dcsimg

Comments ( İngilizce )

eFloras tarafından sağlandı
Tanacetum parthenium is widely cultivated throughout North America.
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliyografik atıf
Flora of North America Vol. 19: 489, 490 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
kaynak
Flora of North America @ eFloras.org
düzenleyici
Flora of North America Editorial Committee
proje
eFloras.org
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
eFloras

Description ( İngilizce )

eFloras tarafından sağlandı
Perennials, (20–)30–60(–80) cm. Stems 1–3+ (ridged), erect, branched (usually glabrous proximally, puberulent distally). Leaves mainly cauline; petiolate; blades ovate to rounded-deltate, 4–10+ × 1.5–4 cm, usually 1–2-pinnately lobed (primary lobes 3–5+ pairs, ± ovate), ultimate margins pinnatifid to dentate, faces (at least abaxial) usually puberulent, gland-dotted. Heads 5–20(–30) in corymbiform arrays. Involucres 5–7 mm diam. Ray florets 10–21+ (more in "doubles"), pistillate, fertile; corollas white, laminae 2–8(–12) mm. Disc corollas ca. 2 mm. Cypselae ± columnar, 1–2 mm, 5–10-ribbed; pappi 0 or coroniform, 0.1–0.2+ mm. 2n = 18.
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliyografik atıf
Flora of North America Vol. 19: 489, 490 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
kaynak
Flora of North America @ eFloras.org
düzenleyici
Flora of North America Editorial Committee
proje
eFloras.org
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
eFloras

Description ( İngilizce )

eFloras tarafından sağlandı
Perennial or annual, pungent aromatic herbs, with many, ± puberulous, striate-angled, erect, 20 – 60 (-80) cm tall, densely leafy stems from ± woody rootstock with fibrous roots. Leaves radical or cauline, punctate glandular on both sides, usually yellowish-green, on slender, canaliculate, 2.5 – 8 cm long petioles, laminas ovate-oblong, 2 – 7 (-8) cm long, 1.5 – 5 cm broad, 1-2-pinnatisect to pinnatipartite into obtuse or subacute ultimate segments, the upper leaves reduced gradually in size, on shot petioles or sessile, glabrous or sparsely to moderately pubescent. Capitula radiate, heterogamous, few to several, upto 20 (-30) on 2 –3.5 cm long peduncles, in terminal dense corymbs borne on 2 – 13 (-15) cm long floral axis. Involucre hemispherical, 2-3-seriate, phyllaries imbricate, outer lanceolate, c. 1.5 mm long, inner oblong-oblanceolate, 3 – 4 (-5) mm long, sparsely pubescent or glabrescent, finely scarious and shortly lacerate at the apices. Receptacle convex or occasionally flat. Ray-florets 5-12, female, with oblong, 5 – 6 x 2 – 3 mm, obtusely 3-lobed, white ligules. Disc-florets yellow, with tubular-infundibuliform, 5-toothed, 2.5 – 3 mm long corolla tube. Cypselas oblong, 1 – 1.5 mm long, grayish-brown, with 6 – 8 white ribs and sessile glands, flattish. Pappus coroniform, irregularly lobed, or rarely evenly lobed, 0.1 – 0.5 mm long.
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliyografik atıf
Flora of Pakistan Vol. 207: 54 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
kaynak
Flora of Pakistan @ eFloras.org
düzenleyici
S. I. Ali & M. Qaiser
proje
eFloras.org
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
eFloras

Distribution ( İngilizce )

eFloras tarafından sağlandı
Distribution: N Africa, SE and E Europe, SW Asia from Turkey to Caucasus, Iran, Afghanistan, Pakistan (Baluchistan, N.W.F. Province); Kashmir and Central Asia; also widely naturalized in many countries.
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliyografik atıf
Flora of Pakistan Vol. 207: 54 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
kaynak
Flora of Pakistan @ eFloras.org
düzenleyici
S. I. Ali & M. Qaiser
proje
eFloras.org
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
eFloras

Flower/Fruit ( İngilizce )

eFloras tarafından sağlandı
Fl. Per.: July-September.
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliyografik atıf
Flora of Pakistan Vol. 207: 54 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
kaynak
Flora of Pakistan @ eFloras.org
düzenleyici
S. I. Ali & M. Qaiser
proje
eFloras.org
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
eFloras

Habitat ( İngilizce )

eFloras tarafından sağlandı
Waste places, banks of streams, sometimes in forest shade or on rock edges, from sea level to 2500 m.
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliyografik atıf
Flora of Pakistan Vol. 207: 54 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
kaynak
Flora of Pakistan @ eFloras.org
düzenleyici
S. I. Ali & M. Qaiser
proje
eFloras.org
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
eFloras

Synonym ( İngilizce )

eFloras tarafından sağlandı
Matricaria parthenium Linnaeus, Sp. Pl. 2: 890. 1753; Chrysanthemum parthenium (Linnaeus) Bernhardi
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliyografik atıf
Flora of North America Vol. 19: 489, 490 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
kaynak
Flora of North America @ eFloras.org
düzenleyici
Flora of North America Editorial Committee
proje
eFloras.org
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
eFloras

Synonym ( İngilizce )

eFloras tarafından sağlandı
Matricaria parthenium L., Sp. Pl. 890. 1753; Chrysanthemum parthenium (L.) Bernh., Syst. Verz. Erf. 145 (1800); A. B. Jackson in Kew Bull. 1937:393. 1937; R. R. Stewart, l. c. 732; Pyrethrum parthenium (L.) Sm., Fl. Brit. 2: 900. 1800; Boiss., Fl. Or. 3: 344. 1975; Post, Fl. Pal. ed. 2, 2:62. 1933; Tzvelev in Schischk. & Bobrov, Fl. USSR 26. 195. 2000. (Engl. transl.).
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliyografik atıf
Flora of Pakistan Vol. 207: 54 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
kaynak
Flora of Pakistan @ eFloras.org
düzenleyici
S. I. Ali & M. Qaiser
proje
eFloras.org
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
eFloras

Distribution ( İspanyolca; Kastilyaca )

IABIN tarafından sağlandı
IV, V, RM, VI, VII, VIII, IX, X
lisans
cc-by-nc-sa-3.0
telif hakkı
Universidad de Santiago de Chile
yazar
Pablo Gutierrez
ortak site
IABIN

Comprehensive Description ( İngilizce )

North American Flora tarafından sağlandı
Matricaria parthenium L. vSp. PI. 800. 1753
Matricaria odorata l^atB. Fl. Ft. 2: 135. 1778.
Matricaria latifolia Gilib. F!. Lithuan. 220. 1782.
Matricaria florida Salisb. Prodr. 20.^. 1796.
Chrysanthemum Parthenium Bernh. Svst. Verz. Krfurt 145. 1800.
Pyrethrum Parthenium Smith. F!. Brit. 900. 1800.
Matricaria vulgaris S. F. Gray, Nat. Arr. Brit. PI. 2: 454. 1821.
Tanacetuni Parthenium Schultz-Bip. Tanac. 55. 1844.
Leucanlhemum Parthenium Gren. & Godr. Fl. Fr. 2: 145. 1850.
Dendranthema Parthenium Des Moul. Act. Soe. Linn. Bordeaux 20: 516. 1859.
Leucanthemum odoraluin Dulac, Fl. Hautcs-Pyr. 504. 1867.
A perennial herb, with a taproot; stem erect, 3-6 dm. high, pubenUent or glabrate below, striate; leaves petioled, 4-10 cm. long, finely pilose, pirmatifid; primary divisions 3-5, obovate or the terminal one rhombic in outline, usually deeply cleft into crenate-dentate divisions; heads several or many, corymbose-paniculate; peduncles 2-7 cm. long; involucre saucershaped, 2 mm. high, 7-10 mm. broad; bracts many, in 2-3 series, only slightly imbricate, the outer lance-linear, acute, the inner linear-oblong, obtuse, with erose scarious tips; receptacle strongly convex, tubercled; ray-flowers 12-20; ligules linear or oblong, white, 5-8 mm. long, 1.5-3 mm. wide; style-branches oblong, obtuse; disk-coroUas yellow, 2 mm. long, cylindrocampanulate, with 5 short erect lobes and thickened tube; style-branches short, truncate, penicillate; achenes 1.5 mm. long, S-10-ribbed, glabrous; pappus of a short dentate crown.
Type locality: Europe.
Distribution: Escaped from cultivation, adventive or naturalized from New Brunswick to New Jersey and Ohio, and from California to Washington; West Indies; Mexico and Central America; native of Europe.
bibliyografik atıf
Per Axel Rydberg. 1916. (CARDUALES); CARDUACEAE; TAGETEAE, ANTHEMIDEAE. North American flora. vol 34(3). New York Botanical Garden, New York, NY

Tanacetum parthenium ( Asturyasça )

wikipedia AST tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium ye una planta perenne y herbal, arumosa y melecinal, perteneciente a la familia de les Compuestes.

 src=
Ilustración
 src=
Detalle de la flor

Descripción

Ye una planta yerbácea perenne, bien arumosa al estrumise, pubérula nos sos tarmos más nuevos, fueyes y involucros, tarmos más o menos ramificaos, erectos, fueyes bipinnatífidas, de contorna elíptica, hasta de 8 cm de llargu, peciolaes.

Los sos cabezueles polo xeneral son numberoses en paniculas corimbiformes, sobre pedúnculos d'hasta de 8 cm de llargu. Tien arreyo subhemisferico, con aprosimao 50 bráctees, les esteriores lliniales y les interiores oblongues, hasta de 4 mm de llargu. El receptáculu ye conversu o hemisferico.

Tien de 10 a 21 flores liguladas (si son cultivaes puede tener más), los sos coroles son blanques, les llámines oblongues de 2,5 a 8 mm de llargu, les sos coroles marielles son de ± 1,5 mm de llargu. Tán provistos de 5 a 10 costielles. Glabros, miriguanu en forma de corona diminuta.

Les plantes crecen ente 10 y 60 cm d'altu, en tierres probes a lo llargo de caminos y campos abandonaos. Tien pequeñes flores y fueyes verdes amarellentaes con forma de pluma. Floria de xunetu a ochobre; les flores tán dispuestes en corimbos d'hasta 30 pieces, con delles floruques blanques allargaes y otres marielles en forma de discu con bráctees arreyaes cubiertes de pelusa. Les flores paecer a les de la manzanilla de Castiella (Matricaria recutita L. 1753), cola que delles vegaes confundir. Les fueyes son la parte usada medicinalmente, éstes son de color brillosu, con forma definida y sabor desagradable.

Los tarmos son duros y redondos, na parte cimera tienen munches flores individuales sobre tarmos pequeños que consisten en munches fueyes blanques pequeñes; la corteza ye daqué dura y pequeña, con munches fibres fuertes. La esencia de tola planta ye bien fuerte y el sabor ye bien amargosu.

Distribución y hábitat

N'Albania, Bulgaria, Grecia y antigua Yugoslavia. Cultivada como ornamental. Introducida n'Austria, Bélxica, Gran Bretaña, Dinamarca, República Checa, Finlandia, Alemaña, Irlanda, Suiza, Holanda, España, Hungría, Italia, Portugal, Polonia, Rumanía, Rusia, Suecia y Turquía. Introducida tamién en Norteamérica y en Chile. Habita en llugares baldíos, sebes y llugares predresos.[1]

Usu melecinal

 src=
Albarelo de lloza vidrada, decoráu por Giovan Paolo Savino, escontra 1600, nel taller romanu de Diomede Mientres. Muséu Lindenau d'Altenburgu.[2]

Usar p'amenorgar la fiebre, tratar el dolor de cabeza,artritis, problemes dixestivos. Sicasí, una revisión de los estudios amosaron nun ser meyor qu'una sustanza placebo nel control de migraña ; anque sigue habiendo pocos estudios sobre los sos efeutos.[3] Haise hipotetizáu que tornaría'l llanzamientu de serotonina y prostaglandines, dambos créese qu'ayuden en migrañas, llindando la inflamación de vasos sanguíneos na cabeza. En teoría, eso podría detener el tiemblu de los vasos que cree contribuyise al dolor de cabeza.

 src=
Detalle de la fueya
 src=
Ilustración

Los sos ingredientes activos inclúin partenolida y tanetina. Les cápsules o tabletas xeneralmente contienen siquier 205 mcg, de partenolida; sicasí, tien d'inxerise 4 a 6 semana enantes de resultar efeutivu, polo que nun ye un remediu p'ataques de migraña aguda. La Partenolida foi atopada apocayá en 2005, induciendo a les célules de cáncer de leucemia a morrer.[4]

La matricaria ye una yerba que s'usó tradicionalmente pa la fiebre, tal como'l so nome n'inglés indicar (feverfew), anque esti efeutu nun s'estudió debidamente. La matricaria inxerse más comúnmente per vía oral pa la prevención de les migrañas. Lleváronse a cabu dalgunos ensayos en seres humanos con diverses resultancies. En xunto, estos estudios indiquen que'l tomar matricaria diariamente en forma de cápsules de fueya seca podría amenorgase la incidencia de los ataques de dolor de cabeza nos pacientes que carecen de migrañas cróniques. Sicasí, esta investigación foi mal diseñada y reportada. Anguaño esiste evidencia pocu convincente en cuanto al usu de la matricaria pa los síntomes acomuñaos cola artritis reumatoide. Mientres dellos ensayos clínicos, la matricaria paez tolerase bien, con un perfil moderao y reversible d'efeutos secundarios. Los efeutos perxudiciales más comunes paecen ser la ulceración ya inflamación bucal cuando s'espón direutamente a les fueyes. En teoría, podría aumentar el riesgu de sangráu.

Taxonomía

Tanacetum parthenium describióse por (Carlos Linneo) Sch.Bip. y espublizóse en Ueber die Tanaceteen: mit besonderer Berücksichtigung der deutschen Arten 55. 1844.[5]

Citoloxía

Númberu de cromosomes de Tanacetum parthenium (Fam. Compositae) y táxones infraespecíficos: 2n=18[6]

Etimoloxía

Tanacetum: nome xenéricu deriváu del llatín medieval "tanazita" que de la mesma provién del griegu "athanasia" (= inmortal, al llargu plazu), que probablemente indica la llarga duración de la inflorescencia d'esta planta, n'otros testos referir a la creencia de que les bébores a base de les fueyes d'esta planta confier la vida eterna.[7]


parthenium: epítetu llatín que significa "nome de la planta en griegu".[8]

Sinonimia
  • Aphanostephus pinulensis J.M.Coult.
  • Chamaemelum parthenium (L.) Y.H.L.Krause
  • Chrysanthemum parthenium (L.) Pers.
  • Chrysanthemum parthenium (L.) Bernh.
  • Chrysanthemum praealtum Vent.
  • Dendranthema parthenium (L.) Deas Moul.
  • Leucanthemum odoratum Dulac
  • Leucanthemum parthenium (L.) Gren. & Godr.
  • Matricaria parthenium L. basónimu
  • Parthenium matricaria Gueldenst.
  • Pontia matricaria Bubani
  • Pyrethrum buschianum Sosn.
  • Pyrethrum demetrii Manden.
  • Pyrethrum divaricatum (Sosn.) Sosn.
  • Pyrethrum glanduliferum Sommier & Levier
  • Pyrethrum grossheimii Sosn.
  • Pyrethrum sericeum var. divaricatum (Sosn.) Sosn.
  • Pyrethrum sevanense Sosn. ex Grossh.
  • Tanacetum grossheimii (Sosn.) Muradyan[9]

Nome común

  • Altamisa, amargaza, amargazón, arrugues, artumisa, botón de plata, botón de plata común, camamila de los güertos, camelina de los güertos, camomila d'Aragón, chapote, flor de la calentura, flor de santos, gamarza, gamaza, gamazón, yerba de altamira, yerba de Santa María, yerba santo, madrehuela doble, madrehuela goliosa, madrehuela rósea, magarsa, magarza, magarza mariella, magarzuela, manzanilla, manzanilla botonera, manzanilla brava, manzanillo, manzanillón, margaza, matricaria, matronaria, pelitre, Santa María blanca, yerba de Santa María.[10] Y en azteca: iztactzapotl, cochitzapotl.

Ver tamién

Referencies

  1. Polunin, O (1989). Guía fotográfica de les flores monteses d'España y d'Europa. Barcelona:Omega. ISBN 84-282-0857-3.
  2. Ficha del Ashmolean.
  3. Pittler MH, Ernst Y. Feverfew for preventing migraine. Cochrane Database of Systematic Reviews 2004, Issue 1. Art. Non.: CD002286. DOI: 10.1002/14651858.CD002286.pub2.
  4. Blood, 2005, 105, 4163.
  5. «Tanacetum parthenium». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 4 de xunu de 2012.
  6. Contribuiçao para o conhecimento citotaxonómico das spermatophyta de Portugal. II. Compositae, supl. 1 Queirós, M. (1973) Bol. Soc. Brot. ser. 2 47: 299-314
  7. «Botanical names».
  8. N'Epítetos Botánicos
  9. Tanacetum parthenium en PlantList
  10. «Tanacetum parthenium». Real Xardín Botánicu: Proyeutu Anthos. Consultáu'l 4 de xunu de 2012.

