dcsimg

Brief Summary ( englanti )

tarjonnut Catalog of Hymenoptera in America North of Mexico
Members of the Halictini are found on all continents and many of the islands. In the Western Hemisphere they are present from Alaska and northern Canada south to southern Argentina (Province of Chubut) and occupy most continental islands and many of the islands in the West Indies, as well as, Bermuda and Fernando de Noronha. As now understood, the tribe is represented in the Western Hemisphere by 19 genera, only five of which also occur in the Old World (Dialictus, Halictus, Lasioglossum, Evylaeus, and Sphecodes). Of the 14 genera found only in the Americas, four are known only from North America (Hemihalictus, Mexalictus, Paralictus, and Sphecodogastra), three only from South America (Pseudagapostemon, Ruizantheda, and Zikaniella), three occupy both North and South America, as well as, the West Indies (Agapostemon, Microsphecodes, and Habralictus, and four, while present in both North and South America, have not been taken in the West Indies (Caenohalictus, Paragapostemon, Ptilocleptis, and Rhinetula). In all more than 700 species including those considered as unplaced taxa of the Halictini are currently recognized from the Americas.
lisenssi
cc-by-nc
bibliografinen lainaus
Catalog of Hymenoptera in America North of Mexico. 1979. Prepared cooperatively by specialists on the various groups of Hymenoptera under the direction of Karl V. Krombein and Paul D. Hurd, Jr., Smithsonian Institution, and David R. Smith and B. D. Burks, Systematic Entomology Laboratory, Insect Identification and Beneficial Insect Introduction Institute. Science and Education Administration, United States Department of Agriculture.

Halictini ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Halictini is a tribe of sweat bees in the sub-family Halictinae.[1]

Genera

The following are included by BioLib.cz:[2]

  1. Agapostemon Guérin-Ménéville, 1844
  2. Agapostemonoides Roberts & Brooks, 1987
  3. Caenohalictus Cameron, 1903
  4. Dinagapostemon Moure & Hurd, 1982
  5. Echthralictus Perkins & Cheesman, 1928
  6. Eupetersia Blüthgen, 1928
  7. Glossodialictus Pauly, 1984
  8. Habralictus Moure, 1941
  9. Halictus Latreille, 1804
  10. Homalictus Cockerell, 1919
  11. Lasioglossum Curtis, 1833
  12. Mexalictus Eickwort, 1978
  13. Microsphecodes Eickwort & Stage, 1972
  14. Nesosphecodes Engel, 2006
  15. Paragapostemon Vachal, 1903
  16. Parathrincostoma Blüthgen, 1933
  17. Patellapis Friese, 1909
  18. Pseudagapostemon Schrottky, 1909
  19. Ptilocleptis Michener, 1978
  20. Rhinetula Friese, 1922
  21. Ruizantheda Moure, 1964
  22. Sphecodes Latreille, 1805 (parasitic sweat bees)
  23. Thrinchostoma Saussure, 1890
  24. Thrincohalictus Blüthgen, 1955
  25. Urohalictus Michener, 1980

References

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Halictini: Brief Summary ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Halictini is a tribe of sweat bees in the sub-family Halictinae.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Halictini ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

Les Halictini sont une tribu d'insectes hyménoptères (abeilles) de la famille des Halictidae, de la sous-famille des Halictinae.

Liste des genres

Selon BioLib (18 juillet 2020)[2] :

Notes et références

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Halictini: Brief Summary ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

Les Halictini sont une tribu d'insectes hyménoptères (abeilles) de la famille des Halictidae, de la sous-famille des Halictinae.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Halictini ( puola )

tarjonnut wikipedia POL

Halictiniplemię pszczół z rodziny smuklikowatych i podrodziny smuklikowatych właściwych.

Pszczoły małych i średnich rozmiarów, o jednolitej budowie ciała. Oskórek u większości gatunków wschodniej półkuli jest czarny lub matowo zielonkawy, natomiast u gatunków z półkuli zachodniej, zwłaszcza z podplemienia Caenohalictina, oskórek może być metalicznie zielony lub niebieski. Gatunki pasożytnicze jednak nigdy nie są metalicznie ubarwione. Samice gatunków niekleptopasożytniczych mają metasomę z wyspecjalizowanym podłużnym polem środkowym na piątym tergicie niepodzielonym wcięciem. U samców siódmy tergit podzielony jest poprzeczną, zwykle żeberkowną listewką na część górną, zwykle o wyraźnie bezwłosej płytce pygidialnej i część dolną, silnie podwiniętą, tak że listewka ta tworzy pozorny wierzchołek omawianego tergitu. Liczne gatunki cechują się osłabieniem żyłek w odsiebnej części skrzydła przedniego. Samce wielu gatunków mają zlane ze sobą lub szeroko połączone stawowo: pierwszy i drugi człon stóp tylnej pary odnóży[2].

Takson kosmopolityczny[2].

Do plemienia tego należy 25 rodzajów, zgrupowanych w 4 podplemiona[2]:

Przypisy

  1. Halictini, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Charles Duncan Michener: The Bees of the World. Baltimore, London: Johns Hopkins University Press, 2000.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL

Halictini: Brief Summary ( puola )

tarjonnut wikipedia POL

Halictini – plemię pszczół z rodziny smuklikowatych i podrodziny smuklikowatych właściwych.

Pszczoły małych i średnich rozmiarów, o jednolitej budowie ciała. Oskórek u większości gatunków wschodniej półkuli jest czarny lub matowo zielonkawy, natomiast u gatunków z półkuli zachodniej, zwłaszcza z podplemienia Caenohalictina, oskórek może być metalicznie zielony lub niebieski. Gatunki pasożytnicze jednak nigdy nie są metalicznie ubarwione. Samice gatunków niekleptopasożytniczych mają metasomę z wyspecjalizowanym podłużnym polem środkowym na piątym tergicie niepodzielonym wcięciem. U samców siódmy tergit podzielony jest poprzeczną, zwykle żeberkowną listewką na część górną, zwykle o wyraźnie bezwłosej płytce pygidialnej i część dolną, silnie podwiniętą, tak że listewka ta tworzy pozorny wierzchołek omawianego tergitu. Liczne gatunki cechują się osłabieniem żyłek w odsiebnej części skrzydła przedniego. Samce wielu gatunków mają zlane ze sobą lub szeroko połączone stawowo: pierwszy i drugi człon stóp tylnej pary odnóży.

Takson kosmopolityczny.

Do plemienia tego należy 25 rodzajów, zgrupowanych w 4 podplemiona:

podplemię: Thrinchostomina Parathrincostoma Thrinchostoma podplemię: Caenohalictina Agapostemon Caenohalictus Dinagapostemon Habralictus Paragapostemon Pseudagapostemon Rhinetula Ruizantheda podplemię: Sphecodina Eupetersia Microsphecodes Nesosphecodes Ptilocleptis Sphecodesnęczyn podplemię: Halictina Echthralictus Glossodialictus Halictussmuklik Homalictus Lasioglossumpseudosmuklik Mexalictus Patellapis Thrincohalictus Urohalictus
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL