Çödükotu (lat. Hyssopus)[1] — dalamazkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.[2]
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Çödükotu (lat. Hyssopus) — dalamazkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Isop (Hyssopus) er en slægt med 10-12 arter[1], som vokser i Nordafrika, Mellemøsten, Centralasien samt Syd- og Centraleuropa. Det er stauder eller dværgbuske med stedsegrønt, læderagtigt løv og uregelmæssige læbeblomster. Frugterne er kapsler med få frø. Her omtales kun den ene art, som dyrkes i Danmark.
Beskrevne arter
Ang hisopo (Ingles: Hyssop o Hyssopus) ay isang henerong may mga 10 hanggang 12 uri ng mga mala-yerba o tila-palumpong na mga halamang nasa pamilya ng mga Lamiaceae. Katutubo ito sa Mediteranyo at mula silangan hanggang kalagitnaang Asya. Mababango ang mga ito, na may mga nakatayong sangang humahaba hanggang 60 sentimetro. Mabalahibo ang mga dulo ng mga sangang ito, samantalang payat naman at bilohaba ang mga dahon na may habang 2 hanggang 5 sentimetro. Sumisibol ang mga asul na bulaklak nito sa gawing itaas na bahagi ng mga sanga, sa tuwing sasapit ang tag-araw. Ang Hyssopus officinalis (herb hyssop) ang siyang pinakakilalang uri ng mga hisopo, na itinatanim din sa labas ng Mediteranyo.
హిస్సాప్ (Hyssop or Hyssopus) పుష్పించే మొక్కలలో లామియేసి కుటుంబానికి చెందిన ప్రజాతి. దీనిలో సుమారు 10-12 జాతులు ఉన్నాయి. ఇది తూర్పు మధ్యధరా సముద్రం నుండి మధ్య ఆసియా మధ్య విస్తరించాయి.[1] They are aromatic, with erect branched stems up to 60 cm long covered with fine hairs at the tips. The leaves are narrow oblong, 2–5 cm long. The small blue flowers are borne on the upper part of the branches during summer. By far the best-known species is the Herb Hyssop (H. officinalis), widely cultivated outside its native area in the Mediterranean.
|website= (help) హిస్సాప్ (Hyssop or Hyssopus) పుష్పించే మొక్కలలో లామియేసి కుటుంబానికి చెందిన ప్రజాతి. దీనిలో సుమారు 10-12 జాతులు ఉన్నాయి. ఇది తూర్పు మధ్యధరా సముద్రం నుండి మధ్య ఆసియా మధ్య విస్తరించాయి. They are aromatic, with erect branched stems up to 60 cm long covered with fine hairs at the tips. The leaves are narrow oblong, 2–5 cm long. The small blue flowers are borne on the upper part of the branches during summer. By far the best-known species is the Herb Hyssop (H. officinalis), widely cultivated outside its native area in the Mediterranean.
Hyssopus (hyssop) is a genus of herbaceous or semi-woody plants in the family Lamiaceae, native from the east Mediterranean to central Asia as far east as Mongolia.[2][3] They are aromatic, with erect branched stems up to 60 cm long covered with fine hairs at the tips. The leaves are narrow oblong, 2–5 cm long. The small blue flowers are borne on the upper part of the branches during summer. By far the best-known species is the herb hyssop (H. officinalis), widely cultivated outside its native area in the Mediterranean.
Though commonly called "hyssop", anise hyssop (Agastache foeniculum; also called blue giant hyssop) and all Agastache species are not members of Hyssopus. However, both genera are in the mint family.
The name hyssop can be traced back almost unchanged through the Greek ύσσωπος (hyssopos).[3] The name hyssop appears in some translations of the Bible, but researchers have suggested that the Biblical accounts refer not to the plant currently known as hyssop but rather to a related herb.[4][5] The Septuagint translates the name as ὕσσωπος hyssop, and English translations of the Bible often follow this rendering. The Hebrew word אזוב (esov or esob) and the Greek word ὕσσωπος probably share a common (unknown) origin.[6] The biblical plant is discussed further at ezov.
The herb hyssop is used both as a condiment and a medicine. Hyssop leaves and flowers are used to flavor salads and soups. It is also used in the preparation of liquor and perfumes. In addition, it is used as a pot herb.[7]
This herb is used in the treatment of throat and lung complaints, and is regarded as a stimulant, carminative, and expectorant. It is also effective in treating nervous disorders and toothache. Additionally, it is useful for treating pulmonary, digestive, uterine, urinary and asthma problems. Its leaves are stimulant, stomachic, carminative, and soothing to colic, and its juice is used to treat roundworms.[8]
In addition to its use as a flavoring agent in bitters and tonics, hyssop oil is also used in perfumery. Various types of bronchial catarrh and asthma can be treated with it in small quantities.[9]
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) 
Media related to Hyssopus at Wikimedia Commons
1885 illustration of H. officinalis Hyssopus (hyssop) is a genus of herbaceous or semi-woody plants in the family Lamiaceae, native from the east Mediterranean to central Asia as far east as Mongolia. They are aromatic, with erect branched stems up to 60 cm long covered with fine hairs at the tips. The leaves are narrow oblong, 2–5 cm long. The small blue flowers are borne on the upper part of the branches during summer. By far the best-known species is the herb hyssop (H. officinalis), widely cultivated outside its native area in the Mediterranean.
