Der Gletscher-Tragant (Astragalus frigidus (L.) A. Gray; Syn.: Phaca frigida L.) ist eine Pflanzenart der Gattung Tragant (Astragalus) in der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae). Die Pflanze wird auch als Gletscherlinse bezeichnet.
Der Gletscher-Tragant ist eine mehrjährige, kahle, krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 15 bis 40 Zentimetern erreicht. Die Stängel sind in der Regel unverzweigt. Die Laubblätter sind unpaarig gefiedert mit sieben bis fünfzehn breit elliptischen Teilblättern. Die Blätter sind 5–15 cm lang. Die Teilblättchen sind eiförmig oder elliptisch. Die Nebenblätter sind 1–2 cm lang und 5–10 mm breit.
In kurzen, 2–5 cm langen traubenförmigen Blütenständen, die die Blätter kaum überragen, sitzen fünf bis zwanzig nickende Blüten. Der Kelch ist 5–6 mm lang, die Kelchzähne sind nur ein Zehntel so lang wie die Kelchröhre. Die gelblich weiße Blütenkrone hat eine gefaltete Fahne. Die Fahne ist 12–14 mm lang und ausgerandet; die Flügel und das Schiffchen sind 11–13 mm lang. Die Hülse ist 2–3 cm lang und 6 mm breit, ellipsoidisch, nach oben abgeflacht und unten leicht aufgeblasen. Die Hülsen sind anfangs dicht schwarz und weiß behaart, werden aber später kahl.
Die Blütezeit ist Juni bis August.
Die Chromosomenzahl der Art ist 2n = 16.[1]
Das Verbreitungsgebiet umfasst die Alpen, das arktische Europa und Asien.
Als Standort werden frische, kalkhaltige Böden, Wildheuplanggen und Rostseggenrasen in Höhenlagen zwischen 1700 und 2800 Metern Meereshöhe bevorzugt. Der Gletscher-Tragant ist in den Alpen eine Seslerietalia-Ordnungscharakterart, kommt aber auch im Elynetum vor. Er besitzt Bodenausläufer und wurzelt bis über 1 Meter tief.[1]
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt & al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 3 (mäßig feucht), Lichtzahl L = 4 (hell), Reaktionszahl R = 5 (basisch), Temperaturzahl T = 1+ (unter-alpin, supra-subalpin und ober-subalpin), Nährstoffzahl N = 3 (mäßig nährstoffarm bis mäßig nährstoffreich), Kontinentalitätszahl K = 3 (subozeanisch bis subkontinental).[2]
Der Gletscher-Tragant wurzelt über einen Meter tief.[1]
In Europa gibt es zwei Unterarten:
Der Gletscher-Tragant (Astragalus frigidus (L.) A. Gray; Syn.: Phaca frigida L.) ist eine Pflanzenart der Gattung Tragant (Astragalus) in der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae). Die Pflanze wird auch als Gletscherlinse bezeichnet.
Gottesáhpal (Astragalus frigidus) gullá eartašattuide (Fabaceae).
Astragalus frigidus es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia de las leguminosas. Se encuentra en Norteamérica y Eurasia.[1]
Es una planta perenne, planta herbácea que alcanza un tamaño de 15 a 40 centímetros de altura. Las hojas son imparipinnadas, con siete a quince foliolos elípticos grandes. Las inflorescencias son racemosas, que se elevan por encima de las hojas y presentas de cinco a veinte flores. La corola es de color amarillo-blanco y tiene una banda plegada. El periodo de floración es de junio a agosto.
Es una planta herbácea perennifolia que se distribuye por Norteamérica en Canadá, Estados Unidos y México.
Astragalus frigidus fue descrita por (Linneo) Asa Gray y publicado en Proceedings of the American Academy of Arts and Sciences 6: 219, en el año 1864.[2]
Astragalus: nombre genérico derivado del griego clásico άστράγαλος y luego del Latín astrăgălus aplicado ya en la antigüedad, entre otras cosas, a algunas plantas de la familia Fabaceae, debido a la forma cúbica de sus semillas parecidas a un hueso del pie.[3]
frigidus: epíteto latíno que significa "frío".[4]
Astragalus frigidus es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia de las leguminosas. Se encuentra en Norteamérica y Eurasia.
Peuranvirna (Astragalus frigidus) on kurjenherneiden sukuun kuuluva hernekasvilaji.
Peuranvirna on pystykasvuinen ja kasvaa 10–40 senttimetriä korkeaksi. Sen lehdissä on 3–7 paria leveähköjä, pitkänsoikeita lehdyköitä. Kukintona on lyhyt 5–20-kukkainen terttu. Peuranvirnan kukan teriö on 12–15 millimetriä pitkä ja väriltään vaaleankeltainen. Palot ovat 2–3 cm pitkät, riippuvat ja mustakarvaiset. [1]
Suomessa peuranvirnaa esiintyy vain Pohjois-Lapissa ja Kuusamossa. Inarin Lapissa se on melko yleinen, muualla harvinainen. [2] Peuranvirnan kasvupaikkoja ovat lehtomaiset metsät ja rantapensaikot. Laji on kalkinsuosija. [1]
Peuranvirna (Astragalus frigidus) on kurjenherneiden sukuun kuuluva hernekasvilaji.
Lodowcowy kozync (Astragalus frigidus) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).
Lodowcowy kozync je wjacelětna, zelišćowa rostlina, kotraž dosahuje wysokosć mjezy 15 a 40 cm.
Lisćowe łopjena su njeporowje pjerjojte z 7 hač do 15 šěroko eliptiskimi dźělołopješkemi.
W krótkich kićoformowych kwětnistwach, kotrež lědma łopjena přesahaja, sedźa 5 hač do 20 nygacych kćenjow. Nažołć běła kćenjowa króna ma fałdowanu chorhojčku.
Lodowcowy kozync kćěje wot junija hač do awgusta.
Lodowcowy kozync rosće na čerstwych wapnitych pódach, trawnikach z Carex ferruginea a preferuje wysokosć mjezy 1700 a 2800 m NN.
« Lodowcowy kozync » w druhich wikimediskich projektach :
Jeli eksistuje w druhej rěči hižo bóle wuwity nastawk ze samsnej temu, potom přełožuj a dodawaj z njeho.
Jeli nastawk ma wjace hač jedyn njedostatk, wužiwaj prošu předłohu {{Předźěłuj}}. Nimo toho so awtomatisce kategorija Kategorija:Zarodk wo botanice doda.
Lodowcowy kozync (Astragalus frigidus) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).
Astragalus frigidus adalah spesies tumbuhan yang tergolong ke dalam famili Fabaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Fabales. Spesies Astragalus frigidus sendiri merupakan bagian dari genus Astragalus. [1] Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh (L.) A.Gray.
Astragalus frigidus adalah spesies tumbuhan yang tergolong ke dalam famili Fabaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Fabales. Spesies Astragalus frigidus sendiri merupakan bagian dari genus Astragalus. Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh (L.) A.Gray.
Gulmjelt (latin: Astragalus frigidus) er en plante i mjeltslekten, som tilhører erteblomstfamilien (Fabaceae). Den er 10-40 cm høy, og med oppreist, ugreinet og kraftig stengel. Planten mangler klengetråder. De gule blomstene blomstrer i juli-august, og planten er ganske sjelden i Norge.
Gulmjelt har en grov og opprett, ugreinet stengel med bladstilker hvor det sitter 3-7 par mellomgrønne, eggerunde blader. De er bredere enn på de fleste mjelt- og vikkearter. Ørebladene (der stilken deles) er butte og brede.
Klasen av skittengule eller mellomgule blomster har 5-20 kroner, og begerbladene har noen smale, korte tenner eller hår og rødlig skjær ytterst. Kronbladene er 12-15 mm lange, gule og skittengule eller hvit-gule innerst mot begerbladet.
Skulpen (belgen) er litt hengende, og har 1 frørom.
Gulmjelt og lakrismjelt er svært like, begge har brede og eggrunde, mellomgrønne blader og gule blomsterklaser. Forskjellen er derimot at lakrismjelt har lange, krypende sikksakk-stengler, og at skulpene (belgene) til lakrismjelt er større, oppadpekende, og har to frørom i stedet for bare ett. Gulmjelt er dessuten aldri greinete, slik lakrismjelt oftest er.
Gulmjelt vokser i fuktig, kalkholdig jord. Den trives i fjellet og innlandet, i steinurer, kildedrag og bekkekanter, men går også ut til strandkrattet ved kysten lengst nord i Norge.
Den er utbredt to steder i Norge: en populasjon vokser i Midt-Norge, og en i Nord-Norge nord for Mo i Rana helt opp til Russland.[1]
I Norden lever den spredt i Norrbotten og i det nordligste Finland.[2] Arten vokser også i høylandsstrøk i Alpene.
Gulmjelt (latin: Astragalus frigidus) er en plante i mjeltslekten, som tilhører erteblomstfamilien (Fabaceae). Den er 10-40 cm høy, og med oppreist, ugreinet og kraftig stengel. Planten mangler klengetråder. De gule blomstene blomstrer i juli-august, og planten er ganske sjelden i Norge.
Gulmjelt har en grov og opprett, ugreinet stengel med bladstilker hvor det sitter 3-7 par mellomgrønne, eggerunde blader. De er bredere enn på de fleste mjelt- og vikkearter. Ørebladene (der stilken deles) er butte og brede.
Klasen av skittengule eller mellomgule blomster har 5-20 kroner, og begerbladene har noen smale, korte tenner eller hår og rødlig skjær ytterst. Kronbladene er 12-15 mm lange, gule og skittengule eller hvit-gule innerst mot begerbladet.
Skulpen (belgen) er litt hengende, og har 1 frørom.
