Coenagrionidae is ’n familie van waterjuffers in die Odonataorde. Die familie bestaan uit ongeveer 1200 verskillende spesies, een van die grootste Odonata-families, waarvan ongeveer 150 in Afrika suid van die Sahara voorkom en 38 in Suid-Afrika.
|coauthors= geïgnoreer (help) Coenagrionidae is ’n familie van waterjuffers in die Odonataorde. Die familie bestaan uit ongeveer 1200 verskillende spesies, een van die grootste Odonata-families, waarvan ongeveer 150 in Afrika suid van die Sahara voorkom en 38 in Suid-Afrika.
Els cenagriònids (Coenagrionidae) són una família d'odonats del subordre Zygoptera de grandària petita a mitjà (20 a 45 mm); són els més comuns i es troben distribuïts a tot el món, amb el cos més o menys fi i potes i abdomen curt. Tenen el cap allargat transversalment i els ulls separats. Els adults immadurs en general són més pàl·lids, de color castany clar amb línies o taques blanques. Les ales són agostes, tots dos parells amb forma i venació similars.
La coloració de mascles i femelles és molt diferent; els mascles són generalment de colors vistosos celeste, vermell, verd i les femelles de color castany. Les femelles tenen ovipositor i l'abdomen més curt i gruixut que el dels mascles.
Costa Rica té al voltant de 50 espècies distribuïdes en 12 gèneres i possiblement àdhuc queden diverses espècies per descobrir.
Les espècies més freqüents són les dels gèneres Acanthagrion, Argia, Ischnura i Telebasis. El gènere Argia per si solament té gairebé 30 espècies, i són els cenagriònids més comuns.
Les espècies de cenagriònids que podem trobar a Catalunya són:
Ischnura elegans
Ischnura graellsii
Ischnura pumilio
Coenagrion pulchellum
Coenagrion puella
Coenagrion mercuriale
Coenagrion hastulatum
Coenagrion caerulescens
Enallagma cyathigerum
Erythromma viridulum
Erythromma lindenii
Pyrrhosoma nymphula
Ceriagrion tenellum
Els cenagriònids (Coenagrionidae) són una família d'odonats del subordre Zygoptera de grandària petita a mitjà (20 a 45 mm); són els més comuns i es troben distribuïts a tot el món, amb el cos més o menys fi i potes i abdomen curt. Tenen el cap allargat transversalment i els ulls separats. Els adults immadurs en general són més pàl·lids, de color castany clar amb línies o taques blanques. Les ales són agostes, tots dos parells amb forma i venació similars.
La coloració de mascles i femelles és molt diferent; els mascles són generalment de colors vistosos celeste, vermell, verd i les femelles de color castany. Les femelles tenen ovipositor i l'abdomen més curt i gruixut que el dels mascles.
Teulu o bryfaid yw Coenagrionidae (neu yn Gymraeg: y Mursennod coch a glas-ddu) sydd wedi'i osod oddi fewn i urdd yr Odonata ac is-urdd Zygoptera. Mae'r Zygoptera yn fath o fursennod sy'n llai adnabyddus na gweision y neidr, ond yr un mor niferus a'r un mor llachar eu lliw. Mae gan y teulu hwn dros fil o rywogaethau gwahanol, sy'n ei gwneud y teulu mwyaf o fursennod. Mae 6 isdeulu oddi fewn i deulu'r Coenagrionidae: Agriocnemidinae, Argiinae, Coenagrioninae, Ischnurinae, Leptobasinae, a Pseudagrioninae.
Cyfeirir at y teulu hwn fel 'y mursennod meinaf eu hadenydd' neu weithiau fel 'mursennod y pyllau dŵr.[1] Maent i'w canfod ledled y byd, ac maent ymhlith y teulu o fursennod mwyaf niferus. Ceir dros 90 genera yn nheulu'r Coenagrionidae.[2]
Daw'r gair Lladin (gwyddonol) o'r gair Groeg coen sef 'rhybeth cyffredin, wedi'i rannu' ac agrio sef 'mannau gwyllt neu gaeau agored.
Rhestr gyflawn o'r genera:
Teulu o bryfaid yw Coenagrionidae (neu yn Gymraeg: y Mursennod coch a glas-ddu) sydd wedi'i osod oddi fewn i urdd yr Odonata ac is-urdd Zygoptera. Mae'r Zygoptera yn fath o fursennod sy'n llai adnabyddus na gweision y neidr, ond yr un mor niferus a'r un mor llachar eu lliw. Mae gan y teulu hwn dros fil o rywogaethau gwahanol, sy'n ei gwneud y teulu mwyaf o fursennod. Mae 6 isdeulu oddi fewn i deulu'r Coenagrionidae: Agriocnemidinae, Argiinae, Coenagrioninae, Ischnurinae, Leptobasinae, a Pseudagrioninae.
Cyfeirir at y teulu hwn fel 'y mursennod meinaf eu hadenydd' neu weithiau fel 'mursennod y pyllau dŵr. Maent i'w canfod ledled y byd, ac maent ymhlith y teulu o fursennod mwyaf niferus. Ceir dros 90 genera yn nheulu'r Coenagrionidae.