Though commonly called "hyssop", anise hyssop (Agastache foeniculum; also called blue giant hyssop) and all Agastache species are not members of Hyssopus. However, both genera are in the mint family.
Species Hyssopus ambiguus (Trautv.) Iljin ex Prochorov. & Lebel - Altai Republic of Russia, Kazakhstan Hyssopus cuspidatus Boriss. - Altai Republic, Kazakhstan, Xinjiang, Mongolia Hyssopus latilabiatus C.Y.Wu & H.W.Li - Xinjiang Hyssopus macranthus Boriss. - Altai Republic of Russia, Western Siberia, Kazakhstan Hyssopus officinalis L. - central + southern Europe, Algeria, Morocco, east to Iran Hyssopus seravschanicus (Dub.) Pazij - Afghanistan, Pakistan, Kyrgyzstan, Tajikistan Hyssopus subulifolius (Rech.f.) Rech.f. - Afghanistan.La hisopo (Hyssopus el lamiacoj) estas genro de arbustetoj kaj plurjaraj herboj multabranĉaj, kun dulipaj floroj en spikoj el ŝajnverticiloj.[1]
La plej konata specio estas la oficina hisopo (Hyssopus officinalis), kies folioj uziĝas en la kuirarto.
Hyssopus es un género con 10-12 especies de plantas herbáceas o semiarbustos dentro de la familia Lamiaceae, nativo de la región del este del Mediterráneo y Asia central.
Son plantas aromáticas con tallos erectos ramificados que alcanza los 60 cm de longitud y están cubiertos con pelusa. Las hojas son estrechas y oblongas de 2-5 cm de longitud. Tiene pequeñas flores azules que se producen en la parte superior de las ramas durante el verano. Se suelen emplear en medicina y perfumería. La especie más conocida es la Hyssopus officinalis que es ampliamente cultivada en la región del Mediterráneo.
Hyssopus es un género con 10-12 especies de plantas herbáceas o semiarbustos dentro de la familia Lamiaceae, nativo de la región del este del Mediterráneo y Asia central.
Son plantas aromáticas con tallos erectos ramificados que alcanza los 60 cm de longitud y están cubiertos con pelusa. Las hojas son estrechas y oblongas de 2-5 cm de longitud. Tiene pequeñas flores azules que se producen en la parte superior de las ramas durante el verano. Se suelen emplear en medicina y perfumería. La especie más conocida es la Hyssopus officinalis que es ampliamente cultivada en la región del Mediterráneo.
Iisop (Hyssopus) on rohttaimede ja poolpõõsaste perekond huulõieliste sugukonnas.
Iisopi perekonda kuulub 10–12 liiki. Iisopi perekonna looduslikuks levilaks on Vahemere maad ja Kesk-Aasia.
Iisop (Hyssopus) on rohttaimede ja poolpõõsaste perekond huulõieliste sugukonnas.
Iisopi perekonda kuulub 10–12 liiki. Iisopi perekonna looduslikuks levilaks on Vahemere maad ja Kesk-Aasia.
Hyssopus generoak batzen ditu Lamiaceae familiako azpi-zuhaixka batzuk, jatorriz Europakoak eta Asiakoak.
Hyssopus generoak batzen ditu Lamiaceae familiako azpi-zuhaixka batzuk, jatorriz Europakoak eta Asiakoak.
Iisopit (Hyssopus) on suku huulikukkaiskasvien heimossa. Siihen kuuluu seitsemän lajia.[1] Tunnetuin laji on maustekasvina laajasti viljelty iisoppi eli rohtoiisoppi (Hyssopus officinalis), joka on tummansinikukkainen, Euroopassa alkuperäisenä kasvava varpu.
Iisopit (Hyssopus) on suku huulikukkaiskasvien heimossa. Siihen kuuluu seitsemän lajia. Tunnetuin laji on maustekasvina laajasti viljelty iisoppi eli rohtoiisoppi (Hyssopus officinalis), joka on tummansinikukkainen, Euroopassa alkuperäisenä kasvava varpu.
Le genre Hyssopus regroupe quelques espèces de sous-arbustes de la famille des Lamiacées originaires d'Europe et d'Asie.
Le genre Hyssopus regroupe quelques espèces de sous-arbustes de la famille des Lamiacées originaires d'Europe et d'Asie.
Izop (miloduh, sipan, šipant, crkvenjak, lat. Hyssopus), biljni rod sedam vrsta[1] polugrmova iz porodice Lamiaceae.
U Hrvatskoj raste vrsta ljekoviti sipan (H. officinalis) i njegova podrvsta H. o. subsp. aristatus, i glavna je ljekovita vrsta u rodu. Latinsko ime roda dolazi od grčkih riječi hys (svinja) i ops (lice), zbog navodne sličnosti cvijeta sa svinjskom njuškom.[2]
Izop (miloduh, sipan, šipant, crkvenjak, lat. Hyssopus), biljni rod sedam vrsta polugrmova iz porodice Lamiaceae.
U Hrvatskoj raste vrsta ljekoviti sipan (H. officinalis) i njegova podrvsta H. o. subsp. aristatus, i glavna je ljekovita vrsta u rodu. Latinsko ime roda dolazi od grčkih riječi hys (svinja) i ops (lice), zbog navodne sličnosti cvijeta sa svinjskom njuškom.