Bibliografía

  1. Flora of North America Editorial Committee, y. 2006. Magnoliophyta: Asteridae, part 6: Asteraceae, part 1. 19: i–xxiv. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
  2. Hickman, J. C. 1993. Jepson Man.: Higher Pl. Calif. i–xvii, 1–1400. University of California Press, Berkeley.
  3. Hokche, O., P. Y. Berry & O. Huber. 2008. 1–860. In O. Hokche, P. Y. Berry & O. Huber Nuevu Cat. Fl. Vasc. Venezuela. Fundación Instituto Botánicu de Venezuela, Caracas.
  4. Jørgensen, P. M. & C. Ulloa Ulloa. 1994. Seed plants of the high Andes of Ecuador---A checklist. AAU Rep. 34: 1–443.
  5. Jørgensen, P. M. & S. Llión-Yánez. (eds.) 1999. Catalogue of the vascular plants of Ecuador. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 75: i–viii, 1–1181.
  6. Marticorena, C. & M. Quezada. 1985. Catálogu de la Flora Vascular de Chile. Gayana, Bot. 42: 1–157.
  7. Nasir, Y. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
  8. Turner, B. L. 1996. The Comps of Mexico: A systematic account of the family Asteraceae, vol. 6. Tageteae and Athemideae. Phytologia Mem. 10: i–ii, 1–93.
  9. Zuloaga, F. O., O. Morrone, M. J. Belgrano, C. Marticorena & Y. Marchesi. (eds.) 2008. Catálogu de les Plantes Vasculares del Conu Sur (Arxentina, Sur de Brasil, Chile, Paraguay y Uruguái). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 107(1): i–xcvi, 1–983; 107(2): i–xx, 985–2286; 107(3): i–xxi, 2287–3348.

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia AST

Tanacetum parthenium: Brief Summary ( Asturyasça )

wikipedia AST tarafından sağlandı
Tanacetum parthenium

Tanacetum parthenium ye una planta perenne y herbal, arumosa y melecinal, perteneciente a la familia de les Compuestes.

 src= Ilustración  src= Detalle de la flor
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia AST

Segura (planta) ( Katalanca; Valensiyaca )

wikipedia CA tarafından sağlandı

Segura (Tanacetum parthenium; sinònim Chrysanthemum parthenium (L.) Pers., Pyrethrum parthenium Sm.) és una planta medicinal tradicional que es troba en molts jardins antics i que també es fa servir com a planta ornamental. La planta és un subarbust que fa uns 45 cm d'alt amb les fulles que tenen una flaire de llimona està coberta per flors del tipus de la margarita. S'estén ràpidament i en poc temps pot ocupar una àmplia.[1]

Cultiu

És una planta herbàcia perenne que s'ha de plantar en un lloc a ple sol distanciant les plantes uns 40 cm. pot resistir gelades de fins -30 °C i s'ha de tallar arran de terra quan arriba la tardor. És originària del Balcans, Anatòlia i el Caucas.[2]

Usos

 src=
Fulles de botonets

Ja el grec del segle primer Dioscorides la feia servir com antiinflamatori.[3]

En anglès el seu nom "feverfew" deriva del llatí febrifugia, que significa "reductora de la febre."[4] S'ha usat per abaixar la febre i per combatre el mal de cap i l'artritis[5] i els problemes digestius, malgrat que les proves científiques no li donen més duport que l'efecte placebo.[6][7][8]

Els ingredients actius dels botonets inclouen la partenolida i la tanetina.[9] En el cas de la partenolida s'ha mostrat científicament que indueix l'apoptosi en algunes cèl·lules de càncer in vitro .[10][11][12]

L'ús a llarg termini dels botonets seguit d'una interrupció brusca pot donar problemes per la salut.

Les dones embarassades no haurien de prendre els botonets.[13]

Referències

  1. National Center for Complementary and Alternative Medicine. «FeverFew». [Consulta: 18 juliol 2012].
  2. Jeffrey C. «Tanacetum parthenium». Mansfeld's World Database of Agricultural and Horticultural Crops, 2001.
  3. Government of Saskatchewan: Agricultural (Herbs and Spices) Feverfew Information [Web Article]. http://www.agriculture.gov.sk.ca/Default.aspx?DN=5a05a8da-ff3e-490b-b280-35f7b22b803b Retrieved : 06/01/2012
  4. «Feverfew». University of Maryland. [Consulta: 6 octubre 2011].
  5. University of Maryland Medical Center. «Feverfew». [Consulta: 18 juliol 2012].
  6. Pittler, MH; Ernst, E «Feverfew for preventing migraine». Cochrane Database of Systematic Reviews, 1, 2004, pàg. CD002286. DOI: 10.1002/14651858.CD002286.pub2. PMID: 14973986.
  7. «Feverfew». National Center for Complementary and Alternative Medicine, juliol 2010. [Consulta: 6 octubre 2011].
  8. Pareek A, Suthar M, Rathore GS, Bansal V «Feverfew (Tanacetum parthenium L.): A systematic review». Pharmacogn Rev, 5, 9, January 2011, pàg. 103–10. DOI: 10.4103/0973-7847.79105. PMC: 3210009. PMID: 22096324.
  9. Meschino Health. «Comprehensive Guide to Feverfew». [Consulta: 18 juliol 2012].
  10. Guzman ML, Rossi RM, Karnischky L, et al. «The sesquiterpene lactone parthenolide induces apoptosis of human acute myelogenous leukemia stem and progenitor cells». Blood, 105, 11, June 2005, pàg. 4163–9. DOI: 10.1182/blood-2004-10-4135. PMC: 1895029. PMID: 15687234.
  11. Guzman ML, Jordan CT «Feverfew: weeding out the root of leukaemia». Expert Opin Biol Ther, 5, 9, September 2005, pàg. 1147–52. DOI: 10.1517/14712598.5.9.1147. PMID: 16120045.
  12. Lesiak K, Koprowska K, Zalesna I, Nejc D, Düchler M, Czyz M «Parthenolide, a sesquiterpene lactone from the medical herb feverfew, shows anticancer activity against human melanoma cells in vitro». Melanoma Res., 20, 1, February 2010, pàg. 21–34. DOI: 10.1097/CMR.0b013e328333bbe4. PMID: 19949351.
  13. Yao M, Ritchie HE, Brown-Woodman PD «A reproductive screening test of feverfew: is a full reproductive study warranted?». Reprod. Toxicol., 22, 4, November 2006, pàg. 688–93. DOI: 10.1016/j.reprotox.2006.04.014. PMID: 16781113.

Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons (Galeria)
Commons
Commons (Categoria) Modifica l'enllaç a Wikidata

Viccionari

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autors i editors de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CA

Segura (planta): Brief Summary ( Katalanca; Valensiyaca )

wikipedia CA tarafından sağlandı

Segura (Tanacetum parthenium; sinònim Chrysanthemum parthenium (L.) Pers., Pyrethrum parthenium Sm.) és una planta medicinal tradicional que es troba en molts jardins antics i que també es fa servir com a planta ornamental. La planta és un subarbust que fa uns 45 cm d'alt amb les fulles que tenen una flaire de llimona està coberta per flors del tipus de la margarita. S'estén ràpidament i en poc temps pot ocupar una àmplia.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autors i editors de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CA

Wermod wen ( Galce )

wikipedia CY tarafından sağlandı

Llysieuyn rhinweddol iawn ydy'r wermod wen (Lladin: Chrysanthemum parthenium, Saesneg: Feverfew) sydd wedi ei ddefnyddio ers canrifoedd i wella meigryn a gwynegon. Fe'i tyfir hefyd er mwyn ei arddangos a'i ogla. Nid yw'n tyfu'n fwy na thua deunaw modfedd o uchder a cheir arogl lemwn cryf iawn ar y dail. Mae'r blodau'n edrych yn debyg iawn i lygad y dydd. Gall ledaenu'n gyflym iawn drwy'r ardd.

Ymddengys y gair "wermod wen" yn gyntaf yn y 14g.[1]

Rhinweddau meddygol

Mae iddo rinweddau meddygol megis y gallu i wella cur pen eithafol, gwynegon (cricmala) a phroblemau'n ymwneud â'r cylla (poen bol).[2] Tair deilen sydd ei angen (neu un fawr) a'u rhoi mewn brechdan, gyda digon o fenyn arno, neu fêl. Dylid ei gymryd unwaith y dydd rhwng prydau bwyd a hynny am bedwar mis cyn gweld unrhyw wellhad.

Yn ddiweddar mae Prifysgol Rochester yn gweithredu profion clinigol dwys iawn i'r posibilrwydd cryf fod y wermod wen yn medru ymosod ar gelloedd canser:

Jordan’s lab has already seen promising results with a new compound, developed from a daisy-like plant known as feverfew or bachelor’s button. A component of the plant called parthenolide is the first single agent known to act on leukemias at the stem-cell level.[3]

Cyfeiriadau

  1. Geiriadur Prifysgol Cymru, Cyfrol lV, tudalen 3732.
  2. Llysiau Rhinweddol gan Ann Jenkins, cyhoeddwyd gan Wasg Gomer, 1982.
  3. Canolfan Feddygol Prifysgol Rochester

Gweler hefyd

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Awduron a golygyddion Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CY

Wermod wen: Brief Summary ( Galce )

wikipedia CY tarafından sağlandı

Llysieuyn rhinweddol iawn ydy'r wermod wen (Lladin: Chrysanthemum parthenium, Saesneg: Feverfew) sydd wedi ei ddefnyddio ers canrifoedd i wella meigryn a gwynegon. Fe'i tyfir hefyd er mwyn ei arddangos a'i ogla. Nid yw'n tyfu'n fwy na thua deunaw modfedd o uchder a cheir arogl lemwn cryf iawn ar y dail. Mae'r blodau'n edrych yn debyg iawn i lygad y dydd. Gall ledaenu'n gyflym iawn drwy'r ardd.

Ymddengys y gair "wermod wen" yn gyntaf yn y 14g.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Awduron a golygyddion Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CY

Řimbaba obecná ( Çekçe )

wikipedia CZ tarafından sağlandı
 src=
Zobrazení řimbaby obecné

Řimbaba obecná (Tanacetum parthenium) je středně vysoká, vytrvalá, aromatická rostlina s množstvím drobných květních úborů podobných sedmikrásce. Na základě nových výzkumů byl rod (Pyrethrum) zrušen a jeho druhy, které se v české přírodě vyskytují, byly začleněny do rodu vratič (Tanacetum).

Bylina řimbaba obecná tak dostává nové vědecké jméno Tanacetum parthenium. V české literatuře však bývá stále uváděna pod jménem Pyrethrum parthenium, nebo ještě se starším Chrysanthemum parthenium.

Rozšíření

Pochází z jihovýchodní Evropy, Malé Asie a okolí Kavkazu. V současnosti roste v celé Evropě a byla zavlečena i do Číny, obou Amerik, severní Afriky i Austrálie; místy se stává invazní rostlinou. V České republice byla odedávna jako léčivá rostlina pěstována v zahradách, dnes převládají zplaněné populace ve volné přírodě v blízkosti lidských sídel.

Ekologie

Řimbabě obecné se nejlépe daří na teplých a osluněných stanovištích, na půdách dostatečně propustných a bohatých na živiny, hlavně dusík. Roste v zahradách, okolo zdí, v parcích, na návsích a na různých ruderálních stanovištích.

Popis

Vytrvalá rostlina s lodyhou vysokou 30 až 60 cm. Lodyha je krátce vystoupavá až přímá, mělce rýhovaná, v dolní části lysá a v horní chlupatá a okoličnatě rozvětvená. U starší rostliny obvykle vyrůstá ze šikmého, drobnými kořínky porostlého oddenku lodyh několik. Lodyžní listy jsou střídavé, řapíkaté, měkké, světle zelené nebo žlutozelené a v obryse vejčité. Jejich čepele, 5 až 7 cm dlouhé a 4 až 5 cm široké, jsou peřenoklané se dvěma až pěti páry úkrojků které jsou vroubkovaně pilovité, na koncích tupé a na rubu hustě žláznaté. Rozemnuté listy i lodyha silně voní po heřmánku.

Dlouze stopkaté květní úbory o průměru 1,5 až 2,5 cm vyrůstají v počtu 15 až 20 v chocholičnaté latě. Úbor je tvořen ve středu rostoucími oboupohlavnými kvítky se žlutými, trubkovitými, pěticípými korunami a po obvodě 10 až 20 samičími jazykovitými kvítky s krátkou bílou ligulou. Trojřadý zákrov je zploštěle polokulovitý, zelené zákrovní listeny jsou podlouhlé a mají široký suchomázdřitý lem. Kvetou od června do září. Plody jsou vejčité nažky asi 1 mm velké, které mají na vrcholu zubatou blanitou korunku a po bocích podélná bílá žebra. Ploidie druhu je 2n = 18.

Význam

Řimbaba obecná bývá pěstována jako okrasná a léčivá rostlina. Pěstuje se v několika kultivarech, bývají plnokvěté nebo mívají žlutavé listy. Rostliny jsou nejčastěji vysazují na obruby záhonů.

Kvetoucí nať sbírána na počátku květu obsahuje sekviterpenové laktony, mnohé silice s pinenem a bornylacetátem, třísloviny, pyrethrin, deriváty acetylenu, chrysanthemonin a další látky; nejvíce účinných látek je obsaženo v listech. V léčitelství se droga používá nejčastěji ve formě nálevu. Působí proti horečce a protirevmaticky, snižuje bolest, rozšiřuje cévy, podporuje trávení a užívá se také při menstruačních bolestech. Bývá také lékem proti migréně, rozžvýká se a spolkne preventivně jeden a při záchvatu pět čerstvých listů. Při zánětu středního ucha pomáhá vsunout do ucha čerstvý list. Z květů se vyrábí tinktura používána jako repelent proti hmyzu a léčivá mast na hmyzí kousnutí.[1][2][3][4][5][6]

Galerie

Reference

  1. HOUSKA, Jindřich. BOTANY.cz: Řimbaba obecná [online]. O. s. Přírodovědná společnost, BOTANY.cz, rev. 02.01.2008 [cit. 2015-08-28]. Dostupné online. (česky)
  2. AtlasRostlin.cz: Řimbaba obecná [online]. Tiscali media, a.s., Praha [cit. 2015-08-28]. Dostupné online. (česky)
  3. POLÍVKA, František. Názorná květena zemí koruny české: Řimbaba obecná [online]. Wendys, Zdeněk Pazdera, 1901 [cit. 2015-08-28]. S. 486. Dostupné online. (česky)
  4. PAREEK, Anil; SUTHAR, Manish; GARVENDRA, S. Rathoe et al. Feverfew (Tanacetum parthenium L.): A systematic review. Journal Pharmacognosy Review [online]. Medknow Publications and Media, Ghatkopar (E), Mumbai, IN, 2011 [cit. 28.08.2015]. Čís. 9, s. 103-110. Dostupné online. ISSN 0976-2787. (anglicky)
  5. WATSON, Linda E. Flora of North America: Tanacetum parthenium [online]. Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA, USA [cit. 2015-08-28]. Dostupné online. (anglicky)
  6. Feverfew [online]. University of Maryland Medical Center, Baltimore, MD, USA [cit. 2015-08-28]. Dostupné online. (anglicky)

Externí odkazy

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia autoři a editory
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CZ

Řimbaba obecná: Brief Summary ( Çekçe )

wikipedia CZ tarafından sağlandı
 src= Zobrazení řimbaby obecné

Řimbaba obecná (Tanacetum parthenium) je středně vysoká, vytrvalá, aromatická rostlina s množstvím drobných květních úborů podobných sedmikrásce. Na základě nových výzkumů byl rod (Pyrethrum) zrušen a jeho druhy, které se v české přírodě vyskytují, byly začleněny do rodu vratič (Tanacetum).

Bylina řimbaba obecná tak dostává nové vědecké jméno Tanacetum parthenium. V české literatuře však bývá stále uváděna pod jménem Pyrethrum parthenium, nebo ještě se starším Chrysanthemum parthenium.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia autoři a editory
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia CZ

Matrem ( Danca )

wikipedia DA tarafından sağlandı

Matrem (Tanacetum parthenium) er en 20-60 cm høj buskagtig urt med mange små margerit-lignende blomster. Den lugter stærkt og smager bittert.

Beskrivelse

Bladene er lysegrønne/gullige. Planten er flerårig, men lever ikke i mange år. Til gengæld frø-spreder den sig villigt. Den blomstrer i juli/august.

Voksested

Matrem er en forvildet lægeplante, som stammer fra Sydeuropa, og findes i Danmark ved bebyggelser og ruderater. Den er kendt fra hele landet.

Anvendelse

Matrem siges at være effektiv til behandling af hovedpine og migræne. Mod almindelig hovedpine og tømmermænd kan man spise et par blade af planten – helst lagt ind under pålæg i en mad, da den kan give sår i munden og i øvrigt smager meget bittert.

Den spirer villigt og én gang indført i haven, har man den. Det er en nem og dekorativ plante til blomsterbede og køn i buketter.


