The yellowfin grouper (Mycteroperca venenosa) is a species of marine ray-finned fish, a grouper from the subfamily Epinephelinae which is part of the family Serranidae, which also includes the anthias and sea basses. It is found in the warmer waters of the western Atlantic Ocean.
The yellowfin grouper has a body which is elongate, robust and compressed, its depth being the no greater at the origin of the dorsal fin as it is at the origin of the anal fin,[3] The standard length is 2.6 to 2.9 times the depth of the body. The preopercle is neatly rounded. sometimes having a small incision, and does not have a lobe at its angle.[4] The dorsal fin contains 11 spines and 15-16 soft rays while the anal fin contains 3 spines and 10-12 soft rays.[2] The membranes between the dorsal fin spines are obviously notched.[4] The caudal fin is a straight in juveniles and a little concave in adults.[3] The head and body are marked with oval groups of dark spots and the outer third of pectoral fin is bright yellow. There are two colour morphs: a deep-water reddish morph and shallow-water greenish morph. This species attains a total length of 100 centimetres (39 in), although they are commonly around 45 centimetres (18 in), and a maximum published weight of 18.5 kilograms (41 lb).[2]
The yellowfin grouper is found in the western Atlantic Ocean. Its range extends along the Atlantic coasts of the United States from North Carolina south to Florida and into the Gulf of Mexico where it occurs in the Florida Keys and the Flower Garden Banks National Marine Sanctuary in Texas south through the Bahamas into the West Indies and the Yucatan Peninsula in Mexico. It is also found around Bermuda. Along the Caribbean coast of South America it occurs as far east as French Guiana. It the occurs along the Brazilian coast from Maranhao to Sao Paulo, including the islands of Trinidade and the Fernando de Noronha.[1]
The yellowfin grouper is found over rocky or coral reefs as adults, juveniles are found in beds of turtle grass. This species has also been caught by trawlers over muddy bottoms in the Gulf of Mexico.[2] Its depth range is 2 to 137 metres (6.6 to 449.5 ft)>[4] It is a protogynous hermaphrodite and the females reach sexual maturity at a fork length around 51 centimetres (20 in) and at around 4.6 years old. They will then change sex to male at a fork length of 80.1 centimetres (31.5 in). It forms spawning aggregations and these occur at different times of the year in different parts of its range.[1] This species is mainly piscivorous with over 90% of stomach contents sampled consisting of reef fishes with some squid.[4]
The yellowfin grouper was first formally described by Carolus Linnaeus in the 10th edition of the Systema Naturae as Perca venenosa in 1758, the type locality was given as "America" but is thought to be the Bahamas.[5]
The yellowfin grouper is caught by recreational and commercial fisheries, however, in some areas, this species is known to carry ciguatoxin and is not much caught for food.[1]
The yellowfin grouper (Mycteroperca venenosa) is a species of marine ray-finned fish, a grouper from the subfamily Epinephelinae which is part of the family Serranidae, which also includes the anthias and sea basses. It is found in the warmer waters of the western Atlantic Ocean.
La cuna de piedra, mero aleta amarilla o guacamayo (Mycteroperca venenosa) es una especie de pez serránido de las costas tropicales y subtropicales de América.
Son peces fuertes, dónde la profundidad del cuerpo es de 2.9 a 3.2 veces la longitud de la cabeza, el alto de la cabeza es de 2.6-2.9 veces la longitud estándar. Los orificios nasales posteriores son del doble de diámetro de las fosas nasales anteriores. Área interorbital convexa; preopérculo uniformemente redondeado o con una ligera muesca, pero sin proyección del lóbulo óseo en el ángulo. Las branquias son el el primer arco son ocho a 10 arcos en la extremidad superior y 17-18 arcos en la extremidad inferior, incluidos cuatro a siete ramas rudimentarias haciendo un total de 24-27. Aleta dorsal con 11 espinas y 15 o 16 radios blandos, las membranas interespinosas marcasdas distintivamente; aleta anal con tres espinas y 10-12 radios blandos; aletas dorsal y anal con márgenes suaves redondeados; aleta caudal truncada en juveniles, cóncava en adultos; 16-18 radios en la aleta pectoral. Escamas del cuerpo medio lateral ctenoideas en juveniles y lisas en adultos, con numerosas escamas auxiliares; número de escamas de la línea lateral de 72-81; escamas laterales de 111-125. Presenta dos tipos de coloraciones, en aguas profundas rojizo y en aguas someras verdoso; cabeza y cuerpo con manchas obscuras oblongas sobre pequeños puntos negros, parte ventral de la cabeza y cuerpo con manchas obscuras; aleta anal con margen oscuro y borde blanco; tercio distal de las aletas pectorales marcadamente amarillas. Alcanza un metro de longitud y 18 kg. [1]
Se encuentra en el Caribe desde Centroamérica y las Antillas hasta el sur de Brasil, pero también en Las Bermudas, Florida y el Golfo de México; los juveniles habitan en las praderas marinas de Thalassia testudinum mientras que los adultos prefieren los arrecifes de coral y rocosos entre dos y 137 metros de profundidad; aunque al norte del Golfo de México ha sido capturado en fondos fangosos. Son carnívoros, gustan de peces coralinos, que conforman la mayor parte de su dieta, y calamares. Aunque es una especie implicada en envenenamientos por ciguatera, es muy popular su uso como alimento. [1]
Al igual que la mayoría de serránidos, esta especie es hermafrodíta protogínea monándrica, cambiando de sexo alrededor de los 65 cm de longitud total (LT) y luego de desovar al menos una vez como hembras. Forman congregaciones reproductivas en los meses de invierno y primavera. La proporción de sexos va de 9.3:1 hembra:macho; se encuentran hembras maduras desde los 55-60 cm LT y los machos más pequeños son de 71 cm LT para Cuba [2] y 54 cm para Los cayos de la Florida. [3]
Su población se considera decreciente aunque históricamente fue una especie abundante en el Caribe, hoy en día se le considera casi amenazado. En los Estados Unidos las capturas de esta especie han disminuido donde ha disminuido 94% entre 1990-2001, mientras que en el resto de la región sus registros son inexistentes; aunado a ello, las congregaciones reproductivas son cada vez menores y en México, Belice y Cuba se explotan comercialmente. Se deben imponer medidas restrictivas que protejan las congregaciones reproductivas;[3] en México, al igual que los demás serránidos que conforman la pesquería del mero (Epinephelus morio), tiene una talla mínima de captura de 36.3 cm y una temporada de veda de febrero a marzo. [4]
La cuna de piedra, mero aleta amarilla o guacamayo (Mycteroperca venenosa) es una especie de pez serránido de las costas tropicales y subtropicales de América.
