Təbii halda Yaponiyada geniş yayılmışdır.
Hündürlüyü 3-9 m-ə çatan, sıx çətirli koldur. Yarpaqları 5-10 sm uzunluqda olub, tərs yumurtavari, uc tərəfdən enli-dairəvi, qaidəsinə doğru daralmış, dərivari, çılpaqdır, kənarları daxilə əyilmiş, dalğalıdır. Yarpaqları qısa saplaq üzərində yerləşir, üst tərəfdən parlaq yaşıl, alt tərəfdən ağımtıl-yaşıl rəngdə olub, sıx halda cavan budaqların uclarına toplanmışdır. May ayının ikinci yarısında çiçəkləyir, 8-9 mm diametri olan ağ rəngli, ətirli çiçəkləri budaqların uclarındakı qalxancıqlarda yerləşmişdir. Ləçəkləri ətlidir. Meyvəsi qutucuq, budaqlı, sıx tüklü, 4 oxlu olub, 12 mm uzunluqdadır. Abşeron şəraitində kütləvi çiçəkləyir və toxum əmələ gətirir. Toxumlarla və yarımoduncaqlaşmış zoğlardan götürülmüş qələm vasitəsi ilə çoxaldılır.
Yay dövründə 16-180C temperaturda qumdan hazırlanmış substratda yaxşı kök atır. Rütubətli və yarımkölgəli yerləri sevir. Şaxtada (-7-90C) cavan zoğları donur. Torpağa tələbkar deyildir. Əhəngli və eləcə də şoran torpaqlarda normal böyüyüb inkişaf edir. İşıqlı sahələrdə yaxşı bitir, lakin cavan yaşlarında düz düşən günəş şüalarından kölgələnməlidir.
Bakının yaşıllıqlarında təsadüf edilir.
Ballı bitkidir. İl ərzində, xüsusilə yayda çox dekorativ görünür.
Azərbaycan Dendroflorası III cild-Bakı:"Elm",2016,400 səh. T.S.Məmmədov
Der Chinesische Klebsame (Pittosporum tobira) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Klebsamen (Pittosporum) in der Familie der Klebsamengewächse (Pittosporaceae). Sie stammt aus Ostasien und einige Sorten werden als Zierpflanzen verwendet.
Der Chinesische Klebsame wächst als immergrüner Strauch oder kleiner Baum und erreicht Wuchshöhen bis etwa 5–6 Meter.
Die wechselständig, schraubig und an den jüngeren Zweigen oft gedrängt angeordneten Laubblätter sind in Blattstiel und -spreite gegliedert. Der Blattstiel ist bis etwa 2 Zentimeter lang. Die einfache, glänzende und ledrige, ganzrandige, abgerundete bis stumpfe, unterseits hellere Blattspreite ist bei einer Länge von 4 bis 9 Zentimetern und einer Breite von 1,5 bis 4 Zentimetern elliptisch bis verkehrt-eiförmig.
Die Blütezeit reicht von März bis Mai. Die endständigen oder zumindest nahe den Zweigenden stehenden Blütenstände sind Dolden oder Schirmrispen. Die lanzettlichen Tragblätter sind 4 bis 5 Millimeter lang. Die Blütenstiele sind 1 bis 2 Zentimeter lang.
Pittosporum tobira ist funktionell einhäusig monözisch. Die stark duftenden, funktionell eingeschlechtlichen Blüten sind radiärsymmetrisch und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die Kelchblätter sind schmal-eiförmig und 3 bis 4 Millimeter groß. Die zunächst weißen und sich später gelb färbenden, glockenförmig zusammenstehenden, oberseits ausladenden Kronblätter sind bei einer Länge von 1 bis 1,2 Zentimetern verkehrt-eiförmig bis elliptisch. Es sind in den männlichen Blüten kurze Staubblätter und ein Pistillode, der anfänglich fruchtbar ist,[1] vorhanden. Die weiblichen Blüten besitzen einen oberständigen, einkammerigen und behaarten Fruchtknoten mit kurzem Griffel sowie Staminodien. Am Fruchtknoten sind Nektarien vorhanden.
Die rundliche bis verkehrt-eiförmig, vielsamige, dreiklappige und gelbe bis bräunliche, mehr oder weniger behaarte Kapselfrucht mit Griffelresten an der Spitze ist bis etwa 1,2–1,5 Zentimeter groß. Die dicke Schale ist holzig und etwa 1,5 Millimeter dick. Die vielen roten Samen mit klebriger, fleischiger Samenschale (Myxotesta, Arillus, Sarkotesta) sind etwa 4–7 Millimeter groß.
Die Pflanze gilt als schwach giftig.[2]
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 24 oder 28.[3]
Die Heimat des Chinesischen Klebsamens liegt in Ostasien. In Japan erstreckt sich sein Verbreitungsgebiet über das westliche Honshū, über Kyūshū, Shikoku und die Ryūkyū-Inseln. Er kommt im südlichen Korea und auf Taiwan vor. In China kommt er in der südöstlichen Provinz Fujian vor; ob dieses Vorkommen auf dem asiatischen Festland ursprünglich ist, ist jedoch nicht sicher.
Die Erstveröffentlichung erfolgte 1780 unter dem Namen (Basionym) Euonymus tobira durch Carl Peter Thunberg.[4][5] Die Neukombination zu Pittosporum tobira (Thunb.) W.T.Aiton wurde 1811 durch William Townsend Aiton veröffentlicht.[5][6]
Der Chinesische Klebsame wird fast weltweit in klimatisch passenden Regionen als Zierpflanze in Parks und Gärten verwendet. Sie toleriert Fröste bis etwa −5 °C. Er ist in Mitteleuropa nicht winterhart.
Es gibt einige Zuchtformen (Auswahl):
Der Chinesische Klebsame (Pittosporum tobira) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Klebsamen (Pittosporum) in der Familie der Klebsamengewächse (Pittosporaceae). Sie stammt aus Ostasien und einige Sorten werden als Zierpflanzen verwendet.
Η Αγγελική (Pittosporum tobira) ευρύτερα γνωστή με το υποκοριστικό Αγγελικούλα είναι φυτό του γένους Πιττόσπορον και της οικογένειας των Πιττοσποροειδών που στην Ελλάδα καλλιεργείται ως διακοσμητικό και καλλωπιστικό φυτό σε γλάστρες και κήπους.
Είναι θάμνος, πολυετής με ύψος που φτάνει τα 4 μέτρα και τα φύλλα του είναι στιλπνά και δερματώδη . Ωστόσο υπάρχουν και ποικιλίες νάνες.
Οι καρποί είναι σκληροί μικροί και στρογγυλοί πράσινου χρώματος. Τα άνθη ανοίγουν την άνοιξη και είναι λευκά ή κιτρινωπά με ωραίο άρωμα που θυμίζει αυτό της πορτοκαλιάς.
Είναι ανθεκτικό φυτό και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες περιποιήσεις.
Η καταγωγή του φυτού είναι από την Ιαπωνία και την Κίνα.
Τα φύλλα έχουν υφή δέρματος και είναι άτριχα. Είναι πιο σκούρα και λαμπερά στις άνω επιφάνειες. Η ταξιανθία είναι μια συστάδα αρωματικών λουλουδιών που εμφανίζονται στα άκρα των κλαδιών. Το λουλούδι έχει πέντε λευκά πέταλα το καθένα περίπου ένα εκατοστό μακρύ. Ο καρπός είναι μια τριχωτή, ξύλινη κάψουλα πλάτους περίπου 1 εκατοστού, χωρισμένη σε τρεις θαλάμους. Μέσα υπάρχουν μαύροι σπόροι που βρίσκονται σε ρητινώδη πολτό.
Αυτός ο θάμνος είναι ένα κοινό, ανθεκτικό στην ξηρασία και αρκετά σκληρό φυτό που χρησιμοποιείται στη διαμόρφωση εξωτερικών χώρων. Πολλές ποικιλίες έχουν αναπτυχθεί, συμπεριλαμβανομένων είδη νάνων και της δημοφιλούς «Variegata».[1] Είναι κατάλληλο για συστάδες, μπορντούρες, χωρίσματα εσωτερικού και εξωτερικού χώρου.[1] Οι μίσχοι, τα φύλλα και τα αποξηραμένα φρούτα του χρησιμοποιούνται σε διακοσμητικές συνθέσεις λουλουδιών.[1]
Αν και η Αγγελικούλα είναι ανθεκτικό φυτό σε ασθένειες, σε ορισμένες περιπτώσεις αναπτύσσονται αποικίες αφίδων και κοκκοειδή έντομα που όμως δεν προκαλούν σοβαρές ζημιές στο φυτό.[2] Τα πιο συνηθισμένα παράσιτα που πλήττουν το φυτό περιλαμβάνουν διάφορες αφίδες, ακάρεα και κικαδελίδες.[1]
Τα πιο γνωστά συγγενή είδη είναι:
Άνθη
Καρποί
Ώριμοι καρποί με σπόρους
Η Αγγελική (Pittosporum tobira) ευρύτερα γνωστή με το υποκοριστικό Αγγελικούλα είναι φυτό του γένους Πιττόσπορον και της οικογένειας των Πιττοσποροειδών που στην Ελλάδα καλλιεργείται ως διακοσμητικό και καλλωπιστικό φυτό σε γλάστρες και κήπους.
Είναι θάμνος, πολυετής με ύψος που φτάνει τα 4 μέτρα και τα φύλλα του είναι στιλπνά και δερματώδη . Ωστόσο υπάρχουν και ποικιλίες νάνες.
Οι καρποί είναι σκληροί μικροί και στρογγυλοί πράσινου χρώματος. Τα άνθη ανοίγουν την άνοιξη και είναι λευκά ή κιτρινωπά με ωραίο άρωμα που θυμίζει αυτό της πορτοκαλιάς.
Είναι ανθεκτικό φυτό και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες περιποιήσεις.
Pittosporo de sa Familia Pittosporacee. Arbustu originariu de sa Cina, cun fozas sempre 'irdes, lughidas e unu pagu corriattas. Faghet fiores biancos a mattuleddos, unu pagu profumados. Pianta ornamentale po siepes; creschet puru comente arvure. Est meda resistente.
Pittosporum tobira is a species of sweet-smelling flowering plant in the pittosporum family Pittosporaceae known by several common names, including Australian laurel,[1] Japanese pittosporum,[1] mock orange[1] and Japanese cheesewood.[2] It is native to Japan (south of Kanto), China, Taiwan, and Korea,[2][3] but it is used throughout the world as an ornamental plant in landscaping and as cut foliage.
It is an evergreen shrub which can reach 10 m (33 ft) tall by 3 m (10 ft) broad,[3] and can become treelike. It can also be trimmed into a hedge. The leaves are oval in shape with edges that curl under and measure up to 10 cm (4 in) in length. They are leathery, hairless, and darker and shinier on the upper surfaces. The inflorescence is a cluster of fragrant flowers occurring at the ends of branches. The flower has five white petals each about a centimetre long. The fruit is a hairy, woody capsule about 1 cm wide divided into three valves. Inside are black seeds in a bed of resinous pulp.
It is native to parts of Eastern Asia but has been introduced as an ornamental plant in many parts of the world. In China, it is found in the Fujian province and has been introduced in several others. In Japan, it is found in Honshu and the islands of Kyushu, Shikoku, as well as the Ryukyu Islands. It is also found in South Korea and northern Taiwan.[4][1] It has been introduced to parts of the United States, and may be found in California, North Carolina, Georgia, and Florida.[5]
It grows in forests, limestone areas, slopes, sandy seashores, and roadsides, usually to 1,800 metres (5,900 ft) above sea level.[4]
P. tobira is one of over 200 species of the genus Pittosporum which also includes kōhūhū and tarata. Phylogenetic research suggests P. japonicum , P. glabratum , P. illicioides, and P. balfouri are closely related.[6][7]
The binomial qualifier tobira derives from the Japanese name for the plant. The genus name Pittosporum derives from the Greek substantives pitta (meaning "pitch") and sporos (meaning "seed") in reference to the resinous substance that surrounds the seed.[8]
In Japan and China, where it is native, it is known as tobera (トベラ) and hǎitóng huā (海桐花) respectively. Its Japanese name, tobera, comes from "tobira no ki" which roughly translates to "door tree". This is because the plant emits a foul odour when leaves or branches are cut and so it was hung up in doorways during Setsubun along with the heads of sardines.[9]
In English, it is known as Japanese pittosporum, mock orange, Australian-laurel, and Japanese cheesewood.[2] In German it is also known as chinesischer Klebsame ("Chinese sticky seed") or Pechsame (Pech, "pitch, tar"; Same, "seed"). In Swedish it is called glansbuske ("glossy shrubs"). In Brazilian Portuguese, it is known as lágrima-sabéia ("teardrop"), pau-de-incenso ("incense stick"), or pitósporo-japonês.[1]
Although not typically considered edible, the nutritional composition of P. tobira seeds have been analyzed. The seeds are mostly carbohydrates (71.3%) while their low fat content (5.6%) means it cannot be classified as an oily seed. The high ash content may suggest the presence of considerable amounts of inorganic nutrients in this plant.[10]
The total phenolic content was 102.7 mg gallic acid equivalents per gram (GAE/g) while the total flavonoid content was 31.62 mg of catechin equivalent per gram dry weight basis (CAE/g DW).[10]
An HPLC analysis revealed the presence of five phenolic acids with caffeic acid being the most numerous (38.57 mg/g). The next most common phenolic acids were ferulic acid (20.07 mg/g), p-coumaric acid (12.85 mg/g), cinnamic acid (5.14 mg/g), and gallic acid (1.03 mg/g). Nineteen components were found to makeup 89.5% of the total essential oil content with oxygenated sesquiterpenes being most present (57.5%) followed by sesquiterpene hydrocarbons (11.8%) and oxygenated monoterpenes (6.7%). Spathulenol was the most representative component (48.0%), followed by isospathulenol (5.8%), δ-Elemene (4.2%), λ-gurjunene (4.0%) and camphor (3.7%). Additionally, it was found that P. tobira seed essential oils exhibited important antioxidant activity.[10]
Methanol extracts of P. tobira was found to control more than 90% development of rice blast, an important rice pathogen for commercial rice production, at 1,000 μg/ml.[11]
This shrub is a common, drought-tolerant and fairly hardy landscaping plant.[12] Many cultivars have been developed, including dwarf forms and the popular 'Variegata', which has variegated leaves.[13] It is used for hedges, living privacy screens, and indoor and outdoor planter boxes.[13] The stems, leaves, and dried fruits are used in flower arrangements.[13]
P. tobira is suitable for a Mediterranean climate, but may be more sensitive than other common ornamental plants to drought-induced stress. In 2014, a study comparing the effects of drought stress of five common ornamental plants found P. tobira to be the only plant whose total dry biomass was significantly affected (noting a 19% decrease in biomass).[14] The plant may also be useful for fire-resistant landscaping due to its high gross heat of combustion.[15] This plant may also be associated with more damage to other plant species when it is nonnative. A 2016 analysis of 49 plant species in green spaces in Madrid found P. tobira to be among the most likely shrubs to be associated with damage to native plant species.[16]
The species[17] and the cultivar 'Variegatum'[18] have both gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.[19]
Common pests of this plant include various aphids, mites, and leafhoppers, the cotton cushiony scale (Icerya purchasi), and root-knot nematodes (Meloidogyne spp.).[13] It can be attacked by the pit-making pittosporum scale (Planchonia arabidis).[20] It is vulnerable to the fungal plant pathogen Erythricium salmonicolor, which causes galls and the dieback disease known as pink limb blight.[13]
The pathogenic plant fungus Rhizoctonia solani forms white, web-like basidial fructifications on the lower sides of infected leaves of Pittosporum tobira.[21]
The fruit of the plant are not poisonous but not edible. However, they are eaten by bulbuls and other birds in Japan. The sticky substance around the seeds allow them to stick to the beaks of birds and be carried long distances. The stench given off when broken is thought to have evolved to repel predation from foraging animals but it is a favorite of the silka deer.[22][23]
Japanese Cheesewood flowers
Pittosporum tobira - MHNT
Fruits and seeds in Japan
P. tobira growing in Italy
Pittosporum tobira is a species of sweet-smelling flowering plant in the pittosporum family Pittosporaceae known by several common names, including Australian laurel, Japanese pittosporum, mock orange and Japanese cheesewood. It is native to Japan (south of Kanto), China, Taiwan, and Korea, but it is used throughout the world as an ornamental plant in landscaping and as cut foliage.
Pittosporum tobira, conocida vulgarmente como azahar de la China, es una especie de la familia Pittosporaceae, originaria del este de Asia.
Arbusto de hasta 7 m de alto. Hojas agrupadas en los extremos de las ramas, simples, desde oblongas a espatuladas, con el ápice redondeado o escotado, lampiñas, lisas, con el nervio medio bien marcado como una raya amarilla en el haz, coriáceas, con el haz verde oscuro y brillante y más claras por el envés. Inflorescencias en cimas corimbiformes, con los pedicelos pubescentes. Flores aromáticas con 5 sépalos cortamente soldados en la base, iguales entre sí y pétalos oblanceolados, blanco-amarillentos. Estambres en número de 5, dimórficos: filamentos de 2-3 mm y anteras casi estériles en estambres reducidos y filamento de 5-6 mm y anteras fértiles de color amarillo, oblongas, y de unos 2 mm. Fruto en cápsula ovoidea, tomentosa y dehiscente por 2 a 4 valvas, habitualmente 3. Alberga en su interior varias semillas pardo-anaranjadas, rodeadas por una sustancia resinosa-viscosa blanquecina.
Es originaria de las regiones que rodean el mar de China Oriental: costa oriental de China, el sur de Japón, el sur de Corea e islas próximas; fue introducida en otras partes del mundo, en algunas de las cuales se ha asilvestrado.
Es una planta muy utilizada como ornamental por su resistencia a la contaminación atmosférica en las grandes ciudades.[1] Se utiliza en setos cortavientos en las playas, donde medra bien sobre suelo arenoso, y donde resiste el viento fuerte y salobre [2]
Pittosporum tobira fue descrita primero por Carl Peter Thunberg como Euonymus tobira y posteriormente clasificado en el género Pittosporum por William Townsend Aiton y publicado en Hortus Kewensis, a Catalogue of the Plants Cultivated in the Royal Botanic Garden at Kew. London, (2ª ed.), 2, p. 27, 1811.[3]
Pittosporum: del idioma griego πίττα (por πίσσα) 'resina' y σπόρος, 'semilla, simiente', o sea 'semillas pegajosas', pues las semillas están embebidas en una sustancia resinosa-viscosa blanquecina.
tobira: epíteto que es el nombre de la planta en Japón.
Pittosporum tobira, conocida vulgarmente como azahar de la China, es una especie de la familia Pittosporaceae, originaria del este de Asia.
Pitosporo (Pittosporum tobira) Pittosporaceae familiako espeziea da. Zuhaixka hau ekialdeko Asian[1], Ekialdeko Txinako itsasoaren inguruan hain zuzen ere, du jatorria eta 7 metroko altuera ere izan daiteke. Beste lekuetan landare apaingarri moduan erabiltzen dute, batez ere hirietako kutsadurari iraunkorra delako.[2]
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Pitosporo (Pittosporum tobira) Pittosporaceae familiako espeziea da. Zuhaixka hau ekialdeko Asian, Ekialdeko Txinako itsasoaren inguruan hain zuzen ere, du jatorria eta 7 metroko altuera ere izan daiteke. Beste lekuetan landare apaingarri moduan erabiltzen dute, batez ere hirietako kutsadurari iraunkorra delako.
Pittosporum tobira (en français : Pittosporum du Japon ou plus simplement Pittospore du Japon ou Arbre des Hottentots[réf. nécessaire]) est une espèce de plantes de la famille des Pittosporaceae. Cet arbre est faiblement rustique puisque originaire des îles du Pacifique et des régions chaudes d'Asie[1].
Pittosporum tobira atteint facilement trois á cinq mètre de haut non taillé, Croissance à forte densité. [1]. Le tronc brun ramifié se termine en forme de panicule qui portent les feuilles et les fleurs[1]. Les feuilles sont de couleur vert foncé, de forme ovoïde, brillantes et alternes[1]. Elles peuvent faire jusqu'à huit centimètres de long pour trois de large[1]. Les fleurs, de couleur blanche, ont une odeur similaire à la fleur d'oranger et apparaissent en avril ou en mai[1]. Les fruits, verts, s'ouvrent à l'automne, par trois valves, en graines orangées et collantes entourées d'un liquide gluant[1].
Fruit artificiellement ouvert et graines gluantes.
Fruits immatures.
Pittosporum tobira (en français : Pittosporum du Japon ou plus simplement Pittospore du Japon ou Arbre des Hottentots[réf. nécessaire]) est une espèce de plantes de la famille des Pittosporaceae. Cet arbre est faiblement rustique puisque originaire des îles du Pacifique et des régions chaudes d'Asie.
Chinski pitosporum (Pittosporum tobira) je rostlina ze swójby pitosporowych rostlinow (Pittosporaceae).
Chinski pitosporum (Pittosporum tobira) je rostlina ze swójby pitosporowych rostlinow (Pittosporaceae).
Multimedia w Wikimedia Commons Pittosporum tobira – gatunek rośliny z rodziny Pittosporaceae. Pochodzenie: Chiny, Japonia, Korea[3]. Strefy mrozoodporności: 8-10. Gatunek średnio odporny na zasolenie gleby, występuje w pasie subtropikalnej roślinności nadbrzeżnej.
Pittosporum tobira – gatunek rośliny z rodziny Pittosporaceae. Pochodzenie: Chiny, Japonia, Korea. Strefy mrozoodporności: 8-10. Gatunek średnio odporny na zasolenie gleby, występuje w pasie subtropikalnej roślinności nadbrzeżnej.
Pittosporum tobira é uma espécie de planta com flor pertencente à família Pittosporaceae.
A autoridade científica da espécie é (Thunb.) W.T.Aiton, tendo sido publicada em Hortus Kewensis; or, a Catalogue of the Plants Cultivated in the Royal Botanic Garden at Kew. London (2nd ed.) 2: 27. 1811.
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental e no Arquipélago dos Açores.
Em termos de naturalidade é introduzida nas duas regiões atrás indicadas.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Pittosporum tobira é uma espécie de planta com flor pertencente à família Pittosporaceae.
A autoridade científica da espécie é (Thunb.) W.T.Aiton, tendo sido publicada em Hortus Kewensis; or, a Catalogue of the Plants Cultivated in the Royal Botanic Garden at Kew. London (2nd ed.) 2: 27. 1811.
Son (danh pháp hai phần: Pittosporum tobira) còn có tên là hắc châu son hay hải đồng là một loài thực vật cây gỗ có hoa thuộc Họ Khuy áo.
