Picconia is a genus of two species of flowering plants in the family Oleaceae, found in the laurel forests habitat of Macaronesia.[1]
They are evergreen shrubs to trees with large, opposite, entire, shiny, ovoid leaves and numerous flowers. The fruit is a drupe. The flowers are small, white and fragrant, followed by one-seeded, olive-like green fruits, ripening to bluish-black.[2] Picconia are native of open spots in the laurel forest of the Azores, Madeira and Canary Islands where they are found only in the humid to hyper-humid evergreen forests of the cloud belt.[3] Tree species with laurel-like leaves are predominant, forming a dense canopy up to 40 m high that blocks out most light, resulting in scant vegetation in the understory.[3] Most of these tree species in Africa are ancient paleoendemic[4] species of the genera Laurus, Ocotea, Persea, and Picconia, which in ancient times were widely distributed on the African and European continents.[3][4]
Picconia is a genus of two species of flowering plants in the family Oleaceae, found in the laurel forests habitat of Macaronesia.
Picconia es un género de plantas de la familia Oleaceae con dos especies. Es originario de Macaronesia.[1]
El nombre del género fue dedicado a Giammaria Picconi, horticultor italiano del siglo XIX.
Picconia es un género de plantas de la familia Oleaceae con dos especies. Es originario de Macaronesia.
Picconia is een klein geslacht met twee soorten struiken of kleine bomen uit de olijffamilie (Oleaceae).
Het geslacht is endemisch voor Macaronesië (de Canarische Eilanden, Madeira en de Azoren).
De geslachtsnaam Picconia is een eerbetoon aan de 19e-eeuwse Italiaanse abt en tuinbouwer Giammaria Picconi.
Picconia's zijn overblijvende struiken of kleine bomen, met tegenoverstaande, enkelvoudige, gaafrandige, glanzend groene bladeren en talrijke witte bloemen.
De bloemen zijn viertallig, met een witte kroon, en staan in korte trossen in de bladoksels aan het einde van de takken. Ze zijn geurig.
De vrucht is een olijfachtige bes.
Het geslacht telt slechts twee soorten:
Het geslacht Picconia is endemisch voor Macaronesië (de Canarische Eilanden, Madeira en de Azoren).
Ze zijn te vinden op open plaatsen in het inheemse Canarische en Maderese laurierbos of laurisilva (P. excelsa) of in xerofiele struwelen in de kustgebieden van de eilanden van de centrale en oostelijke eilanden van de Azoren (P. azorica).
Bronnen, noten en/of referenties... · Forsythia (Chinees klokje) · Fraxinus (Es) · Jasminum (Jasmijn) · Ligustrum (Liguster) · Olea · Osmanthus · Picconia · Syringa (Sering) · ...
Picconia is een klein geslacht met twee soorten struiken of kleine bomen uit de olijffamilie (Oleaceae).
Het geslacht is endemisch voor Macaronesië (de Canarische Eilanden, Madeira en de Azoren).
Picconia er en slekt i oljetrefamilien.
De er eviggrønne busker eller trær og blir opptil 20 m høye. Bladene er store, ovale og blanke. Frukten er en steinfrukt. Slekta forekommer kun i de fuktige skogene på øyene øst i Nord-Atlanteren. Picconia azorica finnes på Azorene og Picconia excelsa er utbredt på Kanariøyene og Madeira.
Picconia er en slekt i oljetrefamilien.
De er eviggrønne busker eller trær og blir opptil 20 m høye. Bladene er store, ovale og blanke. Frukten er en steinfrukt. Slekta forekommer kun i de fuktige skogene på øyene øst i Nord-Atlanteren. Picconia azorica finnes på Azorene og Picconia excelsa er utbredt på Kanariøyene og Madeira.
Picconia é um género de plantas lenhosas da família Oleaceae com distribuição natural restrita à Macaronésia, que agrupa apenas duas espécies.[1]
O género Picconia agrupa duas espécies de plantas com flor pertencentes à família das Oleaceae, com distribuição natural restritas às florestas de loureiros das ilhas dos arquipélagos da Macaronésia, no Atlântico nordeste.[2] São arbustos a pequenas árvores (mesofanerófitos), perenes, com folhas largas, opostas, inteiras, ovóides, de tegumento brilhante.
Produzem numerosas pequenas flores, brancas ou branco-amareladas, fragrantes, agrupadas em densos racemos terminais.
O fruto é uma drupa, com uma única semente, semelhante a uma azeitona, verde quando jovem, ganhando uma coloração negro-azulada ao amadurecer.[3]
As espécies do género Picconia são nativas de áreas abertas da laurissilva da ilha da Madeira e das Canárias (P. excelsa) e das regiões de matos relativamente xerófilos das zonas costeiras das ilhas dos Grupos Central e Oriental dos Açores (P. azorica). Nas florestas das ilhas Canárias e da Madeira, a espécie P. excelsa apenas ocorre em florestas perenes húmidas ou hiper-húmidas da floresta de nuvens.[4]
Todas as espécies de Picconia ocorrem em associações dominadas por árvores perenes com folha oval semelhante aos loureiros, as quais formam uma canópia densa, com até 40 m de altura, que dificilmente é atravessada pela sol, resultando num sub-bosque esparso.[4]
Estas espécies inserem-se num grupo de plantas que são antigas paleoendémicas na Macaronésia e em África.[5] O grupo integras especialmente especialmente espécies dos géneros Laurus, Ocotea, Persea e Picconia, que em tempos remotos tiveram uma ampla distribuição nos continentes europeu e africano.[4][5]
O género Picconia inclui as seguintes espécies validamente descritas:
A etimologia do nome genérico Picconia é uma homenagem ao abade Giammaria Picconi, horticultor italiano do século XIX, especialista em olivicultura, a quem Alphonse de Candolle dedicou o género em 1844.
Picconia é um género de plantas lenhosas da família Oleaceae com distribuição natural restrita à Macaronésia, que agrupa apenas duas espécies.