Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Perception Channels: tactile ; chemical
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Perception Channels: tactile ; chemical
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
Echimyidae a zo ur c'herentiad e rummatadur ar bronneged, ennañ krignerien hag a vev en Amerika.
En Echimyidae pe en Erethizontidae:
En Echimyidae pe e Myocastoridae:
Echimyidae a zo ur c'herentiad e rummatadur ar bronneged, ennañ krignerien hag a vev en Amerika.
An hutiaed eo ar bronneged a ya d'ober ar c'herentiad Capromyidae.
Bevañ a reont en inizi ar mor Karib.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
An hutiaed eo ar bronneged a ya d'ober ar c'herentiad Capromyidae.
Bevañ a reont en inizi ar mor Karib.
Les rates espinoses (Echimyidae) són una família de rosegadors histricògnats. Viuen a Centreamèrica i gran part de Sud-amèrica. També visqueren al Carib fins a la dècada del 1800. Algunes autoritats creuen que el coipú del sud i centre de Sud-amèrica és part d'aquesta família.
Les rates espinoses (Echimyidae) són una família de rosegadors histricògnats. Viuen a Centreamèrica i gran part de Sud-amèrica. També visqueren al Carib fins a la dècada del 1800. Algunes autoritats creuen que el coipú del sud i centre de Sud-amèrica és part d'aquesta família.
Pigrotter (Echimyidae) er en familie af gnavere som er udbredt i Mellemamerika og Sydamerika. Mange af artene i familien har pigge eller stive hår på kroppen, som tjener til beskyttelse.
Blandt familiens arter er guira, panserrotte og rabudo.
Familien indeholder følgende slægter med nulevende arter:
Følgende slægter har ingen nulevende arter:
Pigrotter (Echimyidae) er en familie af gnavere som er udbredt i Mellemamerika og Sydamerika. Mange af artene i familien har pigge eller stive hår på kroppen, som tjener til beskyttelse.
Blandt familiens arter er guira, panserrotte og rabudo.
Kichka ukucha, kichwapi Kasha ukucha (familia Echimyidae) nisqakunaqa huk khankiq uywakunam, kichkayuq, ukuchaman rikch'akuq.
Amarumayu sach'a-sach'a suyupi kay rikch'aqkunam kan:[1]
Chay kichka ukuchakunataq kasha ukucha, sacha ukucha, pikuru ukucha, sacha kuy nispa ninku.
Commons nisqaqa multimidya kapuyninkunayuqmi kay hawa: Kichka ukucha.
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Kichka ukucha
Kichka ukucha, kichwapi Kasha ukucha (familia Echimyidae) nisqakunaqa huk khankiq uywakunam, kichkayuq, ukuchaman rikch'akuq.
Capromyidae karraskarien familia da, Karibeko uharteetan bizi dena. 20 espezie inguru ditu eta, horietatik, erdia desagertzeko arriskuan dago.
Capromyinae azpifamilia
Isolobodontinae azpifamilia
Plagiodontinae azpifamilia
Capromyidae karraskarien familia da, Karibeko uharteetan bizi dena. 20 espezie inguru ditu eta, horietatik, erdia desagertzeko arriskuan dago.
Dygliažiurkės, arba dygiosios šinšilos (lot. Echimyidae, vok. Stachelratten) – graužikų (Rodentia) šeima, kurioje 20 genčių ir apie 80 rūšių:
Hutiniai (lot. Capromyidae, angl. Hutias, vok. Baumratten) – graužikų (Rodentia) šeima, paplitusi Karibuose.
Joje yra šios gentys:
Dauguma hutinių rūšių užauga nuo 21 iki 46 cm ir sveria mažiau negu 2 kg, nors Desmarito hutija užauga nuo 31 iki 60 cm ir sveria 2,8-8,5 kg.[1] Gyvūnai kai kuriais aspektais yra panašūs į nutrijas. Turi uodegą, apkūnų kūną ir dideles galvas. Dauguma rūšių yra žolėdės, nors kai kurios maitinasi ir mažais gyvūnais. Kuria lizdus medžių ar uolų plyšiuose.
Hutiniai (lot. Capromyidae, angl. Hutias, vok. Baumratten) – graužikų (Rodentia) šeima, paplitusi Karibuose.
Joje yra šios gentys:
Nykštukinės hutijos (Mesocapromys) Mysateles Kubinės hutijos (Capromys), 9 rūšys. Trumpauodegės hutijos (Geocapromys), 2 rūšys Zagučiai, arba haitinės hutijos (Plagiodontia), 1 rūšis.Stekelratten (Echimyidae) zijn een familie van knaagdieren uit Zuid-Amerika. Ze behoren tot de superfamilie Octodontoidea en parvorde Caviida. Ze zijn de grootste familie van de Hystricognathi. Stekelratten hebben een lange geschiedenis in Zuid-Amerika; ze werden gevonden onder de vroegste fossiele knaagdieren van het continent uit het Onder-Oligoceen. In het Mioceen was er een grote diversiteit aan soorten op de pampa's.
De stekelratten worden verdeeld in verschillende onderfamilies:
De monofylie van alle onderfamilies is echter zeer onduidelijk. Ook de beverratten (Myocastoridae) en de hutia's (Capromyidae) zijn wel binnen de familie Echimyidae geplaatst.
De familie omvat de volgende geslachten en levende soorten (grotendeels gebaseerd op Emmons (2005)):
Stekelratten (Echimyidae) zijn een familie van knaagdieren uit Zuid-Amerika. Ze behoren tot de superfamilie Octodontoidea en parvorde Caviida. Ze zijn de grootste familie van de Hystricognathi. Stekelratten hebben een lange geschiedenis in Zuid-Amerika; ze werden gevonden onder de vroegste fossiele knaagdieren van het continent uit het Onder-Oligoceen. In het Mioceen was er een grote diversiteit aan soorten op de pampa's.
De stekelratten worden verdeeld in verschillende onderfamilies:
de Adelphomyinae omvat een aantal uitgestorven geslachten. de Dactylomyinae omvat een klein aantal bladetende geslachten. de Echimyinae omvat een vrij groot aantal in bomen levende geslachten. de Eumysopinae, Proechimyinae of Heteropsomyinae omvat een groot aantal op de grond levende geslachten. De Heteropsomyinae omvat volgens sommigen alleen een aantal geslachten uit de Grote Antillen. het borstelstaartboomstekelvarken (Chaetomys subspinosus, enige soort van de onderfamilie Chaetomyinae), uit Oost-Brazilië, die vaak tot de grijpstaartstekelvarkens (Erethizontidae) gerekend wordt.De monofylie van alle onderfamilies is echter zeer onduidelijk. Ook de beverratten (Myocastoridae) en de hutia's (Capromyidae) zijn wel binnen de familie Echimyidae geplaatst.
Piggrotter er en familie av gnagere som er utbredt i Mellom- og Sør-Amerika.
Mange av artene i familien har pigger eller stivt hår på kroppen, som tjener til beskyttelse.
Noen av de artene som hører til familien er, guira, panserrotte og rabudo.
Piggrotter er en familie av gnagere som er utbredt i Mellom- og Sør-Amerika.
Mange av artene i familien har pigger eller stivt hår på kroppen, som tjener til beskyttelse.
Noen av de artene som hører til familien er, guira, panserrotte og rabudo.
Kolczakowate[2], dawniej: kolczaki (Echimyidae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni wyglądem zewnętrznym zbliżonych do myszowatych. Występują w Ameryce Południowej. Prowadzą naziemny lub nadrzewny tryb życia. Jednym z przedstawicieli jest występujący w Gujanie kolczakowiec kajeński (Proechimys guyannensis).
Kolczakowate są gryzoniami o średniej wielkości[3], ale w stosunku do innych przedstawicieli południowoamerykańskich jeżozwierzokształtnych są małe. Długość 8–50 cm. Korpus kształtu szczurzego, średniej wielkości oczy. Ogon ma długość mniej więcej połowy wymiaru ciała. Przednie łapy mają 4 funkcjonalne palce, a tylne 5. W zależności od gatunku i przystosowania palce i pazury są wykształtowane w różny sposób. Uzębienie ma układ: 1 / 1, 0 / 0, 1 / 1, 3 / 3 = 20
Kolczakowate zajmują różne siedliska. Niektóre z nich są w pełni nadrzewne, prawdopodobnie nigdy nie schodzą z wierzchołków drzew. Inne prowadzą życie w norach, lub buszują w poszyciu leśnym. Pożywienie kolczakowatych – również w zależności od gatunku – stanowić mogą zarówno pędy bambusa, owoce, liście, kora, jak i owady.
Do kolczakowatych zaliczane są podrodziny[2][4]:
Z analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Fabre’a i współpracowników (2014) wynika, że powyższe podrodziny nie tworzą kladu, do którego nie należałyby także hutiowate (Capromyidae); na tej podstawie autorzy włączyli hutiowate do kolczakowatych, nadając im rangę podrodziny Capromyinae[5].
Kolczakowate, dawniej: kolczaki (Echimyidae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni wyglądem zewnętrznym zbliżonych do myszowatych. Występują w Ameryce Południowej. Prowadzą naziemny lub nadrzewny tryb życia. Jednym z przedstawicieli jest występujący w Gujanie kolczakowiec kajeński (Proechimys guyannensis).
Lansråttor (Echimyidae) är en familj i underordningen piggsvinsartade gnagare. Familjen delas i fyra underfamiljer med cirka 20 släkten och omkring 80 arter. Flera arter som levde på de karibiska öarna är redan utdöda. Ibland räknas sumpbävern till denna familj men de flesta zoologer listar den som en egen familj, Myocastoridae.
Lansråttor förekommer i Central- och Sydamerika. Deras utbredningsområde sträcker sig från Honduras till Argentina och Chile.
Arterna i familjen är små i jämförelse med andra arter av samma underordning. De flesta arterna når en kroppslängd mellan 8 och 50 centimeter[1] och en vikt mellan 130 och 800 gram. I utseende liknar de råttor men är inte närmare släkt med dessa. Kännetecknande är taggar eller borstiga hår som förekommer på ryggen och sidorna hos flera arter. Dessa taggar varierar i storlek och uppbyggnad och det finns även arter utan taggar. Huvudet har en spetsig nos och avrundade öron. Djurens tandformel är I 1 C 0 P 1 M 3 – alltså 20 tänder[1].
Pälsens färg varierar från rödbrun och grå till svart. Hos några arter finns vita strimmor på huvudet eller kroppen. Lansråttor har fyra tår vid de främre extremiteterna och fem tår vid de bakre. Svansens längd är beroende på arten. Ofta tappar de svansen under flykten.[1]
De flesta lansråttorna lever i skogar. Det finns arter som huvudsakligen lever på marken och andra som lever i träd. Det förekommer även arter som skapar större tunnelsystem under jorden.[1] De flesta arter är aktiva under gryningen eller natten och lever ensamma, men i släktet Clyomys förekommer flockar.[1] Födans sammansättning är beroende på utbredningsområdet. De äter till exempel gräs, bambu, rötter, frukter och nötter.
Fossil av familjen är känd från tidig oligocen. Enligt Wilson & Reeder (2005) delas familjen i fyra underfamiljer med tillsammans 21 släkten:[2]
Tidvis räknades även borstträdpiggsvinet (Chaetomys subspinosus) till familjen på grund av en liknande tanduppsättning men senare flyttades den tillbaka till familjen trädpiggsvin (Erethizontidae).[2]
Lansråttor (Echimyidae) är en familj i underordningen piggsvinsartade gnagare. Familjen delas i fyra underfamiljer med cirka 20 släkten och omkring 80 arter. Flera arter som levde på de karibiska öarna är redan utdöda. Ibland räknas sumpbävern till denna familj men de flesta zoologer listar den som en egen familj, Myocastoridae.
Довжина голови й тіла: 105–480 мм, хвіст: 50–430 мм. Деякі види є досить великими гризунами, вагою більше 600 грамів. Мають випуклі очі та округлі вуха. Хвіст, який в деяких видів довший, ніж голова й тіло, легко втрачається, це може бути цінним, для втечі від хижаків. Ноги не вузькоспеціалізовані в більшості видів. У деревних видів (Echimys), проте, пальці подовжені і частково зрощені. Коли тварина піднімається, перші два пальці займають одну сторону гілки в опозиції до решти пальців, які охоплюють гілку з іншого боку. Деревні щури живуть в зоні крони, і, як наслідок, їх екологія та поведінка погано відомі.
Зубна формула: I 1 1 {displaystyle {frac {1}{1}}} 
Всі сучасні роди, за винятком Dactylomys, Thrichomys, Isothrix мають колючу або щетинисту шерсть. Зовнішнім виглядом нагадує щура. Кінцівки середньої довжини. Перший (великий) палець передньої лапи є рудиментарним.
Наскільки відомо, всі члени родини голчастих щурів повністю рослиноїдні. Є види напіврийні, наземні й деревні. Вони можуть рити собі нори або шукати притулок під пнями, колодами, або каменями. Кілька родів живуть у дуплах дерев, і Euryzygomatomys, мабуть, риючий. Ці гризуни іноді живуть у невеликих групах. Розмноження може відбутися протягом року для більшості Echimyidae. Розмір виводку: 1–7 дитинчат. Новонароджені добре опушені, і їх повіки сформовані. За кілька годин вони активні і спритні і можуть видавати м'які свистячі звуки. Вони починають їсти тверду їжу близько через ≈ 11 днів і залишають матір через ≈ 2 місяці.
Типовий рід родини — Echimys.
Echimyidae là một họ động vật có vú trong bộ Gặm nhấm. Họ này được Gray miêu tả năm 1825.[1]
Bài viết về một loài thuộc bộ Gặm nhấm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Echimyidae là một họ động vật có vú trong bộ Gặm nhấm. Họ này được Gray miêu tả năm 1825.
Щетинистые крысы (лат. Echimyidae) — семейство южноамериканских млекопитающих отряда грызунов.
Это крысоподобные грызуны среднего размера, хотя по сравнению с другими южноамериканскими из подотряда дикобразообразных они сравнительно невелики: длина тела у них от 8 до 50 см. Хвост от трети до полной длины тела, легко отламывается (автотомия), хотя в отличие от хвоста ящериц у колючих шиншилл хвост заново не отрастает. Мордочка обычно заострённая (хотя у некоторых видов тупая или похожая на беличью), глаза и уши среднего размера. Передние конечности — 4-палые, задние — 5-палые. Величина пальцев и когтей зависит от образа жизни: так, у коро-коро, которые хорошо лазают, пальцы длинные и цепкие, напоминающие пальцы приматов; у роющего рода Clyomys — широкие ступни и развитые когти. Своё название семейство получило за наличие у некоторых видов на спине небольших гибких игл. Развитые иглы, к примеру, имеются у толстоиглых крыс и гиар, в то время как у щетинистых крыс их заменяют утолщённые жёсткие волосы, а у некоторых видов (например, пунаресы) тело покрыто только мягким мехом. Окрас меха также сильно разнится. Многие щетинистые крысы имеют мощные задние ноги и хорошо прыгают. От мешотчатых крыс (Heteromyidae), также имеющих иглы, они отличаются отсутствием щёчных мешков. Зубов 20.
Образ их жизни изучен слабо, несмотря на то, что местами они весьма многочисленны. Эти первично лесные грызуны, по сути, занимают в Южной Америке экологическую нишу лесных мышей. Часть видов ведёт полностью древесный образ жизни, почти не спускаясь на землю. Другие колючие шиншиллы обитают в лесной подстилке, роя неглубокие норы. И, наконец, третьи ведут роющий образ жизни, строя сложные системы подземных ходов. Из убежищ эти грызуны выходят в сумерках и ночью. Рацион у разных видов разнится — от листьев бамбука (подсемейство Dactylomyinae) до плодов, орехов и насекомых. Большинство видов одиночны, но представители рода Clyomys селятся колониями.
В год у колючих шиншилл бывает 2 помёта по 1—3 детёныша. Новорожденные хорошо развиты, зрячие и покрыты мехом. Через 10—12 дней они уже могут питаться взрослой пищей, хотя полностью самостоятельными становятся только к 2 месяцам. Продолжительность жизни в природе, вероятно, около 2 лет; в неволе живут более 3 лет. Некоторые крупные виды служат объектом охоты, так как у этих зверьков вкусное и нежное мясо.
В семейство входит 78 видов, относимых к 20 родам. Это наиболее многочисленное и географически распространённое семейство среди южноамериканских дикобразообразных. Колючие шиншиллы встречаются в тропической зоне Центральной и Южной Америки — от Никарагуа до Перу, Боливии, Парагвая. Один вид коро обитает также на о. Мартиника, куда, видимо, был завезён. До XIX в. водились также на островах Вест-Индии, но здесь вымерли.
另見内文。
提示：本条目的主题不是日本的「棘鼠」。棘鼠科，學名Echimyidae，哺乳綱嚙齒目的一科，分布在中美洲和南美洲，一些种类已经灭绝，与豚鼠和绒鼠的关系较近。
棘鼠科的动物外表类似长有刺的老鼠，一些种类遇到袭击时会自断其尾，但它们的尾巴并不能像蜥蜴那样再生。
大部分棘鼠科动物都是植食性的。
細針豪豬（Chaetomys subspinosus）由于前臼齿的相似性，有时也被归入本科。