Gulmjelt og lakrismjelt er svært like, begge har brede og eggrunde, mellomgrønne blader og gule blomsterklaser. Forskjellen er derimot at lakrismjelt har lange, krypende sikksakk-stengler, og at skulpene (belgene) til lakrismjelt er større, oppadpekende, og har to frørom i stedet for bare ett. Gulmjelt er dessuten aldri greinete, slik lakrismjelt oftest er.
Multimedia w Wikimedia Commons Traganek wytrzymały[4] (Astragalus frigidus (L.) A. Gray) – gatunek roślin należący do rodziny bobowatych.
Gatunek euroazjatycki[3]. Występuje w rozproszeniu, na izolowanych obszarach, głównie w górach i na dalekiej północy. W Europie występuje tylko w Alpach, Karpatach, północnych regionach Niżu Wschodnioeuropejskiego i w Skandynawii. Na terenie Polski występuje w Tatrach i to tylko w Tatrach Zachodnich na nielicznych stanowiskach: Dolina Litworowa, Dolina Mułowa, Kobylarz, Kobylarzowa Igła, Kobylarzowy Żleb, Kozi Grzbiet, Mała Świstówka, Skrajna Małołącka Turnia, Rzędy Tomanowe, Wielka Świstówka, Wielka Turnia, Żleb Kirkora[5].
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do sierpnia, rozmnaża się przez nasiona. Około 40-60% pędów zakwita, pozostałe to pędy płonne. W Tatrach występuje głównie w piętrze halnym, zazwyczaj na świetlistych i skalistych miejscach, wyłącznie na podłożu wapiennym[5]. Gatunek charakterystyczny dla Ass. Festuco versicoloris-Seslerietum[7]. Liczba chromosomów 2n = 16 Ga 3, 4, 5, 6[8]
Kategorie zagrożenia gatunku:
Wszystkie stanowiska traganka wytrzymałego w polskich Tatrach znajdują się na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego i to w większości na obszarze ochrony ścisłej. Najliczniejsze populacje były na Kobylarzu (ok. 600 pędów) i i w Kobylarzowym Żlebie (ok. 500 pędów). Nie istnieją czynniki bezpośrednio mu zagrażające, jednak niewielka liczba stanowisk i niewielki obszar, na którym występuje uzasadniają zaliczenie go do gatunków zagrożonych[5].
Traganek wytrzymały (Astragalus frigidus (L.) A. Gray) – gatunek roślin należący do rodziny bobowatych.
Isvedel, Astragalus frigidus, är en växtart i familjen ärtväxter.
Wikimedia Commons har media som rör Isvedel.
Astragalus frigidus là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được (L.) A.Gray miêu tả khoa học đầu tiên.[1]
_IMG_25629.JPG)
_IMG_25638.JPG)
Astragalus frigidus là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được (L.) A.Gray miêu tả khoa học đầu tiên.
Astragalus frigidus (L.) A.Gray, 1864
Астрагал холодный, или Астрагал Григорьева, или Астрагал кольский[2] (лат. Astragalus frigidus) — вид двудольных растений рода Астрагал (Astragalus) семейства Бобовые (Fabaceae). Первое название вида, Phaca frigida L.basionym, было опубликовано шведским систематиком Карлом Линнеем[3]; перенесён в состав рода Астрагал Эйсой Греем в 1864 году[4].
Подвид — Astragalus frigidus subsp. parviflorus Hulten[3].
Известен из Австрии, Словакии, Фарерских островов, Франции, Германии, Швейцарии, Италии, Норвегии, Швеции, Польши, Румынии, России, Казахстана, Китая, Индии, Непала, Пакистана, Монголии и Японии[5].
Произрастает по берегам рек, в лесах, на влажных лугах[6].
Многолетнее травянистое[2] почти голое растение высотой 8—35 см[6].
Листья преимущественно голые, от узкояйцевидных до узкоэллиптических, светло серо-зелёные сверху и тёмно-зелёные снизу[6].
Соцветие кистевидное, плотное, с 5—20 бледно-жёлтыми цветками и опушённой чашечкой[6].
Плод — заострённый на обоих концах узкоэллипсоидный боб, покрытый чёрными волосками[6].
Астрагал холодный занесён в Красные книги Читинской области, Забайкальского края, республики Карелия и Ханты-Мансийского и Ямало-Ненецкого автономных округов[2].
Синонимичные названия[3]:
Астрагал холодный, или Астрагал Григорьева, или Астрагал кольский (лат. Astragalus frigidus) — вид двудольных растений рода Астрагал (Astragalus) семейства Бобовые (Fabaceae). Первое название вида, Phaca frigida L.basionym, было опубликовано шведским систематиком Карлом Линнеем; перенесён в состав рода Астрагал Эйсой Греем в 1864 году.
Подвид — Astragalus frigidus subsp. parviflorus Hulten.
广布黄耆（学名：Astragalus frigidus）为豆科黄芪属的植物。分布于北美、巴基斯坦、中欧、俄罗斯、印度以及中国大陆的四川、云南、新疆等地，生长于海拔2,000米的地区，多生在山坡，目前尚未由人工引种栽培。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
_IMG_25629.JPG)
_IMG_6043.JPG)