Bản địa của cây son vốn ở Nhật Bản nhưng nay được trồng làm cây cảnh ở nhiều nơi trên thế giới.
Cây son thường có dạng lùm bụi nhưng có thể mọc cao đến vài mét với dáng một cây mộc nhỏ. Son có thể xén tỉa làm giậu.
Lá son hình bầu dục, dài đến 10 cm. Rìa lá cụp xuống. Mặt lá láng, dày bản. Mặt trên đậm hơn mặt dưới.
Hoa mọc thành ngù ở đầu cành, có hương thơm. Hoa son có năm cánh, dài khoảng 1 cm, sắc trắng, có khi ngả màu vàng.
Trái son có vỏ cứng phủ lông tơ. Mỗi trái có ba múi, trong có hột màu đỏ thẫm hoặc đen lẫn với thịt dính chất sáp.
Vỏ trái son được dùng trong y học cổ truyền trị kiết lỵ.[1]
Son (danh pháp hai phần: Pittosporum tobira) còn có tên là hắc châu son hay hải đồng là một loài thực vật cây gỗ có hoa thuộc Họ Khuy áo.
Bản địa của cây son vốn ở Nhật Bản nhưng nay được trồng làm cây cảnh ở nhiều nơi trên thế giới.
Cây son thường có dạng lùm bụi nhưng có thể mọc cao đến vài mét với dáng một cây mộc nhỏ. Son có thể xén tỉa làm giậu.
海桐（学名：Pittosporum tobira），海桐科海桐属植物，又名海桐花。
常绿的小乔木或灌木，最高可达3米。倒卵状长椭圆形较厚的叶子，有光泽；花期5月开芬芳的白色五瓣花，花聚集小枝顶上成伞形，后来花变黄色；果熟期在10月，卵形蒴果，成熟後果实三裂。
原产于日本、韩国、台湾和中国南部沿海，生长于林下或沟边，常被栽植于路旁。
根、叶子和种子都可以入药，根可以祛风活络、散瘀止痛；叶可以解毒、止血；种子可以涩肠、固精。
这是一篇傘形目小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 Museum specimen
海桐花
海桐（学名：Pittosporum tobira），海桐科海桐属植物，又名海桐花。
トベラ（扉、Pittosporum tobira）はトベラ科トベラ属の常緑低木。東北地方南部以南、韓国、台湾、中国南部までの海岸に自生する。
主に枝の先に葉が集まって着く。葉は倒卵形、互生、主脈は白っぽく、葉全体はつやのある緑色で、周辺部がやや内に巻くように、葉全体が反っている。5月頃芳香のある白い5弁の花をつける。果実は熟すと3裂し、赤い粘液が付着した種子を多数露出し、これが鳥のくちばしなどに粘着して運ばれるといわれる。
海岸では海浜植物などの草本につづく海岸性森林の最前線に位置し、低くて密な群集を形成する他、海岸林の中では高木層を形成する場合もある。また、潮風や乾燥に強く、つやのある葉を密生することなどから観賞用あるいは街路樹として道路の分離帯などに栽培される。雌雄異株。
野生状態ではあまりトベラを食樹とする昆虫は大量発生しないが、都市に植樹されたトベラには、新芽に虫えいをつくるトベラキジラミというキジラミ科の昆虫がしばしば大量発生して、排泄物の甘露にすす病菌が発生しているのを見ることが多い。
枝葉は切ると悪臭を発するため、節分にイワシの頭などとともに魔よけとして戸口に掲げられた。そのため扉の木と呼ばれ、これがなまってトベラとなった（学名もこれによる）[1]。属名のピットスポルムはPitta（樹脂）とSporos（種子）に由来し、これは上記のように熟した果実から粘液が付着した種子が露出するのが特徴的なことから付けられたものである[1]。
葉
果実
種子
Museum specimen
