Bacillus amyloliquefaciens ist ein begeißeltes Bakterium der Gattung Bacillus. Es ist die Quelle des BamHI-Restriktionsenzyms und synthetisiert das natürliche Antibiotikum Barnase.[1]
Bacillus amyloliquefaciens ist ein grampositives, stäbchenförmiges, bewegliches, peritrich begeißeltes, 0,7 bis 0,9 µm × 1,8 bis 3 µm großes Bakterium das oft in Ketten auftritt. Wie alle Bakterien der Gattung Bacillus ist B. amyloliquefaciens ein aerob wachsender Endosporenbildner, die Sporen sind ellipsenförmig. Der für das Wachstum optimale Temperaturbereich beträgt 30 bis 40 °C, unter 15 °C und über 50 °C wächst es nicht. Die Voges-Proskauer-Reaktion ist positiv und es reduziert Nitrat zu Nitrit.[2][3]
B. amyloliquefaciens wurde 1943 von japanischen Wissenschaftler Fukumoto entdeckt. Bis 1987 war sein Status als eigene Spezies umstritten und er galt als Unterart von Bacillus subtilis.[3]
Mehrere Stämme der Unterart B. amyloliquefaciens subsp. plantarum[4] werden industriell hergestellt. Der Stamm FZB 42 wird als Bodenhilfsstoff verwendet.[5] QST 713 ist in der Europäischen Union, Deutschland, Österreich und der Schweiz als Pflanzenschutzmittel zugelassen.[6] D747 ist in Italien zugelassen.[7]
Bacillus amyloliquefaciens ist ein begeißeltes Bakterium der Gattung Bacillus. Es ist die Quelle des BamHI-Restriktionsenzyms und synthetisiert das natürliche Antibiotikum Barnase.
Bacillus amyloliquefaciens is a species of bacterium in the genus Bacillus that is the source of the BamHI restriction enzyme. It also synthesizes a natural antibiotic protein barnase, a widely studied ribonuclease that forms a famously tight complex with its intracellular inhibitor barstar, and plantazolicin, an antibiotic with selective activity against Bacillus anthracis.[1]
It is used in agriculture, aquaculture, and hydroponics to fight root pathogens such as Ralstonia solanacearum,[2][3] Pythium,[4] Rhizoctonia solani,[5] Alternaria tenuissima[6] and Fusarium[7][8] as well improve root tolerance to salt stress.[9] They are considered a growth-promoting rhizobacteria and have the ability to quickly colonize roots.[10]
Bacillus amyloliquefaciens was discovered in soil 1943 by a Japanese scientist named Fukumoto,[11] who gave the bacterium its name because it produced (faciens) a liquifying (lique) amylase (amylo).
Alpha amylase from B. amyloliquefaciens is often used in starch hydrolysis. It is also a source of subtilisin, which catalyzes the breakdown of proteins in a similar way to trypsin.
Bacillus amyloliquefaciens is considered a root-colonizing biocontrol bacterium, and is used to fight some plant root pathogens in agriculture, aquaculture, and hydroponics. It has been shown to provide benefits to plants in both soil and hydroponic applications. It takes action against bacterial[12] and fungi pathogens, and may prevent infection though competitive exclusion or out-competing the unwanted pathogen.[2] It has been shown to be effective against several root pathogens that hurt agricultural yields in soil and hydroponics, such as Ralstonia solanacearum in cannabis sativa-hemp, tomatoes,[2][3][13] Rhizoctonia solani in lettuce,[5] Pythium in cannabis sativa-hemp & tomatoes,[4] Alternaria tenuissima in English ivy[6] and Fusarium in bananas and cucumbers.[7][8] It also appears to improve root tolerance against abiotic stress, allowing plants such as maize to tolerate high salt concentrations in hydroponic applications, while also reducing salt concentrations in the plant tissue.[9]
Between the 1940s and the 1980s, bacteriologists debated as to whether or not B. amyloliquefaciens was a separate species or a subspecies of Bacillus subtilis. The matter was settled in 1987; it was established to be a separate species.[14]
In the American Type Culture Collection, the number for B. amyloliquefaciens is 23350.[15]
Bacillus amyloliquefaciens FZB42, the producer of the ultranarrow-spectrum antibiotic plantazolicin, was reclassified in 2015 as B. velezensis NRRL B-41580T (along with B. methylotrophicus KACC 13015 T and B. oryzicola KACC 18228) based on phenotype and genotype coherence.[16]
Bacillus amyloliquefaciens is a species of bacterium in the genus Bacillus that is the source of the BamHI restriction enzyme. It also synthesizes a natural antibiotic protein barnase, a widely studied ribonuclease that forms a famously tight complex with its intracellular inhibitor barstar, and plantazolicin, an antibiotic with selective activity against Bacillus anthracis.