Commons-logo.svg
Wikimedia Commons har medier relateret til:


Kilder

Eksterne henvisninger

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-forfattere og redaktører
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DA

Matrem: Brief Summary ( Danca )

wikipedia DA tarafından sağlandı

Matrem (Tanacetum parthenium) er en 20-60 cm høj buskagtig urt med mange små margerit-lignende blomster. Den lugter stærkt og smager bittert.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-forfattere og redaktører
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DA

Mutterkraut ( Almanca )

wikipedia DE tarafından sağlandı

Mutterkraut (Tanacetum parthenium) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Tanacetum innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae). Andere Trivialnamen sind Falsche Kamille, Zierkamille und Fieberkraut.

Der Trivialname Mutterkraut wird regional für viele weitere Pflanzenarten verwendet, etwa die Alpen-Mutterwurz, die zumeist als Heilkraut oder aber als Abortivum Verwendung fanden.

Beschreibung

 src=
Dieser Artikel oder nachfolgende Abschnitt ist nicht hinreichend mit Belegen (beispielsweise Einzelnachweisen) ausgestattet. Angaben ohne ausreichenden Beleg könnten demnächst entfernt werden. Bitte hilf Wikipedia, indem du die Angaben recherchierst und gute Belege einfügst.
 src=
Habitus, Laubblätter und Blütenkörbe

Vegetative Merkmale

Das Mutterkraut wächst als ausdauernde krautige Pflanze und erreicht in seiner Wildform Wuchshöhen von 30 bis 80 Zentimetern. Es riecht stark aromatisch. Der Stängel ist gerippt und im oberen Bereich verzweigt.

Die wechselständig angeordneten Laubblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Die zarte, hellgrüne, fast kahle Blattspreite ist im Umriss eiförmig und fiederspaltig bis fiederteilig mit größerem Endabschnitt.

 src=
In diesem Artikel oder Abschnitt fehlen noch folgende wichtige Informationen:
mindestens die generativen Merkmale sind nur marginal oder gar nicht beschrieben
Hilf der Wikipedia, indem du sie recherchierst und

Generative Merkmale

Die Blütezeit reicht von Juni bis September.[1] In lockeren doldenrispigen Gesamtblütenständen stehen fünf bis 30 körbchenförmige Teilblütenstände zusammen. Die Blütenkörbchen weisen einen Durchmesser von 13 bis 22 Millimeter auf und enthalten Zungen- und Röhrenblüten. Die weiblichen Zungenblüten sind weiß und 5 bis 9 Millimeter lang. Die zwittrigen Röhrenblüten sind gelb.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 18.[2]

Vorkommen

Ursprünglich war Tanacetum parthenium im östlichen Mittelmeerraum beheimatet. Seine Heimat war der Kaukasusraum, die Türkei, die Krim, Portugal, Südosteuropa und Tschechien.[3] Aufgrund ihrer historisch langen Nachweisbarkeit in Mitteleuropa wird Tanacetum parthenium als Archäophyt eingestuft.[4] In Nordafrika, auf den Azoren, Kanaren und Madeira, in West- und Zentralasien, in Nord-, Mittel- und Südamerika, in Neuseeland, Hawaii und Australien ist das Mutterkraut ein Neophyt.[1][3]

Das Mutterkraut ist eine alte Zier- und Heilpflanze, traditionell z. B. in Bauerngärten angepflanzt. Es existiert eine Reihe von Kultursorten, deren Blüten oft gefüllt sind und manchmal nur aus Zungenblüten bestehen.[5] Das Mutterkraut ist häufig aus Gärten verwildert. Es ist beispielsweise in ruderalen Gras- und Staudenfluren anzutreffen. Standorte in Mitteleuropa sind lehmige, nährstoffreiche Böden. Eine dauerhafte Einbürgerung ist allerdings noch nicht nachgewiesen.[1] In Mitteleuropa kommt Tanacetum parthenium in Pflanzengesellschaften des Verbands Arction vor, in Südosteuropa in Pflanzengesellschaften des Atropion-Verbands.[2]

Taxonomie

Die Erstveröffentlichung erfolgte 1753 unter dem Namen (Basionym) Matricaria parthenium durch Carl von Linné in Species Plantarum, S. 890. Die Neukombination zu Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip. wurde 1844 durch Carl Heinrich Schultz „Bipontinus“ in Ueber die Tanaceteen... Haardt 55 veröffentlicht. Es gibt weitere Synonyme für Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip., beispielsweise: Chrysanthemum parthenium (L.) Bernh.

Naturheilkunde

 src=
Dieser Artikel oder nachfolgende Abschnitt ist nicht hinreichend mit Belegen (beispielsweise Einzelnachweisen) ausgestattet. Angaben ohne ausreichenden Beleg könnten demnächst entfernt werden. Bitte hilf Wikipedia, indem du die Angaben recherchierst und gute Belege einfügst.

Mutterkraut wurde bereits von Dioskurides im 1. Jahrhundert als Heilkraut beschrieben. Im Mittelalter wurde es gegen Fieber und Kopfschmerzen eingesetzt. Der Trivialname Mutterkraut kommt von seiner Verwendung bei Schwangerschaftsbeschwerden – es löst die Menstruation aus und fördert die Ablösung der Plazenta, ist also ein Abortivum.

Naturheilkundliche Verwendung

Nach beispielsweise Diener et al. 2005 können die Laubblätter des Mutterkrauts das Auftreten von Migräneanfällen vermindern, wenn sie über Wochen regelmäßig prophylaktisch eingenommen werden.[6][7] Sie sollen außerdem beruhigend und verdauungsfördernd wirken und Parasiten im Darm bekämpfen. Äußerlich angewendet sollen sie auch gegen Hauteiterungen helfen und Insekten abwehren. Die enthaltenen Parthenolide hemmen die Bildung von Prostaglandinen sowie die Freisetzung von Serotonin aus den Blutplättchen. Sie werden neuerdings auch als mögliche Grundlage eines neuen Medikamentes gegen Leukämie angesehen.[8][9][10] Mutterkraut ist als Fertigpräparat erhältlich. Es lässt sich leicht im eigenen Garten ziehen, um die Blätter direkt zu verwenden. Wegen des bitter-aromatischen Geschmacks wurden sie gerne mit auf Brot gelegt, was aber heutzutage nicht mehr unbedingt zu empfehlen ist. Indem aus vielen Kräutern, Gemüsen und Obsten Bitterstoffe herausgezüchtet wurden, ist die starke Bitterkeit der Blüte für den heutigen Gaumen ungewöhnlich. Für Schwangerschaft und Stillzeit liegen keine genauen Erfahrungen vor, besteht aber eher eine deutliche Gegenanzeige.

Giftigkeit

 src=
Dieser Artikel oder nachfolgende Abschnitt ist nicht hinreichend mit Belegen (beispielsweise Einzelnachweisen) ausgestattet. Angaben ohne ausreichenden Beleg könnten demnächst entfernt werden. Bitte hilf Wikipedia, indem du die Angaben recherchierst und gute Belege einfügst.

Die oberirdischen Pflanzenteile enthalten mehrere Sesquiterpenlactone. Das mengenmäßig wichtigste ist Parthenolid, das auch als Kontaktallergen eine Rolle spielt. Sein Anteil beträgt je nach Standort und Jahreszeit im Kurzätherextrakt bis zu 1 %. Als vor wenigen Jahren das Mutterkraut als Zierpflanze auf den Markt kam, ist die Zahl der beobachteten allergischen Kontaktdermatitiden angestiegen. Das Mutterkraut gilt aber auch als hauptsächlich verantwortliche Art unter den Verursachern der aerogenen Kontaktdermatitis. Bei 50 % der auf Mutterkraut sensitiven Patienten ist regelmäßig eine Kreuzallergie mit anderen Korbblütlern zu beobachten; besonders häufig mit „Chrysanthemen“, Rainfarn, Margerite, Schafgarbe und Sonnenblume, aber auch mit Vertretern anderer Pflanzenfamilien wie z. B. mit Lorbeer oder dem Lebermoos Frullania.

Trivialnamen

Für das Mutterkraut bestehen bzw. bestanden auch die weiteren deutschsprachigen Trivialnamen: Bocksblum, Breselkraut (Österreich bei Linz), Jungfernkraut (Schwaben, Schlesien), Mägdeblümen, Mählerkraut, Magdblum, Maraun (Ostpreußen), Mater, Materie (mittelniederdeutsch), Matram (mittelhochdeutsch), Matran (mittelhochdeutsch), Matrenen, Matrenichen (Schlesien), Matron (mittelhochdeutsch), Matronkraut, Mehtert (Siebenbürgen), Meidblumen, Meter, Metern, Metra, Metter, Metterich (Thüringen), Mettram, Mettrs (mittelhochdeutsch), Mütrich, Muattachrut (St. Gallen bei Werdenberg), Muterkrut (mittelniederdeutsch) und Sonnenauge.[11]

Siehe auch

Literatur

Einzelnachweise

  1. a b c Oskar Sebald, Siegmund Seybold, Georg Philippi, Arno Wörz (Hrsg.): Die Farn- und Blütenpflanzen Baden-Württembergs. Band 6: Spezieller Teil (Spermatophyta, Unterklasse Asteridae): Valerianaceae bis Asteraceae. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 1996, ISBN 3-8001-3343-1.
  2. a b Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 941.
  3. a b Tanacetum im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 16. Februar 2018.
  4. Mutterkraut. FloraWeb.de
  5. Christopher Brickell (Hrsg.): DuMont’s große Pflanzen-Enzyklopädie A–Z. Band 2, DuMont, Köln 1998, ISBN 3-7701-4350-7.
  6. H. C. Diener, V. Pfaffenrath, J. Schnitker, M. Friede, H. H. Henneicke-von Zepelin: Efficacy and safety of 6.25 mg t.i.d. feverfew CO2-extract (MIG-99) in migraine prevention – a randomized, double-blind, multicentre, placebo-controlled study. In: Cephalalgia. Jahrgang 25, Heft 11, 2005, S. 1031–1041. (englisch)
  7. Tagungsbericht 16. Schweizerische Tagung für Phytotherapie – Teil 2, Thema Migränebehandlung, 2001, S. 2. (PDF; 43 kB)
  8. Michael F. Clarke, Michael W. Becker: Krebs – sind Stammzellen schuld? In: Spektrum der Wissenschaft. 1/2007, S. 63. (PDF; 599 kB)
  9. Plant Derivative Attacks the Roots of Leukemia. University of Rochester Medical Center, News Archive, 11. Februar 2005. (online (Memento vom 21. September 2006 im Internet Archive), englisch)
  10. Monica Guzman, Randall Rossi, Lilliana Karnischky, Xiaojie Li, Derick Peterson, Dianna Howard, Craig Jordan: The sesquiterpene lactone parthenolide induces apoptosis of human acute myelogenous leukemia stem and progenitor cells. In: Blood. Vol. 105, No. 11, Washington, 1. Juni 2005, S. 4163–4169. (online, englisch)
  11. Georg August Pritzel, Carl Jessen: Die deutschen Volksnamen der Pflanzen. Neuer Beitrag zum deutschen Sprachschatze. Philipp Cohen, Hannover 1882, S. 95 f. eingescannt.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DE

Mutterkraut: Brief Summary ( Almanca )

wikipedia DE tarafından sağlandı

Mutterkraut (Tanacetum parthenium) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Tanacetum innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae). Andere Trivialnamen sind Falsche Kamille, Zierkamille und Fieberkraut.

Der Trivialname Mutterkraut wird regional für viele weitere Pflanzenarten verwendet, etwa die Alpen-Mutterwurz, die zumeist als Heilkraut oder aber als Abortivum Verwendung fanden.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia DE

Bossan Pheddyr ( Man dili )

wikipedia emerging languages tarafından sağlandı

She lus 'sy chynney Asteraceae eh bossan Pheddyr (Tanacetum parthenium). V'eh dooghyssagh da'n yn Euraishey (Lieh-inshey Valkanagh, Anatolia as y Choagaash) agh t'eh skeaylt harrish y teihll jiu. T'eh ry-akin 'syn Oarpey, America Hwoaie as yn Çhillee.[1]

Jalloo-oaylleeaght

T'eh gaase dys crouw wheesh as 46cm er yrjid.

Ymmyd

Va ymmyd jeant jeh myr losserey lheeys noi çhiassaghey, çhingyssyn king as gailley.[2] Ta cooid vreeoil bossan Pheddyr goaill stiagh parthenolide as tanetin, as melatonin. Foddee eh cur aawoalley allergagh ort, goaill stiagh gorley craitnagh coventyn, çhingys gailley, as askaidjyn beill.[3][4] T'ad cur coyrle n'oi rish torraghys.[5]

Imraaghyn

  1. Jeffrey C (2001). Tanacetum parthenium. Mansfeld's World Database of Agricultural and Horticultural Crops.
  2. Pittler MH, Ernst E (2004). "Feverfew for preventing migraine". Cochrane Database of Systematic Reviews 1 (CD002286). doi:10.1002/14651858.CD002286.pub2. PMID 14973986.
  3. "Two cases of compositae dermatitis exacerbated by moisturizer containing feverfew" (2007). Dermatitis : contact, atopic, occupational, drug : official journal of the American Contact Dermatitis Society, North American Contact Dermatitis Group 18 (4). PMID 18021604.
  4. University of Maryland Complementary Medicine
  5. Yao M, Ritchie HE, Brown-Woodman PD (Houney 2006). "A reproductive screening test of feverfew: is a full reproductive study warranted?". Reprod. Toxicol. 22 (4). doi:10.1016/j.reprotox.2006.04.014. PMID 16781113.

Kianglaghyn mooie

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors

Bossan Pheddyr: Brief Summary ( Man dili )

wikipedia emerging languages tarafından sağlandı

She lus 'sy chynney Asteraceae eh bossan Pheddyr (Tanacetum parthenium). V'eh dooghyssagh da'n yn Euraishey (Lieh-inshey Valkanagh, Anatolia as y Choagaash) agh t'eh skeaylt harrish y teihll jiu. T'eh ry-akin 'syn Oarpey, America Hwoaie as yn Çhillee.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors

Santa Mariya (yura) ( Keçuva dili )

wikipedia emerging languages tarafından sağlandı

Santa Mariya [1] (Tanacetum parthenium) nisqaqa Buliwyapi wiñaq hampi yuram.

Pukyukuna

  1. Susana Arrázola Rivero, Margoth Atahuachi, Edwin Saravia, Alvaro Lopez, Diversidad floristica medicinal y potencial etnofarmacológico de las plantas de los valles secos de Cochabamba - Bolivia (kastilla simi), r. 70 - 76: Hampi yurakunap sinru qillqan (qhichwa simipi sutinkunawan)

Hawa t'inkikuna

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors

Santa Mariya (yura): Brief Summary ( Keçuva dili )

wikipedia emerging languages tarafından sağlandı

Santa Mariya (Tanacetum parthenium) nisqaqa Buliwyapi wiñaq hampi yuram.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors

Tanacetum parthenium ( İskoçça )

wikipedia emerging languages tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium, kent as flechy nellie or kill-the-flech, is a flouerin plant in the daisy faimily Asteraceae.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors

Adreminte

wikipedia emerging_languages tarafından sağlandı

Sēo adreminte is plante gefunden in mænigum ealdum geardum.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors

Maresina ( Vec )

wikipedia emerging_languages tarafından sağlandı

La maresìna ła xe na pianta (nome sientifego Tanacetum parthenium) deła fameja dełe Compositae o Asteraceae. In inglese ła se ciama feverfew, in todesco Mutterkraut, in taljan matricale o partenio. Ła xe na pianta erbàsea perene, on mucio aromàtega al strucarse, ga foje de contorno ełìtego, fin a 8 cm de łonghesa. Ła se uxa par redure fiebre (varda el nome inglese), tratar dołor de suca, artriti, problemi dijestivi. Na volta ła se doparava par i dolori dełe mestruasion (da qua el nome in todesco e in taljan). Rexentemente ła se ga utilixà par ła cura de ła pełe.

Ła vive specie in alta cołina; conosuda e doparà in cuxina in Val Cianpo e Valdagno, 'ntel Vixentin, ma anca 'ntel Veronexe, sui Lesini e in pianura.

Magnari fati coła maresìna

Fritołe coła maresìna

Preparare na pasteła de farina bianca, late, aqua, sałe e na s-cianta de sucaro. Fate łe fritołe, łe se fa desfrizare metendoghe sora, tajà a toketi, una o do foje de maresìna su ogni fritoła xa 'ntel ojo de bojo. Se tira fora łe fritołe, łe se fa sgiosare e sugare su na carta asorbente. Se pol butarghe sora un poco de sucaro semołado e łe se magna subito finke łe xe calde.

Dolxe a ła maresìna

Ghe vol: 120 g de sucaro semołà, 100 g de fecoła de patate, 10-12 foje freske trità de maresìna, 3 ovi intieri, 50 g de buro, 2 cuciari de graspa, ła scorsa xała gratà de 1 limon, 1 cuciarin de lievito in polvere par dolxi. Mis-ciar ben el sucaro col buro e i rosi dei ovi, xontarghe ła fecoła de patate, ła graspa, el limon e łe foje de maresìna trità. Sbatere łe 3 ciare de ovo e xontarle al paston; ała fine meterghe anca el lievito e versare in na forma da forno e cuxinare a 200° par mexora.