L'issopo (Hyssopus), pronuncia issòpo, è un genere di circa 10-12 specie di piante semi-boscose nella famiglia Lamiaceae, native del Mar Mediterraneo orientale all'Asia centrale. Sono piante aromatiche, con i gambi ramificati eretti di lunghezza di fino a 60 centimetri coperti di capelli fini alle punte. Le foglie sono oblunghe e strette, di 2-5 centimetri di lunghezza. Un piccolo fiore azzurro cresce nella parte superiore dei rami durante l'estate. La specie di gran lunga più nota è l'erba d'issopo (H.officinalis), ampiamente coltivato fuori della propria zona natale nel Mediterraneo.
La parola issopo si può far risalire sia alla lingua greca hyssopos, che significa aspetto a freccia, sia alla lingua israelita esob, che significa origano, anche se vi è il dubbio che l'issopo officinalis sia lo stesso dell'issopo descritto nell'Antico Testamento.
Nell'Antico Testamento (Es 12,22), fu usata come pennello per segnare col sangue d'agnello le porte delle famiglie israelitiche che l'angelo distruttore doveva risparmiare in occasione dell'esodo dall'Egitto (la 1° Pasqua). Tradizionalmente la pianta d'issopo era usata in rametti riuniti come aspersorio e utilizzata nelle purificazioni. Nel Nuovo Testamento, (Giovanni 19,29) si dice che una spugna impregnata di aceto fu fissata su una canna di issopo e offerta da bere a Gesù in croce.
I semi sono piantati nella stagione invernale. L'issopo può anche essere fatto crescere tagliando il tallone alla divisione della radice in primavera o autunno. L'issopo dovrebbe svilupparsi al sole su terreno bene lavorato. È di breve durata e le piante dovranno essere sostituite ogni pochi anni. Ideale per uso come una barriera o bordo basso all'interno del giardino.
L'issopo si usa in agricoltura perché è un buon compagno del cavolo, perché allontana la farfalla bianca del cavolo e secondo Dorothy Corridoio (il libro del delle erbe, della vaschetta 1972) migliora il rendimento della vigna, se piantata lungo le file, specialmente se il terreno è roccioso o sabbioso. Tuttavia l'issopo sarebbe antagonista dei rapanelli, e quindi non andrebbe seminato in loro vicinanza.
L'issopo inoltre attrae scarafaggi, moscerini e farfalle, così ha un posto nel giardino selvatico per essere utile nel controllo dei parassiti animali e nel provocare impollinazione senza l'uso dei metodi artificiali.
Ha un sapore di menta un po' amaro e può essere aggiunto alle minestre, alle insalate o alle carni, anche se dovrebbe essere usato con parsimonia poiché il sapore è molto forte. Entra nella composizione del liquore Chartreuse.
L'issopo è un ingrediente dell'acqua di Colonia.
Nella medicina popolare si considera che l'issopo abbia le seguenti proprietà medicinali:espettorante, carminativo, vasodilatatore periferico, sudoriparo, antinfiammatorio, anti-catarrale, antispastico. Si usava come sedativo negli attacchi epilettici.
È usato nella polmonite e nelle congestioni del naso e della gola con tosse produttiva per le sue proprietà espettoranti. Esternamente può essere applicato alle contusioni per ridurre il gonfiore e il livido.
Un vecchio rimedio per tagli e ferite era di applicare una poltiglia di issopo battuto con zucchero per ridurre il rischio di tetano. L'olio essenziale fatto con issopo aumenta la vigilanza ed è un adatto tonico per distendere i nervi delicatamente nell'esaurimento, nell'affaticamento da superlavoro, negli stati ansiosi e nella depressione nervosa.
Mancano, tuttavia, degli studi idonei che ne confermino l'efficacia.
L'olio essenziale contiene un chetone, il pino-canfone che a dosi elevate può causare convulsioni e non va assunto in quantità maggiore che la dose massima suggerita. Si consiglia, inoltre, di non assumerlo se non dietro prescrizione medica e mai in gravidanza.
I costituenti attivi sono un olio volatile, flavonoidi, tannino e una sostanza amara, la marrubina. Si usa prenderlo come un tè forte fatto con le parti superiori fiorite.
L'olio essenziale d'issopo ha composizione assai variabile ma risulta possibile suddividerlo in tre gruppi: uno con prevalenza di pinocanfone (di cui fanno parte le piante provenienti dall'india e dal canada), un altro in cui è maggiormente presente l'isopinocanfone (piante d'origine francese) ed uno con fellandrene.
L'issopo si può conservare essiccato. Dovrebbe essere raccolto in un giorno asciutto al culmine della sua maturità quando la concentrazione degli ingredienti attivi è più alta. Dovrebbe essere essiccato rapidamente, lontano dalla luce solare per conservare i suoi ingredienti aromatici ed impedire l'ossidazione di altri prodotti chimici. La buona circolazione di aria è richiesta, quale un armadietto di ventilazione con un portello aperto, o una stanza soleggiata, con una temperatura da 20-32 °C. Così dovrebbe essiccare in circa sei giorni, se si lascia di più scolorisce e perde il suo sapore. Secco va immagazzinato in contenitori puliti, asciutti, etichettati. Chiuso ermeticamente si conserva per 12-18 mesi.
