nimet breadcrumb-navigoinnissa
Two hybrids, Potamogeton obtusifolius ´ P. pusillus (= P. ´ saxonicus Hagström) and P. friesii ´ obtusifolius (= P. ´ semifructus A. Bennett ex Ascherson & Graebner), have been described.
Planhigyn blodeuol lluosflwydd a dyfrol sydd wedi ymledu bron dwy'r byd yw Dyfrllys dail aflym sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Potamogetonaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Potamogeton obtusifolius a'r enw Saesneg yw Blunt-leaved pondweed.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Dyfrllys Gwelltog, Dwfrllys Gwelltog.
Ystyrir y planhigyn hwn (fel eraill o'r teulu)'n hanfodol o fewn y cynefin dyfrol gan ei fod yn cael ei fwyta gan amrywiaeth o anifeiliaid.[2] Mae'n fonocot gyda rhisomau sy'n cropian a changhennau llawn dail. Nid oes gan y blodyn betalau.
Planhigyn blodeuol lluosflwydd a dyfrol sydd wedi ymledu bron dwy'r byd yw Dyfrllys dail aflym sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Potamogetonaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Potamogeton obtusifolius a'r enw Saesneg yw Blunt-leaved pondweed. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Dyfrllys Gwelltog, Dwfrllys Gwelltog.
Ystyrir y planhigyn hwn (fel eraill o'r teulu)'n hanfodol o fewn y cynefin dyfrol gan ei fod yn cael ei fwyta gan amrywiaeth o anifeiliaid. Mae'n fonocot gyda rhisomau sy'n cropian a changhennau llawn dail. Nid oes gan y blodyn betalau.
Rdest tupolistý (Potamogeton obtusifolius) je druh jednoděložných rostlin z čeledi rdestovité (Potamogetonaceae).
Jedná se vodní rostlinu s jednoletou lodyhou, bez oddenku,[2] přezimuje pomocí turionů. Patří mezi tzv. úzkolisté rdesty. Lodyha je asi 160 cm dlouhá, slabě smáčklá.[3] Listy jsou jednoduché, jen ponořené, přisedlé, střídavé, čepele jsou čárkovité, 4,8-9 cm dlouhé a 2,5-3,5 mm široké, na vrcholu tupé až zaokrouhlené s kratičkým hrotem, jsou trojžilné (vzácně pětižilné), postranní žilky jsou velmi tenké. Listy mají často načervenalý nádech.[3][4] Palisty jsou vyvinuty, na straně odvrácené od listu nejsou srostlé a jsou rozeklané až k bázi, jsou asi 0,8-2,2 mm dlouhé. Jedná se o jednodomou rostlinu s oboupohlavnými květy. Květy jsou v květenstvích, v téměř kulovitých až válcovitých klasech, obsahují jen 3 (vzácně 2 nebo 4) přesleny květů a jsou na vrcholu asi 0,5-2 (vzácně až 2,9) cm dlouhé stopky. Okvětí není rozlišeno na kalich a korunu, skládá se ze 4 okvětních lístků, většinou nenápadných, hnědavých, někteří autoři je však považují za přívěsky tyčinek. Tyčinky jsou 4, srostlé s okvětím. Gyneceum je apokarpní, složené ze 4 (vzácně 3 nebo 5) plodolistů. Semeník je svrchní. Plodem je nažka, na vrcholu s krátkým zobánkem.
Rdest tupolistý roste hlavně v Evropě, roztroušeně se vyskytuje i v západní Asii a na Sibiři, zasahuje i do Severní Ameriky.[5][6]
V ČR je to poměrně vzácný druh, ale nepatří mezi kriticky ohrožené. Roste v rybnících a mrtvých říčních ramenech od nížin po pahorkatiny. V minulosti byl hojnější, ale ustoupil díky intenzívnímu chovu ryb (kapro-kachní rybníky) a znečištění vod. Větišina lokalit se nachází v Čechách a ve Slezsku (Ostravsko, Opavsko), na Moravě byl i v minulosti velice vzácným druhem.[3]
Rdest tupolistý (Potamogeton obtusifolius) je druh jednoděložných rostlin z čeledi rdestovité (Potamogetonaceae).
Das Stumpfblättrige Laichkraut (Potamogeton obtusifolius) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Laichkräuter (Potamogeton) innerhalb der Familie der Laichkrautgewächse (Potamogetonaceae). Diese Wasserpflanze ist auf der Nordhalbkugel weitverbreitet.
Das Stumpfblättrige Laichkraut ist eine ausdauernde krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 30 bis 50 Zentimetern erreicht. Sie hat ein kriechendes, etwa 1 mm dickes, stark verzweigtes Rhizom. Der Stängel ist zusammengedrückt, stumpfkantig und in der oberen Hälfte stark verzweigt. Die Laubblätter sind schmal, 2 bis 3,5 Millimeter breit, stumpf, bleichgrün bis rötlich, kaum durchsichtig und mit einem Mittelnerv und zwei bis selten vier undeutlichen Seitennerven versehen. Die oberen haben einen Ölglanz, sind mit einem Luftgewebe ausgestattet und schwimmen dadurch an der Wasseroberfläche. Die Blatthäutchen sind offen und eingerollt.
Die Blütezeit des Stumpfblättrigen Laichkrautes reicht von Juni bis August. Der Blütenstandsschaft ist so lang wie die Ähre. Sechs bis acht Blüten stehen im etwa 1 Zentimeter langen, ährenförmigen Blütenstand dicht zusammen. Die dreizähligen Blüten sind etwa 1,5 Millimeter breit.
Die Früchtchen sind 3,5 Millimeter lang und 2 Millimeter breit, sie sind auf dem Rücken scharf gekielt, der Fruchtschnabel ist breit und sehr kurz.
Die Turionen sind spindelförmig, bis 4 cm lang und etwa 5 Millimeter breit, sie sind zur Blütezeit noch vorhanden.
Die Chromosomenzahl der Art ist 2n = 26.[1]
Das Stumpfblättrige Laichkraut ist weltweit verbreitet und kommt hauptsächlich auf der Nordhalbkugel vor.[2] In Europa erstreckt sich sein Verbreitungsgebiet im Süden von Nordspanien über das Zentralmassiv entlang dem Nordrand der Alpen bis Mazedonien und Bulgarien. Im Norden bis etwa 70° nördlicher Breite. In Osteuropa wird es zunehmend seltener.
Das Stumpfblättrige Laichkraut gedeiht am besten in basenreichen, nur mäßig stickstoffhaltigen, etwas sauren, kalkarmen Gewässern mit schlammig-humosen Böden. Es kommt in Hochmoorkolken, in Tümpeln und in Wiesenmooren vor, weniger häufig findet man es in Gräben. Es ist eine Charakterart des Verbands Potamogetonion.[1]
In Mitteleuropa tritt es im Tiefland zerstreut auf, fehlt aber auch in größeren Gebieten; in den Mittelgebirgen, im Alpenvorland und in Niederösterreich ist es selten zu finden und fehlt auch dort in großen Gebieten; im Schweizer Jura tritt es nur vereinzelt auf.
Da das Stumpfblättrige Laichkraut schwach saure Gewässer bevorzugt, hat es – obwohl es geringe Nitratbelastung erträgt – von Natur aus nur wenige ihm zusagende Standorte. Trotz seiner leichten Nitrattoleranz hat es im 20. Jahrhundert rund die Hälfte seiner vorher bekannten Standorte verloren.
Das Stumpfblättrige Laichkraut (Potamogeton obtusifolius) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Laichkräuter (Potamogeton) innerhalb der Familie der Laichkrautgewächse (Potamogetonaceae). Diese Wasserpflanze ist auf der Nordhalbkugel weitverbreitet.
Potamogeton obtusifolius, known as blunt-leaved pondweed,[2] is an aquatic plant in the genus Potamogeton. It grows mainly in mesotrophic to eutrophic lakes, ponds and ditches, rarely in brackish water. It occurs primarily in Central Europe, the British Isles, Fennoscandia and eastern North America.
Blunt-leaved pondweed grows annually from turions and seed, producing branching plants with slender, flattened stems that have well-developed nodal glands (these appear as two raised bumps on the stem where the leaf attaches). The submerged leaves are long, rather grass-like, sessile, translucent leaves that are 48-85 (rarely up to 100) mm long and 1.5–3.55 mm wide and pale green, often with a very marked reddish or brownish tinge[3] and a pink tinge along the midrib. There are 1-2 lateral veins either side of the midrib. As the name suggests, the leaf tips are rather blunt,[3] though close inspection usually reveals a narrow point at the tip. The stipules are open. There are no rhizomes or floating leaves. Abundant turions are produced along the stem, especially in autumn as the plant disintegrates.
The flower spikes of blunt-leaved pondweed are rather short and dense, 4–9 mm long with 6-8 flowers in each.[3] Fruits, which are approximately 3 × 2 mm, are freely produced.