Die Schlanklibellen (Coenagrionidae) sind eine Familie der Kleinlibellen (Zygoptera) innerhalb der Libellen (Odonata). Es ist die artenreichste Familie der Kleinlibellen und die zweitartenreichste der Libellen überhaupt.[1]
Die Schlanklibellen sind vergleichsweise kleine Libellen mit einem schlanken und langgestreckten, beinahe nadelförmigen Abdomen. Die Beine sind im Gegensatz zu denen anderer Kleinlibellen relativ kurz. Die Variationsbreite der Färbung reicht über das gesamte Farbspektrum, teilweise mit leuchtenden, auffälligen Farben und attraktiven, bunt erscheinenden Farbzusammenstellungen, wobei ein Geschlechtsdimorphismus mit intensiver gefärbten Männchen nicht ungewöhnlich ist. Metallische Färbungen kommen dagegen nur bei wenigen Arten vor.
Mittig auf der Oberseite des Vorderkörpers (Thorax) befindet sich typischerweise ein dunkler Mittelstreifen, dem jeweils auf den Seiten ein heller, farbiger Antehumeralstreifen und dann ein dunkler Humeralstreifen folgt. Die Breite dieser Streifen ist artspezifisch, der helle Antehumeralstreifen kann bei einigen Arten auch durchbrochen wirken oder ganz fehlen. Seite und Unterseite des Thorax sind dagegen überwiegend ohne Zeichnung. Das Abdomen weist meist eine arttypische Zeichnung auf, wobei sich in fast allen Gattungen ähnliche, sich bei verschiedenen Arten wiederholende, Elemente finden. Es gibt jedoch auch Schlanklibellen ganz ohne Zeichnung des Abdomens, sowie solche mit fast vollständig geschwärztem Abdomen. Besonders bei letzteren ergibt sich durch zeichnungslose, farbige hintere Abdominalsegmente ein auffällig leuchtendes „Schlusslicht“.[1]
Das Abdomen der Weibchen ist deutlich kräftiger als das der Männchen, da hier die eierproduzierenden Organe liegen. Meist erscheinen die letzten Abdominalsegmente durch einen deutlich ausgebildeten Legeapparat zusätzlich verdickt. Die Kopf- und Thoraxzeichnung der Weibchen entspricht meist der der Männchen, die Zeichnung des Abdomens ist dagegen häufig unterschiedlich und auf der Oberseite meist ausgedehnter. Die Weibchen einiger Arten treten in verschiedenen Farbmorphen auf; es gibt androchrome, männchenfarbene, oder heterochrome, weibchenfarbene Imagines.
Im Gegensatz zu der relativ komplexen Flügeladerung der Großlibellen und der Prachtlibellen ist der Flügelaufbau der Schlanklibellen einfach. Vorder- und Hinterflügel sind, wie bei allen Kleinlibellen, mehr oder weniger gleich gebaut. Die generell ungefärbten Flügel setzen gestielt am Thorax an; die Länge des Schaftes ist dabei je nach Unterfamilie unterschiedlich. Wie in der Überfamilie der Coenagrionoidea üblich liegen stets zwei Antenodalqueradern vor dem Nodus. Die Postnodalqueradern gehen direkt in die den Flügel in seiner Breite durchziehenden Queradern über.[2] Das Pterostigma an der Vorderseite der Flügelspitzen ist nie breiter als eine, maximal eineinhalb der darunterliegenden Zellen.[3] Die durch die Flügeladerung gebildeten Zellen der Flügelmitte sind meist rechteckig, zum unteren Außenrand werden sie vieleckiger und kleiner. In Ruhestellung werden die Flügel fast immer über dem Abdomen zusammengelegt.
Die Grundfarbe der Libellen wird häufig noch einmal von der leuchtenden Farbigkeit der weit auseinanderliegenden Facettenaugen übertroffen. Dabei wirkt der obere Teil der Augen dunkler und weniger farbig, teilweise fast schwarz, sodass sich eine optische Mittenteilung ergibt. Eine Ausnahme bildet die Unterfamilie Argiinae, bei der die horizontale Trennung nicht so deutlich ausfällt. Die Kopfvorderseite, also Labrum, Anteclypeus und Clypeus, sind oft heller als der Rest des Kopfes, und die meisten Arten besitzen deutlich ausgebildete farbige Postokularflecken, die miteinander häufig über eine Linie verbunden sind.[1]
Die Schlanklibellen sind weltweit verbreitet. In Mitteleuropa sind die Schlanklibellen die artenreichste Familie der Kleinlibellen, wobei die Gattung der Azurjungfern die meisten Arten stellt.[4] Besiedelt werden meist offene Teiche und Moore. Außerhalb Europas nutzen die Schlanklibellen auch die Ufer größerer Ströme als Lebensraum, meist dominieren dort jedoch andere Libellenfamilien[1], während die Schlanklibellen an Stillgewässern sehr individuenreiche Populationen bilden können.[4]
Die Paarung entspricht der anderer Kleinlibellen. Mit der Bildung des Paarungsrades erfolgt die Begattung, danach löst das Weibchen die Verbindung, und das Paar begibt sich, immer noch verkoppelt, zur Eiablage. Diese erfolgt meist paarweise, indem das Männchen mit den Cerci am Pronotum der Weibchen verankert bleibt, während das Weibchen die Eier in schwimmende Pflanzenteile ablegt. Entweder schwirrt das Männchen dabei mit angezogenen Beinen frei über dem Weibchen, oder es setzt sich über oder vor der Partnerin auf erreichbare Pflanzenteile. Weibchen der Ischnura-Arten legen die Eier stets alleine ab. Häufig tauchen die Weibchen zur Eiablage auch vollständig unter. Das Männchen löst in diesen Fällen meist die Verbindung oder bleibt mit dem Thorax zumindest über der Wasseroberfläche.[5]
Die folgende Übersicht stellt bis zur Ebene der Unterfamilie alle Taxa dar. Auf Art- und Gattungsebene werden hingegen nur die europäischen Vertreter der Schlanklibellen dargestellt. Vollständige Listen befinden sich in den entsprechenden Unterfamilien- bzw. Gattungsartikeln.[6][7]
Durch eine missverständliche Festlegung von Johann Christian Fabricius wurde der Gattungsname Agrion in der Folgezeit sowohl für die heute Calopteryx wie auch für die Coenagrion genannten Gattungen verwendet. Erst in den 1950er Jahren wurde dieses Problem behoben und die vorgenannten Gattungsnamen setzten sich durch. In dieser Folge bürgerte sich auch der Familienname Coenagrionidae, angelehnt an die Gattung Coenagrion ein. Dieser ist nomenklatorisch jedoch falsch und müsste korrekterweise "Coenagriidae" heißen, wird bisher jedoch beibehalten. Der deutsche Trivialname orientiert sich an der schlanken Körpergestalt.[4]
Die Schlanklibellen (Coenagrionidae) sind eine Familie der Kleinlibellen (Zygoptera) innerhalb der Libellen (Odonata). Es ist die artenreichste Familie der Kleinlibellen und die zweitartenreichste der Libellen überhaupt.