Bigoli coła maresìna

Far infiapare pian pian in ojo de oliva veneto tanta séola e scałogno tajà a fetełe fine fine, xontarghe qualke giosa de axedo de vin bianco, un mestoło de brodo de połastro e bagnar col vin Dureło. Far bojere par mexora e dopo xontarghe raquante foje de maresìna e qualke toketo de sarda sałada, lasar cuxinar ancora par pochi minuti e dopo pasar tuto pal pasaverdure col disco pi fino. Se buta sta salsa sui bigoli e se ghe grata sora formajo Asiago d'ałevo.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors

Maresina: Brief Summary ( Vec )

wikipedia emerging_languages tarafından sağlandı

La maresìna ła xe na pianta (nome sientifego Tanacetum parthenium) deła fameja dełe Compositae o Asteraceae. In inglese ła se ciama feverfew, in todesco Mutterkraut, in taljan matricale o partenio. Ła xe na pianta erbàsea perene, on mucio aromàtega al strucarse, ga foje de contorno ełìtego, fin a 8 cm de łonghesa. Ła se uxa par redure fiebre (varda el nome inglese), tratar dołor de suca, artriti, problemi dijestivi. Na volta ła se doparava par i dolori dełe mestruasion (da qua el nome in todesco e in taljan). Rexentemente ła se ga utilixà par ła cura de ła pełe.

Ła vive specie in alta cołina; conosuda e doparà in cuxina in Val Cianpo e Valdagno, 'ntel Vixentin, ma anca 'ntel Veronexe, sui Lesini e in pianura.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors

Tanacetum parthenium ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium, known as feverfew,[1] is a flowering plant in the daisy family, Asteraceae. It may be grown as an ornament, and may be identified by its synonyms, Chrysanthemum parthenium and Pyrethrum parthenium.

Description

The plant is a herbaceous perennial that grows into a small bush,[2] up to 70 cm (28 in) high, with pungently-scented leaves. The leaves are light yellowish green, variously pinnatifid. The conspicuous daisy-like flowers are up to 20 millimetres (34 in) across, borne in lax corymbs. The outer, ray florets have white ligules and the inner, disc florets are yellow and tubular. It spreads rapidly by seed, and will cover a wide area after a few years.[3][4]

Distribution and cultivation

Feverfew is native to Eurasia, specifically the Balkan Peninsula, Anatolia, and the Caucasus, but cultivation has spread it around the world and the rest of Europe, North America, and Chile.[2][5]

A perennial herb, it should be planted in full sun, 38 to 46 cm (15–18 in) apart, and cut back to the ground in the autumn. It grows up to 70 cm (28 in) tall. It is hardy to USDA zone 5 (−30 °C (−22 °F)). Outside of its native range, it may become an invasive weed.[6]

Uses

Leaf of feverfew

Traditional medicine

In traditional medicine, feverfew has been used to treat headache, but there is no confirmed scientific evidence that it has such an effect.[2][7][8] Feverfew contains parthenolide, which is under basic research to assess its properties on cancer.[8] Feverfew is registered as a traditional herbal medicine in the Nordic countries under the brand name Glitinum. Only powdered feverfew is approved in the European Union herbal monograph.[9]

Dietary supplement

The parthenolide content of commercially available feverfew supplements varies substantially (by more than 40-fold) despite labeling claims of "standardization".[10]

Adverse effects

Long-term use of feverfew followed by abrupt discontinuation may induce a withdrawal syndrome featuring rebound headaches and muscle and joint pains.[8] Feverfew may cause allergic reactions, including contact dermatitis.[8] Other side effects have included gastrointestinal upset such as nausea, vomiting, abdominal pain, diarrhea, and flatulence.[8] When the herb is chewed or taken orally it may cause mouth ulcers and swelling and numbness of the mouth.[8] Feverfew should not be taken by pregnant women.[8] It may interact with blood thinners and increase the risk of bleeding, and also may interact with a variety of medications metabolized by the liver.[8]

History and etymology

The word feverfew derives from the Latin word febrifugia, meaning 'fever reducer',[11] although it no longer is considered useful for that purpose.

Although its earliest medicinal use is unknown, it was documented in the 1st century CE as an anti-inflammatory by the Greek herbalist physician Dioscorides.[12]

References

  1. ^ USDA, NRCS (n.d.). "Tanacetum parthenium". The PLANTS Database (plants.usda.gov). Greensboro, North Carolina: National Plant Data Team. Retrieved 8 December 2015.
  2. ^ a b c National Center for Complementary and Integrative Health, US National Institutes of Health. "Feverfew". Retrieved 1 December 2020.
  3. ^ Parnell, J. and Curtis. 2012. Webb's An Irish Flora. Cork University Press. ISBN 978-185918-4783
  4. ^ Clapham, A.R, Tutin, T.G. and Warburg, E.F. 1968. Excursion Flora of the British Isles. Cambridge University Press. ISBN 0-521-04656-4
  5. ^ Jeffrey C (2001). "Tanacetum parthenium". Mansfeld's World Database of Agricultural and Horticultural Crops.
  6. ^ Hadjikyriakou, G.; Hadjisterkotis, E. (2002). "The adventive plants of Cyprus with new records of invasive species". Zeitschrift für Jagdwissenschaft. Springer Science and Business Media LLC. 48 (S1): 59–71. doi:10.1007/bf02192393. ISSN 0044-2887. S2CID 42896188.
  7. ^ Pittler MH, Ernst E (2004). Pittler MH (ed.). "Feverfew for preventing migraine". Cochrane Database of Systematic Reviews (1): CD002286. doi:10.1002/14651858.CD002286.pub2. PMID 14973986.
  8. ^ a b c d e f g h "Feverfew". Drugs.com. 10 December 2020. Retrieved 29 April 2021.
  9. ^ "Tanaceti parthenii herba". European Medicines Agency. 20 October 2020. Retrieved 28 April 2021.
  10. ^ Draves AH, Walker SE (2004). "Parthenolide content of Canadian commercial feverfew preparations: Label claims are misleading in most cases" (PDF). Canadian Pharmacists Journal. 136 (10): 23–30. Archived from the original (PDF) on 2012-04-20.
  11. ^ "Feverfew". University of Maryland. Retrieved 6 October 2011.
  12. ^ "Agricultural (Herbs and Spices): Feverfew Information". Government of Saskatchewan. Archived from the original on 4 November 2012. Retrieved 6 January 2012.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

Tanacetum parthenium: Brief Summary ( İngilizce )

wikipedia EN tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium, known as feverfew, is a flowering plant in the daisy family, Asteraceae. It may be grown as an ornament, and may be identified by its synonyms, Chrysanthemum parthenium and Pyrethrum parthenium.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia authors and editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia EN

Tanacetum parthenium ( İspanyolca; Kastilyaca )

wikipedia ES tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium es una planta perenne y herbácea, aromática y medicinal, perteneciente a la familia de las Compuestas.

 src=
Ilustración
 src=
Detalle de la flor

Descripción

Es una planta herbácea perenne, muy aromática al estrujarse, pubérula en sus tallos más jóvenes, hojas e involucros, tallos más o menos ramificados, erectos, hojas bipinnatífidas, de contorno elíptico, hasta de 8 cm de largo, pecioladas.

Sus cabezuelas por lo general son numerosas en panículas corimbiformes, sobre pedúnculos de hasta de 8 cm de largo. Tiene involucro subhemisferico, con aproximadamente 50 brácteas, las exteriores lineales y las interiores oblongas, hasta de 4 mm de largo. El receptáculo es converso o hemisferico.

Tiene de 10 a 21 flores liguladas (si son cultivadas puede tener más), sus corolas son blancas, las láminas oblongas de 2,5 a 8 mm de largo, sus corolas amarillas son de ± 1,5 mm de largo. Están provistos de 5 a 10 costillas. Glabros, vilano en forma de corona diminuta.

Las plantas crecen entre 10 y 60 cm de alto, en tierras pobres a lo largo de caminos y campos abandonados. Tiene pequeñas flores y hojas verdes amarillentas con forma de pluma. Florece de julio a octubre; las flores están dispuestas en corimbos de hasta 30 piezas, con algunas florecillas blancas alargadas y otras amarillas en forma de disco con brácteas involucradas cubiertas de pelusa. Las flores se parecen a las de la manzanilla de Castilla (Matricaria recutita L. 1753), con la que algunas veces se confunde. Las hojas son la parte usada medicinalmente, éstas son de color brillante, con forma definida y sabor desagradable.

Los tallos son duros y redondos, en la parte superior tienen muchas flores individuales sobre tallos pequeños que consisten en muchas hojas blancas pequeñas; la corteza es algo dura y pequeña, con muchas fibras fuertes. La esencia de toda la planta es muy fuerte y el sabor es muy amargo.

Distribución y hábitat

En Albania, Bulgaria, Grecia y antigua Yugoslavia. Cultivada como ornamental. Introducida en Austria, Bélgica, Gran Bretaña, Dinamarca, República Checa, Finlandia, Alemania, Irlanda, Suiza, Holanda, España, Hungría, Italia, Portugal, Polonia, Rumanía, Rusia, Suecia y Turquía. Introducida también en Norteamérica y en Chile. Habita en lugares baldíos, setos y lugares rocosos.[1]

Uso medicinal

 src=
Albarelo de loza vidriada, decorado por Giovan Paolo Savino, hacia 1600, en el taller romano de Diomede Durante. Museo Lindenau de Altenburgo.[2]

Se usa para reducir la fiebre, tratar el dolor de cabeza, artritis, problemas digestivos. Sin embargo, una revisión de los estudios han mostrado no ser mejor que una sustancia placebo en el control de migraña; aunque sigue habiendo pocos estudios sobre sus efectos.[3]​ Se ha hipotetizado que inhibiría el lanzamiento de serotonina y prostaglandinas, ambos se cree que ayudan en migrañas, limitando la inflamación de vasos sanguíneos en la cabeza. En teoría, eso podría detener el espasmo de los vasos que se cree contribuir al dolor de cabeza.

 src=
Detalle de la hoja
 src=
Ilustración

Sus ingredientes activos incluyen partenolida y tanetina. Las cápsulas o tabletas generalmente contienen al menos 205 mcg, de partenolida; sin embargo, debe ingerirse 4 a 6 semanas antes de resultar efectivo, por lo que no es un remedio para ataques de migraña aguda. La Partenolida ha sido encontrada recientemente en 2005, induciendo a las células de cáncer de leucemia a morir.[4]

La matricaria es una hierba que se ha usado tradicionalmente para la fiebre, tal como su nombre en inglés lo indica (feverfew), aunque este efecto no se ha estudiado debidamente. La matricaria se ingiere más comúnmente por vía oral para la prevención de las migrañas. Se han llevado a cabo algunos ensayos en seres humanos con diversos resultados. En conjunto, estos estudios indican que el tomar matricaria diariamente en forma de cápsulas de hoja seca se podría reducir la incidencia de los ataques de dolor de cabeza en los pacientes que padecen de migrañas crónicas. No obstante, esta investigación ha sido mal diseñada y reportada. Actualmente existe evidencia poco convincente en cuanto al uso de la matricaria para los síntomas asociados con la artritis reumatoide. Durante algunos ensayos clínicos, la matricaria parece tolerarse bien, con un perfil moderado y reversible de efectos secundarios. Los efectos perjudiciales más comunes parecen ser la ulceración e inflamación bucal cuando se expone directamente a las hojas. En teoría, podría aumentar el riesgo de sangrado.

Taxonomía

Tanacetum parthenium fue descrita por (Carlos Linneo) Sch.Bip. y publicado en Ueber die Tanaceteen: mit besonderer Berücksichtigung der deutschen Arten 55. 1844.[5]

Citología

Número de cromosomas de Tanacetum parthenium (Fam. Compositae) y táxones infraespecíficos: 2n=18[6]

Etimología

Tanacetum: nombre genérico derivado del latín medieval "tanazita" que a su vez proviene del griego "athanasia" (= inmortal, a largo plazo), que probablemente indica la larga duración de la inflorescencia de esta planta, en otros textos se refiere a la creencia de que las bebidas a base de las hojas de esta planta confiere la vida eterna.[7]

parthenium: epíteto latino que significa "nombre de la planta en griego".[8]

Sinonimia
  • Aphanostephus pinulensis J.M.Coult.
  • Chamaemelum parthenium (L.) E.H.L.Krause
  • Chrysanthemum parthenium (L.) Pers.
  • Chrysanthemum parthenium (L.) Bernh.
  • Chrysanthemum praealtum Vent.
  • Dendranthema parthenium (L.) Des Moul.
  • Leucanthemum odoratum Dulac
  • Leucanthemum parthenium (L.) Gren. & Godr.
  • Matricaria parthenium L.basónimo
  • Parthenium matricaria Gueldenst.
  • Pontia matricaria Bubani
  • Pyrethrum buschianum Sosn.
  • Pyrethrum demetrii Manden.
  • Pyrethrum divaricatum (Sosn.) Sosn.
  • Pyrethrum glanduliferum Sommier & Levier
  • Pyrethrum grossheimii Sosn.
  • Pyrethrum sericeum var. divaricatum (Sosn.) Sosn.
  • Pyrethrum sevanense Sosn. ex Grossh.
  • Tanacetum grossheimii (Sosn.) Muradyan[9]

Nombres comunes

  • Altamisa, amargaza, amargazón, arrugas, artemisa, botón de plata, botón de plata común, camamila de los huertos, camelina de los huertos, camomila de Aragón, chapote, flor de la calentura, flor de santos, gamarza, gamaza, gamazón, hierba de altamira, hierba de Santa María, hierba santa, madrehuela doble, madrehuela olorosa, madrehuela rósea, magarsa, magarza, magarza amarilla, magarzuela, manzanilla, manzanilla botonera, manzanilla brava, manzanillo, manzanillón, margaza, matricaria, matronaria, pelitre, Santa María blanca, yerba de Santa María.[10]​ Y en azteca: iztactzapotl, cochitzapotl.

Referencias

  1. Polunin, O (1989). Guía fotográfica de las flores silvestres de España y de Europa. Barcelona:Omega. ISBN 84-282-0857-3.
  2. Ficha del Ashmolean.
  3. Pittler MH, Ernst E. Feverfew for preventing migraine. Cochrane Database of Systematic Reviews 2004, Issue 1. Art. No.: CD002286. DOI: 10.1002/14651858.CD002286.pub2.
  4. Blood, 2005, 105, 4163.
  5. «Tanacetum parthenium». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 4 de junio de 2012.
  6. Contribuiçao para o conhecimento citotaxonómico das spermatophyta de Portugal. II. Compositae, supl. 1 Queirós, M. (1973) Bol. Soc. Brot. ser. 2 47: 299-314
  7. «Botanical names». Archivado desde el original el 10 de junio de 2010. Consultado el 3 de noviembre de 2013. Texto «03-07-2009» ignorado (ayuda)
  8. En Epítetos Botánicos
  9. Tanacetum parthenium en PlantList
  10. «Tanacetum parthenium». Real Jardín Botánico: Proyecto Anthos. Consultado el 4 de junio de 2012.

Bibliografía

  1. Flora of North America Editorial Committee, e. 2006. Magnoliophyta: Asteridae, part 6: Asteraceae, part 1. 19: i–xxiv. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
  2. Hickman, J. C. 1993. Jepson Man.: Higher Pl. Calif. i–xvii, 1–1400. University of California Press, Berkeley.
  3. Hokche, O., P. E. Berry & O. Huber. 2008. 1–860. In O. Hokche, P. E. Berry & O. Huber Nuevo Cat. Fl. Vasc. Venezuela. Fundación Instituto Botánico de Venezuela, Caracas.
  4. Jørgensen, P. M. & C. Ulloa Ulloa. 1994. Seed plants of the high Andes of Ecuador---A checklist. AAU Rep. 34: 1–443.
  5. Jørgensen, P. M. & S. León-Yánez. (eds.) 1999. Catalogue of the vascular plants of Ecuador. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 75: i–viii, 1–1181.
  6. Marticorena, C. & M. Quezada. 1985. Catálogo de la Flora Vascular de Chile. Gayana, Bot. 42: 1–157.
  7. Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
  8. Turner, B. L. 1996. The Comps of Mexico: A systematic account of the family Asteraceae, vol. 6. Tageteae and Athemideae. Phytologia Mem. 10: i–ii, 1–93.
  9. Zuloaga, F. O., O. Morrone, M. J. Belgrano, C. Marticorena & E. Marchesi. (eds.) 2008. Catálogo de las Plantas Vasculares del Cono Sur (Argentina, Sur de Brasil, Chile, Paraguay y Uruguay). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 107(1): i–xcvi, 1–983; 107(2): i–xx, 985–2286; 107(3): i–xxi, 2287–3348.

 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores y editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ES

Tanacetum parthenium: Brief Summary ( İspanyolca; Kastilyaca )

wikipedia ES tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium es una planta perenne y herbácea, aromática y medicinal, perteneciente a la familia de las Compuestas.

 src= Ilustración  src= Detalle de la flor
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores y editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ES

Lõhnav neitsikummel ( Estonyaca )

wikipedia ET tarafından sağlandı

Lõhnav neitsikummel (Tanacetum parthenium) ehk lõhnav püreeter on korvõieliste sugukonda soolikarohu perekonda kuuluv mitmeaastane rohttaim.

Kirjeldus

Taime kõrgus on 60–120 cm. Valged, kollase südamikuga õied puhkevad juulis-augustis. Lehed meenutavad härjasilma lehti.

