Alder Moth (Acronicta alni) ye una especie de poliya perteneciente a la familia Noctuidae. Atópase n'Europa (dende'l sur de Fenoscandia hasta España, Italia y los Balcanes, Turquía, la parte europea de Rusia y países vecinos, Cáucasu, la región del Ural, sur de Siberia, Transbaikalia, l'Estremu Oriente rusu (Primorye, Sakhalin, sur de les islles Kuriles, Jabárovsk y la rexón de Óblast de Amur), China, Xapón (Hokkaidō y Honshū) y Corea. [1]
Tien un valumbu de 33-38 mm. Los adultos atópense nel so vuelu nocherniegu de mayu a xunu. Son atraíos pola lluz.
La canesba cuando'l mozu aseméyase a un páxaru cayendo nun primer momentu. Cuando maurez canesba ye de color negru y mariellu con numberosos pelos. Aliméntase d'una serie de distintos árboles sobremanera, omeru y abeduriu.
.Alder Moth (Acronicta alni) ye una especie de poliya perteneciente a la familia Noctuidae. Atópase n'Europa (dende'l sur de Fenoscandia hasta España, Italia y los Balcanes, Turquía, la parte europea de Rusia y países vecinos, Cáucasu, la región del Ural, sur de Siberia, Transbaikalia, l'Estremu Oriente rusu (Primorye, Sakhalin, sur de les islles Kuriles, Jabárovsk y la rexón de Óblast de Amur), China, Xapón (Hokkaidō y Honshū) y Corea.
Tien un valumbu de 33-38 mm. Los adultos atópense nel so vuelu nocherniegu de mayu a xunu. Son atraíos pola lluz.
La canesba cuando'l mozu aseméyase a un páxaru cayendo nun primer momentu. Cuando maurez canesba ye de color negru y mariellu con numberosos pelos. Aliméntase d'una serie de distintos árboles sobremanera, omeru y abeduriu.
Gwyfyn sy'n perthyn i deulu'r Noctuidae yn urdd y Lepidoptera yw bidog y gwernos, sy'n enw gwrywaidd; yr enw lluosog ydy bidogau'r gwernos; yr enw Saesneg yw Alder Moth, a'r enw gwyddonol yw Acronicta alni.[1][2] Math o gleddyf bychan yw 'bidog'.
Fe'i ceir drwy Ewrop a Rwsia a rhannau o Asia hyd at Corea, Tsieina a Japan.
Lled adenydd yr oedolyn yw 33–38 mm ac fe'u gwelir yn hedfan o Fai hyd Fehefin. Cant eu denu gan olau.
Gellir dosbarthu'r pryfaid (neu'r Insecta) sy'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Lepidoptera yn ddwy ran: y gloynnod byw a'r gwyfynod. Mae'r dosbarthiad hwn yn cynnyws mwy na 180,000 o rywogaethau mewn tua 128 o deuluoedd. Wedi deor o'i ŵy mae'r bidog y gwernos yn lindysyn sydd yn bwyta llawer o ddail, ac wedyn mae'n troi i fod yn chwiler. Daw allan o'r chwiler ar ôl rhai wythnosau. Mae pedwar cyfnod yng nghylchred bywyd glöynnod byw a gwyfynod: ŵy, lindysyn, chwiler ac oedolyn.
Gwyfyn sy'n perthyn i deulu'r Noctuidae yn urdd y Lepidoptera yw bidog y gwernos, sy'n enw gwrywaidd; yr enw lluosog ydy bidogau'r gwernos; yr enw Saesneg yw Alder Moth, a'r enw gwyddonol yw Acronicta alni. Math o gleddyf bychan yw 'bidog'.
Fe'i ceir drwy Ewrop a Rwsia a rhannau o Asia hyd at Corea, Tsieina a Japan.
Lled adenydd yr oedolyn yw 33–38 mm ac fe'u gwelir yn hedfan o Fai hyd Fehefin. Cant eu denu gan olau.
Die Erlen-Rindeneule (Acronicta alni), auch Erleneule genannt,[1] ist ein Schmetterling (Nachtfalter) aus der Familie der Eulenfalter (Noctuidae).
