Gwyfyn sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw crynwr gothig, sy'n enw gwrywaidd; yr enw lluosog ydy crynwyr gothig; yr enw Saesneg yw Hebrew Character, a'r enw gwyddonol yw Orthosia gothica.[1][2] Gellir dosbarthu'r pryfaid (neu'r Insecta) sy'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Lepidoptera yn ddwy ran: y gloynnod byw a'r gwyfynod. Mae'r dosbarthiad hwn yn cynnyws mwy na 180,000 o rywogaethau mewn tua 128 o deuluoedd. Wedi deor o'i ŵy mae'r crynwr gothig yn lindysyn sydd yn bwyta llawer o ddail, ac wedyn mae'n troi i fod yn chwiler. Daw allan o'r chwiler ar ôl rhai wythnosau. Mae pedwar cyfnod yng nghylchred bywyd glöynnod byw a gwyfynod: ŵy, lindysyn, chwiler ac oedolyn.
Gwyfyn sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw crynwr gothig, sy'n enw gwrywaidd; yr enw lluosog ydy crynwyr gothig; yr enw Saesneg yw Hebrew Character, a'r enw gwyddonol yw Orthosia gothica. Gellir dosbarthu'r pryfaid (neu'r Insecta) sy'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Lepidoptera yn ddwy ran: y gloynnod byw a'r gwyfynod. Mae'r dosbarthiad hwn yn cynnyws mwy na 180,000 o rywogaethau mewn tua 128 o deuluoedd. Wedi deor o'i ŵy mae'r crynwr gothig yn lindysyn sydd yn bwyta llawer o ddail, ac wedyn mae'n troi i fod yn chwiler. Daw allan o'r chwiler ar ôl rhai wythnosau. Mae pedwar cyfnod yng nghylchred bywyd glöynnod byw a gwyfynod: ŵy, lindysyn, chwiler ac oedolyn.
Die Gothica-Kätzcheneule (Orthosia gothica), auch Bräunlichgraue Frühlingseule, Gotische Eule oder Graue Frühlingseule genannt[1] ist ein Schmetterling (Nachtfalter) aus der Familie der Eulenfalter (Noctuidae).
Die Flügelspannweite der Falter beträgt 33 bis 39 Millimeter.[2] Das Farbspektrum der Vorderflügel ist sehr groß und reicht von violettgrau oder purpurbraun bis zu braungrau und gelbgrau. Das tiefschwarze Feld, das vom Innenrand der Nierenmakel ausgehend die Ringmakel nahezu rechteckig umschließt, ist das charakteristischste Merkmal der Falter und ähnelt dem hebräischen Buchstaben Nun, weshalb die Art auch den englischen Namen Hebrew Character sowie den niederländischen Namen Nunvlinder trägt. Von der äußeren, hell angelegten Querlinie verläuft ein kurzer schwarzer Längsstrich nach innen. Die Wellenlinie hebt sich weißlich vom Untergrund ab. Zeichnungslos graubraun sind die Hinterflügel.
Das halbkugelige Ei ist grau gefärbt und zeigt viele Längsrippen. Der Mittelfleck und die Binde sind dunkelrot. Die Raupen haben eine gelbgrüne Farbe, kleine gelbe Punkte, schmale weiße Rücken- und Nebenrückenlinien sowie sehr breite, weiße, scharf begrenzte Seitenstreifen und weißliche Stigmen. Die rotbraune Puppe hat zwei abwärts gebogene Spitzen am Kremaster.[3]
Äußerlich nicht zu unterscheiden ist Orthosia gothica von ihrer ostasiatischen Schwester Orthosia askoldensis. In diesem Fall ist zur sicheren Bestimmung eine Genitaluntersuchung erforderlich.[2]
Das Vorkommen der Art erstreckt sich von der Iberischen Halbinsel durch alle Länder Europas bis nach Ostasien einschließlich Japans. Im Norden ist sie noch jenseits des Polarkreises anzutreffen. Die südliche Arealgrenze verläuft durch den nördlichen Mittelmeerraum über Kleinasien nach Osten.[4] Im Gebirge kommt sie bis auf über 2000 Meter Höhe vor.[3] Die Gothica-Kätzcheneule ist in den verschiedensten Lebensräumen heimisch. Dazu zählen Waldränder, Lichtungen, Heidegebiete, buschige Wiesen sowie Kulturlandschaften und Siedlungsgebiete.
