The root is used medicinally.
Euphorbia pekinensis ye una especie fanerógama perteneciente a la familia Euphorbiaceae.
Ye una planta yerbácea perenne que crez hasta un altor d'ente 30 y 80 cm. El tarmu ye erecto y de cutiu estrémase en cañes. El raigañu ye vertical y cilíndrica. Les fueyes son estreches con forma llanceolaes o elíptica, de normal ente 3 y 7 cm de llargor, y d'un color verde intensu. Tomen color verde amarellentáu nes puntes de los tarmos onde s'atopen les inflorescencies.
El ciatio o flor de la pseudoumbela ye sésil. Les flores tienen les glándules nectaríferas con forma de reñón y de color ocre.[2] D'una manera amplia paezse abondo a la lleteresa de acequia de Cataluña.
El frutu ye una cápsula globulosa que contién unes granes marrones y allargaes de 2.5 mm de llargor.
Ye nativa d'Asia. Ye una planta de la zona asiática oriental, que s'atopa nes zones templaes de China sacante en Taiwán, Xinjiang, Xizang y Yunnan. Tamién s'atopa nel Xapón y Corea.
Vive nes zones esteparias, praos secos, montes clareáu, campos de yerbácees y marxes de caminos y carreteres.
El raigañu d'esta especie tien múltiples aplicaciones na medicina tradicional china. En dellos casos atopáronse traces de seis otres especies en productos vendíos como derivaos de la Euphorbia pekinensis.[3]
Como munches plantes distintes del xéneru Euphorbia, produz una resina blanca o látex, conocida vulgarmente como "lleche", que da los nomes vulgares o comunes de lechetrezna, o llechera a les plantes d'esta familia. Esti líquidu conocer col nome de euforbi y contién el alcaloide euforbina que ye tóxicu y puede agafar la piel y los güeyos severamente.[4]
Ye una de les 50 yerbes fundamentales usaes na medicina tradicional china, onde la conoz en chinu como: dàjǐ (大戟).[5]
Euphorbia pekinensis describióse por Franz Josef Ruprecht y espublizóse en Primitiae Florae Amurensis 239, in nota sub Y. lucorum. 1859.[6]
Euphorbia: nome xenéricu que remanez del médicu griegu del rei Juba II de Mauritania (52 a 50 e. C. - 23), Euphorbus, nel so honor – o n'alusión al so gran banduyu – yá que usaba médicamente Euphorbia resinifera. En 1753 Carlos Linneo asignó'l nome a tol xéneru.[7]
pekinensis: epítetu xeográficu qu'alude al so localización en Pekin.
Euphorbia pekinensis ye una especie fanerógama perteneciente a la familia Euphorbiaceae.
Vista de la planta Ciato
Euphorbia pekinensis (lat. Euphorbia pekinensis) - südləyənkimilər fəsiləsinin südləyən cinsinə aid bitki növü.
Euphorbia pekinensis (lat. Euphorbia pekinensis) - südləyənkimilər fəsiləsinin südləyən cinsinə aid bitki növü.
La lleteresa pequinesa o lleteresa de Pekín (Euphorbia pekinensis) (xinès: 戟; pinyin: dàjǐ) és una espècie de planta de la família euphorbiaceae, plantes conegudes en català generalment com a "lletereses".
És una planta herbàcia perenne que creix fins a una alçada d'entre 30 i 80 cm. La tija és erecta i sovint es divideix en branques. L'arrel és vertical i cilíndrica. Les fulles són estretes amb forma lanceolada o el·líptica, normalment entre 3 i 7 cm de llargada, i d'un verd intens. Prenen color verd groguenc a les puntes de les tiges on hi ha les inflorescències. Floreix del maig a l'agost. El ciati o flor de la pseudoumbela és sèssil. Les flors tenen les glàndules nectaríferes amb forma de ronyó i de color ocre.[2] D'una manera ampla se sembla força a la lleteresa de séquia d'aquestes contrades. El fruit de la lleteresa pequinesa és una càpsula globulosa que conté unes llavors marrons i allargades de 2.5 mm de llargada.