Die Falter erreichen eine Flügelspannweite von 36 bis 46 Millimetern[2]. Kopf und Thorax sind grau gefärbt. Der ventrale Teil der Tegulae ist schwarz, das Abdomen grau. Die Grundfarbe variiert von hellgrau bis hellbraun oder braungrau. Ein schwarzes Feld zieht sich längs des Innenrandes und auf Höhe des Mittelschatten auch bis zum Vorderrand. Es existieren auch Formen mit fast ganz verdunkelten Vorderflügeln (f. suffusa Tutt.). Häufig ist ein brauner Fleck distal zum Nierenfeld vorhanden. Wurzelstrich und Tornalstrich sind ebenfalls ausgebildet und relativ lang. Im Subterminalfeld distal zum Nierenfeld ist häufig ein keilförmiger Fleck vorhanden. Innere und äußere Querlinie sind doppelt gezeichnet, aber teilweise durch das schwarze Feld überdeckt. Während die Nierenmakel praktisch nicht ausgebildet ist, ist die Ringmakel rund und schwach schwarz umrandet. Die Hinterflügel sind weißlich, am Außenrand und am Apex schwarz überstäubt. Die Unterseite der Vorderflügel ist dunkelgrau, die Unterseite der Hinterflügel weiß mit einem schwachen Mittelschatten und einem Diskalfleck.
Das Ei ist abgeflacht-kegelförmig mit einem randlichen Wulst an der Basis. Die Oberfläche ist mit schwachen, gezackten Längsrippen versehen. Es ist zunächst gelblich gefärbt mit großen weißen Flecken und weißer Basis. Es färbt sich später rot.
Die Raupe ist in der Jugendform im vorderen Bereich schwarz und am Ende weißlich und sieht aus wie Vogelkot. Diese Vogelkotmimese ist ein sehr effektiver Schutz vor Fressfeinden. Die erwachsene Raupe wird bis 35 mm lang[3] und ist unverwechselbar. Sie ist in der Grundfarbe schwarz mit grellgelben Querbinden, sowie einzelnen, langen und keulenförmig verdickten Borsten. Solche locker stehenden Keulenhaare sind ein seltenes Sondermerkmal, wie es sonst vielleicht nur von den Raupen der madagassischen Chrysiridia rhipheus (Familie Uraniidae) her bekannt ist. Bei der Erlen-Rindeneule ist der seltene Fall gegeben, dass ein Schmetterling in seinen ersten Raupenstadien eine Tarnfärbung in Form einer Vogelkotmimese aufweist, im letzten Stadium dagegen eine auffällige schwarz-gelbe Warnfärbung (Aposematismus).[4] Da die ausgewachsene Raupe in dieser Lebensphase auf der Suche nach einem geeigneten Verpuppungsort ist, profitiert sie bei gesteigerter Bewegungsaktivität von einer Warnfärbung wohl mehr als von einer Tarnfärbung. Bei Verfütterungsversuchen konnte kein Unterschied zwischen frühen und späten Larvalstadien bezüglich deren Unschmackhaftigkeit für die untersuchte Vogelart (Parus major) nachgewiesen werden.[5]
Die relativ schlanke Puppe ist rotbraun gefärbt und glänzend. Der stielförmige Kremaster ist mit Borsten besetzt.
Die Erlen-Rindeneule ist von der Iberischen Halbinsel, Westfrankreich und den Britischen Inseln im Westen über Mitteleuropa bis in den Fernen Osten (Russischer Ferner Osten, Nordchina, Japan, Korea) verbreitet. Im Norden reicht das Verbreitungsgebiet bis in den Süden Schottlands, Südskandinavien, Südfinnland und quer durch Karelien und Russland bis zum Ural. Im Süden ist die Art auf die nördliche Hälfte der Iberischen Halbinsel, die Apenninhalbinsel (bis nördlich von Kalabrien), die Balkanhalbinsel bis Südbulgarien, Kleinasien, das Kaukasusgebiet und Südsibirien begrenzt.