Levila ja kasvukoht

Algne levila on Balkani poolsaar, Anatoolia ja Kaukasuse mäestik. Tänu kultiveerimisele on taim nüüdseks levinud kõikjale Euroopas, Põhja-Ameerikasse ning Tšiilisse. Eelistab kuivemat, hästi vettläbilaskvat pinnast.

Kasutamine

Ravimina[1]

Botaanik John Gerard soovitas kasutada lõhnavat neitsikummelist "peapöörituse ja uimasuse" raviks. 17. sajandil soovitas Culpeper kasutada taime peavalu ja külmetusnähtude leevendamiseks. 18. sajandi lõpus kasutati lõhnavat neitsikummelit oopiumisõltuvusest võõrutamise nähtude leevendamiseks. Tänapäeval valmistatakse neitsikummelist peavaluravimeid.[2]

Käesoleval ajal peab droog Euroopa farmakopöa nõuete kohaselt sisaldama vähemalt 0,2% partenoliidi.[3]

Ohud ja vastunäidustused

Lõhnav neitsikummel võib raseduse ajal lootele tugevat farmakoloogilist toimet avaldada, põhjustades nurisünnitusi.[4]

Homöopaatias

Lõhnav neitsikummel on homöopaatias kasutusel ematinktuuri valmistamisel ja lahjenduses D1 (esimene detsimaallahjendus – 1 osa ematinktuuri ja 9 osa lahjendajat).[5]

Ilutaimena

Meie kliimas kasvatatakse üheaastasena. Madalad sordid sobivad ideaalselt peenra ääriseks, õuevaasidesse, rõdukastidesse. Lõikelillena säilivad kaua värsked.

Viited

  1. Ravimina määratletud raviomadustega ainete ja taimede nimekiri
  2. McVicar. J., "Suuri yrttikirja", WSO, 2004
  3. Ain Raal, "Maailma ravimtaimede entsüklopeedia", lk 892–893, Tallinn: Eesti Entsüklopeediakirjastus, 2010
  4. Tatjana Brilene, Anu Hedman, Anne Kirss, Anneli Kullamaa, Janika Kõrv, Kersti Oselin, Karin Otter, Tiina Ristimäe, Piret Visnapuu, "Rasedate farmakoteraapia", kirjastus Medicina, lk 115, 2007, ISBN 978 9985 829 82 0
  5. A.Raal, "Maailma ravimtaimede entsüklopeedia", lk 892–893, Tallinn: Eesti Entsüklopeediakirjastus, 2010

Välislingid

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Vikipeedia autorid ja toimetajad
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ET

Lõhnav neitsikummel: Brief Summary ( Estonyaca )

wikipedia ET tarafından sağlandı

Lõhnav neitsikummel (Tanacetum parthenium) ehk lõhnav püreeter on korvõieliste sugukonda soolikarohu perekonda kuuluv mitmeaastane rohttaim.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Vikipeedia autorid ja toimetajad
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ET

Reunuspietaryrtti ( Fince )

wikipedia FI tarafından sağlandı

Reunuspietaryrtti eli reunuspäivänkakkara (Tanacetum parthenium, syn. Chrysanthemum parthenium) on vahvasti ryydintuoksuinen pietaryrttilaji, jota kasvatetaan myös koristekasvina.[1]

Ulkonäkö ja koko

 src=
Reunuspietaryrtin mykerökukintoja.
 src=
Reunuspietaryrttikasvusto.

Reunuspietaryrtti kasvaa 10–50 senttimetriä korkeaksi. Sen vankka varsi on uurteinen ja usein jo tyvestä haarova. Lehdet ovat varressa kierteisesti. Himmeän- tai kellanvihreä lehtilapa on hienokarvainen, puikea ja parijakoinen tai -osainen. Lehtilavan liuskat ovat hampaisia ja pyöreäkärkisiä. Kukintona on 2–35 mykeröstä koostuva mykeröstö. Mykeröt ovat noin 1,5 cm leveitä. Laitakukkien kieli on 2–7 millimetriä pitkä ja väriltään valkoinen, Kehräkukat ovat kellertäviä torvikukkia tai laitakukkien kaltaisia. Jalostettuna lajista tunnetaan myös kerrottukukkaisia yksilöitä. Pähkylä on 5–8-harjuinen.[2][3]

Kasvi muistuttaa jossain määrin sekä pietaryrttiä (T. vulgare) että päivänkakkaraa (Leucanthemum vulgare).[3]

Levinneisyys

Alun perin reunuspietaryrtti on kotoisin Lounais-Aasiasta ja Balkanilta.[1][2] Laji on levinnyt muualle viljelyn myötä. Esimerkiksi Tanskassa, Etelä- ja Keski-Ruotsissa ja -Suomessa sekä Etelä-Norjassa sitä tavataan villiintyneenä karkulaislajina.[2] Suomessa reunuspietaryrtistä on havaintoja lähinnä maan eteläosista sekä Pohjanlanden rannikolta Oulun korkeudelle saakka.[4]

Elinympäristö

Viljelyjäänteenä ja -karkulaisena kasvaessa reunuspietaryrtin tyypillisiä kasvupaikkoja ovat erilaiset joutomaat, nurmikot ja kaatopaikat.[1]

Käyttö

Reunuspietaryttiä viljellään nykyään koristekasvina.[1] Sitä on aiemmin käytetty myös rohtokasvina torjumaan matoja ja hoitamaan kramppeja.[5] Antiikin aikana lajia käytettiin naistentautien hoitamiseen, josta juontuu myös lajin tyttöä tai neitsyttä tarkoittava tieteellinen nimi parthenium.[6] Reunuspietaryrtti sisältää kouristuksia laukaisevia ja kipuja lieventäviä seksviterpeenilaktoneita (partenolidia, krysartemiineja, santamariinia, reynosiinia).[7] Lisäksi kasvissa on melatoniinia. [8]

Katso myös

Lähteet

  • Mossberg, Bo & Stenberg, Lennart: Suuri Pohjolan kasvio. Suomentanut Vuokko, S. & Väre, H. Tammi, 2005 (2003). ISBN 951-31-2924-1.
  • Hämet-Ahti, L., Suominen, J., Ulvinen, T. & Uotila, P. (toim.): Retkeilykasvio. Helsinki: Luonnontieteellinen keskusmuseo, Kasvimuseo, 1998. ISBN 951-45-8167-9.
  • Ålands flora. Toim. Hæggström, Carl-Adam & Hæggström, Eeva. Toinen laajennettu painos. Espoo 2010.

Viitteet

  1. a b c d Retkeilykasvio 1998, 427.
  2. a b c Suuri Pohjolan kasvio 2005, s. 618.
  3. a b Retkeilykasvio 1998, s. 426–427.
  4. Lampinen, R., Lahti, T. & Heikkinen, M. 2012: Kasviatlas 2011: Reunuspietaryrtin (Tanacetum parthenium) levinneisyys Suomessa. Helsingin Yliopisto, Luonnontieteellinen keskusmuseo, Helsinki. Viitattu 19.2.2013.
  5. Den virtuella floran: Mattram Viitattu 19.2.2013. (ruotsiksi)
  6. Ålands flora 2010, s. 372.
  7. Yrttitarha: Reunuspäivänkakkara Viitattu 19.3.2013.
  8. M. Ansari, Kh. Rafiee, N. Yasa, S. Vardasbi, S.M. Naimi, A. Nowrouzi: Measurement of melatonin in alcoholic and hot water extracts of Tanacetum parthenium, Tripleurospermum disciforme and Viola odorata. DARU Journal of Pharmaceutical Sciences, 1.1.2010, nro 3, s. 173–178. PubMed:22615614. ISSN 1560-8115. Artikkelin verkkoversio.

Aiheesta muualla

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedian tekijät ja toimittajat
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FI

Reunuspietaryrtti: Brief Summary ( Fince )

wikipedia FI tarafından sağlandı

Reunuspietaryrtti eli reunuspäivänkakkara (Tanacetum parthenium, syn. Chrysanthemum parthenium) on vahvasti ryydintuoksuinen pietaryrttilaji, jota kasvatetaan myös koristekasvina.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedian tekijät ja toimittajat
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FI

Tanacetum parthenium ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı
Matricaria recutita, fleur à réceptacle très convexe
T. parthenium, fleur à réceptacle très convexe.
 src=
Feuille

La Grande Camomille (Tanacetum parthenium) est une plante herbacée vivace de la famille des Asteraceae. Elle est aussi connue sous les noms communs de : Pyrèthre doré, Pyrèthre mousse et Partenelle.

C'est une plante médicinale utilisée dans l'Antiquité gréco-latine puis par les herboristes européens. Tombée un peu dans l'oubli à l'époque moderne, l'intérêt pour la plante fut éveillé dans les années 1990, par une étude montrant son efficacité dans la prévention de la migraine[1].

Elle ne doit pas être confondue avec deux autres plantes médicinales et appelées aussi en contexte « camomille » : la petite camomille Matricaria recutita et la camomille romaine Chamaemelum nobile.

Étymologie

Le nom de genre Tanacetum est d'origine inconnue[2]. L'épithète spécifique parthenium mot latin dérivant[3] du grec παρθενιον parthenion de παρθενιος « virginité ».

En latin[4], parthenium désignait diverses plantes comme la pariétaire, la mercuriale annuelle... et la grande camomille (Pline, 21, 176, Dioscoride, 3, 150). L'encyclopédiste romain du Ier siècle, Pline[5], disait de la grande camomille : « le parthénium "leucanthès"...Il pousse dans les haies des jardins, a une fleur blanche, une odeur de pomme et un goût amer » (H.N. 21, 176).

Histoire

Pline la recommande en bain de siège contre les inflammations de la matrice, et « appliqué sec avec du miel et du vinaigre, il tire la bile noire ; de ce fait, il est bon pour les vertiges et les calculs » (H.N. 21, 176). Le médecin et chirurgien lombard Guillaume de Salicet (1201-1277) soignait les cicatrices de plaies d'épée ou de flèche avec un onguent contenant des fleurs de camomille bien pulvérisées[6].

Le botaniste anglais John Gerard (1545-1611) décrit plusieurs types de camomille qu'il indique bonnes contre la colique, les calculs et pour ceux qui ont des vertiges[7] (ce qui pourrait être une référence à la migraine).

Tanacetum parthenium a une longue histoire d'usage traditionnel en Europe pour traiter les maux de tête, les vertiges, les douleurs rhumatismales, la fièvre, les troubles des règles, les complications de l'accouchement, les maux de ventre, le mal de dents et les piqures d'insectes[8].

La grande camomille était traditionnellement cultivée dans les jardins d'une bonne partie de la France. Une enquête ethnobotanique conduite dans les années 1980 en Haute Provence occidentale, révélait qu'elle était toujours cultivée dans les vieux jardins (Lieutaghi[9], 2009) et commercialisée localement sur une petite échelle dans le réseau des producteurs bio, parfois sous sa forme à capitules doubles, qui rappellent alors ceux de la camomille romaine. C'était la seule camomille médicinale croissant dans la région et usitée traditionnellement.

La Grande camomille est actuellement vendue sous forme de gélule, de comprimés, d'huile essentielle ou de tisane. Mais les tisanes en sachets vendues le plus communément dans les magasins diététiques sous le simple nom de « camomille » sont de la Petite camomille (Matricaria recutita)

Description

La Grande camomille est une plante vivace (hémicryptophyte), de 30 à 70 cm de haut, à tige dressée, presque glabre, très rameuse et très feuillée[10].

Les feuilles, toutes pétiolées, sont pubescentes, pennatiséquées à pennatipartites, à 3-6 paires de segments larges, oblongs, eux-mêmes pennatifides à lobes incisés (la feuille ressemble plus à celle d'un chrysanthème qu'à celle d'une petite camomille Matricaria recutita). Les feuilles sont aromatiques.

Les capitules radiés (d'environ 2 cm de diamètre) sont disposés en corymbes denses, sur un axe floral de 2 à 13 cm[11] de long. L'involucre est hémisphérique et porte des bractées imbriquées, les extérieurs lancéolées. Sur le réceptacle, convexe parfois plat, sont fixés deux types de fleurs :

  • sur le disque central jaune se trouvent les fleurs tubulées, hermaphrodites, à 5 dents, avec un tube de la corolle de 2,5–3 mm
  • à la périphérie, se trouvent des fleurs ligulées, femelles, fertiles, avec une ligule blanche, à 3 dents

La floraison a lieu de juin à août.

Le fruit est un petit akène de 1 - 1,5 mm, gris brun, avec 5 à 8 côtes longitudinales et un pappus coroniforme (une couronne membraneuse, crénelée).

Caractéristiques

 src=
Tanacetum parthenium.

données d'après : Julve, Ph., 1998 ff. - Baseflor. Index botanique, écologique et chorologique de la flore de France. Version : 23 avril 2004].

Distribution

La grande camomille est indigène[12] en Europe de l'Est (Ukraine, République Tchèque) du sud (ancienne Yougoslavie, Bulgarie, Grèce, Portugal) et en Asie tempérée (Turquie, Caucase, Fédération russe).

Elle a été naturalisée en Afrique du Nord, en Europe, en Asie sud occidentale (Irak, Liban, Iran, Afghanistan, Pakistan), au Cachemire, en Asie Centrale, de nombreux pays du Nouveau Monde.

La grande camomille croît dans toute la France, dans les lieux incultes, dans les rocailles, les bords de chemins ou les milieux cultivés.

Elle est aussi cultivée comme plante médicinale et comme plante ornementale.

Différences entre les trois camomilles médicinales

La grande camomille se distingue assez facilement des deux autres camomilles médicinales. Elle est nettement plus grande (jusqu'à 70-80 cm) et ses feuilles ont des lobes plus larges :

Camomilles médicinales Matricaria chamomilla
matricaire camomille Chamaemelum nobile
camomille romaine Tanacetum parthenium
grande camomille Koeh-091.jpg Chamaemelum nobile - Köhler–s Medizinal-Pflanzen-012.jpg Tanacetum parthenium - Köhler–s Medizinal-Pflanzen-036.jpg plante annuelle vivace vivace tige une tige
dressée plusieurs tiges
couchées puis redressées plusieurs tiges
dressées feuille 2-3-penniséquée 2-3-penniséquée 2-pennée
à 3-5 lobes larges réceptacle sans paillettes avec paillettes sans paillettes akène 4-5 côtes 3 stries 5-8 côtes indigène Europe,
Afrique du Nord,
Asie tempérée Régions atlantiques Méditerranéen occid., :
Europe de l'Est et du sud,
Asie tempérée lactone
sesquiterpénique matricine
chamazulène nobiline parthénolide

Synonymes

Depuis Linné, la plante a été placée dans quatre genres différents : Chrysanthemum, Leucanthemum, Pyrethrum, Matricaria. The Plant List donne de très nombreux synonymes[13]. Citons :

  • Chrysanthemum parthenium (L.) Bernh.
  • Chrysanthemum praealtum Vent.
  • Leucanthemum odoratum Dulac
  • Leucanthemum parthenium (L.) Gren. & Godr.
  • Matricaria parthenium L.
  • Pyrethrum parthenium (L.) Sm.

Composition chimique de l'huile essentielle

L'odeur puissante de la grande camomille, ressemblant un peu à celle du chrysanthème, est due à une huile essentielle[14] dont les constituants principaux sont le camphre (une cétone monoterpénique) et l'acétate de trans-chrysantémyle (un alcool monoterpénique). Plusieurs chimiotypes ont été décrits, comme celui de l'huile essentielle de T. parthenium récolté dans les régions occidentales de l'Iran[15], qui comporte en majorité du camphre (18,94 %) et un monoterpène l'acétate de bornyle (18,35 %), suivi par le camphène (13,74 %), l'isovalérate de bornyle (3,15 %), le bornéol (10,93 %), le camphre du genièvre (6,23 %) et β-eudesmol (2,65 %).

 src=
Parthenolide.

Les principes actifs les plus significatifs sont constitués par une série de lactones sesquiterpéniques, stockés dans les poils glandulaires (trichomes) des feuilles, fleurs et graines[16],[8]. Le plus important d'entre eux est le parthénolide, un composé localisé dans les glandes situées sous les feuilles des plantes en croissance et dans les capitules mais pas dans les tiges. Comme le contenu en parthénolide varie grandement selon la partie utilisée et la saison, il a été proposé de distinguer en pharmacognosie, deux qualités de grande camomille :

  1. Tanaceti parthenii folium constitué de feuilles récoltées en début de croissance, avant la formation de tiges érigées
  2. Tanaceti parthenii herba constitué de la plante récoltée en pleine floraison

Le taux minimum de parthénolide doit être de 0,50 % pour la première et de 0,20 % pour la seconde, de masse sèche.

Plus de 30 lactones sesquiterpéniques ont été identifiés dans la grande camomille. Ces substances étaient décrites dans les anciens traités de matière médicale, sous le nom évocateur de « principes amers ».

