Brachygobius nunus és una espècie de peix de la família dels gòbids i de l'ordre dels perciformes.[4]
És un peix de clima tropical i demersal.[5]
Es troba a Àsia: l'Índia,[7][8] Birmània, Tailàndia, Malàisia, Indonèsia, Borneo i Bangladesh.[9][10][5][11][12][13]
És inofensiu per als humans.[5]
Brachygobius nunus, the Golden banded goby,[1] is a species of bumblebee goby, a small genus of gobies that takes its common name from their round bodies, big heads, and their overall yellow to golden coloration interrupted by four brown to black vertical stripes reminiscent of the striped pattern of a bumblebee.[2][3] They have also been figuratively described as "buzzing" from one surface to another inside the aquarium.[3] Like other members of its genus, it is popular as an aquarium fish.[2][4]
B. nunus can reach a length of 2.5 centimetres (0.98 in) SL.[5] As in all true Gobiidae, the ventral fins of Brachygobius nunus have fused into a suction cup that they use to attach to surfaces in nature and even to glass inside an aquarium. This particular species can be identified by the one spine and seven rays that characterize its anal fin.[6][2][3][7]
As with other Bumblebee gobies, B. nunus is native to Asia. Its natural habitat is saltwater swamps and stream estuaries in Borneo, India, Indonesia, Malaysia, Myanmar, Singapore, and Thailand.[2][5][8]
While B. nunus can often survive in a freshwater aquarium, brackish conditions (with at least two teaspoons of sea salt mix per gallon of water) are recommended.[2] Live or frozen brine shrimp, daphnia and whiteworms are optimal foods. While they might take flake food if hungry enough, a diet of dried prepared foods only is not recommended.[1][2]
Breeding this species in captivity is facilitated by housing them in a relatively small enclosure well-decorated with little "caves" such as snail shells in which they can breed. One source says that placing a dozen juveniles B. nunus together in a 10-US-gallon (38 L) aquarium is a good way of successfully matching pairs for breeding. This same sources recommends large and frequent water changes, an increase in salinity ( from 2 tsp/gallon up to 1 tbsp/gallon), and "spoil(ing) them with live food" rather than frozen food as effective means to coax captive B. nunus into breeding.[2]
Newly emerged B. nunus fry are tiny and should be isolated from adults so they are not cannibalized. A five gallon tank is big enough for them. The fry are very sensitive to water quality and changes in temperature or salinity so it is recommended to fill their new tank with water from their original tank and then maintain the water quality rigorously. Newly fry can be fed vinegar eels or commercially-prepared liquid fry food but are big enough to devour newly hatched brine shrimp within a few days.[2]
Brachygobius nunus, the Golden banded goby, is a species of bumblebee goby, a small genus of gobies that takes its common name from their round bodies, big heads, and their overall yellow to golden coloration interrupted by four brown to black vertical stripes reminiscent of the striped pattern of a bumblebee. They have also been figuratively described as "buzzing" from one surface to another inside the aquarium. Like other members of its genus, it is popular as an aquarium fish.
Brachygobius nunus es una especie de peces de la familia de los Gobiidae en el orden de los Perciformes.
Los machos pueden llegar alcanzar los 2,5 cm de longitud total* AQUATAB
Es un pez de clima tropical y demersal.
Se encuentran en Asia: la India, Birmania, Tailandia, Malasia, Indonesia, Borneo y Bangladés .
Es inofensivo para los humanos.
Brachygobius nunus es una especie de peces de la familia de los Gobiidae en el orden de los Perciformes.
Brachygobius nunus Brachygobius generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Gobiidae familian.
Brachygobius nunus Brachygobius generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Gobiidae familian.
Brachygobius nunus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van grondels (Gobiidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1822 door Hamilton.
Bronnen, noten en/of referenties
Hodowla tego gatunku wymaga dodawania do wody soli kuchennej (1-3 łyżki). Z tego powodu należy trzymać je w akwarium o środowisku morskim. W wodzie słodkiej u tych ryb występuje podatność na zachorowalność. Choroby te wywoływane są przez pierwotniaki. Ryby mogą gubić płetwy powodując wczesną swą śmierć.