Die Falter sind dämmerungs- und nachtaktiv und besuchen künstliche Lichtquellen sowie Köder, bevorzugen zur Nahrungsaufnahme jedoch blühende Weidenkätzchen. Auch ihre sehr frühe Flugzeit verläuft weitestgehend parallel zur Weidenblüte (Salix) und umfasst dementsprechend überwiegend die Monate März bis Mai. Teilweise fliegen die Falter schon im Februar, selbst bei niedrigen Temperaturen. Die Raupen leben im Mai und Juni. Sie ernähren sich von den Blättern verschiedenster Pflanzen, beispielsweise von[4]
und anderen. Die Verpuppung erfolgt in einer festen Erdhöhle, wo auch die Überwinterung erfolgt.
Die Gothica-Kätzcheneule ist in Deutschland weit verbreitet und gebietsweise zahlreich anzutreffen, so dass sie auf der Roten Liste gefährdeter Arten als nicht gefährdet eingestuft wird.[5]
Orthosia gothica wird in zwei Unterarten unterteilt:
Die Gothica-Kätzcheneule (Orthosia gothica), auch Bräunlichgraue Frühlingseule, Gotische Eule oder Graue Frühlingseule genannt ist ein Schmetterling (Nachtfalter) aus der Familie der Eulenfalter (Noctuidae).
The Hebrew character (Orthosia gothica) is a moth in the family Noctuidae. The species was first described by Carl Linnaeus in his 1758 10th edition of Systema Naturae. It is found throughout Europe.
Both the common and binomial names of this moth refer to distinctive black markings, one on each wing. These markings resemble the Hebrew letter nun (נ), and also a gothic arch.
The wingspan is 30–40 mm. Forewing sandy rufous, black speckled, median area generally deeper rufous: lines browner, forewing purplish red brown; the lines pale, ill defined, except by black spots at costa; the cell black; stigmata pale and large; claviform connected with outer line by a black bar; above which the base of vein 2 is often surrounded with rufous; hindwing fuscous. The size of the orbicular stigma is variable, and the amount and shape of the black filling in of the cell is determined by this variation; in ab. gothicina H.-Sch. the black markings are replaced by olive brown or rufous; it is a northern form, occurring in Scotland, Scandinavia and Finland, and in the Tarbagatai Mountains; askoldensis Stgr. [now full species Orthosia askoldensis] from Amurland and Japan has a more violet-grey ground colour; ab. pallida Tutt (22b) has a pale whitish ochreous ground colour; in rufescens Tutt the reddish tint is predominant: in rufa Tutt the ground colour is red; and in brunnea Tutt the rufous tints give place to purplish brown.[1]
This moth flies at night in March and April (sometimes later)[1] and is attracted to light and various flowers.
The larva is green dotted all over with yellow; dorsal and subdorsal lines yellowish white; spiracular line broad, white, with dark upper edge; head pale green. It feeds on a wide variety of plants (see list below). This species overwinters as a pupa.
See Robinson, G. S et al.[2]
The Hebrew character (Orthosia gothica) is a moth in the family Noctuidae. The species was first described by Carl Linnaeus in his 1758 10th edition of Systema Naturae. It is found throughout Europe.
Both the common and binomial names of this moth refer to distinctive black markings, one on each wing. These markings resemble the Hebrew letter nun (נ), and also a gothic arch.
Tunnusraitayökkönen (Orthosia gothica) on keskikokoinen, ruskea yöperhoslaji. Lentoaikansa puolesta se kuuluu kevään ensimmäisiin perhosiin.
Tunnusraitayökkönen on keskikokoinen, perusväritykseltään vaatimaton, ruskean ja harmaankirjava yökköslaji. Etusiiven keskellä, rangastäplän ja munuaistäplän välissä, on yleensä selvästi erottuva, hyvin tumma, hieman isoa L-kirjainta muistuttava kuvio. Tämä tunnusomainen kuvio voi kuitenkin olla myös keskiruskea tai jopa selvästi muuta siipeä vaaleampi, ja joskus rengastäplä saattaa jakaa sen kahteen osaan. Siiven takaosassa, keskivarjossa, on yleensä näkyvissä toinen tumma, likimain suorakaiteen muotoinen kuvio. Takasiivet ovat vaaleanruskeat, ja siipiväli on 31–38 mm.[1][2][3][4] Ulkonäöltään samantapaisia lajeja ovat kilpiruuniyökkönen (Xestia c-nigrum) ja kolmioruuniyökkönen (Xestia triangulum)
Levinneisyysalue kattaa koko Euroopan. Keski-Euroopassa laji lentää maalis-huhtikuussa, Suomessa aikuiset perhoset lentävät huhtikuun puolivälistä kesäkuun alkuun.
