Die sebra-kalkoenvis (Dendrochirus zebra) is 'n seevis wat voorkom in die westelike Stille Oseaan, die Indiese Oseaan, die Rooisee en aan die ooskus van Afrika suidwaarts tot by die suide van KwaZulu-Natal. In Engels staan die vis bekend as die Zebra turkeyfish.
Die vis word tot 20 cm lank. Die vis is rooibruin van kleur met dun wit, vertikale strepe oor die lyf wat omlyn word met bruin strepe. Die pektorale vinne is witterig en is waaiervormig met stekels op die punte.
Die vis leef in rotsagtige kusareas en aflandige riwwe in water wat tot 40 m diep is. Hulle is alleenlopers of kom in klein groepies voor en vreet klein vissies, krappe en garnale. Die vis is raar.
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Sebra-kalkoenvis.
Wikispecies het meer inligting verwant aan: Sebra-kalkoenvis
Die sebra-kalkoenvis (Dendrochirus zebra) is 'n seevis wat voorkom in die westelike Stille Oseaan, die Indiese Oseaan, die Rooisee en aan die ooskus van Afrika suidwaarts tot by die suide van KwaZulu-Natal. In Engels staan die vis bekend as die Zebra turkeyfish.
Dendrochirus zebra és una espècie de peix pertanyent a la família dels escorpènids.[5]
Es pot reproduir en captivitat.[8]
És un peix marí, associat als esculls de corall i de clima tropical (30°N-15°S) que viu fins als 60 m de fondària.[6][9][10]
Es troba des del mar Roig i l'Àfrica oriental fins a Samoa, el sud del Japó (incloent-hi les illes Ogasawara) i Austràlia (incloent-hi l'illa de Lord Howe).[6][11][9][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32]
És verinós per als humans.[6][33]
Dendrochirus zebra és una espècie de peix pertanyent a la família dels escorpènids.
Der Zebra-Zwergfeuerfisch (Dendrochirus zebra) ist ein Vertreter der Skorpionfische (Scorpaenidae). Er lebt in tiefen Lagunen, Korallen und Felsriffen des Roten Meeres sowie des tropischen Indopazifik von Süd- und Ostafrika bis nach Australien, Südjapan, Samoa, Tonga und Lord Howe Island in Tiefen von drei bis 60 Metern. Besonders häufig soll er bei den Philippinen gewesen sein. Viele Bestände sind aber durch den Fang für aquaristische Zwecke stark zurückgegangen.
Der Zebra-Zwergfeuerfisch ist rot und weiß gezeichnet. Eine Reihe dunkelroter, breiter, senkrechter Bänder zieht sich über den Körper. Die Brustflossen sind groß und wirken wie Schmetterlingsflügel. An der Schwanzwurzel sind zwei Bänder durch ein Querband verbunden, so dass sich eine H-förmige Zeichnung ergibt. Die erste hartstrahlige Rückenflosse hat 13 Flossenstrahlen, die mit Giftdrüsen versehen sind, die mittleren Flossenstrahlen sind höher als die Körperhöhe. Die zweite Rückenflosse hat zehn bis elf Weichstrahlen. Die Afterflosse hat drei Hart- und sechs bis sieben Weichstrahlen. Auch hier stehen die Hartstrahlen sowie der einzige der Bauchflossen mit Giftdrüsen in Verbindung. Am Kiemendeckel befindet sich unten ein dunkler Fleck. Zebra-Zwergfeuerfische werden etwa 18 Zentimeter lang. Männliche Tiere werden größer als die Weibchen und haben einen etwas größeren Kopf.
Die Fische leben einzeln, die Weibchen auch in kleinen Gruppen. Tagsüber halten sie sich in Höhlen oder unter Überständen auf. Einige Populationen leben assoziiert mit dem Vasenschwamm Xestospongia testudinaria. Zebra-Zwergfeuerfische ernähren sich hauptsächlich von kleinen Krebstieren, bei Magenuntersuchungen fand man 80 % Garnelen, 10 % Krabben und 10 % Asseln und nur vereinzelt kleine Fische, wie Riffbarsche und Kardinalbarsche. Sie laichen vor dem Sonnenaufgang oder nach dem Sonnenuntergang. Die pelagischen Larvenstadien werden von Strömungen weit verdriftet.