Die Art kommt nur vereinzelt in feuchten und mäßig trockenen Misch- und Laubwäldern und deren Rändern, in feuchten Flusstälern, Moor- und Bruchwäldern vor. Aber auch in offeneren Landschaften wie Streuobstwiesen, Hecken und Gebüschen sowie in Gärten und Parklandschaften ist die Art anzutreffen.
Die Erlen-Rindeneule bildet eine Generation pro Jahr, deren Falter von Mai bis Juni, im Gebirge auch bis Juli fliegen. Vermutlich gehören die einzelnen Falter, die im August bis in den September hinein fliegen, einer unvollständigen zweiten Generation an[6][7]. Die Falter sind nachtaktiv und kommen an den Köder sowie an künstliche Lichtquellen. Die Raupen sind von Juni bis September anzutreffen. Sie sind polyphag und ernähren sich von den Blättern von Birken (Betula), Erlen (Alnus), Eichen (Quercus), Pappeln (Populus), Hainbuchen (Carpinus), Hasel (Corylus), Ulmen (Ulmus), Mehlbeeren (Sorbus), Prunus, Äpfeln (Malus), Birnen (Pyrus), Weißdornen (Crataegus), Rosen (Rosa) und Ahornen (Acer). Jungraupen krümmen in Ruhehaltung ihren Vorderkörper soweit ein, dass der Kopf neben dem 8. Segment liegt, das noch bräunlich gefärbt ist. Sie ähneln in dieser Haltung Vogelkot. Die Raupen verpuppen sich in Bodennähe, oftmals eingebohrt in morschem Holz. Die Puppen überwintern.
Die Art ist in der älteren Literatur noch häufig in der Kombination Apatele alni zu finden. Sie wird von Fibiger et al. (2009) zur Untergattung Jocheaera Hübner, 1820 gestellt.
Die Erlen-Rindeneule gilt in den Bundesländern Brandenburg, Hamburg, Mecklenburg-Vorpommern und Niedersachsen als gefährdet.[1]
Die Erlen-Rindeneule (Acronicta alni), auch Erleneule genannt, ist ein Schmetterling (Nachtfalter) aus der Familie der Eulenfalter (Noctuidae).
Acronicta alni, the alder moth, is a moth of the family Noctuidae. It is found in Europe (from southern Fennoscandia to Spain, Italy and the Balkans), Turkey, the European part of Russia and the neighbouring countries, the Caucasus, the Ural, southern Siberia, Transbaikalia, the Russian Far East (Primorye, Sakhalin, southern Kuriles, Khabarovsk and the Amur region), China, Japan (Hokkaido and Honshu) and the Korean Peninsula.
Acronicta alni
Caterpillar
Caterpillar on leaf
Young larva at the "bird dirt" stage and final instar larva (figs.1,1a,1b)
Acronicta alni, the alder moth, is a moth of the family Noctuidae. It is found in Europe (from southern Fennoscandia to Spain, Italy and the Balkans), Turkey, the European part of Russia and the neighbouring countries, the Caucasus, the Ural, southern Siberia, Transbaikalia, the Russian Far East (Primorye, Sakhalin, southern Kuriles, Khabarovsk and the Amur region), China, Japan (Hokkaido and Honshu) and the Korean Peninsula.
Acronicta alni
Caterpillar
Caterpillar on leaf
Young larva at the "bird dirt" stage and final instar larva (figs.1,1a,1b)
Acronicta alni (alder moth) es una especie de polilla de la familia Noctuidae. Se encuentra en Europa (desde el sur de Fenoscandia hasta España, Italia y los Balcanes, Turquía, la parte europea de Rusia y países vecinos, Cáucaso, la región del Ural, sur de Siberia, Transbaikalia, el Extremo Oriente ruso (Primorye, Sakhalin, sur de las islas Kuriles, Jabárovsk y la región de Óblast de Amur), China, Japón (Hokkaidō y Honshū) y Corea.
Tiene una envergadura de 33-38 mm. Los adultos vuelan de noche entre mayo y junio. Son atraídos por la luz.