Blunt-leaved pondweed could be confused with other fine-leaved pondweeds within its range, especially Potamogeton berchtoldii and P. friesii,[3] but potentially also P. pusillus. The combination of open stipules, rounded tips to the leaves, dense flower spikes and a tendency to produce a mass of bushy growth at the surface all help to distinguish this plant, but use of a botanical key or flora is recommended.
Potamogeton obtusifolius is diploid, with 2n=26.[4]
According to a key monograph on the genus, no hybrids of Potamogeton obtusifolius have been confirmed.[5] However, P. × saxonicus Hagstr. has been suggested to be the hybrid with P. pusillus.[1]
Blunt-leaved pondweed was first described in 1823 by Franz Carl Mertens and Wilhelm Daniel Joseph Koch.[1] The specific name obtusifolius means 'blunt-leaved'. It is related to other fine-leaved pondweeds such as P. friesii and P. pusillus.
Wang et al.,[6] based on DNA analysis have suggested that P. obtusifolius may have arisen through hybridisation between P. compressus and P. pusillus.
Potamogeton obtusifolius has a wide global distribution, occurring in North America (Canada, northern USA),[7] Europe (Scandinavia, Central Europe, N Balkans, Great Britain, Ireland, France, N Spain),[8] Asia (NE China (Heilongjiang Province), Russia, Japan, Kazakhstan, Kyrgyzstan, Mongolia, Myanmar, Caucasus, Iran).[9]
In Britain, P. obtusifolius occurs in a range of standing water habitats including ponds, ditches, canals[10] and shallow lakes, favouring circumneutral or slightly acidic waters.[3] It is strictly a lowland plant and rarely observed in running water, except where current speeds are very slow. Although widely distributed it has a patchy distribution and is not usually abundant at any individual site. Like other fine-leaved pondweeds, P. obtusifolius probably benefits from a certain amount of disturbance to suppress competing vegetation. It seems to favour smaller water bodies and apparently tolerates poor water quality, including turbid water, reasonably well. In spite of this, blunt-leaved pondweed does not usually proliferate in eutrophic lakes. It is possible that this species is rather sensitive to wind action.
In cultivation, P. obtusifolius leaves were eaten by three different species of chironomid (non-biting midge) larvae.[11]
Globally and in various national Red Lists, blunt-leaved pondweed is considered Least Concern.[12] However, blunt-leaved pondweed has suffered local declines and is Critically Endangered in Switzerland, Vulnerable in Germany,[12] Very Rare in Luxemburg,[13] listed as Endangered in New Jersey and Pennsylvania, and Sensitive in Washington.[7]
It is considered to have declined in Britain, but is still widespread,[14] and listed as Least Concern.[15]
Blunt-leaved pondweed is not presently in cultivation. Although its wide ecological tolerance suggests it may not be difficult to grow, it would probably require a deeper substrate than is usual in most ponds. It can also be grown in aquaria by anchoring the turions in sand or mud.[11] It is also likely to compete poorly with other pond plants.
Potamogeton obtusifolius, known as blunt-leaved pondweed, is an aquatic plant in the genus Potamogeton. It grows mainly in mesotrophic to eutrophic lakes, ponds and ditches, rarely in brackish water. It occurs primarily in Central Europe, the British Isles, Fennoscandia and eastern North America.
Tömbilehine penikeel (Potamogeton obtusifolius) on taimeliik penikeeleliste sugukonnas penikeele perekonnast.
Eestis on taime paiguti Kagu-Eestis, mujal Eestis on ta haruldane.[1]
Tömbilehine penikeel (Potamogeton obtusifolius) on taimeliik penikeeleliste sugukonnas penikeele perekonnast.
Eestis on taime paiguti Kagu-Eestis, mujal Eestis on ta haruldane.
Tupa dróstnica (Potamogeton obtusifolius) je rostlina ze swójby dróstnicowych rostlinow (Potamogetonaceae).
Tupa dróstnica (Potamogeton obtusifolius) je rostlina ze swójby dróstnicowych rostlinow (Potamogetonaceae).
Stomp fonteinkruid (Potamogeton obtusifolius) is een overblijvende, ondergedoken waterplant die behoort tot de fonteinkruidfamilie (Potamogetonaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als vrij zeldzaam en matig afgenomen. De plant komt van nature voor in Noord-, West- en Midden-Europa, Siberië en Noord-Amerika. Het aantal chromosomen is 2n = 26.