It is used in agriculture, aquaculture, and hydroponics to fight root pathogens such as Ralstonia solanacearum, Pythium, Rhizoctonia solani, Alternaria tenuissima and Fusarium as well improve root tolerance to salt stress. They are considered a growth-promoting rhizobacteria and have the ability to quickly colonize roots.
Bacillus amyloliquefaciens es una especie de bacteria del género Bacillus, fuente del BamHI enzima de restricción, y sintetizadora de una proteína antibiótica natural, la barnasa, una ribonucleasa ampliamente estudiada que forma un famoso complejo cerrado con su inhibidor intracelular, el barstar, y plantazolicina, un antibiótico con actividad selectiva en contra Bacilo anthracis. [1]
El mismo utilizado en agricultura, acuicultura, e hidroponía para combatir patógenos de raíz como Ralstonia solanacearum, Pythium, Rhizoctonia solani, Alternaria tenuissima[2] y Fusarium,[3][4] así como mejorar la tolerancia de las raíces al estrés salino.[5][6][7][8][9] Se consideran rizobacterias promotoras de crecimiento y tienen la capacidad de colonizar rápidamente las raíces.[10]
Bacillus amyloliquefaciens es una especie de bacteria del género Bacillus, fuente del BamHI enzima de restricción, y sintetizadora de una proteína antibiótica natural, la barnasa, una ribonucleasa ampliamente estudiada que forma un famoso complejo cerrado con su inhibidor intracelular, el barstar, y plantazolicina, un antibiótico con actividad selectiva en contra Bacilo anthracis.
El mismo utilizado en agricultura, acuicultura, e hidroponía para combatir patógenos de raíz como Ralstonia solanacearum, Pythium, Rhizoctonia solani, Alternaria tenuissima y Fusarium, así como mejorar la tolerancia de las raíces al estrés salino. Se consideran rizobacterias promotoras de crecimiento y tienen la capacidad de colonizar rápidamente las raíces.
Bacillus amyloliquefaciens on grampositiivinen, sauvamainen bakteeri. Sitä on eristetty muun muassa kosteusvaurioituneista rakennuksista. Sen on osoitettu tuottavan toksiinia, joka oli erittäin myrkyllinen sian siittiötestissä.[1] Sittemmin tämä toksiini nimettiin amylosiiniksi. Basillia käytetään teollisesti proteaasien, lämmönkestävien amylaasien sekä aminohappojen tuotantoon.
Bacillus amyloliquefaciens on grampositiivinen, sauvamainen bakteeri. Sitä on eristetty muun muassa kosteusvaurioituneista rakennuksista. Sen on osoitettu tuottavan toksiinia, joka oli erittäin myrkyllinen sian siittiötestissä. Sittemmin tämä toksiini nimettiin amylosiiniksi. Basillia käytetään teollisesti proteaasien, lämmönkestävien amylaasien sekä aminohappojen tuotantoon.
Bacillus amyloliquefaciens est une bactérie à Gram positif du genre Bacillus. Il s'agit d'un bacille de 0,7 à 0,9 × 1,8 à 3 µm, motile, pourvue d'une ciliature péritriche. Elle se développe de façon optimale de 30 à 40 °C et cesse de se développer hors d'un intervalle de températures de 15 à 50 °C. La réaction de Voges-Proskauer est positive, et le nitrate est réduit en nitrite[2].
Elle produit la subtilisine, une protéase qui dégrade les protéines de façon semblable à celle de la trypsine. L'α-amylase de B. amyloliquefaciens est souvent utilisée pour l'hydrolyse de l'amidon. Cette bactérie produit également l'enzyme de restriction BamHI, ainsi que la barnase, une ribonucléase qui forme un complexe étroit avec le barstar, son inhibiteur intracellulaire, ainsi qu'avec la plantazolicine (en), substance douée d'une possible activité contre Bacillus anthracis.
Bacillus amyloliquefaciens est une bactérie à Gram positif du genre Bacillus. Il s'agit d'un bacille de 0,7 à 0,9 × 1,8 à 3 µm, motile, pourvue d'une ciliature péritriche. Elle se développe de façon optimale de 30 à 40 °C et cesse de se développer hors d'un intervalle de températures de 15 à 50 °C. La réaction de Voges-Proskauer est positive, et le nitrate est réduit en nitrite.
Elle produit la subtilisine, une protéase qui dégrade les protéines de façon semblable à celle de la trypsine. L'α-amylase de B. amyloliquefaciens est souvent utilisée pour l'hydrolyse de l'amidon. Cette bactérie produit également l'enzyme de restriction BamHI, ainsi que la barnase, une ribonucléase qui forme un complexe étroit avec le barstar, son inhibiteur intracellulaire, ainsi qu'avec la plantazolicine (en), substance douée d'une possible activité contre Bacillus anthracis.
Bacillus amyloliquefaciens é unha especie de bacterias do xénero Bacillus que é a fonte do encima de restrición BamH1. Tamén sintetiza unha proteína antibiótica chamada barnase, unha ribonuclease moi estudada que forma un complexo co seu inhibidor intracelular barstar, e a plantazolicina, que é un antibiótico con actividade selectiva contra Bacillus anthracis.[1]
B. amyloliquefaciens foi descuberto no solo en 1943 polo científico xaponés J. Fukumoto,[2] que lle deu á bacteria o seu nome, que significa que produce a licuefacción do amidón (amylo + lique + faciens).
A alfa amilase de B. amyloliquefaciens úsase a miúdo na hidrólise do amidón. É tamén unha fonte de subtilisina, que cataliza a degradación de proteínas dun modo similar ao da tripsina.
Entre as décadas de 1940 e 1980, os bacteriólogos debateron sobre se B. amyloliquefaciens era realmente unha especie separada ou unha subespecie de Bacillus subtilis. O asunto quedou solucionado en 1987, cando se estableceu que era unha especie separada.[3]
Na Colección de cultivos tipo americana (ATCC), o número do B. amyloliquefaciens é 23350.
Bacillus amyloliquefaciens é unha especie de bacterias do xénero Bacillus que é a fonte do encima de restrición BamH1. Tamén sintetiza unha proteína antibiótica chamada barnase, unha ribonuclease moi estudada que forma un complexo co seu inhibidor intracelular barstar, e a plantazolicina, que é un antibiótico con actividade selectiva contra Bacillus anthracis.
Bacillus amyloliquefaciens é uma espécie de bactérias do género Bacillus que é a fonte da enzima de restrição BamH1. Também sintetiza uma proteína antibiótica chamada barnase, uma ribonuclease muito estudada que forma um complexo com o seu inibidor intracelular barstar, e a plantazolicina, que é um antibiótico com actividade selectiva contra Bacillus anthracis.[1]
B. amyloliquefaciens foi descoberta no solo em 1943 pelo cientista japonês J. Fukumoto,[2] que cunhou o nome à bactéria, que significa que produz a liquefacção do amido (amylo + lique + faciens).
A alfa-amilase de B. amyloliquefaciens é muitas vezes usada na hidrólise do amido. É também uma fonte de subtilisina, que catalisa a degradação de proteínas dum modo similar ao da tripsina.
Entre as décadas de 1940 e 1980, os bacteriólogos debateram sobre se B. amyloliquefaciens era realmente uma espécie separada ou uma subespécie de Bacillus subtilis. Esta questão ficou resolvida em 1987, quando se estabeleceu que era uma espécie separada.[3]
Na American Type Culture Collection (ATCC), o número do B. amyloliquefaciens é 23350.
Bacillus amyloliquefaciens é uma espécie de bactérias do género Bacillus que é a fonte da enzima de restrição BamH1. Também sintetiza uma proteína antibiótica chamada barnase, uma ribonuclease muito estudada que forma um complexo com o seu inibidor intracelular barstar, e a plantazolicina, que é um antibiótico com actividade selectiva contra Bacillus anthracis.
Bacillus amyloliquefaciens är en grampositiv stavformad bakterie. Den förekommer ofta i jord ute i naturen. Bakterien har visat sig värdefull eftersom den innehåller ett enzym som effektivt bryter ner proteiner. Bakterien upptäcktes 1943 av den japanske forskaren Fukumoto.
Denna bakterier- eller bakteriologi-relaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Bacillus amyloliquefaciens är en grampositiv stavformad bakterie. Den förekommer ofta i jord ute i naturen. Bakterien har visat sig värdefull eftersom den innehåller ett enzym som effektivt bryter ner proteiner. Bakterien upptäcktes 1943 av den japanske forskaren Fukumoto.
Denna bakterier- eller bakteriologi-relaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
