La bocha peluda (Dorycnium hirsutum) ye una planta de la familia de les fabacees.
Subarbusto erecto, de 0,2-0,5 m, verde, piloso-arispiu y ramificáu. Fueyes sésiles, alternes, estremaes, colos 2 foliolos inferiores menores asemeyando estípules. Flores papilionácees, dispuestes en capítulos. Corola blanca, presentando los 2 pétalos inferiores un tonu azul escuru. Frutu en llegume cilíndrica, curtia y de contorna pola.[1]
Distribución mediterránea. Habita en pacionales y matojares heliófilos de diversa naturaleza, tantu sobre suelos básicos como descarbonataos, ente'l nivel del mar y 1.500 m. Yo nunca lu he recoyíu a nivel del mar , suelu atopala ente los 500 y 800 metros, nos caminos de los montes de encina.
A nivel popular utilízase como diurética. Los sos principios activu y posible tosicidá desconócense, nun siendo por tantu recomendable'l so emplegu. Planta con interés apícola. Usar como antialérxica pa la piel ( erupciones, picores, etc) pa les hemorroides y les llagues d'estómagu. Hai que beber el fervinchu 2 vegaes al día , fora de les comíes y llavase la piel col so fervinchu dexándola ensugar.
Dorycnium hirsutum describióse por (L.) Ser. y espublizóse en Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 2: 208. 1825.[2]
Númberos cromosomáticos de Dorycnium hirsutum (Fam. Leguminosae) y táxones infraespecificos: 2n=14 : Mediterraneu[3][4]
Dorycnium: nome xenéricu que procede del griegu doryknion, que significa "llanza".[5]
hirsutum: epítetu llatín que significa "peludo".[6]
Castellanu: bocha, bocha peluda, boja peluda, encibar, yerba del sangre, yerba de pastor, yerba sanguinaria, mermasangre, trébole hemorroidal, trébole peluda, yerba de pastor.[4]
En catalán llamámoslu "pota de gat " ( pata de gatu) pola so paecencia en suavidá y forma de la parte floral. Ye una planta antialérxica y p'enfermedaes de la piel ( picores, erupciones , etc ) pa curar les hemorroides y les llagues d'estómagu.
La bocha peluda (Dorycnium hirsutum) ye una planta de la familia de les fabacees.
Vista de la planta Detalle de la florLa botja peluda (Dorycnium hirsutum) és una planta arbustiva dins la família fabàcia de distribució mediterrània i present a tots els països dels Països Catalans. Com la botja d'escombres que pertany al mateix gènere la botja peluda té interès apícola per la mel.
Subarbust erecte perenne de base llenyosa amb tiges herbàcies, de 0,2-0,5 m, amb folíols obovats o oblongo-lanceolats, de 7-25 x 3-18 mm;llegum cilíndric de 6-20 mm. És una planta verda amb pilositat més o menys patent, densa o laxa, essent reconeguda pel seu to general grisenc i per les tiges, les fulles i els calzes de les flors hirsuts, eriçats de pèls llargs i patents. Flors d'1 a 2 cm; glomèrul a l'extrem de les tiges de 4-12 flors. Floreix d'abril a juliol[2] Els pètals són blancs amb algunes ratlles pintades de granat al pètal superior o estàndard i a l'inferior o carena. El llegum és globós, de color rogenc lluent.
Viu en brolles, garrigues i boscs clars principalment a les zones mediterrànies marítimes. Des del nivell del mar fins a 1.500 m d'altitud.
La botja peluda (Dorycnium hirsutum) és una planta arbustiva dins la família fabàcia de distribució mediterrània i present a tots els països dels Països Catalans. Com la botja d'escombres que pertany al mateix gènere la botja peluda té interès apícola per la mel.
Der Rauhaarige Backenklee (Dorycnium hirsutum), auch Langhaarige Backenklee oder Behaarte Backenklee genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Backenklee (Dorycnium) in der Unterfamilie der Schmetterlingsblütler (Faboideae) innerhalb der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae).
Der Rauhaarige Backenklee wächst als reich verzweigte und ausdauernde krautige Pflanze oder als halbimmergrüner Halbstrauch und erreicht Wuchshöhen von 20 bis 50 Zentimetern. Die Pflanze entwickelt sich aus einer Knospe, die über dem Boden überwintert. Wegen ihrer kräftigen Behaarung weist die Pflanze ein weißlich-silbriges Aussehen auf. Stängel, Laubblätter und Kelch sind mit bis zu 2 Millimeter langen, abstehenden Härchen (Trichome) versehen.
Die wechselständig angeordneten Laubblätter sind sitzend. Das unterste Blättchenpaar der fünfzähligen Blätter erscheint wie zwei Nebenblätter. Die Rhachis ist sehr kurz oder sie fehlt. Die meist spitzen oder bespitzten, kurz gestielten Teilblättchen sind eiförmig bis verkehrt-eiförmig, mehr oder weniger behaart und ganzrandig. Die zwei echten Nebenblätter sind minimal. Allerdings wird das erste Blättchenpaar von einigen Autoren als blattartige Nebenblätter gedeutet.
Die Blütezeit reicht von Mai bis Juli. Wenige (fünf bis zehn) Blüten sind in einem dichten, achselständigen und köpfchenförmigen Blütenstand vereint.
Die zwittrigen Blüten sind zygomorph, bis zu 2 Zentimeter lang und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die fünf weißen bis hellrosafarbenen Kronblätter stehen in der typischen Form der Schmetterlingsblütler zusammen. Im Unterschied zum Krautigen Backenklee sind beim Langhaarigen Backenklee die Spitzen der Flügel nicht miteinander verwachsen. Der langhaarige, schmal becherförmige, teils rötliche Kelch besitzt, recht lange und pfriemliche Zipfel.
Die bauchige, zweiteilige und geschnäbelte, rötliche, eiförmige bis ellipsoide, fast kahle Hülsenfrucht ist wie der beständige Kelch 8 bis 12 Millimeter lang und enthält bis zu sechs Samen. Die kleinen, glänzenden und leicht gesprenkelten, glatten, orange-braunen, leicht nierenförmigen bis elliptischen Samen sind 1,5–2 Millimeter groß.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 14.[1]
Der Rauhaarige Backenklee ist rund um das Mittelmeer (bis zu den Südalpen), in Portugal, und Westasien beheimatet. Er gedeiht am besten auf trockenen, felsigen Hänge. Vorwiegend gedeiht er in der kollinen Höhenstufe, kommt aber bis in die montane Höhenstufe vor.
Die Erstveröffentlichung erfolgte 1753 unter dem Namen (Basionym) Lotus hirsutus durch Carl von Linné in Species Plantarum, Seite 775. Die Neukombination zu Dorycnium hirsutum (L.) Ser. wurde 1825 von Nicolas Charles Seringe in DC.: Prodr. 2, Seite 208 veröffentlicht. Ein weiteres Synonym von Dorycnium hirsutum (L.) Ser. ist Bonjeanea hirsuta (L.) Rchb.[2]
Der Rauhaarige Backenklee (Dorycnium hirsutum), auch Langhaarige Backenklee oder Behaarte Backenklee genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Backenklee (Dorycnium) in der Unterfamilie der Schmetterlingsblütler (Faboideae) innerhalb der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae).
Lotus hirsutus, also known by the synonym Dorycnium hirsutum,[1] common name: canary clover[2] or hairy canary-clover,[3] is a species of flowering plant in the legume family Fabaceae.[1]
It is a low-growing, domed semi-evergreen subshrub, reaching on average 20–50 centimetres (7.9–19.7 in) in height. Its habit is erect, green, hairy and branched. The silver leaves are sessile, alternate and quite fuzzy. The flowers are white veined pinkish-red, in terminal umbels composed of four to ten flowers. The flowering period extends from May through July. The fruits are cylindrical reddish brown seed pods.[4]
This plant is native to the Mediterranean Basin, from Portugal to Turkey and south to northern Africa.[1]
The typical habitat of this sub-shrub is grassland, in well-drained soil. Plants can be found at an altitude of 0–1,500 metres (0–4,921 ft).
This plant is found in cultivation. Though hardy down to −10 °C (14 °F), it requires a sheltered spot in full sun. In the United Kingdom it has won the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.[4][5]
Lotus hirsutus, also known by the synonym Dorycnium hirsutum, common name: canary clover or hairy canary-clover, is a species of flowering plant in the legume family Fabaceae.
La bocha peluda (Dorycnium hirsutum) es una planta de la familia de las fabáceas.