Der Zebra-Zwergfeuerfisch (Dendrochirus zebra) ist ein Vertreter der Skorpionfische (Scorpaenidae). Er lebt in tiefen Lagunen, Korallen und Felsriffen des Roten Meeres sowie des tropischen Indopazifik von Süd- und Ostafrika bis nach Australien, Südjapan, Samoa, Tonga und Lord Howe Island in Tiefen von drei bis 60 Metern. Besonders häufig soll er bei den Philippinen gewesen sein. Viele Bestände sind aber durch den Fang für aquaristische Zwecke stark zurückgegangen.
Dendrochirus zebra, known commonly as the zebra turkeyfish or zebra lionfish among other vernacular names, is a species of marine fish in the family Scorpaenidae.
The zebra turkeyfish is widespread throughout the tropical waters of the Indo-West Pacific, including the Red Sea.
The zebra turkeyfish is a scorpaenid fish with vertical stripes in orange, white, and black on its body, and large, banded, fan-like pectoral fins that flare out on either side as the fish lies on the seabed. The front dorsal fin is made up of 13 tall, quill-like spines and the second dorsal fin has 10 or 11 soft rays. The anal fin has three spines and about 10 soft rays. The second dorsal fin, the anal fin, and the rounded caudal fin are transversely banded in black and white. This fish grows to a maximum length around 25 cm (10 in).[2]
The zebra turkeyfish is native to the Indo-Pacific region from the Red Sea to Indonesia and eastern Australia. It is found in inshore waters down to a depth of about 80 m (262 ft). It is a bottom-dwelling species and is found on coral, pebble, and rock bottoms on reef flats, outer reefs and lagoons and also in caves, sometimes in small groups.[2]
This member of the scorpionfish family has 13 venomous spines along its back, used to defend itself. These spines are connected with a clear, film-like membrane. These fish are slow-moving and peaceful, but can be dangerous. They have a habit of resting in places hidden from light such as under a rock or a piece of coral.[3] All lionfish are immune to each other's venom.
While originally described as solitary predators,[4] zebra lionfish have more recently been observed exhibiting gregarious behavior both in the wild and in a laboratory setting, living and hunting together in groups of two or three.[5]
When hunting in groups, zebra lionfish herd their prey into a confined area using their venomous dorsal spines and flaring their fins to create a barrier. Individuals were observed taking turns striking at prey, and occasionally blowing jets of water at prey.[5][6] Group hunting and water jet blowing behaviors have also been observed in invasive red lionfish in the Caribbean.[7] Signaling turns in striking and fin flaring during group hunting observed in zebra lionfish, red lionfish, and spotfin lionfish may indicate that the cooperative signaling and gregarious hunting behaviors may be characteristic of the lionfish family as a whole.[6]
The zebra lionfish feeds on small crustaceans and fish, and is in turn preyed upon by groupers.
The zebra lionfish makes appearances in the Animal Crossing franchise.
Dendrochirus zebra, known commonly as the zebra turkeyfish or zebra lionfish among other vernacular names, is a species of marine fish in the family Scorpaenidae.
The zebra turkeyfish is widespread throughout the tropical waters of the Indo-West Pacific, including the Red Sea.
El pez león cebra (Dendrochirus zebra) es una especie de la familia Scorpaenidae de los peces escorpión, que se encuentra en los mares tropicales del Indo-Pacífico y el mar Rojo; desde el oriente de África hasta el sur del Japón, Australia, Samoa y Tonga. Es especialmente común en las aguas de las Filipinas. Muchas poblaciones han disminuido por la captura para uso en acuarios.
Vive entre los arrecifes de coral a profundidades de 3 hasta 60 m,[1] llegando a veces hasta los 80 m.[2] Generalmente se encuentran en áreas arenosas con escombros, cerca de grandes cabezas de coral y esponjas ocultas del oleaje y las corrientes.[1]
Mide entre 18 y 25 cm de longitud.[2] Los machos son más grandes que las hembras. Tiene el cuerpo pintado de bandas rojizas y blancas separadas a veces por líneas negruzcas. Tiene una membrana transparente entre las espinas de las aletas pectorales[1] que se ven como alas de mariposa. En la raíz de la cola dos bandas verticales están conectadas por una banda transversal, de modo que presenta un diseño en forma de H.
La primera aleta dorsal tiene 13 radios duros, que poseen glándulas de veneno; las espinas centrales son más altas que el cuerpo. La segunda aleta dorsal tiene de 10 a 11 rayos blandos. La aleta anal tiene 3 radios duros y 6 o 7 radios blandos.[2] También, los radios duros de la aleta ventral tienen glándulas venenosas. El opérculo se encuentra por debajo de una mancha oscura.
La mayor parte del tiempo vive solitario, aunque las hembras a veces forman grupos pequeños. Durante el día permanece en cuevas o bajo las salientes. Algunas poblaciones viven asociadas con la esponja jarrón (Xestospongia testudinaria].
El macho es territorial y defiende el territorio donde vive un grupo de hembras. El macho efectúa una danza de cortejo en la que despliega las aletas y la respuesta de la hembra consiste en cambiar el color del rostro a blanco. Son desovadores pelágicos: al atardecer, la pareja sube a la superficie donde la hembra desova antes del amanecer o después del atardecer de 2.000 a 15.000 óvulos, que el macho fecunda[1] esparciendo su semen por la zona donde ha desovado la hembra.
Las corrientes marinas arrastran los huevos fecundados a mar abierto y se rompen a las 36 horas. Las larvas flotan arrastradas por las olas y corrientes en la zona epipelágica, cerca de la superficie, hasta alcanzar un tamaño de unos 12 mm; entonces descienden a la zona donde vive el resto de la población.[1]
Se alimentan principalmente de pequeños crustáceos. En exámenes de su estómago se encontró que el 80% de su comida es camarón, 10% ladillas y sólo 10% son peces pequeños, como la damisela y el cardenal. Para procurarse el alimento, primero, guía a su presa a un rincón del arrecife cuando la presa rebota contra la membrana captura a su presa con el sacudir de sus aletas pectorales y en un abrir y cerrar de ojos la devora con su gran boca.
El pez león cebra (Dendrochirus zebra) es una especie de la familia Scorpaenidae de los peces escorpión, que se encuentra en los mares tropicales del Indo-Pacífico y el mar Rojo; desde el oriente de África hasta el sur del Japón, Australia, Samoa y Tonga. Es especialmente común en las aguas de las Filipinas. Muchas poblaciones han disminuido por la captura para uso en acuarios.
Dendrochirus zebra Dendrochirus generoko animalia da. Arrainen barruko Scorpaenidae familian sailkatzen da.
Espezie hau Agulhasko itsaslasterran aurki daiteke.
Dendrochirus zebra Dendrochirus generoko animalia da. Arrainen barruko Scorpaenidae familian sailkatzen da.
Seeprasiipisimppu (Dendrochirus zebra) on erikoisen muotoinen kala, yksi meriakvaarioiden yleisimpiä simppukaloja.[2] Sen eväruodoissa on myrkkyä ja sen pisto aiheuttaa ampiaisen pistoa muistuttavan reaktion. Herkillä ihmisillä reaktio voi aiheuttaa sairaalahoitoa vaativia oireita. Seeprasiipisimppu käyttää myrkkyä itsensä puolustamiseen suuntaamalla selkäruotonsa hyökkääjää kohti. Tästä syystä kalan käsittelemisessä on noudatettava tarkkaavaisuutta.
