dcsimg

Delfinowiec ciemny ( puola )

tarjonnut wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Delfinowiec ciemny[5], delfin ciemny[6] (Lagenorhynchus obscurus) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae). Stosunkowo małej wielkości delfin, żyje w wodach ciepłych i chłodnych umiarkowanych półkuli południowej.

Dane

  • Wielkość urodzeniowa: ok. 0,55-0,7 m
  • Największy znany okaz: 2,11 m przy ok. 80 kg wagi (samiec); 1,93 m przy ok. 60 kg (samica)
  • Pożywienie: głównie sardele, ryby przydenne, dziesięciornice
  • Zagrożenia: niedostatecznie poznany status; niektóre lokalne populacje silnie zagrożone na skutek legalnych i nielegalnych połowów.
  • Występowanie: wody przybrzeżne ciepłe i chłodne umiarkowane na półkuli południowej, szczególnie przy Południowej Afryce, Nowej Zelandii i Ameryce Południowej.

Wygląd

Delfinowce ciemne mają krótki, czarny dziób. Brzegi płetw piersiowych są również przyciemniane. Płetwa grzbietowa, jak to u delfinów z rodzaju Lagenorhynchus, znacznie zakrzywiona jest do tyłu; u delfina ciemnego ta płetwa jest z tyłu szara. Brzuch i większość przedniej części ciała jest biała. Natomiast wierzch ciała i ogon są czarne; na ogonie z boku uwidacznia się długi szary pasek przedłużający się ku przedniej części ciała i rozgałęziający się na dwoje. Wokół oczu delfina ciemnego nie ma czarnych łatek "okularów", co stanowi wyjątek wśród przedstawicieli rodzaju.

Życie społeczne

DuskyJump.jpg

Delfinowce ciemne żyją w dużych grupach, zazwyczaj kilkudziesięciu zwierząt, pozwalając też innym gatunkom polowaċ razem ze sobą. Delfinów ciemnych nie powinno się trzymaċ w delfinariach, gdyż pozbawione licznego towarzystwa, do którego są przyzwyczajone, popadają w depresję, często chorują, a ich czas życia ulega skróceniu.

Polowanie

Zbiorowe polowanie delfinowców ciemnych na ryby ławicowe przeprowadzane jest zwykle w godzinach wczesnego popołudnia. Osobniki dzielą się między sobą rolami. Jedne zbijają ryby w ciaśniejszą gromadę płosząc je bardzo wysokimi dźwiękami lub uderzeniami ogonem. Inne opływają wciąż ławicę ryb dookoła zapobiegając ucieczkom ofiar i rozluźnieniu szyku. Kiedy ogromne ławice ryb są zbyt wielkie dla jednego stada do opanowania, parę osobników skacze nad wodę, opadając brzuchem lub plecami płasko na powierzchnię wody, wydając przy tym jak najgłośniejszy plusk. Powtarzają sygnały, dopóki nie dostrzeże ich inne, bardziej oddalone stado delfinów ciemnych i zaalarmowane przybędzie na pomoc. Delfiny wybierają dogodny moment i przestają już zapędzaċ ryby bliżej siebie. Teraz osobniki po kolei atakują, wpływając w szyk ryb i łapiąc w pysk ile łupu się da, w czasie, gdy reszta stada zapobiega rozpadowi szyku. Trwa to tak długo, aż wszystkie delfiny, włącznie z przybyłymi z zewnątrz zakończą ucztę. Niekiedy inne zwierzęta, jak ptaki lub foki również korzystają z łatwej zdobyczy opanowanej przez delfiny.

 src=
Delfin ciemny nad wodą

Po udanym polowaniu rozradowane i podniecone delfiny kopulują z osobnikami ze stad swojego i dołączonych. Mieszanie między stadami zapewnia rekombinację genów potomstwa. Całe zdarzenie polowania jest długie i widowiskowe, na dużej powierzchni i badaczom lecącym nad wodą helikopterem łatwo jest je dostrzec.

Zabawa

Delfinowce ciemne zasłynęły jako najdoskonalsi akrobaci wśród waleni. To one najczęściej wykonują skoki i są one doskonale skoordynowane, jeżeli wykonywane przez więcej niż jednego osobnika. Jednym z rodzajów tych skoków jest tzw. cross-diving. Dwa delfiny wyskakują wtedy wysoko nad wodę i zanurzają się blisko siebie nurkując na krzyż.

Przypisy

  1. a b Lagenorhynchus obscurus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. J. E. Gray: Spicilegia Zoologica. Cz. 1. Londyn: Treüttel, Würz and Co., 1828, s. 2. (ang.)
  3. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Lagenorhynchus obscurus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 10 stycznia 2009]
  4. Hammond, P.S., Bearzi, G., Bjørge, A., Forney, K., Karczmarski, L., Kasuya, T., Perrin, W.F., Scott, M.D., Wang, J.Y., Wells, R.S. & Wilson, B. 2008, Lagenorhynchus obscurus [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015.2 [dostęp 2015-09-13] (ang.).
  5. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 188. ISBN 978-83-88147-15-9.
  6. K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 43, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.

Bibliografia

  • "Tajemnice delfinów" National Geographic
  • "Władcy oceanów" (częśċ "Świat delfinów"), Bernd Würsig
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL

Delfinowiec ciemny: Brief Summary ( puola )

tarjonnut wikipedia POL

Delfinowiec ciemny, delfin ciemny (Lagenorhynchus obscurus) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae). Stosunkowo małej wielkości delfin, żyje w wodach ciepłych i chłodnych umiarkowanych półkuli południowej.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL