El palu de rosa (Aniba rosaeodora) ye una especie botánica de planta con flor de la familia de les Lauraceae.
Nel llibru "Árboles, xentes y costumes" d'Enrique Acero rexístrase la siguiente información. Nel árbol de palu de rosa puede analizase el casu de como puede escastase un recursu forestal ensin da-y la oportunidá de recuperase. Col propósitu de llograr el so aceite esencial (esencia p'arumes, xabones y otros cosméticos), ente la década de 1950 y 1960, sieglu XX, foi "peñada" la selva amazónica d'Ecuador, Perú, Brasil y Colombia, en busca de "El Dorado" en forma d'árbol.
Los árboles de palu de rosa baltábense, amenorgar a cachos pequeños, depués a forgaxa, darréu a serrín, sometíase esti a destilación y estrayíase-y hasta la última gota en forma d'aceite.
Les principales destileríes taben allugaes en Iquitos y Pucallpa (Peru); pol solu puertu de Iquitos en 1960 y envasáu en tambores de 42 galones, esportáronse 247.200 llibres d'aceite de palu de rosa por un preciu de 10.105.554 soles.
El tambor de 42 galones d'esti aceite algamó en 1960 un preciu de 50.000 soles peruanos.
Ye endémica de Brasil, Guyana Colombia, Ecuador, Guyana Francesa, Perú, Surinam y Venezuela. Ta amenazada por perda d'hábitat, en Colombia en peligru críticu (CR A2cd), por cuenta de que solamente conozse de tres llocalidaes nes cualos rexistróse un intensu procesu d'estracción, y poro, de emprobecimientu de les poblaciones naturales.[1]
Estrayi'l "aceite de palu de rosa", a partir del so madera. Esi aceite tien una gran concentración de lináloe, bien usáu na industria d'arumes y de xabones. Afortunadamente, el lináloe sintéticu y otres fontes naturales d'estracción son agora más usaos que l'aceite de palu de rosa. Perú, Colombia y Guayana fueron tradicionales esportadores de tal aceite, pero Brasil ye l'únicu esportador en 2007. La madera esplótase comercialmente pa muebles, tornería, barcos, pisos, luthiers, ferramientes de l'agricultura
Principios activos: contién aceite esencial con 75-95% de linalol y 3-6% d'alfa-terpineol.[2]
Aniba rosaeodora describióse por Adolpho Ducke y espublizóse en Archivo do Jardim Botânico do Rio de Janeiro 5: 109. 1930.[3]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El palu de rosa (Aniba rosaeodora) ye una especie botánica de planta con flor de la familia de les Lauraceae.
Aniba rosaeodora oder Rosenholzbaum, auch wie manche andere Arten Rosenholz genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Aniba innerhalb der Familie der Lorbeergewächse (Lauraceae).[1] Die Art unterliegt dem Washingtoner Artenschutzabkommen.
Aniba rosaeodora und Aniba parviflora (Meisn.) Mez u. a. wie Aniba terminalis und Aniba panurensis, liefern Rosenholzöl und werden oft verwechselt. Aniba rosaeodora, der „echte Rosenholzbaum“, liefert allerdings das qualitativ bessere Öl.[2][3]
In Brasilien wird Aniba rosaeodora auch als „Pau-rosa“ bezeichnet, allerdings wird diese Bezeichnung auch für einige andere Arten mit rotem Holz verwendet.
Aniba rosaeodora wächst als immergrüner Baum und erreicht Wuchshöhen von bis zu 30 Metern. Der Stammdurchmesser beträgt normalerweise bis zu 70 Zentimeter, er kann aber einiges größer sein. Die gelblich-braune oder rötliche Borke ist dünn und schuppig.
Die kurz gestielten, leicht ledrigen und obseits glänzenden Blätter sind wechselständig und obseits kahl, sowie unterseits fahlgrün und leicht papillös sowie schwach behaart. Die Blätter sind elliptisch, lanzettlich bis verkehrt-eiförmig, –eilanzettlich, die Spitzen sind bespitzt oder spitz bis zugespitzt, die ganzen Ränder sind leicht nach unten umgebogen. Der kurze und dickliche, bis 1,5 Zentimeter lange Blattstiel ist rinnenförmig. Die Blätter sind 7–20 Zentimeter lang und 3–6 Zentimeter breit.
Es werden end- oder achselständige, vielblütige und rispige, dickstielige Blütenstände gebildet. Die kleinen, kurz gestielten und zwittrigen Blüten mit 6 abfallenden Tepalen in 2 Kreisen,[4][5] sind behaart und orange-gelb. Die Staubblätter und Staminodien sind in 4 Kreisen angeordnet, oft fehlt der vierte Kreis.
Die ellipsoiden, purpurnen, etwa 2,5–3,5 Zentimeter großen und kahlen Steinfrüchte oder Beeren sitzen in einem holzigen, napfförmigen Fruchtbecher und sind einsamig.[6]
Alle Pflanzenteile riechen aromatisch.
Die Erstbeschreibung erfolgte durch Adolpho Ducke als Aniba rosaeodora Ducke in Rev. Bot. Appliq. 8 (1928) 845, publiziert in Arch. Jard. Bot. Rio de Janeiro 5 (1930) 109, t. 4, f. 5. Synonyme sind Aniba duckei Kosterm. und Aniba rosaeodora var. amazonica Ducke.[7][8]
Aniba rosaeodora kommt in den nördlich tropischen Regenwaldgebieten Südamerikas vor.[1]
Das aus seinem rötlichen Holz gewonnene, seltene ätherische Öl (Rosenholzöl) enthält hauptsächlich Linalool.[9][10] Es wird als Duftöl in Parfüms und in der Kosmetik verwendet. In Kosmetikprodukten wird es in der Liste der Inhaltsstoffe als ANIBA ROSAEODORA WOOD EXTRACT (INCI)[11] aufgeführt. Ferner wird das Holz (Rosenholz, Pau Rosa, Bois de rose „femelle“) für die Herstellung von Essstäbchen und Möbeln verarbeitet. Aniba rosaeodora wird aufgrund der intensiven Nutzung als stark gefährdet (endangered) eingestuft.[1] Seit 2010 ist die Art im Anhang II des Washingtoner Artenschutzabkommens gelistet.[12]
Aniba rosaeodora oder Rosenholzbaum, auch wie manche andere Arten Rosenholz genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Aniba innerhalb der Familie der Lorbeergewächse (Lauraceae). Die Art unterliegt dem Washingtoner Artenschutzabkommen.
Aniba rosaeodora und Aniba parviflora (Meisn.) Mez u. a. wie Aniba terminalis und Aniba panurensis, liefern Rosenholzöl und werden oft verwechselt. Aniba rosaeodora, der „echte Rosenholzbaum“, liefert allerdings das qualitativ bessere Öl.
In Brasilien wird Aniba rosaeodora auch als „Pau-rosa“ bezeichnet, allerdings wird diese Bezeichnung auch für einige andere Arten mit rotem Holz verwendet.
Aniba rosaeodora, also known as pau-rosa, is a species of Magnoliid tree in the family Lauraceae. Although sometimes wrongly referred to as rosewood this name is totally misleading; it is no tree of the genus Dalbergia.[3] It grows in parts of the tropical rainforest of South America. It is an endangered species that sees exploitation for its essential oil.[4]
Aniba rosodora grows in the tropical rainforests of South America. It is found in the Brazilian states of Amapá, Amazonas, and Pará.[4] It is also found in Colombia, Ecuador, Guyana, Peru, Suriname, Venezuela, and French Guiana, where it was formerly more widespread.[1] It is massive, up to 30 meters in height and 2 meters in diameter, and evergreen. The entire tree is fragrant. Substances in the tree include linalool[4] and rubranine.[5] The flowers are perfect, with temporal dioecy. The fruit is a purple drupe dispersed by toucans.[6]
It has 24 chromosomes.[7] Gene flow is high between wild populations.[6]
The plant is one of the commercially important sources of rosewood oil. The tree is collected in the wild. After felling, the trees are cut into one–meter long logs which are taken to the riverbank and stockpiled there. When river levels are high enough, the logs are floated downriver to a distillery. Because of the remoteness and difficulty of travel in the Amazon, distilleries are often mobile, movable by raft. When they arrive at the distillery, the logs are chipped and then steam distilled. Each tree yields about 1% oil by weight of wood. Most worldwide production comes from Brazil; since the 1960s, other areas produce only a minor, insignificant amount. Trees are taken from near the Amazon and its tributaries.[4]
The wood may also be utilized by the indigenous peoples of the Amazon basin for the purposes of making canoes, but this is a minor use. In addition, old chips are used as fuel to run the distilleries. The Aniba rosodora is known as Pau-Rosa in Brazil. The supply of this wood was greatly overused in the past and it now is as difficult to legally trade as elephant ivory.[4]
Aniba rosodora is an endangered species. Populations have declined rapidly due to the destructive harvesting methods. Areas previously logged have not seen much regrowth.[1] It might even be critically endangered.[8] Wild populations exist in remote locations, which are hence unlikely to be exploited.[1]
The Brazilian government has enacted regulations to help conserve the species. There have been difficulties with enforcement. Early experiments in artificial cultivation and propagation were failures. More recent attempts have been more successful.[4] It, or rather its wood and essential oil, is on Appendix II of CITES.[9] If the leaves could be used as a source, it would help conserve the species.[4] It has been suggested that production methods be altered to ensure a sustainable supply.[10] It is also listed on the Official list of endangered flora of Brazil.[11]
Aniba rosaeodora, also known as pau-rosa, is a species of Magnoliid tree in the family Lauraceae. Although sometimes wrongly referred to as rosewood this name is totally misleading; it is no tree of the genus Dalbergia. It grows in parts of the tropical rainforest of South America. It is an endangered species that sees exploitation for its essential oil.
