{а б} Різофора загострена на сайті The Plant List. Процитовано 2017-02-05.
3. ↑ Жизнь растений. — Т. 5. Ч. 2. Цветковые растения. / Под ред. А. Л. Тахтаджяна. — 300 000 экз.
4. ↑ Різофора загострена на сайті GRIN.
5. ↑ Tomlinson, 1994, с. 25
6. ↑ Duke, N., Kathiresan, K., Salmo III, S.G., Fernando, E.S., Peras, J.R., Sukardjo, S. & Miyagi, T. (2010). Rhizophora mucronata в Червоному списку видів під загрозою. The IUCN Red List of Threatened Species 2010. МСОП. Процитовано 2016-09-18.
7. ↑ Rhizophora mucronata. Ecocrop. FAO. 2007. Процитовано 2016-09-18.
8. ↑ Tomlinson, 1994, с. 331

Đưng hay còn gọi đước xanh, đước nhọn (danh pháp khoa học: Rhizophora mucronata) là một loài thực vật có hoa trong họ Rhizophoraceae. Loài này được Lam. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1804.^[3]

Phân bố

Đưng phân bố ở Tây Phi, Madagascar, Mauritius, Đông Nam Á, Australia, Melanesia và Micronesia. Ở Việt Nam loài này được bắt gặp trong các rừng ngập mặn Trung Bộ và Nam Bộ (Cần Giờ, Bến Tre, Cà Mau).

Hình ảnh

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Rhizophora mucronata tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Rhizophora mucronata tại Wikispecies
• Vườn thực vật hoàng gia Kew; Đại học Harvard; Australian Plant Name Index (biên tập). “Rhizophora mucronata”. International Plant Names Index. Truy cập ngày 15 tháng 9 năm 2013.

Bài viết Bộ Sơ ri này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

• 1 Описание
• 2 Места произрастания
• 3 Использование
• 4 Примечания
• 5 Литература

红茄苳（学名：Rhizophora mucronata）又名五梨跤，为红树科红树属下的一个种。^[3][4]

参考文献

外部連結

• 長春堿 Catharanthine 中草藥化學圖像數據庫 (香港浸會大學中醫藥學院) （中文）（英文）

扩展阅读

R. macrorrhiza Griffith、R. longissima Blanco

ヤエヤマヒルギ（八重山蛭木、八重山漂木、学名：Rhizophora mucronata）は、ヒルギ科ヤエヤマヒルギ属の常緑高木。別名オオバヒルギ（大葉蛭木、大葉漂木）、シロバナヒルギ（白花蛭木、白花漂木）。また、学名にRhizophora stylosa Griffithが採用されることもある。

特徴[編集]

形態[編集]

樹高は8-10m程度となる常緑高木。幹の根本近くから周囲に向かって、多数の弓なりの形状の呼吸根を伸ばす。この呼吸根は、幹の下部から斜め下に向かって出て、枝分かれしながら泥に入り込むので、見かけはタコノキ類のものに似ている。むしろ幹を支えているようにも見えるので、支柱根と言うこともある。

葉は厚い革質で滑らか、全体は楕円形で、先端にとがった突起があるのが特徴。葉の裏側には無数の小さい黒点がある。

花期は5-7月。腋生の集散花序で、花弁は4枚で白く、この花の色から、別名シロバナヒルギと呼ばれることもある。萼片は4枚で、萼片の先は裂けており、形状は三角形である。花の後、果実は卵形で、萼片が付かないのが本種の特徴である。やがてその果実の先端から長さ30cm以上にも及ぶ細長い褐色の胎生種子の根が伸びる。成熟した胎生種子は、他のマングローブ植物と同様に果実から抜け落ちて海流に乗って移動し、海流散布により分布を広げる。

生態及び生育環境[編集]

感潮帯の、比較的海水に晒される干潟に生えるマングローブの構成種の一つ。他のヒルギ科植物と比較して塩分に対する耐性が強く、マングローブの帯状分布では、より海側に生育する^[1]。

• 西表島浦内の干潟・ヤエヤマヒルギの大群落

• ヤエヤマヒルギの胎生種子

分布[編集]