Seeprasiipisimppu kasvaa noin 20-25 cm pitkäksi. Sen vartalossa on leveitä tummia ja vaaleita raitoja, ja erityisenä lajituntomerkkinä tumma läikkä kiduskannen alaosassa. Evien huntumainen verkko ulottuu melkein eväruotojen kärkiin asti toisin kuin siipisimpulla.[2] Kokonsa puolesta seeprasiipisimppu pärjää noin 300-litraisessa akvaariossa, jossa on syytä olla tehokas suodatus.
Seeprasiipisimppu on kotoisin Indopasifiselta merialueelta: Itä-Afrikan ja Samoan väliltä.
Seeprasiipisimppua voi pitää riutta-akvaariossa, koska se ei koske koralleihin. Sitä ei voi kuitenkaan pitää kovin pienten kalojen tai katkarapujen kanssa, koska ne kuuluvat simpun luontaiseen ravintoon. Akvaario-olosuhteissa tämän voi ehkäistä ruokkimalla simppua säännöllisesti ja monipuolisesti. Kala tarvitsee paljon piilopaikkoja [3], ja on yleensä akvaario-oloissa hämäräaktiivinen.
Seeprasiipisimppu syö luonnossa eläviä, itseään pienempiä kaloja ja äyriäisiä. Akvaario-olosuhteissa seeprasiipisimpun ruokintaan on kiinnitettävä erityistä huomiota, sillä ne eivät helposti opi syömään korvaavaa ruokaa. Tämän opittuaan ne syövät monipuolisesti akvaariokaloille tarkoitettuja pakasteruokia joita on suositeltavaa ruokkia pihdeillä.
Seeprasiipisimppu (Dendrochirus zebra) on erikoisen muotoinen kala, yksi meriakvaarioiden yleisimpiä simppukaloja. Sen eväruodoissa on myrkkyä ja sen pisto aiheuttaa ampiaisen pistoa muistuttavan reaktion. Herkillä ihmisillä reaktio voi aiheuttaa sairaalahoitoa vaativia oireita. Seeprasiipisimppu käyttää myrkkyä itsensä puolustamiseen suuntaamalla selkäruotonsa hyökkääjää kohti. Tästä syystä kalan käsittelemisessä on noudatettava tarkkaavaisuutta.
Dendrochirus zebra
Le ptérois zèbre, poisson-zèbre ou poisson-diable (Dendrochirus zebra) est une espèce de poissons marins de la famille des scorpaénidés que l'on trouve dans les eaux maritimes tropicales côtières de l'Indo-Pacifique jusqu'à 80 m de profondeur.
Le ptérois zèbre mesure jusqu'à 20 cm de long et se nourrit de poissons et de crustacés.
Sulawesi, Indonésie
Île de la Réunion, France
Il ressemble au premier abord au Pterois volitans (Rascasse volante) mais est plus petit mais s'en distingue par ses larges nageoires pectorales en éventail[1].
Dendrochirus zebra
Le ptérois zèbre, poisson-zèbre ou poisson-diable (Dendrochirus zebra) est une espèce de poissons marins de la famille des scorpaénidés que l'on trouve dans les eaux maritimes tropicales côtières de l'Indo-Pacifique jusqu'à 80 m de profondeur.
Dendrochirus zebra is een straalvinnige vissensoort uit de familie van schorpioenvissen (Scorpaenidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1829 door Cuvier.
Bronnen, noten en/of referenties
Dendrochirus zebra Cuvier, 1829
Дендрохир-зебра[1] (лат. Dendrochirus zebra) — рыба семейства скорпеновых.
Вид обитает в глубоких лагунах, коралловых и скалистых рифах Красного моря и тропической Индо-Тихоокеанской области от южной и восточной Африки до Австралии, Южной Японии, Самоа, Тонга и острова Лорд-Хау на глубине от 3 до 60 м. Особенно часто он встречается на Филиппинах. Количество многих популяций резко снизилось из-за вылова ради содержания в аквариумах.