El palo de rosa (Aniba rosaeodora) es una especie de planta con flor de la familia de las Lauraceae.
En el libro "Árboles, gentes y costumbres" de Enrique Acero se registra la siguiente información. En el árbol de palo de rosa se puede analizar el caso de como se puede extinguir un recurso forestal sin darle la oportunidad de recuperarse. Con el propósito de obtener su aceite esencial (esencia para perfumes, jabones y otros cosméticos), entre la década de 1950 y 1960, siglo XX, fue "peinada" la selva amazónica de Ecuador, Perú, Brasil y Colombia, en busca de "El Dorado" en forma de árbol.
Los árboles de palo de rosa se derribaban, se reducían a trozos pequeños, luego a viruta, posteriormente a serrín, se sometía este a destilación y se le extraía hasta la última gota en forma de aceite.
Las principales destilerías estaban ubicadas en Iquitos y Pucallpa (Perú); por el solo puerto de Iquitos en 1960 y envasado en tambores de 42 galones, se exportaron 247.200 libras de aceite de palo de rosa por un precio de 10.105.554 soles.
El tambor de 42 galones de este aceite alcanzó en 1960 un precio de 50.000 soles peruanos.
Es endémica de Brasil, Guyana, Colombia, Ecuador, Guyana Francesa, Perú, Surinam y Venezuela. Está amenazada en Colombia (peligro crítico) por pérdida de hábitat (CR A2cd), debido a que solamente se conoce de tres localidades en las cuales se ha registrado un intenso proceso de extracción, y por lo tanto, de empobrecimiento de las poblaciones naturales.[1]
Se extrae el "aceite de palo de rosa", a partir de su madera. Ese aceite tiene una gran concentración de lináloe, muy usado en la industria de perfumes y de jabones. Afortunadamente, el lináloe sintético y otras fuentes naturales de extracción son ahora más usados que el aceite de palo de rosa. Perú, Colombia y Guayana fueron tradicionales exportadores de tal aceite, pero Brasil es el único exportador en 2007. La madera se explota comercialmente para muebles, tornería, barcos, pisos, luthiers, herramientas de la agricultura
Principios activos: contiene aceite esencial con 75-95% de linalol y 3-6% de alfa-terpineol.[2]
Aniba rosaeodora fue descrita por Adolpho Ducke y publicado en Archivos do Jardim Botânico do Rio de Janeiro 5: 109. 1930.[3]
El palo de rosa (Aniba rosaeodora) es una especie de planta con flor de la familia de las Lauraceae.
Aniba rosaeodora est une espèce d'arbres des forêts décidues humides tropicales et subtropicales d'Amazonie et de Guyane, de la famille des Lauracées.
C'est une espèce menacée en raison de son exploitation à l'état sauvage, pour la production d'huile essentielle de bois de rose[1] et dont on extrait le linalol, une molécule odorante utilisée en parfumerie et cosmétique.
« ARBOR ligno citrono Roſam ſpirante. Lauro affinis Terebinthi folio, alato, ligno adorata, candido, flore albo Sloan. Cat. Plant. Jam. BOIS DE ROSE. Je ne ſcaurois déterminer le genre ſous lequel cet arbre doit être placé, parce que j'ignore quelle fleur, quel fruit, & quelle graine il porte. »
— Pierre Barrère, 1741[2].
