Els citrobàcters (Citrobàcter) són un gènere d'eubacteris bacils aeròbics gram-negatius de la família de les enterobacteriàcies.
Aquests bacteris viuen a l'aigua, sòl, menjar i també al tracte intestinal d'animals i humans. Poden produir infeccions en el tracte urinari i meningitis als infants.
Les espècies C. amalonaticus, C. koseri i C. freundii només poden utilitzar el citrat com a font de carboni
Els citrobàcters, juntament amb els enterobacteris, klebsiella i escherichia formen el grup de bacteris entèrics coliformes.
Bei den Bakterien der Gattung Citrobacter handelt es sich um eine Gruppe gramnegativer Stäbchenbakterien der Familie der Enterobakterien (Enterobacteriaceae). Sie sind in der Regel nicht krankheitserregend („pathogen“) und kommen in der normalen Darmflora des Menschen vor. Sie können mit Citrat als einziger Energiequelle wachsen, worauf auch der Gattungsname verweist.
Die Zellen von Citrobacter-Arten sind durch Flagellen aktiv beweglich (motil).[1] Sie nutzen verschiedene organische Verbindungen als Energie- und Baustoffquelle in oxidativem oder fermentativem Energiestoffwechsel. Sie sind somit fakultativ anaerob. Sie können beispielsweise Glucose und Lactose unter Gas- und Säurebildung verwerten,[2] damit gehören sie zu den coliformen Bakterien.[3] Bezüglich der Produkte, die bei der Gärung gebildet werden, gehören sie zu den Bakterien, die eine gemischte Säuregärung durchführen.[1] Ein besonderes Merkmal ist, dass sie mit Citrat, dem Anion der Citronensäure, als einziger Energiequelle wachsen können,[3] darauf verweist auch der Gattungsname.[4] Wie für Enterobacteriaceae typisch, verlaufen der Katalase-Test positiv und der Oxidase-Test negativ.[1]
Biochemische Merkmale, wie beispielsweise die vorhandenen Enzyme und die daraus resultierenden Stoffwechseleigenschaften können in einer Bunten Reihe zur Identifizierung von Citrobacter-Arten bzw. Unterscheidung von anderen Vertretern der Enterobacteriaceae verwendet werden. Das Enzym Urease zum Abbau von Harnstoff ist bei manchen Arten vorhanden. Die Bildung von Schwefelwasserstoff (H2S) erfolgt ebenfalls nur bei einigen Arten. Nitrat wird zu Nitrit reduziert.[1][2] Die Voges-Proskauer-Reaktion verläuft negativ, es wird kein Acetoin gebildet. Auch der Indol-Test verläuft negativ.[1] Mit Hilfe der IMViC-Tests kann Citrobacter von Enterobacter und Escherichia unterschieden werden.[2]
Der GC-Gehalt, also der Anteil der Nukleinbasen Guanin und Cytosin in der Bakterien-DNA, liegt bei 50–52 Molprozent.[1]
Citrobacter-Arten können durch die Phosphataseaktivität in ihrer Zellwand Plutonium [Pu(IV)] aus wässriger Lösung ausfällen und als Lanthan-Phosphat-Komplex binden.[5]
Citrobacter-Arten sind wie einige andere Prokaryoten in der Lage, Stickstoff zu fixieren. Sie sind diazotroph. C. freundii wurde im Darm von Mittelmeerfruchtfliegen gefunden und es wird vermutet, dass der von den Bakterien fixierte Stickstoff eine relevante Quelle organischen Stickstoffs für die Insekten ist. Somit leben ähnlich wie bei den Termiten die Fliegen mit ihren Darmbakterien in einer Symbiose.[6]
Verbreitet sind Citrobacter-Arten in beinah allen Lebensräumen, wie etwa dem Boden, in Gewässern und in Abwässern.[7] Außerdem kommen sie als Teil der Darmflora im Magen-Darm-Trakt des Menschen vor.[8]
Die Gattung Citrobacter zählt zu der Familie der Enterobacteriaceae (Enterobakterien) in der Ordnung der Enterobacteriales. Diese Ordnung gehört zu der Klasse der Gammaproteobacteria.[4] Die Enterobacteriaceae bilden eine große Gruppe gramnegativer Bakterien, zu denen u. a. die Gattungen Enterobacter, Escherichia, Klebsiella, Proteus, Raoultella, Salmonella, Serratia, Shigella und Yersinia gehören, von denen einige Vertreter als Krankheitserreger von Bedeutung sind.
Citrobacter wurde 1932 von Werkmann und Gillen erstbeschrieben. Zu der Gattung gehören die folgenden Arten (Stand 2014):[4]
Als Krankheitserreger spielen Citrobacter-Arten nur selten eine Rolle und können bei Patienten mit geschwächtem Immunsystem als opportunistische Erreger Infektionen (meist intraabdominale Infektionen) verursachen. Meistens handelt es sich dabei um Krankenhausinfektionen (nosokomiale Infektionen).[8] In Einzelfällen wurden sie als Verursacher von Infektionen außerhalb des Darms („extraintestinal“) beschrieben.[3] Als Beispiele werden Harnwegsinfekte und Infektionen des Respirationstraktes genannt. In seltenen Fällen wurden Citrobacter-Arten auch bei Säuglings-Meningitis und -sepsis nachgewiesen.[7]
Zur antimikrobiellen Therapie (Stand 2009) stehen bei Infektionen mit Citrobacter koseri Cefotaxim, Ceftriaxon und alternativ Ciprofloxacin und Levofloxacin zur Verfügung. Citrobacter freundii wird mit Imipenem, Meropenem, Ertapenem, Chinolonen oder Aminoglykoside behandelt.[9]
Bei den Bakterien der Gattung Citrobacter handelt es sich um eine Gruppe gramnegativer Stäbchenbakterien der Familie der Enterobakterien (Enterobacteriaceae). Sie sind in der Regel nicht krankheitserregend („pathogen“) und kommen in der normalen Darmflora des Menschen vor. Sie können mit Citrat als einziger Energiequelle wachsen, worauf auch der Gattungsname verweist.
Τα κιτροβακτηρίδια (Citrobacter spp) είναι δυνητικά αναερόβιοι, Gram αρνητικοί βάκιλοι. Είναι βακτήρια που ζουν στο περιβάλλον και συχνά ανευρίσκονται στο έδαφος, το νερό και ως φυσιολογική χλωρίδα στο κατώτερου πεπτικό σύστημα ανθρώπων και ζώων. Συγγενεύουν με τις σαλμονέλες και τις αριζόνες. Ανευρίσκονται μεμονωμένα ή σε ζεύγη. Ορισμένα στελέχη είναι κινητά καθώς διαθέτουν περίτριχα.[1] [2] [3]
Μία εργασία του 1928 που αναφερόταν σε έναν καινούριο οργανισμό, Bacterium freund, ήταν η αρχική περιγραφή του μικροοργανισμού που το 1932 ταξινομήθηκε ως το γένος των Citrobacter. Εκείνη τη περίοδο το γένος αυτό μετρούσε εφτά είδη περιλαμβανομένων των C.freundii και C. diversum (μετονομάστηκε σε C. diversus). Πληθώρα ονομάτων γενών χρησιμοποιούνταν για να περιγραφούν αυτά τα βακτήρια, για περισσότερα από εβδομήντα χρόνια, περιλαμβανομένων των Colobactrum, Escherichia, Salmonella, Arizona και άλλα. Για αρκετό καιρό αυτοί οι μικροοργανισμοί είχαν ταξινομηθεί ως τμήμα του Bethesda – Ballerup groups των βακτηριδίων. Αυτή η ταξινόμηση συνεχίστηκε μέχρι να μην έχει πια πρακτική χρησιμότητα. Τα προβλήματα ταξινόμησης συνεχίστηκαν και στα τέλη της δεκαετίας του ενενήντα, όπου ακόμα δεν είχαν ταξινομηθεί τρία είδη. Σήμερα η πλήρης ταξινόμηση των ειδών του κιτροβακτηριδίου έχει επιτευχθεί, μετρώντας έντεκα διαφορετικά είδη.
Βασίλειο: Bacteria Φύλο: Proteobacteria Κλάση: Grammaproteobacteria Τάξη: Enterobacteriales Οικογένεια: Enterobacteriaceae [4]
Κλινικές εκδηλώσεις Τα κιτροβακτηρίδια είναι υπεύθυνα για ενδονοσοκομιακές λοιμώξεις και είναι ικανά να προκαλέσουν λοιμώξεις στο ουροποιητικό και αναπνευστικό σύστημα, καθώς και σηψαιμία σε ασθενείς με προδιαθεσικούς παράγοντες. Επίσης μηνιγγίτιδα, σηψαιμία και λοιμώξεις του αναπνευστικού σε νεογνά και παιδιά. Τα κυριότερα και πιο παθογόνα είδη των κιτροβακτηριδίων είναι το Citrobacter freundii και Citrobacter koseri ή αλλιώς Citrobacter diversus. Το βακτηρίδιο C. freundii είναι ικανό να προκαλέσει λοιμώξεις σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, προσβάλλοντας το ήπαρ , τη χολή και το πάγκρεας. Η πιο σημαντική λοίμωξη που μπορούν να προκαλέσουν αυτά τα δύο είδη των κιτροβακτηριδίων και κυρίως το C. koseri, είναι η νεογνική μηνιγγίτιδα η οποία έχει συνδεθεί με υψηλά ποσοστά αποστημάτων του εγκεφάλου, με περιστατικά θανάτου καθώς και πρόκληση πνευματικής διαταραχής σε νεογνά που επιβίωσαν από τη λοίμωξη αυτή. Παρόλα αυτά , η ποιο κοινή αιτία νεογνικής μηνιγγίτιδας αποτελούν τα βακτήρια Escherichia coli και οι στρεπτόκοκκοι της ομάδας Β.Τέλος έχουν αναφερθεί περιστατικά εκδήλωσης αποστημάτων και ενδοφθαλμίτιδας που αποδίδονται στο C. Koseri. [6] [7] [8]
Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ηρακλείου της Κρήτης και κατά την περίοδο 1994 έως 2006, σε εβδομήντα εννέα ασθενείς εκ των οποίων οι εβδομήντα ήταν ενήλικες, διαγνώστηκε λοίμωξη από Citrobacter spp. Λοίμωξη από C. freundii ήταν η ποιο συχνή (71,8%) ακολουθούσε το C. koseri (23,1%) και το C. braakii (3,8%). Το πιο κοινό κλινικό σύνδρομο ήταν λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος (52,6% των περιπτώσεων, περιλαμβανομένων και οχτώ περιπτώσεων με ασυμπτωματική βακτηριουρία) επίσης λοιμώξεις της κοιλιακής χώρας (14,1%) , λοιμώξεις χειρουργημένων σημείων (7,7% , λοιμώξεις του δέρματος και μαλακών ιστών (6,4%) και λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος (6,4%). Το 29, 5% των ασθενών που προσβλήθηκαν από το Citrobacter spp. σχετιζόταν με πολυμικροβιακές λοιμώξεις, σε σημεία διαφορετικά από του ουροποιητικού συστήματος. Ένας ασθενής πέθανε κατά τη διάρκεια νοσηλείας του. Τέλος η χρόνος νοσηλείας των ασθενών με πολυμικροβιακές λοιμώξεις ήταν κατά πολύ αυξημένος σε σχέση με ασθενείς που έφεραν μονομικροβιακή λοίμωξη.[9]
Όπως αναφέρθηκε τα Κιτροβακτηρίδια είναι Gram αρνητικοί βάκιλοι, έχουν σχήμα ραβδίου και μέγεθος περίπου 1-5 μm. Διαθέτουν ένα λεπτό βλεννώδες στρώμα στο εξωτερικό του κυτταρικού τοιχώματος που ονομάζεται έλυτρο. Σαν Gram αρνητικό βακτηρίδιο, διαθέτει κυτταροπλασματική μεμβράνη, μία λεπτή στιβάδα πεπτιδογλυκάνης (σχηματίζεται από επαναλαμβανόμενα μόρια Ν-ακετυλο-γλυκοζαμινης και Ν-ακετυλο-μουραμικού οξέος) και ενδιάμεσα τους βρίσκεται ο περιπλασματικός χώρος. Εξωτερικά της λεπτής στιβάδας πεπτιδογλυκάνης υπάρχει η εξωτερική μεμβράνη. Στην εξωτερική μεμβράνη υπάρχουν τα περίτριχα, δηλαδή βλεφαρίδες σε όλη την εξωτερική επιφάνεια του βακτηριδίου, που του παρέχουν κινητικότητα. Τα κιτροβακτηρίδια που είναι ικανά να προκαλέσουν λοιμώξεις διαθέτουν τα αντιγόνα Η, Κ και Ο επίσης μπορούν να παράγουν ενδοτοξίνες. Το αντιγόνο Η αποτελεί το βλεφαριδικό αντιγόνο, το αντιγόνο Ο είναι το σωματικό αντιγόνο που είναι πολυσακχαρίτης του λιποπολυσακχαρίτου της εξωτερικής στιβάδας και το αντιγόνο Κ είναι το αντιγόνο του ελύτρου του βακτηριδίου.[10]
Η εργαστηριακή διάγνωση μπορεί να πραγματοποιηθεί αρχικά με χρώση Gram και μικροσκόπηση. Η εικόνα που θα εμφανίζουν τα κιτροβακτηρίδια κατά την μικροσκόπηση είναι κόκκινα ραβδία (καθώς έχουν βαφτεί από τη σαφρανίνη της χρώσης Gram) με βλεφαρίδες. Ακολουθεί καλλιέργεια και βιοχημικές δοκιμασίες. Η καλλιέργεια πραγματοποιείται συνήθως σε McConkey άγαρ και σε αιματούχο άγαρ. Μπορεί να γίνει και σε άλλα καλλιεργητικά υλικά όπως XLD και TCBC (thiosulfate-citrate-bile salts-sucrose agar). Ως αναφορά τις βιοχημικές διεργασίες για την ταυτοποίηση τους, καταβολίζουν τη γλυκόζη, είναι οξειδάση αρνητικοί, καταλάση θετικοί, αποκαρβοξυλιώνουν τη λυσίνη, ζυμώνουν βραδέως τη λακτόζη και δίνουν θετική την αντίδραση των κιτρικών. Επίσης το C. freundii είναι H2S θετικό ενώ το C. koseri είναι H2S αρνητικό. Για περαιτέρω ταυτοποίηση χρησιμοποιούνται μοριακές τεχνικές όπως η PCR.
Για την θεραπεία των λοιμώξεων από κιτροβακτηρίδια συνήθως χρησιμοποιούνται γενταμικίνη, κιπροφλοξακίνη ή κεφαλοσπορίνη τρίτης γενιάς. Επίσης το C. freundii είναι ευαίσθητο στις αμινογλυκοσίδες σε αντίθεση με το C. koseri.
Τα κιτροβακτηρίδια (Citrobacter spp) είναι δυνητικά αναερόβιοι, Gram αρνητικοί βάκιλοι. Είναι βακτήρια που ζουν στο περιβάλλον και συχνά ανευρίσκονται στο έδαφος, το νερό και ως φυσιολογική χλωρίδα στο κατώτερου πεπτικό σύστημα ανθρώπων και ζώων. Συγγενεύουν με τις σαλμονέλες και τις αριζόνες. Ανευρίσκονται μεμονωμένα ή σε ζεύγη. Ορισμένα στελέχη είναι κινητά καθώς διαθέτουν περίτριχα.
Citrobacter is a genus of Gram-negative coliform bacteria in the family Enterobacteriaceae.
The species C. amalonaticus, C. koseri, and C. freundii can use citrate as a sole carbon source. Citrobacter species are differentiated by their ability to convert tryptophan to indole (C. koseri is the only citrobacter to be commonly indole-positive), ferment lactose (C. koseri is a lactose fermentor), and use malonate.[2]
Citrobacter shows the ability to accumulate uranium by building phosphate complexes.[3]
These bacteria can be found almost everywhere in soil, water, wastewater, etc. They can also be found in the human intestine. They are rarely the source of illnesses, except for infections of the GI Tract, urinary tract and infant meningitis and sepsis.[4][5]
Citrobacter freundii strains have inducible ampC genes encoding resistance to ampicillin and first-generation cephalosporins. In addition, isolates of Citrobacter may be resistant to many other antibiotics as a result of plasmid-encoded resistance genes.
Citrobacter is a genus of Gram-negative coliform bacteria in the family Enterobacteriaceae.
The species C. amalonaticus, C. koseri, and C. freundii can use citrate as a sole carbon source. Citrobacter species are differentiated by their ability to convert tryptophan to indole (C. koseri is the only citrobacter to be commonly indole-positive), ferment lactose (C. koseri is a lactose fermentor), and use malonate.
Citrobacter shows the ability to accumulate uranium by building phosphate complexes.
Citrobacter forma, junto con Enterobacter, Klebsiella y Escherichia, el grupo coliforme de bacterias entéricas.
Son bacterias móviles, con capacidad variable para fermentar la lactosa, algunos pueden utilizar citrato y otros no, los factores de virulencia de algunas especies son el antígenos somáticos O, flagelar H y de superficie K, lo que hace que den reacciones cruzadas con otras Enterobacteriaceae.
En el pasado fue incluido en un grupo de bacterias llamadas paracolon y fue llamado Echerichia Freunii y el Citrobacter diversas se llamó Citrobacter Koseri.
El género Citrobacter es un grupo de bacilos Gram negativos aerobios que se encuentran frecuentemente en el agua, el suelo, la comida, vegetación y como flora saprofita en el tracto intestinal de muchos animales además del hombre. El género Citrobacter, aunque desde los puntos de vista bioquímico y serológico es similar a Salmonella, es poco común que cause infecciones oportunistas.
Son microorganismos ubicuos que son causa frecuente de infecciones importantes, especialmente en huéspedes inmunodeprimidos. Es uno de los patógenos más importantes en unidades de cuidados neonatales hospitalarios. En los seres humanos producen, por ejemplo, infecciones urinarias, meningitis neonatal y abscesos cerebrales. Destruyen las microvellosidades, formando lesiones muy características denominadas de adherencia y eliminación.
Datos: Q134081
Multimedia:
Especies: Citrobacter
Citrobacter generoa bakterio Gram negatiboz osatuta dago, Enterobacteriaceae familian sailkatzen direnak. Anaerobio fakultatiboak dira eta glukosa ez ezik, laktosa ere hartzitzen dute. Ez dute esporarik sortzen eta mugikorrak dira.
Genero honen ezaugarri biokimiko nagusiak honako hauek dira:
Citrobacterek, Enterobacter, Klebsiella eta Escherichiarekin batera bakterio koliformeen multzoa osatzen du. Koliformeak hestean bizi diren bakterioak dira, ezaugarri biokimiko amankomunak dituztenak eta garrantzi handikoak ingurugiro-mikrobiologian, kutsadura fekalaren adierazleak baitira.
Citrobacter giza zein animalien hesteetan bizi da, baina egoera librean ere aurki daiteke (uretan, lur-zoruan...) Espezie batzuk oportunistak dira, gaixotasunak sortuz immunitate-sistema ahula dutenengan. Gaitzak eragiten dituenean gernu-infekzioak eta meningitis dira ohikoenak.
Citrobacter generoa bakterio Gram negatiboz osatuta dago, Enterobacteriaceae familian sailkatzen direnak. Anaerobio fakultatiboak dira eta glukosa ez ezik, laktosa ere hartzitzen dute. Ez dute esporarik sortzen eta mugikorrak dira.
Genero honen ezaugarri biokimiko nagusiak honako hauek dira:
anaerobio fakultatiboak, Enterobakterio guztien antzera oxidasa (-) katalasa (+) glukosa hartzitzen dute, CO2 gasa sortuz laktosaren hartzidura (+) urearen hidrolisia (-)Citrobacterek, Enterobacter, Klebsiella eta Escherichiarekin batera bakterio koliformeen multzoa osatzen du. Koliformeak hestean bizi diren bakterioak dira, ezaugarri biokimiko amankomunak dituztenak eta garrantzi handikoak ingurugiro-mikrobiologian, kutsadura fekalaren adierazleak baitira.
Citrobacter giza zein animalien hesteetan bizi da, baina egoera librean ere aurki daiteke (uretan, lur-zoruan...) Espezie batzuk oportunistak dira, gaixotasunak sortuz immunitate-sistema ahula dutenengan. Gaitzak eragiten dituenean gernu-infekzioak eta meningitis dira ohikoenak.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});Les bactéries du genre Citrobacter sont des bacilles droits appartenant à la famille des Enterobacteriaceae. Ce sont des bactéries à Gram négatif.
Les bactéries du genre Citrobacter peuvent être présentes dans l'eau, les égouts, les aliments et le tube digestif des humains et des animaux. Ces derniers constituent donc les hôtes de ces bactéries.
Le phénotype des bactéries appartenant à ce genre bactérien n'est pas décrit en raison de certains caractères variables.
Les bactéries du genre Citrobacter sont des bacilles droits appartenant à la famille des Enterobacteriaceae. Ce sont des bactéries à Gram négatif.
Les bactéries du genre Citrobacter peuvent être présentes dans l'eau, les égouts, les aliments et le tube digestif des humains et des animaux. Ces derniers constituent donc les hôtes de ces bactéries.
Le phénotype des bactéries appartenant à ce genre bactérien n'est pas décrit en raison de certains caractères variables.
Citrobacter é un xénero de bacterias gramnegativas coliformes da familia Enterobacteriaceae.
As especies C. amalonaticus, C. koseri, e C. freundii só usan citrato como fonte de carbono (e de aí vén o seu nome). As especies de Citrobacter diferéncianse pola súa capacidade de converter triptófano en indol (C. koseri é a única especie do xénero que é indol positiva), fermentar lactosa, e usar o malonato.[2]
Citrobacter ten a capacidade de acumular uranio ao formar complexos fosfatados.[3]
Citrobacter e outras enterobacteriáceas son organismos potencialmente diazótrofos, é dicir, que poden fixar nitróxeno. C. freundii, xunto con outras enterobacteriáceas, foi atopada nos intestinos da mosca Ceratitis capitata e crese que alí podería realizar unha fixación do nitróxeno da que se aproveitaría simbioticamente o insecto.[4]
Estas bacterias poden encontrarse case en todas partes no solo, augas limpas e residuais etc. e tamén no intestino humano. Poden orixinar infeccións do tracto urinario, meninxite infantil e sepse, que moitas veces son infeccións nosocomiais (hospitalarias).[5][6]
Certas cepas de C. freundii teñen xenes ampC inducibles que codifican a resistencia ao antibiótico ampicilina e ás cefalosporinas de primeira xeración. Ademais, illados de mostras de Citrobacter poden ser resistentes a moitos outros antibióticos ao teren xenes de resistencia codificados en plásmidos.[7][8]
Citrobacter é un xénero de bacterias gramnegativas coliformes da familia Enterobacteriaceae.
As especies C. amalonaticus, C. koseri, e C. freundii só usan citrato como fonte de carbono (e de aí vén o seu nome). As especies de Citrobacter diferéncianse pola súa capacidade de converter triptófano en indol (C. koseri é a única especie do xénero que é indol positiva), fermentar lactosa, e usar o malonato.
Citrobacter ten a capacidade de acumular uranio ao formar complexos fosfatados.
Citrobacter e outras enterobacteriáceas son organismos potencialmente diazótrofos, é dicir, que poden fixar nitróxeno. C. freundii, xunto con outras enterobacteriáceas, foi atopada nos intestinos da mosca Ceratitis capitata e crese que alí podería realizar unha fixación do nitróxeno da que se aproveitaría simbioticamente o insecto.
Citrobacter Werkman & Gillen, 1932[1] è un genere di batteri coliformi appartenente alla famiglia Enterobacteriaceae.
Le specie C. amalonaticus, C. koseri e C. freundii possono utilizzare il citrato come unica fonte di carbonio. Le specie del genere Citrobacter si differenziano per la loro capacità di convertire il triptofano in indolo (C. koseri è l'unico citrobacter ad essere comunemente indolo-positivo), fermentare il lattosio (C. koseri è un fermentatore del lattosio) e utilizzare il malonato.[2]
Citrobacter mostra la capacità di accumulare uranio costruendo complessi di fosfato.[3]
Di questo genere batterico si conosce ancora poco: esso è costituito da batteri mobili (quindi dotati di flagelli e dell'antigene h), che si comportano da patogeni opportunisti, provocando frequentemente infezioni urinarie. Tra le specie appartenenti a questo genere, ricordiamo C. freundii, C. koseri e C. amalonaticus, patogeni umani.
Il genere Citrobacter appartiene alla famiglia delle Enterobacteriaceae (Enterobacteria) nell'ordine Enterobacterales. Questo ordine appartiene alla classe Gammaproteobacteria.[4] Le enterobatteriacee formano un grande gruppo di batteri gram-negativi a cui appartengono i generi Enterobacter, Escherichia, Klebsiella, Raoultella, Salmonella e Shigella, alcuni dei quali sono importanti come patogeni.
Citrobacter fu descritto per la prima volta da Werkmann e Gillen nel 1932. Il genere comprende le seguenti specie (a partire dal 2020):[4]
Questi batteri possono essere trovati quasi ovunque nel suolo, nell'acqua, nelle acque reflue, ecc. Possono anche essere trovati nell'intestino umano. Raramente sono fonte di malattie, ad eccezione delle infezioni delle vie urinarie, della meningite e della sepsi infantili.[5][6]
I ceppi di C. freundii hanno geni ampC inducibili che codificano la resistenza all'ampicillina e alle cefalosporine di prima generazione. Inoltre, gli isolati di Citrobacter possono essere resistenti a molti altri antibiotici come risultato di geni di resistenza codificati da plasmidi.
Le specie Citrobacter svolgono solo raramente un ruolo come patogeni e, come patogeni opportunisti, possono causare infezioni (principalmente infezioni intra-addominali) in pazienti con un sistema immunitario indebolito. La maggior parte di queste sono infezioni ospedaliere (infezioni nosocomiali).[7] In singoli casi sono stati descritti come causa di infezioni al di fuori dell'intestino ("extraintestinali").[8] Vengono citate come esempi le infezioni delle vie urinarie e le infezioni delle vie respiratorie. In rari casi, le specie Citrobacter sono state rilevate anche nella meningite e nella sepsi infantili.[9]
Per la terapia antimicrobica (dal 2009) sono disponibili cefotaxime, ceftriaxone e, in alternativa, ciprofloxacina e Levofloxacina per le infezioni da Citrobacter koseri. Citrobacter freundii viene trattato con Imipenem, Meropenem, Ertapenem, chinoloni o aminoglicosidi.[10]
Citrobacter Werkman & Gillen, 1932 è un genere di batteri coliformi appartenente alla famiglia Enterobacteriaceae.
Le specie C. amalonaticus, C. koseri e C. freundii possono utilizzare il citrato come unica fonte di carbonio. Le specie del genere Citrobacter si differenziano per la loro capacità di convertire il triptofano in indolo (C. koseri è l'unico citrobacter ad essere comunemente indolo-positivo), fermentare il lattosio (C. koseri è un fermentatore del lattosio) e utilizzare il malonato.
Citrobacter mostra la capacità di accumulare uranio costruendo complessi di fosfato.
Citrobacter - rodzaj bakterii należący do dużej rodziny Enterobacteriaceae. Drobnoustroje te przyjmują postać dużych, bezotoczkowych, nieurzęsionych pałeczek Gram-ujemnych.
Bakteria wymaga podobnych pożywek jak Salmonella, ma również podobny profil biochemiczny do tego rodzaju. Cechą charakterystyczną jest zdolność do wzrostu na pożywce z KCN (na przykład podłożu Moellera), rozkładanie sacharozy oraz salicylanów.
W obrębie rodzaju wyodrębniane są następujące gatunki:
Citrobacter - rodzaj bakterii należący do dużej rodziny Enterobacteriaceae. Drobnoustroje te przyjmują postać dużych, bezotoczkowych, nieurzęsionych pałeczek Gram-ujemnych.
Citrobacter é um gênero de bactérias Gram-negativas da família Enterobacteriaceae. São observáveis nos solos, águas, alimentos e esgotos. Estas bactérias são isoladas de análises clínicas como agentes patogénicos - causadores de doença, podendo ser encontradas nas fezes dos humanos e animais (presumivelmente fazem parte da flora normal dos intestinos).
As espécies C. amalonaticus, C. koseri e C. freundii podem usar o citrato como única fonte de carbono. As espécies do gênero Citrobacter são diferenciadas a partir de sua capacidade de converter triptofano em indol, fermentar lactose e utilizar malonato.[1] Uma destas bactérias desta família é a responsável por meningites neonatais.
Citrobacter é um gênero de bactérias Gram-negativas da família Enterobacteriaceae. São observáveis nos solos, águas, alimentos e esgotos. Estas bactérias são isoladas de análises clínicas como agentes patogénicos - causadores de doença, podendo ser encontradas nas fezes dos humanos e animais (presumivelmente fazem parte da flora normal dos intestinos).
As espécies C. amalonaticus, C. koseri e C. freundii podem usar o citrato como única fonte de carbono. As espécies do gênero Citrobacter são diferenciadas a partir de sua capacidade de converter triptofano em indol, fermentar lactose e utilizar malonato. Uma destas bactérias desta família é a responsável por meningites neonatais.
Citrobacter là một chi vi khuẩn coliform gram âm trong họ Enterobacteriaceae.
Các loài C. amalonaticus, C. koseri, và C. freundii chỉ sử dụng citrat là nguồn cacbon. Các loài citrobacter được phân biệt theo khả năng mà chúng biến đổi tryptophan thành indole, men lactoza, và sử dụng malonat.[1]
Citrobacter thể hiện khả năng tích tụ urani bằng cách tạo ra các chất phức phốt-phát.[2]
Các vi khuẩn này có thể được tìm thấy ở khắp nơi trong đất, nước, nước thải, vv. Nó cũng có thể được tìm thấy trong ruột người. Chúng ít khi là nguyên nhân gây bệnh, ngoại trừ các lây nhiễm của niệu đạo và viêm màng não trẻ sơ sinh và nhiễm trùng máu.[3][4]
|coauthors= bị phản đối (trợ giúp) |coauthors= bị phản đối (trợ giúp) Citrobacter là một chi vi khuẩn coliform gram âm trong họ Enterobacteriaceae.
Các loài C. amalonaticus, C. koseri, và C. freundii chỉ sử dụng citrat là nguồn cacbon. Các loài citrobacter được phân biệt theo khả năng mà chúng biến đổi tryptophan thành indole, men lactoza, và sử dụng malonat.
Citrobacter thể hiện khả năng tích tụ urani bằng cách tạo ra các chất phức phốt-phát.
シトロバクター属はプロテオバクテリア門γプロテオバクテリア綱腸内細菌目腸内細菌科の真性細菌の属である。属名はクエン酸代謝能力を持つことに因む。11の種 (分類学)が知られている[1]。無芽胞形成グラム陰性通性嫌気性桿菌である。運動性を有する。かつてCitrobacter diversusがこの属に含まれていたが、現在は除名されている[2]。
GC比は50から52。グルコース、ラクトース、クエン酸、ムコン酸及び酒石酸を代謝でき、混合酸発酵を行う。一部はシアン化カリウム、硫化水素も利用できる。食物や糞、水中及び土壌中に存在し、日和見感染症の原因菌となる。
シトロバクター属はプロテオバクテリア門γプロテオバクテリア綱腸内細菌目腸内細菌科の真性細菌の属である。属名はクエン酸代謝能力を持つことに因む。11の種 (分類学)が知られている。無芽胞形成グラム陰性通性嫌気性桿菌である。運動性を有する。かつてCitrobacter diversusがこの属に含まれていたが、現在は除名されている。
GC比は50から52。グルコース、ラクトース、クエン酸、ムコン酸及び酒石酸を代謝でき、混合酸発酵を行う。一部はシアン化カリウム、硫化水素も利用できる。食物や糞、水中及び土壌中に存在し、日和見感染症の原因菌となる。