Constituants chimiques de T. parthenium
(d'après Bruneton[14], Pareek[8], Calapai[16]) Lactones sesquiterpéniques parthénolide, costunolide et dérivés, artémorine, epoxyartémorine, reynosine, canine, 10-epi-canine, artécanine, tanaparthine, balchanine, dérivés de la cumambrine B, germacrène D, β-farnésène, santamarine... Monoterpène camphre, acétate de chrysantényle, cis-chrysanthénol et ses dérivés, cis-verbénol, 4-β-acetoxy-chrysanthénone, acétate de bornyle, camphène, alpha-pinène, bêta-pinène, myrcène, alpha-terpinène, p-cymène, linalol ... Flavonoïdes 6-hydroxykaempférol 3,6-dimethyl éther, 6-hydroxykaempferol 3,6,4′-trimethyl ether (tanétine), quercetagetin 3,6-dimethyl ether, quercétine, apigénine, lutéoline, chrysoériol, santine, jaceidine, centaureidine, etc.

Propriétés pharmacologiques

  • Activité anti-inflammatoire : des extraits des parties aériennes de la grande camomille suppriment la production des prostaglandines[8]. Il semblerait que des composés autres que le parthénolide pourraient être associés à l'activité anti-inflammatoire. C'est le cas de la tanétine, un flavonoïde lipophile, qui bloque la synthèse des prostaglandines. On note également une inhibition de l'agrégation plaquettaire[17], une inhibition de la phospholipase A2.
  • Effet sur la musculature lisse vasculaire : l'extrait chloroformique de la grande camomille fraîche inhibe de façon non réversible l'action contracturante de divers agonistes. Cette stimulation de la contraction des fibres lisses vasculaires apparaît liée à un mécanisme de blocage des canaux potassiques[14].
  • Activité anticancéreuse : le parthénolide et des lactones similaires ont une activité anticancéreuse in vitro contre des lignées de cellules tumorales[18] comme les fibroblastes humains, le carcinome laryngé, etc. Le parthénolide, extrait de la grande camomille, agit, in vivo, sur le complexe protéinique NF- κB (nuclear factor kappa B) au sein de cellules de cancer du sein résistantes au tamoxifène, en bloquant l'activité de ce NF- κB, ce qui rend les cellules de nouveau sensibles à ce produit. Le parthénolide pourrait de ce fait constituer un nouvel anticancéreux multifonctionnel[14]. Mais les indications de la grande camomille dans le contexte de la médecine non conventionnelle ne sont pas définies pour autant[19].
  • Traitement prophylactique de la migraine : l'action de la grande camomille se ferait par plusieurs voies. Parmi celles-ci se trouvent les mécanismes vus précédemment d'inhibition de la synthèse des prostaglandines, de diminution des spasmes des muscles lisses vasculaires ou de blocage de la sécrétion granulaire des plaquettes.

Évaluations cliniques

Quelques essais cliniques d'évaluation de la grande camomille à prévenir ou soulager les crises de migraines ont été publiées. Pour Bruneton[14], « leurs conclusions ne sont pas concordantes et, pour beaucoup, leur qualité méthodologique est insuffisante et leur effectif faible ».

La méta-analyse de cinq essais cliniques versus placebo, randomisés et en double aveugle (avec 343 patients), par le réseau Cochrane[20], a conclu que les éléments suggérant de façon convaincante que la grande camomille est plus efficace qu'un placebo pour prévenir les crises migraineuses étaient insuffisants.

Usages médicaux

En France, la Note explicative de l'Agence du médicament[14] (1998) admet qu'il est possible de revendiquer pour les parties aériennes de la grande camomille, les indications thérapeutiques suivantes :

  • utilisation interne (voie orale), traditionnellement utilisée dans
  1. la prévention des céphalées
  2. le traitement des règles douloureuses
  • utilisation externe :aucune

Selon, European scientific cooperative on phytotherapy (ESCOP), la grande camomille peut être prescrite en prévention des crises migraineuses, à la posologie de 50 à 120 mg de poudre de parties aériennes, pendant plusieurs mois[21].

La grande camomille est contre-indiquée pour les femmes enceintes. Et comme beaucoup de plantes de la famille des Asteraceae à lactones sesquiterpéniques, la grande camomille peut être à l'origine de manifestations allergiques.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Tanacetum parthenium: Brief Summary ( Fransızca )

wikipedia FR tarafından sağlandı
Matricaria recutita, fleur à réceptacle très convexe T. parthenium, fleur à réceptacle très convexe.  src= Feuille

La Grande Camomille (Tanacetum parthenium) est une plante herbacée vivace de la famille des Asteraceae. Elle est aussi connue sous les noms communs de : Pyrèthre doré, Pyrèthre mousse et Partenelle.

C'est une plante médicinale utilisée dans l'Antiquité gréco-latine puis par les herboristes européens. Tombée un peu dans l'oubli à l'époque moderne, l'intérêt pour la plante fut éveillé dans les années 1990, par une étude montrant son efficacité dans la prévention de la migraine.

Elle ne doit pas être confondue avec deux autres plantes médicinales et appelées aussi en contexte « camomille » : la petite camomille Matricaria recutita et la camomille romaine Chamaemelum nobile.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia FR

Lus deartán ( İrlandaca )

wikipedia GA tarafından sağlandı

Planda ilbhliantúil cumhra a fhásann 60 cm ar airde. Is dócha gur dúchasach d'oirdheisceart na hEorpa is codanna den Áise é, ach tugadh isteach in an-chuid áiteanna eile é. Na duilleoga leathbhuí glas, le duilleoigíní liopacha nó fiaclacha. Na bláthchinn suas le 2 cm ar leithead, ar ghais fhada, i gcrobhaingí scaoilte barrleata. Na bláthóga seachtracha a bhíonn ag leathadh bán, iad siúd sa teasc inmheánach buí. Fástar mar mhaisiúchán é agus luibh leighis, a luaitear mar mhaolú ar mhéigrim, ach amháin go mbíonn fothorthaí tocsaineacha air freisin.

 src=
Tá an t-alt seo bunaithe ar ábhar as Fréamh an Eolais, ciclipéid eolaíochta agus teicneolaíochta leis an Ollamh Matthew Hussey, foilsithe ag Coiscéim sa bhliain 2011. Tá comhluadar na Vicipéide go mór faoi chomaoin acu beirt as ucht cead a thabhairt an t-ábhar ón leabhar a roinnt linn go léir.
 src=
Is síol é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.


lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Údair agus eagarthóirí Vicipéid
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia GA

Majčinski vratić ( Hırvatça )

wikipedia hr Croatian tarafından sağlandı

Majčinski vratić (povratić; Tanacetum parthenium) je aromatična višegodišnja biljka iz porodice Asteraceae porijeklom iz brdovitih prerdjela Balkanskog poluotoka, odakle se raširila širom svijeta, pogotovo područjem s umjerenom klimom.

Koristi se kao ljekovita biljka, prije svega za liječenje artritisa i migrene, ublažava bolne menstruacije i olakšava trudove. Ponekad se sadi i za ukras.

Opis

Biljka naraste do 80 centimetara visine. Miris biljke je ugodno aromatičan. Cvjetovi su bijeli, nalik na cvjetove kamilice ili tratinčice.

Uporaba

Kao ljekovita biljka poznata je još od antičkih vremena. U terapijske svrhe koriste se osušeni listovi i drugi nadzemni dijelovi biljke. U narodnoj medicini se tradicionalno koristi za vrućicu , upale , ginekološke bolesti , psorijazu , zubobolju , ubode insekata, reumu , astmu i bolove u trbuhu. Ekstrakt se uglavnom propisuje kako bi se spriječili napadi migrene i ublažili povezani simptomi.

Pripravci su predstavljeni u različitim oblicima i sredstvima, uključujući u obliku svježeg lišća, osušenog lišća i alkoholnog ekstrakta. S obzirom na sigurnost toksikološka ispitivanja su pokazala da dugotrajna profilaktička uporaba ove biljke ne utječe na učestalost kromosomskih aberacija u limfocitima i na mutagenost urina. Međutim, pojedinačni izvještaji opisuju razvoj kontaktnog dermatitisa.

Sastav

Kemijski sastav T. parthenium
(prema Bruneton[1], Pareek[2], Calapai[3]) Seskvitrepenski laktoni parténolid, kostunolid i derivati istog, artémorin, epoksiartémorin, rejnozin, kanin, 10-epi-kanin, artékanin, tanapartin, balkanin, dérivati kumarina B, germakrèn D, β-farnézèn, santamarin... Monoterpèni kamfor, acétat krizantenila, cis-krizanténol i njegovi derivati, cis-verbénol, 4-β-acetoksi-krizanthénon, bornil acetat, kamfèn, alfa-pinèn, bêta-pinèn, mircen, alfa-terpinèn, p-cymèn, linalol ... Flavonoïdi 6-hidroksikamférol 3,6-dimetil éter, 6-hidroksikamferol 3,6,4′-trimetil eter (tanétin), kvercetagetin 3,6-dimetil eter, kvercetin, apigénin, lutéolin, krizoériol, santin, jaceidin, centaureidin, ...

Sinonimi

  • Chamaemelum parthenium (L.) E.H.L.Krause
  • Chrysanthemum parthenium (L.) Pers.
  • Chrysanthemum parthenium (L.) Bernh.
  • Chrysanthemum praealtum Vent.
  • Dendranthema parthenium (L.) Des Moul.
  • Leucanthemum odoratum Dulac
  • Leucanthemum parthenium (L.) Gren. & Godr.
  • Matricaria latifolia Gilib.
  • Matricaria parthenium L.
  • Parthenium matricaria Gueldenst.
  • Parthenium matricaria gesn. ex Rupr.
  • Pontia matricaria Bubani
  • Pyrethrum buschianum Sosn.
  • Pyrethrum demetrii Manden.
  • Pyrethrum divaricatum (Sosn.) Sosn.
  • Pyrethrum glanduliferum Sommier & Levier
  • Pyrethrum grossheimii Sosn.
  • Pyrethrum matricaria gesn. ex Rupr.
  • Pyrethrum parthenium (L.) J. E. Smith
  • Pyrethrum parthenium (L.) Sm.
  • Pyrethrum sericeum var. divaricatum (Sosn.) Sosn.
  • Pyrethrum sevanense Sosn. ex Grossh.
  • Tanacetum demetrii (Manden.) K.Bremer & Humphries ; vjerojatno sinonim
  • Tanacetum glanduliferum (Sommier & Levier) K.Bremer & Humphries ; vjerojatno sinonim
  • Tanacetum grossheimii (Sosn.) Muradyan
  • Tanacetum sevanense (Sosn. ex Grossh.) K.Bremer & Humphries; vjerojatno sinonim [4]

Foto galerija

Izvori

Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Tanacetum parthenium
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori i urednici Wikipedije

Majčinski vratić: Brief Summary ( Hırvatça )

wikipedia hr Croatian tarafından sağlandı

Majčinski vratić (povratić; Tanacetum parthenium) je aromatična višegodišnja biljka iz porodice Asteraceae porijeklom iz brdovitih prerdjela Balkanskog poluotoka, odakle se raširila širom svijeta, pogotovo područjem s umjerenom klimom.

Koristi se kao ljekovita biljka, prije svega za liječenje artritisa i migrene, ublažava bolne menstruacije i olakšava trudove. Ponekad se sadi i za ukras.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori i urednici Wikipedije

Tanacetum parthenium ( Endonezce )

wikipedia ID tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium (Inggris: Feverfew, Jerman: Mutterkraut) adalah tumbuhan semak dari keluarga Asteraceae. Tumbuhan ini tingginya 30-80 cm dan mempunyai bau yang mirip bau jeruk nipis. Daun tanaman ini berwarna hijau muda, tidak memiliki bulu, berbentuk lonjong yang tepinya bergerigi. Diameter bunga tanaman ini besarnya sekitar 13-22 mm. Petal atau kelopak bunga tanaman ini berwarna putih dan mengelilingi bagian tengahnya yang berwarna kuning. Bunga tanaman ini sangatlah mirip dengan bunga tanaman Chamomilla recutita.

Tanaman ini tumbuh dengan baik di tanah yang agak liat tetapi subur. Asal tanaman ini adalah daerah timur dari Laut Tengah. Oleh sebab itu, tanaman ini tidak dapat hidup setelah musim dingin.

Kegunaan sebagai obat

Tanacetum parthenium pertama kali diperkenalkan oleh Dioskurides pada abad ke-1 masehi. Pada Abad Pertengahan, tanaman ini digunakan untuk mengobati sakit kepala dan demam. Tanaman ini juga dapat menyebabkan pelepasan plasenta pada wanita hamil.

Tanacetum parthenium digunakan juga untuk mengurangi seringnya sakit kepala. Tanaman ini juga membantu pencernaan makanan serta untuk menyerang parasit di usus. Selain itu, tanaman ini juga digunakan sebagai obat luar untuk kulit bernanah dan membantu menolak serangga.

Zat aktif yang terkandung dalam tumbuhan ini bernama parthenolid. Zat ini mencegah terbentuknya prostaglandin di tubuh. Akhir-akhir ini, manfaat tumbuhan ini dilihat sebagai kemungkinan obat alternatif untuk mengobati leukemia.

Saat ini belum ada data-data ilmiah tentang penggunaan tanaman ini pada masa hamil dan menyusui. Oleh karen itu penggunaan pada masa ini belum bisa dianjurkan.

Pranala luar

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Penulis dan editor Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ID

Tanacetum parthenium: Brief Summary ( Endonezce )

wikipedia ID tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium (Inggris: Feverfew, Jerman: Mutterkraut) adalah tumbuhan semak dari keluarga Asteraceae. Tumbuhan ini tingginya 30-80 cm dan mempunyai bau yang mirip bau jeruk nipis. Daun tanaman ini berwarna hijau muda, tidak memiliki bulu, berbentuk lonjong yang tepinya bergerigi. Diameter bunga tanaman ini besarnya sekitar 13-22 mm. Petal atau kelopak bunga tanaman ini berwarna putih dan mengelilingi bagian tengahnya yang berwarna kuning. Bunga tanaman ini sangatlah mirip dengan bunga tanaman Chamomilla recutita.

Tanaman ini tumbuh dengan baik di tanah yang agak liat tetapi subur. Asal tanaman ini adalah daerah timur dari Laut Tengah. Oleh sebab itu, tanaman ini tidak dapat hidup setelah musim dingin.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Penulis dan editor Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia ID

Tanacetum parthenium ( İtalyanca )

wikipedia IT tarafından sağlandı

Il partenio (Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip., 1844) è una pianta della famiglia delle Asteraceae. In Italia, a seconda dei luoghi, è conosciuta con i nomi di amarella, amareggiola, matricale, maresina, erba amara, erba 'mara ed erba magra.

Descrizione

Tanacetum parthenium - Köhler–s Medizinal-Pflanzen-036.jpg

Distribuzione e habitat

La si può trovare nei luoghi pietrosi ed incolti della fascia temperata europea, nell'America settentrionale e meridionale e nella regione del Caucaso. In Italia si trova nei giardini soltanto a scopo ornamentale.

Principi attivi

Il partenio possiede una buona quantità di flavonoidi come luteolina, quercetina, apigenina ed axillarina, cui si deve parte della sua azione spasmolitica sulla muscolatura liscia viscerale. Possiede anche dei composti bi- o triciclici chiamati sesquiterpeni, come il partenolide, il costunolide, l'artemorina e la santamarina, che sono amari e modulano le funzioni del sistema della serotonina, da cui la loro proprietà di profilattici dell'evento emicranico. Da notare che le tisane di partenio sono efficaci solo come preventive dell'attacco; non hanno alcuna efficacia quando l'emicrania è in corso.

Usi tradizionali e novità

Nel folklore popolare, il partenio ha trovato impiego nelle condizioni di reumatismo articolare e nella prevenzione delle cefalee. Nella fitoterapia moderna è principalmente usato nella profilassi dell'emicrania. È però dotato di buone proprietà toniche, emmenagoghe ed antispastiche. Questo lo rende un buon palliativo per le donne che soffrono di dismenorrea (mestruazioni irregolari e/o dolorose).

Il partenio non dovrebbe essere assunto in soggetti che hanno allergie ad altre Asteracee e comunque dovrebbero consultare il proprio medico prima di assumere Partenio.

Da circa un decennio, il partenio ha suscitato un interesse acceso tra i ricercatori del campo immunologico, reumatologico ed oncologico. Uno dei suoi costituenti, infatti, il partenolide, è risultato in laboratorio un potente antinfiammatorio su modelli sperimentali animali di malattie invalidanti come l'artrite reumatoide ed il lupus eritematoso sistemico.

Questo composto agisce direttamente da inibitore del fattore di trascrizione delle catene kappa anticorpali dei linfociti B (NF-κB), che serve alle cellule immunitarie alla sintesi di molte citochine coinvolte nell'infiammazione. In più ha il vantaggio di inibire direttamente anche la 5-lipossigenasi, enzima che trasforma l'acido arachidonico nei noti mediatori infiammatori leucotrieni.

Il partenolide è molto efficace nel sopprimere, almeno in vitro o in modelli di tessuto tumorale trapiantato su animali da esperimento, la proliferazione di alcuni tipi di cellule maligne, sia provenienti da tumori solidi che ematologici (carcinoma gastrico, polmonare, prostatico e mieloma multiplo, per citarne alcuni). A parte il suo potere inibitorio sul fattore NF-κB, come accennato sopra, il partenolide alchila l'enzima DNA-citosina metiltrasferasi (DNMT 1), che modifica il DNA portando alla repressione genica di molte porzioni di cromatina. In pratica, il partenolide agirebbe allo stesso modo del chemioterapico 5-azacitidina, usato come induttore del differenziamento cellulare nella terapia di neoplasie ematologiche (mieloma multiplo, sindromi mielodisplastiche, ecc.).