Aniba rosaeodora est une espèce d'arbres des forêts décidues humides tropicales et subtropicales d'Amazonie et de Guyane, de la famille des Lauracées.
C'est une espèce menacée en raison de son exploitation à l'état sauvage, pour la production d'huile essentielle de bois de rose et dont on extrait le linalol, une molécule odorante utilisée en parfumerie et cosmétique.
« ARBOR ligno citrono Roſam ſpirante. Lauro affinis Terebinthi folio, alato, ligno adorata, candido, flore albo Sloan. Cat. Plant. Jam. BOIS DE ROSE. Je ne ſcaurois déterminer le genre ſous lequel cet arbre doit être placé, parce que j'ignore quelle fleur, quel fruit, & quelle graine il porte. »
— Pierre Barrère, 1741.
Pau-rosa (Aniba rosaeodora var amazonica Ducke sinónimo de Aniba duckei Kostermans) é uma planta da família Lauraceae, também conhecida por: pau-rosa-mulatinho, pau-rosa-itaúba e pau-rosa-imbaúba.
Apresenta diferenças morfológicas e na composição do óleo essencial em relação à espécie nativa da Guiana Francesa, Aniba roseaodora Ducke. Diferenças no aroma também são evidentes entre óleos oriundos de regiões distintas, como as verificadas entre o óleo brasileiro e o franco-guianense.
O primeiro registro de extração aconteceu em 1967. Desde então, estima-se que mais de 2 milhões desta árvore já tenham sido cortadas irregularmente, sem a correspondência de replantio.[1]
Pode atingir até 30 metros de altura e regenera lentamente.[2]
Destaca-se na produção de óleo essencial de aroma agradável, rico em linalol e muito utilizado na indústria de perfumaria. O óleo para fins comerciais é obtido a partir da destilação da madeira.[3]
É considerado uma das matérias-primas do perfume Chanel n° 5 e de vários perfumes europeus e americanos.[4]
Devido aos riscos de extinção, o Instituto Brasileiro do Meio Ambiente e dos Recursos Naturais Renováveis (Ibama) condiciona os extratores de óleo de pau-rosa a fazer a reposição de mudas segundo quantidade exportada, sendo 80 mudas para cada tambor de 180 kg de óleo exportado; e condiciona o corte de seus troncos, na Amazônia, a 50 cm do solo, para que haja rebroto. Entretanto, o Ibama calcula que, entre 2003 e 2008, as exportações do pau-rosa tenha sido cerca de 500% maiores que as permitidas.[4]
Outra tentativa preservacionista envolve a inclusão da árvore na lista de produtos controlados pela Convenção do Comércio Internacional de Espécies Ameaçadas de Fauna e Flora (Cites). As tentativas de preservação também têm relação com a ameaça às populações naturais do Pará e Amapá.[4]
Pau-rosa (Aniba rosaeodora var amazonica Ducke sinónimo de Aniba duckei Kostermans) é uma planta da família Lauraceae, também conhecida por: pau-rosa-mulatinho, pau-rosa-itaúba e pau-rosa-imbaúba.
Aniba rosaeodora là một loài thực vật]] thuộc họ Lauraceae. Loài này có ở Brasil, Colombia, Ecuador, Guyane thuộc Pháp, Guyana, Peru, Suriname, và Venezuela. Chúng hiện đang bị đe dọa vì mất môi trường sống.
Bài viết liên quan đến họ Nguyệt quế (Lauraceae) này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Aniba rosaeodora là một loài thực vật]] thuộc họ Lauraceae. Loài này có ở Brasil, Colombia, Ecuador, Guyane thuộc Pháp, Guyana, Peru, Suriname, và Venezuela. Chúng hiện đang bị đe dọa vì mất môi trường sống.