Subarbusto erecto, de 0,2-0,5 m, verde, piloso-hirsuto y ramificado. Hojas sésiles, alternas, divididas, con los 2 folíolos inferiores menores simulando estípulas. Flores papilionáceas, dispuestas en capítulos. Corola blanca, presentando los 2 pétalos inferiores un tono azul oscuro. Fruto en legumbre cilíndrica, corta y de contorno rollizo.[1]
Distribución mediterránea. Habita en pastizales y matojares heliófilos de diversa naturaleza, tanto sobre suelos básicos como descarbonatados, entre el nivel del mar y 1.500 m. Suele encontrarse entre los 500 y 800 metros, en los caminos de los bosques de encina.
A nivel popular se utiliza como diurética. Sus principios activos y posible toxicidad se desconocen, no siendo por tanto recomendable su empleo. Planta con interés apícola.
Dorycnium hirsutum fue descrita por (L.) Ser. y publicado en Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 2: 208. 1825.[2]
Números cromosomáticos de Dorycnium hirsutum (Fam. Leguminosae) y táxones infraespecificos: 2n=14 : Mediterráneo[3][4]
Dorycnium: nombre genérico que procede del griego doryknion, que significa "lanza".[5]
hirsutum: epíteto latino que significa "peludo".[6]
Castellano: bocha, bocha peluda, boja peluda, encibar, hierba de la sangre, hierba de pastor, hierba sanguinaria, mermasangre, trébol hemorroidal, trébol peluda, yerba de pastor.[4]
|coautores=
(ayuda) La bocha peluda (Dorycnium hirsutum) es una planta de la familia de las fabáceas.
Vista de la planta Detalle de la florDorycnium hirsutum
La Bonjeanie, ou Dorycnie hirsute, ou encore Pied-de-coq (Dorycnium hirsutum) est un sous-arbrisseau de la famille des Fabacées.
Surtout en région méditerranéenne.
Feuillage de couleur gris bleu argenté, persistant, très velu. Petites fleurs blanches. Sa croissance est rapide.
C'est une plante ornementale et mellifère pour les sols pauvres, secs et rocailleux.
Dorycnium hirsutum
La Bonjeanie, ou Dorycnie hirsute, ou encore Pied-de-coq (Dorycnium hirsutum) est un sous-arbrisseau de la famille des Fabacées.
Kosmaty dźećel je rostlina ze swójby łušćinowcow.
Jeli sy jedyn z mjenowanych njedostatkow skorigował(a), wotstroń prošu potrjecheny parameter předłohi {{Předźěłuj}}
. Podrobnosće namakaš w dokumentaciji.
Il trifoglino irsuto (Dorycnium hirsutum (L.) Ser.) è una pianta appartenente alla famiglia delle Fabacee (o Leguminose).[1][2]
Il nome deriva dal latino hirsutus che significa "irsuto", dovuto alla presenza di peli minuti o radi.[3]
Si presenta come una pianta sempreverde con fusti legnosi solo alla base, generalmente di piccole dimensioni. Ha l'aspetto di un grosso cespuglio emisferico alto fino a 50–60 cm. È formato da numerosi fusti ramificati prostrato-ascendenti. La parte erbacea è caratterizzata da una lunga e densa pelosità sericea che ricopre i fusti, le foglie e il calice dei fiori. Il frutto è un legume lungo 6–19 mm e largo 3–5 mm, ovoide o subcilindrico, liscio, glabro, bruno-purpureo o porpora scuro che contiene 2-4 semi lunghi 2–3 mm e larghi 2 mm, ovoidi, bruno verdastri, con macule più scure.[4]
É una specie a distribuzione eurimediterranea presente in tutte le regioni d’Italia, più frequente nelle regioni del centro-sud. Cresce nelle macchie, nelle garighe e in pascoli aridi, al di sotto della fascia montana.
Il trifoglino irsuto (Dorycnium hirsutum (L.) Ser.) è una pianta appartenente alla famiglia delle Fabacee (o Leguminose).
Dorycnium hirsutum é uma espécie de planta com flor pertencente à família Fabaceae.
A autoridade científica da espécie é (L.) Ser., tendo sido publicada em Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 2: 208. 1825.
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Dorycnium hirsutum é uma espécie de planta com flor pertencente à família Fabaceae.
A autoridade científica da espécie é (L.) Ser., tendo sido publicada em Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 2: 208. 1825.
Dorycnium hirsutum là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được (L.) Ser. miêu tả khoa học đầu tiên.[1]
Dorycnium hirsutum là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được (L.) Ser. miêu tả khoa học đầu tiên.