Bruni A., Nicoletti M.: Dizionario ragionato di erboristeria e di fitoterapia; Piccin, Padova 2003
L'issopo (Hyssopus), pronuncia issòpo, è un genere di circa 10-12 specie di piante semi-boscose nella famiglia Lamiaceae, native del Mar Mediterraneo orientale all'Asia centrale. Sono piante aromatiche, con i gambi ramificati eretti di lunghezza di fino a 60 centimetri coperti di capelli fini alle punte. Le foglie sono oblunghe e strette, di 2-5 centimetri di lunghezza. Un piccolo fiore azzurro cresce nella parte superiore dei rami durante l'estate. La specie di gran lunga più nota è l'erba d'issopo (H.officinalis), ampiamente coltivato fuori della propria zona natale nel Mediterraneo.
Hyssopus est genus circa 10–12 specierum herbacearum vel suffruticalium? plantarum florentium familiae Lamiacearum, a regione Mediterraneá orientali ad Mediam Asiam endemicarum.[1] Eae species sunt aromaticae, caulibus erectis ramosis ad 60 cm longis, pilis minutis apicibus tectis. Folia sunt angusta oblonga, 2–5 cm longa. Flores sunt parvi caerulei, in superiore ramorum parte aestate lati. Species notissima est Hyssopus officinalis, late praeter regionem endemicam in regione Meditteraneá cultus.
Vide "Hyssopus" apud Vicispecies. 
Situs scientifici: Tropicos • Tela Botanica • GRIN • ITIS • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Plant Name Index • Plantes d'Afrique • Flora of China • USDA Plants Database Hyssopus est genus circa 10–12 specierum herbacearum vel suffruticalium? plantarum florentium familiae Lamiacearum, a regione Mediterraneá orientali ad Mediam Asiam endemicarum. Eae species sunt aromaticae, caulibus erectis ramosis ad 60 cm longis, pilis minutis apicibus tectis. Folia sunt angusta oblonga, 2–5 cm longa. Flores sunt parvi caerulei, in superiore ramorum parte aestate lati. Species notissima est Hyssopus officinalis, late praeter regionem endemicam in regione Meditteraneá cultus.
Isopas, juozažolė (lot. Hyssopus, vok. Ysop) – notrelinių (Lamiaceae) šeimos augalų gentis, kuriai priklauso daugiametės žolės arba puskrūmiai.
Lietuvoje gana retai auginama viena rūšis – vaistinis izopas, kitaip - vaistinė juozažolė (Hyssopus officinalis). Augalas medingas, dekoratyvus ir vaistinis, iki 60 cm aukščio, su stačiu arba kylančiu stiebu, apaugusiu trumpais plaukeliais. Vainikėlis tamsiai mėlynas, išorinė pusė plaukuota. Žydi liepos – rugsėjo mėn. Sausoje žolėje yra apie 0,2-0,9 proc. eterinio aliejaus, kuris naudojamas medicinoje, degtinės ir likerių gamyboje.
Voor het geslacht van vliesvleugeligen, zie Hyssopus (dieren) Hyssopus is een geslacht van kruidachtige planten uit de Lipbloemenfamilie (Lamiaceae). De tien tot twaalf soorten die tot dit geslacht worden gerekend hebben allen een opgaande groeiwijze en aromatisch blad. Ze worden tot 60 cm hoog en hebben smalle, tot 5 cm lange bladeren. In de zomer verschijnen blauwe bloemen in de bovenste delen van de plant. Hyssopus officinalis, ook wel kortweg hysop, is de bekendste variant en wordt vaak aangetroffen in kruidentuinen. Aan deze soort worden medicinale eigenschappen toegeschreven.
Het plantengeslacht komt oorspronkelijk uit het oostelijk deel van het Middellandse Zeegebied.
In de tuin wordt hyssopus als vaste plant toegepast, al kan een strenge winter vorstschade veroorzaken. De planten hebben bovendien een beperkte levensduur en moeten na een aantal jaren worden vervangen. Hyssopus kan goed gezaaid worden maar vermeerdering is ook mogelijk via stek of deling. De planten houden van een zonnige plek en goed doorlatende grond.
Hyssopus is een geslacht van kruidachtige planten uit de Lipbloemenfamilie (Lamiaceae). De tien tot twaalf soorten die tot dit geslacht worden gerekend hebben allen een opgaande groeiwijze en aromatisch blad. Ze worden tot 60 cm hoog en hebben smalle, tot 5 cm lange bladeren. In de zomer verschijnen blauwe bloemen in de bovenste delen van de plant. Hyssopus officinalis, ook wel kortweg hysop, is de bekendste variant en wordt vaak aangetroffen in kruidentuinen. Aan deze soort worden medicinale eigenschappen toegeschreven.
Het plantengeslacht komt oorspronkelijk uit het oostelijk deel van het Middellandse Zeegebied.
