Acinetobacter – rodzaj bezwzględnie tlenowych bakterii Gram ujemnych, względnie chorobotwórczych, mogących wywoływać zakażenia szpitalne. Wchodzą one w skład mikroflory fizjologicznej skóry i śluzówki jamy nosowo-gardłowej[1]. Acinetobacter nie wytwarza rzęsek ani przetrwalników. Kolonie układają się w pałeczki. Podczas intensywnego wzrostu, w fazie stacjonarnej przyjmują kształt ziarniaków.
Wzrost następuje w ciągu 18 do 24 godzin na agarze z krwią (kolonie małe i średnie, wypukłe, bezbarwne) oraz na agarze czekoladowym w warunkach tlenowych i optymalnej temperaturze 33-35 °C.
Bakterie z rodzaju Acinetobacter posiadają następujące biochemiczne cechy diagnostyczne
Rodzaj Acinetobacter dzieli się na gatunki glukozo dodatnie (zdolne do rozkładu glukozy) (np. A. baumannii) oraz niezdolne do oksydacji glukozy (np. A. lwoffi, i A. haemolyticus)[4]. Bakterie z tego rodzaju nie wytwarzają indolu ani H2S.
Głównymi czynnikami zjadliwości bakterii z tego rodzaju są:
Jak wspomniano wyżej, najczęściej są to zakażenia szpitalne:
Cały rodzaj jest oporny na penicyliny. Lekami z wyboru wobec szczepów wieloopornych jest tygecyklina lub karbapenemy połączone z sulbaktamem[5].
Acinetobacter – rodzaj bezwzględnie tlenowych bakterii Gram ujemnych, względnie chorobotwórczych, mogących wywoływać zakażenia szpitalne. Wchodzą one w skład mikroflory fizjologicznej skóry i śluzówki jamy nosowo-gardłowej. Acinetobacter nie wytwarza rzęsek ani przetrwalników. Kolonie układają się w pałeczki. Podczas intensywnego wzrostu, w fazie stacjonarnej przyjmują kształt ziarniaków.