De Waterjumfern (Coenagrionidae) sünd mank de Jumfern (Zygoptera) de Familie mit de meisten Aarden. Mit all Jumfern höört se ok to de Goldpeer (Odonata) mit to. Altohopen gifft dat mehr as 80 Geslechter mit Hunnerten vun verscheden Aarden, de al beschreven sünd. In Düütschland kammt dor 18 Aarden vun vör, in Belgien un de Nedderlannen sünd dat 15 Aarden.
De utwussen Deerter vun de Waterjumfern sünd typische Jumfern, mit en lang, dünn Achterlief. De Vör- un Achterflunken sund liek vun Form un wenn de Deerter sitten gaht, weert se tosamenfoolt över dat Achterlief. De Ogen staht wiet ut’neen. Fudder is dat Achterlief allemol swart tekent. Ok binnen een Aart kann düt Munster heel unnerscheedlich utfallen.
Sünnerlich de Aarden mank dat Geslecht Waterjumfern (Coenagrion) sünd meist nich ut’neen to holen. Man fiene Unnerscheden in de Form vun dat Halsschild un dat Munster up dat Achterlief maakt dat denn doch mööglich, kunnig to weern, wat vun Jumfer dat nu is.
Waterjumfern sett jem ehre Eier af in Waterplanten. Enige Aarden dükert dor sogor unner Water bi.
De Larven vun de Waterjumfern seht ut, as typische Jumfernlarven. Se verscheelt vun annere Larven vunwegen den Bo vun de Antennen un de Steertkemen.
Familie: Waterjumfern (Coenagrionidae)
Füerjumfer
Azurwaterjumfer
Kanaljumfer
Lüttje Lanteern
Korallenjumfer
De Waterjumfern (Coenagrionidae) sünd mank de Jumfern (Zygoptera) de Familie mit de meisten Aarden. Mit all Jumfern höört se ok to de Goldpeer (Odonata) mit to. Altohopen gifft dat mehr as 80 Geslechter mit Hunnerten vun verscheden Aarden, de al beschreven sünd. In Düütschland kammt dor 18 Aarden vun vör, in Belgien un de Nedderlannen sünd dat 15 Aarden.
The insect family Coenagrionidae is placed in the order Odonata and the suborder Zygoptera.[2] The Zygoptera are the damselflies, which although less known than the dragonflies, are no less common. More than 1,300 species are in this family, making it the largest damselfly family. The family Coenagrionidae has six subfamilies: Agriocnemidinae, Argiinae, Coenagrioninae, Ischnurinae, Leptobasinae, and Pseudagrioninae.[3]
This family is referred to as the narrow-winged damselflies or the pond damselflies.[4] The Coenagrionidae enjoy a worldwide distribution, and are among the most common of damselfly families. This family has the smallest of damselfly species. More than 110 genera of the family Coenagrionidae are currently accepted.[5][3]
The name may be derived from Greek coen meaning shared or common and agrio meaning fields or wild.
.jpg)
Adults are seen around various habitats including ponds and wetlands. The females lay their eggs among living or dead submerged vegetation, and in some species, even crawl about underwater depositing their eggs. The nymphs are usually found in debris or among living or dead submerged plant material.[6]
-_Male_W_IMG_3835.jpg)
_W_IMG_0876.jpg)
These genera belong to the family Coenagrionidae:[7][8][3]
The insect family Coenagrionidae is placed in the order Odonata and the suborder Zygoptera. The Zygoptera are the damselflies, which although less known than the dragonflies, are no less common. More than 1,300 species are in this family, making it the largest damselfly family. The family Coenagrionidae has six subfamilies: Agriocnemidinae, Argiinae, Coenagrioninae, Ischnurinae, Leptobasinae, and Pseudagrioninae.
This family is referred to as the narrow-winged damselflies or the pond damselflies. The Coenagrionidae enjoy a worldwide distribution, and are among the most common of damselfly families. This family has the smallest of damselfly species. More than 110 genera of the family Coenagrionidae are currently accepted.