東アフリカから南アジア、オセアニアの熱帯および一部の亜熱帯に広く分布する。日本では南西諸島（沖縄諸島・宮古島・八重山諸島）に分布する。分布の北限は沖縄本島である。

日本における生育地[編集]

沖縄本島を北限とし、沖縄諸島以南でマングローブを構成する。特に八重山諸島に多く、優占種となっている。沖縄本島では、元々島北部の東村慶佐次などでしか見られなかったが、1970年代に漫湖に植栽され、繁殖している^[2]。石垣島および西表島の干潟には大群落を形成する。

日本国外における生育地[編集]

分類[編集]

本種の学名については、Flora of Japan^[3]によりRhizophora mucronataが採用されている。しかしながら、本種の和名及び学名については、いくつかの混乱が指摘されている^[4][5]。

初島住彦は、当初オオバヒルギR. stylosaを採用したが^[6]、その後オオバヒルギR. mucronataを採用し^[7]、最終的にはヤエヤマヒルギR. mucronataを採用し、R. stylosaについては琉球諸島に産するものは栽培種としている^[8]。一方、島袋敬一はヤエヤマヒルギR. stylosaを採用し、R. mucronataをシノニムとしている^[9]。

瀬戸口浩彰は、1997年の著書^[5]で、ヤエヤマヒルギR. stylosaを採用し、R. mucronataを別種として紹介するものの、本種の分類の混乱があることを指摘し、1999年のFlora of Japan^[3]で、R. mucronataに変更している。

また、日本の植物の和名学名のリストを提供する「BG Plants 和名−学名インデックス」（YList）ではオオバヒルギR. mucronata を採用し、R. stylosaをシノニムに、ヤエヤマヒルギを別名としており、アメリカ合衆国農務省の作成したGermplasm Resources Information Network（GRIN）では、日本に産する種はR. mucronataとし、R. stylosaは東南アジア以南に産することとしている^[10][11]。

利用[編集]

樹皮を染料とする。また、材、木炭の原料となる。

脚注[編集]

1. ^ 植物体中の各種イオン動態からみたマングローブ3種の耐塩性の比較
2. ^ マングローブの分布と植生に関する研究 亜熱帯総合研究所報告・漫湖マングローブ林の林分構造
3. ^ ^{a b} Setoguchi, Hiroaki. (1999) "Rhizophoraceae", Flora of Japan Vollume IIC, K. Iwatsuki et.al. (ed.), KODANSHA, 1999, pp.220.
4. ^ 皆川礼子『マングローブの古い標本が語るもの』 日本熱帯生態学会ニュースレター No.66. 2007.^{[リンク切れ]}
5. ^ ^{a b} 瀬戸口浩彰 「ヒルギ科」『朝日百科 植物の世界4 種子植物 双子葉類4』岩槻邦男ら監修、朝日新聞社、1997年、152-153頁。
6. ^ 初島住彦 『琉球植物誌』 沖縄生物教育研究会、1971年。
7. ^ 初島住彦 「ヒルギ科」 『日本の野生植物 木本 II』 佐竹義輔ら編集、平凡社、1989、105頁、ISBN 4-582-53505-4。
8. ^ 初島住彦・天野鉄夫 『増補訂正 琉球植物目録』 沖縄生物学会、1994年、149頁、ISBN 4-900804-02-9。
9. ^ 島袋敬一編著 『琉球列島維管束植物集覧【改訂版】』 九州大学出版会、1997年、367-368頁、ISBN 4-87378-522-7。
10. ^ GRINでのRhizophora mucronataの情報
11. ^ GRINでのRhizophora stylosaの情報

参考文献[編集]

• Setoguchi, Hiroaki. (1999) "Rhizophoraceae", Flora of Japan Vollume IIC, K. Iwatsuki et.al. (ed.), KODANSHA, 1999, pp.220-221.
• 多和田真淳監修・池原直樹著 『沖縄植物野外活用図鑑 第4巻 海辺の植物とシダ植物』 新星図書出版、1979年。
• 土屋誠・宮城康一編 『南の島の自然観察』、東海大学出版会、1991年。

外部リンク[編集]

• oNLINE植物アルバム - ヤエヤマヒルギの写真