La larva cuando es joven se asemeja a materia fecal fresca de ave. En los estadios más avanzados la larva es de color negro y amarillo con largos pelos negros. Se alimenta de una serie de diferentes árboles, en particular, aliso y abedul.
Leppäyökkönen (Acronicta alni) on iltayökkösiin kuuluva, Suomessa melko harvinainen perhonen.
Aikuinen leppäyökkönen on väritykseltään tummakuvioinen ja harmaa. Etusiiven pohjaväri on vaaleanharmaa, mutta siiven takaosa sekä rengas- ja munuaistäplän ympäristö ovat jokseenkin mustat. Takasiivet ovat valkoiset, ulkoreunastaan vaihtelevasti harmaat. Siipiväli on 33–38 mm.[1][2][3]
Leppäyökkösen toukka muistuttaa nuorena linnun ulostetta. Viimeisen nahanluonnin jälkeen täysikasvuinen toukka on kuitenkin musta ja siinä on selvät keltaiset poikkiraidat. Toukan jaokkeissa on mustia, airomaisia karvoja.[4][3]
Leppäyökköstä tavataan pohjoisimpia osia lukuun ottamatta koko Euroopassa. Idässä levinneisyysalue ulottuu Japaniin saakka.[5] Suomessa sitä tavataan etelässä ja keskiosassa. Perhoset lentävät kesä-heinäkuussa.[4][6]
Leppäyökkönen elää rehevissä lehti- ja sekametsissä, mutta sitä tavataan myös pensaikoissa, puistoissa ja puutarhoissa. Perhosia tavataan yleensä vain yksitellen. Ne lentävät öisin ja tulevat sekä valolle että syötille.[3] Kotelo talvehtii lahon puun sisällä.[5]
Toukka syö lehtipuita, erityisesti tervaleppää ja koivuja.[3]
Leppäyökkönen (Acronicta alni) on iltayökkösiin kuuluva, Suomessa melko harvinainen perhonen.
De elzenuil (Acronicta alni) is een nachtvlinder uit de familie Noctuidae, de uilen. De vlinder heeft een voorvleugellengte van 16 tot 19 millimeter. De soort komt verspreid over Europa voor. Hij overwintert als pop. De soort heeft allerlei loofbomen als waardplanten, zoals els, iep, berk, beuk, wilg en eik.
De vlinder komt in Nederland en België voor. De elzenuil is echter redelijk zeldzaam en tot nu toe vooral in het oosten van beide landen en het zuiden van België gezien.
De vliegtijd is van mei tot begin juli, en soms een tweede generatie in juli en augustus.
Levend exemplaar
De elzenuil (Acronicta alni) is een nachtvlinder uit de familie Noctuidae, de uilen. De vlinder heeft een voorvleugellengte van 16 tot 19 millimeter. De soort komt verspreid over Europa voor. Hij overwintert als pop. De soort heeft allerlei loofbomen als waardplanten, zoals els, iep, berk, beuk, wilg en eik.
De vlinder komt in Nederland en België voor. De elzenuil is echter redelijk zeldzaam en tot nu toe vooral in het oosten van beide landen en het zuiden van België gezien.
De vliegtijd is van mei tot begin juli, en soms een tweede generatie in juli en augustus.
Levend exemplaar
Orekveldfly (Acronicta alni) er en sommerfugl som tilhører familien nattfly (Noctuidae). Den gråspraglete, voksne sommerfuglen er mindre oppsiktsvekkende enn del gule og svarte larven med tallrike lange, svarte, klubbeformede børster. Denne arten er ganske sjelden i Noreg, men forekommer på Sørlandet og Østlandet.
Ett middelsstort (vingespenn 36 – 43 mm), ganske mørkt grått nattfly med snøhvite bakvinger. Kroppen er ganske kraftig og kledt med lysgrå hår, antennene trådformede. Forvingene er spraglete i ulike nyanser av grått, ganske lys ved fremkanten og mørkere bakover. Bakvingene er snøhvite med en rad av små, mørke flekker langs ytterkanten. Larven er sylindrisk, svart med gule tverr-flekker, med mange, karakteristiske, kølleformede, svarte, lange børster.
Orekveldfly forekommer i fuktige, litt rike løvskoger. Larvene lever helst på svartor (Alnus glutinosa) eller bjørk (Betula spp.), av og til også på andre løvtrær. De voksne sommerfuglene fly i mai – juli.
Arten forekommer i Europa, bortsett fra de sørligste og nordligste delene, og videre østover til Japan. I Norge forekommer den fåtallig på Sørlandet og den sørligste delene av Østlandet.
Orekveldfly (Acronicta alni) er en sommerfugl som tilhører familien nattfly (Noctuidae). Den gråspraglete, voksne sommerfuglen er mindre oppsiktsvekkende enn del gule og svarte larven med tallrike lange, svarte, klubbeformede børster. Denne arten er ganske sjelden i Noreg, men forekommer på Sørlandet og Østlandet.
Alaftonfly (Acronicta alni)[1] är en fjärilsart som beskrevs av Carl von Linné 1767. Alaftonfly ingår i släktet Acronicta och familjen nattflyn.[1][2][3] Arten är reproducerande i Sverige.[3] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Alaftonfly.
Denna artikel om nattflyn saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Alaftonfly (Acronicta alni) är en fjärilsart som beskrevs av Carl von Linné 1767. Alaftonfly ingår i släktet Acronicta och familjen nattflyn. Arten är reproducerande i Sverige. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Acronicta alni[1] (tên tiếng Anh: Alder Moth) là một loài bướm đêm thuộc họ Noctuidae. Loài này có ở châu Âu (từ miền nam Fennoscandia tới Tây Ban Nha, Ý và Balkan), Thổ Nhĩ Kỳ, phần châu Âu thuộc Nga và các nước xung quanh, Kavkaz, Ural, miền nam Xibia, Ngoại Baikal, vùng Viễn Đông Nga (Primorye, Sakhalin, miền nam quần đảo Kuril, Khabarovsk và vùng Amur), Trung Quốc, Nhật Bản (Hokkaido và Honshu) và bán đảo Triều Tiên.
Sải cánh dài 33–38 mm. Con trưởng thành bay vào ban đêm từ tháng 5 đến tháng 6 [1] và bị thu hút bởi ánh sáng.
Phương tiện liên quan tới Acronicta alni tại Wikimedia Commons
Bài viết liên quan đến Acronictinae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Acronicta alni (tên tiếng Anh: Alder Moth) là một loài bướm đêm thuộc họ Noctuidae. Loài này có ở châu Âu (từ miền nam Fennoscandia tới Tây Ban Nha, Ý và Balkan), Thổ Nhĩ Kỳ, phần châu Âu thuộc Nga và các nước xung quanh, Kavkaz, Ural, miền nam Xibia, Ngoại Baikal, vùng Viễn Đông Nga (Primorye, Sakhalin, miền nam quần đảo Kuril, Khabarovsk và vùng Amur), Trung Quốc, Nhật Bản (Hokkaido và Honshu) và bán đảo Triều Tiên.
Sải cánh dài 33–38 mm. Con trưởng thành bay vào ban đêm từ tháng 5 đến tháng 6 [1] và bị thu hút bởi ánh sáng.
Mùa bướm bay ở đây là ở Quần đảo Anh. Ở các khu vực phân bố khác có thể khác.Стрельчатка ольховая[1] (лат. Acronicta alni) — бабочка семейства совок.
Размах крыльев взрослых бабочек от 35 до 40 мм. Передние крылья серо-белые или коричневатые. Задние крылья беловатые, немного темнее у края. В начале развития, гусеницы чёрные спереди и белые сзади. Взрослые гусеницы чёрные, с ярко-жёлтыми поясками на протяжении всего тела, с отдельными волосками, на концах булавовидно уплощённыыми[2]. Гусеницы питаются листьями ольхи, иногда дуба, осины, лещины, берёзы, розовых кустов[1][2].
_Alder_Moth_(Acronicta_alni)_-_Flickr_-_Bennyboymothman.jpg)