Ryba ciepłolubna, źle się czuje w wodzie poniżej 200 lub powyżej 350. Wskazana czasowa zmiana wysokości temperatur, szczególnie w nocy. W akwarium ryba potrafi dzięki zrośniętej płetwie brzusznej przytrzymać się w dziwacznych pozach ciała.
W małym stadku(5-6 sztuk) czuje się pewniej. Z czasem wśród samców ukazuje się terytorialność do „rewirów”, które bronią przed innymi samcami. Na dnie wyłożonym żwirkiem wymagane jest rozmieszczenie kryjówek dla ryb w postaci grot z kamieni, korzeni czy też odwróconych doniczek, łupiny (np. orzecha kokosowego), a nawet opuszczone skorupy większych ślimaków[4]. Samica pływa „bezkarnie”, zbyt napastowana unika jego terenu.
Na wystrój roślinny nadają się m.in.: mikrozorium oskrzydlone.
Żywy, wazonkowce, rurecznik i drobne robaki, suchego nie tolerują, z "przymusu" potrafią go zjeść.
Przebiega w ukryciu. Dla wychowu należy temperaturę podnieść o 2-3 stopnie. Na okres godowy i podczas tarła żółta plama samców ulega zanikowi, pasy ciemne zmieniają się na bardziej jaskrawe przybierając kolor szaropomarańczowy zlewający się z tłem ciała. U samicy przed złożeniem ikry uwidacznia się małe podkładełko. Białawe jajeczka umieszczane są w ukryciu, na ścianie groty, łupiny, czy skorupy ślimaka. Przyczepiona tam ikra zawisa na małej krótkiej nóżce kołysząc się wraz z ruchem wody.
Jak na wielkość tej ryby jest ona dość płodna (do 300 ziaren). Bezpośrednią opiekę nad ikrą sprawuje samiec. Dla bezpieczeństwa innych ryb jak i samej samicy dobrze jest odizolować pozostałe ryby. Można też przełożyć samca z ikrą do osobnego zbiornika.
Rozwój jaj trwa kilka dni. Po wykluciu się narybku należy samca wyłowić gdyż może go zjeść. Wylęgły narybek przez pierwsze 2 dni jest „zawieszony” pod powierzchnią wody, następnie po zużyciu zawartości woreczka żółtkowego zaczyna poszukiwać pożywienia. Ich pierwszym pożywieniem są larwy słonaczka (solowca).
Po upływie miesiąca młode uzyskują poprzeczna pasy, wybarwiają się po ok. 7 tygodniach.
Hodowla tego gatunku wymaga dodawania do wody soli kuchennej (1-3 łyżki). Z tego powodu należy trzymać je w akwarium o środowisku morskim. W wodzie słodkiej u tych ryb występuje podatność na zachorowalność. Choroby te wywoływane są przez pierwotniaki. Ryby mogą gubić płetwy powodując wczesną swą śmierć.
Ryba ciepłolubna, źle się czuje w wodzie poniżej 200 lub powyżej 350. Wskazana czasowa zmiana wysokości temperatur, szczególnie w nocy. W akwarium ryba potrafi dzięki zrośniętej płetwie brzusznej przytrzymać się w dziwacznych pozach ciała.
W małym stadku(5-6 sztuk) czuje się pewniej. Z czasem wśród samców ukazuje się terytorialność do „rewirów”, które bronią przed innymi samcami. Na dnie wyłożonym żwirkiem wymagane jest rozmieszczenie kryjówek dla ryb w postaci grot z kamieni, korzeni czy też odwróconych doniczek, łupiny (np. orzecha kokosowego), a nawet opuszczone skorupy większych ślimaków. Samica pływa „bezkarnie”, zbyt napastowana unika jego terenu.
Na wystrój roślinny nadają się m.in.: mikrozorium oskrzydlone.