Los cenagriónidos (Coenagrionidae) son una familia de odonatos del suborden Zygoptera (caballitos del diablo) de tamaño pequeño a mediano (20 a 45 mm). A diferencia de sus parientes de mayor tamaño, pueden plegar las alas cuando descansan. Son bastante comunes y se encuentran distribuidos en todo el mundo, con el cuerpo más esbelto, abdomen alargado y vuelo más débil. Tienen la cabeza alargada transversalmente y los ojos separados. Los adultos inmaduros por lo general son más pálidos, de color castaño claro con líneas o manchas blancuzcas. Las alas son agostas, ambos pares con forma y venación similares.
La coloración de machos y hembras es muy diferente; los machos son generalmente de colores vistosos celeste, rojo, verde y las hembras de color castaño. Las hembras tienen ovipositor y el abdomen más corto y grueso que el de los machos.
Costa Rica tiene alrededor de 50 especies distribuidas en 12 géneros y posiblemente aún quedan varias especies por descubrir.
Las especies más frecuentes son las de los géneros Acanthagrion, Argia, Ischnura y Telebasis. El género Argia por sí solo tiene casi 30 especies, y son los cenagriónidos más comunes.
Esta familia se encuentra en todos los tipos de ambientes acuáticos: quebradas, ríos, pantanos y lagunas, tanto en bosque seco como húmedo. Su vuelo es lento; generalmente se posan cerca del agua, manteniendo el cuerpo en posición horizontal y las alas cerradas. Los machos permanecen posados la mayor parte del tiempo y en algunas especies son territoriales. Las hembras suelen acercarse al agua más tarde durante el día que los machos. La cópula ocurre a la orilla del agua sin cortejo previo, después de lo cual la hembra desova, en la mayoría de los casos enganchada al macho. Las hembras insertan los huevos con el ovipositor en el tallo de plantas acuáticas o en la vegetación semisumergida.
En la península ibérica existen representantes de catorce especies distribuidas en seis géneros: Pyrrhosoma (1 especie), Ischnura (3 especies), Coenagrion (6 especies), Enallagma (1 especie), Erythromma (2 especies) y Ceriagrion (1 especie):[1]
En Chile hay únicamente registradas 10 especies de Zygoptera, de las cuales uno pertenece a la familia Lestidae, una a la familia Hetaerinidae y el resto pertenecen a la familia Coenagrionidae, a continuación la lista de las especies representantes de esta familia en Chile.[2]
A esta Familia pertenece la única especie conocida de Odonato que se reproduce por partenogénesis, es decir, las hembras ponen huevos fértiles sin necesidad de la participación de los machos: Ischnura hastata.
Los cenagriónidos (Coenagrionidae) son una familia de odonatos del suborden Zygoptera (caballitos del diablo) de tamaño pequeño a mediano (20 a 45 mm). A diferencia de sus parientes de mayor tamaño, pueden plegar las alas cuando descansan. Son bastante comunes y se encuentran distribuidos en todo el mundo, con el cuerpo más esbelto, abdomen alargado y vuelo más débil. Tienen la cabeza alargada transversalmente y los ojos separados. Los adultos inmaduros por lo general son más pálidos, de color castaño claro con líneas o manchas blancuzcas. Las alas son agostas, ambos pares con forma y venación similares.
La coloración de machos y hembras es muy diferente; los machos son generalmente de colores vistosos celeste, rojo, verde y las hembras de color castaño. Las hembras tienen ovipositor y el abdomen más corto y grueso que el de los machos.
Liidriklased (Coenagrionidae) on sugukond putukaid kiiliste seltsist.
Värvuselt on nad musta mustriga ja põhivärv on tavaliselt helesinine, aga võib olla ka kollane, oranž, punane või roheline. Pikkus jääb 23 ja 30 millimeetri vahele. Nende tiivasoonestus on veel hõredam kui kõrsiklastel. Keha on väga habras ning lend nõrk ja jõuetu. Neid võib leida mitmesuguste veekogude kallastel, kuid ka teeservadel ja põlluäärtes. Vastsed võivad liigist olenevalt olla väga erinevates kohtades: ojaliidriku (Patycnemis pennipes) vastsed asustavad näiteks vooluveekogusid, seenliidriku (Enallagma cyathigerum) vastsed aga peamiselt seisuveekogusid, samas leidub aga ka hulganisti liike, kelle vastsed on võimelised elama nii seisu- kui ka vooluvetes. Üldjuhul aga eelistavad liidriklaste vastsed siiski mudase põhjaga taimestikurikkaid veekogusid. Munad munetakse kas taimekudedesse või taimede veealustele osadele.
Liidriklased (Coenagrionidae) on sugukond putukaid kiiliste seltsist.
Värvuselt on nad musta mustriga ja põhivärv on tavaliselt helesinine, aga võib olla ka kollane, oranž, punane või roheline. Pikkus jääb 23 ja 30 millimeetri vahele. Nende tiivasoonestus on veel hõredam kui kõrsiklastel. Keha on väga habras ning lend nõrk ja jõuetu. Neid võib leida mitmesuguste veekogude kallastel, kuid ka teeservadel ja põlluäärtes. Vastsed võivad liigist olenevalt olla väga erinevates kohtades: ojaliidriku (Patycnemis pennipes) vastsed asustavad näiteks vooluveekogusid, seenliidriku (Enallagma cyathigerum) vastsed aga peamiselt seisuveekogusid, samas leidub aga ka hulganisti liike, kelle vastsed on võimelised elama nii seisu- kui ka vooluvetes. Üldjuhul aga eelistavad liidriklaste vastsed siiski mudase põhjaga taimestikurikkaid veekogusid. Munad munetakse kas taimekudedesse või taimede veealustele osadele.
