Octopus oculifer, also known as the Galápagos octopus, is a species of octopus endemic to the coast of the Galápagos, and has been identified in the Revillagigedos ecoregion, living between 0-50 m deep.[1][2][3]
Octopus oculifer, also known as the Galápagos octopus, is a species of octopus endemic to the coast of the Galápagos, and has been identified in the Revillagigedos ecoregion, living between 0-50 m deep.
Il polpo delle Galápagos (Octopus oculifer, Gould, 1852) è un mollusco cefalopode della famiglia Octopodidae, endemico delle coste delle isole Galápagos, noto arcipelago ecuadoriano[1].
Il polpo delle Galápagos (Octopus oculifer, Gould, 1852) è un mollusco cefalopode della famiglia Octopodidae, endemico delle coste delle isole Galápagos, noto arcipelago ecuadoriano.
Octopus oculifer is een soort in de taxonomische indeling van de inktvissen, een klasse dieren die tot de stam der weekdieren (Mollusca) behoort. De inktvis komt enkel in zout water voor en is in staat om van kleur te veranderen. Hij beweegt zich voort door water in zijn mantel te pompen en het er via de sifon weer krachtig uit te persen. De inktvis is een carnivoor en zijn voedsel bestaat voornamelijk uit vis, krabben, kreeften en weekdieren die ze met de zuignappen op hun grijparmen vangen.
De inktvis komt uit het geslacht Octopus en behoort tot de familie Octopodidae. Octopus oculifer werd in 1904 beschreven door Hoyle.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesOctopus roosevelti is een soort in de taxonomische indeling van de inktvissen, een klasse dieren die tot de stam der weekdieren (Mollusca) behoort. De inktvis komt enkel in zout water voor en is in staat om van kleur te veranderen. Hij beweegt zich voort door water in zijn mantel te pompen en het er via de sifon weer krachtig uit te persen. De inktvis is een carnivoor en zijn voedsel bestaat voornamelijk uit vis, krabben, kreeften en weekdieren die ze met de zuignappen op hun grijparmen vangen.
De inktvis komt uit het geslacht Octopus en behoort tot de familie Octopodidae. Octopus roosevelti werd in 1904 beschreven door Hoyle.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