De plant wordt 30 - 90 cm lang en heeft geen wortelstok. De vertakte, 0,2 - 1 mm dikke stengel is aan de bovenzijde duidelijk afgeplat met afgeronde zijden. De ondergedoken, roodachtige of donkergroene, lijnvormige, weinig doorschijnende, 0,6 - 1,8 cm lange en 2 - 3 mm brede, zittende bladeren hebben een breed afgeronde top en zijn zeer kort stekelpuntig. Ze hebben vaak een olieachtige glans en vijf, maar soms ook drie, hoofdnerven. De buitenste zijnerven zijn bij de top met de middennerf verbonden. De binnenste zijnerven zijn, als ze aanwezig zijn, ver onder de top met de buitenste verbonden. Soms drijven de bovenste bladeren op het water. De 0,5 - 2 cm lange, meestal iets afstaande, vliezige steunblaadjes zijn tot de voet vrijstaand. De plant vormt veel eindstandige, zachte, 3,5 - 7,8 cm lange en 2,3 - 5,1 mm brede turions.
De plant bloeit van juni tot in augustus met groene bloemen aan een 1 - 1,5 cm lange bloemstengel met een 0,8 - 1,9 cm lange aar. De aar is dicht bezet met 6 - 8 of meer bloemen. De bloemen hebben vier kroonbladen en vier meeldraden.
Er zijn meestal vier, olijfgroene tot bruine, eivormige vruchtjes per bloem. De vrucht is een 3 - 4 mm lange en 1,7 - 2,4 mm brede steenvrucht met een rechte, 0,8 - 1 mm lange snavel en aan de voet van de buikzijde zit al of niet een kiel. Het kiempje heeft de vorm van een spiraal.
De plant komt voor in zoet, stilstaand, meestal ondiep, matig voedselrijk water.
Zie de categorie Potamogeton obtusifolius van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. Stomp fonteinkruid (Potamogeton obtusifolius) is een overblijvende, ondergedoken waterplant die behoort tot de fonteinkruidfamilie (Potamogetonaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als vrij zeldzaam en matig afgenomen. De plant komt van nature voor in Noord-, West- en Midden-Europa, Siberië en Noord-Amerika. Het aantal chromosomen is 2n = 26.
De plant wordt 30 - 90 cm lang en heeft geen wortelstok. De vertakte, 0,2 - 1 mm dikke stengel is aan de bovenzijde duidelijk afgeplat met afgeronde zijden. De ondergedoken, roodachtige of donkergroene, lijnvormige, weinig doorschijnende, 0,6 - 1,8 cm lange en 2 - 3 mm brede, zittende bladeren hebben een breed afgeronde top en zijn zeer kort stekelpuntig. Ze hebben vaak een olieachtige glans en vijf, maar soms ook drie, hoofdnerven. De buitenste zijnerven zijn bij de top met de middennerf verbonden. De binnenste zijnerven zijn, als ze aanwezig zijn, ver onder de top met de buitenste verbonden. Soms drijven de bovenste bladeren op het water. De 0,5 - 2 cm lange, meestal iets afstaande, vliezige steunblaadjes zijn tot de voet vrijstaand. De plant vormt veel eindstandige, zachte, 3,5 - 7,8 cm lange en 2,3 - 5,1 mm brede turions.
De plant bloeit van juni tot in augustus met groene bloemen aan een 1 - 1,5 cm lange bloemstengel met een 0,8 - 1,9 cm lange aar. De aar is dicht bezet met 6 - 8 of meer bloemen. De bloemen hebben vier kroonbladen en vier meeldraden.
Er zijn meestal vier, olijfgroene tot bruine, eivormige vruchtjes per bloem. De vrucht is een 3 - 4 mm lange en 1,7 - 2,4 mm brede steenvrucht met een rechte, 0,8 - 1 mm lange snavel en aan de voet van de buikzijde zit al of niet een kiel. Het kiempje heeft de vorm van een spiraal.
De plant komt voor in zoet, stilstaand, meestal ondiep, matig voedselrijk water.
Systematyka[1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad jednoliścienne Rząd żabieńcowce Rodzina rdestnicowate Rodzaj rdestnica Gatunek rdestnica stępiona Nazwa systematyczna Potamogeton obtusifolius autor=Mertens & W. D. J. Koch cytat = J. C. Röhling et al., Deutschl. Fl., ed. 3. 1: 855. 1823
Rdestnica stępiona (Potamogeton obtusifolius Mert. & Koch) – gatunek byliny należący do rodziny rdestnicowatych (Potamogetonaceae). W Polsce występuje na niżu i jest rośliną rzadką. Rośnie w wodach stojących i wolno płynących.