Coenagrionidae Odonata ordenako eta Zygoptera azpiordenako intsektu familia da. Barnean espezie gehien dituen sorgin-orratz familia da.
Fauna Europaearen arabera, Europan Coenagrionidae familiako genero hauek daude[1]:
Coenagrionidae Odonata ordenako eta Zygoptera azpiordenako intsektu familia da. Barnean espezie gehien dituen sorgin-orratz familia da.
Fauna Europaearen arabera, Europan Coenagrionidae familiako genero hauek daude:
Cercion Selys, 1840 Ceriagrion de Villers, 1789 Coenagrion Charpentier, 1840 Enallagma Charpentier, 1840; espezie bakarra: Enallagma cyathigerum Charpentier, 1840 Erythromma Hansemann, 1823 Ischnura Vander Linden, 1820 Nehalennia Charpentier, 1840 ; espezie bakarra: Nehalennia speciosa Charpentier, 1840 Pyrrhosoma Sulzer, 1776Tytönkorennot (Coenagrionidae) ovat suuri hentosudenkorentojen heimo, johon kuuluu suuri osa Euroopan hentosudenkorennoista. Useiden lajien koiraat ovat sinisen ja mustan kirjavia. Eräät Suomen yleisimmistä sudenkorennoista kuuluvat tähän ryhmään, samoin Suomen harvinaisin sudenkorento, kääpiötytönkorento. Suomessa tavataan kuutta sukua ja 12 eri lajia.
Tytönkorennot (Coenagrionidae) ovat suuri hentosudenkorentojen heimo, johon kuuluu suuri osa Euroopan hentosudenkorennoista. Useiden lajien koiraat ovat sinisen ja mustan kirjavia. Eräät Suomen yleisimmistä sudenkorennoista kuuluvat tähän ryhmään, samoin Suomen harvinaisin sudenkorento, kääpiötytönkorento. Suomessa tavataan kuutta sukua ja 12 eri lajia.
Les Coenagrionidae forment la famille la plus nombreuse appartenant aux zygoptères dans l'ordre des odonates. Cette famille comprend plus de 1 180 espèces. Les demoiselles de cette famille sont généralement de petite taille et on y retrouve les plus petits spécimens existants. Comme tous les odonates, ces insectes sont carnivores et se nourrissent de divers invertébrés.
Le nom provient du grec « Coen » qui veut dire partagé ou sens communs et « agrio », champ ou nature.
Les petites demoiselles de ce groupe peuvent avoir une coloration très variée (bleu, vert, jaune, orange, rouge et violet), habituellement avec la présence de motifs de couleur noire. Les ailes sont généralement transparentes avec un petit pterostigma. Au repos, les ailes se joignent, complètement fermées, parallèles au corps[1].
Motifs noirs chez ce Coenagrionidae
Position de repos, ailes fermées
Sous-famille des Coenagrioninae :
Sous-famille des Protoneurinae :
Les Coenagrionidae forment la famille la plus nombreuse appartenant aux zygoptères dans l'ordre des odonates. Cette famille comprend plus de 1 180 espèces. Les demoiselles de cette famille sont généralement de petite taille et on y retrouve les plus petits spécimens existants. Comme tous les odonates, ces insectes sont carnivores et se nourrissent de divers invertébrés.
Coenagrionidae Kirby, 1890 è una famiglia di libellule appartenente al sottordine degli Zigopteri.[1]
Con oltre un migliaio di specie è la famiglia più numerosa del sottordine degli Zigopteri. Comprende i seguenti generi:[1]
In Europa sono presenti i generi Ceriagrion, Coenagrion, Enallagma, Erythromma, Ischnura, Nehalennia e Pyrrhosoma.[2]
Coenagrionidae Kirby, 1890 è una famiglia di libellule appartenente al sottordine degli Zigopteri.
Tikrosios strėliukės (lot. Coenagrionidae, vok. Schlanklibellen) – žirgelių (Odonata) šeima.
Vabzdžiai smulkūs. Priekiniai ir užpakaliniai sparnai su stiebelio pavidalo pamatais, vienodos formos ir retu gyslotumu. Patelių pilvelis šviesiai žalias arba rausvas, patinėlių ryškiai mėlynas su juodomis dėmėmis. Randamos upelių pakrantėse, skraido neaukštai. Lervos gyvena nedideliuose stovinčiuose vandens telkiniuose.
Lietuvoje 6 gentys ir 12 rūšių:
Krāšņspāru dzimta (Coenagrionidae) ir spāru kārtas (Odonata) dzimta, kas pieder pie vienādspārnu spāru apakškārtas (Zygoptera). Krāšņspāru dzimtā ir apmēram 1100 sugas, un tā ir lielākā vienādspārnu apakškārtas dzimta. Šajā dzimtā ir 6 apakšdzimtas un vairāk kā 90 ģintis. Šīs dzimta sugas ir sastopamas visā pasaulē, un tās ir vienas no visbiežāk sastopamajām spārēm. Latvijā sastopamas 13 sugas.[1]
Krāšņspāru dzimtas sugas spāres ir nelielas vai vidēji lielas. Arī vismazākās spāres pieder šai dzimtai.[2] To ķermeņi ir smalki un trausli. Krāšņspāru dzimtas spārēm ir raksturīgi arī salīdzinoši šauri spārni, kuri visbiežāk ir bezkrāsaini un caurspīdīgi. Tās ir maza auguma, un tās parasti mājo stāvošu ūdeņu tuvumā.[3] Krāšņspāru dzimtas spārēm ķermeņi ir koši un krāsaini. Tie var būt zaļi, zili, dzelteni, oranži vai lillā, bieži kombinācijā ar melniem rakstiem. Dažu sugu mātītēm var būt divējāds izskats; tās var līdzināties tēviņiem un būt pilnīgi atšķirīgas.[2] Atpūšoties spārni tiek sakļauti nedaudz virs ķermeņa un turēti paralēli tam.
