Paederus baudii is a species of rove beetle belonging to the family Staphylinidae subfamily Paederinae.[1]
These beetles are mainly present in France, Italy, and Switzerland.[2] They can mainly be encountered in moisty habitats, especially on the banks of ponds and marshy meadows.
The adults grow up to 7–9 millimetres (0.28–0.35 in) long. The head is black, antennae and legs are yellowish, while the apex of the femora is black. Pronotum is red. The elytra are black. Abdomen is black except for the first 4 segments that are red. This species has a very narrow base of elytra, elytra widened in the back and the head much bigger than similar ones.[3][4]
They can secrete by abdominal glands an urticant substance.[5] Larvae and adults are predators of small insects.
Paederus baudii is a species of rove beetle belonging to the family Staphylinidae subfamily Paederinae.
El escarabajo errante (Paederus baudii) es un coleóptero de la familia de los estafilínidos. Posee vesículas retráctiles anales que producen la secreción irritante a base de pederina que causa problemas en la piel de las personas. Se distribuye en Francia, Italia y Suiza.
La cabeza es negra, las antenas y las patas son amarillentas, mientras que el ápice del fémur es negro. El protórax es rojo. Los élitros son negros. El abdomen es negro, excepto por los primeros cuatro segmentos que son rojos. Estos insectos tienen una longitud de hasta 7.9 milímetros de largo. Su hábitat es muy variado, pero generalmente se encuentarn en las orillas de los estanques y prados pantanosos. Las larvas y los adultos depredan a pequeños insectos.
Datos: Q7124055
Multimedia:
El escarabajo errante (Paederus baudii) es un coleóptero de la familia de los estafilínidos. Posee vesículas retráctiles anales que producen la secreción irritante a base de pederina que causa problemas en la piel de las personas. Se distribuye en Francia, Italia y Suiza.
Paederus baudii – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1859 roku przez Léona Fairmaire[1].
Chrząszcz o wydłużonym i lekko wypukłym ciele długości od 8,5, do 10 mm. Głowę charakteryzuje płytkie, małe, a na skroniach luźne punktowanie. Głaszczki szczękowe mają brunatnożółte wierzchołki ostatnich członów. Przedplecze ma boczne brzegi delikatnie i tylko w części tylnej obrębione. Pokrywy są krótsze od przedplecza, ku tyłowi wyraźnie rozszerzone, o zredukowanych barkach. Odległości między punktami na pokrywach są znacznie większe niż średnice tych punktów. Tylna para skrzydeł zupełnie zanikła[2].
Owad znany z Francji, Szwajcarii i Włoch[1]. Z Europy Środkowej, w tym z Polski, błędnie wykazywany wskutek mylenia z Paederus schoenherri[2].
Paederus baudii – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1859 roku przez Léona Fairmaire.
Chrząszcz o wydłużonym i lekko wypukłym ciele długości od 8,5, do 10 mm. Głowę charakteryzuje płytkie, małe, a na skroniach luźne punktowanie. Głaszczki szczękowe mają brunatnożółte wierzchołki ostatnich członów. Przedplecze ma boczne brzegi delikatnie i tylko w części tylnej obrębione. Pokrywy są krótsze od przedplecza, ku tyłowi wyraźnie rozszerzone, o zredukowanych barkach. Odległości między punktami na pokrywach są znacznie większe niż średnice tych punktów. Tylna para skrzydeł zupełnie zanikła.
Owad znany z Francji, Szwajcarii i Włoch. Z Europy Środkowej, w tym z Polski, błędnie wykazywany wskutek mylenia z Paederus schoenherri.