Дендрохир-зебра имеет красно-белую окраску. На теле присутствуют тёмно-красные широкие поперечные полосы. Грудные плавники большие, похожие на крылья бабочки. У основания хвоста две полосы соединены поперечной полосой, в результате чего появляется Н-образный рисунок. Первый спинной плавник имеет 13 жёстких лучей, снабжённых ядовитыми железами, центральные лучи длиннее, чем высота тела. Второй спинной плавник имеет от 10 до 11 мягких лучей. Анальный плавник имеет три жёстких и шесть-семь мягких лучей. Его жёсткие лучи, как и единственный жёсткий луч брюшных плавников, соединены с ядовитыми железами. На жаберной крышке внизу имеется тёмное пятно. Длина тела около 18 сантиметров. Самцы крупнее самок и имеют более крупную голову.
Рыбы живут поодиночке, самки — в небольших группах. В течение дня они укрываются в пещерах. Некоторые популяции живут в ассоциации с губками Xestospongia testudinaria. Питаются в основном мелкими ракообразными. В содержимом желудочного тракта при исследованиях 80% составляли креветки, 10% — крабы, 10% — равноногие ракообразные; имелось также несколько мелких рыб, таких как помацентровые и апогоновые. Дендрохиры-зебры мечут икру после захода солнца и до его восхода. Пелагические личинки дрейфуют на большие расстояния с водным течением.
Дендрохир-зебра (лат. Dendrochirus zebra) — рыба семейства скорпеновых.
Вид обитает в глубоких лагунах, коралловых и скалистых рифах Красного моря и тропической Индо-Тихоокеанской области от южной и восточной Африки до Австралии, Южной Японии, Самоа, Тонга и острова Лорд-Хау на глубине от 3 до 60 м. Особенно часто он встречается на Филиппинах. Количество многих популяций резко снизилось из-за вылова ради содержания в аквариумах.
Дендрохир-зебра имеет красно-белую окраску. На теле присутствуют тёмно-красные широкие поперечные полосы. Грудные плавники большие, похожие на крылья бабочки. У основания хвоста две полосы соединены поперечной полосой, в результате чего появляется Н-образный рисунок. Первый спинной плавник имеет 13 жёстких лучей, снабжённых ядовитыми железами, центральные лучи длиннее, чем высота тела. Второй спинной плавник имеет от 10 до 11 мягких лучей. Анальный плавник имеет три жёстких и шесть-семь мягких лучей. Его жёсткие лучи, как и единственный жёсткий луч брюшных плавников, соединены с ядовитыми железами. На жаберной крышке внизу имеется тёмное пятно. Длина тела около 18 сантиметров. Самцы крупнее самок и имеют более крупную голову.
Рыбы живут поодиночке, самки — в небольших группах. В течение дня они укрываются в пещерах. Некоторые популяции живут в ассоциации с губками Xestospongia testudinaria. Питаются в основном мелкими ракообразными. В содержимом желудочного тракта при исследованиях 80% составляли креветки, 10% — крабы, 10% — равноногие ракообразные; имелось также несколько мелких рыб, таких как помацентровые и апогоновые. Дендрохиры-зебры мечут икру после захода солнца и до его восхода. Пелагические личинки дрейфуют на большие расстояния с водным течением.
花斑短鳍蓑鮋又名花斑短狮子魚、斑马纹多臂蓑鮋、短须狮子鱼，是輻鰭魚綱鮋形目鮋科的一种。
水深1~40公尺。
本魚眼上觸角長於眼径，眼上有皮瓣，身體有7~8條暗褐色寬橫帶。前鰓蓋及眼下有黑斑，最長背鰭棘可超過體高；胸鰭相當寬大，展開時大於頭部。各奇鰭上有許多黑褐色斑點。胸鰭及腹鰭上則有褐色條紋。體長可達25公分。鰭上硬棘有毒，須當心。
本魚主要在礁石周围活动。求偶和产卵在晚上进行。雄鱼有领域性，会驱逐其他侵入的雄鱼，與體型較小的配對，母魚此時頭部色淡。為肉食性，主要食物为小鱼和贝类為食。
外型特殊，體色鮮艷，可做為觀賞魚。
_(8456378887).jpg)