Tās olas dēj uzreiz ūdenī, kas var būt gan stāvošs, gan lēni tekošs, gan ātri tekošs. Izvēlētā ūdenstilpe parasti ir bagāta ar ūdensaugiem. Spāres un kāpuri ir plēsīgi. Pieaugušie īpatņi medī lidojumā dažādus, nelielus kukaiņus, piemēram, odus.[2] Kāpurs ir apmēram 20 mm garš. Tas zem ūdens medī citus kāpurus, piemēram, odu kāpurus. Pirms pēdējās ādas maiņas kāpurs izlien no ūdens, un no kāpura čaulas izlien pieaugusi spāre.
Krāšņspāru dzimta (Coenagrionidae)
Krāšņspāru dzimta (Coenagrionidae) ir spāru kārtas (Odonata) dzimta, kas pieder pie vienādspārnu spāru apakškārtas (Zygoptera). Krāšņspāru dzimtā ir apmēram 1100 sugas, un tā ir lielākā vienādspārnu apakškārtas dzimta. Šajā dzimtā ir 6 apakšdzimtas un vairāk kā 90 ģintis. Šīs dzimta sugas ir sastopamas visā pasaulē, un tās ir vienas no visbiežāk sastopamajām spārēm. Latvijā sastopamas 13 sugas.
De waterjuffers (Coenagrionidae) zijn de soortenrijkste familie van de juffers (Zygoptera), een van de twee onderordes van de libellen (Odonata). In totaal zijn er 101 geslachten met 1143 verschillende soorten beschreven. In België en Nederland alleen al komen er vijftien soorten waterjuffers voor, ofwel een vierde van alle inheemse libellensoorten.
De volwassen dieren (imagines) van de waterjuffers zijn typische juffers, met een lang, dun achterlijf, voor- en achtervleugels gelijk van vorm en in rust opgevouwen boven het achterlijf, en wijd uiteen staande ogen. Verder hebben ze praktisch allemaal een zwarte tekening op het achterlijf, die zelfs binnen de soort zeer variabel kan zijn. Ze hebben een vleugelspanwijdte tussen 2 en 4,5 cm. Vooral de soorten binnen het geslacht waterjuffer (Coenagrion) zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden. Subtiele verschillen in de vorm van het halsschild en de tekening op het achterlijf maken herkenning mogelijk.
Waterjuffers zetten over het algemeen hun eieren af in waterplanten, waarbij sommige soorten zelfs onder water afdalen. De larven van de waterjuffers hebben de typische bouw van jufferlarven. Ze kunnen van andere onderscheiden worden door de bouw van de antennes en de staartlamellen, die meestal in twee delen verdeeld zijn. De larven jagen ook in de watervegetatie.
Deze familie komt wereldwijd voor in gematigde streken in vijvers, venen, beken, zelfs in brak water.
De familie kent de volgende geslachten:
Vuurjuffer
Azuurwaterjuffer
Kanaaljuffer
Lantaarntje
Koraaljuffer
De waterjuffers (Coenagrionidae) zijn de soortenrijkste familie van de juffers (Zygoptera), een van de twee onderordes van de libellen (Odonata). In totaal zijn er 101 geslachten met 1143 verschillende soorten beschreven. In België en Nederland alleen al komen er vijftien soorten waterjuffers voor, ofwel een vierde van alle inheemse libellensoorten.
Blåvannymfer (Coenagrionidae) er en delgruppe av øyenstikkere, (Odonata).
Blåvannymfer er utbredt i hele verden unntatt i Antarktis. De fleste arter finnes i varmere strøk.
Blåvannymfer er de små øyenstikkerne, vanligvis mye mindre enn øyenstikkere og libeller. Men størrelsen varierer mellom de ulike artene. Hannene har vanligvis sterke og klare farger. Hunnene er generelt svakt farget i brune og litt grå farger.
Alle de fire vingene er omtrent like av utseende og størrelse, klare uten fargeflekker eller mønster. Vingene foldes bakover kroppen under hvile. Vingemerket (pterostigma) er kort, ofte rombisk, og ikke dobbelt så langt som bredt. Vingespennet er mellom 40 og 70 millimeter.
Nymfene har tre trakégjeller (bladgjeller) bakerst på bakkroppen.
Blåvannymfer finnes i nær sagt alle typer vann, avhengig av art, fra brakkvann, til rennende elver og stillestående større vann og innsjøer. Blåvannyfer er litt dårlige flygere og holder til i vegetasjonen ikke langt fra vannet der de hadde sine nymfestadier. Hannen er mest på vingene og de kan opptre i store mengder. Hunnene er vanligvis ikke så aktive og sitter ofte gjemt i vegetasjonen ikke langt fra vannet.
Under egglegging flyr paret i «tandem», hannen øverst, mens han holder henne i nakken med «kloen» (analvedhenget) bakerst på bakkroppen. Hunnen legger egg i vannet, på vannplanter, ofte godt under vannlinjen. Med eggleggningsrøret, snitter hun et lite hull i planten, hvor eggene plasseres.