Hyzop (Hyssopus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny jasnotowatych. Należy do niego w zależności od ujęcia od dwóch[3], 7[4] do ok. 10[5] gatunków. Rośliny te rosną w basenie Morza Śródziemnego oraz w Azji Zachodniej i Środkowej[5][3]. W Polsce jako antropofit zadomowiony jest tylko hyzop lekarski H. officinalis[6], jedyny gatunek rodzimy w Europie. Nazwa rodzaju pochodzi od biblijnego hyzopu, jest jednak wynikiem pomyłki. Właściwy biblijny hyzop to lebiodka syryjska (Origanum syriacum)[7][8]. Hyzop lekarski uprawiany jest jako roślina ozdobna i użytkowa. Olejki z niego pozyskiwane mają właściwości antyseptyczne i wykorzystywane są w medycynie, stosowane są także w przemyśle perfumeryjnym[5]. Roślina wykorzystywana bywa do aromatyzowania likierów, np. Chartreuse[3].
Rodzaj z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae Lindl.). W obrębie rodziny zaliczany do podrodziny Nepetoideae, plemienia Mentheae i podplemienia Menthinae[9]. Badania molekularne wskazują jednak (przy braku wyraźnych synapomorfii w budowie morfologicznej) na przynależność tego rodzaju (i kilku innych tradycyjnie włączanych do Menthinae) do podplemienia Nepetinae[10].
Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny lecznicze lub przyprawy kuchenne.
Hyzop (Hyssopus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny jasnotowatych. Należy do niego w zależności od ujęcia od dwóch, 7 do ok. 10 gatunków. Rośliny te rosną w basenie Morza Śródziemnego oraz w Azji Zachodniej i Środkowej. W Polsce jako antropofit zadomowiony jest tylko hyzop lekarski H. officinalis, jedyny gatunek rodzimy w Europie. Nazwa rodzaju pochodzi od biblijnego hyzopu, jest jednak wynikiem pomyłki. Właściwy biblijny hyzop to lebiodka syryjska (Origanum syriacum). Hyzop lekarski uprawiany jest jako roślina ozdobna i użytkowa. Olejki z niego pozyskiwane mają właściwości antyseptyczne i wykorzystywane są w medycynie, stosowane są także w przemyśle perfumeryjnym. Roślina wykorzystywana bywa do aromatyzowania likierów, np. Chartreuse.
Hyssopus é um gênero botânico da família Lamiaceae, nativo de Europa meridional, Oriente Médio e costas do Mar Cáspio.[1]
Hyssopus é um gênero botânico da família Lamiaceae, nativo de Europa meridional, Oriente Médio e costas do Mar Cáspio.
Isopul (Hyssopus) este un gen de plante perene din familia Lamiaceae, care cuprinde o singură specie – Hyssopus officinalis L. În condiții de cultură, isopul crește și produce 10–15 ani. Tulpina este ramificată, lignificată la bază și erbacee în partea superioară, patru-unghiulară și acoperită cu perișori cu înălțimea de până la 80 cm.
Isopul (Hyssopus) este un gen de plante erbacee, mai rar semilemnoase, plante în familia lamiaceae, nativ din estul zonei mediteraneene până în centrul Asiei, în Mongolia.[1][2][2] Isopul mai se găsește din regiunile calcaroase și aride ale Europei meridionale, până în Europa Centrală și în nordul Africii.
În scopuri medicinale, se folosește planta întreagă - Herba Hyssopi. Ea are un miros plăcut și un gust aromatic, datorită uleiului volatil pe care îl conține. Sub formă de infuzie se întrebuințează în afecțiunie cronice ale căilor respiratorii, manifestate prin răgușeală, tuse, astmă, ușurând expectorația și transpirația. Ceaiul de isop favorizează eliminarea apei din țesuturi. Isopul are de asemenea ațiune antiseptică și cicatrizantă asupra rănilor, folosindu-se sub formă de băi sau comprese. Datorită unei substante amare, isopul stimulează pofta de mâncare și reglează funcțiile digestive. Dintre glicozidele flavonice, isopul conține hesperidinu, care are proprietatea de a scădea presiunea sanguină, datorită dilatației arteriale.
Această plantă intră în compoziția ceaiurilor antiastmatice, pectorale și sudorifice.
Carte · 
Categorie · 
Portal · 
WikiProiect Isopul (Hyssopus) este un gen de plante perene din familia Lamiaceae, care cuprinde o singură specie – Hyssopus officinalis L. În condiții de cultură, isopul crește și produce 10–15 ani. Tulpina este ramificată, lignificată la bază și erbacee în partea superioară, patru-unghiulară și acoperită cu perișori cu înălțimea de până la 80 cm.
Glej besedilo
Ožepek, tudi ožep, (znanstveno ime Hyssopus) je rod približno 10–12 vrst zelnatih ali delno olesenelih rastlin iz družine ustnatic (Lamiaceae), ki izvira iz področja od vzhodnega Sredozemlja do osrednje Azije. Divje raste po suhih skalnatih in gruščnatih krajih. Rod je aromatičen, z dvignjenim razvejanim steblom, dolgim do 60 cm in na vršičkih pokritim s finimi dlačicami. Listi so ozki in podolgovati, dolgi od 2–5 cm. Majhni modri cvetovi cvetijo na zgornjih vejah v poletnem času. Najbolj poznana vrsta je zel navadni ožepek (H. officinalis), ki ga gojijo izven svojega izvirnega področja – Sredozemlja.
