nimet breadcrumb-navigoinnissa
Drilidae jsou brouci z nadčeledi Elateroidea.
Les Drilidae sont une famille d’insectes de l’ordre des coléoptères. La tribu des Drilini lui est préférée par plusieurs bases de données.
Selon BioLib (21 juillet 2021)[2] :
Selon NCBI (21 juillet 2021)[3] :
Les Drilidae sont une famille d’insectes de l’ordre des coléoptères. La tribu des Drilini lui est préférée par plusieurs bases de données.
Sraigvabaliai (lot. Drilidae, vok. Schneckenhauskäfer) – vabalų (Coleoptera) šeima. Patinų kūnas minkštas, antenos šukiškos ir atokiau viena nuo kitos, išaugusios prieš akis. Patelės besparnės, panašios į lervas, išskiria stiprų puvėsių kvapą, kuriuo vilioja patinus.
Lervos grobuoniškos, minta sraigėmis ir vystosi jų kiautuose.
Pasaulyje 4 gentys, apie 80 rūšių. Europoje žinomos 2 rūšys. Lietuvoje ieškotina viena rūšis – paprastasis sraigvabalis (Drilus concolor).
Sraigvabaliai (lot. Drilidae, vok. Schneckenhauskäfer) – vabalų (Coleoptera) šeima. Patinų kūnas minkštas, antenos šukiškos ir atokiau viena nuo kitos, išaugusios prieš akis. Patelės besparnės, panašios į lervas, išskiria stiprų puvėsių kvapą, kuriuo vilioja patinus.
Lervos grobuoniškos, minta sraigėmis ir vystosi jų kiautuose.
Pasaulyje 4 gentys, apie 80 rūšių. Europoje žinomos 2 rūšys. Lietuvoje ieškotina viena rūšis – paprastasis sraigvabalis (Drilus concolor).
Gliemežvaboļu dzimta (latīņu: Drilidae) ir vaboļu dzimta, kurā ietilpst apmēram 50 sugu. Pieaugušās vaboles nebarojas vispār. Kāpuri barojas ar gliemežiem.[1]
Gliemežvaboļu dzimta (latīņu: Drilidae) ir vaboļu dzimta, kurā ietilpst apmēram 50 sugu. Pieaugušās vaboles nebarojas vispār. Kāpuri barojas ar gliemežiem.
Sneglerovbiller (Drilidae) er en liten familie av biller der larvene er rovdyr som angriper skallbærende snegler, i alle fall hos slektene Drilus og Selasia (biologien til slektene Malacogaster og Pseudeuanoma er helt ukjent). Hunnene hos disse billene ser ut som larver hele livet, såkalte larviforme hunner. De mangler helt vinger, fasettøyne og andre voksen-karakterer. Hannene ser ut som mer normale biller, med dekkvinger, fasettøyne og lange, kamformede antenner.
Små til middelsstore (3-30 mm) biller, kjønnene svært ulike.
Hannene er avlange biller med lange, sagtakkede eller kamformede antenner. Hodet er bredt og kort, synlig sett ovenfra (det vil si, det dekkes ikke av brystskjoldet). Pannen er nokså flat. Fasettøyne er små og utstående. Antennene har 10-11 ledd og er festet under pannen like ved fasettøynene. De ganske lange, sagtakkede eller kamformede. Brystskjoldet (pronotum) er mer eller mindre firkantet med tydelig avsatte sidekanter. Dekkvingene er nokså myke og spriker gjerne noe i den bakerste halvdelen. De er dekket av fine, utstående hår. Beina er slanke. Alle føtter har fem ledd.
Hunnene er tykke, larveaktige, med korte bein og korte, trådformede antenner. Det er ikke noe tydelig skille mellom bryst- og bakkroppsledd bortsett fra at de førstnevnte har bein. Vinger mangler helt. Denne typen hunner blir kalt larviforme hunner og finnes hos flere av familiene i gruppen Cantharoidea.
Voksne hanner kan ofte finnes på blomster eller i vegetasjonen. Hunnene lever på bakken, beveger seg lite og kan finnes under steiner eller i tomme sneglehus. Trolig bruker de feromoner til å lokke til seg de aktive hannene. Larvene er rovdyr som lever av skallbærende snegler. De dreper sneglen med et giftig bitt, skiller ut fordøyelsesenzymer og suger så i seg den delvis oppløste sneglen. De kan bore seg gjennom sneglehuset om det trengs. Noen arter i denne familien er viktige rovdyr på snegler og kan være nyttige ved at de holder bestandene av potensielt skadelige snegler i sjakk. Den norske arten er ganske sjelden.
Sneglerovbiller (Drilidae) er en liten familie av biller der larvene er rovdyr som angriper skallbærende snegler, i alle fall hos slektene Drilus og Selasia (biologien til slektene Malacogaster og Pseudeuanoma er helt ukjent). Hunnene hos disse billene ser ut som larver hele livet, såkalte larviforme hunner. De mangler helt vinger, fasettøyne og andre voksen-karakterer. Hannene ser ut som mer normale biller, med dekkvinger, fasettøyne og lange, kamformede antenner.
Multimedia w Wikimedia Commons Ślimacznikowate (Drilini) – plemię chrząszczy wielożernych z rodziny sprężykowatych[2][3], wyróżniane do niedawna jako osobna rodzina Drilidae[4].
U osobników dorosłych występuje silny dymorfizm płciowy. Samce mają zawsze w pełni rozwinięte skrzydła tylne, podczas gdy samice są bezskrzydłe, larwokształtne i prowadzą skryty tryb życia. Dymorfizm płciowy zaznacza się także w wielkości owadów – samice afrykańskiego gatunku Selasia unicolor są dziesięciokrotnie większe od samców[5]
Larwy są wyspecjalizowanymi drapieżnikami polującymi na ślimaki[5]. Ciało ich jest długie, niekiedy (zwłaszcza w ostatnim stadium) C-kształtnie wygięte, oprócz ostatniego stadium porośnięte długimi szczecinkami. U rodzajów Drilus i Malacogaster ciało z pigmentowanymi, twardymi tergitami i słabiej zesklerotyzowanymi sternitami. Głowę mają krótką, prognatyczną, wyposażoną w trójczłonowe czułki, czteroczłonowe głaszczki szczękowe, dwuczłonowe głaszczki wargowe i wąskie, sierpowate (w ostatnim stadium silnie zredukowane) żuwaczki. Mózg położony jest w zapotylicznej części głowy. Przedtułów jest prawie tak długi jak śródtułów i zatułów razem wzięte, nieco rozszerzony ku tyłowi. Odnóża są piecioczłonowe z dwoma szpatułkowatymi szczecinkami na przedstopiu, w ostatnim stadium skrócone. Odwłok ma wyrostki pleuralne i boczne tergalne, w ostatnim stadium zredukowane. Dziewiąty tergit wyposażony jest w parę urogomf[6].
W Palearktyce występuje około 230 gatunków. Biologia ślimacznikowatych jest słabo poznana. W Polsce występuje jeden gatunek, Drilus concolor[7].
Takson ten powszechnie wyróżniany był z rangą rodziny (np. systemy Lawrence'a i Newtona z 1995[8], Lawrence'a i innych z 2011[9] oraz Boucharda i innych z 2011[4]), jednak wyniki wszystkich przeprowadzonych analiz molekularnych podważają zasadność takiego kroku[3][10]. W 2011 Kundrata i Bocák na podstawie badań DNA rybosomalnego i mitochondrialnego obniżyli ślimacznikowate do rangi plemienia Drilini w obrębie Agrypninae (podrodzina sprężykowatych), wyłączając zeń rodzaje Pseudeuanoma i Euanoma, które umieszczone zostały w rozgniotkowatych[2][3].
Należą tu 4 rodzaje[11]:
Ślimacznikowate (Drilini) – plemię chrząszczy wielożernych z rodziny sprężykowatych, wyróżniane do niedawna jako osobna rodzina Drilidae.