Tunnusraitayökkönen on erittäin yleinen laji, jonka yleisyyttä lisää sen viihtyminen kaikenlaisissa ympäristöissä. Laji on aktiivinen pimeän aikaan ja lentää helposti valolle. Päivisin aikuisia perhosia voi löytää lepäämästä ulkovalojen läheisyydessä. Aikuiset perhoset viereilevat kukilla. Laji talvehtii kotelona.
Toukka syö monia kasvilajeja.[5]
Tunnusraitayökkönen (Orthosia gothica) on keskikokoinen, ruskea yöperhoslaji. Lentoaikansa puolesta se kuuluu kevään ensimmäisiin perhosiin.
Orthosia gothica, la Gothique, est une espèce de lépidoptères, un papillon nocturne de la famille des Noctuidae et de la sous-famille des Noctuinae ou des Hadeninae selon les classifications.
La chenille atteint 40 mm de long, plutôt adipeuse. Le corps est vert-jaunâtre avec une ligne blanche très marquée sur le flanc.
L'imago se caractérise par :
Il présente un certain polymorphisme.
Une seule génération par an avec une émergence maximale vers mars début avril.
La ponte a lieu vers avril-mai sur des feuilles, l'éclosion dix jours après. Nocturnes, les chenilles restent dissimulées sur la plante hôte la journée. Fin du développement larvaire vers juin-juillet. Les cocons sont dans la terre.
Forêts, lisières, haies, prairies sylvatiques, parcs et jardins.
La chenille est polyphage, les principales plantes nourricières sont les chênes, tilleuls, peupliers, ormes, charme, saules, prunelier, aubépine monogyne, oseilles, pissenlits, reine-des-prés, trèfles, rosiers.
Toute la France, presque toute l'Europe.
Orthosia gothica, la Gothique, est une espèce de lépidoptères, un papillon nocturne de la famille des Noctuidae et de la sous-famille des Noctuinae ou des Hadeninae selon les classifications.
De Nunvlinder (Orthosia gothica) is een nachtvlinder uit de familie van de Noctuidae, de uilen, met een spanwijdte van 30 tot 40 millimeter. De vlinder komt verspreid door Europa voor. De Nunvlinder overwintert als pop in de grond.
De kleur van de voorvleugel varieert meestal van grijs tot roodbruin, maar ook bijna zwarte en zandkleurige exemplaren komen voor. De soort is het best te onderscheiden van andere voorjaarsuilen door de vlek waarnaar hij is vernoemd. Deze heeft vorm van de Hebreeuwse letter Noen (נ). Vooral bij roodachtige exemplaren is de vlek echter in dezelfde kleur als de rest van de voorvleugel, en alleen door de lichte rand bij de stigmata te onderscheiden.
De waardplanten zijn diverse bomen en planten, zoals de eik, wilg, berk, meidoorn, brandnetel, bosbes, zuring en moerasspirea.
De Nunvlinder is in Nederland en België een gewone soort die verspreid over de hele regio voorkomt. De vliegtijd is van maart tot mei in één generatie.
De Nunvlinder (Orthosia gothica) is een nachtvlinder uit de familie van de Noctuidae, de uilen, met een spanwijdte van 30 tot 40 millimeter. De vlinder komt verspreid door Europa voor. De Nunvlinder overwintert als pop in de grond.
De kleur van de voorvleugel varieert meestal van grijs tot roodbruin, maar ook bijna zwarte en zandkleurige exemplaren komen voor. De soort is het best te onderscheiden van andere voorjaarsuilen door de vlek waarnaar hij is vernoemd. Deze heeft vorm van de Hebreeuwse letter Noen (נ). Vooral bij roodachtige exemplaren is de vlek echter in dezelfde kleur als de rest van de voorvleugel, en alleen door de lichte rand bij de stigmata te onderscheiden.
Buemerket seljefly (Orthosia gothica) er en sommerfugl som tilhører familien nattfly (Noctuidae). Den er utbredt over hele Norge.