Mycteroperca venenosa Mycteroperca generoko animalia da. Arrainen barruko Serranidae familian sailkatzen da.
Mycteroperca venenosa Mycteroperca generoko animalia da. Arrainen barruko Serranidae familian sailkatzen da.
Mycteroperca venenosa (Linneo, 1758) è un pesce osseo marino appartenente alla famiglia Serranidae[2].
Questa specie è distribuita nell'oceano Atlantico occidentale tropicale e subtropicale e nei bacini ad esso afferenti. Lungo le coste atlantiche giunge a nord fino alla Florida (raramente alla Carolina del Nord) e a sud alla Guyana francese, è assente nell'area della foce del Rio delle Amazzoni e ricompare più a sud lungo la costa brasiliana fra il Maranhão e lo stato di San Paolo, comprese le isole Trinidade e Fernando de Noronha. É presente anche alle Bermuda e alle Bahamas, nel Golfo del Messico a sud delle Florida Keys (raramente a nord fino all'Alabama) e in tutto il mar dei Caraibi[1][3][4].
È una specie legata alle barriere coralline ma in modo non esclusivo, si trova comunemente infatti anche su fondi duri di altro tipo. I giovanili vivono soprattutto in praterie di fanerogame marine del genere Thalassia. Talvolta viene catturata su fondali fangosi, soprattutto nel golfo del Messico[1][3][4].
È stata osservata tra 2 e 137 metri di profondità, comunemente si incontra fra 5 e 35 metri[3].
Ha l'aspetto tipico delle cernie. La colorazione è variabile; fondamentalmente chiara con macchie scure irregolari di forma approssimativamente ovale sparse su testa, corpo e pinne. Il colore delle macchie va da rossastro negli esemplari che vivono in profondità a bruno verdastro in quelli più superficiali, talvolta sono molto scure o quasi nere. Il terzo posteriore della pinna pettorale è giallo.[3][4].
La lunghezza massima è di circa un metro e il peso massimo noto è di 18, 5 kg. Comunemente la taglia degli esemplari si aggira sui 50 cm[3].
La longevità massima nota è di 31 anni[1].
Spesso riposa sul soffitto delle grotte sottomarine[4].
Si nutre prevalentemente di pesci corallini (riportata in letteratura la predazione su Abudefduf saxatilis, Acanthurus bahianus, Aulostomus maculatus, Caranx ruber e Chromis cyanea) e di cefalopodi tra i quali Sepioteuthis sepioidea[5].
È ermafrodita proterogino, il cambiamento di sesso avviene a circa 80 cm di lunghezza. Forme aggregazioni al momento della riproduzione; la deposizione delle uova avviene e a qualche decina di metri di profondità, dalla fine dell'inverno all'estate. Le femmine raggiungono la maturità sessuale a 4-5 anni di età e una lunghezza di circa 50 cm[1].
Si tratta di una specie soggetta a intensa pesca, sia commerciale che sportiva[3]. Il suo consumo causa spesso la ciguatera e nelle zone dove è tossica non viene né pescata né consumata[1], nelle altre è invece molto apprezzata[3].
Le popolazioni sono declinate del 30% circa dagli anni '80 a causa della sovrapesca. Particolarmente dannosa è la pesca durante il periodo riproduttivo che prende di mira le aggregazioni nuziali. Per la tutela della specie sono state istituite aree in cui la pesca è vietata e divieti di pesca durante il periodo riproduttivo ma si ritiene che queste misure siano implementate ancora in maniera insufficiente. È stata osservata la predazione di individui giovanili da parte di specie invasive del genere Pterois. Per questi motivi la lista rossa IUCN classifica la specie come "prossima alla minaccia"[1].
Mycteroperca venenosa (Linneo, 1758) è un pesce osseo marino appartenente alla famiglia Serranidae.
Mycteroperca venenosa is een straalvinnige vissensoort uit de familie van zaag- of zeebaarzen (Serranidae).[2] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als Gevoelig, beoordelingsjaar 2004. De omvang van de populatie is volgens de IUCN dalend.[1]
Bronnen, noten en/of referenties