Nymfene kryper i vegetasjonen og er rovdyr som lever av andre mindre dyr.
Blåvannymfer har ufullstendig forvandling, overgang fra nymfe til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene lever i vann og ligner derfor lite på de voksne (imago), bortsett fra størrelsen. Når nymfen kommer til det siste hudskiftet finner den et strå eller noe, der den kan klatre opp over vannflaten. Her blir den hengende, mens huden revner på ryggsiden. Den nyklekte øyenstikkeren blir hengende på den gamle huden, eller like ved siden av, helt til den nye huden er noe herdet, og vingene har fått sin endelige form.
Blåvannymfer (Coenagrionidae) er en delgruppe av øyenstikkere, (Odonata).
Blåvannymfer er utbredt i hele verden unntatt i Antarktis. De fleste arter finnes i varmere strøk.
Multimedia w Wikimedia Commons Łątkowate (Coenagrionidae) – rodzina owadów z rzędu ważek, należąca do podrzędu ważek równoskrzydłych. Samce większości gatunków (z wyjątkiem rodzaju Pyrrhosoma) są niebieskie. Zasiedlają głównie wody stojące, rzadziej wolno płynące, w północnej Afryce, Europie i Azji. W Polsce występują następujące gatunki[2][3]:
Do łątkowatych zaliczane są rodzaje[1]:
Łątkowate (Coenagrionidae) – rodzina owadów z rzędu ważek, należąca do podrzędu ważek równoskrzydłych. Samce większości gatunków (z wyjątkiem rodzaju Pyrrhosoma) są niebieskie. Zasiedlają głównie wody stojące, rzadziej wolno płynące, w północnej Afryce, Europie i Azji. W Polsce występują następujące gatunki:
iglica mała (Nehalennia speciosa) łątka jeziorna (Cercion lindeni) oczobarwnica większa (Erythromma najas) oczobarwnica mniejsza (Erythromma viridulum) łunica czerwona (Pyrrhosoma nymphula) nimfa stawowa (Enallagma cyathigerum) tężnica wytworna (Ischnura elegans) tężnica mała (Ischnura pumilio) łątka zielona (Coenagrion armatum) łątka stawowa (Coenagrion hastulatum) łątka wiosenna (Coenagrion lunulatum) łątka ozdobna (Coenagrion ornatum) łątka dzieweczka (Coenagrion puella) łątka wczesna (Coenagrion pulchellum) łątka zalotna (Coenagrion scitulum)Do łątkowatych zaliczane są rodzaje:
Acanthagrion Acanthallagma Aceratobasis Aciagrion Aeolagrion Africallagma Agriocnemis Amorphostigma Amphiagrion Amphiallagma Amphicnemis Andinagrion Angelagrion Anisagrion Antiagrion Apanisagrion Archboldargia Archibasis Argentagrion Argia Argiagrion Argiocnemis Austroagrion Austroallagma Austrocnemis Austrotepuibasis Azuragrion Bedfordia Boninagrion Bromeliagrion Caliagrion Calvertagrion Ceriagrion Chromagrion Coenagriocnemis Coenagrion Cyanallagma Denticulobasis Diceratobasis Dolonagrion Enacantha Enallagma Erythromma Hesperagrion Himalagrion Homeoura Hylaeargia Hylaeonympha Inpabasis Ischnura Leptagrion Leptobasis Leucobasis Megalagrion Melanesobasis Mesamphiagrion Mesoleptobasis Metaleptobasis Millotagrion Minagrion Moroagrion Mortonagrion Nehalennia Neoerythromma Nesobasis Onychargia Oreagrion Oreiallagma Oxyagrion Oxyallagma Pacificagrion Palaiargia Papuagrion Papuargia Paracercion Pericnemis Phoenicagrion Pinheyagrion Plagulibasis Proischnura Protallagma Pseudagrion Pyrrhosoma Rhodischnura Schistolobos Seychellibasis Skiallagma Stenagrion Teinobasis Telagrion Telebasis Tepuibasis Thermagrion Tigriagrion Tuberculobasis Tukanobasis Vanuatubasis Xanthagrion Xanthocnemis Xiphiagrion ZoniagrionDammflicksländor (Coenagrionidae), ibland även kallade sommarflicksländor eller smalflicksländor, äkta flicksländor, är en familj i underordningen flicksländor och jungfrusländor och ordningen trollsländor. Familjen är uppdelad i ungefär 40 olika släkten och innehåller omkring 1 000 kända arter.
Denna systematik anger släkten.
Wikimedia Commons har media som rör dammflicksländor.
Dammflicksländor (Coenagrionidae), ibland även kallade sommarflicksländor eller smalflicksländor, äkta flicksländor, är en familj i underordningen flicksländor och jungfrusländor och ordningen trollsländor. Familjen är uppdelad i ungefär 40 olika släkten och innehåller omkring 1 000 kända arter.
До родини стрілок (Coenagrionidae) відносяться витончені бабки завдовжки до 40 мм, крила, що складають у спокої, з короткою птеростигмою уздовж тіла. Вони мають слабкий політ і переважно тримаються в заростях приводних рослин. Передня сторона крилового чотирикутника значно коротша за задню. Личинки цих бабок розвиваються в слабо проточних або непроточних водах, включаючи калюжі, заповнені водою канави і так далі. Стрілки зазвичай не перевищують в довжину і в розмаху крил 5-6 см, найчастіше мають чорний малюнок у вигляді смуг і кілець. Багато видів забарвлені в зелений або блакитний колір з металевим блиском, але є також червоні, металево-жовті і навіть фіолетові. Крила усіх видів прозорі, з чорними жилками, що чітко промальовували. У багатьох видів чітко виражений статевий диморфізм — самиці окрашені по-іншому, ніж самці. Зазвичай значно блідніше, частіше в зеленуваті або сірі тони. Частіше за інших у нас зустрічається стрілка блакитна (Enallagma cyathigerum), у якої на потилиці є грушовидні блакитні плями.