Et middelsstort (vingespenn 33 – 39 mm), tettbyd, rødlig brunt nattfly. Arten kjennes vanligvis lett på den svarte tegningen på forvingen. Forvingen er gråbrun til brunrød. I vingens midtfelt er det en flekk, vanligvis svart, som strekker seg fra indre mellomlinje til nyremerkets indre kant, og omslutter den nedre halvparten av ringmerket. Bak nyremerket er det en kort, smal, svart lengdetrek (tappmerke) som går fra ytre mellomlinje halvveis til indre mellomlinje. Ytre mellomlinje, som danner ytterkanten av vingens midtfelt, er brun, smal og buet. Det mangler vanligvis en tydelig bølgelinje langs vingens ytterkant. Bakvingen er lysgrå. Larven er blågrønn på ryggen, gulgrønn på buken, med en grønngul og svart sidestripe mellom.
Arten er meget vanlig og kan påtreffes nært sagt hvor som helst der den finnes. Larvene lever på ulike løvtrær og urter. De voksne sommerfuglene flyr om natten i mars – mai og er blant de første sommerfuglene på vingene om våren. De kommer ofte til lys og besøker blomster (gåsunger) av selje.
Arten er utbredt i hele Europa, og også over så godt som hele Norge. Den finnes også på Kurilene i Stillehavet.
Buemerket seljefly (Orthosia gothica) er en sommerfugl som tilhører familien nattfly (Noctuidae). Den er utbredt over hele Norge.
Orthosia gothica é uma espécie de insetos lepidópteros, mais especificamente de traças, pertencente à família Noctuidae.[1]
A autoridade científica da espécie é Linnaeus, tendo sido descrita no ano de 1758.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Orthosia gothica é uma espécie de insetos lepidópteros, mais especificamente de traças, pertencente à família Noctuidae.
A autoridade científica da espécie é Linnaeus, tendo sido descrita no ano de 1758.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Gotiskt sälgfly (Orthosia gothica)[1] är en fjärilsart som beskrevs av Carl von Linné 1758. Gotiskt sälgfly ingår i släktet Orthosia och familjen nattflyn.[1][2][3] Arten är reproducerande i Sverige.[3] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Gotiskt sälgfly.
Wikispecies har information om Orthosia gothica.
Denna artikel om nattflyn saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Gotiskt sälgfly (Orthosia gothica) är en fjärilsart som beskrevs av Carl von Linné 1758. Gotiskt sälgfly ingår i släktet Orthosia och familjen nattflyn. Arten är reproducerande i Sverige. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Orthosia gothica là một loài bướm đêm trong họ Noctuidae.[1][2]
.JPG)
.JPG)
Совка готическая[1] (лат. Orthosia gothica) — ночная бабочка из семейства совок.
Размах крыльев составляет 33—39 мм[2]. Окраска передних крыльев варьирует от фиолетово-серого или пурпурно-коричневого до буро-серого и зеленовато-серого. В медиальной ячейке между внутренней поперечной перевязью и почковидным пятном крупное чёрно-бурое пятно, напоминающее по форме букву еврейского алфавита нун. Заднее крыло светло-коричневое, у корня осветлено.
Полусферическое яйцо серого цвета со множеством продольных рёбер. Центральное пятно и место перевязки тёмно-красные. Гусеницы жёлто-зелёного цвета, имеют небольшие жёлтые точки, тонкие белые линии по центру спины, по бокам очень широкие и чётко очерченные белые полосы и беловатые дыхальца. Красно-коричневая куколка имеет два изогнутых крючка на кремастере (специальное утолщение на конце брюшка)[3].
Совка готическая внешне неотличима от восточно-азиатского вида Orthosia askoldensis. В этом случае для точного определения необходимо исследование половых органов[2].
Ареал вида простирается от Пиренейского полуострова через все страны Европы до Восточной Азии, включая Японию. На севере её можно найти за Полярным кругом. Южная граница проходит по северной границе Средиземноморья через Малую Азию на восток[4]. В горах встречается на высоте до более чем 2000 метров над уровнем моря[3]. Совка готическая населяет лесные опушки, поляны, болота, кустарниковые луга, культурные и антропогенные ландшафты.
Бабочки активны в сумеречное и ночное время, предпочитают питаться на цветках ивы. Лёт продолжается с марта по май. Некоторые из бабочек летают в феврале, даже при низких температурах. Гусеницы живут в мае и июне. Они питаются листьями различных растений, таких как ива ушастая, граб обыкновенный, каштан посевной, дуб красный, крапива двудомная, щавель кислый, тёрн, ежевика кустистая, шиповник, черника и другие[4]. Окукливание и зимовка происходит в норке в земле.
Orthosia gothica имеет два подвида:
