Luzoninjättirotta

Multimedia w Wikimedia Commons

Sierściogon kokosowy^[3], dawniej także: szczur drzewny^[4] (Phloeomys cumingi) – endemiczny gatunek nadrzewnego gryzonia z rodziny myszowatych występujący wyłącznie na filipińskich wyspach Luzon (południowa część), Catanduanes i Marinduque^[5][2].

Genetyka

Garnitur chromosomowy P. cumingi tworzą 44 pary chromosomów^[6]. Przeprowadzone badania filogenetyczne pozwoliły na rozstrzygnięcie, że utożsamianie szczura drzewnego z Phloeomys pallidus było błędne. Kariotyp tego siostrzanego gatunku jest bowiem tworzony przez 40 par chromosomów^[7].

Budowa ciała

Futro sierściogona kokosowego ma charakterystyczne, ciemnobrązowe ubarwienie^[7].

Wymiary anatomiczne
(Heaney, Balete, Rickart, Uzurrum , Gonzales; 1999)^[7] Część ciała wymiar średni samców zakres wymiarów samców wymiar średni samic zakres wymiarów samic tułów z głową (mm) 692 671–712 708 680–752 ogon (mm) 280 274–287 293 280–314 tylne łapy (mm) 84 82–85 79 74–85 ucho (mm) 36 34–37 35 34–37 masa ciała (g) 1985 1920–2050 1893 1850–1980

Tryb życia

Sierściogon kokosowy wiedzie nocny tryb życia. Dnie spędza w dziuplach wydrążonych w drzewach lub kłodach. Samica rodzi jeden raz w roku, najczęściej w listopadzie i grudniu. W jednym miocie przychodzi na świat 1-2 młodych, a w sporadycznych przypadkach 3. W okresie karmienia przez matkę masa ciała młodych wynosi 370-610 g. Samica opiekuje się młodymi do lutego-marca^[7].

Ekologia

P. cumingi żywi się między innymi liśćmi papai i słodkich ziemniaków oraz liśćmi i owocami kolczocha jadalnego. Chętnie zjada też kwiatostany Erythrina subumbrans. Populacja P. cumingi zmniejsza się ze względu na intensywne polowania^[7]. Mięso sierściogona kokosowego jest chętnie wykorzystywane przez lokalne społeczności na pożywienie. Na terenie plantacji jest także zwalczany jako szkodnik^[2].

Siedlisko

Zoolodzy określili rodzaj siedliska gatunku na górze Isarog (na wyspie Luzon), oraz na wyspie Catanduanes. Szczury drzewne zamieszkują tam lasy porastające zbocza górskie od poziomu morza do wysokości 900 m.n.p.m. Od mniej więcej lat trzydziestych XIX wieku odnotowywane są populacje zamieszkujące na lokalnych plantacjach orzechów kokosowych^[2]. Sierściogon kokosowy zakłada swoje gniazda w dziuplach wydrążonych w kłodach, lub w drzewach^[7].

Przypisy