Latinsko ime za ožepek ostaja skoraj nespremenjeno od grškega ύσσωπος (hyssopos) in hebrejskega אזוב (ezov).[1] Knjiga Exodus opisuje, da je bila kri žrtev nanešena na podboje vrat z ožepkom na judovski praznik pasha. Njegove očiščujoče lastnosti so opisane tudi v Knjigi psalmov. V Novi zavezi gobico, namočeno v kislem vinu in nataknjeno na vejico ožepa ponudijo Jezusu iz Nazareta tik preden umre na križu. Ta dogodek omenjata Matej in Marko, vendar rastlino imenujeta s splošnim imenom καλαμος (kalamos), kar pomeni trs.
Pozorni moramo biti na to, da je janežev ožepek (Agastache foeniculum) iz severno-osrednje in severne Amerike popolnoma drugačna rastlina in ni bližnji sorodnik, četudi sta oba iz družine Lamiaceae.
Semena sejemo spomladi, sadike pa sadimo v razmiku 40–50 cm. Ožep se lahko razmnožuje tudi vegetativno z deljenjem korenin spomladi in jeseni. Ožep za rast potrebuje močno sonce in dobro prepustno prst, dobro mu dene občasno obrezovanje. Ker ima kratko življenje, je treba rastline vsakih nekaj let nadomestiti z novimi. Idealen je za nizke žive meje ali omejevanje gredic znotraj zeliščnega vrta.
Ožep ima svojo uporabo tudi znotraj vrta in je uporabna spremljevalna rastlina za zelje, saj odganja metulje kapusove beline.[2] Ugotovili so, da izboljša pridelek vinski trti, če ga posadimo ob vrstah, še posebej, če je teren, na katerem raste trta, peščen ali skalnat in je zemljo težje obdelovati.[3] Ožepek ne deluje dobro na rast redkvic, zato ju ne sadijo skupaj. Privlači čebele, muhe trepetavke in metulje, zato ima mesto tudi v divjem vrtu. Uporaben je tudi za omejevanje škodljivcev in za spodbujanje oprašitev brez uporabe nenaravnih metod.
Ličinke nekaterih vrst metuljev, vključno z zelnato sovko, se z ožepom hranijo.
Listi ožepa se lahko ohranijo s sušenjem. Nabirajo se naj na suh dan, na vrhuncu njihove rasti, ko je koncentracija aktivnih snovi najvišja. Sušenje naj bo hitro, na ne premočni svetlobi, da se ohrani vsebnost njegovih aromatičnih sestavin ter prepreči oksidacija drugih sestavin. Za sušenje je potrebno dobro kroženje zraka ter temperatura 20–32 °C, npr. sušilna omara z odprtimi vrati ali sončna soba. Listi ožepa so suhi v približno šestih dneh, ob daljšem sušenju se bodo počasi razbarvali in izgubili svoj okus. Posušeni lističi se spravijo v čiste, suhe posode, ki dobro tesnijo; tako spravljeni bodo ostali uporabni 12–18 mesecev.
Ožep je sestavina kolonjskih vod in likerja Chartreuse. Uporablja se tudi za barvanje alkoholne pijače absint, skupaj z meliso in romanskim pelinom.[4] V zdravilnih pripravkih se uporablja v kombinaciji z drugimi zelišči, kot npr. sladkim korenom[5], predvsem za zdravljenje pljučnih bolezni.[5][6] Njegove glavne učinkovine so eterična olja, čreslovine, flavonoidi, grenčine in urzolna kislina.[7] Ožep deluje protibakterijsko, proti pokanju kapilar, protivnetno itd. Pomaga pri približno 81 različnih bolezenskih stanjih, vključno z rakom, bronhitisom, pri nespečnosti, edemih, prehladih itd. Zaužit v obliki izvlečka ali čaja olajša izkašljevanje sluzi iz dihalnih poti in s tem olajša dihanje, prav tako pa uravnava krvni pritisk in pomaga pri izločanju plinov. Pomaga tudi pri težavah s krvnim obtokom, epilepsiji, vročini, protinu in težavah s telesno težo. Vroči obkladki iz svežega ožepa pomagajo pri celjenju ran. Uporaba med nosečnostjo se odsvetuje.
Ožep je v hebrejski veri sveta rastlina, ki se v Hebrejski bibliji večkrat pojavi kot ezov. V Exodusu 12:22 dobijo Judje v Egiptu navodilo: 'Vzemite šop hizopa in ga pomočite v kri v skledi in z njo pomažite naddurje in podboja! Nobeden izmed vas naj do jutra ne hodi ven skozi vrata svoje hiše.' Svečeniki Salomonovega templja (Leviticus 14:4-7, 14:49-52, 19:6, 18) so ga uporabljali v očiščevalnih ritualih različnih vrst. Ožep pogosto uporabljajo v katoliškem ritualu, pri katerem duhovnik vejico ožepa pomoči v blagoslovljeno vodo in s tem pokropi kongregacijo, da jo blagoslovi. Novejše raziskave kažejo, da rastlina, ki se omenja v Bibliji, ni enaka kot ožep, ki ga poznamo danes, ampak je eno od mnogih drugih zelišč. [8] [9] V Talmudu ožep imenujejo אברתא in velja kot zdravilo za prebavo.[10]
Ožep da rahlo grenak okus. Dodajamo ga kot začimbo juham, solatam ali mesnim jedem. Uporabljamo ga v zmernih količinah, saj je njegov okus zelo močan.