分類 界 : 植物界 Plantae 門 : 被子植物門 Magnoliophyta 綱 : 双子葉植物綱 Magnoliopsida 亜綱 : モクレン亜綱 Magnoliidae 目 : クスノキ目 Laurales 科 : クスノキ科 Lauraceae 属 : アニバ属 Aniba 種 : ローズウッド A. rosaeodora 学名 Aniba rosaeodoraローズウッド（Rosewood、学名：Aniba rosaeodora）は、南米に自生するクスノキ科の樹木である。フランス語名であるボアドローズ (Bois de Rose) で呼ばれることも多い。心材のチップを水蒸気蒸留することにより精油を得ることができ、甘く、ややウッディでフローラルスパイシーな香りがする。これが香料やアロマテラピーに利用されていた。（精油は伝統的に香料として利用され、医療における用法はないため、アロマテラピーでいわれる効能が何に由来するかは不明である。）ローズウッドの学名は Aniba rosaeodora Duckeとされることが多いが、実際には単一種の植物ではなく、数種類の樹木を指しているとする分類もある。
なお、紫檀などのマメ科ツルサイカチ属もローズウッドと呼ばれるが、精油を得る用途には用いない。
現在は、絶滅のおそれのある野生動植物の種の国際取引に関する条約（CITES）、通称ワシントン条約の規制の対象となる植物（附属書Ⅱ）のリストに記載されており、輸出入には、輸出国の政府が発行する許可書が必要となる。
ローズウッドの中で最初に利用されたのはギアナに生育していたものである。この樹木の材質はマホガニーに似ており、重く硬い。そして精油を含むため、バラの花のような香りがする。そのためフランスで珍重され、精油を得るほかに家具や日用品を作る材木としても利用された。
ギアナからの輸出はカイエンヌから行なわれたため、ローズウッドの精油はカイエンヌ油とも呼ばれていた。ギアナのローズウッドの精油の主成分は (R)-リナロールで9割近くを占めている。(R)-リナロールの慣用名であるリカレオール (Licareol) は、ローズウッドをギアナで Licari Kanali と呼んでいたことに由来するとされる。ただし Licari Kanali はローズウッドとは別の植物 Licaria cannella としている分類もあり、誤解による命名である可能性もある。
ギアナに続いてローズウッドの生産が始まったのがブラジルのマウエス近郊であった。ブラジルのローズウッドはおそらくはギアナのものとは種が異なっており、得られた精油の品質も異なっていた。そのため、市場の獲得は思うように進まなかった。しかし、1920年代にはギアナのローズウッドの乱獲が進んで資源が枯渇し、ギアナ産のローズウッドはほとんど生産されなくなってしまった。そのためブラジルのローズウッドが市場に受け入れられるようになっていった。
ブラジルのローズウッドの精油の主成分もリナロールではあるが、ほぼラセミ体である。しかし、単独の木から水蒸気蒸留で得た精油のリナロールは光学活性体であり、木によってどちらの鏡像異性体が過剰かが異なっていたとの報告もある。
1960年代前半まではローズウッドの精油はリナロールの供給源として重要であった。1960年代前半の最盛期には年間500トンの精油（木材に換算すると5万トン）が生産されていた。しかし1960年代後半にリナロールの合成方法が確立するとその生産は急激に衰退した。現在のローズウッドの主な生産地はブラジルとパラグアイであり、高級香水やアロマテラピー向けに生産が行なわれている。
精油は、粉砕した木を水蒸気蒸留または熱水蒸留して抽出する。甘く、ややウッディでフローラルスパイシーな香りで、専ら香水用に生産されてきた[1]。現在はワシントン条約の規制の対象となる植物であるため、流通している真性とされる精油はおそらく違法品であるか、木ではなく葉から抽出した精油、または合成品である[1]。代替品として、化学組成が近い安価なホーリーフ（クスノキ科）の精油が増産されている。
精油は香料として利用され、医療には用いられなかったため、伝統医学における用法はない[1]。アロマテラピーでは近年までさかんに利用され、ニキビやしわ、免疫系の強化などに有効であると言われた。皮膚感作性があるため、皮膚に問題のある人には有害作用を及ぼす可能性がある[1]。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 ローズウッド（Rosewood、学名：Aniba rosaeodora）は、南米に自生するクスノキ科の樹木である。フランス語名であるボアドローズ (Bois de Rose) で呼ばれることも多い。心材のチップを水蒸気蒸留することにより精油を得ることができ、甘く、ややウッディでフローラルスパイシーな香りがする。これが香料やアロマテラピーに利用されていた。（精油は伝統的に香料として利用され、医療における用法はないため、アロマテラピーでいわれる効能が何に由来するかは不明である。）ローズウッドの学名は Aniba rosaeodora Duckeとされることが多いが、実際には単一種の植物ではなく、数種類の樹木を指しているとする分類もある。
なお、紫檀などのマメ科ツルサイカチ属もローズウッドと呼ばれるが、精油を得る用途には用いない。
現在は、絶滅のおそれのある野生動植物の種の国際取引に関する条約（CITES）、通称ワシントン条約の規制の対象となる植物（附属書Ⅱ）のリストに記載されており、輸出入には、輸出国の政府が発行する許可書が必要となる。
