Sałata kompasowa (Lactuca serriola L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae). Jest szeroko rozprzestrzenioną na świecie rośliną synantropijną. Roślina trująca.
Rozmieszczenie geograficzne
Gatunek pochodzenia śródziemnomorsko-irańsko-turańskiego[3]. Rozprzestrzenił się jednak i obecnie poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach i na wielu wyspach. W Europie na północy sięga po 65 stopień szerokości geograficznej na Półwyspie Skandynawskim[4]. Do Ameryki Północnej dostał się jako gatunek zawleczony wraz z zanieczyszczonym ziarnem siewnym[5]. W Polsce występował już we wczesnym średniowieczu, ale być może wcześniej. Jest dość pospolity, występuje na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Lokalnie jest rzadki. Status gatunku we florze Polski: archeofit[3].
W Europie wciąż zwiększa swoje rozprzestrzenienie i zasięg i w wielu krajach jest uważany za gatunek inwazyjny na siedliskach synantropijnych. Za przyczynę tego uważa się wzrost komunikacji i ocieplenie klimatu. Obecnie sałata kompasowa jest najbardziej na świecie rozprzestrzenionym gatunkiem rodzaju Lactuca[5].
Morfologia
- Łodyga
- O wysokości do 150 cm, wzniesiona, rzadziej pokładająca się, obła, prążkowana, kolczasta, białawoszarawa lub szarozielona, z sokiem mlecznym[3].
- Liście
- Są w charakterystyczny sposób ustawione parami w jednej płaszczyźnie, w kierunku północ-południe, w zarysie szeroko odwrotnie jajowate. Są pierzasto wcinane, mają strzałkowatą nasadę, na dolnej stronie liścia ząbki na głównym nerwie, podobne na na brzegach blaszki[3].
- Liścienie
- Okrągłe do szerokoeliptycznych z nasadą przechodzącą w ogonek i zaokrąglonym wierzchołkiem[6].
- Kwiaty
- Zebrane w koszyczki, te zaś w groniasty lub wiechowaty kwiatostan. Jego oś jest falisto powyginana. Dość wąskie koszyczki mają długość 8-12 mm i znajduje się w nich po kilkanaście kwiatów. Brak plewinek. Kwiaty od wewnętrznej strony jasnożółte, od zewnętrznej jasnofioletowe[3].
- Owoc
-
Niełupka z śnieżnobiałym puchem kielichowym. Posiada na szczycie niewielką piramidkę z dość długim i bezbarwnym dzióbkiem (rostrum)[3]. Na powierzchni ma 2 rzędy włosków i 5-9 żeberek[6].
Biologia i ekologia
- Rozwój
-
Roślina roczna lub dwuletnia, hemikryptofit[7]. Kwitnie od lipca do września. Kwiaty przedprątne, owadopylne[8]. Z badań wynika, że tylko 1-5% populacji powstaje w wyniku zapylenia krzyżowego przez owady. Samopylność i wytwarzanie dużej ilości bardzo drobnych nasion to czynniki sprzyjające migracji i rozprzestrzenianiu się gatunku. Sprzyja temu także wczesne zakwitanie, długi okres owocowania, duża żywotność nasion, plastyczność ekologiczna[5].
- Jest tzw. rośliną kompasową – jej liście ustawiają się równolegle do kierunku promieni słonecznych, co chroni ją przed nadmiernym parowaniem[9].
- Siedlisko
-
Roślina światłolubna i synantropijna, występująca głównie na siedliskach ruderalnych; nieużytkach, przydrożach, placach budowy, rumowiskach, terenach kolejowych, ale czasami także na siedliskach segetalnych, jako chwast[3]w uprawach zbóż, kukurydzy, rzepaku, buraków, roślin strączkowych[3]. W uprawach pojawia się głównie na polach odłogowanych. Preferuje gleby suche, nieco kamieniste i bogate w składniki pokarmowe[6]. Czasami występuje także nad rzekami[3]. Jest gatunkiem o dużej zmienności morfologicznej i ekologicznej. Do końca XX wieku w Polsce występowała głównie na siedliskach ruderalnych, ostatnio jednak coraz bardziej zwiększa swój udział w agrocenozach, stając się dokuczliwym chwastem[5]. Najczęściej zachwaszcza uprawy rzepaku ozimego i zbóż ozimych, rzadziej roślin okopowych, szczególnie na glebach średnich, suchych i bogatych w związki wapnia[10].
-
Gatunek charakterystyczny dla Ass. Erigeronto-Lactucetum i wyróżniający dla związku zespołów (All.) Sisymbrion[11].
- Własności fitochemiczne
-
Roślina trująca[7]. Trujący jest jej sok mleczny. Po spożyciu w większych ilościach powoduje niepokój i zaburzenia nerwowe, a nawet śmierć[12].
- Genetyka
- Liczba chromosomów 2n = 18[7].
- Korelacje międzygatunkowe
- Na sałacie kompasowej pasożytuje grzybopodobny lęgniowiec Bremia lactucae wywołujący mączniaka rzekomego i niektóre gatunki grzybów: Golovinomyces cichoracearum wywołujący mączniaka prawdziwego, Mycosphaerella hieracii wywołująca plamistość liści i Microdochium panattonianum. Jest też żywicielem larw muchówek Ensina sonchi i Trupanea amoena[13].
Zastosowanie
- Liście w niewielkich ilościach są jadalne, zarówno na surowo, jak i po ugotowaniu. Nadają się do tego celu tylko młode liście, potem bowiem stają się gorzkie[12].
- Sok mleczny zawiera substancję o działaniu podobnym do opium, ale nie powodującą uzależnień. Z tego powodu był używany do leczenia uzależnień od opium[12].
Przypisy
-
↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2017].
-
↑ The Plant List. [dostęp 2018-03-02].
-
↑ a b c d e f g h i Barbara Sudnik-Wójcikowska: Rośliny synantropijne. Warszawa: Multico, 2011. ISBN 978-83-7073-514-2. OCLC 948856513.
-
↑ Discover Life Maps. [dostęp 2018-03-02].
-
↑ a b c d Lactuca seriola L. – ekspansywny gatunek na terenie Europy. [dostęp 2018-03-02].
-
↑ a b c Horst Klaaßen, Joachim Freitag: Profesjonalny atlas chwastów. Limbergerhof, 2004.
-
↑ a b c Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
-
↑ Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
-
↑ Encyklopedia Gutenberga. [dostęp 2018-03-02].
-
↑ J. Kapeluszny, M. Haliniarz. Zmienność cech morfologicznych oraz plenność sałaty kompasowej – Lactuca serriola (L.) w zależności od miejsca występowania. Ekologia i Technika, 2011, 19 (3A): 151-154
-
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
-
↑ a b c Łukasz Łuczaj: Dzikie rośliny jadalne Polski. Przewodnik survivalowy. Chemigrafia, 2004. ISBN 83-904633-5-0.
-
↑ Malcolm Storey: Lactuca serriola L. (Prickly Lettuce). W: BioInfo (UK) [on-line]. [dostęp 2018-03-02].