U osobników dorosłych występuje silny dymorfizm płciowy. Samce mają zawsze w pełni rozwinięte skrzydła tylne, podczas gdy samice są bezskrzydłe, larwokształtne i prowadzą skryty tryb życia. Dymorfizm płciowy zaznacza się także w wielkości owadów – samice afrykańskiego gatunku Selasia unicolor są dziesięciokrotnie większe od samców
Larwy są wyspecjalizowanymi drapieżnikami polującymi na ślimaki. Ciało ich jest długie, niekiedy (zwłaszcza w ostatnim stadium) C-kształtnie wygięte, oprócz ostatniego stadium porośnięte długimi szczecinkami. U rodzajów Drilus i Malacogaster ciało z pigmentowanymi, twardymi tergitami i słabiej zesklerotyzowanymi sternitami. Głowę mają krótką, prognatyczną, wyposażoną w trójczłonowe czułki, czteroczłonowe głaszczki szczękowe, dwuczłonowe głaszczki wargowe i wąskie, sierpowate (w ostatnim stadium silnie zredukowane) żuwaczki. Mózg położony jest w zapotylicznej części głowy. Przedtułów jest prawie tak długi jak śródtułów i zatułów razem wzięte, nieco rozszerzony ku tyłowi. Odnóża są piecioczłonowe z dwoma szpatułkowatymi szczecinkami na przedstopiu, w ostatnim stadium skrócone. Odwłok ma wyrostki pleuralne i boczne tergalne, w ostatnim stadium zredukowane. Dziewiąty tergit wyposażony jest w parę urogomf.
W Palearktyce występuje około 230 gatunków. Biologia ślimacznikowatych jest słabo poznana. W Polsce występuje jeden gatunek, Drilus concolor.
Snäckbaggar (Drilidae) är en familj i insektsordningen skalbaggar med cirka 80 arter i Europa, Asien och Afrika. De är små till medelstora skalbaggar, storleken varierar beroende på art från 3 upp till 30 millimeter i längd. Larverna, åtminstone hos arter i släktena Drilus och Selasia, är rovlevande och angriper snäckor. Som fullbildade insekter, imago, uppvisar snäckbaggar en mycket utpräglad könsdiformism, hanarna ser ut som normala skalbaggar, de har täckvingar, fasettögon och långa kamformade antenner, men honorna är vinglösa och liknar larver.
Fullbildade hanar kan ofta hittas på blommande örter eller i annan vegetation. Honorna lever på marken, de kan finnas under stenar eller i tomma snäckskal. Troligen använder de feromoner för att locka till sig de flygande hanarna. De rovlevande larverna angriper snäckor genom att bita dem. Behövs det kan de ta sig genom snäckans skal för att komma åt djuret inuti. Med hjälp av speciella enzymer löser larven delvis upp bytet innan den förtär det.
Wikimedia Commons har media som rör snäckbaggar.
Snäckbaggar (Drilidae) är en familj i insektsordningen skalbaggar med cirka 80 arter i Europa, Asien och Afrika. De är små till medelstora skalbaggar, storleken varierar beroende på art från 3 upp till 30 millimeter i längd. Larverna, åtminstone hos arter i släktena Drilus och Selasia, är rovlevande och angriper snäckor. Som fullbildade insekter, imago, uppvisar snäckbaggar en mycket utpräglad könsdiformism, hanarna ser ut som normala skalbaggar, de har täckvingar, fasettögon och långa kamformade antenner, men honorna är vinglösa och liknar larver.
Fullbildade hanar kan ofta hittas på blommande örter eller i annan vegetation. Honorna lever på marken, de kan finnas under stenar eller i tomma snäckskal. Troligen använder de feromoner för att locka till sig de flygande hanarna. De rovlevande larverna angriper snäckor genom att bita dem. Behövs det kan de ta sig genom snäckans skal för att komma åt djuret inuti. Med hjälp av speciella enzymer löser larven delvis upp bytet innan den förtär det.
Drilidae
Blanchard, 1845
Дрилиды[1] (лат. Drilidae) — семейство насекомых отряда жесткокрылых, к которому относятся 4 рода и примерно 80 видов.
Жуки удлинённые. Самцы мягкотелковидные, самки же личинковидные и бескрылые.
Дрилиды распространены во всех зоологических областях планеты. Два вида, относимые к роду Drilus, зарегистрированы на юге Восточной Европы.
Личинки живут и развиваются в раковинах, поедая моллюсков.
Самка вида Malacogaster passerinii
Личинка Drilus на брюхоногом
Дрилиды (лат. Drilidae) — семейство насекомых отряда жесткокрылых, к которому относятся 4 рода и примерно 80 видов.