Ožepek, tudi ožep, (znanstveno ime Hyssopus) je rod približno 10–12 vrst zelnatih ali delno olesenelih rastlin iz družine ustnatic (Lamiaceae), ki izvira iz področja od vzhodnega Sredozemlja do osrednje Azije. Divje raste po suhih skalnatih in gruščnatih krajih. Rod je aromatičen, z dvignjenim razvejanim steblom, dolgim do 60 cm in na vršičkih pokritim s finimi dlačicami. Listi so ozki in podolgovati, dolgi od 2–5 cm. Majhni modri cvetovi cvetijo na zgornjih vejah v poletnem času. Najbolj poznana vrsta je zel navadni ožepek (H. officinalis), ki ga gojijo izven svojega izvirnega področja – Sredozemlja.
Latinsko ime za ožepek ostaja skoraj nespremenjeno od grškega ύσσωπος (hyssopos) in hebrejskega אזוב (ezov). Knjiga Exodus opisuje, da je bila kri žrtev nanešena na podboje vrat z ožepkom na judovski praznik pasha. Njegove očiščujoče lastnosti so opisane tudi v Knjigi psalmov. V Novi zavezi gobico, namočeno v kislem vinu in nataknjeno na vejico ožepa ponudijo Jezusu iz Nazareta tik preden umre na križu. Ta dogodek omenjata Matej in Marko, vendar rastlino imenujeta s splošnim imenom καλαμος (kalamos), kar pomeni trs.
Pozorni moramo biti na to, da je janežev ožepek (Agastache foeniculum) iz severno-osrednje in severne Amerike popolnoma drugačna rastlina in ni bližnji sorodnik, četudi sta oba iz družine Lamiaceae.
Багаторічні сильно пахучі трави або напівчагарник 50-60 см заввишки з лінійними або продовгуватими листками.
Стебла гіллясті, чотиригранні, порожнисті, коротко опушені біля основи.
Листки темно-зелені, майже сидячі, супротивні, ланцетні, довжиною 2-4 см, шириною 4-9 см. Мають приємний аромат та гіркувато-пряний смак.
Квітки неправильні (зигоморфні), здебільшого сині, у верхівковому колосовидному суцвітті. Дрібні, двогубі, лілові, темно-блакитні, рожеві або білі, розташовані по 3-7 штук у пазухах листків. Цвіте з червня до вересня.
Плід розпадається на чотири чотиригранно-яйцевидних темно-коричневих горішки.
Представники роду поширені у Середземномор'ї, Малій, Середній та Центральній Азії.[1][2]
Росте у степах, на сухих горбах, кам'янистих схилах. Посухостійкий.
У культурі віддає перевагу добре освітленим ділянкам з пухкими ґрунтами. Погано росте на заболочених ділянках з ґрунтовими водами. Легко дичавіє.
З листя гісопу отримують ефірну олію, яка застосовується у медицині, лікерному виробництві та парфумерії, як прянощі вживається у кулінарії. Листя заготовляють та сушать на початку бутонізації. Використовують гісоп у салатах, супах, м'ясних та овочевих стравах, при засолюванні огірків та томатів.
Гісоп згадується у Біблії (Вих 12:22) як рослина, яка використовувалася як кропило (його стебла, зв'язані у пучок, були зручні для кроплення предметів рідиною).
Раніше у складі роду налічували більше 50 видів, за сучасними уявленнями рід включає 7 видів[3]:
Hyssopus là một chi thực vật có hoa trong họ Hoa môi (Lamiaceae).[1]
Chi Hyssopus gồm các loài:
Hyssopus là một chi thực vật có hoa trong họ Hoa môi (Lamiaceae).
Иссоп (др.-евр. אזוב, др.-греч. ὕσσωπος) упоминается в Библии (Исх. 12:22, Лев. 14:4, Лев. 14:6, Лев. 14:49, Лев. 14:51, Лев. 14:52, Чис. 19:6, Чис. 19:18, Пс. 50:9 («окропиши мя иссопом, и очищуся»), Евр. 9:19) как растение, которое использовалось евреями в качестве кропила (его стебли, связанные в пучок, были удобны для кропления предметов жидкостью, в Библии в качестве жидкости используется кровь жертвенных животных). Русское слово «иссоп» (ст.‑слав. 
ccώпъ) происходит от др.-греч. ὕσσωπος.
Однако существуют сомнения в том, что библейский иссоп — это растения рода Hyssópus. Высказывались мнения, что библейским иссопом могли быть каперсы колючие (Capparis spinosa), белена золотистая (Hyoscyamus aureus), львиный зев сицилийский (Antirrhinum siculum), душица сирийская (Origanum syriacum), майоран сирийский (Majorana syriaca)[6].
Род Иссоп входит в семейство Яснотковые (Lamiaceae) порядка Ясноткоцветные (Lamiales).