Mancano però dati provenienti da trials clinici umani al riguardo.

Referenze bibliografiche

  • Sumner H et al. Inhibition of 5-lipoxygenase and cyclo-oxygenase in leukocytes by feverfew. Involvement of sesquiterpene lactones and other components. Biochem Pharmacol. 1992; 43(11): 2313-20.
  • Kishida Y et al. Parthenolide, a natural inhibitor of Nuclear Factor-kappaB, inhibits lung colonization of murine osteosarcoma cells. Clin Cancer Res. 2007; 13(1): 59-67.
  • Zhou HQ, Zhang FC, Rk W. Parthenolide inhibits tumor necrosis factor-alpha induced catabolism of aggrecan in chondrocytes in osteoarthritis: in vitro experiment with cultured human chondrocytes. Zhonghua Yi Xue Za Zhi. 2008 Mar 18; 88(11): 764-68.
  • Pajak B et al. Molecular basis of parthenolide-dependent proapoptotic activity in cancer cells. Folia Histochem Cytobiol. 2008; 46:129-35.
  • Neelakantan S et al. Aminoparthenolides as novel anti-leukemic agents: Discovery of the NF-kappaB inhibitor, DMAPT (LC-1). Bioorg Med Chem Lett. 2009; 19(15): 4346-49.
  • Liu Z et al. Modulation of DNA methylation by a sesquiterpene lactone parthenolide. J Pharmacol Exp Ther. 2009; 329(2): 505-14.
  • Oka D, Sesquiterpene lactone parthenolide suppresses tumor growth in a xenograft model of renal cell carcinoma by inhibiting the activation of NF-kappaB. Int J Cancer. 2007; 120(12): 2576-81.
  • Zhao LJ et al. Effect of parthenolide on proliferation and apoptosis in gastric cancer cell line SGC7901. J Dig Dis. 2009; 10(3): 172-80.
  • Zhang D et al. Nuclear factor-kappaB inhibition by parthenolide potentiates the efficacy of Taxol in non-small cell lung cancer in vitro and in vivo. Mol Cancer Res. 2009; 7(7): 1139-49.
  • Fang LJ et al. Sesquiterpene lactone parthenolide markedly enhances sensitivity of human A549 cells to low-dose oxaliplatin via inhibition of NF-kappaB activation and induction of apoptosis. Planta Med. 2010; 76(3): 258-64.
  • Li X et al. IL-23 induces receptor activator of NF-kappaB ligand expression in fibroblast-like synoviocytes via STAT3 and NF-kappaB signal pathways. Immunol Lett. 2010; 127(2): 100-107.
  • Shanmugam R et al. A water-soluble parthenolide analogue suppresses in vivo prostate cancer growth by targeting NFkappaB and generating reactive oxygen species. Prostate. 2010; 70(10): 1074-86.

Usi culinari

Nel Veneto, tipicamente nel territorio vicentino e veronese, il Partenio, conosciuto come erba maresina, erba madre o erba 'mara è largamente utilizzato nella preparazione di frittelle salate, torte e come aroma per il condimento di primi piatti.

Bibliografia

  • Sandro Pignatti, Flora d'Italia, Edagricole, Bologna 1982. ISBN 8850624492
  • T.G. Tutin, V.H. Heywood et Alii, Flora Europea, Cambridge University Press 1976. ISBN 052108489X
  • Funk V.A., Susanna A., Stuessy T.F. and Robinson H., Classification of Compositae (PDF), in Systematics, Evolution, and Biogeography of Compositae, Vienna, International Association for Plant Taxonomy (IAPT), 2009. URL consultato il 2 dicembre 2010 (archiviato dall'url originale il 14 aprile 2016).
  • Douglas E. Soltis,Pamela S. Soltis,Jeff J. Doyle, Molecular systematics of plants 2, Volume 2, USA, Kluwe Academic Publisher, 1998, p. 419.

 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori e redattori di Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia IT

Tanacetum parthenium: Brief Summary ( İtalyanca )

wikipedia IT tarafından sağlandı

Il partenio (Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip., 1844) è una pianta della famiglia delle Asteraceae. In Italia, a seconda dei luoghi, è conosciuta con i nomi di amarella, amareggiola, matricale, maresina, erba amara, erba 'mara ed erba magra.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori e redattori di Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia IT

Moederkruid ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

Moederkruid (Tanacetum parthenium) is een geregeld verwilderd aan te treffen cultuurplant uit de composietenfamilie (compositae of Asteraceae). Ze heeft een karakteristieke sterke geur.

Kenmerken

De plant, die een hoogte van 30 tot 60 cm kan bereiken, heeft veelvuldig vertakte stengels die dicht bebladerd zijn. Moederkruid heeft opvallend zachte ingesneden bladeren en bloemen die in groepjes in korfvorm groeien aan de stengeltop. De bloeitijd strekt zich uit van juni tot eind augustus. Ze overwintert met knoppen op of net iets onder de grond.

Verspreiding

Moederkruid groeide oorspronkelijk op de Balkan, in de Kaukasus en Anatolië. De soort raakte als voor medicinale doeleinden gekweekte plant over een groot deel van de wereld verspreid. Door verwildering is de plant in ook in West-Europese flora ingeburgerd. De Moederkruid heeft hier een voorkeur voor ruderale plaatsen waar door dierlijke mest een hoog ammoniakgehalte in de bodem aanwezig is. In steden is dat bijvoorbeeld langs randen van stoepen. Ook in wegbermen, tuinen en andere stenige plaatsen kan de soort zich vestigen.

Toepassingen

De plant vond al in de Oudheid heelkundige toepassingen. Ze werd gebruikt om weeën op te wekken en tegen kraamvrouwenkoorts. In kruidentuinen wordt ze nog gekweekt als koortswerend middel en als middel tegen migraine.

Externe links

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Moederkruid: Brief Summary ( Felemenkçe; Flemish )

wikipedia NL tarafından sağlandı

Moederkruid (Tanacetum parthenium) is een geregeld verwilderd aan te treffen cultuurplant uit de composietenfamilie (compositae of Asteraceae). Ze heeft een karakteristieke sterke geur.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia-auteurs en -editors
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia NL

Wrotycz maruna ( Lehçe )

wikipedia POL tarafından sağlandı

Wrotycz maruna (Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje naturalnie we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, ale szeroko rozpowszechniony jako roślina uprawiana i dziczejąca – niemal w całej Europie, w Azji północnej, środkowej i na Dalekim Wschodzie, w Ameryce Północnej i w Chile. W Polsce jest gatunkiem pospolitym w uprawie i w wielu miejscach zdziczałym i zadomowionym[3]. Rośnie w górskich zaroślach w miejscach kamienistych, nad strumieniami, a jako roślina dziczejąca zwykle na siedliskach ruderalnych: przydrożach, przypłociach, na nieużytkach[4][3]. Roślina o silnej woni[3] jest uprawiana jako ozdobna, poza tym wykorzystywana jest jako roślina lecznicza[4].

Morfologia

Pokrój
Pęd rozgałęziony w górnej części, osiąga zwykle 30–60 cm wysokości, jest prawie nagi lub z rzadka pokryty prostymi włoskami. Łodyga bruzdowana, dołem często czerwono nabiegła. Korzeń dość krótki, wrzecionowaty, silnie rozgałęziony[3].
Liście
Skrętoległe, o cienkiej blaszce do 10 cm długiej i zwykle do 3,5, czasem do 6 cm szerokiej. Liście w zarysie szeroko jajowate, podwójnie lub potrójnie pierzasto sieczne lub dzielne. Poszczególne odcinki eliptyczne do jajowatych, karbowane, z tępymi ząbkami. Dolne liście na ogonkach długości blaszki, im wyższe tym ogonek i rozmiary blaszki są mniejsze[3].
Kwiaty
Zebrane w 5–20 koszyczków o średnicy 12–23 mm. Okrywa koszyczka talerzykowata, do 1 cm średnicy i do 3,5 mm wysokości. Brzeżne kwiaty języczkowate, białe, w jednym szeregu i w liczbie 5–15 (u odmian uprawnych może być ich znacznie więcej). Wewnętrzne kwiaty rurkowate, żółte[3].
Owoce
Cylindryczne niełupki o długości 1,6 mm i szerokości 0,4 mm. Pokryte 8–10 podłużnymi, płytkimi żeberkami. Na szczycie z błoniastym rąbkiem stanowiącym pozostałość po kielichu o długości do 0,2 mm[3].

Biologia i ekologia

Bylina kwitnąca w Europie Środkowej od czerwca do października[3].

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2017-02-24].
  2. a b Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip.. W: The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2017-02-24].
  3. a b c d e f g h Bogumił Pawłowski i Adam Jasiewicz (red.): Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. XII. Warszawa, Kraków: PAN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 278-279.
  4. a b Beata Grabowska, Tomasz Kubala. Encyklopedia bylin, tom II. Poznań, Zysk i S-ka Wydawnictwo, s. 837, 2012.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia POL

Wrotycz maruna: Brief Summary ( Lehçe )

wikipedia POL tarafından sağlandı

Wrotycz maruna (Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje naturalnie we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, ale szeroko rozpowszechniony jako roślina uprawiana i dziczejąca – niemal w całej Europie, w Azji północnej, środkowej i na Dalekim Wschodzie, w Ameryce Północnej i w Chile. W Polsce jest gatunkiem pospolitym w uprawie i w wielu miejscach zdziczałym i zadomowionym. Rośnie w górskich zaroślach w miejscach kamienistych, nad strumieniami, a jako roślina dziczejąca zwykle na siedliskach ruderalnych: przydrożach, przypłociach, na nieużytkach. Roślina o silnej woni jest uprawiana jako ozdobna, poza tym wykorzystywana jest jako roślina lecznicza.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia POL

Tanacetum parthenium ( Portekizce )

wikipedia PT tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium, ou tanaceto[1] (crisântemo de jardim, matricaria, matricária vulgar, matricária comum, artemísia dos prados, rainha das ervas, amargosa, margaza, feverfew (Ingl), tannaise commune (França)), é uma espécie de planta com flor pertencente à família Asteraceae.

A autoridade científica da espécie é (L.) Sch.Bip., tendo sido publicada em Ueber die Tanaceteen: mit besonderer Berücksichtigung der deutschen Arten 55. 1844.[2]

Portugal

Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental, no Arquipélago dos Açores e no Arquipélago da Madeira.

Em termos de naturalidade é introduzida nas três regiões atrás referidas.

Protecção

Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.

Referências

  1. «Fitoterapia: tanaceto, Tanacetum parthenium L.» (PDF)
  2. Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. 7 de Outubro de 2014 http://www.tropicos.org/Name/2701375>

Bibliografia

 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores e editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia PT

Tanacetum parthenium: Brief Summary ( Portekizce )

wikipedia PT tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium, ou tanaceto (crisântemo de jardim, matricaria, matricária vulgar, matricária comum, artemísia dos prados, rainha das ervas, amargosa, margaza, feverfew (Ingl), tannaise commune (França)), é uma espécie de planta com flor pertencente à família Asteraceae.

A autoridade científica da espécie é (L.) Sch.Bip., tendo sido publicada em Ueber die Tanaceteen: mit besonderer Berücksichtigung der deutschen Arten 55. 1844.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autores e editores de Wikipedia
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia PT

Spilcuță ( Romence; Moldovaca )

wikipedia RO tarafından sağlandı

Spilcuța (Tanacetum parthenium; sin. Chrysantheim parthenium (L.) Pers., Pyrethrum parthenium Sm.) este o plantă medicinală care poate fi găsită în multe grădini vechi și crescută uneori pentru ornament. Planta crește ca un arbust de până la 50 cm înălțime, având frunzele cu aromă de citrice. Florile seamănă cu margaretele. Se răspândește foarte repede, acoperind o zonă întinsă în câțiva ani.

v d m
Plante medicinale (Listă) Specii
AbiuAbrus precatoriusAglicăAcacia catechuAcacia senegalAcokanthera abyssinicaAconitum feroxAconitum napellusAfinAgrișAlbăstreaAloe veraAmăralaAnasonAnemone ranunculoidesAngelicăAnghinareArborele de cacaoArmurariuArnicaArnicăBambusBrad argintiuBrustureBrândușă de toamnăBusuiocCapereCartofCătină albăCerențelChimenChimionCicoareCimbrișor de câmpCiuboțica cuculuiCiulinCiumăfaieCoacăz roșuCoada-caluluiCoada șoriceluluiCoada raculuiCoriandruCrețișoarăCrețușcăCrușinCurcumaCânepă indianăCălinCătină de garduriDafinDracilăDumbravnicEfedraFecioricăFeniculFloarea patimilorGălbeneleGențianăGhimbirGhimpeGhințură (galbenă) • HameiHasmațuchiIarbă mareIederăIenupărInIpcărigeaIsopIzmă bunăJneapănLavandulaLemn dulceLiliacLimba cerbuluiLimba mieluluiLumânăricăMandragorăMăceșMaghiranMăselarițăMătrăgunăMerișorMurMușchi de piatrăMușețelMuștar albMuștar negruNalbă mareObligeanăOsul iepureluiPanseluțăPapayaPăpădiePătlaginăPătlăgeaua roșiePătrunjelPiper de baltăPirPlămânăricăPăducelPelinPodbalPopilnicPorumbarRăchitanRăcovinăRoibaRoinițăRostopascăRozmarinRoșcovRușcuță de primăvarăSalvieSăpunărițăScai vânătSchindufSchinelSoc (negru)SpilcuțăSunătoareSulfinăȘovârfTagetesTalpa gâștiiTătăneasăTeiTraista-ciobanuluiȚintaurăTrei-frați-pătațiTroscotTurița mareUngurașUrzicăUrzică moartă albăValerianăVentrilicăViolaViță de vieVolburăVâsc europeanZămoșiță
Floare de gălbenele

Wikipedia book Carte · Categorie Categorie · Portal Portal · WikiProject WikiProiect
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia autori și editori
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia RO

Rimbaba obyčajná ( Slovakça )

wikipedia SK tarafından sağlandı

Rimbaba obyčajná (Tanacetum parthenium) je rastlina z čeľade astrovité (Asteraceae).

Synonymá

  • Chrysantheim parthenium
  • Pyrethrum parthenium

Zdroj

  • J. Volák, J. Stodola, F. Severa: Veľká kniha liečivých rastlín

Iné projekty

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori a editori Wikipédie
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SK

Rimbaba obyčajná: Brief Summary ( Slovakça )

wikipedia SK tarafından sağlandı

Rimbaba obyčajná (Tanacetum parthenium) je rastlina z čeľade astrovité (Asteraceae).

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Autori a editori Wikipédie
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SK

Mattram ( İsveççe )

wikipedia SV tarafından sağlandı

Mattram (Tanacetum parthenium) är en växtart i familjen korgblommiga växter. Arten är vildväxande i sydöstra och östra Europa, Nordafrika och sydvästra till sydöstra Asien.

Sorter

'Multipex' - är en vanlig sort i trädgårdar. Diskblommorna har helt eller delvis ersatts av strålblommor och får därmed ett "dubbelt" utseende.

Synonymer

Chamaemelum parthenium (L.) E.H.L.Krause
Chrysanthemum parthenium (L.) Bernh.
Chrysanthemum persicum (Boiss.) Nábelek
Dendranthema parthenium (L.) Des Moul.
Leucanthemum odoratum Dulac nom. illeg.
Leucanthemum parthenium (L.) Godr. & Gren.
Leucanthemum parthenium var. discoideum auct.
Leucanthemum parthenium var. flosculosum Cariot & St.-Lag.
Matricaria florida Salisb. nom. illeg.
Matricaria odorata Lam. nom. illeg.
Matricaria parthenium L.
Matricaria vulgaris Gray nom. illeg.
Pontia matricaria Bubani nom. illeg.
Pyrethrum matricaria Vill. nom. illeg.
Pyrethrum partheniifolium Willd.
Pyrethrum parthenium (L.) Sm.
Pyrethrum parthenium var. multiplex N.H.F.Desp.
Pyrethrum persicum Boiss.
Tanacetum partheniifolium (Willd.) Sch.Bip.

Externa länkar

Rödklöver.png Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia författare och redaktörer
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SV

Mattram: Brief Summary ( İsveççe )

wikipedia SV tarafından sağlandı

Mattram (Tanacetum parthenium) är en växtart i familjen korgblommiga växter. Arten är vildväxande i sydöstra och östra Europa, Nordafrika och sydvästra till sydöstra Asien.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia författare och redaktörer
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia SV

Tanacetum parthenium ( Ukraynaca )

wikipedia UK tarafından sağlandı

Опис

Багаторічна рослина з сильними стеблами, що утворюють невеликий кущ. Має мичкувату кореневу систему і стебло, що досягає заввишки 80 см, частіше 30-50 см. Листя зверху сидячі, нижні — черешкові, листова пластина двічі або тричі перисторозсічена з закругленими або зубчастими краями, з м'яким, шовковистим опушенням.

