El rascló de Tahití (Hypotaenidia pacifica) és un ocell extint de la família dels ràl·lids (Rallidae) que habitava l'illa de Tahití.
El rascló de Tahití (Hypotaenidia pacifica) és un ocell extint de la família dels ràl·lids (Rallidae) que habitava l'illa de Tahití.
Gallirallus pacificus Gallirallus generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Rallidae familian sailkatzen zen.
Gallirallus pacificus Gallirallus generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Rallidae familian sailkatzen zen.
De tahitiral (Gallirallus pacificus) is een uitgestorven vogel uit de familie van de Rallidae (Rallen).
Deze ral is alleen bekend door een aquarel van Georg Foster. Die kreeg in 1773 van zijn vader Johann Reinhold Forster een specimen, toen beiden meevoeren op de tweede wereldreis van kapitein James Cook.
Tot het jaar 1844 zijn er op Tahiti waarnemingen van de tahitiral en tot 1930 waarschijnlijke waarnemingen op een nabijgelegen eiland. Predatie door verwilderde katten en ingevoerde ratten is een oorzaak van het uitsterven. Sinds 1988 staat deze vogel als uitgestorven op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
De tahitiral (Gallirallus pacificus) is een uitgestorven vogel uit de familie van de Rallidae (Rallen).
Wodnik pacyficzny (Hypotaenidia pacifica) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny chruścieli. Endemiczny dla wyspy Tahiti i przybrzeżnych wysepek z archipelagu Wysp Towarzystwa. Obecnie wymarły.
W wydanej w 1824 roku książce A general history of Birds wspomniano o rozmiarowi podobnemu do wodnika zwyczajnego, około 30 cm. Dziób krwistoczerwony z jasnobrązowym zakończeniem. Brązowa głowa. Tęczówka czerwona, nad okiem biegnie biały pasek grzbiet i kuper czarne. Czerwony kark. Skrzydła krótkie, czarne w białe plamki; lotki brązowe. Ogon bardzo krótki, w białe plamy. Brzuch i boki białawe. Nogi mięsistoróżowe[3].
Był to gatunek nielotny, prawdopodobnie wyginął z powodu drapieżników wprowadzonych na wyspę. Od czasów wyprawy Jamesa Cooka 1773 roku nie było obserwacji aż do 1844 roku. W latach 30. XX w. zgłoszono obserwację na wyspie Mehetia. Brak informacji na temat behawioru i rozrodu[4]. Żaden okaz tego gatunku nie został nigdy złapany, jedyne informacje o morfologii pochodzą z ilustracji sporządzonej przez G.R. Forstera, który był ilustratorem w trakcie wypraw Jamesa Cooka[5].
Lista wymarłych gatunków za: Maas, P.H.J: Globally Extinct Birds. The Sixth Extinction, 2 stycznia 2017. [dostęp 24 maja 2017].
Wodnik pacyficzny (Hypotaenidia pacifica) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny chruścieli. Endemiczny dla wyspy Tahiti i przybrzeżnych wysepek z archipelagu Wysp Towarzystwa. Obecnie wymarły.
Tahitirall[2] (Gallirallus pacificus) är en utdöd fågel i familjen rallar inom ordningen tran- och rallfåglar.[3] Den förekom tidigare på Tahiti och närliggande östra Sällskapsöarna, senast rapporterad 1800.[3] IUCN kategoriserar arten som utdöd.[1]
Tahitirall (Gallirallus pacificus) är en utdöd fågel i familjen rallar inom ordningen tran- och rallfåglar. Den förekom tidigare på Tahiti och närliggande östra Sällskapsöarna, senast rapporterad 1800. IUCN kategoriserar arten som utdöd.
Gallirallus pacificus là một loài chim trong họ Rallidae.[2]
Gallirallus pacificus (Gmelin, 1789)
СинонимыТаитянский красноклювый пастушок[1] (лат. Gallirallus pacificus) — вид вымерших нелетающих птица из рода Gallirallus семейства пастушковые[2].
Предположительно была обнаружена немецким натуралистом Иоганном Форстером на острове Таити в 1773 году во время второй кругосветной экспедиции Джеймса Кука. Сын Форстера Георг, также принимавший участие в плавании, сделал рисунок обнаруженной птицы[2].
Птица практически не была изучена, хотя — по некоторым данным — она встречалась до середины XIX века на Таити и до 1930 года — на соседнем острове Мехетиа[2].
Вероятней всего, пастушок был вытеснен кошками и крысами, завезёнными на острова человеком, из-за того, что завезённые питались яйцами морских птиц — его же добычей[2].
Таитянский красноклювый пастушок (лат. Gallirallus pacificus) — вид вымерших нелетающих птица из рода Gallirallus семейства пастушковые.
Предположительно была обнаружена немецким натуралистом Иоганном Форстером на острове Таити в 1773 году во время второй кругосветной экспедиции Джеймса Кука. Сын Форстера Георг, также принимавший участие в плавании, сделал рисунок обнаруженной птицы.
Птица практически не была изучена, хотя — по некоторым данным — она встречалась до середины XIX века на Таити и до 1930 года — на соседнем острове Мехетиа.
Вероятней всего, пастушок был вытеснен кошками и крысами, завезёнными на острова человеком, из-за того, что завезённые питались яйцами морских птиц — его же добычей.
Рисунок Георга Форстера.塔希提島紅嘴秧雞(Gallirallus pacificus),又名塔希提秧雞,是一種已滅絕的秧雞。牠們曾於大溪地出沒,於1773年詹姆斯·庫克(James Cook)的第二次旅程中就捕獲了一隻,並由約翰·雷茵霍爾德·福斯特(Johann Reinhold Forster)來描述及由福爾斯特(Georg Forster)描繪。不過這個標本的去向不明。塔希提島紅嘴秧雞不能飛行[2],有可能是由黃領秧雞衍生而來。
由於科學分類的誤會,於20世紀中至末,很多會以Rallus ecaudatus 作為塔希提島紅嘴秧雞的學名。不過這個學名卻是指黃領秧雞的一個現存亞種,其正式學名為Gallirallus philippensis ecaudatus。另外,亦有以薩摩亞水雞的學名來指塔希提島紅嘴秧雞。
對於塔希提島紅嘴秧雞的外表所知甚少。由於大部份已滅絕的太平洋秧雞在發現時都是存活的,估計入侵的掠食者最有可能是其滅絕的原兇。牠們可能是在詹姆斯·庫克抵達不久後消失的,但於1844年仍有指見到牠們。
另外約於1920年代,有指在美黑蒂亞島上發現了一種秧雞。但由於美黑蒂亞島與大溪地相距達100公里,而且塔希提島紅嘴秧雞不懂飛行,所以那種秧雞有可能是另一個物種。不過另有解釋指可能塔希提島紅嘴秧雞由大溪地被木匠帶到美黑蒂亞島上。
塔希提島紅嘴秧雞(Gallirallus pacificus),又名塔希提秧雞,是一種已滅絕的秧雞。牠們曾於大溪地出沒,於1773年詹姆斯·庫克(James Cook)的第二次旅程中就捕獲了一隻,並由約翰·雷茵霍爾德·福斯特(Johann Reinhold Forster)來描述及由福爾斯特(Georg Forster)描繪。不過這個標本的去向不明。塔希提島紅嘴秧雞不能飛行,有可能是由黃領秧雞衍生而來。
由於科學分類的誤會,於20世紀中至末,很多會以Rallus ecaudatus 作為塔希提島紅嘴秧雞的學名。不過這個學名卻是指黃領秧雞的一個現存亞種,其正式學名為Gallirallus philippensis ecaudatus。另外,亦有以薩摩亞水雞的學名來指塔希提島紅嘴秧雞。
タヒチクイナ(学名:Gallirallus pacificus)は、ツル目クイナ科に属する鳥類の1種である。
南太平洋のソシエテ諸島に生息していたが、すでに絶滅した。体色は喉から腹にかけての前面が白、クチバシ と後頭部が赤、背などの残りの部分が黒。標本は残っていない。
ネコ、ネズミ、ブタなどの移入動物による食害のため、タヒチ島では1844年まで、最後の生息地であるメヘティア島では1930年代までに絶滅した。