Ранее в составе рода насчитывалии более 50 видов, по современным представлениям род включает 7 видов[7]:
Иссоп (др.-евр. אזוב, др.-греч. ὕσσωπος) упоминается в Библии (Исх. 12:22, Лев. 14:4, Лев. 14:6, Лев. 14:49, Лев. 14:51, Лев. 14:52, Чис. 19:6, Чис. 19:18, Пс. 50:9 («окропиши мя иссопом, и очищуся»), Евр. 9:19) как растение, которое использовалось евреями в качестве кропила (его стебли, связанные в пучок, были удобны для кропления предметов жидкостью, в Библии в качестве жидкости используется кровь жертвенных животных). Русское слово «иссоп» (ст.‑слав. ccώпъ) происходит от др.-греч. ὕσσωπος.
Однако существуют сомнения в том, что библейский иссоп — это растения рода Hyssópus. Высказывались мнения, что библейским иссопом могли быть каперсы колючие (Capparis spinosa), белена золотистая (Hyoscyamus aureus), львиный зев сицилийский (Antirrhinum siculum), душица сирийская (Origanum syriacum), майоран сирийский (Majorana syriaca).
神香草属（学名：Hyssopus）是唇形科下的一个属，为多年生草本或亚灌木植物。该属共有约15种，分布于亚洲中部。[1]
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
この項目では、ヤナギハッカについて説明しています。聖書のヒソプについては「ヒソプ」をご覧ください。 
ヒソップ（ヤナギハッカ属、Hyssop (Hyssopus)） は、地中海の東から中央アジアまで植生する半樹木である。
真っ直ぐに伸びた幹は60cmぐらいの高さになり、良い香りがする。葉は細い長方形で2-5cmの長さである。夏の間には枝の先端にピンクか青い花が咲く。10-12の種があるが、最も有名な種は、ヤナギハッカ（H. officinalis）で、地中海などで栽培されている。
聖書に登場するが[1][2]、イスラエル周辺には自生しないことから聖書のヒソプではないと考えられている。中世においては、スープ、ピクルス、ミートパイなどに、苦味を添えることを目的に使用された[3]。
日本に伝えられたのは明治末期だが、最近まで普及しなかった[4]。
肉や魚の臭み消し、料理の彩りや香りづけ、また多くのリキュールに材料の一つとして使用されている[3][4]。
バンクスの本草書には、ヒソップは口内のあらゆる病気を治療し、人間の体内の寄生虫を駆除すると記述されている[3]。
アサ · アンゼリカ · イノンド · イングリッシュラベンダー（英語版） · エパソーテ · オレガノ · カレーリーフ · クルマバソウ（英語版） · コショウソウ · コリアンダー (シアントロ) · シシリー · シソ · シソクサ（英語版） · ジンブー（英語版） · スイバ · セージ · セイボリー · タイバジリコ（英語版） · タイホーリーバジル · タイム · タラゴン · チャービル · チャイブ · ドクダミ · ナギナタコウジュ · バジル · パセリ · ヒソップ · ピペルアウリツム（英語版） · ベトナムコリアンダー（英語版） · ヘンルーダ · ボリビアンコリアンダー（英語版） · ボルド（英語版） · マジョラム · ミツバ · ミント · メキシカンコリアンダー (ロングコリアンダー)（英語版） · ルリジサ · レモンバーム · レモンバーベナ · レモンマートル · ローリエ · レモングラス · ローズマリー · ラベージ
アサフェティダ · アジョワン · アナルダナ · アニス · アムチュール (マンゴーパウダー) · アリゲーターペッパー · アレッポペッパー · イノンド · ウコン · オールスパイス · カイエンペッパー · カシア · ガジュツ · カラシナ · カホクザンショウ · カルダモン · キャラウェイ · クスノキ · クミン · クラチャイ · クローブ · クロガラシ · 黒カルダモン · ケシノミ · コクム · コショウ · ゴマ · コリアンダー · サッサフラス · サフラン · サルサパリラ · 塩 · シトラスピール シナモン · シヌスモーレ · ジュニパーベリー · ショウガ · 小ガランガル · シロガラシ · スペインカンゾウ · セリムグレイン · セロリ · タスマニアペッパー · タマリンド · チャロリー · 陳皮 · 唐辛子 · トウシキミ · トンカ豆 · ナツメグ · ナンキョウソウ · ニオイクロタネソウ · ニンニク · バーベリー · ゴルパー · バニラ · パプリカ · パラダイスグレイン · バンウコン · ヒッチョウカ · ヒハツ · ヒハツモドキ · フェヌグリーク · フェンネル · ブラジリアンペッパー · ブラッククミン · ブラックライム · ホースラディッシュ · マウラブチェリー · マラバスラム · メース · ラドゥニ · リツェアクベバ · ローズ · ワサビ
アドジカ · アドヴィエ · エルブ・ド・プロヴァンス · オールドベイシーズニング · カーメリスネリ · ガーリックソルト · ガラムマサラ · カレー粉 · キャトルエピス · クラブボイル · 五香粉 · ザーター · シーズンドソルト · 七味唐辛子 · ジャークスパイス · セイボリー · タビル · タンドリーマサラ · チャートマサラ · チャウンク · チュニジアンファイブスパイス · チリパウダー · バハラット · ハリッサ · バルバレ · ハワイジ · パンチフォロン · ファインハーブ · ブーケガルニ · ブクヌ · ペルシャード · マサラ · ミックススパイス · ミトミタ · レモンペッパー · パンプキンパイスパイス · レカードロジョ
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 
.png)