Листя видають чіткий хризантемний запах, через який рослину називають дівочою хризантемою. Білі або жовті квітки зібрані в щільний, часом кулястий кошик, суцвіття може досягати 3 см в діаметрі. Вони зібрані у верхів'ях у вигляді щитоподібних суцвіть. Плід рослини — сухе, буро-жовте насіння.

Найбільш важливою біологічно активною складовою цієї рослини є сексвітерпенові лактони, особливо партенолід (до 85 % від загального вмісту лактонів), а також флавоноїди і ефірні олії. Серед флавоноїдів виявлені апігенин, кверцетин, лютеолін і сантин, танетін, хрісоеріол, жацеідін і центауреідін, серед ефірних олій — камфора (до 57 %), камфен (близько 12,7 %), кумол (5,2 %) і борніловий ацетат (4,6 %), а також альфа і бета-пінени, альфа і гамма терпінен, евгенол і карвакрол.

Екологія

Світлолюбна рослина, що віддає перевагу досить зволоженим ґрунтам. У дикому вигляді зростає на узбіччях доріг, на пустирях, на лісових галявинах і узліссях. Зацвітає через 80-100 днів після посіву. Цвітіння рясне з липня до кінця серпня.

Поширення

Поширено на Балканському півострові, Кавказі, Закавказзі, Малій Азії, північному та західному Ірані. Культивується усією Європою і в Середземномор'ї, а також в Центральній, Південній та Північній Америці, Північній Африці.

Застосування

Про лікувальні властивості згадували ще античні філософи. Так Плутарх описує випадок з робітником, що звалилися з лісів при будівництві Парфенона. Його чудове лікування він приписує пижмо дівочої, іменованої тоді піретрумом. Грецький травник Діоскорид Педаній у I ст. описував здатність пижмо дівочої позбавляти від «гарячих запалень». Середньовічні лікарі рекомендували пити відвар цієї рослини з цукром або медом при ускладненому диханні, кашлі, хрипах. Рослина, змішана з вершковим маслом або вином застосовували як припарки при газах і кольках. Автор «Повного травника», англійський фармацевт XVII століття Томас Калпепер рекомендував приймати пижмо дівоче при «жіночих проблемах» і як протиотруту проти опіуму. Багато лікарів описували рослину як дієвий засіб при запамороченнях і головних болях. Вважалося, що відвари пижмо дівочої допоможуть при артритах, дерматитах, болях в животі, зубного болю і шумі у вухах. Часом пижмо дівоча використовувалася знахарками як абортивний засіб. Американські індіанці лікували пижмом дівочом коліки і нудоту.

Рослина має протизапальні, кардіотонічні, спазмолітичні та протимігренозні властивості. Протипоказана дітям, вагітним і годуючим жінкам. Перед застосуванням рослини слід порадитися з лікарем. Оскільки пижмо дівоча здатна пригнічувати активність тромбоцитів, особам, які приймають препарати для розрідження крові (антикоагулянти) слід відмовитися від прийому рослини, також не слід вживати його перед порожнинними операціями. Серед побічних реакцій при прийомі пижма дівочої іноді спостерігають розлад шлунка, печію, метеоризм і нудоту, висип, нервозність. Тривалий прийом пижмо дівочої з подальшою різкою відміною може викликати головні, м'язові і суглобові болі. Слід уникати контакту свіжого листя пижмо дівочої з ротовою порожниною, оскільки це загрожує появою виразок, набряком рота, язика і губ, короткочасною втратою смаку.

Джерела

  • Johnson, E. S.; Kadam, N. P.; Hylands, D. M. (August 31, 1985). Efficacy Of Feverfew As Prophylactic Treatment Of Migraine. British Medical Journal (Clinical Research Edition). 291: 569—573
  • Татьяна Ильина «Лекарственные растения. Большая иллюстрированная энциклопедия», «Эксмо», Москва — с. 286.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Автори та редактори Вікіпедії
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia UK

Tanacetum parthenium ( Vietnamca )

wikipedia VI tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được (L.) Sch.Bip. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1844.[1]

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Tanacetum parthenium. Truy cập ngày 4 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài

 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Tanacetum parthenium  src= Wikispecies có thông tin sinh học về Tanacetum parthenium


Bài viết tông cúc Anthemideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia tác giả và biên tập viên
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia VI

Tanacetum parthenium: Brief Summary ( Vietnamca )

wikipedia VI tarafından sağlandı

Tanacetum parthenium là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được (L.) Sch.Bip. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1844.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Wikipedia tác giả và biên tập viên
orijinal
kaynağı ziyaret et
ortak site
wikipedia VI

Пижма девичья ( Rusça )

wikipedia русскую Википедию tarafından sağlandı
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Asteranae
Порядок: Астроцветные
Семейство: Астровые
Подсемейство: Астровые
Триба: Пупавковые
Подтриба: Пупавковые
Род: Пижма
Вид: Пижма девичья
Международное научное название

Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip., 1844

Синонимы
  • Aphanostephus pinulensis J.M.Coult.
  • Chamaemelum parthenium (L.) E.H.L.Krause
  • Chrysanthemum parthenium (L.) Pers.
  • Chrysanthemum parthenium (L.) Bernh.
  • Chrysanthemum praealtum Vent.
  • Dendranthema parthenium (L.) Des Moul.
  • Leucanthemum odoratum Dulac
  • Leucanthemum parthenium (L.) Gren. & Godr.
  • Matricaria parthenium L.
  • Parthenium matricaria Gueldenst.
  • Pontia matricaria Bubani
  • Pyrethrum buschianum Sosn.
  • Pyrethrum demetrii Manden.
  • Pyrethrum divaricatum (Sosn.) Sosn.
  • Pyrethrum glanduliferum Sommier & Levier
  • Pyrethrum grossheimii Sosn.
  • Pyrethrum sericeum var. divaricatum (Sosn.) Sosn.
  • Pyrethrum sevanense Sosn. ex Grossh.
  • Tanacetum grossheimii (Sosn.) Muradyan[2]
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 505434NCBI 127999EOL 468397IPNI 252460-1TPL gcc-36373

Пи́жма де́вичья, или Пире́трум девичий (лат. Tanacétum parthénium), — многолетнее травянистое растение рода Пижма семейства Астровые.

Распространённое и популярное декоративное садовое и лекарственное растение.

Распространение и экология

Балканский полуостров, Малая Азия, Кавказ, Закавказье. Как культурное растение завезена и выращивается в большинстве стран Европы и Средиземноморья, а также в Северной Америке и Чили[3].

Ботаническое описание

Многолетнее сильноветвистое растение высотой 50 см.

Листья перисто-рассечённые или глубоко разрезанные, мягко опушённые, светло- или жёлто-зелёные.

Соцветия корзинки диаметром 1,5—3 см, у многих форм махровые, собраны в верхушечные соцветия, белые или жёлтые.

Зацветает через 80—100 дней после посева. Цветение обильное с июля до конца августа.

Семена мелкие, палочковидные, кремовой окраски, в 1 г содержится 4500—5000 шт. Всхожесть сохраняется не менее трёх лет[4].

Хозяйственное значение

Как лекарственное растение пижма девичья известна с древних времён. С лечебной целью используются высушенные листья и другие надземные части растения. В народной медицине пижма традиционно применяется при лихорадке, воспалениях, гинекологических болезнях, псориазе, зубной боли, укусах насекомых, ревматизме, астме и болях в желудке. Экстракт пиретрума преимущественно назначается для предотвращения приступов мигрени и смягчения сопутствующих симптомов.

Препараты пижмы представлены в различных формах и средствах, в том числе в виде свежих листьев, высушенных перетёртых листьев, и спиртового экстракта. Что касается безопасности пижмы, токсикологические исследования показали, что длительное профилактическое применение этого растения не влияет на частоту хромосомных аберраций в лимфоцитах и мутагенность мочи . Однако отдельные сообщения описывают развитие контактного дерматита вследствие влияния пижмы.

В Европе культивируется в садах начиная со средневековья[3].

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip. на сайте The Plant List
  3. 1 2 Jeffrey C (2001). Tanacetum parthenium. Mansfeld’s World Database of Agricultural and Horticultural Crops.
  4. Пиретрум девичий на сайте Энциклопедия декоративных садовых растений
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Авторы и редакторы Википедии

Пижма девичья: Brief Summary ( Rusça )

wikipedia русскую Википедию tarafından sağlandı

Пи́жма де́вичья, или Пире́трум девичий (лат. Tanacétum parthénium), — многолетнее травянистое растение рода Пижма семейства Астровые.

Распространённое и популярное декоративное садовое и лекарственное растение.

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
Авторы и редакторы Википедии

短舌匹菊 ( Çince )

wikipedia 中文维基百科 tarafından sağlandı
二名法 Tanacetum parthenium
(L.) Smith

短舌匹菊学名Tanacetum parthenium)是菊科菊蒿属的植物。原生長于歐亞大陸,特別是在巴爾幹半島、土耳其及高加索,已由人工引种栽培在中国、北美洲、智利等地。

 src=

参考文献

  • 昆明植物研究所. 短舌匹菊. 《中国高等植物数据库全库》. 中国科学院微生物研究所. [2009-02-25]. (原始内容存档于2016-03-05).
小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
维基百科作者和编辑

短舌匹菊: Brief Summary ( Çince )

wikipedia 中文维基百科 tarafından sağlandı

短舌匹菊(学名:Tanacetum parthenium)是菊科菊蒿属的植物。原生長于歐亞大陸,特別是在巴爾幹半島、土耳其及高加索,已由人工引种栽培在中国、北美洲、智利等地。

 src=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
维基百科作者和编辑

ナツシロギク ( Japonca )

wikipedia 日本語 tarafından sağlandı
ナツシロギク Tanacetum parthenium - Köhler–s Medizinal-Pflanzen-036.jpg
ナツシロギク
分類 : 植物界 Plantae : 被子植物門 Magnoliophyta : 双子葉植物綱 Magnoliopsida 亜綱 : キク亜綱 Asteridae : キク目 Asterales : キク科 Asteraceae 亜科 : キク亜科 Asteroideae : ヨモギギク属 Tanacetum : ナツシロギク T. parthenium 学名 Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip. シノニム

Chrysanthemum parthenium (L.) Pers.
Pyrethrum parthenium Sm.

英名 Feverfew
 src=
ナツシロギクの花

ナツシロギク (英名:feverfew;フィーバーフュー、学名Tanacetum parthenium) は伝統的な薬用ハーブであり、ヨーロッパなどで古くから庭に植えられてきた植物である。装飾に使用されることもある。成長すると柑橘系の香りをもつ葉に覆われた高さ46センチメートルほどの小さなブッシュとなり、デイジーに似た花をつける。広がるのがとても早く、数年で広いエリアを覆ってしまう。

ナツシロギクはユーラシア大陸バルカン半島アナトリア半島やコーカサス地方辺りが原産である。しかし世界中で栽培されるようになったため、今ではヨーロッパ、北アメリカ、チリなどでも見られる[1]

薬草として使われだしたのがいつ頃からなのかは分かっていないが、ギリシャディオスコリデス抗炎症剤として記したのが、文書に記載された最初の事例である[2]

利用[編集]

英名のfeverfewはラテン語で解熱剤を意味するfebrifugiaに由来する[3]。ナツシロギクは薬草として解熱剤、頭痛や関節炎や消化器異常の薬として用いられてきた。しかしこれらの薬効の根拠まだ科学的に十分支持されておらず、偽薬効果を超えるものではないとされる[4][5][6]

ナツシロギクの有効成分はパルテノリドタネチンなどであると言われている。パルテノリドに関しては、インビトロでいくつかの細胞株にアポトーシスを引き起こす作用が確認できたという研究結果がある[7][8][9]。現在公表された研究で、パルテノリドやナツシロギクが人間のガンへ及ぼす作用を調査したものは存在しない。ナツシロギクが含まれたサプリメントが市販されているが、そのラベルに示されたパルテノリドの「標準化」された量は、実際の含量と大きく異なり、40倍以上の差がある。このようなパルテノリドを含むサプリメントのラベル表示と実際の含量は全く類似していなかったという調査結果がある[10]

長期間ナツシロギクを摂取していた人が、その摂取をやめると反跳性頭痛筋肉痛関節痛をともなう離脱症候群を引き起こすことがある[3]。またナツシロギクは接触皮膚炎などのアレルギー症状を引き起こすことがある[11]。他にも吐き気嘔吐腹痛下痢鼓腸などを引き起こすことがある。葉を経口で摂取した時、口内炎や口内の腫れ、無感覚を引き起こすことがある[3]。ナツシロギクは抗凝固薬と干渉したり、出血のリスクを高める。また肝臓の薬物代謝に影響をあたえることがある[3]。妊婦はナツシロギクを摂取すべきではない[12]

参考文献[編集]

  1. ^ Jeffrey C (Tanacetum parthenium”. Mansfeld's World Database of Agricultural and Horticultural Crops. ^ Government of Saskatchewan: Agricultural (Herbs and Spices) Feverfew Information [Web Article]. http://www.agriculture.gov.sk.ca/Default.aspx?DN=5a05a8da-ff3e-490b-b280-35f7b22b803b Retrieved : 06/01/2012
  2. ^ a b c d Feverfew”. University of Maryland. 2011年10月6日閲覧。
  3. ^ Pittler, MH; Ernst, E (2004). Pittler, Max H. ed. “Feverfew for preventing migraine”. Cochrane Database of Systematic Reviews (1): CD002286. doi:10.1002/14651858.CD002286.pub2. PMID 14973986.
  4. ^ Feverfew”. National Center for Complementary and Alternative Medicine (2010年7月). 2011年10月6日閲覧。
  5. ^ Pareek A, Suthar M, Rathore GS, Bansal V (January 2011). “Feverfew (Tanacetum parthenium L.): A systematic review”. Pharmacogn Rev 5 (9): 103–10. doi:10.4103/0973-7847.79105. PMID 22096324.
  6. ^ Guzman ML, Rossi RM, Karnischky L, et al. (June 2005). “The sesquiterpene lactone parthenolide induces apoptosis of human acute myelogenous leukemia stem and progenitor cells”. Blood 105 (11): 4163–9. doi:10.1182/blood-2004-10-4135. PMC 1895029. PMID 15687234. http://bloodjournal.hematologylibrary.org/content/105/11/4163.long.
  7. ^ Guzman ML, Jordan CT (September 2005). “Feverfew: weeding out the root of leukaemia”. Expert Opin Biol Ther 5 (9): 1147–52. doi:10.1517/14712598.5.9.1147. PMID 16120045.
  8. ^ Lesiak K, Koprowska K, Zalesna I, Nejc D, Düchler M, Czyz M (February 2010). “Parthenolide, a sesquiterpene lactone from the medical herb feverfew, shows anticancer activity against human melanoma cells in vitro”. Melanoma Res. 20 (1): 21–34. doi:10.1097/CMR.0b013e328333bbe4. PMID 19949351.
  9. ^ Draves AH, Walker SE (2004). “Parthenolide content of Canadian commercial feverfew preparations: Label claims are misleading in most cases” (PDF). Canadian Pharmacists Journal 136 (10): 23-30. http://www.pharmacists.ca/content/CPJPDFS/Jan04/parthenolide.pdf.
  10. ^ Killoran, CE; Crawford, GH; Pedvis-Leftick, A (2007), “Two cases of compositae dermatitis exacerbated by moisturizer containing feverfew”, Dermatitis : contact, atopic, occupational, drug : official journal of the American Contact Dermatitis Society, North American Contact Dermatitis Group 18 (4): 225–9, PMID 18021604 編集
  11. ^ Yao M, Ritchie HE, Brown-Woodman PD (November 2006). “A reproductive screening test of feverfew: is a full reproductive study warranted?”. Reprod. Toxicol. 22 (4): 688–93. doi:10.1016/j.reprotox.2006.04.014. PMID 16781113. http://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0890-6238(06)00102-X.

外部リンク[編集]

 src= ウィキメディア・コモンズには、ナツシロギクに関連するメディアがあります。  src= ウィキスピーシーズにナツシロギクに関する情報があります。  src= ウィキバーシティにナツシロギクに関する学習教材があります。
 title=
lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
ウィキペディアの著者と編集者

ナツシロギク: Brief Summary ( Japonca )

wikipedia 日本語 tarafından sağlandı
 src= ナツシロギクの花

ナツシロギク (英名:feverfew;フィーバーフュー、学名: Tanacetum parthenium) は伝統的な薬用ハーブであり、ヨーロッパなどで古くから庭に植えられてきた植物である。装飾に使用されることもある。成長すると柑橘系の香りをもつ葉に覆われた高さ46センチメートルほどの小さなブッシュとなり、デイジーに似た花をつける。広がるのがとても早く、数年で広いエリアを覆ってしまう。

ナツシロギクはユーラシア大陸バルカン半島アナトリア半島やコーカサス地方辺りが原産である。しかし世界中で栽培されるようになったため、今ではヨーロッパ、北アメリカ、チリなどでも見られる。

薬草として使われだしたのがいつ頃からなのかは分かっていないが、ギリシャディオスコリデス抗炎症剤として記したのが、文書に記載された最初の事例である。

lisans
cc-by-sa-3.0
telif hakkı
ウィキペディアの著者と編集者