Gatunek umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[2].
Rdestnica stępiona (Potamogeton obtusifolius Mert. & Koch) – gatunek byliny należący do rodziny rdestnicowatych (Potamogetonaceae). W Polsce występuje na niżu i jest rośliną rzadką. Rośnie w wodach stojących i wolno płynących.
Кореневища відсутні. Стебла лише злегка стислі, 35–90 см, 0.2–1 мм діаметром. Листки всі занурені, лінійні, спірально розташовані, напівпрозорі, від світло-зеленого до деякої міри червонуватого кольору, (1) 2,5–3,5 мм завширшки, завдовжки, як правило, менше 10 см, тупі або заокруглі й загострені на верхівці, з 3–5-прожилками. Суцвіття (китиці) нерозгалужені, досить короткі і щільні, 4–9 мм довжиною, з 6–8 квітами. Квіти мають чотири пелюстки і чотири тичинки. Плоди від оливково-зеленого до коричневого кольору, оберненояйцевидні, 2,6–3,2 мм. Хромосом: 2n = 26.
Вид помірного клімату північної півкулі. Живе в більшості країн Європи на північ від середземноморського басейну й на схід через Казахстан і Киргизстан в М'янму, Китай (провінція Хейлунцзян) і Японію. Він також трапляється в північній частині Північної Америки, включаючи Канаду північні штати США й Аляску. Населяє озера, ставки, струмки, канали, а іноді й заводі річок. Цей вид був оцінений як уразливий в Німеччині й зникаючий у Швейцарії.
Це незавершена стаття про Водні рослини.Potamogeton obtusifolius là một loài thực vật có hoa trong họ Potamogetonaceae. Loài này được Mert. & W.D.J.Koch miêu tả khoa học đầu tiên năm 1823.[1]
Potamogeton obtusifolius là một loài thực vật có hoa trong họ Potamogetonaceae. Loài này được Mert. & W.D.J.Koch miêu tả khoa học đầu tiên năm 1823.
Potamogeton obtusifolius Mert. & W.D.J.Koch
Синонимы Охранный статус
Рдест туполи́стный (лат. Potamogēton obtusifōlius) — многолетние водное растение; вид рода Рдест (Potamogeton) семейства Рдестовые (Potamogetonaceae).
Циркумполярный вид. Ареал охватывает Евразию, на значительной части ареала встречается редко[2].
Как правило, растёт в небольших луговых и лесных озёрах, медленно текущих реках.
Многолетнее водное растение. Корневище тонкое, от 5 до 10 см длиной и 1 мм в диаметре, или отсутствует; стебель цилиндрический, слабосплюснутый, сильноветвистый, особенно в верхней части.
Листья линейные, длиной от 3 до 5 см и от 2 до 4 мм шириной, на верхушке округлённые, тупые или с очень небольшим остроконечием; жилок обычно три, полоса лакун вдоль средней жилки 1—3-рядная, до половины ширины листа; желёзки у основания хорошо развиты; прилистники беловатые, 1—1,5 см длиной.
Цветонос короткий, до 1 см длиной, примерно равный по длине соцветию. Соцветие густое, короткое, 0,5—1 см длиной, с шестью — восемью цветками.
Плоды длиной до 3 мм, слегка сдавленные с боков.
Размножение вегетативное (зимующими почками — турионами) и семенное.
Включен в Красные книги следующих субъектов РФ: Волгоградская область, Воронежская область, Калининградская область, Костромская область, Липецкая область, Республика Мордовия, Самарская область, Республика Татарстан, Удмуртская республика, Чувашская республика, Ярославская область, а также в Красную книгу Харьковской области Украины[3].
Согласно данным The Plant List[4]
Рдест туполи́стный (лат. Potamogēton obtusifōlius) — многолетние водное растение; вид рода Рдест (Potamogeton) семейства Рдестовые (Potamogetonaceae).
钝叶眼子菜（学名：Potamogeton obtusifolius），为眼子菜科眼子菜属下的一个种。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
イヌイトモ（Potamogeton panormitanus）は、単子葉植物ヒルムシロ科ヒルムシロ属に分類される水草である。
楕円形の葉を水面に浮かせる。
池や用水路でまれにみられる。 日本では北海道から琉球列島まで、国外では朝鮮半島から中国にまで分布する。
