Peurankello

Dzwonek skupiony^[2] (Campanula glomerata L.) – gatunek byliny z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae Juss.). Znany też jako dzwonek główkowaty^[3].Występuje w Azji (od Iranu po Japonię, na północ do Syberii) i w Europie. W Ameryce Północnej zadomowiony^[4]. W Polsce dość pospolity na całym niżu i w górach.

Morfologia

Łodyga

Pojedyncza, tępokanciasta, wzniesiona, o wysokości 20–40 (60) cm. Jest zazwyczaj szaro owłosiona, rzadko tylko naga. Czasami fioletowo nabiegła.

Liście

Dolne na oskrzydlonym ogonku, o nasadzie sercowatej, zaokrąglonej lub uciętej. Górne liście łodygowe podłużnie lancetowate i siedzące.

Kwiaty

Bezszypułkowe, zebrane w jedną główkę na szczycie łodygi. Przeważnie pod główką wyrastają jeszcze w kątach liści pęki kwiatów. Kwiaty są jasnofioletowe, o długości 1,5–3 cm. Czasami (rzadko) trafiają się kwiaty białe. Szyjka słupka ma długość korony, lub jest krótsza. Pomiędzy zatokami lancetowatych i ostro zakończonych działek kielicha brak wyrostków.

Korzeń

Walcowaty, krótki zdrewniały, skośnie rosnący.

Biologia i ekologia

Bylina, kwitnie od czerwca do września. Porasta suche łąki, zarośla, rowy. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Festuco-Brometea^[5].

Zmienność

Wyróżnia się podgatunki^[4]

• Campanula glomerata subsp. cephalotes
• Campanula glomerata subsp. cervicarioides
• Campanula glomerata subsp. daqingshanica
• Campanula glomerata subsp. elliptica
• Campanula glomerata subsp. farinosa
• Campanula glomerata subsp. glomerata
• Campanula glomerata subsp. hispida
• Campanula glomerata subsp. serotina
• Campanula glomerata subsp. subcapitata

Przypisy

Bibliografia

1. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.