És una planta de la zona asiàtica oriental, que es troba a les zones temperades de la Xina excepte a Taiwan, Xinjiang, Xizang i Yunnan. Es troba també al Japó i a la península de Corea. Viu a les zones estepàries, prats secs, boscos esclarissats, camps herbacis i marges de camins i carreteres.
La lleteresa pequinesa és molt important a la Xina, on és una de les herbes més usades en fitoteràpia xinesa. L'arrel d'aquesta espècie té múltiples aplicacions en la medicina tradicional xinesa. Malauradament sovint s'adultera amb les arrels d'altres lletereses. En alguns casos s'han trobat traces de sis altres lletereses en productes venuts com a derivats de la lleteresa pequinesa.[3] Com moltes plantes diferents del gènere eufòrbia, la lleteresa pequinesa produeix una resina blanca o làtex, coneguda vulgarment com a "llet", que dóna els noms vulgars o comuns de lleteresa, lletera o lleterola a les plantes d'aquesta família en català. Aquest líquid es coneix amb el nom d'euforbi i conté l'alcaloide euforbina que és tòxic i pot irritar la pell i els ulls severament.[4]
La lleteresa pequinesa o lleteresa de Pekín (Euphorbia pekinensis) (xinès: 戟; pinyin: dàjǐ) és una espècie de planta de la família euphorbiaceae, plantes conegudes en català generalment com a "lletereses".
Euphorbia pekinensis, the Peking spurge, is a flowering plant native to Asia.
It is one of the 50 fundamental herbs used in traditional Chinese medicine, where it is called dàjǐ (Chinese: 大戟).[2]
Euphorbia pekinensis, the Peking spurge, is a flowering plant native to Asia.
Euphorbia pekinensis es una especie fanerógama perteneciente a la familia Euphorbiaceae.
Es una planta herbácea perenne que crece hasta una altura de entre 30 y 80 cm. El tallo es erecto y a menudo se divide en ramas. La raíz es vertical y cilíndrica. Las hojas son estrechas con forma lanceoladas o elíptica, normalmente entre 3 y 7 cm de longitud, y de un color verde intenso. Toman color verde amarillento en las puntas de los tallos donde se encuentran las inflorescencias.
El ciatio o flor de la pseudoumbela es sésil. Las flores tienen las glándulas nectaríferas con forma de riñón y de color ocre.[2] De una manera amplia se parece bastante a la lleteresa de acequia de Cataluña.
El fruto es una cápsula globulosa que contiene unas semillas marrones y alargadas de 2.5 mm de longitud.
Es nativa de Asia. Es una planta de la zona asiática oriental, que se encuentra en las zonas templadas de China excepto en Taiwán, Xinjiang, Xizang y Yunnan. También se encuentra en el Japón y Corea.
Vive en las zonas esteparias, prados secos, bosques clareado, campos de herbáceas y márgenes de caminos y carreteras.
La raíz de esta especie tiene múltiples aplicaciones en la medicina tradicional china. En algunos casos se han encontrado trazas de seis otras especies en productos vendidos como derivados de la Euphorbia pekinensis.[3]
Como muchas plantas diferentes del género Euphorbia, produce una resina blanca o látex, conocida vulgarmente como "leche", que da los nombres vulgares o comunes de lechetrezna, o lechera a las plantas de esta familia. Este líquido se conoce con el nombre de euforbi y contiene el alcaloide euforbina que es tóxico y puede irritar la piel y los ojos severamente.[4]
Es una de las 50 hierbas fundamentales usadas en la medicina tradicional china, donde se la conoce en chino como: dàjǐ (大戟).[5]
Euphorbia pekinensis fue descrita por Franz Josef Ruprecht y publicado en Primitiae Florae Amurensis 239, in nota sub E. lucorum. 1859.[6]
Euphorbia: nombre genérico que deriva del médico griego del rey Juba II de Mauritania (52 a 50 a. C. - 23), Euphorbus, en su honor – o en alusión a su gran vientre – ya que usaba médicamente Euphorbia resinifera. En 1753 Carlos Linneo asignó el nombre a todo el género.[7]
pekinensis: epíteto geográfico que alude a su localización en Pekín.