У родину Стрілки (Coenagrionidae) входить більше 90 родів і 1100 видів дрібних бабок.[1]
Coenagrionidae là một họ thuộc phân bộ Zygoptera, bộ Odonata.[2] Zygoptera gồm các loài chuồn chuồn kim, mà mặc dù không nổi bật bằng chuồn chuồn ngô, cũng rất phổ biến. Hơn 1.100 loài nằm trong họ này, khiến nó trở thành họ chuồn chuồn kim lớn nhất về số loài. Họ Coenagrionidae có sáu phân họ: Agriocnemidinae, Argiinae, Coenagrioninae, Ischnurinae, Leptobasinae, và Pseudagrioninae.
Trong tiếng Anh, chúng được gọi là narrow-winged damselflies (chuồn chuồn kim cánh mỏ) và pond damselflies (chuồn chuồn kim ao).[3] Coenagrionidae phân bố toàn cầu, và là một trong những họ chuồn chuồn kim phổ biến nhất. Hơn 90 chi trong họ Coenagrionidae hiện được công nhận.[4]
Tên họ có lẽ xuất phát từ tiếng Hy Lạp, coen nghĩa là "chung" hay "phổ biến", agrio nghĩa là "cánh đồng" hay "hoang dã".
Con trưởng thành ở khắp các môi trường đất ngập nước. Con cái đẻ trứng trên thực vật nửa nổi nửa chìm sống hoặc đã chết.
Bên dưới là danh sách các chi:
Coenagrionidae là một họ thuộc phân bộ Zygoptera, bộ Odonata. Zygoptera gồm các loài chuồn chuồn kim, mà mặc dù không nổi bật bằng chuồn chuồn ngô, cũng rất phổ biến. Hơn 1.100 loài nằm trong họ này, khiến nó trở thành họ chuồn chuồn kim lớn nhất về số loài. Họ Coenagrionidae có sáu phân họ: Agriocnemidinae, Argiinae, Coenagrioninae, Ischnurinae, Leptobasinae, và Pseudagrioninae.
Trong tiếng Anh, chúng được gọi là narrow-winged damselflies (chuồn chuồn kim cánh mỏ) và pond damselflies (chuồn chuồn kim ao). Coenagrionidae phân bố toàn cầu, và là một trong những họ chuồn chuồn kim phổ biến nhất. Hơn 90 chi trong họ Coenagrionidae hiện được công nhận.
Стре́лки[1][2] (лат. Coenagrionidae) — семейство стрекоз из подотряда равнокрылых. В семействе насчитывают около 1100 видов
Встречаются на всех континентах, кроме Антарктиды. На территории Северной Америки распространены 96 видов из 13 родов[3].
Эти стрекозы во время отдыха держат свои крылья сложенными над телом[3]. Крылья прозрачные, в основании стебельчатые. Крыловой глазок равен по длине одной ячейке.[4]
Нимфы и имаго охотятся на насекомых и других беспозвоночных[3].
Самое большое семейство стрекоз, включает около 130 родов[5] с примерно 1434 видами[6]:
Pyrrhosoma nymphula, Европа
Ischnura aurora, Южная Азия
Aciagrion approximans, Южная Азия
Mortonagrion selenion, Восточная Азия
Austrocnemis splendida, Австралия
Xanthagrion erythroneurum, Австралия
Enallagma cyathigerum, Северная Америка
Enallagma signatum, Северная Америка
Argia cupraurea, Центральная Америка
Neoneura sylvatica, Южная Америка
Стре́лки (лат. Coenagrionidae) — семейство стрекоз из подотряда равнокрылых. В семействе насчитывают около 1100 видов
超过90属，见正文
细蟌科（学名：Coenagrionidae）是蜻蛉目均翅亚目下的一个科，总计超过1100个物种，是均翅亚目下最大的一科。 共有6大亚科，分别为Agriocnemidinae、Argiinae、Coenagrioninae、Ischnurinae、Leptobasinae和Pseudagrioninae。
本科被称为窄翅豆娘或池塘豆娘。[1]分布在全球各地，是最常见的豆娘，也包括最小的豆娘物种。
它们翅膀窄，通常是无色的，脉络清晰。身体的颜色为绿色，蓝色，黄色，橙色或紫色。
目前本科下有超过90属已被确认。[2]
细蟌科（学名：Coenagrionidae）是蜻蛉目均翅亚目下的一个科，总计超过1100个物种，是均翅亚目下最大的一科。 共有6大亚科，分别为Agriocnemidinae、Argiinae、Coenagrioninae、Ischnurinae、Leptobasinae和Pseudagrioninae。
本科被称为窄翅豆娘或池塘豆娘。分布在全球各地，是最常见的豆娘，也包括最小的豆娘物种。
.JPG)
_-_geograph.org.uk_-_204716.jpg)
,_Arnhem,_the_Netherlands.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
-_Male_W_IMG_3835.jpg)
_W_IMG_0876.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_-_mu%C5%BEjak.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_(9840896614).jpg)