Euphorbia pekinensis es una especie fanerógama perteneciente a la familia Euphorbiaceae.
Vista de la planta CiatoEuphorbia pekinensis là một loài thực vật có hoa trong họ Đại kích. Loài này được Rupr. mô tả khoa học đầu tiên năm 1859.[2]
Euphorbia pekinensis là một loài thực vật có hoa trong họ Đại kích. Loài này được Rupr. mô tả khoa học đầu tiên năm 1859.
大戟(学名:Euphorbia pekinensis),为大戟科大戟属的植物。
分布在朝鲜、日本以及中国大陆的广布全国等地,生长于海拔400米至2,400米的地区,常生长在草丛、林缘、山坡、路旁、灌丛、荒地和疏林内,目前已由人工引种栽培。
京大戟(北京植物志,福建植物志),湖北大戟(湖北植物志)
大戟(学名:Euphorbia pekinensis),为大戟科大戟属的植物。
分布在朝鲜、日本以及中国大陆的广布全国等地,生长于海拔400米至2,400米的地区,常生长在草丛、林缘、山坡、路旁、灌丛、荒地和疏林内,目前已由人工引种栽培。
タカトウダイ(高燈台、学名: Euphorbia lasiocaula)は、日本では本州以南に広く分布し、日当たりのよい荒地や畑、湿地などに生えるトウダイグサ科トウダイグサ属に属する多年草。
草丈は70センチメートルほどとなり、背の高いトウダイグサの意で形態はよく似ている。葉は、茎の中程はヘラ型で互生するが、茎の頂部の葉は丸みの強いヘラ型の葉を5枚ずつ輪生する。茎の頂部からは放射状に花茎を伸ばす。花期は6月-8月。苞葉の中に黄色い花を複数つける。秋になると紅葉する。秋の湿原の草紅葉のひとつ。茎や葉を傷つけると白い乳液を出す。全草にわたり有毒であり、毒の主成分はジテルペンのユーホルニン[1]である。
根を漢方薬の大戟として用いる。そのため近縁種には「タイゲキ(大戟)」の名前を持つものが多い。
タカトウダイを含めこれらは分類によっては、トウタカトウダイ(Euphorbia pekinensis Rupr.)の変種や亜種として扱われる。
和名に「タイゲキ」、「タカトウダイ」が含まれる種。
タカトウダイ(高燈台、学名: Euphorbia lasiocaula)は、日本では本州以南に広く分布し、日当たりのよい荒地や畑、湿地などに生えるトウダイグサ科トウダイグサ属に属する多年草。
대극(大戟, 문화어: 버들옻)은 말피기목 대극과에 속하는 여러해살이풀이다. 높이는 30~80cm이다. 아시아 온대 지역인 중국, 한국, 일본에 분포한다.
주로 산이나 들에서 자란다. 줄기의 높이는 80cm 가량이며 전체적으로 잔털이 나 있다. 잎은 피침 모양으로 어긋나며, 잎자루를 가지고 있지 않다. 꽃은 단성화로 녹황색인데, 6-8월경이 되면 잎겨드랑이나 가지 끝에 산형꽃차례를 이루면서 달린다. 이 때, 각각의 꽃은 꽃덮이가 없이 꽃받침 모양의 총포에 싸여 있다. 열매는 삭과로 산마귀 모양의 돌기가 있다.[1]
생약으로 뿌리를 준하제나 이뇨제로 쓴다. 독성이 있어서 임산부나 허약 체질에는 쓰지 않는다.[2]